UIT 11GEN LAND
Waalwijkse enLangstraatse
E.D.G. verdrag aanvaard
Landbouwschool
Accoord met rijwielpadenplan
in Nieuwkuijk of in Drunen
Nieuwkuijk is de aangewezen plaats,
meent de Vlijmense gemeenteraad.
Gemeenteraad Loonopzand
voor Brabants centrum
Garantieverklaring voer Rosagaerde
Bil de eerste aanwijzing
van Rheumatische Pijn
moet gij zeker
Kruschen nemen.
ROSAGAERDE.
MAANDAG 27 JULI 1953.
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
ECHO HEI ZUIDEN
76e JAARGANG No. 60.
Abonnement
18 cent per week
2.35 per kwartaal
2.60 franco p. p.
Advertentieprijs
10 cent per m.m.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Bureaux: GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621. OPGERICHT 1878. Dr van BEURDENSTRAAT 8, KAATSHEUVEL, TEL. 2002.
TELEGR.-ADRES „ECHO"
De Tweede Kamer heeft vorige week
Donderdag na een snelle behandeling het
verdrag op de Europese Defensiegemeen
schap goedgekeurd met de overweldigen
de meerderheid van 75 tegen 11 stem
men. Voor waren K.V.P., P.v.d.A,, de
C.H.U., de V.V.D. en de grootst moge
lijke meerderheid van de A.R. Tegen
stemden prof. Gerbrandy (A.R.), de S.
G. P, K.N.P. en natuurlijk de commu
nisten. Wanneer men daartegenover ziet
dat de Westduitse Bondsdag het verdrag
eind vorig jaar in tweede lezing goed
keurde met 216 tegen 165 stemmen bi)
4 onthoudingen, dan blijkt er in het Ne
derlandse parlement wel een grote mate
van overeenstemming te zijn over nut en
noodzakelijkheid van de Europese De
fensiegemeenschap.
Nochtans kwamen er begrijpelijkerwijs
bij de behandeling heel wat bezwaren
naar voren, voor sommige afgevaardig
den onoverkomelijke, voor andere dezul
ke die niet doorslaggevend waren. Van
die der communisten kunnen we gerust
abstractie maken: men kent ze en weet
dat ze geen waarde hebben. Het bezwaar
van ds Zandt was tweeledig: hij drukte
de souvereiniteit die hij in gevaar ge
bracht achtte door de E.D.G. aan zijn
hart en betitelde de E.D.G. als een avon
tuur waarvan niemand de uitkomst raden
kan; een merkwaardig argument dat nie
mand kan bestrijden omdat de afloop de
waarde ervan zal moeten duidelijk ma
ken, maar dat nu zeker niet meer waar
de heeft dan een bewering. Europa heeft
in de loop der jaren heel wat avonturen
meegemaakt met een steeds somberder
afloop. De E.D.G. is juist bedoeld om
het gevaar voor dergelijke riskante
avonturen te verminderen. Inderdaad
steekt er in de E.D.G. ook enig risico,
omdat het iets nieuws is, maar het is ons
practisch opgelegd door .de omstandig
heden. Daarom hoeft het niet te slechter
te zijn, vooral niet wanneer van het
oude is bewezen dat het ten enenmale
onvoldoende is en een andere weg' niet
beiaanbaar.
De bezwaren van de heer Weiter wa
ren niet van grote allure. Hij vond het te
betreuren dat Nederland het enige land
is waarvan vermoed kan worden dat het
heeft toegegeven aan Amerikaanse druk.
Minister Boeyen verzekerde later dat er
geen pressie is uitgeoefend. Voorts vroeg
de heer Weiter de redenen waarom wij
ons meer van de Verenigde Staten zou
den moeten aantrekken dan bijvoorbeeld
Frankrijk, terwijl hij bang was voor pres
tigeverlies voor ons land, wanneer
Frankrijk en Duitsland het verdrag niet
zouden goedkeuren en Nederland wel en
hij wees erop, dat nog nooit een grote
mogendheid heeft geaarzeld de belangen
van een kleine mogendheid aan de zijne
op te offeren. Ook was de heer Weiter
bang dat de Nederlandse soldaat niet
zo'n moreel zou behouden als hij altijd
heeft gehad, wanneer het nationalisme
niet meer de stuwende kracht zou zijn.
