«lag.
VROOM DREESMANN
De grote
Speurder
landbouw"
woens
Een Ford-laboratorium
op wielen
prijzen
115
250
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 14 SEPTEMBER 1953
6
ALLEEN GELDIG
WOENSDAG 16 SEPTEMBER
's-HERTOGENBOSCH
TILBURG - HELMOND
Hebben alle meisjes
dezelfde problemen?
En nu het woord aan
onze meisjes en aan
de moeders.
Meisjesonderjurk, zijde
geplatteerd, zalm, keurige
afwerking, lengte 90-100
2.35 - 70 80 1.80 4 30
50-55-60
Damesmaten 3.25
SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE
BESTELLINGEN WORDEN HIEROP
NIET AANGENOMEN
Machinenaald.pr. ge polijst
staal, nos 60-65-70- ifi c
80 90-100, 6 stuks
Onza bekende zwarte vet-
lederen Werkschoenen
met houtgepende dubbele
leder zolen, 14^
maten 39-48
Boterhamtrommeltje,
stevige uitvoering, in crème
met reseda, rode OQc
of blauwe deksel -
Stevige goed gevulde Union
Luiwagen, QQc
compleet met steel
Vitrage sprei, 2-persoons,
165 x 200 cm., zeer
mooie kwaliteit,
In wit en ecru
Zijden dameskousen,
linksgew. m. nylon ver-«| 30
sterkt, div. kleuren
Uni zwanendons,
mod. pasteltinten,
70 cm. breed
in alle
Gesort. chocolaadjes,
zeer licht. 200 gr. 74c
Sinaasappeljam, weer
eens iets anders, 46e
Damesparapluie,
10-baans, met Paragon-
baleinen, in diverse mooie
dessins en keurige ^.25
knop
Peignoirflanel
zware kwaliteit,
derdessins, 70 cm.
breed, per meter
van extra
leuke kin-
Wekker, accuraat lopend,
in rood, bleu, en ivoire,
met radium op wijzers en
bij cijfers, prima
koperen binnenwerk
Speciale aanbieding:
Cocosloper met frisse
streepdessins, 90 cm. 995
breed, per meter
per pot
Iedere stand en ook iedere werk
kring heeft zijn aparte problemen.
Hoewel de lessen door dezelfde
docenten worden gegeven en een
uniforme regeling is getroffen in
hetgeen aan de meisjes wordt ge
boden, houdt men toch rekening
met de voor elke stand en werk
kring bijzondere moeilijkheden.
Daarom worden de meisjes in clubs
bijeengebracht, onder een eigen ge
kozen naam met belangstelling voor
dezelfde zaken. Deze qlubs vormen
een eenheid welke niet verbroken
wordt en waarin het meisje totaal
kan opgaan. Dit wil echter niet zeg
gen dat de Mater Amabilis een sa
menvoeging is van afzonderlijke
groeperingen. Er is inderdaad een
eenheid, welke vooral tot uiting
komt bij de verwerking van 't aan
vullend programma, maar wil de
Mater Amabilis een levensschool
zijn voor alle meisjes, dan dient
ernstig rekening te worden gehou
den met de zeer bijzondere wensen
van de meisjes apart.
Dat dit mogelijk is, blijkt uit de
practijk. De door het bestuur van
de Mater Amabilis aangestelde leid
sters hebben zoveel feeling dat hun
met een gerust gemoed de indeling
in clubs kan worden toevertrouwd
én het meisje in dat milieu ge
plaatst wordt waarin zij zich thuis
voelt. Daardoor wordt voor 't meis
je haar vriendinnenkring verruimd
en worden contacten gelegd, welke
in het verdere leven blijven be
staan.
De Mater Amabilis staat dus voor
ieder meisje open. In September
wordt met een nieuw schooljaar ge
start. Voor Waalwijk en omgeving
kan men zich aanmelden bij Mej.
Hoffmans, Bernhardstraat 4, Waal
wijk. De school bestaat nu twee jaar
en heeft het eerste aantal afgestu
deerden met een prachtig ge
tuigschrift voorzien afgeleverd.
Het waren de meisjes van de dag
cursus, die in twee jaar hebben ge
daan maar dan twee volle jaren
wat in drie jaar volgens de op
zet van de school was te verrichten.
