das
I
VROOM DREESMANN
OE OPDRACHT
ROBERT MERSHAM
woens
prijzen
0§
J3ÊÊC~>
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 14 DECEMBER 1953
6
ALLEEN GELDIG
WOENSDAG 16 DECEMBER
's-HERTOGENBOSCH
TILBURG - HELMOND
Hei nuf en de aantrekkelijkheid
van hei zwemmen
SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE
BESTELLINGEN WORDEN HIEROP
NIET AANGENOMEN
Wegens enorm succes
brengen wij nog éénmaal
warme kameelhaar pan
toffels, met prima rubber
zolen, in de maten
41-47 2.45 4 95
36-40 1
Damesvest, zuiver wol,
in grijs, bordeaux, zwart,
koren en turqoise, 4 O
goed passend model
Babytruitjes, van prima
glansgaren, fantasie weef
sel met geborduurde bloe
metjes, 4 85
maten 12 en 3
2 Literflacon shampoo,
goed geparfumeerd OQc
en zeer voordelig
Flanellen lakens, warme
kwaliteit, prima voor rheu-
matieklijders. C 50
150 200 cm 3
Jaegerwol voor onder
goed of sportkousenwol,
in beige en grijze tinten,
4-draads, <4 35
100 gram knot
Prima gasaansteker,
extra zware uitvoering met
lange vuursteen, OQc
compleet
Fondantkransjes,
diverse smaken, A R c
250 gram voor
Sardines op tomatensaus
en olie,
prima belegen, AAC
3 grote blikken
Papieren kersttafellaken
damast persing, formaat
120 x 150 cm., met 12
bijpassende 4 Q c
kerstservetten
Blauwe overall, prima
kwaliteit, voorgekrompen
en 3-naalds gestikt,
blinde sluiting,
alle maten
Werksokken van prima
sajet, in grijs en zwart,
met nylon 4 95
versterking
Velvet kussen,
in Perzische dessins, ^60
prima vulling
ter antwoordde dat daar geen gro
tere woningen zouden komen. De
raad ging met het voorstel accoord,
evenals met het voorstel tot het
bouwen van twee middenstands
woningen aan de Hoofdstraat in
Capelle.
Het voorstel tot demping van de
waterloop langs de Wendelnesse-
weg-Oost, de aanleiding tot de ver
gadering, bood evenmin stof tot dis
cussie. Het voorstel tot wijziging
van de gemeenschappelijke regeling
inzake bouw- en woningtoezicht en
gemeentewerken met de gemeente
Waspik, deed de heer Genuït op
merken dat hem niet duidelijk was
de zinsnede in het prae-advies dat,
als de regeling na 5 jaar niet ver
lengd werd, de ambtenaren een
passende werkkring zou worden ge
boden, als in de gemeente weer
door middel van eigen ambtenaren
in het bouw- en woningtoezicht en
het toezicht op gemeentewerken en
-inrichtingen zou voorzien. Hij zag
hierin tegenspraak met de opmer
king in het vorige prae-advies dat
de gemeente te klein was om zelf
standig :zo'n dienst in stand te hou
den. Hij achtte daardoor de positie
van de ambtenaar niet veilig.
De voorzitter stelde hem op dit
punt gerust door te verklaren dat,
als de gemeenschappelijke regeling
over 5 jaar werd opgeheven, men
zich opnieuw zou moeten beraden
en dan zou de raad opnieuw te be
slissen hebben. Waarmee de moei
lijkheid was opgelost, zodat 't voor
stel aangenomen kon worden. Het
advies van Ged. Staten inzake jaar-
wedde-regelingen van secretarissen,
ontvangers en wethouders werd
zonder meer goedgekeurd.
Tenslotte stelden B. en W. voor
een stuk van 500 te verkopen,
waartegen geen bezwaar werd ge
maakt.
„Gezellig in de rondvraag".
Voor de rondvraag waren enkele
vragen binnengekomen van de he
ren De Bie en Maijers.
Allereerst vroeg de heer De Bie
hoeveel bedrijfsschade werd uitbe
taald bij aankoop van gronden voor
woningbouw.
De voorzitter verwees hem voor
het antwoord naar het prae-akvies
van de vorige vergadering. Er was
geen bedrijfsschade uitbetaald, die
was verdisconteerd in de prijs. An
ders zou voor het betrokken stuk
grond geen 3500 per bunder zijn
betaald.
De heer De Bie was van mening
dat het stuk grond dat wel waard
was, maar de voorzitter betoogde
dat deskundigen een andere mening
waren toegedaan en daarmee was
de kous af.
