flus?- II Si MAMN TiLBURG HELMOND I Wijde Wereld Na 3 Jaar. HET WAPEN ^-prijzen UIT DE BOEKBESPREKING BREECK DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 29 JUNI 1953 ALLEEN GELDIG WOENSDAG 1 JULI 's-HERTOGENBOSCH GULDEN HARDER DAN FRANC. FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden" GrasSinnen labensen slo pen van ouds bekends kwa- litsit, 150 x 230 5.90 180 x 230 6.90 62 x 721.95 Degens, hatfwol, extra gro te 2 pers. maat, 1 80 x 230, mooie elfen »j| 90 kleuren SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE ■BESTELLINGEN WORDEN HIEROP NIET AANGENOMEN Cloquette imprimé in prachtige multi-coler en kinderdessins, 95 per meter Nylon bustehouder, wit, prima pasvorm en keurige afwerking, A 95 maten 66-72 Strotas m. aardige bloem- garnering, zeer O 65 licht en pracfisch Kinderstrotas, hetzelfde model doch in $%Qc kleine maat O Herenoverhemd, leuke Schotse ruiten, doorweven, stevige kwaliteit, ^25 alle maten O Populair balspel, compleet met 2 bats, blok er, elastiek met bal. Verpakt in stevig ^25 netje Gekleurde sousbras met rubber inlegblad, CQc grote maat Schildpad koekjes, he er lijk bij de thee, 250 gram Boterham worst, prima kwaliteit, /IQc 200 gram Getekende overhand doek met effen of geruite rand, diverse leuke patro nen. Met 2 streng O 95 wasecht garen Handdoek rekje, mooie kwaliteit in beukenhout gelakt. Solide uitvoering met 4 haken en latje voor overhanddoek 50 Marquisette stores voor glasgordijnen met ingewe ven banden, in 2 verschil lende dessins, 180 cm. hoog, ^75 per meter Wagens enorm succes brengen wij nogmaals: onze bekende sandalen met vormrubber zolen, in de maten 36-39 4.95 32-35 4.45 28-31 3.95 24-27 3.45 22-23 2.95 O 50 ONTEIGENING. Het laatste agenda-punt betrof de onteigening van een aantal perce len, gelegen in de Mgr. v. Kessel- straat, tot welke onteigening de raad al eerder had besloten. De ar gumenten, neergelegd in de consi derans van het ontworpen raadsbe sluit, werden door de voorzitter ter kennis van de leden gebracht en kwamen neer op de onbereidwillig- heid van de betrokkenen tot een minnelijke schikking. Voor de dagvaarding op 9 Juli hadden de mensen nog gelegenheid tot deze minnelijke schikking. De heer Dekkers had er bezwa ren tegen dat door de commissie van deskundigen een bepaald stuk land was aangewezen dat Kivits in ruil zou krijgen voor zijn onteigend stuk grond. Dit stuk was zodanig gelegen, dat op den duur het ge meente-eigendom geheel verbrok keld zou worden; men moest niet nu eens hier en dan weer daar een stuk grond verkopen of ruilen. Men moest systematisch te werk gaan. Bovendien vond hij de prijs die v. Engelen moest betalen voor een stuk grond dat als erf voor zijn boerderij moest dienen, welke prijs 7500. beliep, erg duur. In dit laatste ge val echter kon men het standpunt van de commissie niet meer beïn vloeden; maar met een eventuele grond-transactie zou de raad, nadat de heren v. Son en v. Helvoirt zich ook tegen hadden verklaard, niet accoord ga.an. Wel was er een toe zegging gedaan aan Kivits wanneer hij bereid was tot een minnelijke schikking, maar deze had hij van de hand gewezen. Het stuk grond, mid den in het gemeentebezit, dat door de commissie van deskundigen voor dit doel was aangewezen, zou dus niet aan de betrokkene worden ge geven. RONDVRAAG. Bij de rondvraag wees de heer Wijkmans er op dat de kwestie-Ore mans nog steeds niet was opgelost. Hoe lang was deze kwestie nu al lopende; hij vond het verschrikke lijk; aan deze toestand moest ogen blikkelijk een einde worden ge maakt. Het gemeentebestuur, aldus de voorzitter, had indertijd aanstonds contact opgenomen met de betref fende instanties, zelfs een telegram gezonden aan het ministerie van Sociale Zaken; herhaaldelijk had men getelefoneerd, tot meegedeeld werd dat de stukken zich bevonden bij de rijksconsulent, waarheen zij 4 April reeds verzonden