Zij iiebben een inzicht gekregen in
het leven en bleken daarvoor dank
baar te zijn. Als pioniersters van
een nieuwe school in Waalwijk
hebben zij de weg geëffend, welke
door vele andere meisjes uit Waal
wijk en omgeving dient te worden
afgelegd. Levensvorming heeft ie
der meisje nodig, niemand is be
kwaam om zonder degelijke voor
bereiding het volle leven in te gaan.
Ook het meisje in Waalwijk heeft
die levensvorming nodig ook jij,
die dit alles over de Mater Amabi-
OF TE WEL
DE WONDERLIJKE
BELEVENISSEN VAN
PIETER BAKKER.
19)
Dit krantenbericht dompelde Pieter in
diep nadenken. Daar was hij nu diezelf
de middag op stap gegaan om de mis
daad te ontmaskeren. Hij had die hele
kostelijke middag zitten verdoen in het
café van de blonde Willy om naar 'n stel
zeemansleugens te zitten luisteren, had
norit moeten nemen vanwege al het bier,
en bij wijze van spreken, onder zijn neus
werd daar een coup uitgehaald van wat
ben je mei
Daarbij had hij er zijn hoed nog bij
verloren. Hij kon er niet toe komen, de
bolhoed van de ander op te zetten, daar
was hij vies van, vooral als hij aan diens
gepommadeerde haren dacht en aan de
zwarte nagels. Moest hij de hoed naar
't café terugbrengen? Daarvoor dankte
hij hartelijk. Veronderstel dat ie daar
wéér de hele middag mee zoet was. Hij
had een vage hoop, de onrechtmatige be
zitter van zijn eigen hoofddeksel nog eens
tegen te komen, en dan zou de ruil wel
kunnen worden bewerkstelligd. Hij had
gelukkig nog een oude gleufhoed han-
lis hebt gelezen. Er is ook voor jou
een plaats ingeruimd op die school.
Wat jij moet doen is: je persoonlijk
melden. Vraag maar eens aan hen
die de Mater Amabilis bezoeken, of
die school ook niet voor jou belang
heeft. Maak een afspraakje met je
vriendinnen en kom je dan met
hun melden.
En zouden onze moeders hun
«dochters niet kunnen aansporen?
Zij hebben de vorming van de Ma
ter Amabilis in hun jaren van voor
bereiding niet meegemaakt, maar
moesten wellicht ondervinden dat
de voorbereiding zonder degelijke
leiding niet gemakkelijk was en dat
zij veel hebben gemist. Geef Uw
dochter een kans. Meen niet dat zij
juist de levensvorming van de Ma
ter Amabilis niet nodig heeft, dat
deze wel goed is voor andere meis
jes. Het doet er niet toe van welk
milieu U zijt en wat Uw dochter
voor werkkring heeft. Aan de voor
treffelijkheid van de door U gege
ven opvoeding wordt geenszins ge
twijfeld, maar het is U onmogelijk
alle aspecten van de opvoeding te
beschouwen en Uw dochter op alles
voor te bereiden. De eisen, waaraan
Uw dochter moet voldoen om de
opleiding van de Mater Amabilis te
volgen, zijn hoog, doch ook Uw
dochter is daartoe in staat. Zij heeft
wellicht alleen de aansporing van
moeder nodig. Onthoud haar die
aansporing niet.
Ford zit niet stil en werkt aan de
toekomst, niet de toekomst echter
die men betitelt met „binnenkort",
hoewel men toch hoopt dat dit nog
vóór 1960 zal zijn.
Reeds eerder hebben wij gemeld
dat in 't machtige resarch-centrum
van Ford in Dearborn wordt ge
werkt aan een model, dat men ter
onderscheiding van alle andere
Ford-wagens had genoemd, de „195
- X". Nu men dit model^meer ont
wikkeld heeft, werd deze aandui
ding veranderd in „X-100".
Op de jaarlijkse autotentoonstel
lingen in Parijs van 111 October
en in Londen, de Earls Court Show,
van 2131 October a.s., zal deze
toekomstdroom voor het eerst aan
de wereld worden getoond.
De „X-100" is een laboratorium
op wielen, waar in men de nieuwste
snufjes op automobielgebied be
proeft, totdat het moment is geko
men waarop men al de opgedane
ervaringen in een nieuwe Ford
serie-wagen verwerkt. Zo'n nieuw
model kan natuurlijk nog afwijken
van de „X-100".
