flus?-
II Si
MAMN TiLBURG HELMOND
I
Wijde Wereld
Na 3 Jaar.
HET WAPEN
^-prijzen
UIT DE
BOEKBESPREKING
BREECK
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 29 JUNI 1953
ALLEEN GELDIG
WOENSDAG 1 JULI
's-HERTOGENBOSCH
GULDEN HARDER DAN FRANC.
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
GrasSinnen labensen slo
pen van ouds bekends kwa-
litsit, 150 x 230 5.90
180 x 230 6.90
62 x 721.95
Degens, hatfwol, extra gro
te 2 pers. maat, 1 80 x 230,
mooie elfen »j| 90
kleuren
SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE
■BESTELLINGEN WORDEN HIEROP
NIET AANGENOMEN
Cloquette imprimé in
prachtige multi-coler
en kinderdessins, 95
per meter
Nylon bustehouder, wit,
prima pasvorm en keurige
afwerking, A 95
maten 66-72
Strotas m. aardige bloem-
garnering, zeer O 65
licht en pracfisch
Kinderstrotas, hetzelfde
model doch in $%Qc
kleine maat O
Herenoverhemd, leuke
Schotse ruiten, doorweven,
stevige kwaliteit, ^25
alle maten O
Populair balspel,
compleet met 2 bats,
blok er, elastiek met bal.
Verpakt in stevig ^25
netje
Gekleurde sousbras met
rubber inlegblad, CQc
grote maat
Schildpad koekjes, he er lijk
bij de thee,
250 gram
Boterham worst,
prima kwaliteit, /IQc
200 gram
Getekende overhand
doek met effen of geruite
rand, diverse leuke patro
nen. Met 2 streng O 95
wasecht garen
Handdoek rekje, mooie
kwaliteit in beukenhout
gelakt. Solide uitvoering
met 4 haken en latje
voor overhanddoek 50
Marquisette stores voor
glasgordijnen met ingewe
ven banden, in 2 verschil
lende dessins,
180 cm. hoog, ^75
per meter
Wagens enorm succes
brengen wij nogmaals:
onze bekende sandalen
met vormrubber zolen, in
de maten 36-39 4.95
32-35 4.45 28-31 3.95
24-27 3.45 22-23 2.95
O 50
ONTEIGENING.
Het laatste agenda-punt betrof de
onteigening van een aantal perce
len, gelegen in de Mgr. v. Kessel-
straat, tot welke onteigening de
raad al eerder had besloten. De ar
gumenten, neergelegd in de consi
derans van het ontworpen raadsbe
sluit, werden door de voorzitter ter
kennis van de leden gebracht en
kwamen neer op de onbereidwillig-
heid van de betrokkenen tot een
minnelijke schikking.
Voor de dagvaarding op 9 Juli
hadden de mensen nog gelegenheid
tot deze minnelijke schikking.
De heer Dekkers had er bezwa
ren tegen dat door de commissie
van deskundigen een bepaald stuk
land was aangewezen dat Kivits in
ruil zou krijgen voor zijn onteigend
stuk grond. Dit stuk was zodanig
gelegen, dat op den duur het ge
meente-eigendom geheel verbrok
keld zou worden; men moest niet
nu eens hier en dan weer daar een
stuk grond verkopen of ruilen. Men
moest systematisch te werk gaan.
Bovendien vond hij de prijs die v.
Engelen moest betalen voor een stuk
grond dat als erf voor zijn boerderij
moest dienen, welke prijs 7500.
beliep, erg duur. In dit laatste ge
val echter kon men het standpunt
van de commissie niet meer beïn
vloeden; maar met een eventuele
grond-transactie zou de raad, nadat
de heren v. Son en v. Helvoirt zich
ook tegen hadden verklaard, niet
accoord ga.an. Wel was er een toe
zegging gedaan aan Kivits wanneer
hij bereid was tot een minnelijke
schikking, maar deze had hij van de
hand gewezen. Het stuk grond, mid
den in het gemeentebezit, dat door
de commissie van deskundigen voor
dit doel was aangewezen, zou dus
niet aan de betrokkene worden ge
geven.
