dag:-
VROOM St WKLIlSMAW
mlta-miiini
De grote
Speurder
woen§
Uit Loonopzand's verleden.
prijzen
Laai tijdig Uw
advertentie
bezorgen voor ons
voor de Stadsfees
ten en Slem dat 14
Augustus verschijnt
FEUILLETON
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 3 AUGUSTUS 1953
6
ALLEEN GELDIG
WOENSDAG 5 AUGUSTUS
44c
44c
90c
's-HERTOGENBOSCH
TILBURG - HELMOND
5 Millioen dagen
Vealoon in zijn verhouding tot Sprang.
SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE
BESTELLINGEN WORDEN HIEROP
NIET AANGENOMEN
Een praehtaanbieding
molières, wit en blauw
linnen, 35-46 1.95
31-34 1.85 28-30 1.75
4 35
25-27 B
Echt vacantiesokje voor
de jeugd. Sterke katoe
nen jaspé in grijs en beige
met nylonversterking,
maten 1 t/m 10, "T Sc
maat 1
Heren poloshirt, met
korte mouwen en verschil
lende sluitingen,
mooie unikleuren, 25
alle maten
Damesceintuur, wit met
„struisnerl" fantasie,
4 cm. breed 79 c
3 cm. breed 69c EQc
2 cm. breed 3 <r
Pakje papieren servetten
50 stuks, verpakt m
in cellophane ^3
Prima zuivere eau de
Cologne, recht van het
fust, per 100 gr. «I
(flesje meebrengen)
Glansgaren
geborduurd,
kwaliteit,
maten 1, 2
babytruitje,
zeer sterke
•190
n 3 I
Prima graslinnen sloop,
grote maat, 75
62 x 72 cm.
Roomboter waf eitjes,
iets aparts, 250 gr.
Cervelaatworst,
zeer fijn, 100 gr.
Gebakste), van fijn por
selein, mnt diverse fraaie
bloemdecors, g 80
13-delig
Piastic toiletzakje, met
treksluiting, mooie uitvoe
ring in diverse
soorten plastic
Voor de jeugds
Luchtdrukgeweer, met
zwart gelakte loop. A 60
Solide kwaliteit 1
Padvindersmes, 5-delig:
mes, pennemes, kurken
trekker, priem en rt(jc
schroevendraaier O 3
wijk; A. v. Bladel en A. de Kruyf
uit Drunen; S. v. Laarhoven en P.
de Rooy uit Kaatsheuvel; L. Graaf-
mans uit Hilvarenbeek; C. Kramer
uit Heusden; C. v. Leijsen uit Don
gen en Chr, v. d. Ven uit Udenhout.
Voor de 2e achtereenvolgende
maal, aldus wethouder Smolders,
heb ik de eer namens het gemeen-
tebestuur de diploma-uitreiking van
het leerlingstelsel in de bouwvak- j
ken bij te wonen. Graag geeft het
gemeentebestuur van zijn belang-
stelling blijk, omdat deze opleiding
de jongens grotelijks steunt bij hun
verdere opleiding. Niet alleen val
len zij nu in een hogere loonklasse,
maar hier is ook de grondslag ge
legd voor hun verdere ontwikke
ling. Hij wénste tenslotte de leer
lingen graag geluk, maar drukte
hun op het hart nu geen punt te
zetten achter hun vakstudie, want
die het meeste in hun mars hadden,
bezetten de beste plaatsen in het
economisch leven.
De heer Jan Tielen, voorzitter
van het schoolbestuur, sloot zich
graag aan bij de woorden van wet
houder Smolders. Hij was over
tuigd van het grote nut van deze
opleiding en graag wenste hij de ge
slaagden geluk. Hij gaf de heren
van 't leerlingstelsel de verzekering,
dat de school steeds voor deze op
leiding zou openstaan.
De voorzitter van St. Jozef uit
Tilburg en tevens hoofdbestuurslid
van de R.K. Bouwvakarbeiders
bond, sprak over het opleiden van
leerlingen als over één van de es
sentiële zaken in het bedrijfsleven.
Hij wenste namens de bond de leer
lingen van harte geluk; het zou een
voldoening zijn voor hun zelf, na
twee jaren hard gewerkt te hebben,
een voldoening ook voor de pa-
troons en voor de controleurs. En
ook hij drukte hun op het hart niet
te menen dat ze nu klaar waren,
daar kwam heel veel kijken bij het
timmervak, men had vaklui nodig,
die technisch goed onderlegd wa
ren en die verantwoordelijkheids
gevoel hadden, uit deze zouden de
uitvoerders voortkomen. Ik dank
jullie, zei spr., dat jullie iets tot
stand hebt gebracht dat het bouw
bedrijf op een hoger plan zal bren
gen.
