Een lialve eeuw verlost van het water
at
De Koopman van Venetië
VIJF DAGEN
NAAR PARIJS
De Kerkconsecratie
«■THEATER OISTERWIJK
te Drunen
ire?/
,,De Echo"
ook UW blad
DE ECHO VAN HEX ZUIDEN VAN VRIJDAG 20 AUGUSTUS 1954
2
3
In 1904 werden Maas en Waal gescheiden
en werden Gelderland en Brabant ge
vrijwaard voor waterrampen.
Op 18 Augustus 1904 heeft Hare Majesteit Koningin Wil-
helmina in gezelschap van Z. K. H. Prins Hendrik en vele
andere hoge autoriteiten, aan boord van het jacht Krayen-
hof officiéél de nieuwe Maasmond geopend, door bij Heus-
den een lint stuk te varen en heeft zij ook op de afsluit
dijk bij Andel, op de plek waar eerst de Maas de Waal in
stroomde, een gedenknaald onthuld ter herinnering aan
deze gedenkwaardige dag.
Want gedenkwaardig was deze dag in hoge mate. Van nu
af immers was er een einde gesteld aan een probleem dat
gedurende bijna een eeuw de gemoederen zeer bezig had
gehouden, was er een einde gekomen aan de reeks van
'rampen, die bijna ieder jaar de Langstraat, het Land van
Heusden en Altena en de Bommelerwaard teisterden, om
dat de dijken het wilde water van Maas en Waal, die van
af Woudrichem samenstroomden, niet konden bergen.
In 1904 kreeg de Maas een nieuwe uitmonding in de genor
maliseerde Amer; de beide rivieren, Maas en Waal, waren
gescheiden en hun woest geweld was aan banden gelegd.
Zet Uw
Heerlijk verfrissend, zuivert
mond en keel en is goed
*Z2°r Uw tanden.
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
Van tientallen lijders
aan Brandend Maagzuur
hebben er Dozijnen Rennies op zak...
(Wordt vervolgd).
2
Er is bovendien een mooi pensioen
fonds, waarin door de firma reeds een
millioen gulden is gestort, en waarvan
reeds diverse pensioengerechtigden ge
nieten.
Hoe zeer het personeel dit alles waar
deert, blijkt uit de grote prestaties die
de N.V. na de oorlog weer geleverd
heeft. De productie is opgelopen tot an
derhalf millioen paar schoenen per jaar.
De 10 filialen die in de oorlog en bi)
de bevrijding zijn verwoest zijn alle
weer opgebouwd, en als laatste, werd
enkele maanden geleden het eerste fili
aal van de N.V. in de Korte Hoogstraat,
dat bij het bombardement van Rotter
dam werd verwoest, weer in een nieuw
pand ondergebracht en hiermee bereikte
het totaal aantal filialen de 75.
NIEUWE GROOTSE PLANNEN.
Men laat het hier niet bij. Er staan
grootse nieuwe plannen op stapel, reële
plannen die gedeeltelijk binnen zeer kor
te termijn zullen worden uitgevoerd.
Zoals we reeds zeiden, kampt ook de
N.V. Ivo van Haren, zoals zoveel Waal-
wijkse bedrijven, met een ernstig perso
neelstekort. „Als we morgen 100 arbei
ders hier in Waalwijk kunnen krijgen,
vinden ze achter elkaar een plaats", zei
ons een; van de heren en dit tekent de
siiuatie waarin het bedrijf zich thans
bevindt, een situatie waaruit men pro
beert te geraken door elders bestaande
gedeelten van het bedrijf uit te breiden
en nieuwe fabrieken te bouwen.
Zo heeft Maandag j.l. op het hoofd
kantoor te Waalwijk de aanbesteding
plaats gehad van de grote uitbreiding die
de Bossche fabriek zal ondergaan, een
uitbreiding die de fabriek tweemaal zo
groot zal maken dan ze nu is. Het ligt
o.n;. in de bedoeling een kantoorgebouw,
een cantine en een nieuwe bedrijfsruimte
te bouwen. En als deze uitbreiding tot
stand is gekomen dan zal e,r nog niet de
helft staan, van wat de N.V. van plan
is in Den Bosch te bouwen.