Men krijgt uit een dergelijke argumenta
tie niet de indruk dat de heer Welter
al ver op weg is naar Europa als „Hei
mat der Zukunft". Er spreekt eerder een
heimwee uit naar het verleden, dat men
kan eerbiedigen, maar dat weinig reëel
is en evenmin nuttig. Men kan trouwens
zijn redenatie evengoed omkeren en zich
afvragen of het geen prestigeverlies zou
betekenen als alle landen het verdrag
hadden goedgekeurd en Nederland zou
practisch gedwongen zijn om de zaak
niet in de war te sturen, het ook goed te
keuren. Per slot van rekening evenwel
gaat het niet om eerst of laatst. Wel zou
het nuttig zijn dat de Europese Defen
siegemeenschap, die nu al drie jaar han
gende is, zo snel mogelijk tot stand
kwam, afgezien van de wensen en ver
langens van de Verenigde Staten, al
kan men zich voorstellen dat die on
derhand wel eens een degelijke onderne
ming willen zien waar ze hun geld in
steken. Voor onszelf is de Europese De
fensiegemeenschap in ieder geval geen
mindere waarborg dat onze belangen be
hartigd zullen worden dan een onafhan
kelijk nationaal leger.
Ook over de grondwettigheid van het
verdrag is nogal het een en ander te
doen geweest, maar door de jongste
grondwetsherziening is het nu eenmaal
mogelijk geworden een gedeelte van de
souvereiniteit over te dragen aan een
supranationaal orgaan. De Kamer wens
te evenwel een vinger in de pap te hou
den wanneer voor de uitvoering van het
verdrag nadere overeenkomsten moeten
worden gesloten, door een amendement
van mej. Klompé te aanvaarden, waarin
wordt vastgelegd dat deze overeenkom
sten aan de goedkeuring van de Staten-
Generaal moeten worden onderworpen.
De regering had er ernstig bezwaar te
gen, betoogde minister Drees, omdat het
de werking van het verdrag zou belem
meren, vooral wanneer alle parlementen
dit voorbehoud zouden gaan maken. Mej.
Klompé echter vond dat het nuttig was
als de nationale parlementen controle
hadden, zolang er geen supranationaal
parlement was. De meerderheid van de
Kamer bleek er zo over te denken en
het amendement werd goedgekeurd met
54 tegen 31 stemmen. P.v.d.A. en C.H.
waren tegen.
Een voornaam deel van het debat
werd ingenomen door de gedachte aan
de positie van Duitsland. Per slot van
rekening is de E.D.G. in het leven ge
roepen door de vrees voor een natio
naal Duits leger wanneer Duitsland op
genomen zou worden in de N.A.T.O. De
vrees voor Duitsland is hier wel niet zo
diep geworteld als in Frankrijk, maar ze
leeft toch. De overgrote meerderheid van
de Kamer zag toch ook wel in dat ver
dediging van Westeuropa niet wel mo
gelijk is zonder dat Duitsland wordt in
geschakeld. Meer dan één afgevaardigde
had het echter wel prettig gevonden als
eerst Frankrijk het verdrag had gerati
ficeerd, omdat daaruit zou blijken hoe
veel levensvatbaarheid de E.D.G. heeft.
Van de verhouding FrankrijkDuitsland
hangt immers heel veel af. Men kan er
voorlopig nog niets van zeggen hoeveel
kans het verdrag in het Franse parlement
heeft, maar in ieder geval is de rege
ring er voor. Daarin had echter de heer
Weiter gelijk, dat de regering wikt, maar
de volksvertegenwoordiging beschikt.
Over alle kleinere en grotere bezwa
ren is echter de grote meerderheid heen
gestapt en hoewel met weinig enthousi
asme, heeft de Kamer het E.D.G.-ver-
drag goedgekeurd, omdat ze er de nood
zaak van inzag. Het is ook niet het on
derdeel van de Europese integratie
waarover men het meest in vuur en vlam
kan schieten, noch ideëel noch praktisch
gezien. De omstandigheden echter in aan
merking genomen, is het een belangrijke
stap op de goede weg en als alle betrok
ken parlementen evenveel voortvarend
heid en inzicht aan den dag leggen als
onze Tweede Kamer, lijkt er heel wat
meer schot te komen in de verwezen
lijking van de E.D.G. dan nu nog.
