MA1WIR
OCEAANLIEFDE
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 28 JUNI 1954
2
Van badhuis naar
Begrafenisonderneming.
Van het een kwam het ander en
nu men het toch over lijkwagens
had, wees de voorzitter er op, hoe
de begraafplaatsen en het bedrijf
daar keurig verzorgd en geregeld
waren maar er was nog een ge
brek en dat was, dat er nog geen
begrafenisonderneming was in de
gemeente. Konden de handen niet
ineengeslagen worden, kon men
geen mensen in vaste dienst nemen
en deze van een keurig uniform
voorzien, zodat ook dit aspect van
de begrafenis een waardig aanzien
zou krijgen
De heer de Bie merkte in dit
verband op dat hij het er met be
paalde mensen al 'ns over had ge
had, maar men schrok terug voor
de kosten van aanschaffing van
uniformen. Dit zou men 'toch wel
voor zijn doden over hebben. Als
uit deze suggestie iets goeds voort
zou komen, was men al weer een
slap verder, meende de voorzitter.
Een kleine opmerking van de
heer Dekkers over de exploitatie
begroting, was het laatste wat we
over dit onderwerp hoorden,
waarna het voorstel met algemene
stemmen werd aangenomen.
Een voorstel tot onderhandse
aanbesteding van 4 woningen deed
de heer Maijers vragen of de heer
Hoefnagels toch niet bereid was
geweest de woningen te bouwen,
maar dat hij enkel uitstel had ge
vraagd tot de winter hier echter
.was de voorzitter niets van be
kend.
En de heer de Raad was bang,
dat de nieuwe aannemer, als die
een ander, voordeliger karweitje
kon krijgen, dit zou laten ziften.
Maar de voorzitter zei, dat men
over deze aannemer niet te klagen
had. En toen werd ook dit voor
stel aangenomen.
Met de verharding van een aan
tal landwegen, die toen aan de or
de was, was de heer Ros het roe
rend eens, maar in dit verband
wees hij er op, dat het onderhoud
van de wegen niet verwaarloosd
moest worden. Ieder jaar werd op
de begroting een post uitgetrokken
voor onderhoud van zand- en sin
telwegen, maar nooit gebeurde
hier iets aan en als voorbeelden
noemde hij de Trampad en de weg
naar de Wolfsnest die in een be
treurenswaardige toestand ver
keerden.
De nieuwe architect zou op
dracht krijgen dit te onderzoeken.
Ook de heer Maijers stond vol
komen achter flit voorstel, maar,
vroeg hij, hoe zit het met de Witte
Dijk, die ook verbeterd zou wor
den, daar is nog niets aan gedaan.
Dit lag, zoals uit het antwoord
van de voorzitter bleek, aan de
cultuur technische dienst, die hier
aan dit jaar niet meer zou kunnen
beginnen, omdat het door het Rijk
toegestane credie't niet toereikend
was.
Was het niet mogelijk, vroeg de
heer Dekkers, de Wendelnesseweg
West te verbeteren dit viel bui
ten de ruilverkaveling, antwoord
de de voorzitter. En wethouder
Waverijn, tevens voorzitter van 't
Polderbestuur, verklaarde dat deze
weg de aandacht had van dit be
stuur, maar eveneens had het de
aandacht hoe men de vuilnishopen
pp die weg op de vlugste manier
kwijt kon raken.
Zou het aanbeveling verdienen,
vroeg de heer Vos in dit verband,
een wegencommissie te benoemen.
Maar de gemeente zelf, meenden
de voorzitter en de leden, had per
soneel genoeg.
En toen ging men met dit voor
stel accoord, evenals met een aan
tal begrotingswijzigingen.
Bij de mededelingen kon de
voorzitter bekend maken, dat het
herstel van zijn wagen, die met de
watersnood schade had opgelopen,
welke schade door de gemeente
izou worden bekostigd, geheel ver
goed was door het Rampschade-
,comité. Niettemin was hij de raad
erkentelijk voor de destijds gedane
geste.