Bovendien bestaan er concrete plan
nen om in Vught een stikkerij te bou
wen; plannen die echter nog geen ver
wezenlijking krijgen, omdat de onder
handelingen met de gemeente Vught nog
gaande zijn.
Ten aanzien van de fabrieken te
Waalwijk bestaan geen plannen; men
heeft hier nu eenmaal geen arbeiders
genoeg. - f
Maar hier blijft niettemin het hoofd
kantoor gevestigd en hier zal de grote
administratie van de gehele N.V. wor
den gevoerd, zoals van hieruit ook de
hele expeditie wordt georganiseerd.
WERKERS VAN
HET EERSTE UUR.
I I l '-I I
Het feit van het vijfentwintig jarig
bestaan van de N.V. in haar huidige
vorm zal natuurlijk op meer dan gewo
ne wijze worden gevierd. Men heeft oor
spronkelijk het plan gehad er een groot
se viering van te maken, maar uiteinde
lijk oordeelde men dat het voor het per
soneel verkieslijker was, wanneer zij a.s.
Maandag een vrije dag hadden en een
flinke gratificatie kregen, dan wanneer
men er een heel feest van ging maken.
Niettemin zijn er die dag natuurlijk
enkele officiële gebeurlijkheden. En een
van de punten van het feestprogramma
vormt de huldiging van de jubilarissen
die vijfentwintig jaar in het bedrijf
werkzaam zijn. Dat zijn de mensen die
vanaf het eerste uur hun diensten de
N.V. hebben aangeboden, de werkers
van het eerste uur, die de zaak mee
groot hebben gemaakt.
Tot deze jubilarissen behoren o.a. de
heer A. J. de Munnik, die met de heer
Ivo van Haren de directie voert van het
bedrijf. Reeds toen de heer van Haren
zijn lederhandel dreef was de heer de
Munnik zijn gewaardeerde medewerker,
en hij is dat tot op de dag van vandaag
gebleven. Dan is daar nog de heer
Schiferli, die steeds bedrijfsleider is ge
weest in de Waalwijkse fabriek en thans
deze zelfde functie bekleedt in het Bos
sche bedrijf, en de personeelschef de
heer Bataille die ook in deze functie is
overgeplaatst naar den Bosch.
Zij en een aantal anderen zullen a.s.
Maandag ongetwijfeld een hartelijke hul
diging ten deel vallen. 1
Maar er is natuurlijk nog meer te
doen. Zo is er om 10 uur in de kerk van
de H. Clemens te v.m. Baardwijk een
plechtige H. Mis van dankbaarheid en
om 11 uur volgt dan een feestelijke bij
eenkomst in de cantine van de fabriek
aan het Hoogeinde. Naast de huldiging
van de jubilarissen zal de directie na
tuurlijk ook een huldiging worden bereid.
Op de eerste plaats door het personeel,
dat een door de Waalwijkse kunstenaar
Theo van Delft vervaardigd borstbeeld
van de heer Ivo van Haren zal aanbie
den, door de chefs van de 75 filialen,
die de directie ook een verrassing heb
ben bereid, en last not least door de
eigen fabrieksharmonie, die deze bijzon
dere plechtigheid zal opluisteren en een
mooie muzikale hulde zal brengen.
Wanneer de plechtigheid voorbij is,
marcheert de harmonie naar Hotel Ver-
wiel waar van 2 tot 3 uur een receptie
wordt gehouden en waar ongetwijfeld
heel velen hun gelukwensen de directie
zullen aanbieden.
Het zal een gloriedag zijn voor dit
Waalwijkse bedrijf. En al zijn de fees
ten dan minder spectaculair dan in 1937,
hun betekenis is er niet te minder om,
integendeel. c
Het bedrijf weet zich thans op een
belangrijk tijdstip in zijn geschiedenis.
Moeilijke jaren zijn achter de rug,
glansrijk is men de moeilijkheden te bo
ven gekomen; men gunt zich geen tijd
om even te pauseren, stilstand is achter
uitgang. Nieuwe grootse plannen liggen
gereed op het directiekantoor zoals we
hebben gezien, plannen waarin zich al
deze vijfentwintig jaren van hard en eco
nomisch en succesvol werken weerspie
gelen.