Vervolgens vroeg de heer De Bie
het reglement van orde te wijzigen,
en wel de artikelen 19 en 19a. Hier
in wordt bepaald dat vragen twee
dagen tevoren moeten worden in
gediend om in de rondvraag be
handeld te kunnen worden.
De voorzitter lichtte toe dat hier
toe een jaar of vier geleden was
besloten om orde te brengen in het
vragen stellen en B. en W. de ge
legenheid te geven de desbetref
fende zaak te onderzoeken. Deze
manier van vragen stellen werkte
gemakkelijker en beter dan het
vragen, in de vergadering. B. en W.
voelden dan ook niet veel voor een
wijziging.
De heer De Bie wierp tegen dat
B. en W. dan wel op de hoogte wa
ren, maar het lid wist niet wat het
naar zijn hoofd geslingerd zou krij
gen. Waarop de voorzitter ant
woordde dat het dat zeker niet wist
als een vraag in de vergadering
werd gesteld, maar dat vond de
heer De Bie niet erg.
De heer Winkelman veronder
stelde dat vragen gesteld werden in
het belang van de gemeente en niet
om B. en W. schijnbaar in een
hoekje te drijven. In het laatste ge
val leek het voorstel zin te hebben,
maar niet als het een zakelijke
vraag was.
De heer Oerlemans kon de rede
nering van B. en W. wel volgen,
maar onder de vergadering kon zich
een vraag opwerpen over een zaak
die niet aan de orde was. B. en W.
hadden dan het recht de beantwoor
ding uit te stellen tot de volgende
vergadering. Gezien de practijk
echter in andere gemeenten, zag hij
graag de mogelijkheid tot het stel
len van vragen in de vergadering
geopend.
De voorzitter merkte op dat deze
mogelijkheid er was door er een
voorstel van te maken dat door 2"
andere leden werd gesteund.
De heer Maijers gaf toe dat de
voorzitter het vragen stellen altijd
heel soepel had behandeld. Toch on
dersteunde ook hij het voorstel van
de heer De Bie: er kon zich name
lijk iets voordoen dat een behan
deling waard was.
De voorzitter zei dat hij dit had
meegemaakt, maar meestal waren
het dan futiliteiten. Als een raads
lid bij hem kwam, kon hij er altijd
op rekenen dat er naar hem werd
geluisterd. Het vragen stellen in de
vergadering ontaardde genjakkelijk
in minderwaardig gevlij van het
kiezersvolk.
De heer Vos was het eens met
de heer Maijers dat de regeling al
tijd soepel was toegepast en daar
om wilde hij het bij het oude laten.
De heer DeBie had in een van de
eerste vergaderingen meegemaakt
dat de hamer direct op tafel kwam
en dat was de aanleiding tot zijn
voorstel. De voorzitter herinnerde
zich dat en merkte op dat hij toen
ook iets anders had kunnen zeggen,
maar dat had hij niet gedaan om
dat het voor de heer De Bie zijn
maidenspeech was.
De heer Van Caem vond zich on
verwachts voor het feit gesteld dat
hij over dit punt mee moest beslis
sen. Hij wilde er liever een punt
van orde van maken en het voor
stel terug laten nemen om het rus
tig te bekijken.
De heer Ros zei dat hij een voor
stander was geweest van 't vrijuit
vragen stellen, maar gezien de er
varing en de soepele houding van
de voorzitter, was hij er voor het
te laten zoals het was.
Toen trok de heer De Bie zijn
voorstel in, waarmee de heren Oer
lemans en Maijers, die hem steun
den, instemden.
Nieuwe straatverlichting in
voorbereiding.
Dan waren er enkele vragen van
de heer Maijers. Op de eerste plaats
of de verbetering van de weg van
het Bruggetje naar Kaatsheuvel in
de begroting was opgenomen en
wanneer daar iets van zou komen.
De voorzitter antwoordde dat
deze zaak enkele weken tevoren
met het gemeentebestuur van Loon
op Zand was besproken. Indertijd
was afgesproken dat, wanneer de
gemeente Loon op Zand meewerk
te aan de verbetering van de Katte-
steeg, de gemeente Sprang-Capelle
zou meewerken aan de verbetering
van de Loonsestraat. In Loon op
Zand was evenwel een wegenplan
in voorbereiding dat nog niet zover
was; -daar moest dus op gewacht
worden.