RONDVRAAG.
Bij de rondvraag wees de heer
Wijkmans er op dat de kwestie-Ore
mans nog steeds niet was opgelost.
Hoe lang was deze kwestie nu al
lopende; hij vond het verschrikke
lijk; aan deze toestand moest ogen
blikkelijk een einde worden ge
maakt.
Het gemeentebestuur, aldus de
voorzitter, had indertijd aanstonds
contact opgenomen met de betref
fende instanties, zelfs een telegram
gezonden aan het ministerie van
Sociale Zaken; herhaaldelijk had
men getelefoneerd, tot meegedeeld
werd dat de stukken zich bevonden
bij de rijksconsulent, waarheen zij
4 April reeds verzonden waren.
Daar lagen ze nu nog, en ondanks
herhaald verzoek, had men er nog
niets op gehoord.
Maar binnen een week, aldus de
voorzitter, zou deze kwestie thans
haar beslag moeten krijgen. Door
regeringsambtenaren wordt gesold
met de belangen van hun collega's,
van welke rang ook.
We zullen nu maar aan doen en
dat zal wel Uw volle instemming
hebben. Het is zeer pijnlijk wan
neer zo iemand zijn rechtvaardig
loon wordt onthouden.
Op een vraag van de heer van de
Meerendonk antwoordde de voorz.
dat de Heide-Maatschappij de kwes
tie van het Ven in handen had en
reeds contact had opgenomen met
de DUW.
OP DE BRES VOOR
NIEUWKUIJK.
Dan sprongen de heren Samuels
en v. Son, als broeders één in de
verdrukking, op de bres voor
Nieuwkuijk; speciaal voor de ver
lichting en voor de slechte water
afvoer in de Kloosterstraat. Al
maanden had men deze kwestie on
der de aandacht van het gemeente
bestuur gebracht en nog was er
niets gebeurd.
Nu echter hakte de voorzitter de
knoop door; het zou de andere dag
zijn eerste werk zijn om de afvoer
van de Kloosterstraat, waar het
water soms bijna een meter hoog
stond, te regelen, terwijl ook be
treffende de lichtpunten maatrege
len genomen zouden worden. Maar
dit laatste lag veel aan de PNEM.
De heer v. Helvoirt sprek tenslot
te nog over het viswater achter „de
Hut" dat verpacht was aan de vis
club, die maar kaarten verstrekte.
Niets had hij hierop tegen, maar de
mensen en speciaal de jeugd berok
kenden de boeren die daar hun land
bebouwden, heel veel schade. Hij
verzocht het gemeentebestuur dit
onder de aandacht van het visclub-
bestuur te brengen.
De voorzitter kon hierop antwoor
den dat dit punt de belangstelling
reeds had.
Hierna werd de vergadering ge
sloten.
Onder zeer eigenaardige omstandighe
den heeft de Koreaanse oorlog op 25
Juni zijn derde verjaardag gevierd, al
klinkt dat woord in dit verband wel te
feestelijk. Enkele dagen voor dit feit leek
het alsof er nu eindelijk een eind ging
komen aan de oorlogshandelingen, nadat
er ongeveer twee jaar tamelijk onvrucht
baar was gepraat, maar nauwelijks had
de hoop' op een wapenstilstand werke
lijk enige grond gekregen, of de illusie
werd weer voor onbepaalde tijd ver
stoord doordat president Syngman Rhee
roet in het eten gooide. Terwijl het de
meeste moeite gekost had om het èr
over eens te worden wat er met de
krijgsgevangenen zou gebeuren die niet
naar huis wilden terugkeren, liet Rhee
die plotseling eigenmachtig vrij, waar
door juist op dit delicate punt vruchte
loos overeenstemming was bereikt. Dat
de Noordelijken er toen niet veel meer
voor voelden om onmiddellijk een wa
penstilstand te sluiten is van hun stand
punt begrijpelijk en hoe men de zaken
ook bekijkt, het is betreurenswaardig dat
het zo is gelopen.
