PiilstjöS;
De LEERSTOF van de
Mater Amabilis
De grote
Speurder
POPENT
Bij de opening van het
Dr. Mollercollege
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
Voor het belang van bakker en klant.
2'
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 11 SEPTEMBER 1953
2
„Hef wederzijds huwelijksbedrog"
75 Jaar „Eendracht maakt Macht"
EEN UNICUM IN DEN LANDE,
doodt en MU/s
de toekomst een stelletje kerels af zou
leveren; veler belangen immers waren
met het onderwijs gediend. Daarom ook
was het zo verheugend dat er in dit
nieuwe gebouw een goede geest zal heer
sen, een goede katholieke geest.
Hij bood namens de leerlingen twee
gevelstenen aan, vervaardigd door de
beeldhouwer van Eyl en hij hoopte, dat
zij blijk zouden geven van het thans zo
bloeiende schoolleven en van de oprecht
gemeende dank der leerlingen.
Met het oog op het programma van
deze dag en het tijdschema, kon de voor
zitter, de heer Jan Tielen, niet alle spre
kers afzonderlijk beantwoorden; trou
wens zei hij, uit aller hartelijke woorden
valt eenzelfde toon te beluisteren, n.l. de
beste wensen voor de groei en de bloei
dezer school, die door U allen een
hoogst belangrijk instituut wordt geacht
voor de katholieke bevolking dezer
streek.
Bijzonder gevleid echter voelde het be
stuur zich door het feit, dat de ouders
der leerlingen zich gedrongen voelden de
nieuwe school een prachtig geschenk aan
te bieden in de vorm vaft paar lantaarns
aan de ingang. Ook de geste der leer
lingen, het aanbieden van een paar ge-
vei-reliefs, en het offreren van een bron
zen plaquette van Dr Moller door direc
teur en leraren, werden door het bestuur
ten zeerste op prijs gesteld, evenals het
mooie geschenk van de gemeente Waal
wijk en van de aannemers en onderne
mers en verschillende firma's ter plaatse
en elders.
Nadat tenslotte de secretaris van het
bestuur de heer N. Pessers een aantal
berichten van verhindering had voorge
lezen, sloot de voorzitter de bijeenkomst
en verspreidden de gasten zich over het
riante gebouw, dat hun aller bewonde
ring had.
Bestuur en genodigden zaten in de na
middag aan aan een lunch in Hotel Ver-
wiel.
Tijdens deze keurig verzorgde lunch
sprak Mgr. Goossens een hartelijk woord
ten opzichte van Mgr. van Gils, die voor
de totstandkoming van deze school zo
veel had gedaan en die door ongesteld
heid verhinderd was deze feestelijke ope
ning bij te wonen. Hij stelde voor een
telegram aan Mgr. te zenden.
De heer Asselbergs uit Bergen op Zoom
liet eveneens de stichting der scholen
van O.M.O. de revue passeren, in 't
midden latend of Bergen op Zoom of
Waalwijk de eerste is geweest. Hij
bracht speciaal hulde aan de werkers
van de eerste ure. j 1
Dr. Knippenberg tenslotte gaf een in
teressant overzicht van deze eerste ure
der school in Waalwijk; hoe hij 'n goe
de positie in Venlo destijds opgaf, om op
aandrang van Dr Moller een ietwat on
zekere te Waalwijk te aanvaarden en
memoreerde hoe hij hier in elk opzicht
werd geholpen; maar ook hoe moeilijk
de begin-jaren waren, vooral door de te
genwerking van zekere kliek, die nog
grote invloed had in den Haag. Hij her
dacht voorts mannen als de heren Klij-
berg, van Liempt en van Iersel en me
moreerde de grote steun, die de Echo en
de heer Tielen toen aan de school had
den gegeven, door een intensieve pro
paganda.
De voorzitter, de heer Jan Tielen, ook
j hier de sprekers beantwoordend, nam
i gaarne het voorstel van Mgr. Goossens
over, maar met een aanvulling, n.l. dat
ook 'n telegram zou worden gezonden aan
Mr. R. v. d. Heijden te Kaatsheuvel, die
als voorzitter der bouwstlchting zo enorm
veel voor de totstandkoming der school
heeft gedaan, welk voorstel met een da
verend applaus werd begroet.