De heer Maijers wees er op dat
het een voorname verbindingsweg
was ook met Dongen, terwijl hij
's zomers onberijdbaar was voor
karren. De voorzitter zei dat de weg
voor negen tienden bij Loon op
Zand hoorde, zodat verbeteringen
in onderling overleg moesten wor
den aangebracht. De heer Maijers
wist te vertellen dat raadsleden van
Loon op Zand er ook voor waren,
wat de voorz. deed vragen waarom
de heer Maijers nu ineens zo'n haast
had, in tegenstelling met de tijd
toen hij wethouder was.
Wethouder Winkelman merkte
op dat er geen contact met Loon op
Zand hoefde gezocht te worden,
omdat dat er al was. Dit werk kon
beter tegelijk uitgevoerd worden
met de verbetering van de Zuid
hollandse dijk en de Berndijk. De
gemeente kon niet verder gaan dan
het uiten van wensen tegenover
Loon op Zand en deze zaak was al
lang geëntameerd.
Vervolgens vroeg de heer Maijers
wanneer er een betere straatver
lichting kwam, vooral op donkere
stukken. Kon dat deze winter nog
gebeuren?
De voorz. vond dit van de heer
Maijers haast vragen naar het be
kende licht. Aan de P.N.E.M. was
opgedragen een nieuw lichtnet te
ontwerpen. Al tweemaal was er 'n
ingenieur geweest met tekeningen.
Wel was de P.N.E.M. overstelpt met
werk, maar er werd de volledige
aandacht aan besteed. Het was de
bedoeling op sommige punten na-
triumverlichting aan te brengen en
ook op bescheiden schaal nachtver
lichting. De kosten zouden belang
rijk zijn en het deed de voorzitter
genoegen dat de zo zuinige wethou
der Maijers nu zo actief was gewor
den en zo levende belangstelling
aan de dag' legde voor een plan van
40.000 a 50.000. j
De heer De Bie vestigde nog de
aandacht op de Sprangsevaart en
de voorzitter kon hem meedelen dat
deze ook was opgegeven.
De heer Oerlemans vond dat de
raad nu toch zo gezellig in de rond-
vraag zat en daarom vroeg hij of s
het niet gewenst was als tussenweg
de verlichting aan te laten tot 12
uur op het voorbeeld van naburige
gemeenten voor de nachtbrakers. j
Wethouder Winkelman merkte op
dat dit gewoonlijk gemeenten wa
ren met eigen electriciteit, en de j
voorzitter vond het niet nodig voor
die enkele nachtbrakers. Wel vond
hij de overweging waard om bij de
Molenstraat alvast een noodverlich- t
ting aan te brengen, terwijl voor de
nieuwe wijk al opdracht was ge-
geven lichtmasten te plaatsen.
Voorts vroeg de heer Maijers of
de schuur, bedoeld was een woning,
van de heer v. Riel al was bewoond,
welke vraag de voorzitter voorzover
het hem bekend was, ontkennend
moest beantwoorden. Hij resumeer
de de gang van zaken. De bewoners
hadden geklaagd over de toestand
van deze woning, naar aanleiding
waarvan de directeur-inspecteur
van de volkshuisvesting een onder
zoek had ingesteld, waarna de eige
naar was opgedragen verbeteringen
aan te brengen. B. en W. hadden
hem aangeschreven, maar toen hij
het niet deed, had de gemeente het
laten doen op kosten van de heer
v. Riel.
En toen de heer De Bie zei dat
de woning nu toch maar leeg bleef
staan, bracht de heer Winkelman
naar voren dat B. en W. toch niet
hoefden te zorgen dat huiseigenaren
een huurder kregen.
Tenslotte zei de heer Maijers dat
de schuur beter aan de eigenaar ge
laten had kunnen worden als be
drijfsruimte, waarop de voorzitter
vroeg waarom de heer Maijers dit
niet had gezegd toen hij wethouder
was.
Hiermee werd de discussie geslo
ten en de vergadering, nadat de
voorzitter de heren De Bie en Maij
ers er attent op had gemaakt dat ze
hadden gezworen de belangen van
de gemeente Sprang-Capelle te be
hartigen en niet die van een specia
le groep. Een hamerklap voorkwam
discussie hierover.
Wanneer men de statistieken leest die bijgehouden worden
over het aantal verdrinkings gevallen, die maandelijks nog in
ons land worden geconstateerd, dan staat men toch wel even
versteld versteld van het feit, dat in ons waterrijk land, waar
zoveel gelegenheid is zich met het water vertrouwd te maken,
zoveel mensen de zwemkunsttotaal niet blijken machtig te zijn.