Voor de rondvraag was niets
binnengekomen en toen de heer
Maijers toch nog iets wilde vragen,
.hield de voorzitter terecht voet bij
stuk en: gaf hiervoor geen gelegen
heid meer. Hij kon een welbestede
vlotte vergadering sluiten.
teraad daar zo maar toe besluiten?
vroeg de heer de Raad; inderdaad
kon dat, onder voorbehoud natuur
lijk van de goedkeuring van G. S.,
waartegen men eventueel in beroep
kon gaan.
Hoe breed zal de uitweg zijn, die
Voor de Poorte wil maken ten be
hoeve van de andere bewoners?
vroeg hij verder. Dit zou wel een
voetpad zijn, meende de voorzitter;
de bewoners namen hiermee genoe
gen en men kon moeilijk voor deze
pad een brede weg terug gaan vra
gen. Deze mening was de vragen
steller blijkbaar niet toegedaan,
want hij zou er toch graag een fat
soenlijke weg zien.
En de voorzitter gaf toe, dat er
met zijn wensen rekening kon wor
den gehouden. Er moest toch nog
met Voor de Poorte over gesproken
worden, wellicht wilde hij de grond
kopen en dan kon de gemeente ei
sen stellen.
Verlichting uitgebreid.
Toen stelde voorzitter burgemees
ter Smit de verlichting aan de orde
en Mevrouw Gerlach verhief 't eerst
haar welluidende stem in het koor
der sprekers, toen zij verklaarde dat
het toch wel aanbeveling verdiende
op de Wendelnesseweg ook 'n licht
punt aan te brengen.
De lichtpunten, antwoordde de
voorzitter, kwamen alle op de Wen
delnesseweg Oost, met name aan de
westelijke kant van die weg, zodat,
naar hij meende, dit licht ook het
zandpad aan de andere kant van de
sloot wel zou beschijnen; bovendien
kwamen aan beide zijden van de
spoorwegovergang twee natrium-
lampen. In elk geval, men zou eens
afwachten, dan kon men nog altijd
zien of deze voorziening afdoende
was of niet.
De heer Genuït verklaarde zich
zeer ingenomen met deze nieuwe
voorzieningen, maar indertijd had
de voorzitter hem een lichtpunt be
loofd bij de Roode Krui's-post op de
Tilburgseweg, deze kwam echter
niet in het voorstel voor. En, vroeg
hij verder, is het de bedoeling over
al stalen masten te plaatsen?
Waar ondergrondse kabel ligt,
wel, antwoordde de voorzitter.
Maar in de Jan de Rooij straat
toch niet, repliceerde de heer Ge
nuït en toen verklaarde de voorzit
ter, dat men er naar streefde in de
Hoofdstraat van de gemeente natri-
umverlichting aan te brengen en op
de secundaire wegen niet.
De heer Genuït kwam nog even
terug op de Tilburgseweg en hij
wees op 't monument, dat bij even
tuele plechtigheden ook W*1 wat
licht zou kunnen gebruiken.
De voorzitter zou daar niet graag
een paar palen zien; misschien bood
floodlight mogelijkheden. De ver
lichting op de Tilburgseweg zou
apart aangelegd moeten worden;
wellicht kon een overeenkomst met
een van de bewoners daar er toe
leiden dat er altijd buitenlicht was.
Maar de verbetering van het kruis
punt zou, zoals onlangs aan de ge
meente was- meegedeeld, nog dit
jaar worden uitgevoerd en er zou
den nogal ingrijpende veranderin
gen komen, zodat men het wellicht
beter had geoordeeld nog even te
wachten totdat dit achter de rug
was.
De heer de Bie probeerde 'n lans
te breken voor de Sprangse Baan;
maar daar zou volgens sommige he
ren en ook volgens de voorzitter, al
licht zijn, ingevolge een overeen
komst met de gemeente Loonopzand.
