VIJF DAGEN
NAAR PARUS
8 H.A. VOOR DE WASPIKSE JEUGD.
Ontspanningsmogelijkheden wogen
zwaarder dan agrarische belangen.
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 15 NOVEMBER 1954
2
HOOFDSTUK XI.
In de Waspikse raadszaal, waar de raadsleden voortaan opzien naar
goedgeschilderde pittoreske delen van de gemeente, wier belangen zij te
behartigen hebben, is Donderdagavond een vinnige strijd gestreden, een
strijd waarvan de inzet was enerzijds het belang van een goede ontspan
ningsgelegenheid voor de Waspikse jeugd, die tot nog toe hiervan ver
stoken was, en anderzijds de belangen van een aantal boeren, wier grond
eigendom in het geding kwam. Beider belangen hebben de raadsleden te
dienen en men heeft niet zo maar klakkeloos beslist. Consciëntieus is er
gewikt en gewogen en tenslotte heeft men datgene wat in hun ogen het
zwaarste was, ook het zwaarste laten wegen, en de mogelijkheid open
gesteld, te komen tot een goede cntspanningsgelegenheid voor de Was
pikse jeugd, in de vorm van voetbalvelden, korfbalvelden en tennisbanen.
Ten zuiden van de spoorlijn zullen 8 H.A. besteed worden voor de aan
leg van deze sportgelegenheden, terwijl in het totale plan nog een zwem
bad is geprojecteerd en hockey-terreinen; hier is men echter nog niet aan
toe.
SPORTTERREINEN
TEN Z. VAN SPOORLIJN.
Dit punt stond' niet op de agenda,
maar werd door de voorzitter, nadat de
andere punten afgehandeld waren er aan
toegevoegd. Laten we eerst echter even
onze aandacht wijden aan wat er aan
voorafging.
De notulen leverden geen moeilijkheden
op, en evenmin de weinige ingekomen
stukken; een daarvan, de definitieve uit
slag van het SOTU-onderzoek, deed de
heer van den Broek opmerken, dat blijk
baar ook andere ziektekiemen door dit
onderzoek werden opgespoord en hieruit
bleek te meer, hoe nodig en nuttig dit
onderzoek is, en hoe fout degenen wa
ren die zich er niet aan onderwierpen.
Hij vroeg of de gevallen, waarin een af
wijking werd geconstateerd aan de huis
arts werden doorgegeven, waarop de
voorzitter bevestigend en bevredigend
kon antwoorden.
Dan had de aanbieding van de ge
meenterekening 1953 plaats en in de
commissie van onderzoek werden be
noemd de heren van Dongen, Zijlmans,
Van den Broek en Kamp, terwijl in de
commissie tot onderzoek van de begro
ting 1955 werden benoemd de heren Ver-
duijn, van Iersel, de Glas, Timmermans
en van Spaandonk.
SUBSIDIE
KRUISVERENIGINGEN.
We zullen niet de geheel nieuw ont
worpen subsidieregeling, zoals die de
raad ter goedkeuring werd voorgelegd,
aan een beschouwing onderwerpen; laten
we volstaan met te zeggen, dat thans de
prestaties van de kruisverenigingen als
grondslag zijn genomen voor de subsidi
ering, die tot nu toe afgestemd was op
de financiële positie der verenigingen.
Hiermee handelen B. en W. in de geest
van de aanbeveling door de Prov. Raad
voor de Volksgezondheid in Noord-Bra
bant, terwijl aan de ontwerpregeling nog
een bepaling wordt toegevoegd, dat B. en
W. in overleg met de vereniging, haar
kunnen opdragen bepaalde andere belan
gen te behartigen.
De heer van Dongen constateerde een
divergentie tussen het salaris van de ver
pleegster, zoals dat in de exploitatiereke
ning van het t.b.c.-fonds was opgenomen
en de pensioenverzekering, die blijkbaar
getrokken was uit de gehele exploitatie-
opzet. Hij had graag gezien dat de hele
exploitatie-rekening bij de stukken was
gevoegd; de raad had dan volledig op de
hoogte kunnen zijn van de financiële
toestand van de vereniging, speciaal m.
b. t. het ledental.
'De voorzitter, die ook niet precies kon
zeggen hoe het zat met het salaris en de
pensioenverzekering, gaf toe dat de ver
eniging inderdaad de exploitatie-rekening
moest overleggen, wanneer de raad dat
wenste.