Zoals de „X-100" thans gereed is,
is het een tweedeurs convertible
sedan met ruimte voor vijf passa
giers, een wielbasis van 123" en een
gewicht van 2678 kg. De electrische
uitrusting alleen al bedraagt 302
kg., waarbij niet minder dan 13 km.
aan electrische draad is verbruikt.
Het zou te veel zijn om de meer dan
50 nieuwigheden, die in dit „labo
ratorium" zijn verwerkt, te beschrij
ven.
Interessant is het te weten dat
boven de bestuurder een niet ver
blindend warmte-werend plastic
dak is aangebracht. Dit dak kan ge
opend en gesloten worden door een
druk op de knop op het instrumen
tenbord. Wanneer men op een par
keerplaats onverhoopt mocht ver
geten het dak dicht te doen en het
zou gaan regenen, komt bij de eer
ste regendroppel een op regen rea
gerende cel in werking of een voch-
tigheids-gevoelige electrische scha-
keiaar en het dak en paneel en rui
ten sluiten zich automatisch.
De motor is een speciale hoge-
eompressie kopkleppenmotor, met
een geheel nieuw inlaatspruitstuk-
carburateur systeem, gelijkstaande
aan twaalf enkele-carburateurs. Bij
lage snelheden loopt de motor op
twee venturi's van een centraal ge
plaatste vier venturi's carburateur.
Bij middelmatige snelheden komen
nog twee venturi's in werking, ter
wijl bij heel hoge snelheden op vol
gas al de carburateurs in actie ko
men om de lucht en brandstof te
verschaffen die de motor nodig
heeft voor zijn hoog vermogen van
300 paardekrachten.
De versnellingsbak heeft een
electrische schakeling. Onafhanke
lijke voor- en achterwiel ophanging
zorgen voor bijzonder goede weg-
ligging. De wagen heeft een be
krachtigde besturing en dito rem
men, inclusief een handrem, welke
electrisch ondersteund wordt. De
voorwielremmen worden gekoeld
door thermostaat-gecontroleerde
blazers, wanneer hun temperatuur
150 graden te boven gaat.
De voorzittingen zijn op zes ma
nieren verstelbaar; op, neer, voor
uit, achteruit en voor- en achter
over hellend. De zittingen zijn uit
gerust met veiligheidsriemen van
nylon, welke in de zittingen ver
dwijnen. Electrische verwarmers
heffen het koude gevoel van de dik
ke, zwarte en witte leerbekleding
op in de winter.
Vanaf het instrumentenbord wor
den zowel de motorkap als de klep
van de bagageruimte geopend en
gesloten. In elk wiel is een elec-
trisch-bediende crick geplaatst.
Deurkrukken zijn bij deze nieuwe
wagen vervangen door drukknop
pen. Men vindt in de „X-100" een
dictafoon, radio, telefoon, electrisch
scheerapparaat en een 10-lamps ra
dio met aparte bediening voor voor-
en achterpassagiers. Er is een zacht-
klinkende hoorn voor stadsverkeer
en een luidklinkende voor verkeer
buiten de steden.
De ruitenwisser heeft niet minder
dan vier wisserbladen. In de forse
voorbumper zijn de koplampen in
gebouwd. In even forse achterbum
pers zijn gaten voor het dubbele
uitlaatsysteem van de motor.
Het 12-volts electrische systeem
bedient niet minder dan 24 electro-
motoren, 44 electronische buizen, 50
gloeilampen, 92 schakelaars, 29
spoelen, 53 relays, 23 stroomonder-
brekers en 10 zekeringen.
Iets geheel nieuws is de inge
bouwde accu-oplader, welke dient
om de batterij op peil te houden,
wanneer de electrische snufjes wor
den gedemonstreerd, terwijl de mo
tor niet loopt.
Het chassis-frame is van een spe
ciale constructie voor maximum
stijfheid met een nieuw type carros-
seriesteunen. Om het gewicht van
de carrosserie zo laag mogelijk te
houden, werden er meer dan 300 on
derdelen uit aluminium en ander
licht metaal gemonteerd, inplaats
van de zwaardere delen, welke
voorheen gebruikt werden. Het zo
genaamde „dode gewicht" is hier
door met 113,5 kg. verminderd.
