Een lialve eeuw verlost van het water at De Koopman van Venetië VIJF DAGEN NAAR PARIJS De Kerkconsecratie «■THEATER OISTERWIJK te Drunen ire?/ ,,De Echo" ook UW blad DE ECHO VAN HEX ZUIDEN VAN VRIJDAG 20 AUGUSTUS 1954 2 3 In 1904 werden Maas en Waal gescheiden en werden Gelderland en Brabant ge vrijwaard voor waterrampen. Op 18 Augustus 1904 heeft Hare Majesteit Koningin Wil- helmina in gezelschap van Z. K. H. Prins Hendrik en vele andere hoge autoriteiten, aan boord van het jacht Krayen- hof officiéél de nieuwe Maasmond geopend, door bij Heus- den een lint stuk te varen en heeft zij ook op de afsluit dijk bij Andel, op de plek waar eerst de Maas de Waal in stroomde, een gedenknaald onthuld ter herinnering aan deze gedenkwaardige dag. Want gedenkwaardig was deze dag in hoge mate. Van nu af immers was er een einde gesteld aan een probleem dat gedurende bijna een eeuw de gemoederen zeer bezig had gehouden, was er een einde gekomen aan de reeks van 'rampen, die bijna ieder jaar de Langstraat, het Land van Heusden en Altena en de Bommelerwaard teisterden, om dat de dijken het wilde water van Maas en Waal, die van af Woudrichem samenstroomden, niet konden bergen. In 1904 kreeg de Maas een nieuwe uitmonding in de genor maliseerde Amer; de beide rivieren, Maas en Waal, waren gescheiden en hun woest geweld was aan banden gelegd. Zet Uw Heerlijk verfrissend, zuivert mond en keel en is goed *Z2°r Uw tanden. FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden". Van tientallen lijders aan Brandend Maagzuur hebben er Dozijnen Rennies op zak... (Wordt vervolgd). 2 Er is bovendien een mooi pensioen fonds, waarin door de firma reeds een millioen gulden is gestort, en waarvan reeds diverse pensioengerechtigden ge nieten. Hoe zeer het personeel dit alles waar deert, blijkt uit de grote prestaties die de N.V. na de oorlog weer geleverd heeft. De productie is opgelopen tot an derhalf millioen paar schoenen per jaar. De 10 filialen die in de oorlog en bi) de bevrijding zijn verwoest zijn alle weer opgebouwd, en als laatste, werd enkele maanden geleden het eerste fili aal van de N.V. in de Korte Hoogstraat, dat bij het bombardement van Rotter dam werd verwoest, weer in een nieuw pand ondergebracht en hiermee bereikte het totaal aantal filialen de 75. NIEUWE GROOTSE PLANNEN. Men laat het hier niet bij. Er staan grootse nieuwe plannen op stapel, reële plannen die gedeeltelijk binnen zeer kor te termijn zullen worden uitgevoerd. Zoals we reeds zeiden, kampt ook de N.V. Ivo van Haren, zoals zoveel Waal- wijkse bedrijven, met een ernstig perso neelstekort. „Als we morgen 100 arbei ders hier in Waalwijk kunnen krijgen, vinden ze achter elkaar een plaats", zei ons een; van de heren en dit tekent de siiuatie waarin het bedrijf zich thans bevindt, een situatie waaruit men pro beert te geraken door elders bestaande gedeelten van het bedrijf uit te breiden en nieuwe fabrieken te bouwen. Zo heeft Maandag j.l. op het hoofd kantoor te Waalwijk de aanbesteding plaats gehad van de grote uitbreiding die de Bossche fabriek zal ondergaan, een uitbreiding die de fabriek tweemaal zo groot zal maken dan ze nu is. Het ligt o.n;. in de bedoeling een kantoorgebouw, een cantine en een nieuwe bedrijfsruimte te bouwen. En als deze uitbreiding tot stand is gekomen dan zal e,r nog niet de helft staan, van wat de N.V. van plan is in Den Bosch te bouwen. Bovendien bestaan