W&ALWYK
OCEAANUEFDE
ROOENI doodt
WRIGLEYfJpg
Uil Loonopzand's verleden.
NIEUWE ROMANS
BIOSCOOP-PROGRAMMA
5 doktoren
het misbruik van
laxeermiddelen
in de Prisma-reeks
2
1 I
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 11 JUNI 1954
j;
u
(^Schep vreugde in t
Uit de Provincie.
waarschuwen legen
1
II
a
o
a
n
u
'a
a
e:
31
e
e
'u
>e
'i
>c
a
a
'o
e
e
a
e
n
ij
V
0
a
;e
3e
:ri
<e
all
•ei
it!
ie
ZU
3e
nc
5t(
to
sp
ke
sp
de
2a
cii
dr
DE BELANGSTELLING VOOR HET
BRABANTS ORKEST
IS NOG STEEDS DALENDE.
Terwijl Het Brabants Orkest een
steeds belangrijker plaats gaat innemen
in het Brabantse culturele leven, terwijl
dit jeugdige orkest zich opwerkt tot een
grote graad van muzikaliteit, tot een bo
venste plaats in de rij van regionale en
provinciale orkesten en mede ook daar
door steeds meer gemeengoed gaat wor
den van de Brabantse bevolking en
steeds meer gesteund gaat worden door
het enthousiasme van die bevolking, zien
wc in Waalwijk (en in de Langstraat)
verschijnselen die in een geheel andere
richting wijzen.
We moesten er eigenlijk jmaar niet
meer over schrijven; want lijkt het niet
hopeloos, wanneer Het Brabants Orkest
in Waalwijk, dat zich er op beroemt het
culturele centrum van de Langstraat te
zijn, bij zijn optreden de belangstelling
geniet van slechts een klein groepje ge
trouwen, dat nog niet in staat is een
halve iMusis Sacrum-zaal te vullen.
Dit was het geval bij het Zomer-con-
cert, dat Dinsdag-avond gegeven werd.
Nu is het wel zo, dat een zeer onge
lukkige dag werd gekozen, en dat dit
concert laat en zeer onvoldoende werd
aangekondigd, hoewel wij er meerdere
malen op hebben gewezen, hoewel toch
alle kunstkringleden er van op de hoog
te zijn gesteld, hoewel er toch affiches
zijn gehangen enz. Waren te elfder ure
nog niet een aantal personen opgebeld,
de aanblik van Musis Sacrum zou nog
droeviger zijn geweest.
Wij zijn zeer bang, dat wanneer
Waalwijk en de Langstraat geen be
langstelling tonen voor Het Brabant Or
kest, Het Brabants Orkest weinig be
langstelling meer voor Waalwijk zal
hebben; het heeft toch al een zeer druk
bezet concert-program en de Brabantse
plaatsen, vaak veel kleinere plaatsen,
waar het ensemble meer succes zal heb
ben, zijn veel in aantal.
En dan zal er weer iets heel waar
devols voor Waalwijk verloren zijn; het
is jammer, maar er is niets aan te doen.
We zijn hier blijkbaar niet rijp voor
dergelijke kunstuitingen, en de tekenen
wijzen in de verste verte nog niet op een
verbetering, integendeel!
Wat blijft er van die befaamde mu-
ziek-minded-heid van de Waalwijker,
waarop zo veel is gesnoefd!
Bij Het Brabants Orkest hoeven we de
oorzaak niet te zoeken van de dalende
Waalwijkse belangstelling, integendeel.
Het orkest geeft zich alle moeite zich op
te werken tot een ensemble van hoge
klasse en niemand zal ontkennen,, dat
het hier wonderwel in slaagt.
Het Concert van Dinsdagavond be
wees dit weer eens te meer, want het
was een zeer schoon concert. Het Bra
bants Orkest stond onder leiding van de
Roosendaalse gastdirigent Kees Stolwijk;
de keuze was voortreffelijk.
Kees Stolwijk is een dirigent die be
hoorlijk de partituur blijkt voorbereid te
hebben en blijkt te beheersen niet al
leen, maar die ook zijn muzikale visie
weet over te brengen op het orkest. Zijn
dirigeren is gemakkelijk en spontaan,
weet zeer goede accenten te leggen en
de kleinste details te verzorgen. Vooral
bleek hij bij machte een grote dynamiek
te brengen in werken die dat toestaan of
c'aarom vragen.
