Puistjes
D.D.D.
DE KOPERKONING
Sinterklaas bij de Ouden van Dagen
&/ERM0CÉN£
i,
het misbruik van
laxeermiddelen
BI OPENT
Z.H Exe. Mgr. W. Mutsaerts
5 dokloren
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 10 DECEMBER 1954
2
Verlangens op de Valreep.
waarschuwen tegen
6).
ze!f had verzorgd, maar die hij nu in
andere handen wilde overdoen, om voort
aan rustig op zijn kasteel te gaan wo
nen.
De Graaf wilde een goede boer op
zijn boerderij, liefst een Nederlander en
in elk geval een goede Katholiek.
Door bemiddeling van een kennis
kreeg Sjaak van der Velden, de boeren
knecht in Noord-Frankrijk, de voorkeur
voor deze boerderij.
Hij ging er heen, en vond er een prach
tig bedrijf van 57 ha, met enorme gebou
wen, op een goede kleigrond, die steeds
op een deskundige manier was bewerkt.
De hele boerderij maakte een geweldige
indruk op hem, maar ze was wel enorm
groot, veel te groot voor één man, al
was die nog zo'n goeie boer, en al schrok
die ook niet terug voor veel en hard
werken.
Er ging een telegram naar Waalwijk,
naar de Tweede Zeine, en kort daarop
vertrok broer Jan naar Frankrijk.
Sjaak en Jan zijn ruim een week op
die boerderij geweest en eerst nadat ze
zich zelf volkomen ervan overtuigd had
den dat alles in een prima staat was,
kon er gepraat worden over een huur
contract. j i
TWEE MAANDEN VOOR
BEREIDING
De twee Waalwijkse jongens grepen
hun kans, grepen hun kans zo stevig,
dat er al heel gauw geen sprake meer
was van enkel een goede kans, maar bij
na van een onomstotelijke zekerheid.
Het moest goed gaan!
Twee maanden zijn ze nog in Neder
land geweest, maar in die twee maanden
is er enorm veel werk verzet moeten
worden.
Ze hadden besloten Nederlands vee
mee te nemen, en dat vee moest van een
prima kwaliteit zijn; ze kochten koeien
en een stier, varkens en paarden. Zelf
wilden ze gaan fokken, met zuiver Hol
lands vee.
Hier kochten ze ook het zaaigoed; en
zo werden alle risico's stuk voor stuk
uit de weg geruimd. Bandenwagens wer
den aangeschaft en huisraad; de overige
landbouwmachines namen ze over van
de Graaf.
Er was een geweldige rompslomp van
administratieve voorbereidingen, uitvoer
en invoervergunningen, strenge keurin
gen, werkvergunningen, en honderd op
een hoop meer. Met voortvarendheid
echter zijn ook deze zaken aangepakt en
na twee maanden van intensieve voor
bereiding was men zo ver. Men kon de
stap wagen, liever gezegd; men kon de
stap doen, want er viel niet veel te wa
gen, men had de toekomst van de Fran
se boerderij, men had de eigen toekomst
in eigen handen genomen. Men wist wat
men deed.
HARTELIJKE ONTVANGST.
Vorige" week Dinsdagmorgen zijn ze
vertrokken, de grote wagens niet bijna
een complete boerderij en zij, met hun
drieën. Ja, want vader van der Velden
ging zijn jongens wegbrengen. Hij wilde
zichzelf op de hoogte gaan stellen hoe
het in Lesignac geschapen stond, zelf
wilde hij het zien en meemaken, ook en
vooral om moeder en de anderen volko
men op hun gemak te kunnen stellen,
dac hun jongens het daar ginds in het
vreemde land wel zouden klaren.
Spoedig kwam het telegram in Waal
wijk, dat men 's Woensdagavonds de
plaats van bestemming had bereikt. De
reis was voorspoedig gegaan en de for
maliteiten aan de grenzen, die nog al wat
in hadden, want alles moest gekeurd en
gewogen worden, verliepen allemaal erg
vlot. i j j j i
De ontvangst in Lesignac was aller
hartelijkst; bij de buurman, een Franse
boer, stond de tafel overvloedig gedekt
en men was de Waalwijkse pioniers zeer
behulpzaam.