De heer de Bie ontkende dit echter
en- bereikte, dat de voorzitter een
onderzoek hiernaar zou laten instel
len.
Toen ging heel de raad zonder
hoofdelijke stemming met dit voor
stel accoord, evenals met het voor
stel tot uitbreiding van het water
leidingnet en met het voorstel tot
aankoop van 'n nieuwe motorbrand
spuit voor Sprang, waaromtrent de
heer Maijers nog enkele inlichtin
gen vroeg, die in het prae-advies te
vinden zijn.
Brandweergarage en badhuis.
Toen kwam het belangrijke voor
stel tot de bouw van een brandweer
garage voor Sprang annex badhuis
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
35)
Deze blote beschuldiging erger
de Gordon niet weinig. Rodriguez
moest wel erg zeker zijn van zijn
zaak, dat hij dat zo boud dorst te
beweren.
„Ik ben nog niet zo zeker van
haar schuld", merkte hij stijfjes
op. „We zullen het verder uitzoe
ken. Ik heb zo'n gevoel, dat de
eigenlijke dader haar alles in de
schoenen wil schuiven. We zullen
dat spoedig weten. Straks zullen
de typewriters op het schip on
derzocht worden. Dan moet blij
ken wie de schuldige is".
„Dat is een zeer goed idee", prees
de regisseur.
„Ik heb nu eerst nog wat werk
te doen en dan zullen we die ver
stekeling nog eens aan de tand
voelen. Veel verwacht ik er niet
van, maar de kapitein denkt, dat
de man meer weet, dan zo op liet
eerste gezicht lijkt. U hoort nog
wel van ons, mr. Rodriguez".
„Succes, stuurman", antwoordde
Rodriguez.
Gordon wierp zich met enthou-
aan de orde en het stemde de voor
zitter tot grote vreugde, dat de heer
Maijers hier zozeer mee accoord
ging, dat hij meende dat er nog te
weinig cellen waren. Hij voorzag
moeilijkheden, de mensen zouden
vooral op Vrijdagen en Zaterdagen
veel te lang moeten wachten en
hiervoor zouden zij terugschrikken.
Maar de voorzitter verklaarde: dit
is een proef, waarvoor een mooie,
ongezochte gelegenheid was. Men
wist nog niet hoe de bevolking er
op zou reageren.
Terloops wees de voorzitter op de
mogelijkheid dat iets dergelijks in
Capelle ook tot stand kon worden
gebracht en de heer Maijers was zo
royaal dat hij Vrijhoeve ook nog een
dergelijke inrichting wilde geven.
Toen zette de voorzitter de moge
lijke plannen duidelijker uiteen.
Het was zo goed als zeker, dat er
in Capelle een nieuwe huishoud
school zou komen, maar bij de be
sprekingen op het Ministerie was
gevraagd, wat er met het oude ge
bouw- zou gebeuren en of de ge
meente dit eventueel wilde overne
men. Na ruggespraak met de wet
houders verklaarde de voorzitter
zich in principe hiertoe bereid, voor
een redelijke prijs.
De landbouwschool zou er nog al
tijd in blijven, een gedeelte van het
gebouw zou men kunnen verhuren
aan een stichting voor een kleuter
school en er zou voldoende ruimte
overblijven voor een badinrichting,
zoals die thans voor Sprang werd
vooreesteld. Zodat èn de bewoners
van Capelle èn die van Vrijhoeve er
van zouden kunnen profiteren.
Op een vraag van de heer Genuït
deelde de voorzitter mee, dat er bij
het te bouwen complex in Sprang
nog voldoende gelegenheid was tot
uitbreiding en dat de capaciteit van
de centrale verwarming hier ook
naar bepaald zou worden.
Was het niet economischer ge
weest, vroeg de heer de Raad, de
woning er gelijk aan te bouwen.