Na een goed gespeeld Divertimento in
D-dur van Mozart, dat gaandeweg steeds
beter werd vertolkt, hoorden we van de
zelfde componist het stralende en blije
Fluitconcert in G, waarin het orkest-lid
Dick Mooy excelleerde. Deze onover
troffen muziek kreeg van de uitvoeren
den een prachtige vorm; in edele wed
ijver streden solist en orkest om de
schoonheidsprijs; het publiek bracht de
dirigent, het orkest, maar vooral de so
list een ovationele hulde.
Een prettige pittige uitvoering van
Rossini's Ouverture „La scala di seta",
sloot het eerste deel van dit concert.
Na de pauze hoorden we werken van
geheel ander karakter; op de eerste plaats
Finlandia van Jean Sibelius; Kees Stol
wijk wist het orkest te brengen tot een
zeer dynamische vertolking, zonder dat
de klankschoonheid dit dit werk ken
merkt, hieronder leed.
Uitstekend musiceerde het orkest in
Pastorale d'été van Arthur' Honegger;
dit „stemmingswerkje" kreeg een prach
tig relief en een rijke klank.
De zowel grappig als magistraal ge
schreven Piet Hein-rhapsodie van Dr
Peter van Anrooy werd tot slot briljant
weergegeven; voortreffelijk geleid door
Stolwijk bereikte het orkest een hoge
graad van slagvaardigheid en muzikali
teit, en bij ons werd de indruk van een
uitermate genoeglijk concert door een
vaardig en muzikaal gezelschap, onder
zeer ter zake kundige en enthousiaste
leiding, nog versterkt."
Mogen we nog hopen, dat Waalwijk
en de Langstraat toch nog ooit zullen
komen tot een grotere waardering van
het rijk bezit van Het Brabants Orkest;
of mogen we alleen maar hopen nog,
dat Het Brabants Orkest ons niet met
gelijke munt zal terugbetalen?!
WAALWIJKS BELANG.
De vereniging „Waalwijks Belang
zal a.s. Zondagavond het publiek van
Waalwijken Omgeving een concert aan
bieden van de roemruchte harmonie
„Concordia" uit Loonopzand.
Deze harmonie behaalde op het fede
ratief concours op 13 December 1953
ce kampioenstitel van Nederland in de
R.K. Federatie, waarvoor de kampioens
wimpel a.s. Maandag door de voorzitter
der federatie Dr. Sweens zal worden uit
gereikt.
Hier in Waalwijk is 't immers vol
doende bekend tot welke muzikale pres
taties dit keurcorps, onder leiding van de
heer van Abeelen in staat is; dat bewijst
de grote belangstelling die deze concer
ten hier steeds en juist van de echte lief
hebbers, genieten. Ook Zondag zal dit
zeker weer 't geval zijn, als het mooi
programma wordt afgewerkt, dat U el
ders in dit no. vindt.
Het bestuur van W. B. heeft in op
dracht der laatste algemene vergadering,
aan de besturen der culturele, muziek en
sportverenigingen een schrijven gericht,
met verzoek om opgave van de eventuele
sport-evenementen, die door deze vereni
gingen in dit seizoen worden georgani
seerd, pm dan deze zo te coördineren,
dat voorkomen wordt dat belangrijke ge
beurtenissen op dezelfde dag vallen,
waardoor beider belangen worden ge
schaad. Daarom mag verwacht worden
c!at alle aangeschrevenen ten spoedigste
antwoord zullen geven aan de secretaris
van W. B.
DE GROTE VOETBALMATCH.
Morgen, Zaterdag 12 Juni, des avonds
7 uur, zal dus op het WSC-terrein het
grote voetbal-evenement voor Waalwijk
plaats vinden. „De grote gecombineerde
match der vier Waalwijkse clubs
Alhoewel wij overtuigd zijn, dat een
aansporing om deze wedstrijd te bezoe
ken overbodig is, sporen wij allen nog
eens aan, om op het WSC-terrein pre
sent te zijn.
De loketten zullen vanaf 6 uur ge
opend zijn. Het Actie-comité.
verdrijft Uw zorgen.
e Pi'«ge smaak houdt U
7 °n,er fris
Ui>ert
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
30).