er concrete plan nen om in Vught een stikkerij te bou wen; plannen die echter nog geen ver wezenlijking krijgen, omdat de onder handelingen met de gemeente Vught nog gaande zijn. Ten aanzien van de fabrieken te Waalwijk bestaan geen plannen; men heeft hier nu eenmaal geen arbeiders genoeg. - f Maar hier blijft niettemin het hoofd kantoor gevestigd en hier zal de grote administratie van de gehele N.V. wor den gevoerd, zoals van hieruit ook de hele expeditie wordt georganiseerd. WERKERS VAN HET EERSTE UUR. I I l '-I I Het feit van het vijfentwintig jarig bestaan van de N.V. in haar huidige vorm zal natuurlijk op meer dan gewo ne wijze worden gevierd. Men heeft oor spronkelijk het plan gehad er een groot se viering van te maken, maar uiteinde lijk oordeelde men dat het voor het per soneel verkieslijker was, wanneer zij a.s. Maandag een vrije dag hadden en een flinke gratificatie kregen, dan wanneer men er een heel feest van ging maken. Niettemin zijn er die dag natuurlijk enkele officiële gebeurlijkheden. En een van de punten van het feestprogramma vormt de huldiging van de jubilarissen die vijfentwintig jaar in het bedrijf werkzaam zijn. Dat zijn de mensen die vanaf het eerste uur hun diensten de N.V. hebben aangeboden, de werkers van het eerste uur, die de zaak mee groot hebben gemaakt. Tot deze jubilarissen behoren o.a. de heer A. J. de Munnik, die met de heer Ivo van Haren de directie voert van het bedrijf. Reeds toen de heer van Haren zijn lederhandel dreef was de heer de Munnik zijn gewaardeerde medewerker, en hij is dat tot op de dag van vandaag gebleven. Dan is daar nog de heer Schiferli, die steeds bedrijfsleider is ge weest in de Waalwijkse fabriek en thans deze zelfde functie bekleedt in het Bos sche bedrijf, en de personeelschef de heer Bataille die ook in deze functie is overgeplaatst naar den Bosch. Zij en een aantal anderen zullen a.s. Maandag ongetwijfeld een hartelijke hul diging ten deel vallen. 1 Maar er is natuurlijk nog meer te doen. Zo is er om 10 uur in de kerk van de H. Clemens te v.m. Baardwijk een plechtige H. Mis van dankbaarheid en om 11 uur volgt dan een feestelijke bij eenkomst in de cantine van de fabriek aan het Hoogeinde. Naast de huldiging van de jubilarissen zal de directie na tuurlijk ook een huldiging worden bereid. Op de eerste plaats door het personeel, dat een door de Waalwijkse kunstenaar Theo van Delft vervaardigd borstbeeld van de heer Ivo van Haren zal aanbie den, door de chefs van de 75 filialen, die de directie ook een verrassing heb ben bereid, en last not least door de eigen fabrieksharmonie, die deze bijzon dere plechtigheid zal opluisteren en een mooie muzikale hulde zal brengen. Wanneer de plechtigheid voorbij is, marcheert de harmonie naar Hotel Ver- wiel waar van 2 tot 3 uur een receptie wordt gehouden en waar ongetwijfeld heel velen hun gelukwensen de directie zullen aanbieden. Het zal een gloriedag zijn voor dit Waalwijkse bedrijf. En al zijn de fees ten dan minder spectaculair dan in 1937, hun betekenis is er niet te minder om, integendeel. c Het bedrijf weet zich thans op een belangrijk tijdstip in zijn geschiedenis. Moeilijke jaren zijn achter de rug, glansrijk is men de moeilijkheden te bo ven gekomen; men gunt zich geen tijd om even te pauseren, stilstand is achter uitgang. Nieuwe grootse plannen liggen gereed op het directiekantoor zoals we hebben gezien, plannen