waren. Daar lagen ze nu nog, en ondanks herhaald verzoek, had men er nog niets op gehoord. Maar binnen een week, aldus de voorzitter, zou deze kwestie thans haar beslag moeten krijgen. Door regeringsambtenaren wordt gesold met de belangen van hun collega's, van welke rang ook. We zullen nu maar aan doen en dat zal wel Uw volle instemming hebben. Het is zeer pijnlijk wan neer zo iemand zijn rechtvaardig loon wordt onthouden. Op een vraag van de heer van de Meerendonk antwoordde de voorz. dat de Heide-Maatschappij de kwes tie van het Ven in handen had en reeds contact had opgenomen met de DUW. OP DE BRES VOOR NIEUWKUIJK. Dan sprongen de heren Samuels en v. Son, als broeders één in de verdrukking, op de bres voor Nieuwkuijk; speciaal voor de ver lichting en voor de slechte water afvoer in de Kloosterstraat. Al maanden had men deze kwestie on der de aandacht van het gemeente bestuur gebracht en nog was er niets gebeurd. Nu echter hakte de voorzitter de knoop door; het zou de andere dag zijn eerste werk zijn om de afvoer van de Kloosterstraat, waar het water soms bijna een meter hoog stond, te regelen, terwijl ook be treffende de lichtpunten maatrege len genomen zouden worden. Maar dit laatste lag veel aan de PNEM. De heer v. Helvoirt sprek tenslot te nog over het viswater achter „de Hut" dat verpacht was aan de vis club, die maar kaarten verstrekte. Niets had hij hierop tegen, maar de mensen en speciaal de jeugd berok kenden de boeren die daar hun land bebouwden, heel veel schade. Hij verzocht het gemeentebestuur dit onder de aandacht van het visclub- bestuur te brengen. De voorzitter kon hierop antwoor den dat dit punt de belangstelling reeds had. Hierna werd de vergadering ge sloten. Onder zeer eigenaardige omstandighe den heeft de Koreaanse oorlog op 25 Juni zijn derde verjaardag gevierd, al klinkt dat woord in dit verband wel te feestelijk. Enkele dagen voor dit feit leek het alsof er nu eindelijk een eind ging komen aan de oorlogshandelingen, nadat er ongeveer twee jaar tamelijk onvrucht baar was gepraat, maar nauwelijks had de hoop' op een wapenstilstand werke lijk enige grond gekregen, of de illusie werd weer voor onbepaalde tijd ver stoord doordat president Syngman Rhee roet in het eten gooide. Terwijl het de meeste moeite gekost had om het èr over eens te worden wat er met de krijgsgevangenen zou gebeuren die niet naar huis wilden terugkeren, liet Rhee die plotseling eigenmachtig vrij, waar door juist op dit delicate punt vruchte loos overeenstemming was bereikt. Dat de Noordelijken er toen niet veel meer voor voelden om onmiddellijk een wa penstilstand te sluiten is van hun stand punt begrijpelijk en hoe men de zaken ook bekijkt, het is betreurenswaardig dat het zo is gelopen. Natuurlijk hebben niet alleen de com munisten maar ook de Verenigde Naties Rhee zijn handelwijze zeer kwalijk ge nomen, al is er enige gradatie in de mate van begrip die er voor zijn gevoelens en de daaruit voortvloeiende daden wordt getoond. Het felste was de En gelse reactie die ze verraad aan de over eenkomst met de Verenigde Naties noemde. Reëler waren de Verenigde 'Na ties zelf en de Verenigde Staten, die wel krachtig protesteerden, maar ook probe ren de Zuidkoreaanse president tot reden te brengen. Uiteindelijk hebben de laat- sten meer recht van spreken dan de En gelsen, aangezien hun aandeel in de strijd voor Zuid-Korea heel wat groter is. Het is in ieder geval een feit dat de zaak die jarenlang op losse schroeven heeft gestaan en eindelijk een behoorlijke basis scheen te hebben gekregen, nu op nieuw op losse schroeven is komen te staan. Daardoor is het noodzakelijk ge worden de strijd voor onbepaalde tijd voort te zetten zonder het vooruitzicht dat men er iets verder mee komt. Dit laatste is een van de krachtigste argu menten om over de vele bezwaren die een wapenstilstand onder de huidige om standigheden meebrengt, heen