«lag. VROOM DREESMANN De grote Speurder landbouw" woens Een Ford-laboratorium op wielen prijzen 115 250 6 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 14 SEPTEMBER 1953 6 ALLEEN GELDIG WOENSDAG 16 SEPTEMBER 's-HERTOGENBOSCH TILBURG - HELMOND Hebben alle meisjes dezelfde problemen? En nu het woord aan onze meisjes en aan de moeders. Meisjesonderjurk, zijde geplatteerd, zalm, keurige afwerking, lengte 90-100 2.35 - 70 80 1.80 4 30 50-55-60 Damesmaten 3.25 SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE BESTELLINGEN WORDEN HIEROP NIET AANGENOMEN Machinenaald.pr. ge polijst staal, nos 60-65-70- ifi c 80 90-100, 6 stuks Onza bekende zwarte vet- lederen Werkschoenen met houtgepende dubbele leder zolen, 14^ maten 39-48 Boterhamtrommeltje, stevige uitvoering, in crème met reseda, rode OQc of blauwe deksel - Stevige goed gevulde Union Luiwagen, QQc compleet met steel Vitrage sprei, 2-persoons, 165 x 200 cm., zeer mooie kwaliteit, In wit en ecru Zijden dameskousen, linksgew. m. nylon ver-«| 30 sterkt, div. kleuren Uni zwanendons, mod. pasteltinten, 70 cm. breed in alle Gesort. chocolaadjes, zeer licht. 200 gr. 74c Sinaasappeljam, weer eens iets anders, 46e Damesparapluie, 10-baans, met Paragon- baleinen, in diverse mooie dessins en keurige ^.25 knop Peignoirflanel zware kwaliteit, derdessins, 70 cm. breed, per meter van extra leuke kin- Wekker, accuraat lopend, in rood, bleu, en ivoire, met radium op wijzers en bij cijfers, prima koperen binnenwerk Speciale aanbieding: Cocosloper met frisse streepdessins, 90 cm. 995 breed, per meter per pot Iedere stand en ook iedere werk kring heeft zijn aparte problemen. Hoewel de lessen door dezelfde docenten worden gegeven en een uniforme regeling is getroffen in hetgeen aan de meisjes wordt ge boden, houdt men toch rekening met de voor elke stand en werk kring bijzondere moeilijkheden. Daarom worden de meisjes in clubs bijeengebracht, onder een eigen ge kozen naam met belangstelling voor dezelfde zaken. Deze qlubs vormen een eenheid welke niet verbroken wordt en waarin het meisje totaal kan opgaan. Dit wil echter niet zeg gen dat de Mater Amabilis een sa menvoeging is van afzonderlijke groeperingen. Er is inderdaad een eenheid, welke vooral tot uiting komt bij de verwerking van 't aan vullend programma, maar wil de Mater Amabilis een levensschool zijn voor alle meisjes, dan dient ernstig rekening te worden gehou den met de zeer bijzondere wensen van de meisjes apart. Dat dit mogelijk is, blijkt uit de practijk. De door het bestuur van de Mater Amabilis aangestelde leid sters hebben zoveel feeling dat hun met een gerust gemoed de indeling in clubs kan worden toevertrouwd én het meisje in dat milieu ge plaatst wordt waarin zij zich thuis voelt. Daardoor wordt voor 't meis je haar vriendinnenkring verruimd en worden contacten gelegd, welke in het verdere leven blijven be staan. De Mater Amabilis staat dus voor ieder meisje open. In September wordt met een nieuw schooljaar ge start. Voor Waalwijk en omgeving kan men zich aanmelden bij Mej. Hoffmans, Bernhardstraat 4, Waal wijk. De school bestaat nu twee jaar en heeft het eerste aantal afgestu deerden met een prachtig ge tuigschrift voorzien afgeleverd. Het waren de meisjes van de dag cursus, die in twee jaar hebben ge daan maar dan twee volle jaren wat in drie jaar volgens de op zet van de school was te verrichten. Zij iiebben een inzicht gekregen in het leven en bleken daarvoor dank baar te zijn. Als pioniersters van een nieuwe school in Waalwijk hebben zij de weg geëffend, welke door vele andere meisjes uit Waal wijk en omgeving dient te worden afgelegd. Levensvorming heeft ie der meisje nodig, niemand is be kwaam om zonder degelijke voor bereiding het volle leven in te gaan. Ook het meisje in Waalwijk heeft die levensvorming nodig ook jij, die dit alles over de Mater Amabi- OF TE WEL DE WONDERLIJKE BELEVENISSEN VAN PIETER BAKKER. 