Aanvankelijk waren B. en W„
antwoordde de voorzitter, van
plan er een bovenwoning van te
maken, maar dit leek in deze ge
meente niet zo wenselijk, terwijl
men, als men een woningwetwo
ning bouwde, nog de bekende
rijkssubsidie kreeg.
De heer de Bie was er voor dat
er een flinke afrastering kwam,
want de baldadigheid van de jeugd
was er nog al erg. Daar niet alleen,
zei de voorzitter, ook in Capelle
heeft tie brandweergarage hieron
der te lijden.
Mevrouw Gerlach vroeg of het
misschien toch geen aanbeveling
verdiende meer cellen te bouwen
dan hoefden de brandweermannen
na een oefening of een brand niet
te wachten. Maar de voorzitter
antwoordde dat er altijd maar 4
of 5 mensen waren die een com
pleet bad behoefden. Op een an
dere vraag van Mevrouw Gerlach
antwoordde de voorzitter dat dit
plan slechts een schetsplan was
(het eerste van de kringarchitect,
en men was er buitengewoon te
vreden over)het moest nog goed
gekeurd worden door de brand
weer-inspectie, door bouw-, wo
ning- en welstandstoezicht en door
Ged. Staten.
En mevrouw Gerlach betoogde
verder dat de opbergplaats voor
de slangen wellicht dichter bij de
droogtoren zou kunnen worden
aangebracht zoals het nu was,
was het niet erg practisch; kon men
de kolenbergplaats en de slangen
bergplaats niet omruilen?
En in dit verband wees de heer
Dekkers als mogelijkheid de berg
plaats onder de toren aan te bren
gen en de toren te verhogen met
een verdieping.
De voorzitter zou beide sugges
ties met de architect bespreken.
De heer Timmermans vroeg of
het niet gevonden kon worden er
tevens een ruimte aan te brengen
voor het bergen van de lijkwagen
van Sprang. Maar de voorzitter
voelde hier niet veel voor dit was
een zaak die alleen de kerk regar
deerde, en te meer daar, zoals de
heer Maijers meedeelde, Capelle
binnenkort ook geen plaats meer
zou hebben voor de lijkwagen, zou
men een precedent gaan scheppen.
siasme op zijn taak. Zo was hij na
een uurtje klaar met zijn werk en
liep hij even naar buiten om een
luchtje te scheppen. Het regende
en het was donker. Geen der pas
sagiers was aan dek en de wachts-
man op het voorschip was in zijn
hokje weggekropen voor het mie
zerige regentje.
Gordon leunde even tegen de
verschansing rond de commando
brug. Het weer deerde hem niet.
In gedachten bleef hij even staan.
Zo bemerkte hij niet, hoe een don
kere schaduw beneden op het pro
menadedek zich langzaam opricht
te. Een arm strekte zich. Er klonk
een schoteen vuurrode straal
vuur spoot door de duisternis.
Een doffe kreet van pijn en Gordon
greep in een vertwijfelde bewe
ging om zich heen. Dan stortte hij
neer. In enkele stappen was de
schaduw verdwenen.
Een deur werd opengeworpen.
Twee figuren stapten uit de stuur-
cabine en trachtten de duisternis
rond hen te doorboren.
„Daar", klonk dan ineens de op
gewonden stem van de kapitein.
„Daar!" Hij was in enkele stap
pen bij de plat liggende figuur op
de brug. „Het is Gordon. Gauw,
haal de dokter". De tweede figuur
snelde weg. Michael Jones boog
GESLAAGD.
De leerling-drukker A. Hamers,
werkzaam ter drukkerij van ons
blad, behaalde zijn diploma als
j onggezel-drukker
Voor het eindexamen HBS B van
het St. Maartenscollege te Gronin
gen slaagde de heer Jan Verwiel
Gzn. alhier.
MIJNHEER VAN DER HEIJDEN
GAAT JUBILEREN.
