MODELEUR
S
DIT ZIJN PAS KOOPJES
7.75
't C0NFECTIEW0NDER
f26.75
f 19.75
needhulp of werksfor
slaehtklppen en eenden
H. Kloijn-Tummers
De Visboer
Jongens Plusfour-
costuums
HET WAPEN
MP in de huishouding
ZWEMBAD
Dofaris k. SCHAAP
PRIMA KINDERWAGEN
HALFWAS SMIDSKNECHT
GESLOTEN
1 tiea BIGGEN
100 hennen
Prima Bijtuiger
BIJ DE BEKENDE VISBOER
S oeex/
I dew--
i
Heren Costuums
Heren Pantalons
HRPEC'
4
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 13 JULI 1953
4
Nette Werkster
BEKENDMAKING
pakhuis van de N.C.B.
GESLOTEN ZIJN
Gemeentelijk
Hoefsven Waalwijk
A. SCHOONDERMARK
prettig pension
Duitse Herder
Schoenfabriek ANTOINETTE
Antoniusstraat 50 a
Kaatsheuvel
KERMISWEEKI! BANANENWEEK!
vanaf heden BANANEH I 1,10
plus 1 ZUURSTOK GRATIS
DAT VINDT U ALLEEN BIJ
WENST VAN BETREKKING TE VERANDEREN
HALLO
HALLO
MET DE KERMISDAGEN
GEROOKTE PALING, VERSE PALING,
Verder alle soorten vis
1 e kwaliteit en concurrerende prijzen
Zo juist ontvangen
Zeer grote partij
PAKKISTEN als nieuw, diverse maten
Grote partij ijzeren gereedsehaps
kisten HOUTEN KEETEN 3,28x2,28x
2,30 M Grote partij SLEUTELS en
div. GEREEDSCHAPPEN alsmede een
grote partij PLANKEN, RAMEN,
DEUREN, BALKEN, enz.
Th. van Son
DE BIEB"
is wegens vacantie
GESLOTEN
Reigerstraat 4 - t.o. de Markt - BRIDA
ALTIJD BETER EN GOEDKOPER
Regenmantels
Zie onze etalage f
°NDERTROUWD:
ANNEMIES KOLSTER
en
H. A„ TH. HULSHOF
econ. drs.
Waalwijk, Qrotestraat 331,
Lichtenvoorde, Huize „Herwalt"
Huwelijksinzegening Woensdag 5
Augustus om lOuurln de Parochie
kerk van St Jan Baptist te Waalwijk
Gelegenheid tot gelukwensen van
1 tot 2 uur in Hotel Verwlel te
Waalwijk
Toekomstig'adres: Huize „IRIS"
Lichtenvoorde
Gevraagd
BESCHAAFDE
(P.G.)
voor hele of halve dagen
Niet beneden 20 Jaar
Brieven onder No. 5401
bureau van dit blad
Wegens ziekte der tegenwoordige
wordt een
FLINKE
GEVRAAGD
Mevr. van OLDENBEEK
Mr. v. Coothstr. 37 Waalwijk
Biedt zich aan
voor 2 of 3 dagen in de week
Brieven onder No. 5405 bur. v. d.
blad of Agentschap te Kaatsheuvel
Tijdens de Kermis zal het
op Woensdag, Donderdag
en Vrijdag
De Filiaalhouder
Tijdens de kermisdagen is het
zwembad des 's middags om 6 uur
te Waalwijk
zal op Donderdag 16 Juli 1953 des
avonds 7 uur precies in Café
Zwietering te Sprang.
PUBLIEK VERKOPEN
enige percelen Rogge en Haverals:
voor de heer H. van Zeist: ong.
70 are Rogge 'tussen Schalken en
van Rooij en ong. 25 are aan de
Meerdijk en voor Wouter de Rooij
ongeveer 25 are Rogge en 15 are
Haver achter zijn woonhuis.
Betaling 1 October 1953.