De hoofdcontroleur sprak ook en
kele woorden: een goed timmerman
moest van te voren kunnen beden
ken wat hij ging doen; ook timme
ren was hoofdarbeid, zei hij. Hij
had bewondering voor de werk
stukken, maar daar waren fouten,
die bij enig doorzicht voorkomen
hadden kunnen worden. We hebben
veel zorg aan jullie besteed, zei de
hoofdcontroleur, daar moet een te
genprestatie van jullie tegenover
staan. De Stichting verlangt van
jullie dat jullie zult uitgroeien tot
vaklui die onze toekomstige jon
gens weer zult kunnen opleiden, dat
jullie de idee van het leerlingstel
sel zult uitdragen. In de school van
de praktijk ontbreekt het nog aan
genoeg leerkrachten.
Tenslotte bracht hij dank aan al
len die aan deze examens hadden
meegewerkt.
De heer v. Steenderen dankte al
le sprekers, in het bijzonder de wet
houder en de heer Tielen, die met
hart en ziel de belangen van het
onderwijs was toegedaan en die on
danks zijn drukke werkzaamheden
toch steeds de tijd vond van zijn
belangstelling te doen blijken.
zéér groot. Maar nog steeds geldt,
dat de sanatorium-paliëm geduld
moet hebben: de verpleging duurt
lang
Niet minder dan 11 sanatoria in
ons land hebben scholen voor la
ger onderwijs. De kinderen raken
op deze wijze door hun ziekte niet
langer bij hun gezonde leeftijds
genoten achter en bovendien zijn
bezigheid en ontspanning van groot
belang voor het herstel. Dit geldt
evenzeer voor volwassenen.
Een tienjarig patiëntje uil het
Rotterdams Zeehospitium in Kat
wijk aan Zee heeft in zijn bed een
mooie rebus ontworpen ter ere
van het vijftigjarig bestaan van de
georganiseerde tuberculosebestrij
ding in ons land. Voor de goede j
oplossers zijn vele mooie en kosi.- j
bare prijzen beschikbaar. Kaarten
met de rebus kunt u gratis en fran
co toegezonden krijgen op aanvra
ge bij de Nederlandse Centrale
Vereniging tot bestrijding der tu
berculose, Riouwstr. 7, Den Haag.
In 50 jaar is de sterfte aan tuber
culose van 189 per 100.000 inwo
ners afgenomen tot 12. Maar de
Nederlandse tuberculosebestrijding
zal eerst evreden zijn als de tuber
culose tot het verleden behoort,
zoals thans reeds in West-Europa
het geval is met cholera, melaats
heid en andere besmettelijke ziek
ten.
Een blik in vogelvlucht over vijf-
lig jaar tuberculosebestrijding in
Nederland is ook een beetje ge
schiedenis van het sociale gevoel.
Toen in het begin dezer eeuw de
eerste Nederlandse sanatoria wer
den opgericht en ook aan particu
lieren hiervoor een bijdrage werd
gevraagd, schetste een boze meneer
dit in een artikel als „ene ziekelij
ke philantropie". „Want", zo ging
hij voort, „wat den strijd van het
bestaan niet kan Volhouden, moet
niet kunstmatig gesteund worden,
doch moet liever vallen.
Maar ondanks dit cynische ge
luid zijn de sanatoria er toch geko
men. Koningin-Móeder Emma gaf
een vorstelijk voorbeeld: bij het
neerleggen van het regentschap
stond zij het landgoed Oranje Nas
sau's Oord in Renkum af om het
tot sanatorium te doen inrichten.
En nu vindt u in ons land sanato
ria in soorten. Er zijn er, die spe
ciaal ingericht zijn voor kinderen
en we kennen ook het Nederlands
Studentensanatorium. De vakbewe
ging heeft eigen sanatoria en het
spreekt vanzelf dat er ook speciale
inrichtingen voor protestanten en
Rooms-Katholieken zijn.
In 1952 hadden de gezamenlijke
Nederlandse sanatoria vijf millioen
verpeegdagen: bijna 14.000 patiën
ten, die driehonderd vijf en zestig
dagen werden verpleegd. En daar
bij rekenen wij dan nog niet die
patiënten, die thuis of in een zie
kenhuis werden verzorgd, waar
voor ook nog ruim 2 millioen da
gen worden gerekend.