DE AARDAPPEL EN DE
ROOIMACHINE.
Wanneer aardappel en rooimachine
naast elkaar worden genoemd, zal iedere
teler onmiddellijk begrijpen, waar het om
gaat: De beschadigingskansen die machi
naal rooien voor de aardappel oplevert.
Dit probleem is algemeen bekend en
nog steeds voorwerp van studie op me
nig proefbedrijf. De aardappel is immers
als pootgoed een belangrijke deviezen-
bron en als volksvoedsei vooral ook
in ons land onvervangbaar.
Vanzelfsprekend veroverde de rooi
machine zich direct een grote plaats in
de verbouw van een zo belangrijk pro
duct. Maar als nu blijkt, dat deze me
chanisatie de kwaliteit van de aardappel
kan schaden, moet aan elke verbetering
van de machine, die beschadiging ver
mijden kan volle aandacht worden be
steed.
Dit gebeurt in ons land nog steeds te
weinig. In de Verenigde Staten heeft men
een oplossing gevonden en wij zullen,
willen wij onze positie bij de levering
van aardappels handhaven, aan deze
nieuwe methode een voorbeeld moeten
nemen.
Hoe is deze nieuwe mogelijkheid? Zij
schuilt in het voorkomen van elke kans
op beschadiging.
Elk onderdeel van de machine, dat met
de aardappel in aanraking, komt, be
kleedde men met rubber. Sinds kort
heeft deze vernieuwing die zich uitstrekt
tot de bekende stalen manden toe, ook in
ons land intrede gedaan.
Bedriegelijk is, dat de beschadigingen
niet direct zichtbaar zijn en dat daarom
velen nog menen, dat deze voorzorg
overbodige luxe is. Zodra de aardappels
uit de bewaarplaatsen komen, ziet men
echter, hoe noodzakelijk deze verbetering
is.
Verschillende fabrikanten brengen
reeds machines van rubber bekleding
voorzien in de handel; het is echter zaak,
dat ook iedere teler zich inspant elke
beschadiging van de aardappel bij raa-
chinaaj rooien te voorkomen.
VAKKUNDIGE ZORG VOOR
HET FRUIT.
Vroeg fruit is kostbaar, zowel voor
de fruitteler als voor de consument. Voor
de teler houdt dit in, dat hij zijn vruch
ten met de uiterste zorg moet behande
len, want ook de allergeringste beschadi
ging vermindert de waarde aanzienlijk.
In Marokko, waar men, evenals hier,
veel fruit exporteert, heeft men sinds
kort een oplossing gevonden, die ook in
Nederland al veel toegepast wordt.
Sinds lange tijd namelijk zocht men ex
naar de mogelijkheid om het fruit op zijn
lange weg langs geleideband en sorteer-
machine, waar de vruchten het meest te
lijden hebben, te beschermen.
Men probeerde het met vilt, paarden-
1 haarbekleding, maar was onvoldaan,
want beide stoffen vervuilden en werden
spoedig insectennesten. Zodra de moge
lijkheid zich voordeed, probeerde men het
met schuimrubber.
Men is nu zeer voldaan over deze
werkwijze. Het materiaal voldoet uitste
kend: de ondoordringbaarheid en de ge
makkelijke wijze van bevestigen op alle
onderdelen, onverschillig van welk ma
teriaal, hadden tot gevolg, dat in één
seizoen de volledige kosten van aanschaf
meer dan ruimschoots werden vergoed.
Door de verende eigenschappen van
schuimrubber was het aantal gekneusde
vruchten veel minder.
Zonder twijfel zullen alle fruittelers,
voor wie het vinden van een goede sor-
teermethode van het tere en vroege fruit
een probleem vormt, deze mogelijkheid
overwegen.
Een goede wijze van bescherming,
vooral voor het exportfruit, is econo
misch. De resultaten, die reeds behaald
zijn, voorspellen voor de kwaliteit van
de Nederlandse oogst alle goeds.
VERZORGER BIJ „ANIMALI"
DOOR JONGE LEEUW
AANGEVALLEN.
Toen vorige week de verzorger
van de wilde dieren in Vogel- en
Dierenpark „Animali" te Eindho
ven een vrije dag had, nam één der
vogelverzorgers het besluit om ook
eens bij deze zo onschuldig lijken
de dieren te gaan; hij waagde zich
dan ook in de kooi der jonge leeu
wen en nam een fles melk mee, om
bij hen goed in de gunst te komen.