19) Dit krantenbericht dompelde Pieter in diep nadenken. Daar was hij nu diezelf de middag op stap gegaan om de mis daad te ontmaskeren. Hij had die hele kostelijke middag zitten verdoen in het café van de blonde Willy om naar 'n stel zeemansleugens te zitten luisteren, had norit moeten nemen vanwege al het bier, en bij wijze van spreken, onder zijn neus werd daar een coup uitgehaald van wat ben je mei Daarbij had hij er zijn hoed nog bij verloren. Hij kon er niet toe komen, de bolhoed van de ander op te zetten, daar was hij vies van, vooral als hij aan diens gepommadeerde haren dacht en aan de zwarte nagels. Moest hij de hoed naar 't café terugbrengen? Daarvoor dankte hij hartelijk. Veronderstel dat ie daar wéér de hele middag mee zoet was. Hij had een vage hoop, de onrechtmatige be zitter van zijn eigen hoofddeksel nog eens tegen te komen, en dan zou de ruil wel kunnen worden bewerkstelligd. Hij had gelukkig nog een oude gleufhoed han- lis hebt gelezen. Er is ook voor jou een plaats ingeruimd op die school. Wat jij moet doen is: je persoonlijk melden. Vraag maar eens aan hen die de Mater Amabilis bezoeken, of die school ook niet voor jou belang heeft. Maak een afspraakje met je vriendinnen en kom je dan met hun melden. En zouden onze moeders hun «dochters niet kunnen aansporen? Zij hebben de vorming van de Ma ter Amabilis in hun jaren van voor bereiding niet meegemaakt, maar moesten wellicht ondervinden dat de voorbereiding zonder degelijke leiding niet gemakkelijk was en dat zij veel hebben gemist. Geef Uw dochter een kans. Meen niet dat zij juist de levensvorming van de Ma ter Amabilis niet nodig heeft, dat deze wel goed is voor andere meis jes. Het doet er niet toe van welk milieu U zijt en wat Uw dochter voor werkkring heeft. Aan de voor treffelijkheid van de door U gege ven opvoeding wordt geenszins ge twijfeld, maar het is U onmogelijk alle aspecten van de opvoeding te beschouwen en Uw dochter op alles voor te bereiden. De eisen, waaraan Uw dochter moet voldoen om de opleiding van de Mater Amabilis te volgen, zijn hoog, doch ook Uw dochter is daartoe in staat. Zij heeft wellicht alleen de aansporing van moeder nodig. Onthoud haar die aansporing niet. Ford zit niet stil en werkt aan de toekomst, niet de toekomst echter die men betitelt met „binnenkort", hoewel men toch hoopt dat dit nog vóór 1960 zal zijn. Reeds eerder hebben wij gemeld dat in 't machtige resarch-centrum van Ford in Dearborn wordt ge werkt aan een model, dat men ter onderscheiding van alle andere Ford-wagens had genoemd, de „195 - X". Nu men dit model^meer ont wikkeld heeft, werd deze aandui ding veranderd in „X-100". Op de jaarlijkse autotentoonstel lingen in Parijs van 111 October en in Londen, de Earls Court Show, van 2131 October a.s., zal deze toekomstdroom voor het eerst aan de wereld worden getoond. De „X-100" is een laboratorium op wielen, waar in men de nieuwste snufjes op automobielgebied be proeft, totdat het moment is geko men waarop men al de opgedane ervaringen in een nieuwe Ford serie-wagen verwerkt. Zo'n nieuw model kan natuurlijk nog afwijken van de „X-100". Zoals de „X-100" thans gereed is, is het een tweedeurs convertible sedan met ruimte voor vijf passa giers, een wielbasis van 123" en een