DE BELASTINGVERLAGINGEN.
Onder dit opschrift schrijft prof. Rom-
me in „De Opmars" van vorige week
een artikel naar aanleiding van de be-
lastingverlagingsvoorstellen die begin
September bij de Tweede Kamer in be
handeling zullen komen. Het gaat over
belastingverlaging in het belang van de
werkgelegenheid en over compenserende
maatregelen voor de huurverhoging, ter
wijl er nog bijgekomen is een groep
maatregelen die onafhankelijk van de
huurverhoging reeds geruime tijd bij de
regering in overweging waren, ter be
vordering van een sociaal-rechtvaardige
lastenverdeling.
Na zijn tevredenheid uitgesproken te
1 hebben over het feit dat bevordering van
de werkgelegenheid in de particuliere
sector, in het normale bedrijfsleven,
hoofdzaak voor de regering is, en open-
bare-werkenpolitiek, hoe belangrijk op
zich ook, bijzaak, noemt prof. Romme
een aantal punten waarin de regerings
plannen tekort schieten.
„Wel, aldus prof. Romme, kan, dunkt
mij, worden gezegd, dat voor het mid
denstandsbedrijfsleven het voorgestelde
in zijn geheel genomen, onvoldoende en
teleurstellend is. Men behoeft geen ac-
tiefposten te vergeten als de intrek
king van de extra-inkomstenbelasting op
de winst, welke indertijd hevige beroe
ring in de middenstandskring heeft te
weeggebracht; en als het indirecte pro
fijt, dat allereerst de middenstand trekt
van maatregelen met consumptie-verrui
mende strekking voor het volk in zijn
geheel - men behoeft dit niet te ver
geten, om toch over het geheel der maat
regelen ontevreden te zijn, gelet op het
voorname algemeen belang dat bij de
ontwikkelingsmogelijkheid van het mid
denstandsbedrijfsleven betrokken is".
Voorts noemt prof. Romme „de toch
wel zeer sterke wenselijkheid van op
heffing van het restant der consumptie
beperking, nu wij gaan terugkomen op
de verzwaring der belastingen van 1951;
de dringende eis, mogelijke aanvullingen
te overwegen voor de onvoldoende com
pensatie tegenover de huurverhoging,
vooral voor de „vergeten groepen"; een
nieuwe progressieverlichting voor de
middengroepen, die in de tijd van „her
stel en vernieuwing" welhaast in de knel
moesten geraken maar tegenover wie de
inmiddels verkregen algemene welvaarts
verruiming nu ook verplichtingen schept
van denivellering."
In dit verband oppert prof. Romme
ook de wenselijkheid in dea.s. belastingde-
te betrekken, waarvoor juist onlangs ook
de Centrale werkgeversverbonden in een
door hun uitgegeven verklaring hebben
gepleit. Tenslotte meent hij, naar aan
leiding van recente publicaties hierover,
dat een debat over meer klaarheid in
de vergelijkingsmogelijkheid van ramin
gen en uitkomsten voo,r de hand ligt, en
de vraag rijst, aldus de schrijver, of het
niet goed zal wezen, ook het Rijk te ver
plichten tot datgene waartoe provincie
en gemeente sinds jaren verplicht zijn,
met name in zijn beeld van inkomsten en
uitgaven op te nemen wat vorige jaren
hebben overgelaten aan voor- of nadelig
saldo.
waren er maar 5 a 6 agenten voor een
zo uitgestrekt gebied. Het vraagstuk was
reeds besproken met de betreffende po-
litie-autoriteiten.
EEN NIEUWE INDUSTRIE?
Toen de bouwverordening in verband
met het uitbreidingsplan „de Vliedberg
was gewijzigd, merkte de heer v. d. Ven
op, dat er in de gemeente Vlijmen zich
een nieuwe industrie scheeen te gaan
vestigen, maar, zoals hij vernomen had,
niet op het daarvoor aangewezen indus
trieterrein in het uitbreidingsplan.