-Deze rekening echter deed aan 'het be
sluit niets af; dit was voortaan gebaseerd
op de prestaties en niet op de financiële
positie.
De heer van Dongen verdedigde zijn
mening, dat de toelichting zoals die nu
gegeven was, onvolledig was. De raad
mocht er toch wel mee bekend zijn, in
hoeverre de gemeentenaren lid waren
van de vereniging; was dit maar een
heel beperkt gedeelte, dan was deze ro-
ale subsidie niet direct op haar plaats.
Hierin lag nu juist de quintessence
van de zaak, betoogde de voorzitter
weer op zijn beurt. De regeling ging al
leen af op de prestaties van de vereni
ging, en liet volledig het financiële as
pect buiten beschouwing.
Maar dan, zei de heer van Dongen,
zouden de verenigingen kunnen zeggen,
we maken ons niet druk meer op de le
denwerving, de gemeente subsidieert toch
wel. Het feit, dat de gemeente bovendien
f 1.subsidie gaf per lid, dat f 7.50
contributie betaalde, legde hier weinig
gewicht in de schaal. De heer van Don
gen was bang, dat de ijver om leden aan
te werven zou verminderen.
We mogen toch veronderstellen, aldus
de voorzitter, dat het bestuur zo be
hoorlijk zal zijn, om te trachten de ver
eniging in stand te houden. Bovendien er
moeten leden zijn, anders wordt er niet
geholpen, dus ook niets meer gepres
teerd.
Het was verre van de heer van Don
gen het bestuur te verdenken van een
verminderde activiteit, maar het gevaar
bestond dat de inwoners zelf zouden
gaan zeggen, de gemeente subsidieert
wel; en de vereniging mocht geen hulp
weigeren, als de gemeente een dergelijke
subsidie gaf, ook al gaf die inwoner
maar een minimum contributie.
De voorzitter wees er op, dat de ge
meente van de Prov. Raad de aanspo
ring had gekregen er op toe te zien, dat
er geen wanverhouding ontstond tussen
beide vormen van inkomen. Bovendien
de raad had de zaak volkomen in eigen
handen; wanneer zou blijken, dat het le
dental terugliep, kon de zaak nog ver
anderd worden.
De heer van Dongen wenste tenslotte
dat er alsnog inzage werd gevraagd van
de exploitatie-rekening en dat er een
toelichting werd gegeven op het bedrag
van de pensioenverzekering.
Hiertegen had de voorzitter geen be
zwaar en bij de ingekomen stukken van
de volgende vergadering, zou het ge
wenste ter inzage worden gelegd.
TOEKENNING SUBSIDIE,
B. en W. stelden vervolgens voor de
reeds eerder genomen besluiten op sub
sidieaanvragen te handhaven. Metv.be-
trekking tot de nieuwe aanvragen stelden
zij voor subsidie te verlenen aan de Chr.
Lagere Tuinbouwschool te Dussen en het
St. Canisius-college te 'Nijmegen. Ook de
Fok- en Controlevereniging „Streven
naar verbetering" kreeg een subsidie van
f 200.per jaar, terwijl de plaatselijke
zangverenigingen, Chr. Gem. Zangver.
O.K.K. en Zangver. Polymnia beide een
subsidie kregen van f 150 per jaar.
Geen der leden had hiertegen enig
bezwaar.
Nadat de vergoeding aan de bijzon
dere scholen voor 1955 was vastgesteld,
zoals dat vorige jaren ook gebeurde,
stelden B. en W. voor enige wijzigingen
in de legesverordening voor.
De wijzigingen betroffen de indeling in
klassen voor de huwelijksvoltrekking,
een indeling die tot nu toe gebasseerd
was op het lokaal waarin de plechtig
heid geschiedde. Deze indeling bleek in
de praktijk nogal moeilijkheden op te le
veren en B. en W. stelden nu voor dé
indeling te doen geschieden naar de dag
waarop het huwelijk voltrokken wordt.
De Dinsdag en Woensdag werden aan
gewezen voor de eerste klas, Maandag
en Vrijdag voor de tweede klas en Don
derdag en Zaterdag voor de derde klas.