Natuurlijk hebben niet alleen de com
munisten maar ook de Verenigde Naties
Rhee zijn handelwijze zeer kwalijk ge
nomen, al is er enige gradatie in de mate
van begrip die er voor zijn gevoelens
en de daaruit voortvloeiende daden
wordt getoond. Het felste was de En
gelse reactie die ze verraad aan de over
eenkomst met de Verenigde Naties
noemde. Reëler waren de Verenigde 'Na
ties zelf en de Verenigde Staten, die wel
krachtig protesteerden, maar ook probe
ren de Zuidkoreaanse president tot reden
te brengen. Uiteindelijk hebben de laat-
sten meer recht van spreken dan de En
gelsen, aangezien hun aandeel in de
strijd voor Zuid-Korea heel wat groter
is. Het is in ieder geval een feit dat de
zaak die jarenlang op losse schroeven
heeft gestaan en eindelijk een behoorlijke
basis scheen te hebben gekregen, nu op
nieuw op losse schroeven is komen te
staan. Daardoor is het noodzakelijk ge
worden de strijd voor onbepaalde tijd
voort te zetten zonder het vooruitzicht
dat men er iets verder mee komt. Dit
laatste is een van de krachtigste argu
menten om over de vele bezwaren die
een wapenstilstand onder de huidige om
standigheden meebrengt, heen te stap
pen. Op zichzelf is het niet zo krachtig,
maar in wijder verband lijkt het beter
dan een oorlog die zo weinig perspectief
biedt dat men geneigd is hem als nut
teloos te betitelen. Door de loop van de
gebeurtenissen is het duidelijk geworden
dat het voorlopig praktisch onmogelijk is
dat een van de partijen de overwinning
behaalt, zodat een compromis onvermij
delijk is geworden.
Als men dit beschouwd heeft, wordt
het tijd de kwestie ook eens van het
standpunt van de Zuidkoreaanse presi
dent te bekijken, die tenslotte niet een
strijd voert voor de collectieve veiligheid,
zoals de Verenigde Naties, maar voor
zijn land. Al zijn de Verenigde Naties
niet op de eerste plaats te hulp gesneld
met de uitgesproken bedoeling de com
munisten helemaal uit Korea te verdrij
ven, ze hebben al eerder in een resolutie
uitgesproken dat de vereniging van
Noord- en Zuid-Korea een van hun
doelstellingen blijven. Dat is later meer
malen herhaald. Toen de geallieerde
troepen ongeveer aan de Jaloe stonden,
leek de verwezenlijking van dat doel
dichtbij, maar toen er opnieuw een keer
in de strijd kwam, werden de vooruit
zichten somberder en somberder. Nu er
een wapenstilstand gesloten zou wor
den zonder dat er over iets anders werd
gesproken dan over een te houden poli
tieke conferentie, terwijl de frontlinie on
geveer liep langs de hjn die Noord- en
Zuid-Korea sinds 1948 scheidde, is het
niet zo verwonderlijk dat Rhee een kost
bare gelegenheid om zijn land te hereni
gen voorbij zag gaan. Dat hij de krijgs
gevangenen vrij liet is dan ook onge
twijfeld op cle eerste plaats een uiting
van protest tegen de wapenstilstands
voorwaarden, waarbij nog komt dat hij
de niet-communistische Noordkoreanen
beschouwde als landgenoten die bevrijd
moesten worden. Wat de kern van de
zaak betreft, wie zou Rhee garanderen
dat een politieke conferentie na de wa
penstilstand de hereniging van Korea
zou brengen Hij heeft andere voorbeel
den voor ogen die hem in dat opzicht
weinig vertrouwen kunnen inboezemen.
In sommige commentaren wordt er in dit
verband op gewezen, dat Zuid-Korea op
zichzelf ook ekonomisch geen bestaans
mogelijkheden heeft en dat zou voor
Rhee natuurlijk een zeer zwaar argu
ment zijn om zich tegen een voortgezette
scheiding te verzetten. Dat heeft hij op
zijn manier gedaan, aanvankelijk in
hoofdzaak met dreigementen, die weinig
gevaarlijk schenen, later door een on
verantwoorde daad, die een ernstige im
passe heeft veroorzaakt.