Sjaak en Jan, de twee nieuwe Franse
boeren van 30 en 27 jaar zullen zich er
best op hun gemak voelen; er zijn ver
schillende Nederlandse boeren daar in
die omgeving; veertien dagen tevoren
had er zich nog een jonge boer uit Ha
ren gevestigd, en déze week vertrok er
weer een uit Dinther daarheen
De mensen, schreven de jongens, zijn
er zeer hartelijk, de graaf, die op enkele
honderden meters afstand zijn kasteel
heeft, is een prima man, zeer gezien, fijn
katholiek, kerkmeester van de parochie,
terwijl hij op zijn beurt ook zeer inge
nomen is met de twee Waalwijkse jon
gens die zijn bedrijf hebben gehuurd en
die met hun ervaring, hun werklust en
hun goede Nederlandse boeren traditie, er
een boerderij van zullen maken, die niet
veel te wensen overlaten zal.
„WERKEN KUNNEN ZE
Moeder van der Velden heeft ons de
ze geschiedenis verteld. En ze deed dat
in de volle overtuiging, de volle zeker
heid, dat het hun daarginds goed zal
gaan.
Ze zijn immers niet over ijs van een
nacht gegaan. Ze hebben alle twee vol
op gelegenheid gehad zich op de hoogte
te stellen, ze hebben het zekere voor het
onzekere genomen en Hollands materiaal
aangeschaft en verder zegt ze; „ze zijn
gezond en jong en werken kunnen ze!"
En volgende week zal vader van der
Velden terugkomen en haar en de ande
ren kunnen vertellen; en ze is vast van
pjan in het komende voorjaar er zelf
voor een paar weken naar toe te gaan.
Dat is allemaal al afgesproken en moe
der van der Velden zit daar nu al naar
tc verlangen en ook haar jongens in
Frankrijk zien daar al naar uit.
Och Frankrijk is niet ver en met Gods
zegen en een schone, rijke boerentraditie
zal het waarachtig wel gaan en wij wen
sen deze twee ondernemende Waalwijk
se boerenzoons het beste succes.
Uitreiking van bet 25.00uste verkcersdiploma te Amsterdam.
Aan Paul van Ingen op de Tolentijnschool is Dinsdagmórgen het 25.000ste ver-
keersdiploma uitgereikt door de veelbesproken en verguisde Hoofdcommissaris
Kaasjager.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
VLOEISTOF
Ontsmet uw huid met
de helder vloeibare
D.D.D. De jeuk be
daart, de ziektekie
men worden gedood
en de huid geneest.
BALSEM
ZEEP
Terwijl de boot van Sinterklaas al onder stoom lag en de valreep al lag
uitgerold, om de heilige man aan boord te brengen, zag hij toch nog kans
even aan te wippen bij de Waalwijkse Ouden van Dagen, die in een
prachtige feeststemming bij elkaar waren in hun amusementszaal in het
KJC-huis.
Te elfder ure beeft Sinterklaar nog berispt en geprezen, heeft hij ook nog
enkele verlangens kenbaar gemaakt, zoals ook Piet Mulders nog te elfder
ure met een verlanglijstje 'kwam; en beiden, Sint en Piet (Mulders) grepen
deze allerlaatste gelegenheid aan om enkele dingen en toestanden in
Waalwijk anders te wensen.
VANAF HET ZIEKBED.
De Voorzitter van de R.K. Bond van
Bejaarden, afdeling Waalwijk, de heer
f Dorus van Eggelen, moest zich, vanwege
zijn ziekte, schriftelijk tot de talrijke le
den wenden, die zich niet konden inden
ken, zoals de voorzitter schreef, hoe zeer
dit hem speet. Dorus, die hoopte, dat hij
het volgend jaar weer van de partij kon
zijn, dankte alle begunstigers en dona
teurs, die het mogelijk gemaakt hadden
dit feest te organiseren, heel bijzonder de
fa. André van Hilst, die, zoals ieder jaar,
weer een koninklijke gave had gegeven.
Hij dankte de geestelijke overheid, die
hun heel het jaar door een amusements
lokaal gaf met de zo nodige verwarming.
Heel bijzonder dankte hij ook de con
cierge van Baardwijk en tenslotte wenste
bij allen een heel gezellige middag, maar,
schreef hij, laat ieder zorgen voor de
eensgezindheid en de vriendschap en
vooral voor de orde en netheid.
Op zijn verzoek zongen allen toen
staande het Wilhelmus en hiermee was
de feestmiddag begonnen.
GEEN KERMIS „OP DIE WAAI
MEE KAAIKES".