waarin zich al deze vijfentwintig jaren van hard en eco nomisch en succesvol werken weerspie gelen. We wensen de heer van Haren, die zich gesteund weet door zijn mede-di recteur de heer de Munnik, zijn drie zoons en zijn 2000 mannen en vrouwen k medewerkenden, graag het allerbeste suc ces toe, terwijl we bijkans de volle over tuiging hebben dat dit succes zeker zal worden bereikt, daar staat immers een verleden, dat niet groot is nog in jaren, maar wel in betekenis, borg voor, en voor Waalwijk hopen wij, dat zich nog eens betere perspectieven openen voor de hoofdfabriek in onze gemeente. LIJDENSWEG. Het werd een lange lijdensweg, van het eerste initiatief, door Ko ning Willem I genomen, tot de verwezenlijking van het uiteinde lijke plan. Iets moest er gebeuren. In voor- jaar, najaar en winter was de toe- Stand van de beide rivieren vaak bijna onhoudbaar. In beide stro men stond het water van dijk tot dijd, en wanneer ze dan bij Wou drichem samenkwamen, vochten zij als het ware om de voorrang, hun Op Zondag 22 Augustus brengt het Nationaal Toneel van België, afd. Reizend Volkstheater, Blijspel door William Shakespeare Regie: Rik Jacobs Aanvang 3 en 8 u. n.m. Voorverkoop vanaf heden bij V.V.V. Oisterwijk Tel. 2345 woeste overtollige water kwijt te raken. Bovendien werd de stand van 't Maaswater sterk beïnvloed door 't feit dat de Waal eeris;t al via de He- renwaardense overlaten veel wa ter op deze rivier spuide en nog erger werd de toestand wanneer in het voorjaar de was van het water vergezeld ging van massa's ijs- schotsen. Het water in de Waal ging tussen Herewaarden en Wou drichem aanmerkelijk minder snel stromen, en de ijsdammen die het gevolg hiervan waren, vormden weer een nieuw gevaar. De rivieren de Aa en de Dommel konden hun overtollige water in de overvolle Maas niet meer kwfjt en het gevolg hiervan was weer, dat een groot gebied rond 's-Herto- genba'S'ch geïnundeerd werd. Wei nig winters zijn er bijvoorbeeld ge weest, waarin het Bossche veld niet één groot meer was, dat de normale verbinding van de hoofd stad met de Langstraat verbrak. Men had een heel beveiligings apparaat in het leven geroepen. Zodra de rivier een bepaalde hoog te had bereikt, kwamen de „djjk- wachten" en de „riviercorre'Sflpon- dentie" in functie. Werd in 'n dijk een zwakke plek geconstateerd, dan werden met de meeste spoed vanuit de nabijzijnde dijkmagazfj- nen allerhande materialen ter ver steviging aangevoerd. Maa-: deze voorzieningen verhinderden niet, dat op gezette tijden ernstige dijk doorbraken voorkwamen. Zo de doorbraak van de Waaldijk in 1861 toen men al alle mogelijke plannen beraamde; in dat jaar werd de he le Bommelerwaard en 't hele Land van Maas en Waal geïnundeerd. Op initiatief van Koning Willem I werd in 1821 al een commissie ingesteld om verbetering in deze toestand te brengen. In 1823 kwam Luitenant-generaal Kraijenhof al met een plan, de beide rivieren te scheiden en het Maaswater af te voeren door de oude bedding in het Bergse veld, verder langs de weg van het Oude Maasje naar het Hollandsch Diep. In 1828 volgde weer een com missie, maar het plan Kraijenhof vond niet veel genade in de ogen der deskundigen. Het werd een lij densweg en al vond in 1861 het plan Kraijenhof bijval bij de heren van Rijkswaterstaat, eerst waren er nog een paar dijkdoorbraken, n.l. o.a. in 1876 die bij Blauwe Sluis, en in 1880 bij Driehuizen, Nieuw- kuijk