Het meisje bloosde. Nu pas be
merkte ze wat ze gezegd had.
„Sorry", zei ze. „Het was een
vergissing."
„Zullen we het zo maar niet la
ten?" vroeg Gordon. „Waarom zul
len we zo zot blijven „Uwen". We
kennen elkaar toch al lang ge
noeg?" Spontaan stak de filmster
baar hand uit. Gordon greep die
en hield haar even vast.
„Okay", zei ze met een glim
lach, die Gordon's bloed sneller
deed stromen. „We zullen het zo
dan laten."
Ze dansten nog vaak samen die
avond. Heel dikwijls zelfs. En Gor
don vond dat de tijd maar vlug
voorbij ging.
Aan een tafeltje, dat enkele tien
tallen meters van hen vandaan
stond, zaten kapitein Jones en dok
ter Merryland samen te praten.
Het gezellig samenzijn van Gordon
en Lucia ging hen niet onopge
merkt voorbij. Dokter Merryland
maakte er een opmerking over.
„De Oceaanliefde ontbreekt ook
weer niet op deze reis", zei hij
glimlachend, terwijl hij in de rich
ting van de beide jonge mensen
keek. Kapitein Jones volgde som
ber zijn blik. „Ik heb het al gezien"
merkte hij op, „ik moet daar eens
met Gordon over praten. Dat is
niet in de haak. Hij weet misschien
zelfs nog beter dan ik dat 't meisje
onder verdenking staat."
„Kom, kom", kwam dokter Mer
ryland zijn vriend te hulp, „zoiets
gaat gauw genoeg over, Michael.
Dat weet je ook wel. Oceaanliefde
houdt op als we uit het zoute wa
ter zijn."
„Daar gaat het niet om", zei Mi
chael Jones hoofdschuddend. „Ik
ben bang, dat hij zich laat lijmen
door de lieve maniertjes van die
filmster. Ten tweede vind ik het
jammer van Gordon. Ik geloof niet
dat hij de mentaliteit van „iedere
dag een ander" heeft. Zij speelt
met hem".
Dokter Merryland keek peinzend
voor zich uit. „Daar kon je wel
eens gelijk in hebben", zei hij.
Maar Gordon is oud en wijs ge
noeg om zich dat te realiseren. Ik
zou er maar niet veel woorden aan
vuil maken. Je kunt hem natuur
lijk waarschuwen. Voor de rest zou
ik het maar aan hem zelf overla
ten."
'N ONGELUK DAT GOED AFLIEP.
Toen de glazenwasser de Man, in de
Mr. van Coothstraat enkele ramen aan
het lappen was, brak er plotseling een
sport van de ladder, waardoor hij naar
beneden viel. Gelukkig kon hij nog net
de ladder grijpen, die goed gesteld stond.
Het ongeluk wijt hij aan de lieve jeugd
van Waalwijk, die er een gewoonte van
maakt, om op de ladders te gaan lopen
als de wagen met ladders geparkeerd
staat. Laat alle ouders hun kinderen
hiervoor waarschuwen.
PROGRAMMA MUSIS SACRUM.
ALRAUNE.
De film Alraune die van Vrijdag t.m.
Zondag in Musis Sacrum wordt gedraaid
is een frappante film; frappant op de
eerste plaats om het zonderlinge myste
rieuze gegeven. De film handelt name
lijk over een meisje Alraune, dat het
„product" is van het geëxperimenteer
van een verbitterd professor, die met
haar zijn bevruchtings- en erfelijkheids
theorieën wil staven. Inderdaad blijkt dit
fascinerende schepsel een fatale invloed
te hebben op haar omgeving, een invloed
die echter ophoudt zodra zij met de lief
de in aanraking komt. En dan zien we
de strijd tussen de jonge arts en de oude
professor om het bezit van het meisje;
een strijd die de dood slechts kan op
lossen.
In deze film frappeert ook het mees
terlijke spel van Hildegard Knef als
Alraune en van Erich von Stroheim als
de professor.
De film vraagt echter het nodige voor
behoud voor personen die de volwassen
heid nog niet hebben bereikt.
DANSENDE STERREN.
De film Tanzende Sterne is op en top
een revue-film waarin allerlei bekende
variété-nummers elkaar afwisselen in een
bonte verscheidenheid.