gewicht van 2678 kg. De electrische uitrusting alleen al bedraagt 302 kg., waarbij niet minder dan 13 km. aan electrische draad is verbruikt. Het zou te veel zijn om de meer dan 50 nieuwigheden, die in dit „labo ratorium" zijn verwerkt, te beschrij ven. Interessant is het te weten dat boven de bestuurder een niet ver blindend warmte-werend plastic dak is aangebracht. Dit dak kan ge opend en gesloten worden door een druk op de knop op het instrumen tenbord. Wanneer men op een par keerplaats onverhoopt mocht ver geten het dak dicht te doen en het zou gaan regenen, komt bij de eer ste regendroppel een op regen rea gerende cel in werking of een voch- tigheids-gevoelige electrische scha- keiaar en het dak en paneel en rui ten sluiten zich automatisch. De motor is een speciale hoge- eompressie kopkleppenmotor, met een geheel nieuw inlaatspruitstuk- carburateur systeem, gelijkstaande aan twaalf enkele-carburateurs. Bij lage snelheden loopt de motor op twee venturi's van een centraal ge plaatste vier venturi's carburateur. Bij middelmatige snelheden komen nog twee venturi's in werking, ter wijl bij heel hoge snelheden op vol gas al de carburateurs in actie ko men om de lucht en brandstof te verschaffen die de motor nodig heeft voor zijn hoog vermogen van 300 paardekrachten. De versnellingsbak heeft een electrische schakeling. Onafhanke lijke voor- en achterwiel ophanging zorgen voor bijzonder goede weg- ligging. De wagen heeft een be krachtigde besturing en dito rem men, inclusief een handrem, welke electrisch ondersteund wordt. De voorwielremmen worden gekoeld door thermostaat-gecontroleerde blazers, wanneer hun temperatuur 150 graden te boven gaat. De voorzittingen zijn op zes ma nieren verstelbaar; op, neer, voor uit, achteruit en voor- en achter over hellend. De zittingen zijn uit gerust met veiligheidsriemen van nylon, welke in de zittingen ver dwijnen. Electrische verwarmers heffen het koude gevoel van de dik ke, zwarte en witte leerbekleding op in de winter. Vanaf het instrumentenbord wor den zowel de motorkap als de klep van de bagageruimte geopend en gesloten. In elk wiel is een elec- trisch-bediende crick geplaatst. Deurkrukken zijn bij deze nieuwe wagen vervangen door drukknop pen. Men vindt in de „X-100" een dictafoon, radio, telefoon, electrisch scheerapparaat en een 10-lamps ra dio met aparte bediening voor voor- en achterpassagiers. Er is een zacht- klinkende hoorn voor stadsverkeer en een luidklinkende voor verkeer buiten de steden. De ruitenwisser heeft niet minder dan vier wisserbladen. In de forse voorbumper zijn de koplampen in gebouwd. In even forse achterbum pers zijn gaten voor het dubbele uitlaatsysteem van de motor. Het 12-volts electrische systeem bedient niet minder dan 24 electro- motoren, 44 electronische buizen, 50 gloeilampen, 92 schakelaars, 29 spoelen, 53 relays, 23 stroomonder- brekers en 10 zekeringen. Iets geheel nieuws is de inge bouwde accu-oplader, welke dient om de batterij op peil te houden, wanneer de electrische snufjes wor den gedemonstreerd, terwijl de mo tor niet loopt. Het chassis-frame is van een spe ciale constructie voor maximum stijfheid met een nieuw type carros- seriesteunen. Om het gewicht van de carrosserie zo laag mogelijk te houden, werden er meer dan 300 on derdelen uit aluminium en ander licht metaal gemonteerd, inplaats van de zwaardere delen, welke voorheen gebruikt werden. Het zo genaamde „dode gewicht" is hier door met 113,5 kg. verminderd. DE AARDAPPEL EN DE ROOIMACHINE. Wanneer aardappel en rooimachine naast elkaar worden genoemd, zal iedere teler