Onder meer werd ook nog gewijzigd
het tarief voor de leges op een Bewijs
van Nederlanderschap; de leges op een
reispapier voor een persoon werd ge
bracht van f 2.50 of f 1.50 en voor
meerdere personen van f 3.op f 2.
WONINGCOMMISSIE
HERBENOEMD.
Aan de orde was voorts de benoe
ming c.q. herbenoeming van de woning
commissie.-De voorzitter bood eerst zijn
verontschuldigingen aan, dat deze be
noeming eerst nu aan de orde werd ge
steld en vervolgens bracht hij hartelijk
dank aan de aftredende leden voor het
vele, harde en ondankbare werk dat zij
hadden moeten verrichten. Hij wees er
op, dat er een goede verstandhouding
was geweest tussen de commissie en B.
en W., die slechts tweemaal in de afge
lopen zittingsperiode van het advies wa
ren afgeweken.
De uitslag van de stemming was dat
de zittende commissie werd herbenoemd,
de heer A. v. d. Broek kreeg 11 St., W.
de Glas 10, A. Kamp 10, J. Verduijn 10
en W. Zijlmans 10; de heren Timmers,
var. Spaandonk, ivan Iersel en van Don
gen kregen ieder een stem.
De heer van den Broek dankte namens
de commissie de raad voor het vertrou
wen dat hij in hen had gesteld. Hij
kwam even terug op de woorden van
de voorzitter, met betrekking tot het af
wijken van het advies, dat eigenlijk van
zelfsprekend Was, maar dat toch niet
verhinderde, dat de leden zich af en toe
stiefmoederlijk behandeld voelden, wan
neer zonder meer bleek, dat B. en W.
waren afgeweken van hun advies. Was
het niet mogelijk dat er eerst 'ns rugge
spraak werd gehouden met de commissie.
En tot zijn medeleden zei hij: Denk er
om heren, het is een commissie van ad
vies, en geen publiek inlichtingenbureau.
Met dit laatste was het de voorzitter
natuurlijk volkomen eens. En voor het
overige betoogde hij, dat het inderdaad
eer. commissie van advies was. Zowel de
commissie als het college 'behandelde
ieder geval los van elkaar en uiteindelijk
hadden B. en W. de beslissing. Hield
men een samenspreking, en men kwam
nog niet tot een vergelijk, dan werd het
er niet prettiger op. In bepaalde gevallen
konden B. en W. wel eens bekijken of
er een samenspreking gewenst was, maar
in het algemeen wilden zij niet op deze
suggestie ingaan. De commissie moest
dit niet beschouwen als een uiting van
wantrouwen, maar vooral als een kwes
tie van verantwoordelijkheid, en die be
rustte bij B. en W.
VROUWKENSVAARTSE
HAVEN WORDT HERSTELD.
Nadat het laatste agendapunt was be
handeld in enige seconden het betrof
een wijziging in de gemeentelijke bouw-
credietregeling kwam de rondvraag'
aan de orde en de voorzitter wenste hier
als eerste gebruik van te maken om en
kele punten onder de aandacht te bren
gen van de leden.
Hij begon met er op te wijzen dat de
toestand van de beschoeiing van de
Vrouwkensvaartse Haven dermate deso
laat was, dat er op korte termijn voor
zieningen moesten worden getroffen.
Men kon een tijdelijke oplossing toe
passen of een definitieve, bestaande uit
het rioleren van de Zuidelijke loswal,
hetgeen moest geschieden in overleg na
tuurlijk met het „Zuiderafwateringska
naal".
De voorzitter achtte het echter beter,
om met het oog op de plannen met be
trekking tot de ruilverkaveling, niet tot
een definitieve oplossing te komen;
kwam men eenmaal tot een ruilverkave
ling, dan kon men beter een definitieve
oplossing aanbrengen, vooral ook omdat
men dan subsidie zou krijgen voor het
werk.
De kringarchitect raamde de kosten
voor een goede voorlopige voorziening
op f 2500.—
Was de raad het er mee eens, dat dit
crediet werd verleend?
Op een vraag van de heer van Don
gen gaf de voorzitter een korte uiteen
zetting, van de manier waarop de voor
lopige verbetering zou geschieden; daar
bij de hoop uitsprekend dat het Zuider
afwateringskanaal zijn medewerking zou
verlenen door het in bruikleen afstaan
of verkopen van zware balken die nog
in z'n bezit waren.