Zij vormen de stoffering van een grap
pige intrige, waarin we de eigenares
van een exclusieve nachtclub en haar al
even charmante dochter een schatrijke Sir
en zijn zoon zien inpalmen; waarin we
de beide dames de strijd zien aanbinden
tegen de familie van de Lord, die zich
een rijke nalatenschap ziet ontgaan, en
waarin we natuurlijk de beide dames
zien winnen en de hele rijke familie zich
gewonnen zien geven aan de nachtclub
„De Scheve Lantaarn".
DEKEN HEEZEMANS
GEHEIM KAMERHEER.
Ter gelegenheid van zijn 40-jarig
priesterfeest is deken H„ Heeze-
mans te Eindhoven door Z. H. de
Paus benoemd tot Geheim Kamer
heer, hetgeen hem het recht geeft
de persoonlijke titel van monseig
neur te voeren. Deze onderschei
ding werd de jubilerende deken
Zaterdagmiddag medegedeeld door
mgr. W. Mutsaerts, (lie hiervoor
speciaal uit Den Bosch naar de
pastorie aan de Rechteslraat was
gekomen. Hierbij waren o.m. bur
gemeester mr. H. A. H. T. Kolf
schoten, de kapelaans en het kerk
bestuur en pastoor mgr. Eras uit
Vught aanwezig.
Zondag is deken Heezemans door
zijn parochie gehuldigd. Tijdens de
plechtige Hoogmis in de St. Caiha-
rinakerk hield dr. J. G. A. Lem-
mens, rector van het sanatorium
„Dekkerswald" te Groesbeek, een
treffende feestpredicatie, waarin
hij o.m. stelde, hoe in de laatsie
jaren de priester, de man Gods, on
derwerp van menige roman is, als
een bewijs dat ondanks alles de
wereld geboeid wordt door 't bo
vennatuurlijk ingrijpen van God in
de mens.
Na de H. Mis hield de Eindho-
vense ereburger Cl. Schellens een
toespraak, waarin hij de feestgaven
van de parochianen, die een be
drag van 20.000 gulden bijeen had
den gebracht, aanbood. Dank zij
dit bedrag kon hij een prachtige
Communiebank aanbieden, alsme
de een ontwerp voor een Maria-al-
taar en voor een gebrandschilderd
raam; 't beeld van het altaar en 't
raam zullen worden vervaardigd
door Charles Eyck.
Tijdens de receptie werden de
jubilerende deken nog tal van ge
schenken geoffreerd, waaronder
enkele kerkramen.
Op 2e Pinksterdag heeft deken
Heezemans in alle H. Missen een
dankwoord tot zijn parochianen
gesproken.
EXCURSIES VAN HET PROV.
GENOOTSCHAP.
Het Prov. Genootschap van Kun
sten en Wetenschappen in Noord-
Brabant heeft ook voor dit zomer
seizoen enkele excursies op 't pro
gram staan. Het zijn alle tochten
per autobus. Op 21 Juni gaat de
reis naar Mechelen en Lier; op 29
Juni (Petrus en Paulus) naar Has
selt, Aide Biezen, Tongeren en
Maaseyck; op 4 Juli naar Oost-
Brabant; op 6 Juli naar West-Bra
bant en op 15 Juli naar het Land
van Heusden en Altena en Geer-
truidenberg.
Had Pauwels van Haestrecht op 13
December van het jaar 1396 consent van
de Hertogin Johanna van Brabant voor
het graven van de turfvaart, reeds in het
voorjaar van 1397 werd met de graaf
werkzaamheden begonnen. De vaart werd
„een Rijnlandse Roede" breed, d.i. on
geveer 3.75 M. Om de waterstand op
peil te houden werden spuien geplaatst.
Had Pauwels nu al de toestemming van
de hoogste Overheid, om zijn plannen -te
volvoeren had hij ook de medewerking
nodig van die heerlijkheden, waardoor
hij van plan was het kanaaltje te doen
graven en dat waren voornamelijk Dru
ilen en Helvoirt.
Als u geregeld laxeermiddelen slikt, is er
nu een manier om er van at te komen. 83 van
de 100 personen lukte het; u kunt het ook.
