MODELEUR S DIT ZIJN PAS KOOPJES 7.75 't C0NFECTIEW0NDER f26.75 f 19.75 needhulp of werksfor slaehtklppen en eenden H. Kloijn-Tummers De Visboer Jongens Plusfour- costuums HET WAPEN MP in de huishouding ZWEMBAD Dofaris k. SCHAAP PRIMA KINDERWAGEN HALFWAS SMIDSKNECHT GESLOTEN 1 tiea BIGGEN 100 hennen Prima Bijtuiger BIJ DE BEKENDE VISBOER S oeex/ I dew-- i Heren Costuums Heren Pantalons HRPEC' 4 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 13 JULI 1953 4 Nette Werkster BEKENDMAKING pakhuis van de N.C.B. GESLOTEN ZIJN Gemeentelijk Hoefsven Waalwijk A. SCHOONDERMARK prettig pension Duitse Herder Schoenfabriek ANTOINETTE Antoniusstraat 50 a Kaatsheuvel KERMISWEEKI! BANANENWEEK! vanaf heden BANANEH I 1,10 plus 1 ZUURSTOK GRATIS DAT VINDT U ALLEEN BIJ WENST VAN BETREKKING TE VERANDEREN HALLO HALLO MET DE KERMISDAGEN GEROOKTE PALING, VERSE PALING, Verder alle soorten vis 1 e kwaliteit en concurrerende prijzen Zo juist ontvangen Zeer grote partij PAKKISTEN als nieuw, diverse maten Grote partij ijzeren gereedsehaps kisten HOUTEN KEETEN 3,28x2,28x 2,30 M Grote partij SLEUTELS en div. GEREEDSCHAPPEN alsmede een grote partij PLANKEN, RAMEN, DEUREN, BALKEN, enz. Th. van Son DE BIEB" is wegens vacantie GESLOTEN Reigerstraat 4 - t.o. de Markt - BRIDA ALTIJD BETER EN GOEDKOPER Regenmantels Zie onze etalage f °NDERTROUWD: ANNEMIES KOLSTER en H. A„ TH. HULSHOF econ. drs. Waalwijk, Qrotestraat 331, Lichtenvoorde, Huize „Herwalt" Huwelijksinzegening Woensdag 5 Augustus om lOuurln de Parochie kerk van St Jan Baptist te Waalwijk Gelegenheid tot gelukwensen van 1 tot 2 uur in Hotel Verwlel te Waalwijk Toekomstig'adres: Huize „IRIS" Lichtenvoorde Gevraagd BESCHAAFDE (P.G.) voor hele of halve dagen Niet beneden 20 Jaar Brieven onder No. 5401 bureau van dit blad Wegens ziekte der tegenwoordige wordt een FLINKE GEVRAAGD Mevr. van OLDENBEEK Mr. v. Coothstr. 37 Waalwijk Biedt zich aan voor 2 of 3 dagen in de week Brieven onder No. 5405 bur. v. d. blad of Agentschap te Kaatsheuvel Tijdens de Kermis zal het op Woensdag, Donderdag en Vrijdag De Filiaalhouder Tijdens de kermisdagen is het zwembad des 's middags om 6 uur te Waalwijk zal op Donderdag 16 Juli 1953 des avonds 7 uur precies in Café Zwietering te Sprang. PUBLIEK VERKOPEN enige percelen Rogge en Haverals: voor de heer H. van Zeist: ong. 70 are Rogge 'tussen Schalken en van Rooij en ong. 25 are aan de Meerdijk en voor Wouter de Rooij ongeveer 25 are Rogge en 15 are Haver achter zijn woonhuis. Betaling 1 October 1953. TE KOOPi met wagendekje z.g.a.n. Compleet f 87,50 Waar, zegt de uitgever VOOR DIRECT GEVRAAGD: Zij, dia goad autogenisch en electrisch kunnen lassen, genieten de voorkeur. Besoijensestraat 50, Waalwijk TE KOOP bij: H. V. d. SCHANS Holstraat 170 Capelle (N-Br.) TE KOOP 10 weken oud bU H. BROK Grotestraat 172 Drunen PRIMA vanaf f 3,50panklaarthuisbezorgd Zend even een berichtje aan Hogevaart 10 Capelle Aangeboden zit- slaapkamer, met of zonder huiselijk verkeer Telefoon aan wezig. Brieven onder No. 5403 bur. v.d.bl. Kannel v. d. Stadsrechten heeft af te geven PRIMA pup'alsmede prima teef 1 jaar oud beide met stamboom. GEVRAAGD: ff PER KILO Stationsstraat 1 6 Telefoon 2635 MET JARENLANGE ERVARING bekend met alle voorkomende systeman, Brieven onder Nr. 5402 Geheimhouding verzekerd in de Putstraat bij Café van Halvoirt Alle dagen U bestelt en wij bezorgen Grotestraat 232 C Waalwijk uit geallieerde Dumps Te zien op het terrein bij ELSHOUT Kerkstraat 70 Telefoon 396 ROTTERDAM Boek- en Kantoorboekhandel Leesbibliotheek De Visser van Everdingen van 13 t.m. 21 Juli DAMES 2 kanten draagbaar FEUILLETON Dan „De Echo van het Zuiden" 42). En omdat er geen doden en gewonden bij gevallen zijn en de eigenlijke oorzaak definitief vast gesteld is als kortsluiting in de lichtleiding, liep ook dat met een sisser af. Meneer Sartorius is zo vriendelijk geweest de schuld aan Kors van Vueren kwijt te schel den Wel verbaasde zich Maria Verdonck dat is aardig. Ja stelde haar echtvriend droogjes vast erg aardig van hem. Maar zie je, we bleken nog oude kennissen te zijn van heel vroeger en we hebben wat gezellig gepraat En toen werd hij zo royaal? Verdonck doorstond de onder zoekende blik van zijn echtgenote zonder blozen. Ja, stelde hij eenvoudig vast. 