De heer van den Broék vroeg waar
de nieuwe verkeersweg door de polder
zou komen en was het in dit verband
niet mogelijk, vroeg hij, de haven tot
zover te dempen.
De voorzitter hoopte dat hij de tot j
standkoming van die nieuwe weg nog
zou meemaken, maar hij betwijfelde het
zeer. Zeker mocht men er niet op voor
uitlopen en ook niet op het ruilverkave
lingsplan.
Wanneer de gemeente besluit, aldus
de heer van Dongen, de haven af te
sluiten, dan moet zij ook de consequen
ties van deze maatregel aanvaarden.
Wanneer straks in het kader van de
ruilverkaveling dit besluit werd genomen,
dan zouden de consequenties voor die
instanties zijn.
En toen ging de raad accoord met het
verlenen van dit crediet.
SPORTBEOEFENING THANS
LEVENSGEVAARLIJK
„In cauda venenum" zeiden de Ouden
en Vondel zou zeggen ,,'t Venyn schuylt
in den staert", dit willen we niet in zijn
minder prettige betekenis toepassen op
deze raadsvergadering, maar het was
toch een feit, dat het laatste punt, dat
de voorzitter aan de orde stelde, de le
den het minste lag, en ook ons, nade-
maal het nogal enige tijd in beslag nam.
Indertijd, begon de voorzitter zijn be
toog, heeft de raad het besluit genomen
sportterreinen aan te leggen, althans in
beginsel besloot men hier toe en ih be
ginsel ook suggereerden B. en W. toen
een bepaalde plaats. Uit de boezem van
de raad kwamen toen echter de sugges
ties de sportterreinen aan te leggen ten
Zuiden van de sjxxmlijn.
B. en W. hebben deze suggestie over
genomen en door de Ned. Heidemij. een
pian laten maken, dat een behoorlijk
complex sportvelden omvat.
De voorzitter deelde voorts mee, dat
men het plan had binnen afzienbare tijd
met de eigenaars in onderhandeling te
treden.
B. en W„ aldus de voorzitter, zijn er
I van overtuigd in botsing te komen met
I dé belangen van het agrarische gedeelte
van de bevolking, maar dat komt men
overal, waar men de velden ook legt.
Maar wat weegt het zwaarste, dit
belang, of dat er aan de jeugd van Was
pik gelegenheid gegeven wordt zich te
ontspannen. Zoals het voetbalveld nu
is, is het levensgevaarlijk, en binnenkort
willen hier geen clubs meer komen spe
len.
We zijn bereid binnen het raam van
de mogelijkheden de eigenaars tegemoet
te 'komen, ook in de bedrijfsschade.
De voorzitter vervolgde dat men ech
ter rekening diende te 'houden met het
feit, dat de eigenaars hun grond niet
wilden afstaan. Wat dan? De enige op
lossing was onteigenen en de beslissing
ten aanzien hiervan ligt bij de raad.
Hoe staat de raad hier tegenover,
vroeg de voorzitter.. B. en Wwillen nu
een duidelijke uitspraak van de raad.
Is die van mening, dat er bezwaren
zijn tegen eventuele onteigening, dan zul
len B. en W. proberen in der minne de
zaken te regelen, maar lukt dit niet, dan
zullen ze nooit meer met een voorstel
kómen. Maar de verantwoordelijkheid
rust dan geheel en al 'bij de raad.
'Tenslotte hield burgemeester Couwen-
berg een warm pleidooi voor een goe
de ontspanning voor de jeugd, waarbij
hij er op wees, dat men binnen afzien
bare tijd een gymnastieklokaal hoopte te
hebben, maar dit alleen was niet vol
doende.
De heer van Iersel was het eerste lid,
dat er op reageerde, door te zeggen, dat
het voor hem er helemaal van afhing hoe
't plan was, en welke terreinen er op
lagen. Tot op zekere hoogte was hij be
reid 'eventuele onteigening goed te keu
ren; maar men moest niet te ver gaan.
Het plan, antwoordde de voorzitter, is
er niet voor 1 of twee jaar; bovendien
±en er bepaalde, door 'het Olympisch
ité gestelde eisen ten aanzien van
dé velden; een voetbalveld moest twee
oefenterreinen hebben, deze oefenterrei
nen zouden dan eventueel ook als korf-
balterrein dienst kunnen doen. Terwijl
kleinere stukjes voor tennisbaan konden
worden benut.