Hartelijk werd de goede heilige man
begroet toen bij de verzameling der ou
den betrad en hartelijk begroette de Sint
op zijn beurt ook de ouden, zijn bijzon
dere vrienden.
Sint sprak over Waalwijk en hij vond
t niks, zoals ie zei, diat de kermis nou
kwam „op die waai mee kaaikes en geen
gras mer wel plassen", die kermis, zei de
Heilige Maxi, en die kan het toch weten,
moest in het centrum blijven. Waarom
kon dè verkeer voor die doagen nie om-
geleed worden, vroeg Sint Nicolaas zich
zelf af.
Hij had nog een andere opmerking, en
dat was, dat de toneelclubs en de ouden
van dagen meer subsidie moesten krij
gen.
Natuurlijk zijn er enkele van de ouden
van dagen ernstig door de Sint 'berispt;
daar was er eentje, die „mar twee 'kiepen
haai en iederen dag twoalf aaier ver
kocht, die twee cente duurder waren dan
in de winkel". Hoe kon dat nou. En de
zondaar moest tot zijn schande toegeven,
dat ie die aaier in de winkel kocht en
dan mee n „borsteltje de stempel er
af schuurde!
Eentje was er die te veul achterover
liep, 'n andere was een paar maanden
naar Amsterdam geweest en „veuls te
wild" teruggekomen; weer 'n andere
deed weinig moeite om de gevolgen van
zijn erwtensoep eten voor de reukorga
nen van zijn omgeving te verhelpen, en
zo had de heilige man voor velen /een
kleine terechtwijzing.
HET VERLANGLIJSTJE
VAN PIET.
Zoals we al schreven hebben, Piet
Mulders, die op geen enkel feest van de
SPIERPIJN, SPIT...
't Loert overal. De weldadige
warmte van de pijnstillende
Thermogene verdrijft de sner
pende pijn.
Super Constellation voor President Eisenhower.
Een reisvliegtuig voor President Eisenhower, zijn familie en andere hoge Amerikaanse staatslieden. Deze
Super Constellation vervangt de vroegere C-121 Columbine II.
De Columbine III in de vlucht (foto links); foto rechts, een kijkje in een van de cabines.
Ouden van Dagen ontbreekt als gezel
lig pianist en voortreffelijk dichter en
zanger, had nu ook weer uitstekend zijn
best gedaan en een van z'n grote suc
cessen was zijn verlanglijstje voor de
Sint. Een verlanglijstje, dat begon met
een paar hevige verwijten: waarom was
Sinterklaas het vorig jaar niet bij zijn
beste vrinden geweest, kon hij hun nieu
we tehuis niet vinden? De helicopter,
kreeg de blozende 'heilige man te horen,
was ook geen succes, !en de kleintjes die
hoopten op speelgoed en koeken, kwa
men nu thuis met kouwe neuzen en veul
natte broeken,
i En toen kwamen de verlangens;
een leger donateurs voor de Ouden
van dagen,
het volgend jaar een hele dag feesten
is de wens Van de meesten,
de Kunst met een grote K moest Sint
gedenken door de toneelclubs subsidie te
schenken,
veel contracten voor Piet van den Ho
ven,
laat de kasteleins maar werken en
sjouwen, want de jenever is niet voor de
ganzen gebrouwen,
en dat de gemeente veel huizen gaat
bouwen, dan kunnen weer veel jonge
paarkes gaan trouwen,
laat de plaatselijke 'koren met vlijt re
peteren, dat ze eindelijk 'ns iets nieuws
kunnen leren,
wat de BBA ook deed, wij brullen om
de spoortrein met vurig verlangen, zong
Piet verder,
als de bisschop de adviseur met een
pastoraat ging vereren, geef dan weer 'n
goeie om ons te adviseren,
en tenslotte vroeg ié de beschei
denheid verbiedt ons dit eigenlijk te zeg
gen of de mensen toch allemaal „de
Echo" goed wilden lezen.
Als u geregeld laxeermiddelen slikt, is er
hu een manier om er van af te komen. 83 van
de 100 personen lukte het; u kunt het ook.
En wel zo:
Drink in de loop van elke dag enkele
glazen water en bepaal een vast uur voor uw
stoelgang. Neem de le week elke avond twee
Carter's Leverpilletjes. 2e Week - elke avond
één. 3e Week - ornde andere avond één. Daar
na niets meer, want Carter's Leverpilletjes
stellen uw ingewanden in staat weer op eigen
kracht te werken, zonder laxeermiddelen.