TE KOOPi
met wagendekje z.g.a.n.
Compleet f 87,50
Waar, zegt de uitgever
VOOR DIRECT GEVRAAGD:
Zij, dia goad autogenisch en electrisch kunnen lassen,
genieten de voorkeur.
Besoijensestraat 50, Waalwijk
TE KOOP
bij:
H. V. d. SCHANS
Holstraat 170 Capelle (N-Br.)
TE KOOP
10 weken oud
bU
H. BROK
Grotestraat 172 Drunen
PRIMA
vanaf f 3,50panklaarthuisbezorgd
Zend even een berichtje aan
Hogevaart 10 Capelle
Aangeboden
zit- slaapkamer, met of zonder
huiselijk verkeer Telefoon aan
wezig.
Brieven onder No. 5403 bur. v.d.bl.
Kannel v. d. Stadsrechten
heeft af te geven
PRIMA
pup'alsmede prima teef 1 jaar oud
beide met stamboom.
GEVRAAGD:
ff
PER KILO
Stationsstraat 1 6
Telefoon 2635
MET JARENLANGE ERVARING
bekend met alle voorkomende systeman,
Brieven onder Nr. 5402 Geheimhouding verzekerd
in de Putstraat bij Café van Halvoirt
Alle dagen U bestelt en wij bezorgen
Grotestraat 232 C
Waalwijk
uit geallieerde Dumps
Te zien op het terrein bij
ELSHOUT
Kerkstraat 70
Telefoon 396
ROTTERDAM
Boek- en Kantoorboekhandel
Leesbibliotheek
De Visser van
Everdingen
van 13 t.m. 21 Juli
DAMES
2 kanten draagbaar
FEUILLETON
Dan „De Echo van het Zuiden"
42).
En omdat er geen doden en
gewonden bij gevallen zijn en de
eigenlijke oorzaak definitief vast
gesteld is als kortsluiting in de
lichtleiding, liep ook dat met een
sisser af. Meneer Sartorius is zo
vriendelijk geweest de schuld aan
Kors van Vueren kwijt te schel
den
Wel verbaasde zich Maria
Verdonck dat is aardig.
Ja stelde haar echtvriend
droogjes vast erg aardig van
hem. Maar zie je, we bleken nog
oude kennissen te zijn van heel
vroeger en we hebben wat gezellig
gepraat
En toen werd hij zo royaal?
Verdonck doorstond de onder
zoekende blik van zijn echtgenote
zonder blozen.
Ja, stelde hij eenvoudig vast.
't Is mooi antwoordde zijn
vrouw al is het geen zuivere
koffie. Nee Frans, ik ken jou zo
langzamerhand. Maar ik zal maar
niet verder naar dat gezellige ge
sprek informeren. Nou jullie zulke
goeie vrienden geworden zijn komt
hjj zeker wel eens vaker hier aan?
Nou, hjj zal me niet overlopen
meende Verdonck.
Nee, dat verwachtte ik ook
al niet glimlachte Maria. Als
ik een nieuwsgierige vrouw was,
liet ik je niet gaan voor je me alles
van haver tot gort had opgebiecht.
Maar nu mag je gaan, manneke,
want ik weet wel dat je toch niet
zo heel lang meer kunt wachten
met me alles te vertellen, opdat ik
toch vooral overtuigd ben, met hoe
een handig echtgenoot ik ben ge
trouwd.
Hij stond op en boog zich naar
haar over. Zijn grove hand streek
door haar vergrijsde krullen.
Nou meisje zei hij met een
stem zo zacht, dat noch zijn zoon
Harm, noch Marian die als de stem
van de geduchte Verdonck zouden
hebben herkend dan ga ik maar
weer. Kan ik nog wat voor je
doen?
Ze zag naar hem op en zyn mond
vertrok toen hjj zag hoe gelukkig
haar gezicht was.
-Nee, op 't ogenblik niets jon
gen. Maar als je Marian ziet, vraag
of ze me nog een uurtje gezelschap
komt houden, wil je
Bij de deur stond hij stil.