te stap pen. Op zichzelf is het niet zo krachtig, maar in wijder verband lijkt het beter dan een oorlog die zo weinig perspectief biedt dat men geneigd is hem als nut teloos te betitelen. Door de loop van de gebeurtenissen is het duidelijk geworden dat het voorlopig praktisch onmogelijk is dat een van de partijen de overwinning behaalt, zodat een compromis onvermij delijk is geworden. Als men dit beschouwd heeft, wordt het tijd de kwestie ook eens van het standpunt van de Zuidkoreaanse presi dent te bekijken, die tenslotte niet een strijd voert voor de collectieve veiligheid, zoals de Verenigde Naties, maar voor zijn land. Al zijn de Verenigde Naties niet op de eerste plaats te hulp gesneld met de uitgesproken bedoeling de com munisten helemaal uit Korea te verdrij ven, ze hebben al eerder in een resolutie uitgesproken dat de vereniging van Noord- en Zuid-Korea een van hun doelstellingen blijven. Dat is later meer malen herhaald. Toen de geallieerde troepen ongeveer aan de Jaloe stonden, leek de verwezenlijking van dat doel dichtbij, maar toen er opnieuw een keer in de strijd kwam, werden de vooruit zichten somberder en somberder. Nu er een wapenstilstand gesloten zou wor den zonder dat er over iets anders werd gesproken dan over een te houden poli tieke conferentie, terwijl de frontlinie on geveer liep langs de hjn die Noord- en Zuid-Korea sinds 1948 scheidde, is het niet zo verwonderlijk dat Rhee een kost bare gelegenheid om zijn land te hereni gen voorbij zag gaan. Dat hij de krijgs gevangenen vrij liet is dan ook onge twijfeld op cle eerste plaats een uiting van protest tegen de wapenstilstands voorwaarden, waarbij nog komt dat hij de niet-communistische Noordkoreanen beschouwde als landgenoten die bevrijd moesten worden. Wat de kern van de zaak betreft, wie zou Rhee garanderen dat een politieke conferentie na de wa penstilstand de hereniging van Korea zou brengen Hij heeft andere voorbeel den voor ogen die hem in dat opzicht weinig vertrouwen kunnen inboezemen. In sommige commentaren wordt er in dit verband op gewezen, dat Zuid-Korea op zichzelf ook ekonomisch geen bestaans mogelijkheden heeft en dat zou voor Rhee natuurlijk een zeer zwaar argu ment zijn om zich tegen een voortgezette scheiding te verzetten. Dat heeft hij op zijn manier gedaan, aanvankelijk in hoofdzaak met dreigementen, die weinig gevaarlijk schenen, later door een on verantwoorde daad, die een ernstige im passe heeft veroorzaakt. Want uiteindelijk kan men wel begrip hebben voor het standpunt van Rhee zonder enige waardering voor wat hij heeft gedaan. Ongetwijfeld heeft hij ge meend in zijn recht te staan en hij is nog niet van standpunt veranderd. Nog op de derde verjaardag van de Koreaan se oorlog verklaarde de president dat Zuid-Korea zich niet kan neerleggen bij een bestand onder de huidige voorwaar den. Nu zal er ook niemand zijn die durft te beweren dat die ideaal zijn, maar van de andere kant eist een rea listische kijk op de zaken de grenzen van het mogelijke in het oog te houden. Dan valt het moeilijk te ontkennen dat de Verenigde Naties zich in de afgelopen drie jaar heBben ingespannen niet alleen om een zo eervol mogelijk, maar ook een zo goed mogelijk resultaat te bereiken. Of ze daartoe de juiste weg hebben be wandeld, kan eerst achteraf uitgemaakt worden. Een succes kan men de cam pagne bezwaarlijk noemen als men de situatie van het ogenblik alleen be schouwt, Waarschijnlijk echter zou de toestand in het Verre Oosten heel wat ernstiger geweest zijn als de Verenigde Naties op Korea niet ingegrepen hadden. Dit moet men in het oog houden om rechtvaardig te oordelen. Daarbij komt dat de doelstellingen van de U.N.O. niet veranderd zijn, ook niet ten aanzien van Korea. Dat ze voorlopig niet bij machte is die volledig te verwezenlijken is een tekort dat te pijnlijker is omdat er mil- lioenen het slachtoffer van