Een toneelstuk opgevoerd door de leer
lingen, waarover U elders kunt lezen,
besloot deze dag, die van zo uitzonder-
lijk groot belang was voor het onderwijs,
het Katholiek Middelbaar Onderwijs met
name in Waalwijk en de verre omegving.
Moge Gods zegen en Maria's bescher
ming rusten op het Dr Mollercollege.
De openingsdag van het Dr Mol
lercollege, die over het geheel zo
prachtig verlopen is, kreeg 'n mooi
slot, toen in de avonduren de leer
lingen van de M.M.S. en de H.B.S.
in de gymnastiekzaal-aula van het
nieuwe gebouw een opvoering ga
ven van het blijspel van Pieter
Langen dijk „Het Wederzijds Hu
welijksbedrog''.
Inderdaad een mooi slot, want
de aanwezigen, o.m. het schoolbe
stuur, directeur en leraren met hun
dames, genodigden en de ouders
der in Waalwijk wonende leerlin
gen, hebben kennelijk zitten genie
ten van deze klucht, en van de ma
nier waarop de meisjes en jongens
haar gestalte gaven.
Dit wel meest bekende en meest
gespeelde blijspel van de 18e eeuw-
se Bredero de vergelijking gaat
niet helemaal op blijkt het altijd
nog erg goed te doen en met name
blijkt het zeer geschikt te zijn voor
het schooltonee) Het is zeer ver
makelijk van tekst, die weinig
moeilijkheden biedt, voor speler
noch hoorder; er zijn grappige si
tuaties in en het karakter van de
figuren staat enige kolderieke over
drijving toe.
We moeten zeggen dat de regis
seurs, de leraren J. Kouters en L.
v. d. Linden, de actrices en acteurs
een juiste opvatting van dit verma
kelijk spel hebben bijgebracht; zij
hebben over de troupe een geest
doen vaardig worden van vlotheid,
gepaard in de meeste gevallen
aan voldoende beheersing, zodat
een afzwenken naar het al te kol
derieke vermeden werd; zij hebben
het zeer goede materiaal dat hun
in handen werd gegeven, verwerkt
tot een vrij homogeen geheel; kort
om, aan hen komt de grootste eer
Zuiver en ontsmet
'uw huid met de hel-
L der vloeibare D.D.D.
'De jeuk bedaart, de
ziektekiemen worden gedood en de huid
geneest.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
toe van deze amusante vertolking.
Bezien we de speelsters waar,
onder enkele oud-leerlingen en
de spelers, zoals ze zich Dinsdag
avond bjj de première van hun
taak gekweten hebben, dan komen
we tot de conclusie dat het Dr Mol
lercollege toneelkrachten binnen
zijn heldere nieuwe muren bergt,
die waard zijn dat men er zuinig op
is, en dat men tracht deze talenten
verder te ontplooien en uit te doen
groeien. Want natuurlijk was niet
alles volmaakt, hetgeen wij zagen
en hoorden vooral. Met name kan
er aan de uitspraak van verschil
lenden onder hen nog heus wel het
een en ander veranderd worden,
terwijl naar onze smaak de regie er
ook voor dient te zorgen, dat de
spelers zich niet verliezen aan een
overdaad van gebaren en beweging
(tie heel gauw dan ietwat gekun
steld en gewrongen gaan worden,
en die zowel voor de spelers als
voor 't publiek enigszins vermoei
end werken.
Dit constateerden we bijvoor
beeld bij de twee hoofdrolspelers
J. Adriaanse en H Vergouwen; alle
lof voor de manier waarop zjj de j
heel verschillende gestalten van
Lodewijk en Jan, de 18e eeuwse
Jerolimo- en Robbeknol, wisten te
realiseren, maar de eerste gebaar
de lang niet altijd overtuigd en bij
de tweede deed een al te grote vlot
heid en een al te drukke stem,
schade aan het geheel van zijn ere,
atie. Niettemin wisten deze jeug
dige spelers in vele opzichten vol
groeide personages uit te beelden.