We wensen de heer van Haren, die
zich gesteund weet door zijn mede-di
recteur de heer de Munnik, zijn drie
zoons en zijn 2000 mannen en vrouwen
k medewerkenden, graag het allerbeste suc
ces toe, terwijl we bijkans de volle over
tuiging hebben dat dit succes zeker zal
worden bereikt, daar staat immers een
verleden, dat niet groot is nog in jaren,
maar wel in betekenis, borg voor, en voor
Waalwijk hopen wij, dat zich nog eens
betere perspectieven openen voor de
hoofdfabriek in onze gemeente.
LIJDENSWEG.
Het werd een lange lijdensweg,
van het eerste initiatief, door Ko
ning Willem I genomen, tot de
verwezenlijking van het uiteinde
lijke plan.
Iets moest er gebeuren. In voor-
jaar, najaar en winter was de toe-
Stand van de beide rivieren vaak
bijna onhoudbaar. In beide stro
men stond het water van dijk tot
dijd, en wanneer ze dan bij Wou
drichem samenkwamen, vochten zij
als het ware om de voorrang, hun
Op Zondag 22 Augustus brengt het
Nationaal Toneel van België,
afd. Reizend Volkstheater,
Blijspel door William Shakespeare
Regie: Rik Jacobs Aanvang 3 en 8 u. n.m.
Voorverkoop vanaf heden bij V.V.V. Oisterwijk
Tel. 2345
woeste overtollige water kwijt te
raken.
Bovendien werd de stand van 't
Maaswater sterk beïnvloed door 't
feit dat de Waal eeris;t al via de He-
renwaardense overlaten veel wa
ter op deze rivier spuide en nog
erger werd de toestand wanneer in
het voorjaar de was van het water
vergezeld ging van massa's ijs-
schotsen. Het water in de Waal
ging tussen Herewaarden en Wou
drichem aanmerkelijk minder snel
stromen, en de ijsdammen die het
gevolg hiervan waren, vormden
weer een nieuw gevaar.
De rivieren de Aa en de Dommel
konden hun overtollige water in de
overvolle Maas niet meer kwfjt en
het gevolg hiervan was weer, dat
een groot gebied rond 's-Herto-
genba'S'ch geïnundeerd werd. Wei
nig winters zijn er bijvoorbeeld ge
weest, waarin het Bossche veld
niet één groot meer was, dat de
normale verbinding van de hoofd
stad met de Langstraat verbrak.
Men had een heel beveiligings
apparaat in het leven geroepen.
Zodra de rivier een bepaalde hoog
te had bereikt, kwamen de „djjk-
wachten" en de „riviercorre'Sflpon-
dentie" in functie. Werd in 'n dijk
een zwakke plek geconstateerd,
dan werden met de meeste spoed
vanuit de nabijzijnde dijkmagazfj-
nen allerhande materialen ter ver
steviging aangevoerd. Maa-: deze
voorzieningen verhinderden niet,
dat op gezette tijden ernstige dijk
doorbraken voorkwamen. Zo de
doorbraak van de Waaldijk in 1861
toen men al alle mogelijke plannen
beraamde; in dat jaar werd de he
le Bommelerwaard en 't hele Land
van Maas en Waal geïnundeerd.
Op initiatief van Koning Willem
I werd in 1821 al een commissie
ingesteld om verbetering in deze
toestand te brengen. In 1823 kwam
Luitenant-generaal Kraijenhof al
met een plan, de beide rivieren te
scheiden en het Maaswater af te
voeren door de oude bedding in
het Bergse veld, verder langs de
weg van het Oude Maasje naar het
Hollandsch Diep.