en Poederoijen, nodig voordat er vaart achter werd gezet. Maar toen was Willem II zich persoonlijk komen overtuigen van het leed en de ellende die was aangericht door deze rampen en op 26 Januari 1883 werd het wetsontwerp bekrach tigd tot scheiding van de beide ri vieren; de Maas kreeg een nieuwe uitmonding in de genormaliseerde Amer en bij Andel zou in de Maas een afsluitdijk worden gelegd. De Herenwaardse overlaten werden geheel afgesloten. In 1881 hadden Provinciale Sta ten van Noord-Brabant reeds een millioen gulden in de kosten van uilvoering van dit gigantisch werk bijgedragen, een bedrag van" twee millioen werd in '83 door het Wa terschap ter bestudering van de verbetering van de waterstaatstoe- iSitand in Noord-Brabant hieraan nog toegevoegd, speciaal bedoeld voor die werken, welker uitvoe ring moest voorkomen dat West- Brabant en vooral het Land van Heusden en Altena te lijden zouden hebben van de verbetering van de toestand elders in onze provincie. En zo werden naast het leggen van de Nieuwe Maasmond nog talrijke werken uitgevoerd ten behoeve van de waterontlasting, de waterinla- ting en de waterkering in bedoel de gebieden, voorzieningen die de nieuwe toestand eiste. DE OFFICIËLE OPENING- Zo werd het 1904 voordat dit hele complex van werkzaamheden was voltooid. Op 20 Juni 1904 om 12 uur stak de toenmalige minister van Waterstaat, ir. M. Bongaerts, de keerdijk bij Heusden door en toén viel het water van de Maajsi in zijn nieuwe bedding. De officiële opening echter ge schiedde op 18 Augustus door H. M. Koningin Wilhelmina, die voor dit doel drie dagen in onze pro vincie verbleef en veel plaatsen in de Oostelijke Langstraat en 't Land van Heusden en Altena bezocht in gezelschap van haar gemaal Z. K. H. Prins Hendrik. In „De Echo" van 1904 lezen we enthousiaste verslagen over dit be zoek, maar door dit enthousiasme klinkt nu en dan een bittere toon van verwijt, dat Waalwijk ditmaal de hoge gasten weer niet binnen zijn grenzen zou zien. Met welk een kleine wijziging in de reisroute had ook onze gemeente kunnen wor den bezocht, lezen we. Vooral spijt onis dit, vervolgt dan het -artikel, wijl een bijzondere reden van per soonlijke aard de oorzaak daarvan schijnt le zijn. Men mompelt dat er autoriteiten zouden zijn, die om bijzondere redenen, om 't maar eens gewoon uit te drukken, niet zo heel veel met onze gemeente op hebben. Dat zou ook reeds vroeger meermalen gebleken zijn Dat neemt niet weg dat de tocht van de Koningin door de Lang straat en het Land van Heusden en ARena, deels in een open rijtuig, deels aan boord van het jacht de Krayenhof, een triomftocht ilsi ge worden, ondanks de vreselijke re gen, waarmee men vroeger blijk baar ook al geplaagd werd. Met het jacht voer de Koningin bij Heusden een over de Maas ge spannen lint stuk en bij Andel ont hulde zij een gedenknaald, die de herinnering aan dit moment moest levendig houden. EEN ZEGEN, MAAR Het is niet overdreven, wanneer we vaiststellen dat deze ingrijpende kikkert U helemaal op. door Tom Lodewijk. 