Bij de dames zagen we ook enke
le zeer goede rollen; het Klaartje
van Mej. H. de Vries was guitig en
grappig, kort en goed, dit was het
dienstertje, zoals we ons dat in een
dergelijk milieu voorstellen. Zeer
zeker het succes van de avond.
Direct na haar noemen we mej.
S. v. Gurp als juffer Charlotte, die
zowel het hautaine als het „kale"
met zich droeg; naast haar goed
spel bewonderden we in haar een
voortreffelijke zegging der verzen.
De andere damesrollen waren bij
de dames Greet van Wees een
beetje te jong eigenlijk voor Con
stance en bij Ria Bergmans, als
Sofy, in goede handen.
H. van Buul speelde de rol van
Karei en zijn succes zou ongetwij
feld aanmerkelijk groter zijn ge
weest, wanneer hij een beetje van
de manieren, die H. Vergouwen in
zo overvloedige male bezit, had
kunnen overnemen.
We willen niet alle leden van de
troupe afzonderlijk noemen, maar
nog even willen we wijzen op het
goede type dat J, Bergmans als
Hans op de planken zette. Zijn ma
nier van doen was beslist zeer ver
makelijk.
Daar waren bloemen op het eind
voor de vrouwelijke medewerken
den, daar was een bloemenmand
van het Missiehuis te Kaatsheuvel
voor het gehele gezelschap en de
directeur, Dr van Laarhoven, sprak
zeer enthousiast over zijn waarde
ring voor het getoonde en hij was
buiten kijf de vertolker van de be
stuurlijke en ouderlijke gevoelens.
Speciaal huldigde hij de beide re.
gisseurs en de heren Carpay en
Suermondt, die zich met de verzor
ging van het decor hadden belast.
En met hem wensen we alle me
dewerkenden nog herhaalde malen
dergelijk succes toe op het goed
geoutilleerde toneel van de nieuwe
school.
Het leven schijnt vaak heel eenvoudig te zijn, soms op het eentonige af.
De dag begint en brengt zijn bezigheden, welke zich aaneenrijen tot de
avond en voordat men er erg in heeft is de dag weer voorbij. Dan begint
er weer een nieuwe dag, een nieuwe week, een nieuwe maand. Verjaar
dagen worden gevierd, waarop men plotseling tot het besef komt reeds
uit de tijd te raken om zijn plaats te laten aan anderen. De oudheid sprak
van een voortvliedende stroom, waarin iedereen wordt opgenomen en on
merkbaar wordt meegevoerd.
Toch is het leven niet zo simpel. Wie zich de rust gunt er over na te
denken, ziet zich voor problemen gesteld, waarvan de oplossing hem ir
riteert en hem tot nadenken noopt. Met de voorgewende onverschilligheid
van een, die als een blasé door het leven gaat, kan men zich een air
geven, alsof men op generlei wijze door die problemen wordt ontroerd,
doch in een onbewaakt ogenblik betrapt men zich zelf dat men zich van
die problemen niet kan losmaken.
Zonder enige pretentie dat alleen zij het bij het rechte eind heeft tracht
de Mater Amabilis het jonge meisje tegemoet te komen met de oplossing
van die problemen en zij biedt in een uitvoerig en wijduiteenlopend pro
gramma de degelijke behandeling van levensvragen aan.
Men spreekt in deze tijd beangstigend
over de grote ontkerstening, welke zich
ook in ons, land voltrekt. Deze ontkerste
ning vertoont zich niet zozeer in ge
loofsafval als wel in geloofsonverschil-
ligheid. De godsdienst wordt doodge
zwegen. Het wordt niet meer de moeite
waard geacht daarover te praten. Het
tijdsbestek, waarin wij leven, schijnt an
dere, meer belangrijke, problemen te
hebben opgeworpen.