Als het zo doorgaat mop
perde hij met een verongelijkt ge
zicht, zitten jullie vrouwen de hele
dag bij elkaar en mogen die arme
Harm en ik blij zijn.
Als je even een kopje koffie
moogt halen maakte ze blijmoe
dig de zin af. -Dag jongen! Doe
je de deur dicht
Frans Verdonck sloot gehoor
zaam de deur en ging fluitend de
trap af. Soms, soms was het leven
toch werkelijk goed
HOOFDSTUK XX.
FEEST IN „HET WAPEN".
Opnieuw was er grote drukte op
het oude stadsplein van Breeck,
waar de bomen hun kruinen over
tal van geparkeerde auto's spreid
den, waar nieuwsgierige toeschou
wers stonden te kijken naar de
drukte.
Daar, waar eens de geblakerde
bouwval was geweest van het afge
brande huis, verrees thans een ge
bouw, dat naar het uiterlijk bijna
een dubbelganger was van het ou
de „Wapen", zoals de Breeckena-
ren het altijd hadden gekend.
Daar was de serre, de brede ei
ken deur terzijde. Boven de ingang
prijkten, in zandsteen uitgehouwen
de leeuwen, die fier hun staarten
krulden en hun tongen uitstaken
naar het publiek en met de felle
klauwen het wapenschild van
Breeck omklemden: de gouden to
ren op een rood veld.
Maar daar binnen was veel ver
anderd.
Van koperen kronen flonkerden
de lichten op de zware eiken ta
fels, de gebeeldhouwde stoelen.
Aan de wand hingen oude prenten.
Overal glinsterde koper, prijkten
voornaam de oud-blauwe borden
en kannen. Bij de oude schouw,
die gelukkig grotendeels was ge
spaard gebleven en waarvan het
beeldhouwwerk met zorg was ge
restaureerd, stond een antiek spin
newiel, een grote koperen ketel
hing aan de haak boven een nog
niet ontstoken vuur. En overal
stonden bloemen, grote manden
met tussen al de kleurige pracht de
witte slip van een kaartje.
„Het Wapen" was weer her
bouwd, mooier dan ooit tevoren.
Het had zijn karakter behouden:
geen modern café, maar een Oud
hollandse herberg, gezellig en in
tiem, trekpleister vooral voor de
vreemdelingen, de buitenanders,
die in steeds groter getale deze
kant opkwamen. Maar wat men zo
op het oog niet zag, was de acco-
modatie, die voldeed aan wat de
oude Verdonck met welbehagen
noemde „de eisen des tijds".
Kijk es had hij tegen zijn
zoon Harm gezegd je ziet welke
kant 't met deze gemeente uitgaat.
Er komen hier steeds meer bezoe
kers, vanwege de mooie omgeving.
Dit is een mooi stadje met wallen
en zo, een leuk stadhuisje en pitto
reske straatjes. Ideaal om foto's te
maken en souvenirs te kopen. Je
hebt twee soorten mensen: de ene
soort zoekt het gewone, als 't maar
modern is, houdt niet van antiek
en zo en stapt dus bij voorkeur af
in de Leeuw. De andere soort
houdt van sfeer en intimiteit, voelt
niets voor een strijkje of gramo-
foonmuziek en bevindt zich 't best
als alles rustig en gezellig is. En
daarvoor moet je Het Wapen heb
ben, dat al honderden jaren oud is,
dat een traditie heeft die je niet
kunt maken, maar wel in stand
houden. En wanneer wij elkaar de
bal toespelen, jij in Het Wapen en
ik in De Leeuw, dan zit er voor
ons allebei een boterham in. Ik
word al een dagje ouder en dan
vind ik het makkelijk als ik tegen
over me geen concurrent heb, maar
een compagnon.