zijn, maar dat ze bereid is er offers voor te bren gen, bewijst dat ze geen loze leuzen zijn. Zolang de wereldmachten verdeeld blij ven, zijn compromissen onvermijdelijk, waardoor niemand geheel bevredigd wordt, maar waarvan men ook het best mogelijke moet maken. Of. dat inderdaad het beste is, moet men afwachten, ook in Korea. LANIEL IS GESLAAGD. Het einde van de Fransche kabinets crisis, die 36 dagen duurde, is in zicht. Vrijdag heeft Joseph Laniel in de Fran se Assemblee de „Investituurstrijdge wonnen. Hij behoefde slechts een klein half uur te spreken over zijn regerings program om de meerderheid van de Franse afgevaardigden voor zijn ideeën te winnen. Laniel hoefde zelfs niet na de beraadslagingen voor de tweede maal het spreekgestoelte te beklimmen; er kon meteen gestemd worden. De toch nog verrrassende en voor zijn volgelingen ietwat teleurstellende uitslag was398 stemmen voor en 206 tegen ^communis ten, progressie ven en socialisten). GROTEWOHL ERKENT ERNSTIGE FOUTEN. Premier Grotewohl van Oost-Duits- land is zich gisteren wederom te buiten gegaan aan zelfbeschuldigingen. 'Hij hield een rede voor de arbeiders van een ko lenmijn te Boehlen in Saksen en zei heel deemoedig: „,'Wij, de regering, zijn schuldig aan de toestand in Oost-Duits- land; het is verkeerd de schuld alleen op de Westelijke provocateurs te schuiven". Duidelijk liet hij uitkomen, dat het op roer van verleden week een gevolg was van de slechte toestanden in Oost-Ber- lijn en Oost-Duitsland. „De onruststo kers zouden nooit zoveel succes hebben gehad, als er geen kiemen van ontevre denheid onder het volk waren." Voor de eerste maal gaf Grotewohl toe, dat „de vlucht van honderdduizenden boeren naar het Westen een ernstige voedsel- crisis heeft veroorzaakt". Naar wij gis teren reeds meldden, hadden vluchtelin gen al eerder mededelingen over een zeer ernstig voedseltekort in de door de Russen bezette gebieden van Duitsland gedaan. Hier en daar zou de nood reeds zo hoog zijn gestegen, dat er door de bevolking honger wordt geleden. „BOETETOCHT" IN OOST-DUITSLAND. Slechts 3000 arbeiders hebben Vrijdag deelgenomen aan de dwang-demonstratie, die door de Oost-Duitse regering bevo len was en die er op gericht was de Oost-Berlijnse arbeiders hun trouw en aanhankelijkheid aan de regering te doen betuigen. Een geweldig onweer, dat zich tijdens deze demonstratie boven Oost- Berlijn ontlastte, was voor de Oost- Duitse autoriteiten een welkome gele genheid het wegblijven der massa te ver ontschuldigen. Een uur duurde de plech tigheid, toen konden de doorweekte „de monstranten" heengaan. Het is geen geheim meer onder de communisten, dat de opstand opnieuw zal uitbreken, zodra de Russische tanks verdwenen zijn. Nog steeds worden uit de Sovjet-zone onlusten gemeld, nog steeds worden arbeiders door het stand gerecht ter dood veroordeeld, nog steeds ook duren de zelfbeschuldigingen van de regering voort. Hoewel de uitvoer in de maand Mei, volgens de cijfers van het C.B.S., in waarde bijna 100 millioen achterbleef bij de waarde van de invoer en als ge volg daarvan het dekkingspercentage met niet minder dan 16 procent daalde, blijft het deviezenbezit van de Nederl. Bank week na week toenemen. Het heeft thans de recordstand van 4141 bereikt. Het aanhouden van deze gunstige ont wikkeling, die ongeveer een jaar na Ko rea begon, heeft geleid tot een aanzien lijke versterking van de gulden, die in de buitenlandse vrije noteringen op het ogenblik zelf een beter figuur slaat dan de Belgische franc. Ruim een jaar geleden bedroeg het verschil tussen de officiële notering en de vrije koers ongeveer 10 procent, thans slechts procent, wat nog een half procent beter is dan de koers van het (harde) Belgische devies. Daaruit blijkt, dat de monetaire sane ring een feit is.De harde inspanning van het Nederlandse volk heeft op dit punt tot een volledig succes geleid. DE