Wanneer zorgen, vermoeidheid of te veel
eten het tempo van uw ingewanden tijdelijk
vertragen, neem dan tgdelijk Carter's Lever-
pilletjes om u weer op gang te helpen. Zo raakt
u uw verstopping kwijt en vervalt u niet in
de laxeermiddelen-gewoonte. Haal direct
Carter's Leverpilletjes, f 1.20 per flacon. 55
OUWERWETSE WILDZANG!
Er was aan gezelligheid geen gebrek
deze middag, daar zorgden Piet Mulders
dus voor en ook Piet van den Hoven
met zijn muzikanten en niet te vergeten
ook de komiek Jan van Delft, die veertig
jaren getrouwd was en weer probeerde
Zijn liedboekjes aan de man te brengen,
maar vooral waren er de ouden van
dagen zelf: Hannes die tot aan 't wit-
zand zong, Joske Elshout, die zong van
ze gingen door de vloer en van Anne-
liesje, terwijl ie ook de adviseur, de wel-
eerw. Heer Kapelaan Wassenberg, die
ook Van de partij was en het bestuur
hartelijk dankte; Dorus is de man, zei
Joske, die voor de ouden van dagen iets
op touw kan zetten!
Sint en Zwarte Piet maakten ook
voortreffelijke muziek samen, en Jan van
Delft liet ze schommelen, „net als vroe
ger bij Toontje Pluijm".
Er was een zangwedstrijd die na een
hèv.ige strijd gewonnen werd door de
rechtse tafel, dank zij de heer v. d. Gouw,
die bijna alle liedjes kende.
Frits van Beijnen zong van de visser
en ook Corstanje dankte 't bestuur met
een liedje voor de speculaas en decla
meerde van z'n blauwe doffer.
Van de Gouw kon op z'n hoofd gaan
staan, zolang de muziek speelde en
Zwarte Piet imiteerde Louis Davids, Piet
Mulders zong een liedje over „z'n eige"
en we snappen nou nog niet, wat wij
caar mee te maken hadden.
Mevrouw van Seters, die met haar
man natuurlijk ook present was schaar
de zich ook in de rij van artisten en
zong van de zee, waar maar één ma-
trozenhart was; van de Gouw vond dat
het mensdom geen genade kende, en Jos
ke Henkelman, zong van het zieke moes
je.
En dan waren er de gebroeders Kuy-
ten met hun prachtige liedjes van vroe
ger, de echte ouwerwetse wildzang.
De Leur zong van „hard gaatie" en
Stokwielder bleef ook niet achter, en
Keeske van der Wiel trad op met het
beroemde nummer „Ik zou wel eens wil
len ijeten wie me thuis heeft gebracht".
OOK HUN PLAATS
De eerw. Heer Adviseur verklaarde
erg blij te zijn met de uitnodiging die hij
hao gehad; alles bij elkaar had ie zo'n
twmtig verenigingen, maar met de Ou
den van Dagen onder leiding van Dorus
had ie de minste moeite. Hij sprak over
de oude dag en haalde hier de woorden
aan van Zijne Heiligheid de Paus ook
een man die de gevolgen van de ouder
dom begon te merken dat de oude
mensen ook hun plaats hebben in het
leven.
Hij bracht hun de beste wensen over
van de hoogeerw. heer Deken, die we
gens een ernstige verkoudheid verhinderd
was, en die steeds erg belangstellend in
formeerde naar Dorus en z'n mannen.
Tenslotte deed kapelaan Wassenberg
ook niet onder voor alle opgetreden ar
tisten en vertelde enkele vermakelijke
historiën. j t j
Ondertussen werden de ouden van da
gen goed gedaan met koffie en chocola
demelk, met speculaas en een paar bor
reltjes, en met worstenbrood en krenten
bollen, dat alles werd in grote dank
baarheid jegens de milde gevers, waar
bij niet vergeten moet worden de heer
van Bracht, die gratis alle breekwaar, al
le tafels en stoelen, de piano enz. had
gegeven, geconsumeerd.
O ja, natuurlijk kwam ook „Muziek
en Zang" nog aan de beurt, dat prach
tige ouwe Waalwijkse lied. Maar de po
gingen van Jan van Delft om ook nog
bet lied „Wie in Waalwijk fortuin wil
maken" te laten horen door de oude
wildzangers slaagden niet helemaal; is er
niemand meer in Waalwijk die dat lied
helemaal kent?