Maar 8 bunder zou men toch nodig
hebben om ten aanzien van de voetbal
velden de ideeën te kunnen realiseren.
Het hele plan besloeg 12 a 13 H.A.;
hierin was ook een zwembad geprojec
teerd en hockeyvelden. Deze plannen
echter moest men nog maar even laten
rusten; ze brachten veel kosten mee en
de mogelijkheid was niet uitgesloten, dat
ze op een goedkopere manier (in het
oude PCW-verbandkonden worden
uitgevoerd.
Wanneer de raad besluit grond te ko
pen alleen voor de voetbalclub, aldus de
heer van Dongen, dan zouden de andere
en eventueel op te richten clubs in het
nadeel zijn.
RUIM BEKIJKEN.
8 H.A. is niet te veel, zei hij, we moe
ten dat niet te bekrompen gaan doen.
Bovendien betoogde hij, was de schade
vergoeding in overleg met de grond
kamer te regelen zeer billijk en zou
voor de betrokken eigenaren na een aan
tal jaren de oude toestand weer helemaal
zijn teruggekeerd, vooral als er bij een
eventuele crisis weer meer land vrij
kwam.
We moeten dit ruim bekijken, zei 'hij,
de andere sportverenigingen moeten we
niet laten zitten; straks moeten we aan
eventuele aanvragen kunnen voldoen.
De voorzitter was het hier mee eens.
De 'heer van Spaandonk suggereerde
uit te kijken naar een terrein, waar meer
dere eigenaren waren, anders zou het
kunnen gebeuren, dat er een bedrijf in
eens helemaal mee gedupeerd was.
Was het maar een eigenaar, zei de
voorzitter, dat zou alles veel gemakke
lijker voor ons maken. Maar nu betreft
het verschillende eigenaren, die hun
giond dikwijls nog verpachten ook.
De heer van Dongen wees er op, dat
de bestaande toestand ten aanzien van
de sportbeoefening allertreurigst was, en
de voorzitter onderschreef dit; de toe
stand van het voetbalterrein was levens
gevaarlijk; hij had gehoord dat er clubs
waren, die hier niet meer wilden komen
voetballen.
Wethouder van Kuyk was 'het niet
eens met de heer van Dongen; het bleek
wel dat die geen agrariër was en niet
van de inkomsten van een boerderij hoef
de leven. En hij viel diens theorie over
de schadevergoeding aan.
Waarvoor, vroeg hij; verder, hebben
we al die velden nodig; verschillende
mensen in "Waspik hebben nog nooit van
hoskey gehoord.
Hij had graag gezien dat andere agra
riërs ook hun belangen bepleitten.
ALS ER GELEGENHEID IS
Inderdaad, zei de' voorzitter, het leven
gaat door, ook zonder 'hockey, tennis en
voetbal, maar hij zag de zaken toch an
ders dan zijn wethouder. Er waren in
Waspik verschillende jongelui die hoc
keyden en tennisten. Toen de burge
meester in Waspik kwam, zwom er bijna
niemand, en nu moest men ns kijken
hoeveel er naar Waalwijk en Geertrui-
dettberg gingen. Toen werd er ook niet
getennist, nu moest men 's Zaterdags
middags 'ns kijken hoeveel er de ge
meente uittrokken. En zo zou 'het niet
hockey ook gaan.
Als er hier gelegenheid geboden wordt
deze sporten te beoefenen hebben we
zelfs in de kortst mogelijke tijd te wei
nig ruimte.
De heer van Kuyk, aldus de heer van
Dongen, deed net of er boeren bij waren,
die heel hun boederij kwijt waren.
Maar 't waren allemaal kleine hoek
jes, 't ging misschien wel over 12 men
sen. Wanneer die schadeloos werden
gesteld, was het heel goed mogelijk dat
over tien a !12 jaar voor 'hen de toestand
weer heel gewoon was. Tegen een bil
lijke vergoeding kan niemand bezwaar
hebben.
Het spijt me, zei de heer de Glas, dat
er niet meer ruimte is gelaten voor het
zwemmen. Zeer hard is dit nodig. Hij
is bang dat dit naar de verre toekomst
wordt verschoven. Was er geen andere
cplóssing voor dit probleem, dan in het
kader van dit plan.