onmiddellijk begrijpen, waar het om gaat: De beschadigingskansen die machi naal rooien voor de aardappel oplevert. Dit probleem is algemeen bekend en nog steeds voorwerp van studie op me nig proefbedrijf. De aardappel is immers als pootgoed een belangrijke deviezen- bron en als volksvoedsei vooral ook in ons land onvervangbaar. Vanzelfsprekend veroverde de rooi machine zich direct een grote plaats in de verbouw van een zo belangrijk pro duct. Maar als nu blijkt, dat deze me chanisatie de kwaliteit van de aardappel kan schaden, moet aan elke verbetering van de machine, die beschadiging ver mijden kan volle aandacht worden be steed. Dit gebeurt in ons land nog steeds te weinig. In de Verenigde Staten heeft men een oplossing gevonden en wij zullen, willen wij onze positie bij de levering van aardappels handhaven, aan deze nieuwe methode een voorbeeld moeten nemen. Hoe is deze nieuwe mogelijkheid? Zij schuilt in het voorkomen van elke kans op beschadiging. Elk onderdeel van de machine, dat met de aardappel in aanraking, komt, be kleedde men met rubber. Sinds kort heeft deze vernieuwing die zich uitstrekt tot de bekende stalen manden toe, ook in ons land intrede gedaan. Bedriegelijk is, dat de beschadigingen niet direct zichtbaar zijn en dat daarom velen nog menen, dat deze voorzorg overbodige luxe is. Zodra de aardappels uit de bewaarplaatsen komen, ziet men echter, hoe noodzakelijk deze verbetering is. Verschillende fabrikanten brengen reeds machines van rubber bekleding voorzien in de handel; het is echter zaak, dat ook iedere teler zich inspant elke beschadiging van de aardappel bij raa- chinaaj rooien te voorkomen. VAKKUNDIGE ZORG VOOR HET FRUIT. Vroeg fruit is kostbaar, zowel voor de fruitteler als voor de consument. Voor de teler houdt dit in, dat hij zijn vruch ten met de uiterste zorg moet behande len, want ook de allergeringste beschadi ging vermindert de waarde aanzienlijk. In Marokko, waar men, evenals hier, veel fruit exporteert, heeft men sinds kort een oplossing gevonden, die ook in Nederland al veel toegepast wordt. Sinds lange tijd namelijk zocht men ex naar de mogelijkheid om het fruit op zijn lange weg langs geleideband en sorteer- machine, waar de vruchten het meest te lijden hebben, te beschermen. Men probeerde het met vilt, paarden- 1 haarbekleding, maar was onvoldaan, want beide stoffen vervuilden en werden spoedig insectennesten. Zodra de moge lijkheid zich voordeed, probeerde men het met schuimrubber. Men is nu zeer voldaan over deze werkwijze. Het materiaal voldoet uitste kend: de ondoordringbaarheid en de ge makkelijke wijze van bevestigen op alle onderdelen, onverschillig van welk ma teriaal, hadden tot gevolg, dat in één seizoen de volledige kosten van aanschaf meer dan ruimschoots werden vergoed. Door de verende eigenschappen van schuimrubber was het aantal gekneusde vruchten veel minder. Zonder twijfel zullen alle fruittelers, voor wie het vinden van een goede sor- teermethode van het tere en vroege fruit een probleem vormt, deze mogelijkheid overwegen. Een goede wijze van bescherming, vooral voor het exportfruit, is econo misch. De resultaten, die reeds behaald zijn, voorspellen voor de kwaliteit van de Nederlandse oogst alle goeds. VERZORGER BIJ „ANIMALI" DOOR JONGE LEEUW AANGEVALLEN. Toen vorige week de verzorger van de wilde dieren in Vogel- en Dierenpark „Animali" te Eindho ven een vrije dag had, nam één der vogelverzorgers het besluit om ook eens bij deze zo onschuldig lijken de dieren te gaan; hij waagde zich dan ook in de kooi der jonge leeu wen en nam een fles melk