In September van dit jaar zal de
heer M. v. d. Heijden, hoofd van de
Openbare Lagere School alhier, zijn
zilveren onderwijzersjubileum vie
ren. Een gelegenheid die de oud
leerlingen van de school graag heb
ben aangegrepen, om deze sympa
thieke onderwijzer, aan wie allen
de beste herinneringen bewaren, te
huldigen en hem hun waardering te
betuigen. Daartoe heeft zich reeds
zich over zijn tweede stuurman.
„Gordon", zei hij halfluid. „Wat
is er, jongen. Kun je rnjj ver
staan?" Hij kreeg geen antwoord.
Gejaagd knoopte de kapitein Gor
don's uniformjas los. Hij voelde
met zijn handen tegen de borst
van de jongeman. Het hart klopte
nog „Gelukkig, hij is niet dood",
mompelde de man.
Voorzichtig streelde hij over het
hoofd en veegde een lok terug.
Zijn hand voelde klam aan. Hij
keek naar zijn hand en bracht haar
in liet licht dat vanuit de stuur
hut naar buiten straalde. Er" zat
bloed aan die hand
Er sprak een grimmige woede
uit de blik, die hij in het rond
wierp. Ergens in die duisternis
moest zich iemand schuil houden,
die zich niet ontzag een medemens
in koelen bloede neer te schieten.
Iemand, die als een op bloed be
luste tijger vanuit een donkere
hoek zijn prooi beloerde om zijn
slag te slaan als de man niet op
lette.
„Had ik je in mijn vingers.
gromde hij. Hij maakte de zin niet
af, doch het was duidelijk wat hij
wilde zeggen. Dokter Merryland
kwam hijgend aangelopen. Hij
knielde neer. „Licht", bracht hij
tussen een paar ademstoten uit.
een comité van oud-leerlingen ge-
vormd, dat het plan heeft opgevat
de jubilerende onderwijzer 'n bonte
avand aan te bieden, verzorgd door
oud-leerlingen, waarop hem tevens
een passend cadeau zal worden
overhandigd. Het comité doet daar
om een beroep op alle oudleerlingen
hun financiële steun aan dit plan te
verlenen en tevens om zich op te
geven als medewerker aan deze
avond indien ze tenminste iets kun
nen presteren, hetzij op het gebied
van zang, van toneel of van voor
dracht, hetzij zij een instrument be
spelen enz.
De meeste oud-leerlingen zullen
wel een circulaire ontvangen heb
ben, maar aangezien niet alle adres
sen van de leerlingen bekend zijn
(door oorlogsomstandigheden gin
gen een aantal adressen verloren)
verzoekt dit comité ons, een beroep
te doen op alle oudleerlingen, die
wellicht niet werden aangeschreven
zich toch met hun bijdrage en/of
hun medewerking aan te melden bij
het comité, met name bij Marg. van
Campen, Floris V-laan 27 te Waal
wijk.
-Alle oud-leerlingen moeten mee
werken om Mijnheer van der Heij
den werkelijk eens in de bloemen te
zetten; dat heeft hij zonder enige
twijfel verdiend.
PROT. CHR. H.B.S. TE WAALWIJK
Voor het eindexamen HBS A
slaagden de volgende leerlingen:
C. M. van Drongelen te Vrijhoe-
ve-Capelle; P. Kuipers te Wijk en
Aalburg; G. de Man te Vrijhoeve-
Capelle; A. G. W. Schapenk te Til
burg; A. Smits te Nederhemert; A.
J. Vos te 's-Hertogenbosch.
„Verdraaid, ik kan zo niets zien".
Nu was het kapitein Jones, die
de stuurhut binnenholde om een
der grote seinlampen aan te ste
ken. Een seconde later was de lin
kerzijvleugel van de commando
brug stralend verlicht. De dokter
boog zich over het lichaam. Juist
boven de slaap liep een vuurrode
streep, waaruit wat donkerge
kleurd bloed sijpelde.
„Hoe is het, dokter?" vroeg de
kapitein fluisterend.