De voorzitter gaf achter elkaar toe,
dat dit zeer hard nodig .was, maar men
was dan ook niet van plan het op de
lange baan te schuiven. Men moest dan
echter over grond beschikken en dan
waren er 12 13 H.A. mee gemoeid.
Destijds had het gemeentebestuur ge-
tracht aan de Maas een zwemgelegenheid
te krijgen, maar door de Inspecteur van
de Volksgezondheid was het onzuivere
water afgekeurd.
Als we dit maar vast realiseren, zei
de voorzitter, dan kan de voetbalclub
vooruit en ook de korfbalclub. Maar wil
de de raad het hele complex ineens uit
voeren, dan waren B. en W. er direct
voor. 1
Zonder onteigening, zei de heer van
Dongen, zal het onbegonnen werk zijn
het hele complex bij elkaar te krijgen.
We hebben dat gezien bij de woning
bouw en uiteindelijk was er niemand ge
dupeerd. Er zijn er nog vier, die nog
land van de gemeente gebruiken. Als de
betrokkenen prijs stellen op land, zullen
1 ten aanzien hiervan nog wel mogelijk
heden zijn te vinden.
Geeft de raad geen toestemming tot
onteigening, aldus de voorzitter, dan zul
len B. en W. toch alles doen wat mo
gelijk is, om de grond te krijgen; lukt dit
niet, dan ligt de verantwoordelijkheid bij
de raad.
Sprekend over de schaderegeling, zei
hij, dat de eigenaars in elk geval de
grond zo lang mogelijk konden gebrui
ken en ondertussen naar andere grond
konden uitzien, waarbij B. en W. hen
wel zouden helpen.
WAT WEEGT NU 'T
i ZWAARST?
De heer Zijlmans was er niet tegen
dat de grond voor dit doel onteigend
werd, als 'B. en W. maar hun best de
den dat die mensen andere grond kregen.
Van de vergoeding kunnen ze niets doen,
ze moeten hun bedrijf gaande houden,
't Kan immers zijn, dat iemand al zijn
weiland af moet geven en al zijn koeien
dus moet verkopen, dan is zo iemand
boer af. Als B. en W. niet kunnen zor
gen, dat er andere grond is, dan kan ik
niet voor stemmen.
We zullen zeker op alle mogelijke ma
nieren helpen, zei de voorzitter, maar een
garantie kunnen we niet geven.
U ontneemt echter de jeugd van Was
pik dè gelegenheid tot ontspanning; wat
laat LI nu het zwaarst wegen.
Inderdaad kan dat heel zwaar
wegen, zei de heer Zijlmans, maar
wanneer men iemand zijn boterham
ontneemt, dan weegt dat voor mij
het zwaarste. Hij wees vervolgens
op de mogelijkheid dat B. en W.
van de domeinen nog wel grond los
konden krijgen.
We zullen het proberen, zei de
voorzitter, maar garanderen kunnen
we niets. Geen enkele instantie zal
op voorhand zeggen dat we bepaal
de grond kunnen krijgen.
De heer v. Kuijk suggereerde om
op beperkte schaal te beginnen en
nog eens af te wachten. Kwam tijd
kwam raad. Hij zou willen voor
stellen de zaken een klein beetje
minder hard aan te pakken en voor
lopig een bunder of 5, 6 trachten
te krijgen.
Daar hebt U niets aan, antwoord
de hem de voorzitter, U hebt een
plan en dat moet zo uitgevoerd
worden, dus met dit aantal terrei
nen willen we subsidie krijgen van
het Olympisch comité.
De heer v. Kuijk wees er vervol
gens ook op dat het moment niet
goed gekozen was, de boed was daar
pas verkaveld.
De heer v. Dongen kon wel zeg
gen dat er alleen maar kleine stuk
jes lagen, maar er was ook bouw
land en de mensen konden toch niet
al hun bouwland afgeven.
De heer Zijlmans kon wel zeggen
dat de domeinen nog grond hadden,
maar die hadden hier ook niet veel
meer liggen. Als alles vrijwillig
ging, stond hij volkomen achter het
voorstel, maar als het gedwongen
moest gaan, dan wilde hij alleen
op heel bescheiden schaal te werk
gaan.
Dat kunt U nu wel willen, zei de
voorzitter, maar dat gaat niet.