Terwijl de dieren aan het drinken
waren, meende hij dat hij ze nu
ook wel eens kon strelen; hij had
ze echter nauwelijks aangeraakt of
de grootste viel hem aan en bracht
hem uit dankbaarheid een wond
toe op zijn schouder van 3 cm, breed
en 15 cm. lang, vrij diep en een
flinke 'kras achter zijn oor, zowel
als op zijn borst en zijn rug, om nog
maar niet te spreken van 't shirt
dat hij aan had, en dat letterlijk
tot flarden was gescheurd.
Hierbij zij nog vermeld dat de
zelfde verzorger 14 dagen geleden
eens een hert zou bevrijden dat
met zijn gewei in het gaas ver
ward geraakt was; bij deze red-
dings-manoevre kon men letterlijk
spreken van: „hij hield geen broek
meer over".
Hij werd overigens, na het onge
val met de leeuw, direct naar het
ziekenhuis gebracht, waar de won-
j den werden dichtgenaaid en hem
diverse spuitjes tegen infectie wer
den toegediend met de nodige tijd
rust om van de wonden en van de
schrik te bekomen.
gen, die wel niet helemaal paste bij de
van welvaart getuigende kleding die hij
thans droeg, maar altijd beter dan dan
een vieze bolhoed-van-een-ander of he
lemaal niets
En zo wandelde Pieter dan door de
Leidsestraat, toen plots zijn ogen zich
wijd opensperden. Want daar, aan de
overzijde, liep een als heer gekleed per
soon, in een kameelharen overjas en met
dikgezoolde Amerikaanse schoenen
maar Pieter wist met één oogopslag, dat
het zijn bolhoed was, die de ander op
het hoofd had en dat de welvarende
vreemdeling geen ander was dan zijn
buurman uit De Haven van Rotterdam.
Als een pijl uit de boog schoot hij
naar de overkant.
Menéér begon hij een ogen
blikje alstublieft...
De ander keek hem geirriteerd en ver
wonderd aan, herkende hem blijkbaar
niet in zijn nieuwe gedaante, zei sorry
niet de eer...... liep door, Pie
ter verbluft achterlatend.
Maar Pieter was zo makkelijk niet af
te poeieren. Hij had de ander in het ge
zicht gezien en was nu zeker van zijn
zaak.
Daarbij had hij met door aanhankelijk
heid gescherpte blik de vage verkleuring
van het lint aan de zijkant opgemerkt,
waaraan hij zijn hoed uit millioenen an
deren zou herkennen. Het wds zijn hoed
en het was de man. Dies draaide Pieter
zich resoluut om en liep de ander ach
terna, greep hem bij de elleboog en zei
Meneer... een ogenblikje... maar
eh
Wat wilf u meneer? vroeg de
ander verontwaardigd en ook wel een
tikje nerveus wat moet u van me?
Laat me met rust, anders eh... roep ik
een agent...
Pieters trots kwam tegen zo'n behan-
deling in opstand. Was het tenslotte
niet zijn bolhoed?
Weet u dat u mijn hoed op hebt? j
vroeg Pieter toen bruusk.
Meteen verwonderde hij zich over de
verandering, die deze woorden teweeg
brachten. Het gezicht van de aangespro
kene, eerst hoogmoedig afwerend, kreeg
een geheel andere uitdrukking. De ogen
vernauwden zich tot spleetjes, de mond
trok nerveus. Zwijgend staarde de man
Pieter aan, maar het was hem aan te
zien, dat de gedachten met razende snel-
heid door zijn brein vlogen. Tenslotte,
na wat 'n eeuwigheid leek, zei hij ge
maakt-onverschillig:
U bent niet goed wijs, meneer, ik
ken u niet
Kom, kom zei Pieter, die meer
zeker van zijn zaak werd nu hij merkte
hoe vreemd de ander reageerde u
weet nog heel goed, eergistermiddag, in
dat ehcafé aan de Zeedijk...
Spijt me zei de ander met zwaar
sarcasme, maar dergelijke gelegenheden
frequenteer ik niet
Wou u me zeggen dat u het
niet geweest bent, die by Blonde
Willy.