Harm had nog wel allerlei be
zwaren, maar toen hij met Marian
de zaak was rondgegaan na de ver
bouwing, de dag voor de herope
ning, en had gezien hoe haar ogen
glansden, hoe haar vingers liefko
zend streken over wat nog restte
van vroeger, toen hij had gevoeld
de innige druk van haar hand op
zijn arm, had hij er vrede mee en
geloofde, dat zijn vader gelijk had.
Wat de toekomst bracht, was van
later zorg. Vast stond, dat vader,
ondanks al dat geklaag over z'n ou
de dag, nog veel te fris en te le
venslustig was om er mee op te
houden. tenzij er iets onvoorziens
gebeurde. En wat moest dat dan
vader en zoon in één zaak? Daar
kwam niets dan narigheid van.
Zelfs Marian en haar vader hadden
gebotst.
En nu stonden ze daar samen en
ontvingen de velen die kwamen
kijken naar de gerestaureerde zaak.
Leveranciers, collega's, vrienden
en kennissen van verre en dicht
bij, maar ook de stamklanten, de
„oude garde", die zich al veilig
had geïnstalleerd in het oude hoek
je en luide en moedig aankondigde
die plaats weer iedere morgen te
zullen reserveren. En de voorzitter
van 't Nut had al een afspraak voor
een kamermuziek-avond, en de to
neelvereniging, die haar uitvoering
had gegeven in de grote zaal van
De Gouden Leeuw, had de kleinere
feestzaal van Het Wapen reeds be
sproken voor een gezellige avond,
en de industrie-groep uit Vierhou
ten zou hier volgende week dine
ren en zo ging het maar door. Het
loopt al voor de deur open is, had
Harm lachend geconstateerd.
Tinus, de manke kelliier, stond
er in een splinternieuw rokcos-
tuum, de witte das netjes gestrikt
en verkreeg daardoor ongewone
waardigheid.
Marian had niet van deze oudge
diende willen scheiden en Harm
had geen bezwaar mits Tinus voor
taan met z'n handen van de licht
leiding afbleef. Voor deze middag
waren er hulpkrachten uit De Gou
den Leeuw, en de eigenaar van die
„concurrerende" zaak zat met een
paar collega's ergens in 'n hoekje
en vertoonde nog helemaal geen te
kenen van de seniele aftakeling,
waarover hij zich zo bezorgd
scheen te maken.
Temidden van de vele bezoekers
ontdekte Marian opeens een figuur
die haar de ogen deed opensperren
van verbazing. Ze kneep Harm in
z'n arm, maar die had het al ge
zien en knipoogde geruststellend.
Even later stond Sartorius voor
hen. Het leek een andere Sartorius.
Hij scheen met zijn houding verle
gen en schraapte zich nadrukkelijk
de keel, voor hij iets zei.
Meneer Verdonck en u, juf
frouw Marian begon hij aarze
lend li vindt het misschien vrij
postig dat ik hier kom, maar ik
wou u vragenvergeet alles, enne
hij keek naar Marian vergeef
het ook maar.
Marian streed een zware strijd.
Toen zag ze opeens, alsof haar
ogen voor het eerst open gingen,
het grijs, dat zich weefde door zijn
gladgeborstelde zwarte haren, de
rimpels in zijn gezicht. Merkte ze,
dat hij, de levenslustige, opgepoet
ste man van de wereld, oud begon
te worden.
U zult misschien zeggen
vervolgde Sartorius moeilijk
waarom dit? En is het gemeend?
Maar luistert u eens. ik heb hier
altijd m'n plaatsje gehad, bij de
mensen hier hij wees op de hoek
waar de „oude garde" de glazen
naar hem ophief en hem wenkte -
en ik heb dat gemist. Natuurlijk
kan ik hier wel komen, natuurlijk
zult u me niet de deur uitgooien als
klant, maar ik wil hier niet zitten
in de wetenschap dat u me wel de
deur kunt uitkijken. Ik wil u ge
woon goeiendag kunnen zeggen en
hoop dat u dat ook wilt zeggen,
zonder onprettige gedachten.