Dit punt was inderdaad reeds bekeken
door B. en W„ antwoordde de voorzit
ter. Maar de raad zou nog wel eens bij
elkaar komen en dan zouden B. en W.
ongetwijfeld voorstellen grond toe te wij
zen op het daarvoor bestemde industrie
terrein. De opdracht tot het maken van
de gebouwen was reeds gegeven; hij
hoopte dat het volgend jaar naast Zaal
berg een nieuwe industrie zou zijn ver
rezen.
Nadat het gratificatiebesluit Rijksamb
tenaren van overeenkomstige toepassing
was verklaard voor het gemeenteperso-
neel, gingen er enkele wijzigingen van
de begroting onder de hamer door: een
was nodig geweest in verband met een
meevaller voor de gemeente van 4400
uit de ondernemersbelasting, terwijl een
andere wijziging noodzakelijk was in
verband met het voorzien in een vaca
ture van schrijver 2e klas op het secre
tarie door de tijdelijke benoeming van
een bekwaam volontair in deze functie.
Aan C. W. van Vught, Akkerpad,
werd een perceel grond onderhands ver
huurd, terwijl het verplaatsingskostenbe-
sluit voor het gemeentepersoneel werd
gewijzigd.
NIEUW HOOFD AAN
OPENB. LAGERE SCHOOL.
Hierna ging de raad in geheime ver
gadering tot bespreking van enkele per
soonlijke kwesties, waarna, toen de open
bare vergadering weer heropend was,
besloten werd aan een ingezetene de
reiskosten voor drie zijner kinderen dié
in den Bosch ter school gingen te ver
goeden.
Vervolgens werd uit een voordracht
van 4 personen met 10 stemmen de heer
F. Ploegmakers uit Rosmalen benoemd
tot hoofd van de Openbare Lagere
school; de heer F. v. d. Dungen uit Uden
kreeg één stem.
Aangezien er niet de minste belang
stelling bestond voor de rondvraag, iets
wat wij in Vlijmen nog nooit meemaak
ten, kon de voorzitter hierna deze vlotte
vergadering sluiten.
Enkele belangrijke vraagstukken zijn er aan de orde geweest in de
vlotte vergadering die de gemeenteraad van Vlijmen Donderdag
avond hield.
Zo werd er gesproken over het vestigen van een landbouwschool
in Nieuwkuijk, waarvoor de raad al meerdere malen een noodzake
lijkheidsverklaring heeft afgegeven, terwijl echter ook is gebleken,
dat de raad van Drunen eenzelfde verzoek kreeg van de NCB.
In vage termen werd ook gesproken over een nieuwe industrie die
zich binnen afzienbare tijd in de gemeente zou vestigen.
De vergadering waarbij de heren van
den Hout en Mommersteeg: niet aanwe
zig konden zijn, werd op de gebruikelijke
wijze door burgemeester van den Hout
geopend. Allereerst werden de notulen,
na een kleine opmerking van de heer v.
d. Meerendonk vastgesteld, waarna men
overging tot behandeling van agenda
punt 12: onderzoek van de geloofsbrie
ven van de benoemd verklaarde leden
van de gemeenteraad.
De rapporteur van de commissie van
onderzoek de heer van Noye verklaarde
dat alles in orde was bevonden en advi
seerde de nieuwe raadsleden toe te laten,
hetgeen natuurlijk geschiedde.
De ingekomen stukken, die de heer
van Son een vraag deden stellen, lever
den geen moeilijkheden op.
HOE ZIT DAT MET DE N.C.B.?
Een voorstel van B. en W. het leer
plan van het huishoudonderwijs in deze
gemeente uit te breiden met gezondheids
leer, opvoedkunde en lichamelijke oefe
ningen, werd zonder hoofdelijke stemming
aangenomen, nadat op een vraag van de
heer Wijkmans de voorzitter geantwoord
had, dat de kosten voor de gemeente
100.zouden bedragen.