Dit is inderdaad zo en daarom is de
ontkerstening van ons land zo beangsti
gend. Doch men geeft blijk van weinig
werkelijkheidsbesef, wanneer men meent
dat de onverschilligheid aangaande hef
godsdienstig probleem gemeengoed is ge
worden van de hedendaagse jeugd. Hel
was waarachtig niet alleen, omdat de
Mater Amabilis een katholieke instelling
is, dat als verplicht leervak godsdienst
werd opgenomen in het lesrooster. Vrij
wel alle godsdienstleraren zullen getuigen
dat hun „vak" heus niet als een blok aan
het been hangt en dat zij in de les geen
belangstelling ervaren. Er worden vele
vragen opgeworpen, zodat de voor gods
dienst beschikbare tijd doorgaans te wei
nig is en deze vragen raken niet zozeer
de buitenkant van de godsdienst als wel
het wezen zelf van de godsdienst het
bestaan van God de dienst aan God
de voorzienigheid van God de
liefde van God de verlossing door
God de Kerk van Christus de ge
nademiddelen de roeping van de mens
het gebed. Het is opvallend te con
stateren hoe diep de godsdienst veran
kerd ligt in onze jonge mensen. En dit
niet alleen bij onze meisjes. Het is nog
niet verwerkelijkt, wat tot de wensen van
de Mater Amabilis behoort, om bepaalde
lessen toegankelijk te stellen èn voor het
meisje èn ook voor haar jongen, niet
slechts, omdat dit erg aantrekkelijk lijkt,
doch vooral omdat bij de opgeworpen 1
vragen vaak er een door het meisje wordt
gesteld in opdracht van haar jongen
een bewijs dat beiden buiten de les om
zich met godsdienstproblemen bezighou
den.
Medische naad.
Wat weet de mens ondanks de voor-
U zult morgens „kiplekker"
uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal ln
uw Ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet, het bederft. U raakt
verstopt, wordt humeurig en loom. Neem
de plantaardige CARTER'S LEVERPIL-
LETJES om die liter gal op te wekken en
uw spijsvertering en stoelgang op natuur
lijke wijze te regelen. Een plantaardig zacht
middel, onovertroffen om de gal te doen
stromen. Eist Carter's Leverpllletjes.
lichting op allerlei gebied toch schrikba
rend weinig af van de raadselen van het
leven. Wanneer zal het ooit zóver zijn dat
alle vaders en moeders hun taak van tij
dige en degelijke voorlichting vervullen.
Ondanks alle opgedane kennis blijken de
kinderen toch totaal onervaren het leven
te worden ingestuurd, waarin zij het ri
sico van ongelukken lopen. Levensraad
selen zijn levensraadselen voor alle jonge
mensen. Niemand ontkomt daaraan en
iedereen zoekt de oplossing. De oplossing
kan plompverloren gegeven worden, cy
nisch, meedogenloos, wreed en hard. Dan
kan het echter te laat zijn en zijn de ge
maakte stukken bij het ontredderd meis
je niet meer te helen. Zo moet de wer
kelijkheid van het leven niet worden er
varen Daarom is tijdige en degelijke
voorlichting nodig. Dit geschiedt door de
dokter, die van zijn beroep een roeping
heeft weten te maken en het meisje in
haar vrouwelijkheid begrijpend en respec
terend die kennis van zaken meegeeft,
waarop zij recht heeft.
De verpleegster.
Het ligt niet in de bedoeling van de
Mater Amabilis een volledige cursus te
bieden van E.H.B.O. Maar toch kan de
vrouw een zekere kennis van verzorging
van zieken niet missen. Bij ongeval moet
zij direkt handelend weten op te treden
de mannen staan er vaak besluiteloos
bij. Baby- en kinderverzorging moet wor
den aangeleerd en een inzicht moet wor
den bijgebracht in de elementaire voor
schriften van gezondheidszorg voor naas
te omgeving. Hoeveel kleine dingen ont
snappen er aan onze aandacht, terwijl zij
toch zo gewichtig zijn en waarop dient
gewezen te worden door iemand met veel
ervaring. Iedere vrouw spreekt gaarne
over kinderen. Al koos de vrouw een
andere levensfunctie dan het moeder
schap en vervult zij haar taak als een
haar volledig-opeisende offervolle dienst
aan de gemeenschap, haar bijzondere lief
de tegenover het kind kan zij niet ver
loochenen en daarom is zij uitermate ge
schikt de moeders van morgen voor te
bereiden op de vervulling van het moe
derschap en haar de liefde tot het kind
bij te brengen.