Ik heb niet het recht u te ver
oordelen antwoordde Marian
zacht vooral niet na hetgeen u
voor vader hebt gedaan.
En toen zag ze voor het eerst de
man tegenover haar kleuren. Mari
an wist niet hoe haar aanstaande
schoonvader zijn „oude kennis" 't
vuur aan de schenen had gelegd en
hem had gedwongen tot wat zij als
een edelmoedigheid beschouwde.
En hij kon het haar niet zeggen..
Ik heb nog veel meer goed te
maken zei hjj en ik hoop dat
ik er nog eens de kans toe krijg.
Maar ik woon hier in Breeék en ik
hoop er mjjn dagen te slijten, en ik
wil met alle mensen in vrede lev-
ven. Ook met u.
Een last gleed van Marian af. Het
viel haar moeilijk een grief te blij
ven koesteren. Ze wist dat ze iede
re keer dat ze Sartorius zou zien,
een onaangename gewaarwording
zou hebben. Nu behoefde dat niet
meer. En spontaan stak ze haar
hand uit.
U bent hier welkom zei ze
eenvoudig en gaat u nu maar
gauw naar de vriendjes, want ik
zien dat meneer Hijzelendoorn al
opstaat om u te komen halen.
De receptie liep nu op het einde.
Het huis zat vol. Ze hadden ieder
een gegroet. Toen fluisterde Mari
an Harm iets in 't oor. Die speurde
de zaal rond en ontdekte zijn va
der. De twee praatten even samen.
Het kan zei Harm. Ze slip
ten samen een zijdeur uit. Even
later staken ze het marktplein over
en gingen de deur binnen van de
Gouden Leeuw, waar de ober hen
hartelijk groette en gelukwenste.
Toen haastten ze zich naar binnen,
de trap op. Marian klopte zachtjes
op de deur; van binnen antwoord
de een stem.
Maria Verdonck zat in haar ge
wone hoekje. Schemering hing in
de kamer, maar ze had nog geen
licht aangestoken. Haar boek lag
in haar schoot, ze zat daarof ze er
het laatste uur geen letter in gele
zen had. En ze leek opeens erg een
zaam. Maar haar gezicht lichtte op
toen ze zag wie haar kwamen sto
ren en ze stak haar beide armen uit
naar Marian, die naar haar toe
snelde. Harm stond een beetje ver
legen bij de deur.
Marian boog haar hoofd tegen de
(schouder van de oudere vrouw en
beiden bleven sprakeloos. Toen
klonk de stem van mevrouw Ver
donck: Wat is dat nu, kindje,
tranen
Marian maakte zich beschaamd
los. Ja zei ze moeilijk
maar niet van verdriet. Een beetje
misschien wel, omdat vader dit al
les niet kan meemaken.
Het gaat je vader toch goed?
Als de drukte over is, zal hjj zeker
komen om alles te bekijken.
Ja, o ja.dat is 't ook niet.
Maar ik huil eigenlijk van blijd
schap, weet u
Wie huilt er nu van blijd
schap! plaagde Harms moeder,
En waarom ben je dan zo blij
Omdat ik., eindelijk 'n moe
der heb! zei Marian.
En ik een dochter! sprak
de ander blij.
- En ik een zaak! kwam de
stem van Harm van bij de deur.
Je moeder en je aanstaande
vrouw tellen blijkhaar voor jou
niet mee constateerde Marian
met 'n poging tot gestrengheid.
Ja protesteerde Harm
maar die zaak heb ik pas en jullie
al lang!
Daar ben ik me niet van be
wust zei Marian lachend.
Ik had je al in m'n hart ge
sloten legde Harm uit - de eer
ste keer dat ik tegenover je zat in
de trein. Maar in m'n wildste fan
tasieën had ik niet gedroomd, dat
wij tweeën nog eens samen de
scepter zouden zwaaien in Het
Wapen van Breeck
EINDE.