Het is echter niet alleen uit een oogpunt van lijfsbehoud
dat de zwemsport de laatste tijd zo gepropageerd wordt, ook in
Waalwijk, waar ons het komende seizoen een prachtig nieuw
zwembad wacht. Maar daar zijn heel wat meer redenen, die
ons het zwemmen doen aanprijzen als een ideale sport.
Wanneer we vernemen dat de
Waalwijkse Zwemvereniging en
Reddingsbrigade een propaganda-
actie wil gaan voeren voor een
grote deelname aan de zwemsport,
welke propaganda-actie de daad
werkelijke steun geniet van de ge
meentelijke overheid, dan scharen
we ons graag achter deze actie, dan
vestigen we graag de aandacht op
het streven van deze jonge vereni
ging.
Nemen we een willekeurige sta
tistiek van de ongevallen en lezen
we daarin dat in de maand Mei van
dit jaar bijvoorbeeld in totaal 61
mensen door verdrinking om het
leven kwamen, terwijl er 107 gered
konden worden, dan is dit een mo
tief om de aandacht te vestigen op
het zwemmen.
Het aantal verdrinkingsongeluk
ken moet tot een minimum beperkt
worden, en dit kan alleen en het
beste, wanneer zo veel mogelijk
mensen zich met het water ver
trouwd maken, wanneer zij zwem
men leren, zo zwemmen leren, dal
zij rustig en kalm blijven in geval
len van nood, dat zij bij hun posi
tieven blijven en daardoor hun
eigen en anderer leven kunnen red
den.
Men reduceert dit aantal water
ongevallen niet tot zijn kleinst mo
gelijke minimum, wanneer men de
beschikking krijgt over goede red
dingsbrigades. Natuurlijk, deze
kunnen op bepaalde punten uit
stekend en heilzaam werk verrich
ten en veel is er ook aan het op
treden van deze mensen te danken;
maar men kan moeilijk zorgen dat
overal reddingsbrigades zijn waar
maar water is. Daarom, op de eer
ste plaats is het nodig dat zoveel
mogelijk inwoners van ons water
land met dit element vertrouwd ra
ken.
En dan, uit hygiënisch oogpunt is
het zwemmen in een goed verzorg
de inrichting, in de zee of in een
ander stromend water, van niet ge
makkelijk te schatten waarde. Dat
is volkomen begrijpelijk natuurlijk;
vooral in het warme zomerseizoen
kan ons lichaam alleen maar de
grootste baat hebben bij zo een her
haaldelijk fris bad.
Bovendien is de lichaamsbewe
ging die het zwemmen vraagt, hele
maal niet zo overbodig voor velen
van ons; onze spieren kunnen best
wat extra training gebruiken, wil
len ze niet vastgeroest raken.
Voorts, de zwemsport maakt een
mens blij en opgeruimd; U moet 'ns
naar een badinrichting gaan, eens
luisteren naar al die aria's en tril
lers die uit de hokjes komen, waar
een opgefirste badgast zich warm
en droog staat te wrijven; U con
stateert het bij U zelf, wanneer U
een heerlijk bad hebt genomen of
een verkwikkende douche, de zor
gen vallen als het ware van U af,
U voelt zich monter en opgeruimd,
tot heel wat activiteit in staat.
OP HET GOEDE MOMENT.
De propaganda voor de zwem
sport die de Waalwijkse jonge
zwemmers en zwemsters gaan voe
ren, komt op het goede moment, 't
Zwembad „Het Hoefsven" heeft 'n
prachtige vernieuwing en uitbrei
ding ondergaan. We hebben ons de
laatste jaren al te veel moeten be
helpen met een volkomen onvol
doende inrichting, maar thans heeft
men er meteen iets van gemaakt dat
aan alle moderne eisen voldoet; een
zwembad dat om zijn prachtige lig
ging en zijn keurige inrichting het
zwemmen voor velen tot een nog
groter genoegen zal maken. Het
bad is thans in tweeën gescheiden,
en zowel de dames als de heren
kunnen voortaan de gehele dag van
de inrichting gebruik maken; dat
betekent ook dat er heel wat meer
en grotere mogelijkheden zijn voor
het schoolzwemmen, dat meer en
meer ook in onze stad beoefend
wordt en dat, naar wij vernemen,
een goede kans maakt ook uitge
breid te worden tot de lagere
school, en we zullen als het zo ver
is, dit van harte toejuichen.