Dit punt was echter voor de heer van
de Meerendonk aanleiding te vragen, hoe
het zat met de landbouwschool die oor
spronkelijk in Nieuwkuijk; zou komen,
maar waarvan hij nu weer had gehoord
dat ze wellicht in Drunen gebouwd zou
worden.
Dit punt, aldus de voorzitter, had de
volle aandacht van B. en W.; er waren
te dien aanzien al enkele besprekingen
gevoerd met de N.C.B. en het was nog
lang niet uitgemaakt waar deze school
zou komen. Reeds enkele jaren had de
raad op verzoek van het Hoofdbestuur
van de NCB een noodzakelijkheidsver
klaring afgegeven, dat deze school in de
gemeente moest komen en wel onder
Nieuwkuijk.
Het had het gemeentebestuur ten zeer
ste verbaasd dat ook Drunen een actie
voerde voor deze school en dat het
Hoofdbestuur van de NCB ook aan Dru
nen een noodzakelijkheidsverklaring had
gevraagd: ra, ra, hoe kan dat, vroeg de
voorzitter zich af.
Het verwonderde de heer van Noye,
dat het Hoofdbestuur van de NCB even
tueel deze school in Drunen wilde bou
wen. Nieuwkuijk was toch veel meer
landbouwgebied dan Drunen, waar men
reeds midden in de industrie zit.
De voorzitter moest hem groot gelijk
geven; inderdaad, Nieuwkuijk was de
aangewezen plaats voor een streek
school, omdat het voor heel het gebied
dat de school zou moeten bestrijken cen
traal gelegen was.
De heer wethouder Berkelmans ver
klaarde dat het Hoofdbestuur niets af
wist van de brief die aan Drunen ver
zonden was, dit had het hoofdbestuur op
een vergadering in Nieuwkuijk beweerd.
Enkele andere mensen schenen deze brief
klaar gemaakt te hebben en hem de
voorzitter ter tekening onder zijn neus
geduwd.
De heer Wethouder van Bokhoven
lichtte dit nader toe: de adviseur van de
NCB, rector Bekkers, de 2e secretaris en
een inspectrice waren in Vlijmen ge
weest ter bespreking van deze school,
terwijl dezelfde avond in de Drunense
gemeenteraad het verzoek om een nood
zakelijkheidsverklaring Werd behandeld.
Het hoofdbestuur wist echter van niets.
Nu was de zaak nog hangende.
De voorzitter voegde hieraan toe, dat
direct telefonisch contact was gezocht
met den Haag en het hoofdbestuur van
de NCB, voor een bespreking. Hierop
was nog geen beslissing gevallen.
Het is goed, zei de heer van de Mee-
rendank tenslotte, dat de raad hier in
het openbaar protesteert tegen deze wij
ze van optreden. Ik kan niet goed be
grijpen dat het Hoofdbestuur van de N.
C. B„ dat toch een respectabel college
is, een besluit neemt, zonder dat de
voorzitter en enkele andere leden, hier
van op de hoogte zijn.
Nieuwkuijk was inderdaad de aange
wezen plaats voor deze school, betoogde
hij.
Een voorstel tot wijziging der politie
verordening deed de heer van de Ven
vervolgens een vraag stellen betreffende
de nachtdienst van de politie, die in de
gemeente allerminst volledig was.
Dit was een gevolg, aldus de voorzit
ter, van de inkrimping van het politie
apparaat door de regering. Momenteel
In de vergadering die de gemeenteraad van 'Loonopzand Vrijdag
avond hield, de laatste vergadering van de raad in deze samenstel
ling, zijn de leden, zonder een enkele uitzondering accoord gegaan
met het rijwielpadenplan zoals dat ontworpen was door de vereni
ging voor Vreemdelingenverkeer „Brabants Centrum' althans wat
betreft het gedeelte dat betrekking heeft op het grondgebied van
deze gemeente.
Ditmaal kon de raad zich, met uitzondering van de heer Groot-
swagers, ook verenigen met het voorstel, om rente en aflossing
van een door Rosagaerde te sluiten geldlening, te garanderen. Thans
zou het geld geleend worden bij de Coöp. Centrale Boerenleenbank.