Tenslotte was het de vice-voorzitter
de heer Stokwielder, die allen dankte
voor de perfecte orde, die de muziek
hartelijk bedankte en Jan van Delft, die
zijn grote voldoening uitsprak over de
bediening, die in goede handen was en
waarvoor gul werd geofferd en dankte
allen die aan de uitnodiging gevolg had
den willen geven.
Het was er echt gezellig en als Sint
Nicolaas nu met de te elfder ure naar
voren gebrachte wensen rekening kan
houden, dan is deze middag wel heel suc
cesvol geweest.
doos a 90 ct
121/2 JAAR BISSCHOP.
Schrijven van het kapittel van de
kathedrale basiliek.
utrW I rdj Mil-léds*!,! M «ttelUMim
Het kapittel van de kathedrale
basiliek van St. Jan heeft aan de
geestelijkheid en de gelovigen van
het Bisdom Den Bosch het volgen
de schrijven gericht;
Op 29 December zal 't I2V2 jaar
geleden zijn dat Z. H. Exc. W. P.
A. M. Mutsaerts de H. Bisschops
wijding ontving in de Kathedrale
Basiliek van Sint Jan.
De moeilijke zorgvolle oorlogs
jaren hebben de aanvaarding van
het bestuur van het bisdom uiterst
zwaar gemaakt; terwijl schade
door het oorlogsgeweld aan kerken
en kerkelijke gebouwen toege
bracht, het Bisdom in grote finan
ciële zorgen bracht.
Bijzonder zwaar drukken deze
financiële zorgen op de beide se
minaries van het Bisdom. Reeds
meermalen heeft de Bisschop zich
genoodzaakt gezien een beroep te
doen op de milddadigheid der ge
lovigen om de jaarlijkse exploita
tietekorten te dekken, die de zo
noodzakelijke priesteropleiding tel
ken jare veroorzaakt.
Het koperen jubilé van onze Bis
schop zou een openbare feestvie
ring alleszins rechtvaardigen; daar
echter Z. H. Exc. uitdrukkelijk ver
langt, dat elk openbaar huldebe
toon en uiterlijke viering achter
wege zullen blijven, moge dit jubel
tij een gelegenheid zijn, waarop de
gelovigen op andere wijze uiting
geven aan hun erkentelijkheid voor
de zorg' door Z. H. Exc. besteed
om Zijn kudde in deze moeilijke en
zorgvolle jaren veilig te leiden en
te besturen.
Overtuigd, dat de jubilaris geen
feestgave voor zichzelf zou aan
vaarden, meent het Hoogw. Kapit
tel de jubilaris geen grotere vreug
de te kunnen verschaffen dan door
Hem thans een extra-bijdrage te
schenken, welke 't mogelijk maakt
de achterstand in te halen in het
noodzakelijk onderhoud der ge
bouwen en in de restauratie der
oorlogsschade, die nu, 10 jaar na
de oorlog, nog niet geheel hersteld
is; kunnen worden.
Daarom stelt het Hoogw. Kapit
tel voor, dat de Z.E.H. Pastoors bij
deze gelegenheid een dringend be
roep doen op de medewerking van
de gelovigen, om door milde feest-
bijdragen de financiële moeilijkhe
den van de Seminaries te helpen
oplossen.
De wijze, waarop deze bijdragen
zullen worden bijeengebracht, la
ten wij gaarne aan 't wijze inzicht
der resp. pastoors over.
Het Hoogw. Kapittel meent de
verwachting niet te hoog te stel
len, indien er gerekend mag wor
den op een bijdrage van 1 gld. ge
middeld per huisgezin.
De bijeengebrachte giften zullen
zo spoedig mogelijk uiterlijk
vóór 24 December worden over
gemaakt op girorekening 180001
ten name van de vicaris-generaal.
Moge onze gebeden, H. Missen
en H. Communies bij voortduring
Gods onmisbare zegen afroepen
over onze geliefde bisschop in Zijn
verantwoordelijke zorg voor Zijn
dierbare diocesanen.
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
EEN BOEIEND FAR-WEST
VERHAAL
door
PIKE NORTON WILL'S.
Wordt vervolgd.
Billy was niet van zins het hier
bij te laten. Hij was purperrood ge
worden bij de woorden van Glan
en vroeg ijzig: „Wat bedoel je met
„jouw soort?"