Want uiteindelijk kan men wel begrip
hebben voor het standpunt van Rhee
zonder enige waardering voor wat hij
heeft gedaan. Ongetwijfeld heeft hij ge
meend in zijn recht te staan en hij is
nog niet van standpunt veranderd. Nog
op de derde verjaardag van de Koreaan
se oorlog verklaarde de president dat
Zuid-Korea zich niet kan neerleggen bij
een bestand onder de huidige voorwaar
den. Nu zal er ook niemand zijn die
durft te beweren dat die ideaal zijn,
maar van de andere kant eist een rea
listische kijk op de zaken de grenzen van
het mogelijke in het oog te houden. Dan
valt het moeilijk te ontkennen dat de
Verenigde Naties zich in de afgelopen
drie jaar heBben ingespannen niet alleen
om een zo eervol mogelijk, maar ook een
zo goed mogelijk resultaat te bereiken.
Of ze daartoe de juiste weg hebben be
wandeld, kan eerst achteraf uitgemaakt
worden. Een succes kan men de cam
pagne bezwaarlijk noemen als men de
situatie van het ogenblik alleen be
schouwt, Waarschijnlijk echter zou de
toestand in het Verre Oosten heel wat
ernstiger geweest zijn als de Verenigde
Naties op Korea niet ingegrepen hadden.
Dit moet men in het oog houden om
rechtvaardig te oordelen. Daarbij komt
dat de doelstellingen van de U.N.O. niet
veranderd zijn, ook niet ten aanzien van
Korea. Dat ze voorlopig niet bij machte
is die volledig te verwezenlijken is een
tekort dat te pijnlijker is omdat er mil-
lioenen het slachtoffer van zijn, maar
dat ze bereid is er offers voor te bren
gen, bewijst dat ze geen loze leuzen zijn.
Zolang de wereldmachten verdeeld blij
ven, zijn compromissen onvermijdelijk,
waardoor niemand geheel bevredigd
wordt, maar waarvan men ook het best
mogelijke moet maken. Of. dat inderdaad
het beste is, moet men afwachten, ook
in Korea.
LANIEL IS GESLAAGD.
Het einde van de Fransche kabinets
crisis, die 36 dagen duurde, is in zicht.
Vrijdag heeft Joseph Laniel in de Fran
se Assemblee de „Investituurstrijdge
wonnen. Hij behoefde slechts een klein
half uur te spreken over zijn regerings
program om de meerderheid van de
Franse afgevaardigden voor zijn ideeën
te winnen. Laniel hoefde zelfs niet na de
beraadslagingen voor de tweede maal
het spreekgestoelte te beklimmen; er kon
meteen gestemd worden. De toch nog
verrrassende en voor zijn volgelingen
ietwat teleurstellende uitslag was398
stemmen voor en 206 tegen ^communis
ten, progressie ven en socialisten).
GROTEWOHL
ERKENT ERNSTIGE FOUTEN.
Premier Grotewohl van Oost-Duits-
land is zich gisteren wederom te buiten
gegaan aan zelfbeschuldigingen. 'Hij hield
een rede voor de arbeiders van een ko
lenmijn te Boehlen in Saksen en zei heel
deemoedig: „,'Wij, de regering, zijn
schuldig aan de toestand in Oost-Duits-
land; het is verkeerd de schuld alleen op
de Westelijke provocateurs te schuiven".
Duidelijk liet hij uitkomen, dat het op
roer van verleden week een gevolg was
van de slechte toestanden in Oost-Ber-
lijn en Oost-Duitsland. „De onruststo
kers zouden nooit zoveel succes hebben
gehad, als er geen kiemen van ontevre
denheid onder het volk waren." Voor de
eerste maal gaf Grotewohl toe, dat „de
vlucht van honderdduizenden boeren
naar het Westen een ernstige voedsel-
crisis heeft veroorzaakt". Naar wij gis
teren reeds meldden, hadden vluchtelin
gen al eerder mededelingen over een
zeer ernstig voedseltekort in de door de
Russen bezette gebieden van Duitsland
gedaan. Hier en daar zou de nood reeds
zo hoog zijn gestegen, dat er door de
bevolking honger wordt geleden.