VERHOGING VAN DE POSTT ARIEVEN, Naar aanleiding van het bericht over de nieuwe posttarieven in de N.R.C. vestigen wij er ter vermijding van mis verstand de aandacht op, dat het tarief voor het binnenlandse interlocale brief verkeer ongewijzigd blijft. In bedoeld bericht waren alleen de veranderingen vermeld. DE PROVINCIALE ALMANAK VOOR NOORD-BRABANT 1952—1953. Bij N. Samson N.V., uitgever te Alphen aan de Rijn, verscheen de zer dagen het 16e deel van de „Pro vinciale Almanak voor Noord-Bra bant", voor het tijdvak 1952—1953. Dit, zoals steeds goed uitgegeven boek, is met machtiging van 't Pro vinciaal Bestuur en uit de officiële bronnen samengesteld door Mr P. Kruse en Drs H. Kuyper, beide werkzaam ter provinciale griffie. Een grote hoeveelheid van gegevens betreffende menigerlei aspect van het openbare leven in Brabant kan de belangstellende hierin vinden de markten en kermissen in alle gemeenten, het bestuur der provin cie, de samenstellingen van de pro vinciale instellingen; de gemeente besturen van heel Brabant; de wa terschappen; alle mogelijke gege vens over onderwerpen als Armwe zen en Verkeer, onderwijs, kunsten en wetenschap, politie en justitie, volksgezondheid en zo zouden we door kunnen gaan; er is zo veel, wat we van tijd tot tijd nodig heb ben en dat ons dikwijls lang zoeken en informeren kost; dit boek zal voor een heel groot gedeelte dit niet meer nodig maken; we grijpen even naar dit makkelijk te hanteren boek en we zijn in de meeste gevallen volkomen ingelicht. De provinciale almanak kan met zeer veel effect gebruikt worden bij overheidsinstellingen, op fabrieken en kantoren, terwijl hij ook voor de particulieren een practische inlich tingenbron zal vormen. VAN 37) Harm keek zijn vader aan. Waar om praatte die er zo grof over. Maar iets in dat gezicht tegenover hem hield zijn blik gevangen. Vader en zoon zagen alkaar aan. En plotse ling kwam er op Harm's gezicht 'n wonderlijke uitdrukking. Hij stond op en ging naar z'n vader toe, greep diens arm vast met beide handen. Vader zei hij hees ik weet niet of ik je goed begrijp. Maar als je werkelijk., dit., goed vindt.. als je heus., dan heb ik me zó diep te schamen dat ik wel 'ns anders over je. Onzin weerde Verdonck kort af. Zeg niet zulke gekke dingen, jongen. Je moest 'ns weten wat je vader goed te maken had, daar is een leven niet lang genoeg Voor. Ik weet 't zei Harm rustig. De vader keek zijn zoon aan. Je weet het? En. Ik ben reuze trots op je zei Harm en draaide zich snel om. Nou nou zei vader Ver donck met zijn geliefde stopwoord en klopte zijn zoon op de schou der. Dat doet een vader goed, m'n jongen. Laten we nou niet te trots op mekaar worden, niet? Hij lachte een beetje moeilijk. Luister Harm. Ik heb je moeder aan de gang gezien met.... Mari an. Ik heb nog geen woord met haar gesproken, maar ik weet pre, cies, op een haar, hoe ze er over denkt. En in de zaak ben ik de baas en niemand anders, maar ver der is moeders wil wet. En dat is ook mijn wil. En ga nou naar Ma rian toe en zeg, dat ze es effetjes met d'r aanstaande schoonvader moet komen praten Vader! riep Hans, z'n ge zicht glanzend. Ja nou zei Verdonck zo on verschillig als hem maar mogelijk was eh.. staan die stoelen in zaal I al goed? Zou je daar niet es effe naar gaan kijken? Je bent niet voor je pleizier op de wereld Ik ga al, cheflachte Harm en sprong als 'n gazelle de deur uit. Verdonk zag zijn zoon na. 