't Is mooi antwoordde zijn vrouw al is het geen zuivere koffie. Nee Frans, ik ken jou zo langzamerhand. Maar ik zal maar niet verder naar dat gezellige ge sprek informeren. Nou jullie zulke goeie vrienden geworden zijn komt hjj zeker wel eens vaker hier aan? Nou, hjj zal me niet overlopen meende Verdonck. Nee, dat verwachtte ik ook al niet glimlachte Maria. Als ik een nieuwsgierige vrouw was, liet ik je niet gaan voor je me alles van haver tot gort had opgebiecht. Maar nu mag je gaan, manneke, want ik weet wel dat je toch niet zo heel lang meer kunt wachten met me alles te vertellen, opdat ik toch vooral overtuigd ben, met hoe een handig echtgenoot ik ben ge trouwd. Hij stond op en boog zich naar haar over. Zijn grove hand streek door haar vergrijsde krullen. Nou meisje zei hij met een stem zo zacht, dat noch zijn zoon Harm, noch Marian die als de stem van de geduchte Verdonck zouden hebben herkend dan ga ik maar weer. Kan ik nog wat voor je doen? Ze zag naar hem op en zyn mond vertrok toen hjj zag hoe gelukkig haar gezicht was. -Nee, op 't ogenblik niets jon gen. Maar als je Marian ziet, vraag of ze me nog een uurtje gezelschap komt houden, wil je Bij de deur stond hij stil. Als het zo doorgaat mop perde hij met een verongelijkt ge zicht, zitten jullie vrouwen de hele dag bij elkaar en mogen die arme Harm en ik blij zijn. Als je even een kopje koffie moogt halen maakte ze blijmoe dig de zin af. -Dag jongen! Doe je de deur dicht Frans Verdonck sloot gehoor zaam de deur en ging fluitend de trap af. Soms, soms was het leven toch werkelijk goed HOOFDSTUK XX. FEEST IN „HET WAPEN". Opnieuw was er grote drukte op het oude stadsplein van Breeck, waar de bomen hun kruinen over tal van geparkeerde auto's spreid den, waar nieuwsgierige toeschou wers stonden te kijken naar de drukte. Daar, waar eens de geblakerde bouwval was geweest van het afge brande huis, verrees thans een ge bouw, dat naar het uiterlijk bijna een dubbelganger was van het ou de „Wapen", zoals de Breeckena- ren het altijd hadden gekend. Daar was de serre, de brede ei ken deur terzijde. Boven de ingang prijkten, in zandsteen uitgehouwen de leeuwen, die fier hun staarten krulden en hun tongen uitstaken naar het publiek en met de felle klauwen het wapenschild van Breeck omklemden: de gouden to ren op een rood veld. Maar daar binnen was veel ver anderd. Van koperen kronen flonkerden de lichten op de zware eiken ta fels, de gebeeldhouwde stoelen. Aan de wand hingen oude prenten. Overal glinsterde koper, prijkten voornaam de oud-blauwe borden en kannen. Bij de oude schouw, die gelukkig grotendeels was ge spaard gebleven en waarvan het beeldhouwwerk met zorg was ge restaureerd, stond een antiek spin newiel, een grote koperen ketel hing aan de haak boven een nog niet ontstoken vuur. En overal stonden bloemen, grote manden met tussen al de kleurige pracht de witte slip van een kaartje. „Het Wapen" was weer her bouwd, mooier dan ooit tevoren. Het had zijn karakter behouden: geen modern café, maar een Oud hollandse herberg, gezellig en in tiem, trekpleister vooral voor de vreemdelingen, de buitenanders, die in steeds groter getale deze kant opkwamen. Maar wat men zo op het oog niet zag, was de acco- modatie, die voldeed aan wat de oude Verdonck met welbehagen noemde „de eisen des tijds". Kijk es had