De opvoedkundige.
De Mater Amabilis is een levens
school. Het leven bestaat in ontvangen,
doch ook in geven en wel bijzonder in
het geven. Om te kunnen geven moet
men evenwel bezitten. Het erfgoed, dat
de ouders nalaten, wordt niet zozeer ge
waardeerd om zijn stoffelijke rijkdom als
wel om zijn geestelijke waarde. Vaak
zullen de ouders niet in de gelegenheid
zijn stoffelijk bezit aan hun kinderen na
tè laten. Zij zijn er niet te minder
om, zo zij er maar in zijn geslaagd hun
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
OF TE WEL
DE WONDERLIJKE
BELEVENISSEN VAN
PIETER BAKKER.
18)
Pieter schoof aarzelend op de zo pas
verlaten, nog warme kruk, vlak naast de
mongoolse heer, die hem met nietsziende
ogen aanstaarde.
Nou afijn vervolgde Goof, diet
gehinderd door de stoornis, het verhaal
van zijn belevenissen en vertelde hoe
mooi het was aan de overkant van de
grote haring vijver. Ik heb d'r nog een
foto van in me binnenzak, voor de ku-
rieuzigheid bewaard... - en de schipper
dolf in zijn donkerblauw colbertje en
terwijl Willy ademloos over de toon
bank hing om geen detail te missen,
toonde hij de ezelsorige kaart. De mon
goolse heer zag recht voor zich uit en
wijdde zich aan de reiniging van zijn
nagels, en Pieter keek maar zo'n beetje
met een afwezige glimlach. Hij had het
hier nu wel bekeken. Hij wou wel weg.
Maar hij had buiten dé gulle Goof ge
rekend, die hem de kaart onder de neus
duwde.
Hier meester zei deze dat
heb je nog nooit niet gezien, daar wed
ik een borreltje onder. En toen Pieter
bescheiden opmerkte dat hij nog nooit
in Californië was geweest, riep de
schipperNou maat, da's een gemis,
maar je heb d'r nou toch een borreltje
mee gewonnen. Wil, meid, schenk me
neer in voor mijn I i
Als 't zelfde is, dan liever... be
gon Pieter, maar op een verwonderd-
dreigende blik van de schipper eindigde
hij: ...'n glaasje eh... kinawijn.
Mijn om 't even bromde de
schipper met mannelijke minachting voor
een vent die kinawijn dronk. Meneer
een kinawijntje repeteerde Willy en
scharrelde duister met een fles waar Ver
mouth op stond. j
Pieter wist nu, dat hij met geen mo
gelijkheid binnen het kwartier kon weg
gaan. Hij zat nu al een half uur hier...
En nippend van zijn kinawijntje, dat
overal noar smaakte behalve naar kina,
luisterde hij, terwijl zich langzaam een
blos verfde op zijn magere kaken, naar
het sappig verhaal van Goof, die zijn
ene verhaal beëindigd had en nu met veel
verve vertelde van de belevenissen van
Piet en hemzelf in City Lights.
Hij klopte Piet op de schouder en wil
de hem tracteren op wat Willy een
cobler noemde, maar Pieter haalde zijn
schouders op en zei dat het niks was,
welke houding hem geen Windeieren
legde wat betreft de aanminnige Greetje,
die nu de bescheiden held met grote be
wonderende ogen aanstaarde, langs de
aangedane schipper heen. Pieter zag aan
komen dat de aandoening zou eindigen
in een nieuw rondje, en maakte van een
korte pauze gebruik door Willy beschei
den te vragen wat hij schuldig was.
Niks! riep de goedhartige Goof
vandaag betaal ik alles! Morge zit ik
zelf in de dalles en dan ben ik ook blij
as d'r een voor mijn inspringtl
Nou aarzelde Pieter bij zoveel
gulhartigheid dan eh... bedankt, zal
ik maar zeggen! Goeie avond samen!
Goeie reis, meester! wenste
Goof. De stuurman bromde iets, Greetje
kirde, de mongoolse heer greep een zak
mesje en begon met de intensieve reini
ging van de nagel van zijn rechterduim.