Nu Waalwijk dus volop de gele
genheid biedt, zouden we graag
zien dat er een gretig gebruik van
deze gelegenheid wordt gemaakt;
dat het aantal geregelde zwemmers
en zwemsters niet onbeperkt blijft
zoals thans tot nauwelijks tien pro
cent; dat is wel erg weinig.
Daarom wijzen we nogmaals op
de propaganda-bijeenkomsten die
a.s. Donderdag 17 December 's mid
dags en 's avonds worden gehou
den; waar de propagandaleider van
de K.N.Z.B. het woord zal voeren
en waar de hoofdschotel gevormd
zal worden door een aantal zeer
aantrekkelijke films die op het
zwemmen, ook op het wedstrijd-
zwemmen en het waterpolo betrek
king hebben. Het is vooral van be
lang dat de ouders de Waalwijkse
Zwemvereniging de gelegenheid
bieden hen te overtuigen van het
grote nut en de grote aantrekke
lijkheid van het zwemmen, ook
voor hun kinderen.
Geef ons prachtige nieuwe zwem
bad een goed emplooi.
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
VAN
door Martin Verduyn.
18)
„We moeten wel", zei Brent met
een volle mond bloed en graten,
„anders zien ze de rook".
Hartley aarzelde nog even. „Je
hebt gelijk", mompelde hij, maar
ondanks zijn honger at hij met af
keer één vis.
„Ze kunnen niet ver weg zijn",
bromde Br ent, terwijl hij naast
Hartley voorzichtig voortsloop in 'n
richting, die zij op goed geluk wa
ren ingeslagen.
De mannen zagen hun hopeloze
positie nog zeer goed in, doch water
en voedsel en een paar uur slaap
en het feit dat zij nog steeds uit de
handen van de vijand waren geble
ven, waren voldoende om hen de
kracht tot een zij het dan wan
hopige reddingspoging te geven.
Hartley gaf Brent geen antwoord.
Hij dacht er aan hoe zij geen enke
le aanwijzing hadden dat zij in de
goede richting gingen, hoe het met
de minuut heter werd, hoe zij over
een paar uur weer zouden ver
smachten van dorst en dat zij, zelfs
al vonden zij het kamp van de vij
and en al vonden zij Mersham en
de anderen levend, niets uit kon
den richten. Automatisch sjokte hij
voort, gebaard, bezweet, o^&ral loe
rend en de oren gespitst op ieder
verdacht geluid tussen de toch reeds
nerveusmakende, voor hen onbe
kende jungle-geluiden.
Ook ditmaal werden zij door een
schot gewaarschuwd, 't Was slechts
één scherpe knal; blijkbaar waren
de Duitsers aan het jagen. Zonder
te spreken wendden de soldaten
zich om in de richting van het ge
luid en slopen met nog groter om
zichtigheid verder.
Zij gingen voort, tot zij opge
schrikt werden door een heftig ge
kraak van takken in hun onmiddel
lijke nabijheid. Zij lieten zich met
de snelheid van de geroutineerde
frontsoldaat plat vallen, de automa
tische geweren rusteloos als de kop
van een aanvallende slang heen en
weer bewegend. Het gekraak kwam
dichterbij en duidelijk hoorden zij
het hijgen van een zwoegende man.
In uiterste spanning zagen Hartley
en Brent hoe de dichte vegetatie
uiteengespreid werd en een voor
overgebogen hoofd verscheen.
Onder het hoofd zagen zij een ge
scheurd en vuil tropenuniform en
twee bloedende, door doornen open
gehaalde handen. Het hoofd richtte
zich snel op, en noch Brent noch
Hartley kon een kreet van verras
sing onderdrukken toen zij in het
gelaat van Flanders zagen.
Deze bleef een ogenblik in opper
ste verbazing staan en was zicht
baar verheugd. Hij beduidde de
mannen stil te zijn en wenkte hen
te volgen. Toen zij een honderdtal
meters verder waren, hurkte hij
neer en begon een kort fluisterend
gesprek.
,,'t Is me gelukt te ontsnappen:
Hoe, vertel ik jullie later wel. Nu
geen tijd. Ze zijn bezig een executie
voor te bereiden. Jullie komen pre
cies op tijd: er is een kans om miss
Andrews, Mersham, Crane en Dun-
well te redden".
„Gaan ze de vrouw ook
riep Brent uit.
„Hou je kaken op elkaar", snauw
de Hartley, ze kunnen jou in Ber
lijn horen".