En wel zo
Drink in de loop van elke dag enkele
glazen water en bepaal een vast uur voor uw
stoelgang. Neem de le week elke avond twee
Carter's Leverpilletjes. 2e Week - elke avond
één. 3e Week - om de andere avond één. Daar
na niets meer, want Carter's Leverpilletjes
stellen uw ingewanden in staat weer op eigen
kracht te werken, zonder laxeermiddelen.
Wanneer zorgen, vermoeidheid of te veel
eten het tempo van uw ingewanden tijdelijk
vertragen, neem dan tijdelijk Carter's Lever-
pilletjes om u weer opgang te helpen. Zo raakt
u uw verstopping kwijt en vervalt u niet in
de laxeermiddelen-gewoonte. Haal direct
Carter's Leverpilletjes, f 1.20 per flacon. 55
In Drunen waar alstoen „Boem die
snijt" (Boom de kleermaker) en Gerrit
die Beye Janssoen, schepenen waren,
vroeg heer Pauwels „dat sij allen die
aan die zuytzide geërft waren, hem gon-
r.en wouden een vaert ende waterlaet te
maken doir heure erven een roede breed,
om sinen torff ende moer van Loon dair
doer te voeren". In Druilen stond men
over het algemeen niet ongunstig tegen
over het plan en de meesten stonden
het gevraagde toe, behalve Peter Heyn-
beissoen, Heyl Hermans en Lambrecht
Gibenssoen. Na enig overleg kwam het
tot e'en transactie, maar dan moesten de
Drunense inwoners geen tol behoeven te
betalen van de turf die zij in Loon tot
eigen behoef gingen halen. De turf die
inwoners van Drunen, buiten Drunen
voerden zou dus niet tolvrij zijn.
Pauwels van zijn kant bedong weer,
dat die van Drunen geen „schouw" op
de vaart zouden hebben, doch dat deze
geheel zijn eigendom zou zijn. Als te
genprestatie zou Pauwels van Haes
trecht dan weer twee bruggen leggen
„een op Spapendijcke" en een „op ter
Menhostrat".
Wanneer we de kaart van Bastingius
uit 1658, waarvan een origineel in mijn
bezit is, eens goed bekijken, dan lag de
oude turvaart aldus
In de „lage moeren" onder 's-Graven-
moer waren drie kanaaltjes gegraven in
oostelijke richting, deze kanaaltjes wa
ren verbonden door een van Noord naar
Zuid gegraven kanaaltje, in dit vaartje
eindigde de middenste vaart, terwijl de
meest Zuidelijke vaert doorliep tot on
geveer aan de „Loonse dreef". De meest
Noordelijke vaart liep vanaf 's-Graven-
moer rechtstreeks door tot ongeveer aan
het tegenwoordige marktplein te Kaats
heuvel om daar met een zijtak af te slaan
in Zuidelijke richting tot niet ver van
het tegenwoordige „Huis ter Heijde" te
heuvel" dan ook genoemd het
Kaatsheuvel omsloot de vaart in een
halve cirkel „de hoeve van de Heer van
Loon", de „Cetshouve" dus. Vanaf dit
punt volgde de vaart zijn weg ongeveer
in N.'O. richting, door de tegenwoordi
ge Tramlaan, onder de naam „Loonse
vaert". Ongeveer 300 meter ten Oosten
van de St. Jozefkerk lag een brug „de
Scaepsbrugge" geheten. Door de heer
lijkheid van Drunen liep zij verder door
het „Kuijkse Verlaet" om vandaar onder
de naam „Bosse Sloot" haar weg te
vervolgen tot de Dieze, waarin zij nabij
Engelen üitmonde.
Langs deze vaert in de „hoge en lage
moeren" verrezen de eerste hutten der
turfstrekers, een nederzetting waaruit la
ter het welvarende „Cetsheuvel" zou
verrijzen.
Behalve dat nabij Plantloon nog een
gedeelte der oude vaart is terug te vin
den, gedeeltelijk in gebruik'bij de be
vloeiingswerken, danken Vaartkant, de
Vaart, Regtvaart, Heultje (daar lag oud
tijds de dorpsbrugge), Vaartse Heikant,
Sprangse Vaart en Vaerkensend hun be
namingen aan deze oude verkeersweg te
water. Reeds rond 1650 wordt „Cets
heuvel" dan ook reeds genoemd 't
Vaertskwartier, terwijl Loon als liggen
de aan de grote heerbanen Breda—
Heusden, den Bosch ,,'t Straetskwartier"
genoemd wordt.