3) Zo gebeurde het, dat Carla de grote zaal van American binnen 'kwam, waar Frans zat te wachten, in gezelschap van de nog altijd hevig voortredenerende hrederik Moerlant. Frans was wat geschrokken van Car- la's stem aan de telefoon. Hij had zich zelf verteld, dat Carla hem volkomen onverschillig liet. Waarom had haar stem hem dan in de war gebracht? En nu zat hij te wachten in American (hij was er a'. een kwartier te vroeg) en constateer de, dat hij toch wel een beetje tegen het onderhoud opzag, of er naar ver langdewat was het eigenlijk? Hoe zou Carla er uit zien? En wat zou ze hebben? Hij had reeds allerlei gesprekken ge fantaseerd, waarin zij óf scherp' en ha telijk, óf verlegen en in de war, maar hij altijd snedig, slagvaardig, nobel en zakelijk geweest was. Uit die gefanta seerde gesprekken was hij altijd tevoor schijn gekomen met de lauwerkrans der overwinning om de slapen, een verne derde, verblufte Carla achterlatend. Maar de Carla, die nu door de draai deur de vestibule binnenkwam was noch vernederd noch verbluft. Met ge amuseerde glimlach luisterde Ze naar de vogelverschrikker (dacht Frans), die zich naast haar liep aan te stellen (vond Frans). Ze zag er betoverd uit in haar eenvoudig donkerblauw mantelpakje met de witte linnen overhemd-blouse, en tal van mannenhoofden draaiden dan ook als op commando naar de ingang. Frederik Moerlant was, ondanks zijn uiterlijke excentriciteit te veel doorsnee man, dan dat hij niet genoten zou heb ben van deze entrée aan de zijde (van zulk een opvallend knap meisje. Er za ten bovendien altijd wel een dozijn ken nissen in de zaal, die hem dit gezel schap ziedend zouden benijden en zeg gen: Die Freek, zo lelijk als een aap, wat ziet zo'n kind in die vent? Dus legde hij het er nog een beetje extra dik op, deed zijn uiterste best (en dan kon hij heel geestig zijn), zodat Carla werkelijk moest lachen om zijn zotter nijen. i Zeg zei hij ik heb je nog wat te vragen. Heb je lang werk met je zakelijk onderhoud? O nee antwoordde Carla, op eens niet zo zeker van haar zaak dat is zó afgelopen. Drink je dan zo meteen nog even een kopje koffie met me? Ik zit hier vlak biji Carla aarzelde even. Ja, het is voor jou ook van be lang hield Freek vol het gaat om bandontwerpen voor boeken en dat is net wat voor jou. Inderdaad, dat was net wat voor haar, en ze was Op slag geïnteresseerd. Ik kom zo nog wel even bij1 je beloofde ze en wendde zich toen naar het tafel- tic, waar Frans, met een diepe rimpel tussen zijn ogen, al Zat te wachten. Hij stond beleefd op toen ze naar hem toe kwam. Ii Dag, Carla. Dag, Frans. Ze gingen zitten. Frans kookte inwen dig. Zie je wel, dat was het soort ke rels waar zij zich mee op haar gemak voelde. Zo'n ridder van ringbaard en ribfluweel, Zo'n halve gare 'artist die zich vaker van binnen waste met ouwe klare dan van buiten met water en zeep. Hij' had wel goed gezien, zij pasten niet bij elkaar. Daarom was zijn groet uitermate ge reserveerd, Carla had haar hart een slag voelen overspringen, toen Frans daar oprees, lang, blond, met z'n open, een beetje stuurs gezicht. Maar de toon van Zijn stem en zijn vrij slap handje bevroren meteen al haar zachtere gevoelens. Jak kes, wat een beer! Waarom moest hij zich zo idioot aanstellen? Kon hij niet gewoon doen? Het leek wel, of ze hem ik-weet-niet-wat had gedaan. Maar Carla wist haar gevoelens 'beter te beheersen dan Frans. 