't Was wel niet zo officiëel grinnikte hij maar, nou ja, zó kan 't ook! En nu morgen eens een gezellig woordje onder vrienden met de heer Sartorius HOOFDSTUK XVII. EEN KWESTIE VAN LICHT. Ik wou zei Marian wel eens even gaan kijken naar., naar ons huis. Ga je mee Natuurlijk zei Harm. Hij stak zijn arm door de hare en sa men gingen ze de deur van De Gouden Leeuw uit. Harm voelde zich gelukkiger dan enig ander mensenkind. Hier ging hij, met Marian, arm in arm, dwars over het marktplein van Breeck, en hij wist hoe van achter de ra men zijns vaders blik hem volgde. Nu geen stiekum gescharrel meer, geen ontmoetingen in Vierhouten, geen net-doen-of-we-mekaar-niet- kennen. Al die geheimzinnigheid was plotseling, als door 'n wonder, achter de rug. Marian en hijdie waren voortaan samen. Openlijk en voor iedereen. Marian zelf was stil. Toch wa» ook haar blijdschap groot. Ook zij was verwonderd-verheugd, dat zo plotseling alles ten goede was ge keerd. Ze had vader Verdonck spontaan op beide wangen gekust en mevrouw Verdonck had zelfs 'n beetje geschreid. Van blijdschap. Frans had ze gezegd tegen haar man dit is 't mooiste ogen blik, dat je me ooit geschonken hebt Marian begreep dat niet alleen veel van haar zorgen geweken wa ren, maar ze vond het zo machtig royaal en breed gezien van vader Verdonck, dat hij juist nu de kogel door de kerk had gejaagd, want hij had het gedaan. Zijn toespelingen en zonderlinge houding van giste ren hadden haar er van overtuigd dat hij reeds lang wist, en dat hij juist nu de zaak geforceerd had. Hoe langer ze er over dacht, hoe meer waardering en erkentelijk heid groeide tegenover Harms va der, die door geen omstandigheden het geluk van zijn kind in de weg wilde laten treden. Korstiaan van Vueren had wel heel verwonderd gekeken, toen Harm en Marian zijn kamer binnen waren gewandeld en zij hem had verteld, dat zij beiden voortaan sa men door het leven wilden gaan. Zijn gezicht had allerlei aandoe ningen weerspiegeld en verschei dene malen had hij geschud, alsof hij iets niet begreep. Toen had hij zijn hand uitgestoken naar Harm en die had stevig de zijne gedrukt. Marian had zijn gezicht tussen haar handen genomen en had zacht ge vraagd: Vader, vindt u 't goed? Van Harm.en mij Ik weet het niet had hij moeilijk teruggezegd ik weet 't niet. Er is zoveel., ik kan 't niet zeggen nu. Later misschien. Maar had Marian gesmeekt bijna - bent u niet een heel klein beetje blij., voor mij? Toen was opeens weer die won derlijk tedere uitdrukking over zijn gezicht gegleden. Zijn koude han den hadden haar polsen omklemd. Voor jou. ach kind, ik wou je altijd zo graag gelukkig zien. Maar nu ben ik gelukkig va der. Heel gelukkig.ondanks alles. Kunt u 't niet aan me zien En Korstiaan van Vueren had geglimlacht. Hij had werkelijk ge glimlacht. Ja zei hij op z'n oude, droge manier ik ben niet blind. Ze had wel begrepen waarop hij had gedoeld. Hij zag zoveel zwarig heden in 't verschiet. Voor hem en voor haar. Morgen.. Sartorius.. maar daar moest ze nu niet aan denken. Leunend op Harm keek ze naar de zwarte, stinkende bouwval, die eens Het Wapen van Breeck was geweest. Enkele leeglopers stonden er bij, er was 'n agent geposteerd. De muren stonden nog overeind en zelfs achteraan was een klein deel van 't gebouw nog vrijwel intact. Maar verder zag alles er even troos teloos en smerig uit, zwart, nat en vies. Glasscherven, verbogen ijzer, zwartgeblakerde tafels en stoelen, een berg rommel. En daar tussenin liep een man met een zwarte leren jas en maakte notities. Zou dat iemand van de politie zijn? fluisterde Marian. Nee antwoordde Harm stel lig ik ken die man. Wacht eens, dat is iemand van de verzekering. WJj hebben hem indertijd ook ge had. Aardige vent. - Zeg Harm, durf jij Hem wat vragen? O ja. Nee heb je al, ja kun je altijd krijgen. Hij kent me vast nog wel. Kom maar mee. Ze stapten over de rommel heen naar de man, die met zijn rug naar hen toe stond. De agent maakte 'n gebaar alsof hij hen wilde terug houden, maar liet zijn arm weer zakken en keek wat er zou gaan gebeuren. De verzekeringsman keek schich tig om, toen hij voetstappen hoor de knersen over gebroken glas, maar hij glimlachte amicaal toen hij Harm herkende. Ah meneer Verdonck, komt u eens kijken? Beroerd geval hier, niet (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1953 | | pagina 6