Flanders knikte. „Ja. Ook miss
Andrews staat op het lijstje. Door
Mersham te martelen zijn de Duit
sers er achter gekomen dat Marion
aan onze kant staat".
Brent vloekte heftig. „Wat heb
ben ze met 'm gedaan?"
Flanders fkeek ernstig naar de
grond en zei toonloos: „Een paar
van hun bekende grapjes, zwepen
en sigarettenpeukjes en zo
„En heeft Mersham doorgesla
gen?" vroeg Hartley ongelovig.
„Neen, miss Andrews, toen zij
zag hoe hij gekweld werd", was het
koele antwoord van Flanders, die
een ongeduldig gebaar maakte,
j „Er is te veel gepraat. Iedere mi-
nuut is kostbaar. Ik heb een plan.
Het kan direct uitgevoerd worden.
Ik neem aan dat jullie meedoen. Ik
heb verder geen tijd het jullie uit
te leggen".
De mannen aanvaardden zonder
aarzelen Flanders leiding, inwendig
verteerd door spanning om het lot
van hun commandant en de ande
ren.
Zij hoorden Flanders voor hen
mompelen: „Hier ergens moet het
zijn", en even later weer: „we moe
ten er toch vlakbij zijn".
„Waar heb je 't toch over?" vroeg
Hartley, maar Flanders antwoordde
hem niet. Hij raadpleegde telkens
een zakkompas dat de vijand blijk
baar over het hoofd gezien had en
mompelde verder: „De cirkel is nu
bijna gesloten".
Hartley en Brent keken elkaar
aan. Twijfel aan de juistheid van
Flanders' gedragingen rees in hen
op. Misschien was hij wel bezig
gek te worden. Maar hij was toch
gevlucht en Flanders kennende
Er was geen koeler, bedachtzamer
man te vinden.
Alsof hij de gedachten van zijn
gezelschap raadde, keerde hij zich
even om en fluisterde: „Ik heb een
omtrekkende beweging om 't kamp
gemaakt. Ergens in die cirkel moet
het zijn wat ik zoek".
Het terrein werd gaandeweg vlak
ker en de jungle minder dicht. Na
nog enige honderden meters te heb
ben voortgesukkeld, gingen zij een
steile helling af en stonden plotse
ling voor één van die kleine door
de jungle ingesloten vlakten, waar
aan Afrika zo rijk is.
„Is dit wat je zocht?" spotte Hart
ley en Brent liet een ontevreden
gegrom horen. Beiden werden on
uitsprekelijk gekweld door de ge
dachte dat zij ieder ogenblik de
schoten konden horen, waarmee
Mersham en de anderen als beesten
zouden worden afgemaakt.
„We hadden daar moeten zijn om
de hele boel aan flarden te schie
ten", zei Brent met schorre stem.
Hij was tot het uiterste geprikkeld
door Flanders' schijnbaar onver
schillig optreden en het tevreden
gezicht waarmee hij de kale vlakte
in ogenschouw nam.
Hartley reageerde anders. Hij zag
Flanders oplettend aan en zei lijzig:
„Wilde je misschien zo ver mogelijk
weg zijn als Mersham vermoord
wordt en kon je misschien de aan
blik van het meisje voor het pele-
ton niet verdragen?"
Even hing er een ijzige stilte tus
sen de mannen. Brent's geweer was
niet toevallig op Flanders gericht.
Deze kon zich, als altijd beheersen.
Alleen de glimlach gleed van zijn
gelaat en zijn blauwe ogen werden
glashard toen hij zacht antwoordde:
„Ik heb nu geen tijd om deze op
merkingen naar waarde te hono
reren, dat komt nog wel als we
klaar zijn met dit karwei".
Hij negeerde Brent's van woede
vertrokken gelaat en het op hem
gerichte geweer en wees naar
rechts: „Daar is het wat ik zocht",
zei hij eenvoudig.
De mannen bleven verstard staan.
Goed gecamoufleerd, maar vanaf
hun standplaats duidelijk zichtbaar,
stonden aan de junglerand drie
vliegtuigen.
Ieder toestel werd door 'n schild
wacht bewaakt. De vijand achtte
zich hier blijkbaar volkomen safe
en had practisch alleen voorzorgen
genomen tegen observatie uit toe
vallig passerende vliegtuigen. Een
aanval op de grond werd niet ver
wacht.
Hoewel Hartley als Brent nu be
grepen dat Flanders niet met opzet
om Mersham in de steek te laten,
gevlucht was, was hun het plan van
de sergeant nog niet duidelijk.