Op dat moment mengde zich een
derde man in het gesprek, die tot
nog toe in verzonken aandacht de
etalage vlakbij had gadegeslagen,
en bij Pieters laatste woorden zich
eensklaps omdraaide.
Waarmee kan ik de heren van
dienst zijn vroeg by is er
verschil van mening En hij
toonde Pieter een identificatie van
de Gemeentepolitie Amsterdam. De
■andere man had die voorstelling
blykbaar niet nodig, want hij zag
er uit of hij niets liever had gedaan
dan in de grond verzinken.
Ahmeneer Maliepaard
zei hij luchtig maar haastig nee,
deze meneer schijnt te denken, dat
ik er met zijn hoed vandoor ben.
Is dat zo gek? informeerde
de rechercheur. Ik geef toe, een
hoed alléén is wat beneden je
stand.
Pieter keek verbaasd van de een
naar de andere. De man die zijn
hoed op had, bleek een recher
cheur bij name le kennen, en die
rechercheur jijde en jouwde ge
woon tegen hem. Daar was iets
mis, dacht hij met groeiend zelf
vertrouwen en een vaag gevoel dat
hij met zijn neus in de boter viel.
Kom, meneer Maliepaard
zei de ander met een lachje ik
zal er toch niet met een anders
hoed vandoor gaan.... daar kent
u me genoeg voor
Tja de rechercheur streek
zich bedenkelijk langs de kin
het lijkt mij een donkerbruin geval.
Hoe komt u er zo bij, meneer hij
wendde zich tot Pieter dat deze
meneer uw hoed op zou hebben
Omdat 't em is verklaarde
deze niet erg logisch en legde op
de verwonderde blik van de in
specteur uit omdat hij per on
geluk mijn hoed meegenomen heeft
uit een café, en ik nu de zijne heb.
Maar ik wil myn eigen hoed terug.
Uit welk café? informeerde
de rechercheur en even trilde zijn
ooglid. Op dat ogenblik reed
lijn 1 voorbij en de man, die Pie
ters hoed droeg, rende zonder een
groet weg en sprong op de tree
plank. Maar daar achterhaalde hem
het noodlot in de vorm van een
nog sneller manspersoon, die de
vluchteling bij zijn kameelharen jas
greep en toen de tram op het fana
tieke bellen van de verbaasde con
ducteur stopte, hem er zonder com
plimenten weer aftrok. De man
met de bolhoed was nu helemaal
geen heer meer en de laai die hij
uitsloeg, paste voorzeker beter in
het café van Blonde Willy dan in
de keurige Leidsestraat.
La-we maar effe naar de post gaan
chef, stelde de sprinter voor, die zijn
hand broederlijk maar effectief op de
schouder van de voortvluchtige had ge
legd we krijgen 'n hele oploop hier.
En hij had gelijk, want de eerste sla
gersjongen was al gearriveerd en lever
de luidruchtig commentaar tegen een
ambtgenoot van een comestibleszaak over
het feit, dat ze d'r een bij z'n kladden
hadden gepakt op de tram. Zeker 'n zak
kenroller!
Wilt u ook even meekomen, mijn
heer? noodde de heer Maliepaard'met
een onmiskenbare glans van voldoening
op 't gelaat, en Pieter, in het onschat
bare bezit van een rein geweten, volgde
met een vol verwachting kloppend hart.
Op het bureau Leidseplein ontlokte de
verschijning van de drager van Pieters
bolhoed verrukte uitroepen van blijde
herkenning aan een tweetal rechercheurs,
die daar zaten te miezemauzen.
Ha, die Dandy! riep er een.
Konden jullie niet scheiden, Maal? dit
laatste aan het adres van de heer Ma
liepaard, die vergenoegd knikte.
Liefde kent geen hinderpalen
verkondigde hij en nam 't hele gezel
schap mee naar een spreekkamertje.
Nou, meneer, nodigde hij Pieter
vertel ons maar es wat u ervan weet.
-Ik protesteer - riep de heer, die
door de rechercheur als Dandy was aan
geduid dit is géén manier. Midden
op straat word ik aangehouden door een
idioot, die zegt, dat ik zijn hoed op heb.
Ik heb haast, zeg dat-ie opschiet, ik wil
m'n tram halen, en net als ik er opspring,
word ik in m'n kraag gegrepen alsof ik
een boef was. Ik had een dóódval kun
nen maken
(Wordt vervolgd)