Was vroeger het verblijf in een
sanatorium vrijwel uitsluitend een
langdurige rustkuur, gepaard met
goede voeding om tot genezing te
komen, nu spreekt ook de chirur
gie en de behandeling mei de mo
dernste geneesmiddelen een duch
tig woordje mee om de gevreesde
ziekte onder de knie te krijgen. De
kansen op genezing zijn dan ook
evenals Loon, ook ruimschoots gedeeld
in de zegeningen van de oorlogen en tel
kens opnieuw hadden er inlegeringen
plaats van doortrekkende, meestal Staat
se troepen. In eerstgenoemd jaar namen
deze troepen in het dorp nog voor bijna
1400 gulden aan levensmiddelen mee,
voor die tijd een kapitale som. Bijna jaar
op jaar herhaalde zich deze geschiede
nis.
Boven zeiden we reeds dat Sprang
vóór 1610 kerkelijk onder Loon behoor
de. De hulpkerk van toen is ongeveer in
dezelfde vorm tot ons gekomen en zij is
dezelfde die thans grondig wordt geres
taureerd. Het is zo goed als zeker dat
Sprang reeds in 1325 een kerkje bezat,
een z.g. quarta capella, waarin de pas
toor van Loon de H. Diensten verrichtte
of het verrichten door een kapeiaan. Zo
worden de eerste pastoors van Loon,
waarvan we de namen kennen Peter
Cuelborne en Henricus van Stiereken,
genoemd „pastoir van Loen en Spranghe
(1394). Van pastoor van Stiereken we
ten we dat deze de helft van de Sprangse
Tienden mocht innen tot onderhoud van
de „capelle tot Spranghe Na enigen tijd
maakten de Hollandse Graven nog al
c-ens bezwaar tegen het innen dezer
Tienden, doch in 1664 op de 16 juli gaf
Filips van Bourgondie een resolutie uit,
waarbij de opbrengst uit de tienden van
Sprang ten behoeve van Jan van Be
ringen, pastoor van Loon, die in 1460 de
Sprangse kerk in haar huidige vorm liet
bouwen, in voor hem gunstigen zin liet
regelen en vastleggen. De nieuwe kerk
werd toegewijd aan de H. Nicolaas. In
de fraaie gotische toren, die er rond dien
tijd werd aangebouwd, kwam reeds in t
zelfde jaar een klok.
Behalve het hoogaltaar, waaraan een
benefice ter ere van O. L. Vrouw ver
bonden was, telde de kerk nog zes alta-
Nu de restauratie van de Nederl. Her
vormde'Kerk van Sprang begint te vor
deren en menigeen, ook uit onze gemeen
te het knappe vakmanswerk van de uit- j
voerders al eens heeft gadegeslagen, is j
het misschien zowel voor de inwoners
van onze gemeente als die van Sprang
wel aardig iets meer te vernemen om
trent de oorsprong van deze gemeente
en haar kerkgebouw. Sprang immers
stond in vroeger eeuwen in nauwe be
trekking tot Loon, en het Sprangse kerk
gebouw was tot 1610 een hulpkerk van
die van Loon.
Vóór 1200 was het land gelegen tus
sen de Oude MaasWaalwijk en Geer-
truidenberg een grote wildernis met moe
rassen. Dit land in oude stukken meestal
aangeduid met de naam t leege kant,
met moerdellen behoorde aan de Gra
ven van Holland. Graaf Willem de llïe,
profijt willende trekken uit deze onher
bergzame wildernissen, gaf aan 20 „vrije
luiden" met hun gezinnen „twintig hoe
ven moers" uit, elke hoeve 16 Morgen
groot. Dit gebeurde rond 1320. Lang
zaamaan begonnen deze mensen met de
vervening dezer moeren. Een lange reep
gronds werd opgehoogd en daar verrees
„Sprancke" of ..Spranghe"-. Toen na 1398
heer Pauwels van Haestrecht de „Loon-
se vaert" zover klaar had dat deze voor
een gedeelte bevaarbaar was, lieten ook
die van Sprang kanaaltjes graven, die in
de Loonse vaart uitmonden en zo werd
de turf die in het nieuwe dorp gewonnen
werd afgevoerd naar Gelderland en Hol
land. Na de vervening bleef van de 320
Morgen lands nog 240 Morgen over, die
eigendom bleven van de Hollandse
Graaf. Over het nieuwe dorp stelde de
graaf een Schout aan, die op zijn beurt
weer J personen aanstelde om de plaats
mede te besturen. Zo n ambt van Schout
noemde men „officium" of ambacht. Zo
is het ook te verklaren dat Sprang ge
noemd werd een „Ambachtsheerlijkheid".