Gelijk we reeds vroeger zagen ver
zandde in het begin der 17e eeuw der
mate de vaart dat zij al spoedig geheel
onbruikbaar werd. Ook de gedurige in
legeringen en oorlogshandelingen van
dien tijd hielpen zeer veel bij tot haar
verval, zodat in stukken van na 1650
de oude turvaart nauwelijks meer ge
noemd wordt.
Loonopzand, P. A. v. B,
Wanneer we weer een aantal onlangs
verschenen Prisma-boeken in het kort
voor U bespreken, dan biedt deze be
spreking een rijke verscheidenheid, maar
bij deze verscheidenheid is er een ken
merk dat al deze boeken gemeen hebben
en dat is, dat zij nagenoeg alle hoogte
punten zijn; op hoe verscheiden gebied
zij zich ook bewegen, in welke letter
kundige periode, van welke litteratuur
zij ook moeten worden geplaatst, alle
zijn zij zeer kenmerkende vertegenwoor
digers van die bepaalde periode in die
bepaalde literatuur.
Zuiver en ontsmet
IminVTonuw huid met de hel-
UHIIVI KSJV dervloeibareD.D.D.
-B III 111.Ill II De ieuk bedaart, de
ziektekiemen wor
den gedood en de huid geneest.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
VADERLANDSE ROMANKUNST.
!l.l I - u, «I f -1 I f- '«isj y-T 1
Arthur van Schendel neemt in onze
nationale romankunst een zeer bijzonde
re plaats in, niet alleen om het groot
aantal boeken dat van zijn hand ver
scheen, maar ook en vooral omdat hij
met zijn zeer groot en zeer persoonlijk
gekleurd talent de beste Nederlandse
tradities gestalte heeft gegeven in zijn
romans. Na Couperus is van Schendel
ongetwijfeld de grootste romancier in
onze literatuur van de laatste eeuw.
Zijn roman „Jan Compajgnie", die het
Spectrum uitgaf in de Prisma-reeks, is
zo een echte vaderlandse roman. In de
persoon van Jan de Brasser tekent van
Schendel in sobere maar zeer sprekende
lijnen, de Hollandse ondernemingsgeest,
die ons in de 17e eeuw tot een der rijk
ste landen ter wereld maakte. Uit deze
roman wordt ons volkomen duidelijk, wie
het waren die in de verre Oost een han
delsimperium stichtten: het rijk van de
Üostindische Compagnie en hoe zij dat
deden, ten koste van de inlander soms,
in hevige concurrentie met Engelsen en
Portugezen, ten voordele van zich zelf
en hun familie. We leren de onderne
mingsgeest kennen, die ons land de wel
vaart bracht van de gouden eeuw; we
zien hoe Amsterdam groeit tot handels-
hart van de wereld, en hoe de mentaliteit
van de mensen meegroeit en mee ver
andert. Van Schendel schrijft zijn romans
in een sober maar zeer zuiver proza, dat
in zijn soberheid een zeer grote expres
sie heeft.
Even vaderlands van karakter is ech
ter ook Jacob van Lennep's Ferdinand
Hiuyck, evenals Hildebrands Camera Ob-
scura, (eerder verschenen in de Prisma
reeks), een spiegel van het leven, zoals
dat ten onzent geleefd werd anderhalf a
twee eeuwen terug. Men proeft in dit
boek de galante jonker die van Lennep
is geweest, men leert de levenswijze
kennen van de achtbare patriciërs, waar
toe ook zijn eigen voorvaderen te reke
nen waren, want de banden die van
Lennep aan dit tijdperk binden zijn nog
zeer hecht. Daardoor krijgt zijn roman
een levensechtheid, die ons dit werk met
graagte doet lezen en het tot een van de
relicten uit de romantiek maakt, die de
eeuwen zullen duren.
Niet alleen Ferdinand Huyck bewijst,
dat er in onze literatuur nog een behoor
lijke dosis geestigheid is te vinden, in nog
grotere mate doet dit de verzameling
boeken die Michel van der Plas bezorgde
en die onder de titel .„Ongerijmde Rij
men" eveneens in de Prisma-reeks ver
scheen en als karakteriserende onderti
tel meekreeg: Een blik in de speelkamer
van Muzen en Poëten, waarin de muzen
soms in haar hemd en de poëten op kou
senvoeten verschijnen en dientengevolge
n sfeer van ongedwongen hartelijkheid en
hatelijkheid heerst, welke geest en hart
verfrist en alle plechtigheid verjaagt uit
vijf eeuwen Nederlandse poëzie.