'Sereen zat ze daar, onaandoenlijk als een Boeddha beeldje. De ober bracht koffie, het gesprek kwam maar moeilijk op gang. Het was Carla, die 't eerst haar houding vond'en zakelijk en kort Frans vertelde waar het om ging. Kijk eens Frans, m'n eerste impuls was me terug te trekken. Maar dat is erg moeilijk. M'n vacantie is bepaald, ik ga met m'n vriendin; ik zou alles on derstboven gooien. En ik had zo ge dacht: 't is toch ook niet nodig? Ju zult al-, reisleider je handen vol genoeg heb ben. Ik occupeer ine wel met Els. We hebben alleen maar zakelijk met elkaar te maken. Niemand hoeft te weten, dat er wat tussen ons... tussen ons is ge weest. Nietwaar? Ja peinsde hij hardop ik ge loof wel dat je gelijk hebt, al vind ik het zelf niet zo leuk. Maar ik kan me ook niet terugtrekken, want ze zitten toch al zo omhoog nu die andere vent plotseling ziek is geworden. Maar dan zullen we ook het best doen, zo neutraal mogelijk te zijntegen elkaar. Dan ber. jij op de reis gewoon juffrouw Mertens. j En jij meneer Noordeloos! Ze moest toch even glimlachen. Maar Frans vertrok geen spier. O, hij was akelig era- maatregelen, waarmee millioenen waren gemoeid, een zegen zijn ge weest voor onze streek, voor ge heel Noord-Brabant en voor een groot gedeelte van Gelderland. En daarom denken wij met vreugde en dankbaarheid terug aan deze dag, die een einde maakte aan een pe riode van telkens terugkerende bange zorg voor het welzijn van have en goed, voor de veiligheid van eigen leven. Maar het herdenken van deze dag doet ons in verhevigder mate ook weer denken aan de water staatkundige problemen die nog le ven in onze omgeving en dringend om een oplossing vragen. Veel is er sinds vijftig jaren ver beterd, maar nog niet alles; nog staat een gebrekkige waterstaat kundige toestand de volledige ont wikkeling en ontplooiing van een belangrjjk stuk Noord-Brabant in de weg. Het herdenken van het grote feit, dat vijftig jaren geleden plaats vond, versterkt ons echter weer in de hoop, dat ook voor de thans beslaande problemen een goede doeltreffende oplossing zal worden verkregen. Altijd en overal ontmoet II lijders aan brandend maagzuur en U herkent ze aan de lof die ze voor Rennies hebben. Innemen doen ze die tabletjes onopval lend, want water of wat ook komt er niet aan te pas. Ze helpen van de ene minuut op de andere. Ook U! De „Kerkgeschiedenis" van Deunen tot 'leven 'geroepen in een historische optocht. De heer Max Lips, directeur van de Schroevengieterij Lips N.V., benoemd tot ridder in de Orde van de H. Gregorius. Het feest der Kerkconsecratie bereikte Maandag in Drunen zijn hoogtepunt met de zinvolle liturgische plechtigheden der kerkconsecratie in de morgenuren en met de wijdingsmis, waarin Mgr. Mutsaerts pontificeerde. Reeds enige weken was het in Dru nen feest; door concert, Calderonspel en expositie op het gemeentehuis, werd deze hoogtijdag voorafgegaan, terwijl een drie daags triduum met een algemene H. Communie voor de parochianen 'de di recte voorbereiding was voor dit grootse feest. In de middaguren trok Maandag door Drunens straten een schitterende histo rische optocht, waarin de Kerkgeschiede nis van Drunen tot leven werd geroepen. Tegen de achtergrond van deze tot le ven geroepen historie, tekende de bete kenis der kerkwijding zich helderder, scherper en duidelijker af. Met een lichtprocessie, waarvoor een massale belangstelling bestond, nam men in de avonduren afscheid van de nood kerk en werden het Allerheiligste, de H. Vaten en het Mariabeeld overge bracht naar de nieuwe kerk. Zondag; had onder geweldige belang stelling de intocht plaats van Mgr. Mut saerts, Bisschop van 's-Hertogenbosch. Hierover gaven wij reeds een uitvoerig verslag in ons vorig blad. In de late avonduren werd de heer