In 1828 volgde weer een com
missie, maar het plan Kraijenhof
vond niet veel genade in de ogen
der deskundigen. Het werd een lij
densweg en al vond in 1861 het
plan Kraijenhof bijval bij de heren
van Rijkswaterstaat, eerst waren er
nog een paar dijkdoorbraken, n.l.
o.a. in 1876 die bij Blauwe Sluis,
en in 1880 bij Driehuizen, Nieuw-
kuijk en Poederoijen, nodig voordat
er vaart achter werd gezet. Maar
toen was Willem II zich persoonlijk
komen overtuigen van het leed en
de ellende die was aangericht door
deze rampen en op 26 Januari 1883
werd het wetsontwerp bekrach
tigd tot scheiding van de beide ri
vieren; de Maas kreeg een nieuwe
uitmonding in de genormaliseerde
Amer en bij Andel zou in de Maas
een afsluitdijk worden gelegd. De
Herenwaardse overlaten werden
geheel afgesloten.
In 1881 hadden Provinciale Sta
ten van Noord-Brabant reeds een
millioen gulden in de kosten van
uilvoering van dit gigantisch werk
bijgedragen, een bedrag van" twee
millioen werd in '83 door het Wa
terschap ter bestudering van de
verbetering van de waterstaatstoe-
iSitand in Noord-Brabant hieraan
nog toegevoegd, speciaal bedoeld
voor die werken, welker uitvoe
ring moest voorkomen dat West-
Brabant en vooral het Land van
Heusden en Altena te lijden zouden
hebben van de verbetering van de
toestand elders in onze provincie.
En zo werden naast het leggen van
de Nieuwe Maasmond nog talrijke
werken uitgevoerd ten behoeve van
de waterontlasting, de waterinla-
ting en de waterkering in bedoel
de gebieden, voorzieningen die de
nieuwe toestand eiste.
DE OFFICIËLE OPENING-
Zo werd het 1904 voordat dit
hele complex van werkzaamheden
was voltooid. Op 20 Juni 1904 om
12 uur stak de toenmalige minister
van Waterstaat, ir. M. Bongaerts,
de keerdijk bij Heusden door en
toén viel het water van de Maajsi in
zijn nieuwe bedding.
De officiële opening echter ge
schiedde op 18 Augustus door H.
M. Koningin Wilhelmina, die voor
dit doel drie dagen in onze pro
vincie verbleef en veel plaatsen in
de Oostelijke Langstraat en 't Land
van Heusden en Altena bezocht
in gezelschap van haar gemaal Z.
K. H. Prins Hendrik.
In „De Echo" van 1904 lezen we
enthousiaste verslagen over dit be
zoek, maar door dit enthousiasme
klinkt nu en dan een bittere toon
van verwijt, dat Waalwijk ditmaal
de hoge gasten weer niet binnen
zijn grenzen zou zien. Met welk een
kleine wijziging in de reisroute had
ook onze gemeente kunnen wor
den bezocht, lezen we. Vooral spijt
onis dit, vervolgt dan het -artikel,
wijl een bijzondere reden van per
soonlijke aard de oorzaak daarvan
schijnt le zijn. Men mompelt dat er
autoriteiten zouden zijn, die om
bijzondere redenen, om 't maar
eens gewoon uit te drukken, niet
zo heel veel met onze gemeente op
hebben. Dat zou ook reeds vroeger
meermalen gebleken zijn
Dat neemt niet weg dat de tocht
van de Koningin door de Lang
straat en het Land van Heusden en
ARena, deels in een open rijtuig,
deels aan boord van het jacht de
Krayenhof, een triomftocht ilsi ge
worden, ondanks de vreselijke re
gen, waarmee men vroeger blijk
baar ook al geplaagd werd.
Met het jacht voer de Koningin
bij Heusden een over de Maas ge
spannen lint stuk en bij Andel ont
hulde zij een gedenknaald, die de
herinnering aan dit moment moest
levendig houden.
EEN ZEGEN, MAAR
Het is niet overdreven, wanneer
we vaiststellen dat deze ingrijpende
kikkert U helemaal op.
door Tom Lodewijk.
3)
Zo gebeurde het, dat Carla de grote
zaal van American binnen 'kwam, waar
Frans zat te wachten, in gezelschap van
de nog altijd hevig voortredenerende
hrederik Moerlant.