„BOETETOCHT"
IN OOST-DUITSLAND.
Slechts 3000 arbeiders hebben Vrijdag
deelgenomen aan de dwang-demonstratie,
die door de Oost-Duitse regering bevo
len was en die er op gericht was de
Oost-Berlijnse arbeiders hun trouw en
aanhankelijkheid aan de regering te doen
betuigen. Een geweldig onweer, dat zich
tijdens deze demonstratie boven Oost-
Berlijn ontlastte, was voor de Oost-
Duitse autoriteiten een welkome gele
genheid het wegblijven der massa te ver
ontschuldigen. Een uur duurde de plech
tigheid, toen konden de doorweekte „de
monstranten" heengaan.
Het is geen geheim meer onder de
communisten, dat de opstand opnieuw
zal uitbreken, zodra de Russische tanks
verdwenen zijn. Nog steeds worden uit
de Sovjet-zone onlusten gemeld, nog
steeds worden arbeiders door het stand
gerecht ter dood veroordeeld, nog steeds
ook duren de zelfbeschuldigingen van de
regering voort.
Hoewel de uitvoer in de maand Mei,
volgens de cijfers van het C.B.S., in
waarde bijna 100 millioen achterbleef
bij de waarde van de invoer en als ge
volg daarvan het dekkingspercentage
met niet minder dan 16 procent daalde,
blijft het deviezenbezit van de Nederl.
Bank week na week toenemen. Het
heeft thans de recordstand van 4141
bereikt.
Het aanhouden van deze gunstige ont
wikkeling, die ongeveer een jaar na Ko
rea begon, heeft geleid tot een aanzien
lijke versterking van de gulden, die in
de buitenlandse vrije noteringen op het
ogenblik zelf een beter figuur slaat dan
de Belgische franc.
Ruim een jaar geleden bedroeg het
verschil tussen de officiële notering en
de vrije koers ongeveer 10 procent, thans
slechts procent, wat nog een half
procent beter is dan de koers van het
(harde) Belgische devies.
Daaruit blijkt, dat de monetaire sane
ring een feit is.De harde inspanning van
het Nederlandse volk heeft op dit punt
tot een volledig succes geleid.
DE VERHOGING VAN DE
POSTT ARIEVEN,
Naar aanleiding van het bericht over
de nieuwe posttarieven in de N.R.C.
vestigen wij er ter vermijding van mis
verstand de aandacht op, dat het tarief
voor het binnenlandse interlocale brief
verkeer ongewijzigd blijft. In bedoeld
bericht waren alleen de veranderingen
vermeld.
DE PROVINCIALE ALMANAK
VOOR NOORD-BRABANT
1952—1953.
Bij N. Samson N.V., uitgever te
Alphen aan de Rijn, verscheen de
zer dagen het 16e deel van de „Pro
vinciale Almanak voor Noord-Bra
bant", voor het tijdvak 1952—1953.
Dit, zoals steeds goed uitgegeven
boek, is met machtiging van 't Pro
vinciaal Bestuur en uit de officiële
bronnen samengesteld door Mr P.
Kruse en Drs H. Kuyper, beide
werkzaam ter provinciale griffie.
Een grote hoeveelheid van gegevens
betreffende menigerlei aspect van
het openbare leven in Brabant kan
de belangstellende hierin vinden
de markten en kermissen in alle
gemeenten, het bestuur der provin
cie, de samenstellingen van de pro
vinciale instellingen; de gemeente
besturen van heel Brabant; de wa
terschappen; alle mogelijke gege
vens over onderwerpen als Armwe
zen en Verkeer, onderwijs, kunsten
en wetenschap, politie en justitie,
volksgezondheid en zo zouden we
door kunnen gaan; er is zo veel,
wat we van tijd tot tijd nodig heb
ben en dat ons dikwijls lang zoeken
en informeren kost; dit boek zal
voor een heel groot gedeelte dit niet
meer nodig maken; we grijpen even
naar dit makkelijk te hanteren boek
en we zijn in de meeste gevallen
volkomen ingelicht.