Hierdoor is het werkje ten volle ge
karakteriseerd; we kunnen wellicht ten
overvloede nog zeggen, dat ge niet zoudt
denken in onze, inderdaad plechtige li
teratuur, nog zoveel geestigheid en hu
mor aan te treffen, ook en vooral in de
perioden die als de meest plechtige gol
den.
Het was, dunkt ons, echter niet nodig
geweest, in dit boekje poëmen op te ne
men, die ook in „Nederlandse Nonsens
op rijm", dat eerder verscheen, staan,
zeker, terwijl er nog zoveel grappige
dingen in de portefeuille van de samen
steller moesten blijven. Niettemin een
boekje, dat we van tijd tot tijd graag
ter hand zullen blijven nemen.
OOSTERSE POËZIE.
Een opvallend boek dat onlangs in de
Prisma-reeks werd uitgegeven door Uit
geverij het Spectrum is „De Bruidien van
Soe Yeoe Pe"; de schrijver is onbekend,
maar dat verhindert de Chinezen niet dit
boek te beschouwen als een van de tien
klassieke romans, die de meesterwerken
vormen van hun rijke literatuur. Het is
een weelderig boek, zoals de taal die
wordt gebezigd weelderig is en zoals het
leven van de personen die er in spelen
en de schoonheid van dé bruiden, en hun
talent en de bloemen en de wijn, zoals
dit alles in een rijke weelde ons in dit
boek tegemoet trepdt. Een op zich al
boeiende en meesterlijke intrigue ge
bruikt de onbekende schrijver om ons
kennis te doen maken met de Chinese
adel uit de 15e eeuw, met hun hoge op
vattingen en ideeën, met hun grote ta
lenten en vooral hun zin voor de poëzie.
Dit verhaal speelt in het rijke tijdperk
van de Chinese geschiedenis, toen iedere
heer van enige betekenis en ieder die
een zodanig heer wilde worden, het
grootste behagen vond in te zitten te
midden van de bloemen, de rijke wijn te
drinken en verzen te schrijven; naar zijn
verzen werd iemand beoordeeld en min
naars streden in verzen hun strijd.
We vinden „De Bruiden van Soe Yeoe
Pe" een zeer mooi boek om de poëtische
gestalte die de schrijver aan het rijke
edele oude China heeft gegeven.
Dr J. Leerink bewerkte deze roman.
ROMANTIEK IN
OPTIMA FORMA.
Hoe verscheiden de boekencollectie
van de Prisma-reeks is blijkt wel wan-
Kapitein Jones antwoordde niet,
doch het was hem aan le zien dat
hij het daarmee niet eens was en
dat hij zich bovendien aan zijn
tweede stuurman ergerde. Zich van
niets bewust, bleven Gordon en
Lucia die avond samen. Er was 'n
gezellige sfeer in de zaal en voor
zij het eigenlijk bemerkten, begon
de zaal leger te worden. Het was
laat geworden en de passagiers
gingen langzamerhand naar bed.
Zij bleven echter totdat het orkest
stopte. Dan constateerde Gordon
geheel overbodig dat 't voor
deze avond afgelopen was.
„Ga je nog even mee naar mijn
hut? Voor een gezellige dronk tot
besluit?" vroeg het meisje hem.
Met graagte aanvaardde Gordon
de uitnodiging. Hij voelde wel dat
het niet helemaal correct was, doch
hier zette hij zich overheen. Zij
wandelden naar beneden en Gor
don bemerkte niet hoe de kapitein
hem somber met zijn ogen volgde.
In haar hut bleef hij een ogenblik
staan voor de twee oprtretten, die
al eerder zijn aandacht getrokken
hadden.
„Mijn vader en mijn moeder";
verklaarde het meisje.
„Dat dacht ik wel", zei Gordon.
„Je lijkt sprekend op je moeder".
Lucia knikte. Ze liep naar de
schel om de steward haar bestel
ling op te geven.