Frans was wat geschrokken van Car-
la's stem aan de telefoon. Hij had zich
zelf verteld, dat Carla hem volkomen
onverschillig liet. Waarom had haar stem
hem dan in de war gebracht? En nu zat
hij te wachten in American (hij was er
a'. een kwartier te vroeg) en constateer
de, dat hij toch wel een beetje tegen
het onderhoud opzag, of er naar ver
langdewat was het eigenlijk? Hoe
zou Carla er uit zien? En wat zou ze
hebben?
Hij had reeds allerlei gesprekken ge
fantaseerd, waarin zij óf scherp' en ha
telijk, óf verlegen en in de war, maar
hij altijd snedig, slagvaardig, nobel en
zakelijk geweest was. Uit die gefanta
seerde gesprekken was hij altijd tevoor
schijn gekomen met de lauwerkrans der
overwinning om de slapen, een verne
derde, verblufte Carla achterlatend.
Maar de Carla, die nu door de draai
deur de vestibule binnenkwam was noch
vernederd noch verbluft. Met ge
amuseerde glimlach luisterde Ze naar de
vogelverschrikker (dacht Frans), die
zich naast haar liep aan te stellen (vond
Frans). Ze zag er betoverd uit in haar
eenvoudig donkerblauw mantelpakje met
de witte linnen overhemd-blouse, en tal
van mannenhoofden draaiden dan ook
als op commando naar de ingang.
Frederik Moerlant was, ondanks zijn
uiterlijke excentriciteit te veel doorsnee
man, dan dat hij niet genoten zou heb
ben van deze entrée aan de zijde (van
zulk een opvallend knap meisje. Er za
ten bovendien altijd wel een dozijn ken
nissen in de zaal, die hem dit gezel
schap ziedend zouden benijden en zeg
gen: Die Freek, zo lelijk als een aap,
wat ziet zo'n kind in die vent? Dus
legde hij het er nog een beetje extra
dik op, deed zijn uiterste best (en dan
kon hij heel geestig zijn), zodat Carla
werkelijk moest lachen om zijn zotter
nijen. i
Zeg zei hij ik heb je nog
wat te vragen. Heb je lang werk met je
zakelijk onderhoud?
O nee antwoordde Carla, op
eens niet zo zeker van haar zaak dat
is zó afgelopen.
Drink je dan zo meteen nog even
een kopje koffie met me? Ik zit hier vlak
biji
Carla aarzelde even.
Ja, het is voor jou ook van be
lang hield Freek vol het gaat om
bandontwerpen voor boeken en dat is
net wat voor jou.
Inderdaad, dat was net wat voor haar,
en ze was Op slag geïnteresseerd. Ik
kom zo nog wel even bij1 je beloofde
ze en wendde zich toen naar het tafel-
tic, waar Frans, met een diepe rimpel
tussen zijn ogen, al Zat te wachten. Hij
stond beleefd op toen ze naar hem toe
kwam. Ii
Dag, Carla.
Dag, Frans.
Ze gingen zitten. Frans kookte inwen
dig. Zie je wel, dat was het soort ke
rels waar zij zich mee op haar gemak
voelde. Zo'n ridder van ringbaard en
ribfluweel, Zo'n halve gare 'artist die zich
vaker van binnen waste met ouwe klare
dan van buiten met water en zeep. Hij'
had wel goed gezien, zij pasten niet bij
elkaar.
Daarom was zijn groet uitermate ge
reserveerd,
Carla had haar hart een slag voelen
overspringen, toen Frans daar oprees,
lang, blond, met z'n open, een beetje
stuurs gezicht. Maar de toon van Zijn
stem en zijn vrij slap handje bevroren
meteen al haar zachtere gevoelens. Jak
kes, wat een beer! Waarom moest hij
zich zo idioot aanstellen? Kon hij niet
gewoon doen? Het leek wel, of ze hem
ik-weet-niet-wat had gedaan.
Maar Carla wist haar gevoelens 'beter
te beheersen dan Frans. 'Sereen zat ze
daar, onaandoenlijk als een Boeddha
beeldje.
De ober bracht koffie, het gesprek
kwam maar moeilijk op gang. Het was
Carla, die 't eerst haar houding vond'en
zakelijk en kort Frans vertelde waar het
om ging.