„Als dit alles is, dan is het niet
ernstig". Voorzichtig onderzocht
hij de rest van het lichaam.
„Niet ernstig, gelukkig", zei hij
dan. „Op een haartje na gemist".
Geholpen door de kapitein en de
eerste stuurman droegen zij het
lichaam naar binnen. Beneden in
het hospitaal werd hij te bed ge
legd. De wonde aan zijn hoofd
werd verbonden en een verpleeg
ster hield de wacht bij hem.
„Waarschuw me onmiddellijk als
er iets bijzonders is. Denk er om,
neem geen enkel risico. Ik word
liever voor niets geroepen dan te
laat. Er kunnen zich complicaties
voordoen".
Na deze instructies wierp dok
ter Merryland nog een blik op zijn
vriend en verdween hij in de ka
piteinshut, waar de beide mannen
„Dr. VAN BEURDENSCHOOL".
R.K. Middelbare Handelsavond
school te Waalwijk.
Geslaagd voor het diploma 5-jari-
ge Middelbare Handelsavondschool
de dames: A. Bakkers, J. Bergmans,
A. Kroot, M. Mahieu, F. Mens te
Waalwijk; H. van Buul te Vlijmen
en E. van Mierlo te Kaatsheuvel;
en de heren: H. v. Huiten, Th. Kel
der; L. de Louw, A. van Oss en Th.
v. d. Pluijm te Waalwijk; H. Koks
en L. Pulles te Drunen.
Afgewezen: 2.
Geslaagd voor het diploma 3-jari
ge Middelbare Handelsavondschool
de dames: M. v. d. Hammen, M.
Hendriks, A. Hens, A. Meijs, A. de
Peffer, L. Possemis, A. Rensen, M.
v. Veldhoven en C. Verwiel te
Waalwijk; en de heren: G. v. Box
tel, G. Cornelisse, J. Fait, G. Hes-
selberth, A. Pullens, H .Pulles, J.
Reus, J. v. Riel, A. van Rijen en N.
Voogd te Waalwijk; J. Genuït en
W. Haverhals te Sprang-Capelle en
Th. Timmermans te Waalwijk.
Afgewezen: 2.
DODELIJK ONGEVAL.
De uitvoerder der fa. Wed. Aarts
en Zonen, de heer J. L. v. d. Dun-
gen, oud 36 jaar, wonende Besoijen-
sestraat, werkzaam aan de nieuw
bouw van Bloch en Stibbe-Hollan-
dia, was omstreeks 3 uur Donder
dagmiddag bezig met 't stellen van
een stalen raam in de derde verdie
ping en stond daartoe op een trap
op de steigerplanken. Plotseling
kantelde het raam en v. d. Dungen
trachtte het tegen te houden, maar
werd daardoor van de trap geslagen
en viel pl.m. 10 meter naar beneden,
waar hij op de straatstenen terecht
kwam en hevig bloedend werd op
genomen. Dokter Langemeijer en
dokter van Rooij verleenden de
'eerste hulp en het ongelukki
ge slachtoffer werd naar het St. Ni-
colaasziekenhuis overgebracht, waar
hem de laatste H. Sacramenten der
Stervenden werden toegediend.
Hij bleek een zware schedelbasis-
fractuur te hebben opgelopen en
zonder tot bewustzijn te zijn terug
gekeerd, is de ongelukkige te om
streeks 6 uur gestorven, nalatende
een echtgenote en twee kinderen,
wier droefheid is te begrijpen en
naar wie algemeen het medeleven
uitgaat.
PLOTSELING STERFGEVAL.
De heer Bernard de Peffer, die
zich nog Dinderdagochtend voor de
uittocht der Ouden van Dagen had
komen melden, stond die middag
met eriige oudjes 'n gezellig praatje
te maken voor z'n huis in de Eerste
Zeine. Hij begaf zich naar binnen,
zette zich neer en was enige ogen
blikken later plotseling overleden.