mee, om bij hen goed in de gunst te komen. Terwijl de dieren aan het drinken waren, meende hij dat hij ze nu ook wel eens kon strelen; hij had ze echter nauwelijks aangeraakt of de grootste viel hem aan en bracht hem uit dankbaarheid een wond toe op zijn schouder van 3 cm, breed en 15 cm. lang, vrij diep en een flinke 'kras achter zijn oor, zowel als op zijn borst en zijn rug, om nog maar niet te spreken van 't shirt dat hij aan had, en dat letterlijk tot flarden was gescheurd. Hierbij zij nog vermeld dat de zelfde verzorger 14 dagen geleden eens een hert zou bevrijden dat met zijn gewei in het gaas ver ward geraakt was; bij deze red- dings-manoevre kon men letterlijk spreken van: „hij hield geen broek meer over". Hij werd overigens, na het onge val met de leeuw, direct naar het ziekenhuis gebracht, waar de won- j den werden dichtgenaaid en hem diverse spuitjes tegen infectie wer den toegediend met de nodige tijd rust om van de wonden en van de schrik te bekomen. gen, die wel niet helemaal paste bij de van welvaart getuigende kleding die hij thans droeg, maar altijd beter dan dan een vieze bolhoed-van-een-ander of he lemaal niets En zo wandelde Pieter dan door de Leidsestraat, toen plots zijn ogen zich wijd opensperden. Want daar, aan de overzijde, liep een als heer gekleed per soon, in een kameelharen overjas en met dikgezoolde Amerikaanse schoenen maar Pieter wist met één oogopslag, dat het zijn bolhoed was, die de ander op het hoofd had en dat de welvarende vreemdeling geen ander was dan zijn buurman uit De Haven van Rotterdam. Als een pijl uit de boog schoot hij naar de overkant. Menéér begon hij een ogen blikje alstublieft... De ander keek hem geirriteerd en ver wonderd aan, herkende hem blijkbaar niet in zijn nieuwe gedaante, zei sorry niet de eer...... liep door, Pie ter verbluft achterlatend. Maar Pieter was zo makkelijk niet af te poeieren. Hij had de ander in het ge zicht gezien en was nu zeker van zijn zaak. Daarbij had hij met door aanhankelijk heid gescherpte blik de vage verkleuring van het lint aan de zijkant opgemerkt, waaraan hij zijn hoed uit millioenen an deren zou herkennen. Het wds zijn hoed en het was de man. Dies draaide Pieter zich resoluut om en liep de ander ach terna, greep hem bij de elleboog en zei Meneer... een ogenblikje... maar eh Wat wilf u meneer? vroeg de ander verontwaardigd en ook wel een tikje nerveus wat moet u van me? Laat me met rust, anders eh... roep ik een agent... Pieters trots kwam tegen zo'n behan- deling in opstand. Was het tenslotte niet zijn bolhoed? Weet u dat u mijn hoed op hebt? j vroeg Pieter toen bruusk. Meteen verwonderde hij zich over de verandering, die deze woorden teweeg brachten. Het gezicht van de aangespro kene, eerst hoogmoedig afwerend, kreeg een geheel andere uitdrukking. De ogen vernauwden zich tot spleetjes, de mond trok nerveus. Zwijgend staarde de man Pieter aan, maar het was hem aan te zien, dat de gedachten met razende snel- heid door zijn brein vlogen. Tenslotte, na wat 'n eeuwigheid leek, zei hij ge maakt-onverschillig: U bent niet goed wijs, meneer, ik ken u niet Kom, kom zei Pieter, die meer zeker van zijn zaak werd nu hij merkte hoe vreemd de ander reageerde u weet nog heel goed, eergistermiddag, in dat ehcafé aan de Zeedijk... Spijt me zei de ander met zwaar sarcasme, maar dergelijke gelegenheden frequenteer ik niet Wou u me zeggen dat u het niet geweest bent, die by Blonde Willy. Op dat moment mengde zich een derde man in het gesprek, die tot nog toe in verzonken aandacht de etalage vlakbij had gadegeslagen, en bij Pieters laatste