hij tegen zijn zoon Harm gezegd je ziet welke kant 't met deze gemeente uitgaat. Er komen hier steeds meer bezoe kers, vanwege de mooie omgeving. Dit is een mooi stadje met wallen en zo, een leuk stadhuisje en pitto reske straatjes. Ideaal om foto's te maken en souvenirs te kopen. Je hebt twee soorten mensen: de ene soort zoekt het gewone, als 't maar modern is, houdt niet van antiek en zo en stapt dus bij voorkeur af in de Leeuw. De andere soort houdt van sfeer en intimiteit, voelt niets voor een strijkje of gramo- foonmuziek en bevindt zich 't best als alles rustig en gezellig is. En daarvoor moet je Het Wapen heb ben, dat al honderden jaren oud is, dat een traditie heeft die je niet kunt maken, maar wel in stand houden. En wanneer wij elkaar de bal toespelen, jij in Het Wapen en ik in De Leeuw, dan zit er voor ons allebei een boterham in. Ik word al een dagje ouder en dan vind ik het makkelijk als ik tegen over me geen concurrent heb, maar een compagnon. Harm had nog wel allerlei be zwaren, maar toen hij met Marian de zaak was rondgegaan na de ver bouwing, de dag voor de herope ning, en had gezien hoe haar ogen glansden, hoe haar vingers liefko zend streken over wat nog restte van vroeger, toen hij had gevoeld de innige druk van haar hand op zijn arm, had hij er vrede mee en geloofde, dat zijn vader gelijk had. Wat de toekomst bracht, was van later zorg. Vast stond, dat vader, ondanks al dat geklaag over z'n ou de dag, nog veel te fris en te le venslustig was om er mee op te houden. tenzij er iets onvoorziens gebeurde. En wat moest dat dan vader en zoon in één zaak? Daar kwam niets dan narigheid van. Zelfs Marian en haar vader hadden gebotst. En nu stonden ze daar samen en ontvingen de velen die kwamen kijken naar de gerestaureerde zaak. Leveranciers, collega's, vrienden en kennissen van verre en dicht bij, maar ook de stamklanten, de „oude garde", die zich al veilig had geïnstalleerd in het oude hoek je en luide en moedig aankondigde die plaats weer iedere morgen te zullen reserveren. En de voorzitter van 't Nut had al een afspraak voor een kamermuziek-avond, en de to neelvereniging, die haar uitvoering had gegeven in de grote zaal van De Gouden Leeuw, had de kleinere feestzaal van Het Wapen reeds be sproken voor een gezellige avond, en de industrie-groep uit Vierhou ten zou hier volgende week dine ren en zo ging het maar door. Het loopt al voor de deur open is, had Harm lachend geconstateerd. Tinus, de manke kelliier, stond er in een splinternieuw rokcos- tuum, de witte das netjes gestrikt en verkreeg daardoor ongewone waardigheid. Marian had niet van deze oudge diende willen scheiden en Harm had geen bezwaar mits Tinus voor taan met z'n handen van de licht leiding afbleef. Voor deze middag waren er hulpkrachten uit De Gou den Leeuw, en de eigenaar van die „concurrerende" zaak zat met een paar collega's ergens in 'n hoekje en vertoonde nog helemaal geen te kenen van de seniele aftakeling, waarover hij zich zo bezorgd scheen te maken. Temidden van de vele bezoekers ontdekte Marian opeens een figuur die haar de ogen deed opensperren van verbazing. Ze kneep Harm in z'n arm, maar die had het al ge zien en knipoogde geruststellend. Even later stond Sartorius voor hen. Het leek een andere Sartorius. Hij scheen met zijn houding verle gen en schraapte zich nadrukkelijk de keel, voor hij iets zei. Meneer Verdonck en u, juf frouw Marian begon hij aarze lend li vindt het misschien vrij postig dat ik hier kom, maar ik wou u vragenvergeet alles, enne hij keek naar Marian vergeef het ook maar. Marian streed een zware strijd. Toen zag ze opeens, alsof haar ogen voor het eerst open gingen, het grijs, dat zich weefde door zijn gladgeborstelde zwarte haren, de rimpels in zijn gezicht. Merkte ze, dat hij, de levenslustige, opgepoet