Behalve van het vervenen leefden de
inwoners ook van de landbouw. Woon-
den er in Sprang in het begin der 16e
eeuw 500 mensen, in 1600 was het in
wonerstal reeds gestegen tot 1000.
L Tussen 1580 en 1650 heeft Sprang,
ren.
Toen Bisschop Metsius in 1572 de
I kerk van Loon kwam visiteren, had hij
die morgen te 6 uur dit reeds in Sprang
gedaan. Omtrent klachten wat de geeste
lijkheid aangaat lezen we in deze visi-
tatie niets. Wel bepaalde de Bisschop,
dat de uitgangen der herbergen die op
het kerkhof uitkwamen voortaan gesloten
moesten blijven en dat geen burgerlijke 1
bekendmakingen onder de kerkelijke
diensten mochten plaats hebben.
In 1609 werd Sprang een grensdorp
van de Staten van Holland, waardoor
de toegang van een geestelijke uit Loon
tot het dorp onmogelijk werd.
In Holland immers was sedert 1573 de
uitoefening van de Kath. Godsdienst ver
boden, en toen in 1610 de Staten van
Holland het kerkgebouw aan de Her
vormden overdroegen, was het voor pas
toor Gerard Otten uit Loon ten enen
male onmogelijk er nog dienst te doen.
Sedert dien maakte de predikant van Be-
soijen van het gebouw gebruik. In 1613
kwam te Sprang zich de eerste predikant
vestigen in de persoon van Cornelis Ha-
necopius, dezelfde die later beroepen
werd naar Breda, en waarop Joost van
de Vondel zijn bekend „Rommelpot in
't Hanekot" maakte.
De inwoners van Sprang, die aan het
katholicisme getrouw bleven, vestigden
zich langzamerhand te Kaatsheuvel en
zo zien we dat na 1600 „Cetsheuvel
zeer in inwonertal toeneemt.
Zoals reeds gezegd, is het Sprangse
kerkgebouw vrijwel in zijn oorspronke
lijke staat tot ons gekomen. Langere tijd
was de toren in verval, doch in 1910
werd hij grondig gerestaureerd, waarna
hij behoort tot de fraaiste torens van
Noord-Brabant.
Loonopzand. P. A. v. B.
3-DAAGSE FIETSTOCHT NAAR
BELGIË OP 28, 29 EN 30 AUG. '53.
In samenwerking met de Toeris
tische Federatie in de Prov. Ant
werpen heeft de Streek-V.V.V. uit
wisselingsfietstochten opgezet tus
sen Vlaanderen en Brabant. Hier
door kan voor de toekomst een in
tensief vreemdelingenverkeer tus-
tussen deze gewesten worden opge
bouwd en hiermee zijn uiteraard
ook culturele belangen gediend.
De Streek-V.V.V. lost deze maand
het startschot in deze actie. Zij
hoopt een grote schare fietsers drie
prachtige dagen te bezorgen in de
schone provincie Antwerpen. De
medewerking welke zij hierbij van
de Toeristische Federatie in Ant
werpen en van talrijke V.V.V.-in
stanties in deze provincie ontvangt,
heeft er toe bijgedragen een pro
gramma te organiseren dat klinkt.
Een der grootste problemen bij
de samenstelling van de tocht was
't laag houden van de deelnemings-
prijs. Dat dit in het dure België
moeilijk is, spreekt van zelf. Toch
is men hierin geslaagd. De deelne
merskaart kost slechts 19.50, in
clusief logies, maaltijden, toegangs
prijzen en rondleidingen.
Er wordt overnacht in het Vacan-
tiehuis „De Linde" in Retie. Dit
schitterende gebouw ligt temidden
van grote heivlakten. Deze zullen
tijdens het verblijf bloeien. „De
Linde" werd geheel voor de deel
nemers gereserveerd. De deelne
mers zullen daar een 3-tal frisse
slaapzalen vinden, terwijl tegen ge
ringe extra vergoeding een 1-per-
soons of 2-persoons kamer wordt
gereserveerd.