M. Lips te zijnen huize nog verrast met de pauselijke onderscheiding, met de benoe ming tot ridder in de orde van de H. Gregorius. De fa. Lips schonk aan deze nieuwe kerk van Drunen een toren. Kerkconsecratie. Maandagmorgen om 8 uur begon reeds de plechtigheid der kerkconsecratie. On geveer 10 uur werd de kerk voor de ge lovigen opengesteld en zeer velen maak ten gebruik van dit feit, om de zinvolle plechtigheid der kerkconsecratie bij te wonen. De gezangen werden uitgevoerd door de Paters van Onsenoort. Om pl.m. 11 uur begon de Wijdings- Mis, waarin Mg.r. Mutsaerts pontificeer de. Mgr. Mutsaerts werd geassisteerd door Deken Rooyackers als presbyter- assistens, Kapelaan Vogels als diaken, Kapelaan van Erp als sub-diaken en als troondiakens Pastoor Pijnenborg uit Groesbeek en Pastoor v. Dal uit Lierop. De overige bedieningen werden zoveel mogelijk uitgevoerd door priesterzonen uit de parochie. Onder leiding van Jo Verhoeven zong het parochieel zangkoor, versterkt met 't Jongenskoor, de Mis Lauda 'Sion van Palestrina. In de middaguren vierde men het feest verder met een kleurrijke en zeer fraaie historische optocht, waaraan de zon, zo karig met haar stralen deze zo mer, haar glans niet wilde onthouden. Uitgebeeld in tien groepen, verzorgd door evenveel buurten en verenigingen, werd de historie der kerken en de pa rochie ons verteld. Niet stijf, niet ge maakt of plechtig, maar met een hart- veroverende, eenvoudige, oprechte en spontane hartelijkheid, die aan deze op tocht een bizondere kleur en glans gaf. Welk een gemeenschapsgeest, welk eer, collectief feestvieren en welk een bezig en actief geworden feestend volk, stig; Carla voelde plotseling de behoefte opkomen hem een lepeltje suiker in Zijn boord te gieten, om eindelijk die kille reserve eens te doorbreken. Langzaam steeg haar ontstemming. Wat een onge likte beer,"wat een vervelend, onbeschoft manneke was hij toch eigenlijk. Nu zag ze hem wellicht pas, zoals hij werkelijk was. Stel je voor, dat zij samenze moest er niet aan denken. Voor het eerst was ze blij, dat het tussen hen uit was. En met een eerlijke opluchting zei ze: Dus dat houden we afgesproken? 'Goed - zei hij stroef. Dan ga ik maar weer. Moet je nu 'al weg? had hij zijns ondanks willen vragen, maar 'hij dacht aan die kwast met die baard. Natuurlijk moest ze naar die. vent, die ophakker, die vervelende vent met zijn ongure baard. Dus zei hij alleen maar: Goed. Dag ehjuffrouw Mertens. Het klonk niet als een grapje. Geen glimlach kwam er zelfs voor een moment in zijn ogen. Hij stond diaar als een gietijzeren paal, net zo onaandoenlijk en net zo ver velend. In Carla bevroor iets. Dag, meneer Noordeloos zei ze en bood hem een hand, alsof ze hem op audiëntie had gehad. Met dat gebaar schiep ze mijlen af stand tussen hen beiden. Frans voelde het. De overeenkomst was gesloten. En het afscheid was definitief. straalt ons uit deze optocht tegen. Het is moeilijk te zeggen wat het voornaamste was, deze arbeidzaamheid, deze gemeenschapsgeest, dit collectief vieren van het feest, of het tot leven roepen van deze eeuwen kerkgeschiede nis, waartegen de betekenis van een kerkwijding helderder en duidelijker af stak. Tegen de achtergrond der historie ziet men de dingen immers beter, groter. Feit is, dat wat voorbij trok, een feest was voor oog, oo,r en hart. Het krijgsvolg van Taxandrië, Waar van Drunen immers een nederzetting