Wordt dit niet goedgekeurd, dan is
de volle verantwoordelijkheid voor
het feit dat er niets gebeurt, voor
de raad.
Er wordt toch al een gymnastiek
lokaal gebouwd van een ton, zei de
heer v. Kuijk, moet nu alles in een
jaar gebeuren? Misschien gaat het
over een paar jaar wel beter en
mogelijk kunnen we dan ook met
een de zwemgelegenheid aanleggen.
Het gymnastieklokaal is vooral
Voor de 'scholen, antwoordde de
voorzitter; weliswaar konden ook
particuliere verenigingen er ge
bruik van maken, maar dit was vrij
eenzijdig, ook de buitensporten
moesten gelegenheid hebben. U
moet bovendien een plan maken
voor jaren.
De heer Kamp vond 8 bunder ook
wel veel,-maar de voorzitter wees
nogmaals op de eisen van 't Olym
pisch comité.
Wie zijn de gedupeerden, vroeg
de heer Zijlmans.
Het heeft weinig zin hierover te
praten, Was de voorzitter van me
ning. Het ging niet over personen,
maar over feiten. U moogt geen on
derscheid maken.
Enfin, het kwam tot stemming
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
door Tom Lodewijk.
30).
Frans, die een half uurtje later,
na dringende smeekbeden tot Ma
dame, schoorvoetend om 't hoekje
kwam kijken, zag haar zo slapen,
haar donkere hoofd op het witte
kussen. Stil stond hij bij haar bed,
vreemd geroerd. Hij had haar nog
nooit zien slapenen zo ont
spannen, zo gelukkig was haar ge
zicht. Hij draaide zich om en hij
schaamde zich voor Madame.
Maar die kende haar wereld. En
ze wist op dat ogenblik meer dan
Frans zelf. O, dacht ze, l'amour,
toujours l'amour
Met een bedrukt gezicht leunde
Hannes Averkamp uit het raam van
de wagon, die langzaam het Gare
de Midi van Brussel inschoof. Erg
opgewekt was de reis niet geweest.
Ze hadden het over niets anders
gehad dan over Carla's arrestatie.
Andere reisgenoten, die onder een
of ander voorwendsel kwamen vra
gen wat er met Carla aan de hand
was, vertelden ze wat Stollenga
had gezegd. Mevrouw Kierkewas-
ser en haar vriend lieten niets
meer van zich zien of horen.
Met een ruk stond de trein stil.
Een geweldige stem donderde uit
de luidspreker, en vertelde in ver
franst Vlaams, dat de trein naar
Holland zojuist binnengekomen
was. En toen ging de mededeling
voort
Monsieur Avérkam, Monsieur
Avérkam, gearriveerd met de trein
uit Parijs, wordt verzocht zich ter
stond te melden aan de centrale
post. Monsieur Avérkam
Hannes, dat ben jij! hijgde
Els. Gauwda's vast bericht
van Carla!
Hannes was de gang al uit, isiprong
op het perron en liep bijna Prikkie
omver, die op weg was een belegd
broodje te veroveren. Een ambte
naar met een pet met een geweldi
ge klep en veel goud er op kwam
hem in het bureau tegemoet.
Monsieur Avérkam.. telefoon uit
St. Quentin, zéér dringend.
Even later hield Hannes de hoorn
tegen het oor geklemd.
Ja.. Noordeloos... ja, zo... zó.,
wat je zegt! Nee maar... Kerel, wat
gelukkig Reusachtig Vandaag
niet meer, nee... morgen de trein?
Zal het Els vertellen. Nee, die zal
het wel aan de hospita doorgeven,
dat is ook niet zo geweldig' als een
telegram., wat? Die Laarman? Ja,
ik zal het zeggen., hoé is Carla?
Flauwgevallen? Ach, de stakker, 't
was natuurlijk te veel voor haar.
Alweer in bed? Nu, dan knapt ze
wel op. Dus strikte discretie... ik
snap er alles van... doe je Carla de
groeten van Els en mij? Dag
I goeie reis! Dag! Hij holde het kan-
i toor weer uit en zag tot zijn verba-
zing dat bijna de hele groep uit de
i raampjes hing.
Wat is er voor nieuws?
riepen ze.
Een reddende gedachte schoot
hem te binnen.