Kijk eens Frans, m'n eerste impuls
was me terug te trekken. Maar dat is
erg moeilijk. M'n vacantie is bepaald,
ik ga met m'n vriendin; ik zou alles on
derstboven gooien. En ik had zo ge
dacht: 't is toch ook niet nodig? Ju zult
al-, reisleider je handen vol genoeg heb
ben. Ik occupeer ine wel met Els. We
hebben alleen maar zakelijk met elkaar
te maken. Niemand hoeft te weten, dat
er wat tussen ons... tussen ons is ge
weest. Nietwaar?
Ja peinsde hij hardop ik ge
loof wel dat je gelijk hebt, al vind ik
het zelf niet zo leuk. Maar ik kan me
ook niet terugtrekken, want ze zitten
toch al zo omhoog nu die andere vent
plotseling ziek is geworden. Maar dan
zullen we ook het best doen, zo neutraal
mogelijk te zijntegen elkaar. Dan
ber. jij op de reis gewoon juffrouw
Mertens. j
En jij meneer Noordeloos! Ze
moest toch even glimlachen. Maar Frans
vertrok geen spier. O, hij was akelig era-
maatregelen, waarmee millioenen
waren gemoeid, een zegen zijn ge
weest voor onze streek, voor ge
heel Noord-Brabant en voor een
groot gedeelte van Gelderland. En
daarom denken wij met vreugde en
dankbaarheid terug aan deze dag,
die een einde maakte aan een pe
riode van telkens terugkerende
bange zorg voor het welzijn van
have en goed, voor de veiligheid
van eigen leven.
Maar het herdenken van deze
dag doet ons in verhevigder mate
ook weer denken aan de water
staatkundige problemen die nog le
ven in onze omgeving en dringend
om een oplossing vragen.
Veel is er sinds vijftig jaren ver
beterd, maar nog niet alles; nog
staat een gebrekkige waterstaat
kundige toestand de volledige ont
wikkeling en ontplooiing van een
belangrjjk stuk Noord-Brabant in
de weg. Het herdenken van het
grote feit, dat vijftig jaren geleden
plaats vond, versterkt ons echter
weer in de hoop, dat ook voor de
thans beslaande problemen een
goede doeltreffende oplossing zal
worden verkregen.
Altijd en overal ontmoet II lijders aan
brandend maagzuur en U herkent ze aan
de lof die ze voor Rennies hebben.
Innemen doen ze die tabletjes onopval
lend, want water of wat ook komt er
niet aan te pas. Ze helpen van de ene
minuut op de andere. Ook U!
De „Kerkgeschiedenis" van Deunen tot
'leven 'geroepen in een historische
optocht.
De heer Max Lips, directeur van de
Schroevengieterij Lips N.V., benoemd
tot ridder in de Orde van de
H. Gregorius.
Het feest der Kerkconsecratie bereikte
Maandag in Drunen zijn hoogtepunt met
de zinvolle liturgische plechtigheden der
kerkconsecratie in de morgenuren en met
de wijdingsmis, waarin Mgr. Mutsaerts
pontificeerde.
Reeds enige weken was het in Dru
nen feest; door concert, Calderonspel en
expositie op het gemeentehuis, werd deze
hoogtijdag voorafgegaan, terwijl een drie
daags triduum met een algemene H.
Communie voor de parochianen 'de di
recte voorbereiding was voor dit grootse
feest.
In de middaguren trok Maandag door
Drunens straten een schitterende histo
rische optocht, waarin de Kerkgeschiede
nis van Drunen tot leven werd geroepen.
Tegen de achtergrond van deze tot le
ven geroepen historie, tekende de bete
kenis der kerkwijding zich helderder,
scherper en duidelijker af.
Met een lichtprocessie, waarvoor een
massale belangstelling bestond, nam men
in de avonduren afscheid van de nood
kerk en werden het Allerheiligste, de
H. Vaten en het Mariabeeld overge
bracht naar de nieuwe kerk.
Zondag; had onder geweldige belang
stelling de intocht plaats van Mgr. Mut
saerts, Bisschop van 's-Hertogenbosch.
Hierover gaven wij reeds een uitvoerig
verslag in ons vorig blad.