woorden zich eensklaps omdraaide. Waarmee kan ik de heren van dienst zijn vroeg by is er verschil van mening En hij toonde Pieter een identificatie van de Gemeentepolitie Amsterdam. De ■andere man had die voorstelling blykbaar niet nodig, want hij zag er uit of hij niets liever had gedaan dan in de grond verzinken. Ahmeneer Maliepaard zei hij luchtig maar haastig nee, deze meneer schijnt te denken, dat ik er met zijn hoed vandoor ben. Is dat zo gek? informeerde de rechercheur. Ik geef toe, een hoed alléén is wat beneden je stand. Pieter keek verbaasd van de een naar de andere. De man die zijn hoed op had, bleek een recher cheur bij name le kennen, en die rechercheur jijde en jouwde ge woon tegen hem. Daar was iets mis, dacht hij met groeiend zelf vertrouwen en een vaag gevoel dat hij met zijn neus in de boter viel. Kom, meneer Maliepaard zei de ander met een lachje ik zal er toch niet met een anders hoed vandoor gaan.... daar kent u me genoeg voor Tja de rechercheur streek zich bedenkelijk langs de kin het lijkt mij een donkerbruin geval. Hoe komt u er zo bij, meneer hij wendde zich tot Pieter dat deze meneer uw hoed op zou hebben Omdat 't em is verklaarde deze niet erg logisch en legde op de verwonderde blik van de in specteur uit omdat hij per on geluk mijn hoed meegenomen heeft uit een café, en ik nu de zijne heb. Maar ik wil myn eigen hoed terug. Uit welk café? informeerde de rechercheur en even trilde zijn ooglid. Op dat ogenblik reed lijn 1 voorbij en de man, die Pie ters hoed droeg, rende zonder een groet weg en sprong op de tree plank. Maar daar achterhaalde hem het noodlot in de vorm van een nog sneller manspersoon, die de vluchteling bij zijn kameelharen jas greep en toen de tram op het fana tieke bellen van de verbaasde con ducteur stopte, hem er zonder com plimenten weer aftrok. De man met de bolhoed was nu helemaal geen heer meer en de laai die hij uitsloeg, paste voorzeker beter in het café van Blonde Willy dan in de keurige Leidsestraat. La-we maar effe naar de post gaan chef, stelde de sprinter voor, die zijn hand broederlijk maar effectief op de schouder van de voortvluchtige had ge legd we krijgen 'n hele oploop hier. En hij had gelijk, want de eerste sla gersjongen was al gearriveerd en lever de luidruchtig commentaar tegen een ambtgenoot van een comestibleszaak over het feit, dat ze d'r een bij z'n kladden hadden gepakt op de tram. Zeker 'n zak kenroller! Wilt u ook even meekomen, mijn heer? noodde de heer Maliepaard'met een onmiskenbare glans van voldoening op 't gelaat, en Pieter, in het onschat bare bezit van een rein geweten, volgde met een vol verwachting kloppend hart. Op het bureau Leidseplein ontlokte de verschijning van de drager van Pieters bolhoed verrukte uitroepen van blijde herkenning aan een tweetal rechercheurs, die daar zaten te miezemauzen. Ha, die Dandy! riep er een. Konden jullie niet scheiden, Maal? dit laatste aan het adres van de heer Ma liepaard, die vergenoegd knikte. Liefde kent geen hinderpalen verkondigde hij en nam 't hele gezel schap mee naar een spreekkamertje. Nou, meneer, nodigde hij Pieter vertel ons maar es wat u ervan weet. -Ik protesteer - riep de heer, die door de rechercheur als Dandy was aan geduid dit is géén manier. Midden op straat word ik aangehouden door een idioot, die zegt, dat ik zijn hoed op heb. Ik heb haast, zeg dat-ie opschiet, ik wil m'n tram halen, en net als ik er opspring, word ik in m'n kraag gegrepen alsof ik een boef was. Ik had een dóódval kun nen maken (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1953 | | pagina 6