Tot slot nam de voorzitter nog afscheid van de vier scheidende
raadsleden.
Nadat de vergadering, waarbij de heer
Mallens, zoals hij bericht had, niet aan
wezig kon zijn, geopend was door bur
gemeester Mr. R. van der Heijden, stelde
hij aan de orde het vaststellen van de
notulen, waartegen de heer Grootswa-
gers het bezwaar koesterde, dat er stond:
dat de raad een besloten vergadering
hield. Dit was volgens hem niet juist,
de voorzitter had gezegd dat hij de leden
een vertrouwelijke mededeling wilde
doen. Als het een besloten vergadering
was geweest, dan zou de heer Groot-
swagers wel gebleven zijn, zoals hij ver
klaarde.
De voorzitter merkte hiertegen op, dat
hij wel degelijk had gezegd dat de ver
gadering besloten zou zijn tot het doen
van een vertrouwelijke mededeling. Niet
temin had hij er geen bezwaar tegen, dat
deze opmerking van de heer Grootswa-
gers werd aangetekend.
De ingekomen stukken leverden niet de
minste moeilijkheden op, terwijl een com
missie ad hoe bestaande uit de heren
Kemmeren, van Rooy en Sins ook niets
anders kon doen dan adviseren alle
nieuwe raadsleden als benoemd te ver
klaren, nadat zij hun geloofsbrieven had
onderzocht.
De zes minerale zouten die Kruschen
bevat sporen lever, nieren en ingewan
den aan tot actievere werking; het bloed
gaat sneller stromen, onzuiverheden
wordenafgevoerd en zo worden rheu-
matische pijnen gesmoord in de kiem.
In duizenden zelfs hardnekkige gevallen
bracht Kruschen baat. Waarom zoudt
gij dan Uzelf te kort doen?
Het voorstel tot verkoop van een per
ceel bouwgrond aan de Parklaan deed de
heer van Laarhoven de hoop uitspreken
dat er thans een beetje anders gebouwd
zou worden, dan er voorheen daar wel
eens gebouwd was. Waarop de voor
zitter antwoordde, dat wanneer de heer
van Laarhoven de stukken had ingezien,
hij wel gerustgesteld zou zijn. De heer
Grootswagers informeerde terloops of er
van dat andere geval al werk was ge
maakt; „jawel, antwoordde de voorzit
ter, ze vonden het niet zo lelijk".
Het gratificatiebesluit voor burgerlijke
rijksambtenaren werd van overeenkom
stige toepassing verklaard op het daar
voor in aanmerking komend gemeente-
personeel en de woning Crispijnstraat 14
te Kaatsheuvel werd door de gemeente
aangekocht.
Nadat een noodzakelijkheidsverklaring
was gegeven voor uitbreiding van de
landbouwhuishoudcursus met opvoedkun
de, gezondheidsleer en lichamelijke oefe
ning, stelde de voorzitter aan de orde
het voorstel van B. en W. zich garant te
verklaren voor rente en aflossing van
een geldlening van 150.000.t.b.v.
Rosagaerde.
150.000.— VOOR
De voorzitter oordeelde het niet nodig
na de discussie van de vorige vergadering
thans weer uitgebreid hierover te dis
cussiëren.
De heer Grootswagers stelde de vraag,
naar aanleiding van de opmerking van
de heer de Cock in de vorige vergade
ring, dat niet het gehele bestuur op de
hoogte was van de geldlening, of dit
verzoek thans de goedkeuring van heel
het bestuur had, waarop de heer de Cock
antwoordde, dat hiertoe in de laatste be
stuursvergadering besloten was.
De heer Beerens informeerde of het
mogelijk zou zijn, dat de raad meege
deeld werd of de gemeente er hiermee nu
af was. Hij drong er voorts op aan de
grootste spoed te betrachten om zo gauw
mogelijk de inrichting in gebruik te kun
nen nemen, vooral met het oog op de
volkshuisvesting. De kwestie werd zeer
getraineerd. Aanvankelijk zou het ge
bouw in Mei in gebruik worden geno
men, nu was het in de verste verte nog
niet te bezien wanneer men gereed zou
zijn.