De provinciale almanak kan met
zeer veel effect gebruikt worden bij
overheidsinstellingen, op fabrieken
en kantoren, terwijl hij ook voor de
particulieren een practische inlich
tingenbron zal vormen.
VAN
37)
Harm keek zijn vader aan. Waar
om praatte die er zo grof over. Maar
iets in dat gezicht tegenover hem
hield zijn blik gevangen. Vader en
zoon zagen alkaar aan. En plotse
ling kwam er op Harm's gezicht 'n
wonderlijke uitdrukking. Hij stond
op en ging naar z'n vader toe, greep
diens arm vast met beide handen.
Vader zei hij hees ik
weet niet of ik je goed begrijp.
Maar als je werkelijk., dit., goed
vindt.. als je heus., dan heb ik
me zó diep te schamen dat ik wel
'ns anders over je.
Onzin weerde Verdonck
kort af. Zeg niet zulke gekke
dingen, jongen. Je moest 'ns weten
wat je vader goed te maken had,
daar is een leven niet lang genoeg
Voor.
Ik weet 't zei Harm rustig.
De vader keek zijn zoon aan.
Je weet het? En.
Ik ben reuze trots op je zei
Harm en draaide zich snel om.
Nou nou zei vader Ver
donck met zijn geliefde stopwoord
en klopte zijn zoon op de schou
der. Dat doet een vader goed,
m'n jongen. Laten we nou niet te
trots op mekaar worden, niet?
Hij lachte een beetje moeilijk.
Luister Harm. Ik heb je moeder
aan de gang gezien met.... Mari
an. Ik heb nog geen woord met
haar gesproken, maar ik weet pre,
cies, op een haar, hoe ze er over
denkt. En in de zaak ben ik de
baas en niemand anders, maar ver
der is moeders wil wet. En dat is
ook mijn wil. En ga nou naar Ma
rian toe en zeg, dat ze es effetjes
met d'r aanstaande schoonvader
moet komen praten
Vader! riep Hans, z'n ge
zicht glanzend.
Ja nou zei Verdonck zo on
verschillig als hem maar mogelijk
was eh.. staan die stoelen in
zaal I al goed? Zou je daar niet es
effe naar gaan kijken? Je bent niet
voor je pleizier op de wereld
Ik ga al, cheflachte Harm
en sprong als 'n gazelle de deur uit.
Verdonk zag zijn zoon na.
't Was wel niet zo officiëel
grinnikte hij maar, nou ja, zó
kan 't ook! En nu morgen eens een
gezellig woordje onder vrienden
met de heer Sartorius
HOOFDSTUK XVII.
EEN KWESTIE VAN LICHT.
Ik wou zei Marian wel
eens even gaan kijken naar., naar
ons huis. Ga je mee
Natuurlijk zei Harm. Hij
stak zijn arm door de hare en sa
men gingen ze de deur van De
Gouden Leeuw uit.
Harm voelde zich gelukkiger dan
enig ander mensenkind. Hier ging
hij, met Marian, arm in arm, dwars
over het marktplein van Breeck,
en hij wist hoe van achter de ra
men zijns vaders blik hem volgde.
Nu geen stiekum gescharrel meer,
geen ontmoetingen in Vierhouten,
geen net-doen-of-we-mekaar-niet-
kennen. Al die geheimzinnigheid
was plotseling, als door 'n wonder,
achter de rug. Marian en hijdie
waren voortaan samen. Openlijk
en voor iedereen.
Marian zelf was stil. Toch wa»
ook haar blijdschap groot. Ook zij
was verwonderd-verheugd, dat zo
plotseling alles ten goede was ge
keerd. Ze had vader Verdonck
spontaan op beide wangen gekust
en mevrouw Verdonck had zelfs 'n
beetje geschreid. Van blijdschap.