ste man van de wereld, oud begon te worden. U zult misschien zeggen vervolgde Sartorius moeilijk waarom dit? En is het gemeend? Maar luistert u eens. ik heb hier altijd m'n plaatsje gehad, bij de mensen hier hij wees op de hoek waar de „oude garde" de glazen naar hem ophief en hem wenkte - en ik heb dat gemist. Natuurlijk kan ik hier wel komen, natuurlijk zult u me niet de deur uitgooien als klant, maar ik wil hier niet zitten in de wetenschap dat u me wel de deur kunt uitkijken. Ik wil u ge woon goeiendag kunnen zeggen en hoop dat u dat ook wilt zeggen, zonder onprettige gedachten. Ik heb niet het recht u te ver oordelen antwoordde Marian zacht vooral niet na hetgeen u voor vader hebt gedaan. En toen zag ze voor het eerst de man tegenover haar kleuren. Mari an wist niet hoe haar aanstaande schoonvader zijn „oude kennis" 't vuur aan de schenen had gelegd en hem had gedwongen tot wat zij als een edelmoedigheid beschouwde. En hij kon het haar niet zeggen.. Ik heb nog veel meer goed te maken zei hjj en ik hoop dat ik er nog eens de kans toe krijg. Maar ik woon hier in Breeék en ik hoop er mjjn dagen te slijten, en ik wil met alle mensen in vrede lev- ven. Ook met u. Een last gleed van Marian af. Het viel haar moeilijk een grief te blij ven koesteren. Ze wist dat ze iede re keer dat ze Sartorius zou zien, een onaangename gewaarwording zou hebben. Nu behoefde dat niet meer. En spontaan stak ze haar hand uit. U bent hier welkom zei ze eenvoudig en gaat u nu maar gauw naar de vriendjes, want ik zien dat meneer Hijzelendoorn al opstaat om u te komen halen. De receptie liep nu op het einde. Het huis zat vol. Ze hadden ieder een gegroet. Toen fluisterde Mari an Harm iets in 't oor. Die speurde de zaal rond en ontdekte zijn va der. De twee praatten even samen. Het kan zei Harm. Ze slip ten samen een zijdeur uit. Even later staken ze het marktplein over en gingen de deur binnen van de Gouden Leeuw, waar de ober hen hartelijk groette en gelukwenste. Toen haastten ze zich naar binnen, de trap op. Marian klopte zachtjes op de deur; van binnen antwoord de een stem. Maria Verdonck zat in haar ge wone hoekje. Schemering hing in de kamer, maar ze had nog geen licht aangestoken. Haar boek lag in haar schoot, ze zat daarof ze er het laatste uur geen letter in gele zen had. En ze leek opeens erg een zaam. Maar haar gezicht lichtte op toen ze zag wie haar kwamen sto ren en ze stak haar beide armen uit naar Marian, die naar haar toe snelde. Harm stond een beetje ver legen bij de deur. Marian boog haar hoofd tegen de (schouder van de oudere vrouw en beiden bleven sprakeloos. Toen klonk de stem van mevrouw Ver donck: Wat is dat nu, kindje, tranen Marian maakte zich beschaamd los. Ja zei ze moeilijk maar niet van verdriet. Een beetje misschien wel, omdat vader dit al les niet kan meemaken. Het gaat je vader toch goed? Als de drukte over is, zal hjj zeker komen om alles te bekijken. Ja, o ja.dat is 't ook niet. Maar ik huil eigenlijk van blijd schap, weet u Wie huilt er nu van blijd schap! plaagde Harms moeder, En waarom ben je dan zo blij Omdat ik., eindelijk 'n moe der heb! zei Marian. En ik een dochter! sprak de ander blij. - En ik een zaak! kwam de stem van Harm van bij de deur. Je moeder en je aanstaande vrouw tellen blijkhaar voor jou niet mee constateerde Marian met 'n poging tot gestrengheid. Ja protesteerde Harm maar die zaak heb ik pas en jullie al lang! Daar ben ik me niet van be wust zei Marian lachend. Ik had je al in m'n hart ge sloten legde Harm uit - de eer ste keer dat ik tegenover je zat in de trein. Maar in m'n wildste fan tasieën had ik niet gedroomd, dat wij tweeën nog eens samen de scepter zouden zwaaien in Het Wapen van Breeck EINDE.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1953 | | pagina 4