„Doe dat liever niet", zei Gordon
rustig. „Het zou je compromitte
ren". Een ogenblik keek 't meisje
hem aan. „Je hebt gelijk", zei ze
dan. Ze trok een stoel bij en ook
Gordon ging zitten.
„Ik vond het erg gezellig vana
vond", begon hij. „Ik hoop dat jij
je ook geamuseerd hebt?"
„Meer dan normaal", antwoord
de het meisje met een glimlach.
„Meestal vermaak ik me niet zo bij
zonder op dergelijke avonden. Ik
houd er niet zo van. Maar in mijn
beroep moet je je nu eenmaal dik
wijls laten zien. Daar kun je niet
buiten. Publiciteit is iets noodza
kelijks voor een filmster."
„Houd je van je werk?" vroeg
Gordon.
Het donkergelokte hoofd schud-
de van nee. „In het begin leek het
me ideaal", bekende ze. „Maar toen
ik eenmaal „naam" had, was ook
het aardige er af. Het is een ver
schrikkelijk beroep. Geen moment
ben je jezelf. Elk ogenblik wordt
je opgeëist door het publiek. Foto
grafen, journalisten en bewon
deraars fladderen altijd om je
heen. En dan de ellenlange oefe
ningen voor een nieuwe film. Tien
tallen malen repeteren voor één
scène. Blaffende regisseurs en ver
velende cameramannen''.
Ze schudde het hoofd. „Nee, als
je eenmaal weet wat het allemaal
inhoudt, dan zou je wel terug wil
len kruipen. Maar dan kun je niet
meer."
Belangstellend had Gordon ge
luisterd. Dit was de eerste maal,
dat hij eens een kijkje kreeg achter
de schitterende voorgevel van het
bestaan van een filmster. Hij kon
nu begrijpen, dat ze niet van
i haar beroep hield. „Nee", zei hij
dan, „geef mij maar mijn eigen
werk. Het is ook wel eens verve
lend, maar toch.... nee, ik zou
met niemand willen ruilen."
„Jij houd wel van je werk, is *t
niet?" vroeg ze. „Ik geloof, dat ik
het ook prettie zou vinden. Ik zou
zeeman geworden zijn als ik als
jongen geboren was."
„Ik zie je veel liever als meisje"
zei Gordon lachend. „Ik geloof
nooit dat je als jongen geslaagd
zou zijn."
Lucia stak haar tong tegen hem
uit. „Echte mannenpraat", zei ze.
Ze offreerde hem een sigaret en
Gordon op zijn beurt presenteerde
vuur. Het bleef even stil. dan keek
het meisje hem ineens aan.
„Ik wilde je wat vertellen, Gordon.
Misschien past het niet in deze sfeer.
Maar nu hebben wij de gelegenheid om
eens rustig te praten. Luister je?"
Natuurlijk, Lucia. Ik luister altijd als
jij wat zegt". Het meisje glimlachte dank
baar.
„Jij hebt met verschillende malen ge
vraagd in welke verhouding ik stond tot
Pete O'Connell. Ik heb je dat niet wil
len zeggen. Een deel heb je zelf al uit
gevonden. Je weet nu, dat ik verloofd
ben geweest met Pete. Van de rest weet
je niets. Ik geloof, dat het nu het beste
Ik lever me daarmee helemaal over in
de handen van jou. Dat weet ik, maar
is, dat ik al mijn kaarten op tafel leg.
er is geen andere keus meer. Ik hoop,
dat jij me kunt helpen..."
Spontaan legde Gordon zijn hand op
haar arm. „Dat zal ik zeker proberen,
Lucia", zei hij warm. „Ik ben blij, dat
je me vertrouwt." Het meisje bedankte
hem met een stille blik.
„Hetgeen ik je vertellen ga, gaat terug
tot ongeveer drie jaar geleden. Ik stond
nog op de onderste trap van mijn carière
als filmster. Ik was nog onbekend voor
het grote publiek en speelde nog stom
me rolletjes. Toen leerde ik Pete O'Con
nell kennen. Hij logeerde in het hotel,
waar ik 's avonds als barmaid werkte.
We werden verliefd op elkaar en ver
loofden ons spoedig. Drie maanden la
ter verbrak hij plotseling onze verloving.
De reden daarvan wist ik eerst niet. La
ter bleek, dat hij een verhouding had met
Tequita, waar hij later mee is getrouwd.
IlLi-J—L-L;