De bedragen, aldus de voorzitter, wa
ren nodig geweest, omdat er bepaalde
dingen wel door de architect bedoeld
waren, maar niet in het bestek opgeno
men. Het gebouw zelf was eigendom
van de gemeente en in de volgende ver
gadering zou de raad een voorstel be
reiken betreffende de credieten die nog
nodig waren voor de bouw; dan zou ook
meegedeeld kunnen worden wanneer het
definitief gereed zou zijn.
Niemand verlangde over deze kwestie
meer het woord, alleen de heer Groot
swagers wenste geacht te worden tegen
gestemd te hebben. Men kende zijn ge
dachte omtrent Rosagaerde.
Punt 9 betrof een begrotingswijziging,
waarmee de raad zonder enige op- of
aanmerking accoord ging.
HET RIJWIELPADENPLAN.
Dan kwam aan de orde het aangaan
van een gemeenschappelijke regeling
met een aantal andere gemeenten in
Midden-Brabant inzake de aanleg en in
standhouding van rijwielpaden. Over dit
punt publiceerden wij vorige maal reeds
een uitgebreid praeadvies. De voorzitter
lichtte dit nog toe door mee te delen
dat er twee hoofdrijwielpaden zouden
komen: een van Plantloon tot de Baan
naar Dongen, en een van de vijfsprong
door de duinen naar de Molenstraat in
Loonopzand. Dit was het grondplan, de
mogelijkheid om deze paden uit te brei
den en te verlengen was volkomen open
gelaten.
De heer Grootswagers vond 13 km in
totaal niet zo erg veel; hij had ook graag
paden gezien_ in de richting van Bosch
en Duin en Giersbergen. Aan de hand
van de kaart lichtte de voorzitter de be
doeling van het plan nogmaals toe; door
de aanleg van deze nieuwe paden, was
de mogelijkheid tot alle mogelijke ver
bindingen veel groter geworden. Boven
dien zou de gemeente eventueel de korte
vei bindingstukken zelf kunnen aanleg
gen. Trouwens het gemeentebestuur had
plannen om belangrijke binnenwegen in
de gemeente te verharden. Onmiddellijk
na September zou met de wegencom
missie betreffende dit vraagstuk verga
derd worden; dit ook in antwoord op de
heer Broeders, die er op aandrong toch
eerst oe eigen rijwielpaden die vaak erg
slecht waren in orde te maken.
In deze geest sprak ook de heer v. d.
Lee, voor wie dit voorstel een bittere
bijsmaak had. Vier jaren had hij tever
geefs betere rijwielpaden gepropageerd
in de gemeente, nu kwam er een bepaal
de 'instantie met een plan en dat nam
men voetstoots aan.
Als wij alle rijwielpaden^ moesten gaan
aanleggen zoals deze, antwoordde de
voorzitter, dan was daar geen beginnen
aan. Niet eenvoudig was het om alle
wegen in de gemeente in orde te maken.
Nogmaals wees hij op het plan dat
in September ter tafel zou komen.
Tenslotte vroeg de heer v. d. Lee dan
toch in elk geval de aandacht voor de
enkele kilometers waar de toestand wer-
kelijk onhoudbaar was. En de voorzitter
j zegde te dien aanzien de aandacht van B.
i en W. toe.
j RONDVRAAG.
De heer Grootswagers vroeg of de
persoon over wie in de vorige geheime
vergadering gesproken was, nog de ge
legenheid kreeg zijn gedachten naar vo
ren te brengen. Hij was als het ware ver
oordeeld zonder dat hij de gelegenheid
kreeg zich te verdedigen; dat leek hem
een beetje Russisch.
Het leek de voorzitter niet erg ver
standig over dit onderwerp in de open
bare vergadering te spreken. Maar hij
verklaarde, dat de rechtspositie van de
betrokken persoon niet werd aangetast;
het was hier een kwestie van werkverde-
len.
Nadat de heer van Kuik de aandacht
had gevraagd voor de Sprangse Pad,
vroeg hij hoe het met het huis „Rust
Roest" was.