Frans had ze gezegd tegen
haar man dit is 't mooiste ogen
blik, dat je me ooit geschonken
hebt
Marian begreep dat niet alleen
veel van haar zorgen geweken wa
ren, maar ze vond het zo machtig
royaal en breed gezien van vader
Verdonck, dat hij juist nu de kogel
door de kerk had gejaagd, want hij
had het gedaan. Zijn toespelingen
en zonderlinge houding van giste
ren hadden haar er van overtuigd
dat hij reeds lang wist, en dat hij
juist nu de zaak geforceerd had.
Hoe langer ze er over dacht, hoe
meer waardering en erkentelijk
heid groeide tegenover Harms va
der, die door geen omstandigheden
het geluk van zijn kind in de weg
wilde laten treden.
Korstiaan van Vueren had wel
heel verwonderd gekeken, toen
Harm en Marian zijn kamer binnen
waren gewandeld en zij hem had
verteld, dat zij beiden voortaan sa
men door het leven wilden gaan.
Zijn gezicht had allerlei aandoe
ningen weerspiegeld en verschei
dene malen had hij geschud, alsof
hij iets niet begreep. Toen had hij
zijn hand uitgestoken naar Harm
en die had stevig de zijne gedrukt.
Marian had zijn gezicht tussen haar
handen genomen en had zacht ge
vraagd: Vader, vindt u 't goed?
Van Harm.en mij
Ik weet het niet had hij
moeilijk teruggezegd ik weet 't
niet. Er is zoveel., ik kan 't niet
zeggen nu. Later misschien.
Maar had Marian gesmeekt
bijna - bent u niet een heel klein
beetje blij., voor mij?
Toen was opeens weer die won
derlijk tedere uitdrukking over zijn
gezicht gegleden. Zijn koude han
den hadden haar polsen omklemd.
Voor jou. ach kind, ik wou
je altijd zo graag gelukkig zien.
Maar nu ben ik gelukkig va
der. Heel gelukkig.ondanks alles.
Kunt u 't niet aan me zien
En Korstiaan van Vueren had
geglimlacht. Hij had werkelijk ge
glimlacht. Ja zei hij op z'n
oude, droge manier ik ben niet
blind.
Ze had wel begrepen waarop hij
had gedoeld. Hij zag zoveel zwarig
heden in 't verschiet. Voor hem en
voor haar. Morgen.. Sartorius..
maar daar moest ze nu niet aan
denken.
Leunend op Harm keek ze naar
de zwarte, stinkende bouwval, die
eens Het Wapen van Breeck was
geweest. Enkele leeglopers stonden
er bij, er was 'n agent geposteerd.
De muren stonden nog overeind en
zelfs achteraan was een klein deel
van 't gebouw nog vrijwel intact.
Maar verder zag alles er even troos
teloos en smerig uit, zwart, nat en
vies. Glasscherven, verbogen ijzer,
zwartgeblakerde tafels en stoelen,
een berg rommel. En daar tussenin
liep een man met een zwarte leren
jas en maakte notities.
Zou dat iemand van de politie
zijn? fluisterde Marian.
Nee antwoordde Harm stel
lig ik ken die man. Wacht eens,
dat is iemand van de verzekering.
WJj hebben hem indertijd ook ge
had. Aardige vent. -
Zeg Harm, durf jij
Hem wat vragen? O ja. Nee
heb je al, ja kun je altijd krijgen.
Hij kent me vast nog wel. Kom
maar mee.
Ze stapten over de rommel heen
naar de man, die met zijn rug naar
hen toe stond. De agent maakte 'n
gebaar alsof hij hen wilde terug
houden, maar liet zijn arm weer
zakken en keek wat er zou gaan
gebeuren.
De verzekeringsman keek schich
tig om, toen hij voetstappen hoor
de knersen over gebroken glas,
maar hij glimlachte amicaal toen
hij Harm herkende.
Ah meneer Verdonck, komt u
eens kijken? Beroerd geval hier,
niet
(Wordt vervolgd).