De eerste dag voert de route van
Tilburgs Stationsplein (vertrek 9
uur) naar Turnhout. Kasterlee,
Geel, Mol, Natuurbad Zilverstrand
en Abdij van Postel. De tweede dag
worden de Abdij van Tongerloo,
Westerloo, Olen, Herentals en Vor-
selaar bezichtigd. Zondags wordt
na de H. Mis vertrokken en via
Lichtaart, Tielen, Gielen en Oost-
malle naar Tilburg teruggefietst.
Thuiskomst aldaar te ca. 18.00 uur.
Gemiddeld wordt per dag 75 km.
gefietst, verdeeld over de ochtend
en de middag. Vlaamse gidsen be
geleiden de tocht, op diverse pun
ten wordt door de plaatselijke auto
riteiten voor een aardige ontvangst
met verrassingen gezorgd. De be
langstelling zal speciaal gericht zijn
op de typische oude bouwwerken,
natuurschoon. Overigens zal door
opname van bezoek aan natuurba
den e.d. voldoende variatie in het
program te vinden zijn.
Deelnemerskaarten zijn vanaf 3
Augustus verkrijgbaar bij het bu
reau der Streek-V.V.V. Brabant's
Centrum, Stationsplein 1 Tilburg
Tel. K 4250 - 23377. Op verzoek
wordt prospectus met aanmeldings-
kaart toegezonden. Als minimum
leeftijd is 18 jaar gesteld. De deel-
nemerg dienen in het bezit te zijn
van een Bewijs van Nederlander
schap of een paspoort, afgegeven
na 1 Jan. 1946.
van „De Echo van het Zuiden".
OF TE WEL
DE WONDERLIJKE
BELEVENISSEN VAN
P1ETER BAKKER.
6)
Pieter glimlachte. Ik zal het u
niet al te lastig maken met veran
deringen beloofde hij ik be
grijp wel dat u me niet telkens kunt
vragen om hier te komen om m'n
handtekening te ehidentifice
ren. Sjonge, dat klonk. Maar
geeft u me de cheque maar weer
mee en mocht die meneer nog ko
men, zeg hem dan maar dat hij zich
rechtstreeks met mij in verbinding
stelt.
Met een gelukzalige glimlach op
het gelaat verliet Pieter enkele mi
nuten later het bankkantoor en
wandelde de straat uit.
Hij was er zich niet van bewust
hoe op de stoep van de bank de ge
zette figuur van de heer Dikmans
met een ruk tot stilstand kwam.
Daar gaat hij, de oplichter
siste Dikmans tussen de tanden
met z'n uitgestreken gezicht. Heeft
me gewoon zitten besjoemelen waar
ik bij was, me z'n diner laten be
talen en me afgescheept met een
cheque met een valse handteke
ning. Nou, die bank hoef ik niet
meer binnen, ik zal me daar niet
belachelijk en verdacht gaan ma
ken Daar gaan je vijftig mille,
Dikmans, en het heeft je zeven en
veertig gulden inclusief gekost om
je les te leren: vertrouw nooit zul
ke dooie dienders, want ze zijn je
te glad af. Pieter Bakker.bah.
Maar het voorwerp van zijn be
spiegelingen trad op rozen.
HOOFDSTUK III.
Pieter Bakker vermomt zich.
Pieter Bakker, zo plotseling erf
genaam geworden van een bezit van
ongeveer drie en een halve ton, was
na zijn gelukkig goed afgelopen za
ken-avontuur het nu met zichzelf
eens geworden wat hij zou gaan
doen. Nu immers was het ogenblik
gekomen waarop hij zich kon uit
leven; nu de dagelijkse tredmolen
gang naar het kantoor niet langer
verplicht was, kon hij zijn eigen
weg gaan.
Zijn besluit, detective te worden,
stond thans vast. Maar moeilijker
viel het hem dit besluit uit te voe
ren. Want hoe deed men zulks?
Hij las wel eens in de kranten de
annonces van detective-bureaux,
maar iemand had hem verteld dat
zulke bureaux niet veel anders de
den dan in opdracht van argwanen-
de vrouwen wat al te speelse echt
genoten na te gaan. Zulk een baan
tje leek Pieter gans niet. Neen, ad
vertenties zou hij maar niet zetten.
Dat deden de grote voorbeelden uit
de boeken die hij las ook niet. Ver- j
beeld je dat de Saint of Bulldog
Drummond of dergelijke heroïsche
figuren een advertentie plaatsten!
Het avontuur kwam zó op die lui af.