In twee instanties, aldus de voorzitter,
had men het proces gewonnen. Maar de
betrokken persoon deed nog geen af
stand van zijn recht op cassatie en daar
om moest men wachten tot deze termijn
verstreken was.
De heer van Kuik wees er ook nog
op dat sinds de vorige vergadering nog
niets veranderd was aan de onbillijke
verdeling van de woningen in Berndijk.
„We trachten het zo goed mogelijk te
doen", aldus de voorzitter, maar af en
toe zou je er dol van worden. De ge
zinnen die U op het oog hebt zullen we
zo gauw mogelijk helpen. We hebben
200 urgentiegevallen.
De heer van Laarhoven informeerde
hoe het stond met de woningen in de
Mgr. Völkerstraat en de Leostraat. De
voorzitter kon meedelen, dat men juist
deze dag toestemming had gekregen tot
aanbesteding over te gaan.
De heer Elshout drong er op aan aan
dacht te besteden aan het geval Mallens,
wanneer de kwestie met „Rust Roest
nog langer zou duren.
De voorzitter wees er nogmaals op
dat men niets kon doen voordat de cas-
satietermijn verstreken was.
WOORDEN VAN AFSCHEID.
Daar dit de laatste maal was dat de
raad voor September vergaderde, wilde
de voorzitter enkele woorden van af
scheid spreken tot wethouder van Til
burg en de heren Kemmeren, Sins en v.
Rooy, die niet meer in de nieuwe raad
zouden terugkeren. Het speet hem dat
deze heren niet meer in de raad zouden
zijn; steeds had hij aangenaam met hen
samengewerkt en belangrijke besluiten
met hen genomen. i
Zijn gedachten gingen vooral naar
wethouder van Tilborg die op zeer ver
dienstelijke wijze zijn taak had vervuld
en hem, wanneer dat nodig was, had
vervangen. Hij bracht hem hartelijk
dank, ook namens de gehele raad; ter
wijl hij zich ook dankbaar toonde voor
al hetgeen de andere heren voor de ge
meente hadden gedaan.
DRIE MILLIOEN GETUIGEN
IN DE KAZERNES.
Doordat het katholiek soldatenweek-
blad SALVO zijn oplage heeft verhoogd
tot 50.000 exemplaren per week, gaat
het aantal stuks drukwerk, dat door Na
tionaal Katholiek Thuisfront thans koste
loos onder de militairen wordt verspreid,
de drie millioen stuks ver te boven. Dit
betekent dat in de kazernes en kampen
ruim drie millioen katholieke getuigen
ijveren voor de goede en christelijke
geest, door de militairen voorlichting en
ontspanning te verschaffen in de vorm
van gezonde lees- en denkstof.
Nationaal Katholiek Thuisfront stelt
thans ook voor de burgers het interes
sante soldatenweekblad beschikbaar, te
gen een geringe vergoeding. Het wil
daarmee gelegenheid tot inniger meeleven
met de militairen scheppen. De lezing
van SALVO is tevens bij uitstek ge-
eigend om in de gezinnen, waarvan jon
gens onder de wapens zijn, méér begrip
te kweken voor de „dienst", terwijl het
blad bovendien zéér geschikt is om hen,
die nog in dienst moeten komen enigs
zins op het militaire leven in te steljen.
Het blad behoort in alle gezinnen.
De prijs van het weekblad is slechts
5.50 per jaar, voor burgers. De opga
ve van abonnementen kan geschieden
aan Nationaal Katholiek Thuisfront,
Postbus 4, Den Haag, giro 520.000.
NEDERLAND LAAT TWAALF
OORLOGSMISDADIGERS VRIJ.
Nederland heeft twaalf Japanse
oorlogsmisdadigers in vrijheid ge
steld. Deze twaalf werden destijds
door Nederlandse rechters veroor
deeld en ondergingen hun straf in
de Soegamo-gevangenis te Tokio.
De Nederlandse regering volgt
hiermee het voorbeeld na van ver
scheidene andere staten, waarmee
Nederland in de tweede wereldoor
log tegen Japan heeft gevochten.
De invrijheidstelling is geschied
onder zekere bepalingen en na een
onderzoek van de betreffende straf
zaken.