In de late avonduren werd de heer M.
Lips te zijnen huize nog verrast met de
pauselijke onderscheiding, met de benoe
ming tot ridder in de orde van de H.
Gregorius. De fa. Lips schonk aan deze
nieuwe kerk van Drunen een toren.
Kerkconsecratie.
Maandagmorgen om 8 uur begon reeds
de plechtigheid der kerkconsecratie. On
geveer 10 uur werd de kerk voor de ge
lovigen opengesteld en zeer velen maak
ten gebruik van dit feit, om de zinvolle
plechtigheid der kerkconsecratie bij te
wonen. De gezangen werden uitgevoerd
door de Paters van Onsenoort.
Om pl.m. 11 uur begon de Wijdings-
Mis, waarin Mg.r. Mutsaerts pontificeer
de. Mgr. Mutsaerts werd geassisteerd
door Deken Rooyackers als presbyter-
assistens, Kapelaan Vogels als diaken,
Kapelaan van Erp als sub-diaken en als
troondiakens Pastoor Pijnenborg uit
Groesbeek en Pastoor v. Dal uit Lierop.
De overige bedieningen werden zoveel
mogelijk uitgevoerd door priesterzonen
uit de parochie.
Onder leiding van Jo Verhoeven zong
het parochieel zangkoor, versterkt met
't Jongenskoor, de Mis Lauda 'Sion van
Palestrina.
In de middaguren vierde men het
feest verder met een kleurrijke en zeer
fraaie historische optocht, waaraan de
zon, zo karig met haar stralen deze zo
mer, haar glans niet wilde onthouden.
Uitgebeeld in tien groepen, verzorgd
door evenveel buurten en verenigingen,
werd de historie der kerken en de pa
rochie ons verteld. Niet stijf, niet ge
maakt of plechtig, maar met een hart-
veroverende, eenvoudige, oprechte en
spontane hartelijkheid, die aan deze op
tocht een bizondere kleur en glans gaf.
Welk een gemeenschapsgeest, welk
eer, collectief feestvieren en welk een
bezig en actief geworden feestend volk,
stig; Carla voelde plotseling de behoefte
opkomen hem een lepeltje suiker in Zijn
boord te gieten, om eindelijk die kille
reserve eens te doorbreken. Langzaam
steeg haar ontstemming. Wat een onge
likte beer,"wat een vervelend, onbeschoft
manneke was hij toch eigenlijk. Nu zag
ze hem wellicht pas, zoals hij werkelijk
was. Stel je voor, dat zij samenze
moest er niet aan denken. Voor het eerst
was ze blij, dat het tussen hen uit was.
En met een eerlijke opluchting zei ze:
Dus dat houden we afgesproken?
'Goed - zei hij stroef.
Dan ga ik maar weer.
Moet je nu 'al weg? had hij zijns
ondanks willen vragen, maar 'hij dacht
aan die kwast met die baard. Natuurlijk
moest ze naar die. vent, die ophakker,
die vervelende vent met zijn ongure
baard. Dus zei hij alleen maar: Goed.
Dag ehjuffrouw Mertens. Het
klonk niet als een grapje. Geen glimlach
kwam er zelfs voor een moment in zijn
ogen. Hij stond diaar als een gietijzeren
paal, net zo onaandoenlijk en net zo ver
velend.
In Carla bevroor iets.
Dag, meneer Noordeloos zei ze
en bood hem een hand, alsof ze hem
op audiëntie had gehad.
Met dat gebaar schiep ze mijlen af
stand tussen hen beiden. Frans voelde
het. De overeenkomst was gesloten. En
het afscheid was definitief.
straalt ons uit deze optocht tegen.
Het is moeilijk te zeggen wat het
voornaamste was, deze arbeidzaamheid,
deze gemeenschapsgeest, dit collectief
vieren van het feest, of het tot leven
roepen van deze eeuwen kerkgeschiede
nis, waartegen de betekenis van een
kerkwijding helderder en duidelijker af
stak. Tegen de achtergrond der historie
ziet men de dingen immers beter, groter.
Feit is, dat wat voorbij trok, een feest
was voor oog, oo,r en hart.