Dag jonge schalde Willy's stem
kom je nog es terug? Pieter knikte
vaag, hij hoorde Greetje's stiklach ach
ter zijn rug, greep snel naar zijn bol
hoed.
In de deur zette hij hem op. Buiten
gekomen, zette hij hem meteen weer af.
Er was iets met die hoed. Niet te groot,
niet te klein, dat niet, maar hij vóélde
anders. Hij bekeek het ding van binnen
en van buiten en toen zag hij: binnen in
de rand ontbraken de letters: P. B.
In een flits begreep hij: de sjieke man
met het roze overhemd had óók een bol
hoed gedragen, en in de haast de ver
keerde opgezet.
Pieter, die er vies van was, andermans
hoed te dragen, hield 't hoofddeksel in
z'n hand, heel de reis naar huis, en depo
neerde het met een voorzichtig gebaar op
de haak van de kapstok. Hij peinsde, on
der het eenzaam avondmaal, na over
zijn avonturen van die middag. Avontu
ren... nee, dat woord was te groot. Maar
hij had zich dan toch maar in het hol
van de leeuw gewaagd, 't Was alleen
een leeuw uit Artis
HOOFDSTUK VIII.
PIETER BAKKER ZIET
EEN KENNIS.
De volgende morgen las Pieter in het
ochtendblad over een wel zeer brutale
inbraak, op klaarlichte dag, in een groot
pakhuis in het havencomplex, waar de
bewaker was weggelokt en onschadelijk
gemaakt en de dieven brutaalweg met
een truck waren voorgereden, een grote
lading Amerikaanse sigaretten hadden
overgeladen en, als in 't niets waren ver
kinderen te vormen tot volwaardige men
sen. De opvoeding van de kinderen moet
op de allereerste plaats door de ouders
worden gegeven. Onderricht op school
en vorming door de jeugdbeweging vult
alleen maar aan. De ervaring leert ons
vaak op droevige wijze dat het hier en
daar nogal eens aan de gegeven op
voeding mankeert. Men kan wel bewe
ren dat men als opvoeder wordt gebo
ren, een feit is het echter ook dat de
bekwaamheid tot opvoeding kan en moet
worden aangeleerd. Op het terrein van
de opvoeding is er echter in de laatste
tientallen jaren zoveel gedokterd,
dat men geen weg meer weet in de ver
schillende opvoedingssystemen.
De nodige voorlichting moet dus op
dit terrein worden gegeven door ervaren
en bevoegde krachten. Hier vindt de op
voedkundige haar taak om met haar ge
rijpt inzicht onze meisjes te wijzen op
mogelijke fouten en het soms raadsel
achtig gemoed van de mens te ontleden.
De lichamelijke verzorging.
Tot nu toe werden de vakken aange
geven, welke de geestelijke vorming van
het meisje beogen. Doch gedachtig een
wijs woord, wellicht ietwat te cru uit
gedrukt, dat de liefde van de man tot de
vrouw door de maag gaat, moet de be
minnelijkheid van het meisje opgevoerd
worden door de edele kunst van koken en
naaien. Daarbij komt dan nog smaakont-
wikkeling, waardoor zij leert kiezen wat
past om haar huisje in de toekomst ge
zellig en met een bijzonder cachet in le
richten en zichzelf aantrekkelijk en vol
gratie te kleden. Ook de sportbeoefening
speelt een belangrijke rol in de ontwik
keling van het meisje. De vrouwelijke
voornaamheid gaat niet verloren in de
vlotte en sportieve verschijning, welke
het moderne meisje biedt.
Het aanvullend programma.
Wil de Mater Amabilis inderdaad een
levensschool zijn, dan moet het meisje
met hetgeen zij in de lessen opdeed in
het leven worden geplaatst en met het
leven in contact worden gebracht. Er is
veel moois te ontdekken, doch vaak dient
men op dit moois attest te worden ge
maakt. Welk genot biedt de radio, wan
neer met zorg een programma wordt ge
kozen. Hoe leerrijk zijn tentoonstellingen.