Vorige week werd z'n echtgenote
begraven.
INTERLEDER EN DE
NEDERLANDSE SCHOEN.
Een generatie geleden bedroeg de
productie van schoenen in Neder
land zo om en nabij de vijf millioen
per jaar. In het afgelopen jaar wer
den er echter niet minder dan 24
millioen paren schoenen geprodu
ceerd. Uit deze cijfers blijkt wel
duidelijk hoe de schoenenindustrie
in een periode van ruim dertig jaar
'n enorme groei heeft doorgemaakt.
Tegenwoordig is het voor 'n schoen
fabrikant, wil hij een behoorlijke
plaats op de binnen- zowel als bui
tenlandse markt innemen, niet vol
doende een goed product tegen een
zo laag mogelijke prijs te leveren.
Ook de snelle ontwikkeling van de
mode op sehoenengebied dient te
v/orden bijgehouden. In dat opzicht
is het zelfs wenselijk vóór te zijn,
wil de schoen de speciale aandacht
van de kopers blijven trekken.
Hoe de Nederlandse schoenfabri
kanten er in slagen aan die eisen
van modieuze aard te voldoen, heb
ben we 't vorig jaar op de „Slem"
te Waalwijk en kunnen we nu weer
in Utrecht zien. ter gelegenheid van
nog lang ernstig zaten te praten.»
HOOFDSTUK 7.
In spanning staarde dokter Mer
ryland naar het bleke gezicht op
het kussen. Een verpleegster stond
naast hem. „Ik geloof, dat hij bij
bewustzijn komt", fluisterde de
dokter. De jongeman bewoog zijn
hoofd en kreunde even. Hij tracht
te zijn arm op te heffen, doch hij
viel krachteloos weer terug op de
dekens. Hij opende zijn ogen en
knipperde tegen het licht. De dok
ter boog zich over hem heen.
„Ha, Gordon, hoe voel je je
Verdwaasd keek deze hem aan.
Dan herkende hij hem. „Morning,
dok. Wat is er gebeurd Hij
trachtte zich in de kussens op te
heffen. De zuster ondersteunde
hem.
„Iemand heeft op je geschoten
toen je op de brug stond. Het had
maar een haartje gescheeld of ik
had hier niet meer tegen je behoe
ven te praten. Het is nu niet ern
stig. Een paar dagen rust houden
en de zaak is weer gezond. Heb je
ergens pijn
„Een beetje aan mijn hoofd".
Gordon tastte aan zijn hoofd en
voelde het verband.
„Hebben ze de dader gegre
pen
de Vakbeurs voor de schoen- en le
derbranche, die van 29 Juni tot 2
Juli a.s. in de Beatrix-hal wordt ge
houden. Modeschoeisel wordt daar
in de eerste plaats onder onze aan
dacht gebracht en fraai schoeisel
wordt daar getoond in geklede zo
wel als in sportieve uitvoering.
Sierlijke maatschoentjes.
De maatschoenmakers komen
eveneens voor het voetlicht.
Juweeltjes van vakmanschap wa
ren daarbij te bewonderen, zoals
pumps, uitgevoerd in twee contras
terende leersoorten en voorzien van
een sierlijke lederen hak en avond
schoentjes met een zeer verfijnde
afwerking in suède en goudleer.
Zelfs schoentjes, uit wollen stof
vervaardigd, waren te bewonderen.
Zij waren speciaal ontworpen ter
completering van een hoed en hand
schoentjes van hetzelfde materiaal.
Voor de gebrekkige voet.
Tot welk voortreffelijk werk de
orthopaedische schoenmakers tegen
woordig in staat zijn werd eveneens
haar voren gebracht. Door het vak
manschap van deze schoenmakers
is het voor een voet-invalide door
gaans mogelijk aan een gebrekkige
voet een normale schoen te dragen.
Ook Nederland kent een Voetge
zondheidsraad, die zich speciaal be
zig houdt met het bestuderen van de
mogelijkheden tot verbetering van
de gezondheid der voeten in ons
land.