Maar zouden zulke dingen ook in
Holland gebeuren? Natuurlijk, dacht
Pieter, schurken zijn overal, denk
maar aan meneer Dikmans. Maar je
moest het avontuur niet zoeken, je
moest er zo gewoon tegen aan lo
pen. Vóór je er erg in had, zat je
er in tot over je oren.
Pieter, die nu verhuisd was naar
een paar kamers in een aanzienlijk
betere buurt, die langzamerhand
leerde wat lekker eten was en zich
ook de weelde van een paar nieuwe
costumes en een goede regenjas had
veroorloofd, besloot dan ook 't ge
vaar niet op te zoeken. Dat wil zeg
gen, niet opzettelijk. Je kon het toe
val wel een handje helpen.
Ja, als je op de Dahlialaan ging
wandelen, in de nette ambtenaars-
buurt, kon je 's avonds heren tegen
komen die hondjes uitlieten, maar
geen van die heren zou je plotse
ling iets hards en kouds in je zij
duwen en met dreigende stem zeg
gen: Loop voor me uit en geef geen
kik, of ik pomp je een portie lood
in je ribben. Nee, daarvoor moest
je toch ergens anders heen. Dan
moest je de buurten opzoeken waar
inderdaad iets gebeuren kón.
Maar eerst zou hij zich eens ter
dege en vakkundig inrichten.
Om te beginnen moest hij een re
volver hebben. En zo stapte hij met
vaste tred naar een wapenmagazijn,
waar die blauw-glanzende, venijni- 1
ge dingen zo maar voor het raam
lagen, als waren het krultangen of
kolenschoppen. Hij stapte aarzelend
de winkel binnen. Hoe kocht je zo'n
ding? Waren er soorten? Natuur
lijk. Brownings, automatische pis
tolen, dat was tegenwoordig mode.
HÜ zou een browning nemen, zo'n
mooie geblauwde.
De meneer in de winkel zag hem
verwachtingsvol aan.
Heeft u ook een brouwning?
vroeg Pieter, met zijns ondanks
trillende stem.
Jawel antwoordde de ander,
zijn vreemde klant opmerkzaam be
schouwende. Ik ben rijk gesor
teerd in allerlei handwapens. Waar
voor had u 'm nodig?
Ook een vraag dacht Pieter.
Ik hem 'm nog zo direct niet
nodig, maar het kon wel eens van
pas komen antwoordde hij ge
heimzinnig.
O juist ja! zei de winkelier
en nam Pieter nauwkeuriger op.
Hij bemerkte de gespannen glans in
diens ogen, het trillen van zijn han
den. Jaja, u denkt 'm wel eens
nodig te hebben. Heeft u een licen
tie?
Een wat?
Een vergunning tot het dragen
van vuurwapens?
Eh.nee, die heb ik niet
bekende Pieter, wel een weinig van
zijn stuk gebracht. Waar je tegen
woordig al een vergunning voor
hebben moest!
Tja, dan zult u toch het best
doen die eerst aan te vragen, an
ders mag ik u niet leveren advi
seerde de winkelier.
Waar moet ik dat doen? in
formeerde Pieter.
Wat dacht u van de geneeskun
dige dienst? vroeg de winkelier
ironisch, want hij meende dat Pie
ter de zorgen van deze dienst geen
minuut langer kon ontberen.
U maakt een grapje ontdek
te Pieter, die klaar begreep dat deze
dienst met de verstrekking van de
vergunningen voor vuurwapens
niets te maken had. Ze namen hém
niet.
Nou ja vergoelijkte de win
kelier, die tot de conclusie kwam
dat Pieter toch nog niet helemaal
gek was ik maakte een grapje,
inderdaad, want ik dacht dat u het
wel zoudt weten. U moet bij de po
litie zijn. Daar is ie ook veilig,
dacht hij er achteraan.
De politie! De natuurlijke vijand
van iedere amateur-detective! De
politie, die blunder op blunder
maakte, half getikte inspecteurs en
oerstomme agenten, voor schut ge
zet door de particuliere speurders
in iedere detective-roman! Nee, daar
moest hij zeker niet zijn. Maar hij
liet van zijn overleggingen niets
merken.
Dat zal ik dan maar es eerst
gaan doen besloot hij hardop.
Dag meneer, en bedankt!
En hij wandelde, stijf en statig de
winkel uit, zijn hoed op zijn flap
oren.
Wat een rare snijboon dacht
de winkelier. Daar lees ik dezer
dagen wel iets over in de krant.
(Wordt vervolgd).
i