Het krijgsvolg van Taxandrië, Waar
van Drunen immers een nederzetting
was, trok deze middag door Drunens
straten en Bisschop Lambertus bracht
dit heidense volk nog eens het licht van
het geloof en hij sprak duidelijke en
klare taal. r
De heer van Drunen, jonkvrouwen,
edelen en krijgsknechten komen voorge
reden en de proost van 't Kappittel van
Luik komt de parochie stichten.
Verder gaat de tijd; het volk van
Drunen brengt zijn tienden aan, en Rut-
ger de Oude komt in eigen persoon, voor
wie het nog niet mochten weten, dit
recht van tienden nog eens overdragen
aar. de abdij van Tongerloo.
Dan komen de staatse troepen, en, o
wat vliegen de eeuwen; Lodewijk Napo
leon en zijn gevolg; de vrijheidsboom en
een sierlijke troubadour, die ons verteld
de wisselvallige historie der afname en
teruggave der kerk.
En Petronella Jansen-v. Huiten en
haar zuster 'Maria, komen nog eens grond
beschikbaar stellen voor de bouw van
een schuurkerk en tegenover de Dros-
saert waren deze dames niet op hun
mondje gevallen.
De zouaven vergasten ons op een lied
en de oude parochiekerk, precies nage
maakt, trok voorbij.
Wij horen en zien nog eens de ver
woesting der oude kerk en op geestige
wijze wordt afscheid genomen van de
noodkerk.
Bij het knopen van de lopers komen de
zeven hoofdzonden nog even om de
hoek kijken, en een praalwagen met de
nieuwe kerk is de schone voleinding van
deze fraaie stoet, waarin de aan echte,
geestige, Brabantse humor ook niet ont
brak.
Een schone stoet, passend in het raam
der feesten rond deze kerkconsecratie.
Lucas van Hoek, Rector Beex en Jo van
Erp verleenden er hun medewerking aan.
Onder de loggia van het gemeentehuis
sloegen Bisschop en genodigden deze op
tocht gade.
Lichtprocessie.
In een licht- en bid-processie, waar
voor een massale belangstelling bestond,
heeft men in de avonduren afscheid ge
nomen van de noodkerk, door overbren
ging van het Allerheiligste en de H. Va
ten.
Met een machtig Credo en Te Deum
in de nieuwe kerk werd deze triomfdag
besloten. i
Maar hiermede was het feest nog niet
besloten. Dinsdag volgde nog een dag
voor de jeugd en Woensdag een dag
voor de zieken en ouden van dagen.
En het leven gaat verder. Reeds is de
eerste in deze kerk gedoopt, het eerste
huwelijk gesloten en de eerste uitvaart
gehouden, en a.s. Zondag is het weer
een jubeldag, als de kinderen hun eerste
H. Communie zullen doen.
O, Els, hij was onuitstaanbaar. Een
gezicht als een schelvis, die drie dagen
op een warme stoof heeft gelegen, en
oet zoveel houding als een opgezette
heer. Vreselijk waardig, 'en afgemeten,
geen woord te veel. Dag, juffrouw Mer
tens
Zei 'hij juffrouw Mertens?
Dat hadden we afgesproken, voor
op de reis. Maar dit weet ik welhet
fclijft juffrouw Mertens. En het blijft me
neer Noordeloos. 'Els, weet je wel, dat ik
nu eigenlijk verschrikkelijk blij ben, dat
let zo moest lopen. Want nu is het
meteen afgelopen ook.
Gelukkig 'dan imaar, dat je zo ver
schrikkelijk blij bent zei Els nuchter.
Eén fijne glimlach speelde om haar
mond. En zouden we dan eindelijk
niet eens doen, wat we drie dagen gele
den al zouden doen?: een lijstje gaan ma
ken van wat we moeten meenemen?
Want ik ben niet van plan inet acht kof
fers en een hoedendoos te gaan zeulen.
Ik zon de hoedendoos wel voor je
dragen bood Carla grootmoedig aan.
Geen gekheid, jongedame. Ga Zit
ten én schrijf: Pyama's... twee.
Twee? 'Waarom twee? Is één niet
genoeg
7