Een uitstapje naar buiten behoeft niet te
ontaarden in een dolle bende, die door
de prachtigste streken van Gods natuur
heenraast, en zich in een potsierlijke tooi
aanstelt. Een avondje behoeft niet spe
ciaal een toffe avond te zijn met veel
joelen en hijsen en barstende hoofdpijn
of kater de volgende morgen. Wie ooit
een avondje van de Mater Amabilis
meemaakte, weet dat het er echt gezellig
kan zijn, geen exclusief onder-onsje van
de leerlingen alleen, waaruit het manne
lijk element angstvallig wordt geweerd.
De Mater Amabilis biedt het meisje
van deze tijd, wat zij nodig heeft. Of
mettertijd meer zal moeten worden ge
boden; is zeer goed mogelijk. Andere tij
den scheppen andere behoeften, waarin
zal moeten warden voorzien. Doch dit
is de school wel toevertrouwd. Al is men
met het vaststellen van het lesrooster
niet over een nacht ijs gegaan en heeft
men getracht met alles rekening te hou
den, zoveel doorzicht had men toch wel,
dat men het programma niet als een af
gerond systeem ging beschouwen, waar
aan halstarrig moet worden vastgehou
den. Het leven is zo gecompliceerd en
biedt zoveel aspecten en raakvlakken,
dat wensen steeds mogen blijven. Daar
aan wil de Mater Amabilis voldoen. Het
gaat er om het meisje van deze tijd te
helpen in de volledige ontplooiing van
haar vrouwelijkheid.
Wanneer op 7 October de Waalwijkse R.K. Bakkerspa-
troonsvereniging „Eendracht maakt Macht" haar 75-jarig
bestaan zal herdenken, dan betekent dat. dat vijfenzeventig
jaren lang een zeer groot gedeelte van de Waalwijkse bak
kers eendrachtig hebben geijverd voor hnn eigen belangen,
maar dat niet op de eerste plaats, want hun streven is voor
al ten goede gekomen aan het Waalwijkse publiek dat
nooit, ook niet onder de moeilijkste omstandigheden, door
zijn bakkers in de steek is gelaten.
Zoals de voorzitter van de bak
kersvereniging, de heer Nic. v. d.
Water zei, is dit jubileum, voor
zover het bestuur bekend, een uni
cum in den lande; nog nooit heeft,
bij hun weten, 'n bakkerspatroons,
vereniging een 75-jarig jubileum
gevierd. Op zich is dit al 'n prach
tige prestatie en een welsprekend
bewijs, dat de Waalwijkse bakkers
al heel vroeg de tekenen van de
moderne tijd hebben verstaan, dat
zij al heel gauw de beste weg zijn
gaan bewandelen, de weg van de
eendrachtige samenwerking.
De bakkersvereniging' is geboren
uit de nood van de tijd; er iieerste
75 jaar geleden een moordende
concurrentiestrijd, die noch voor
de bakkers, noch voor hun clien
tèle heilzaam was. Men kon toen
met recht spreken van een nood
toestand in de wereld van de bak
kers en het zijn de heren Yerwiel,
van Tilburg, Boonaerts en G. Ivnep-
flé geweest, die toen liet initiatief
namen tot het oprichten van een
vereniging, wier eerste streven was
een redelijke broodprijs te bepalen.
En het eerste succes van de jonge
vereniging was, dat men er inder
daad in slaagde een normale sta
biele broodprijs te krijgen, en deze
heeft men steeds tot op de dag van
vandaag kunnen handhaven.
Vooral de laatste vijfentwintig
jaren is de vereniging steeds zeer
actief geweest, op alle mogelijke
gebieden, maar vooral waar het de
verzorging en de bediening van de
klanten betrof.
We wijzen b.v. op de moeilijke
periode van de laatste oorlogsda
gen en van de bevrijding, toen de
granaten over Waalwijk gierden,
toen alles gedesorganiseerd was
we hebben echter practisch geen
enkele dag zonder brood gezeten.
We wijzen er op hoe de Waal
wijkse Bakkersvereniging steeds
haar medewerking heeft verleend
bij liefdadige acties, hoe zij brood
hakte voor Rotterdam bij de bevrij
ding van het Noorden, hoe zij olie.
hollen hakte waarvan de opbrengst
bestemd was voor de slachtoffers
van de watersnood, en hoe zij vaak
op stille manier veel nood heeft
gelenigd en veel, heel veel heeft
geholpen.