Met medewerking van een waren
huisconcern werden 1300 Nederlan
ders met een beroep, waarbij staan
en lopen veel voorkomt, aan een on
derzoek op voetklachten onderwor
pen. Daarbij kon worden vastge
steld, dat de conditie van de voet
bij 70 der onderzochten onbevre
digend was. Doorgaans bleek de pas
vorm van de schoen onvoldoende en
in vele gevallen bevond de juiste
schoen zich niet aan de juiste voet.
Dergelijke omstandigheden hebben
direct invloed op de werklust en de
arbeidsprestatie van de betrokke
nen. Het is daarom noodzakelijk,
aldus dr. A. L. d, Vetten, chirurg,
die als lid van de Voetgezondheids
raad het woord voerde, dat het pu
bliek meer aandacht gaat besteden
aan de gezondheid van de voeten.
Door een voortgezet onderzoek
wil deze raad er toe komen gege
vens te verschaffen, welke het de
fabrikant, de winkelier en de repa
rateur, zowel als de ambachtsman,
mogelijk maken, verbetering van de
voetgezondheid op grote schaal te
bereiken.
OUDEN VAN DAGEN GAAN
WEER EEN DAGJE UIT.
Naar Ko die Nijs in Waalwijk.
Traditiegetrouw biedt het Oran
je-Comité de Oosterhoutse Ouden
van Dagen weer een „vrije dag"
aan, als we het zo noemen mogen.
Een dagje uit, met auto's en bus
sen. Dit jaar naar Waalwijk, waar
de echte Oosterhouter Ko de Nijs
sinds korte tijd een bedrijf heeft,
waar zij zullen worden ontvangen
en getracteerd. Wij zijn ervan
overtuigd, dat deze ontvangst daar
prima in orde zal zijn. Ko de Nijs
kent zijn pappenheimers en zal er
zeker een eer in stellen zyn oud
stadgenoten een goede ontvangst
te bereiden.
(Uit Kanton Oosterhout).
KONINGIN EN PRINS BEZOCH
TEN HERSTELD WALCHEREN.
Vrijdag is op Walcheren het de
finitieve herstel gevierd ;een luis
terrijke viering was het, die nog
luisterrijker werd door de deelna
me van H. M. de Koningin en de
Prins, die beiden zeer geestdriftig
door Walcherens bevolking zijn toe
gejuicht. Het koninklijk paar ver
toefde bijna de gehele dag in het
feestvierende Middelburg, waar zij
diverse officiële plechtigheden heb
ben verricht of er bij tegenwoordig
waren.
Dokter Merryland schudde het
hoofd. „In de opwinding van het
ogenblik heeft niemand daaraan
gedacht. Daarna was het natuur
lijk te laat. We hebben alleen een
huls gevonden van een Browning
F.N. 6.35. Een licht wapen, maar
verdraaid gevaarlijk op een korte
afstand. De dader moet dicht bij
je gestaan hebben".
Gordon zuchtte. „Hét lijkt hier
wel Chicago", bromde hij. „Als ze
die vent nu nog gegrepen hadden,
was het niet zo erg geweest. Heb
ben de passagiers niet iets be
merkt
„Dat geloof ik niet. Ik heb er
tenminste niets over gehoord. Al
leen
„Alleen vroeg Gordon nieuws
gierig. „Vertel op
„Miss Marino hééft naar je ge
vraagd. Ze kon je nergens vinden,
vertelde ze me. Zal ik haar straks
naar je toe sturen
Gordon kon het niet helpen,
maar hij voelde blijdschap, dat 't
meisje hem niet vergeten was.
sterker nog, dat ze het onmiddel
lijk in de gaten had, dat hij een
tijdje voor haar onzichtbaar bleef.
„Graag", zei hij. „Je weet hoe
zeer ik op bezoek gesteld ben".
(Wordt vervolgd).