Het paspoort van juffrouw
Mertens is terecht schreeuwde
hij omhoog naar al die iiieuwsgie-
rige gezichten maar ze kan niet
meer weg, morgen komt ze met de
ochtendtrein. Dus dat is in orde!
Dom van zo'n meisje ^ei
een van de drie leraressen.
Ik had die juffrouw Mertens
voor goochemer gedacht meen
de mevrouw Hoogeboezum.
j 't Zal je gebeuren zei het
jonge mevrouwtje Van Weezei te
gen Bella, die jaloers bedacht hoe
avontuurlijk zij zelf zoiets zou ge-
vonden hebben.
Hannes zag hoe in de volgende
i
wagon twee hoofden zich schielijk
terugtrokken en dat herinnerde
hem aan zijn instructies. Enkele
minuten later stond hij in de cou
pé,waar meneer Laarman en me
vrouw Kierkewasser, van alle min
derwaardig gezelschap verlost, hun
rust en zielevrede trachtten te her
vinden.
Ik heb zo even een telefoontje
van het hoofdbureau van politie in
St. Quentin gehad zei hij zonder
inleidingen juffrouw Mertens
heeft met de hele zaak niets te ma
ken. Ze is weer vrij en komt mor
gen thuis. Hij zag de ongelovige
trek op het gelaat van de heer
Laarman en hoorde mevrouw Kier
kewasser snuiven.
Op speciaal verzoek, zal ik
maar zeggen, van meneer Stollen
ga, gelieve u met geen woord, te
genover geen mens, te reppen van
wat er in de coupé gebeurd isu De
zaak is nog niet rond en onder
geen beding mag uitlekken dat de
diamanten zijn ontdekt. Zoudt u
uw mond voorbijpraten, dan zult
u daar een hoop last mee krijgen,
omdat u het onderzoek van de po
litie in deze zaak gehinderd hebt.
Ik waarschuw u maar., zwijg er
over. U hebt trouwens al te veel
gezegd voegde hij er .scherp aan
toe.
Je hebt machtig veel praatjes
jongeman begon de heer Laar
man op terechtwijzende toon.
Bewijst u nu maar dat u ze
niet hebt en houdt uw mond gaf
Hannes ruw terug. In ieder ge
val hebt u weer eens gemerkt hoe
gevaarlijk het is op de schijn af te
gaan. Denk er om wat ik u gezegd
heb.en met een waarschuwen
de blik naar de onthutste mevrouw
Kierkewasser verliet hij het com
partiment.
j Ziezo zei hij even later te-
gen Els, die zaak is dus in orde.
En nou praten we niet langer meer
over Carla.
Waar wou je dan over praten
viste Els.
-Over ons.
Vindt je dat zo belangrijk?
Ja. Jij niet soms?
Ze keek Jiem aan. De bijdehande
Els was opeens heel verlegen.
Misschien zei ze zacht.
TERUG NAAR HOLLAND.
i
J
Carla werd wakker door een
klopje op de deur en een vreemde
-stem die haar iets toeriep. Ver
baasd sloeg ze haar ogen op, keek
rond in 'n vreemde kamer. Op een
tafeltje naast haar bed lag haar
polshorloge. Daar stond haar kof
ferlangzaamaan keerde haar
geheugen terug. En ze wist alles
weer. Hier was ze in St. Quentin,
Hotel de l'Europe; de film draai
de terug, haar komen hier, en de
vriendelijke Madame die haar had
geholpen in bed te komenhet
politiebureauStollenga.... de
commissaris..Frans
En op datzelfde ogenblik hoorde
ze Frans' stem buiten, in ijverig de
bat met de hard sprekende Madame.
Weldra stak de bruinogige Fran-
gaise haar opgewekt gezicht om de
hoek van de deur.
Mademoiselle, daar is 'n Hol
landse meneer, dié u wil spreken.
Ik heb al gezegd, mademoiselle
kan niet ontvangen, meneer houdt
aan, ik heb gezegd, ik zal made
moiselle vragen maar mademoisel
le kan zeker meneer nog niet ont
vangen.
Carla hoorde ze Frans van
achter de deur ik moet je even
spreken, als je tenminste vandaag
terug wilt.
O ja schrok Carla op. Geen
uur bleef ze hier langer dan nodig
was. Tja, Frans, ik ben nog niet
salonfahig. ik lig nog in bed...
Ben je al gauw klaar?
Wordt vervolgd.