was, trok deze middag door Drunens straten en Bisschop Lambertus bracht dit heidense volk nog eens het licht van het geloof en hij sprak duidelijke en klare taal. r De heer van Drunen, jonkvrouwen, edelen en krijgsknechten komen voorge reden en de proost van 't Kappittel van Luik komt de parochie stichten. Verder gaat de tijd; het volk van Drunen brengt zijn tienden aan, en Rut- ger de Oude komt in eigen persoon, voor wie het nog niet mochten weten, dit recht van tienden nog eens overdragen aar. de abdij van Tongerloo. Dan komen de staatse troepen, en, o wat vliegen de eeuwen; Lodewijk Napo leon en zijn gevolg; de vrijheidsboom en een sierlijke troubadour, die ons verteld de wisselvallige historie der afname en teruggave der kerk. En Petronella Jansen-v. Huiten en haar zuster 'Maria, komen nog eens grond beschikbaar stellen voor de bouw van een schuurkerk en tegenover de Dros- saert waren deze dames niet op hun mondje gevallen. De zouaven vergasten ons op een lied en de oude parochiekerk, precies nage maakt, trok voorbij. Wij horen en zien nog eens de ver woesting der oude kerk en op geestige wijze wordt afscheid genomen van de noodkerk. Bij het knopen van de lopers komen de zeven hoofdzonden nog even om de hoek kijken, en een praalwagen met de nieuwe kerk is de schone voleinding van deze fraaie stoet, waarin de aan echte, geestige, Brabantse humor ook niet ont brak. Een schone stoet, passend in het raam der feesten rond deze kerkconsecratie. Lucas van Hoek, Rector Beex en Jo van Erp verleenden er hun medewerking aan. Onder de loggia van het gemeentehuis sloegen Bisschop en genodigden deze op tocht gade. Lichtprocessie. In een licht- en bid-processie, waar voor een massale belangstelling bestond, heeft men in de avonduren afscheid ge nomen van de noodkerk, door overbren ging van het Allerheiligste en de H. Va ten. Met een machtig Credo en Te Deum in de nieuwe kerk werd deze triomfdag besloten. i Maar hiermede was het feest nog niet besloten. Dinsdag volgde nog een dag voor de jeugd en Woensdag een dag voor de zieken en ouden van dagen. En het leven gaat verder. Reeds is de eerste in deze kerk gedoopt, het eerste huwelijk gesloten en de eerste uitvaart gehouden, en a.s. Zondag is het weer een jubeldag, als de kinderen hun eerste H. Communie zullen doen. O, Els, hij was onuitstaanbaar. Een gezicht als een schelvis, die drie dagen op een warme stoof heeft gelegen, en oet zoveel houding als een opgezette heer. Vreselijk waardig, 'en afgemeten, geen woord te veel. Dag, juffrouw Mer tens Zei 'hij juffrouw Mertens? Dat hadden we afgesproken, voor op de reis. Maar dit weet ik welhet fclijft juffrouw Mertens. En het blijft me neer Noordeloos. 'Els, weet je wel, dat ik nu eigenlijk verschrikkelijk blij ben, dat let zo moest lopen. Want nu is het meteen afgelopen ook. Gelukkig 'dan imaar, dat je zo ver schrikkelijk blij bent zei Els nuchter. Eén fijne glimlach speelde om haar mond. En zouden we dan eindelijk niet eens doen, wat we drie dagen gele den al zouden doen?: een lijstje gaan ma ken van wat we moeten meenemen? Want ik ben niet van plan inet acht kof fers en een hoedendoos te gaan zeulen. Ik zon de hoedendoos wel voor je dragen bood Carla grootmoedig aan. Geen gekheid, jongedame. Ga Zit ten én schrijf: Pyama's... twee. Twee? 'Waarom twee? Is één niet genoeg 7

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1954 | | pagina 2