Daar is inderdaad alle reden om
dit uitzonderlijke jubileum op een
waardige wijze te herdenken, voor
al nu de vereniging een goed orga
nisatieleven kent.
Het huidige bestuur is als volgt
samengesteld
Nic, v. d. Water, voorzitter; H. v.
Mil, secretaris; C. v. Mierlo, pen
ningmeester; A. Verhoeven, vice-
voorzitter; M. Pulles en A. de Brou
wer, leden; 21 hakkers zijn thans
bij de vereniging aangesloten.
HET FEESTPROGRAMMA.
Het programma van de feestdag,
Woensdag 7 October, luidt als
volgt
Om 9 uur is er een Heilige Mis
tot intentie van de Vereniging, die
in de kerk van St. Jan zal opgedra
gen worden door de geestelijk ad
viseur der vereniging, de Z.Eerw.
Heer Pastoor A. v. d. Brekel.
Van 1 uur tot half 3 is er in Ho
tel „De Twee Kolommen" een re
ceptie", waarop leveranciers en
andere connecties de jubilerende
vereniging hun gelukwensen kun
nen komen aanbieden.
Deze receptie wordt om 4 uur
gevolgd door een gewestelijke bak
kersvergadering, waarbij ook hel
Hoofdbestuur van de Nederlandse
doos a 90 ct
dwenen. Allerlei tegenstrijdige medede
lingen bereikten de politie en toen men
eindelijk tot de conclusie kwam dat de
vrachtwagen uit de garage van een be
kend transportbedrijf was ontvreemd en
die nacht netjes geparkeerd werd aange
troffen op de Ruyterkade, had men nog
geen enkel spoor. De commissaris van de
sectie had wel zijn verdenkingen en z'n
rechterhand, de hoofd-rechercheur Ma
liepaard, zei terstond: Dat is een streek
van de Dandy, maar daar was men er
niet. mee. Want de Dandy, aanstonds
opgesnord, liet zich gewillig naar het po
litiebureau geleiden, hoorde het verhaal
getroffen aan, toonde diep medegevoel
met de bestolenen en bewondering voor
de handigheid waarmee de truc was ge
pleegd.
Ja, hij ging zover te verklaren dat, als
hij zelf het gedaan had, hij er zich voor
schamen zou het niet te bekennen, want
het was een té knap stuk werk. Maar
de Dandy had ingezien dat er geen be
ter leven is dan een net leven in gehoor
zaamheid aan recht en wet, (bij welke
verklaring rechercheur Maliepaard lang
en nadrukkelijk snoof) en al bleef hij in
gebreke zijn bronnen van inkomsten vol
doende duidelijk te maken, ze konden
hem de inbraak niet voor zijn deur leg
gen, want hij had een ijzeren alibi.
Heel de middag had hij doorgebracht
in een café in het havenkwartier. Enige
rechercheurs, aanstonds uitgezonden om
zulks te controleren, kwamen met de
verklaringen van de caféhoudster en de
serveerster, zomede van een andere be
zoeker, die bereid waren hun vingers op
te steken, dat de Dandy heel de middag
in 't café was geweest. Zodat het vage
signalement, dat de bewaker had opge
geven van de heer die hem van het pad
der waakzaamheid had afgebracht en
daarna met een goedgemikte slag het
vaantje had doen strijken, en dat wel
enigszins sloeg op de Dandy, als een
kaartenhuis in elkaar zakte. Want, zo
vroeg de Dandy triomfantelijk, hoe kon
hij tegelijk op de Dijk en in de Rietlan
den zijn? Hij had maar één lichaam, zo
legde hij welwillend uit aan Maliepaard,
die dat lichaam op dit ogenblik graag
eens tussen zijn knuisten had gehad.
Dit alles stond natuurlijk zo niet in de
krant. Pieter las daar alleen dat de po
litie een bepaald spoor volgde; welk
spoor stond er niet bij en dat wist de
politie zelf ook niet, al bleef Maliepaard
zijn verdenkingen koesteren, enging
hij daarnaar te werk.
(Wordt vervolgd)