„Dat is wel duidelijk, hé? Of ben
je je vader vergeten?"
„Daar zul je voor boeten, gemene
lasteraar, smerige veedief
Hij wilde op Glan toestuiven,
doch Buck hield hem met zijn (lin
kerhand in bedwang,, Glan deed 'n
stap naar voren:
„Wat zei jij, jochie, Lasteraar?
Veedief? Had je het tegen mij?"
„Houd je mond, Glan, of
„Wat? Wou jij mij commanderen,
Buck Palmer. Ik zal jou eens laten
zien wat men met moordenaars zo
als Billy Hosting hier doet".
Hij stak zijn handen uit naar Bil
ly, die nog steeds door Buck in be
dwang werd gehouden. Palmer was
echter vlugger dan hij en plantte
zijn vuist op de vlezige kin van de
aanvaller. Glan sloeg achterover en
bonsde met zijn hoofd tegen de
muur. De waard schoot toe en trok
hem overeind.
„D'r uit", zei hij. „Blue Bar" is
een fatsoenlijke gelegenheid en er
wordt hier niet gevochten. Jij en
Billy Hosting gaan er uit om buiten
wat af te koelen. Stevige handen
werkten de beide mannen het café
uit. Buck volgde hen om in te grij
pen als het gevecht buiten voortge
zet zou worden. Glan scheen echter
na de opdoffer voorlopig geen zin
meer te hebben.
„Daar zul je voor boeten, knaap.
Glan Silverring vergeet niet gauw
iets".
Buck glimlachte slechts. „So long,
Glan. Een volgende maal beter".
Samen met Billy ging hij de bar
weer in, waar de waard hem met
een grinnikend „Afgekoeld, jon
gens?" begroette.
„Een whiskey voor hem en voor
mij", bestelde Billy. „En kijk voor
taan uit dat je alleen de aanleider
er uit gooit".
Er wachtte hem echter nog een
berisping van Buck. „Beheers je
voortaan wat. Je doet meer kwaad
dan goed met zo'n vechtpartij. En
fin, drink je glas leeg, dan gaan wij
er vandoor".
Stapvoets reden beide mannen in
de richting van Diamond-G-ranche.
„Het is zoals ik dacht", sprak
Billy somber, men praat er nu al
over alsof het eigenlijk klaar en
luidelijk is dat ikHij maak
te de zin niet af, doch Buck had al
begrepen waar hij op doelde.
„De moordenaar zal gevonden
worden. En dan is alle leed gele
den, of niet
Billy begreep onmiddellijk, wat
hij met dat „of niet'' bedoelde.
„Dus jij gelooft ook...."
„Hoe zou jij het vinden, als ik
zonder meer, dus zonder nog iets
van de zaak of jou af te weten, zou
aannemen dat je onschuldig bent?"
„Stom", gaf Billy onomwonden
toe na een ogenblik van nadenken.
Ze reden nu langs de meest wes
telijke uitlopers van de Colorado
Mountains. Hol klonken de hoef
slagen op de rotsgrond. Zij bogen
met het pad mee en draaiden langs
een vooruitstekende rotsmuur, tot
dat ze plotseling een geluid achter
zich hoorden. Razend snel draaide
Buck zich om, doch het was al te
laat. Hij voelde een stekende pijn
aan zjjn rechterslaap, waar 'n hard
voorwerp hem geraakt had. Nog
even hoorde hij stemmen, die van
veraf schenen te komen en en
hond die jankte. Hij wankelde op
zijn paard en voelde zich vastge
grepen, dan werd alles zwart om
hem heen.
HOOFDSTUK IV.
HET MEISJE.
Met een gevoel in zijn hoofd als
of er met duizend hamers op werd
geslagen, ontwaakte Buck Palmer.
Wezenloos staaarde hij om zicli
heen zonder iets te zien. Langzaam
drong het tot hem door, dat de om
geving hem volkomen vreemd was.
Hij poogde rechtop te gaan zitten,
doch nu bemerkte hij pas, dat hij
vastgebonden lag op 'n bed. Waar
was hij? Hoe was hij hier geko
men?
Zijn geheugen klaarde langzaam
weer op en hij kon de feiten weer
in de juiste volgorde plaatsen. Hij
was in de „Blue (Bar" geweest met
Glan Silverring en Billy Hosting.
Die twee hadden ruzie gekregen
en in het volgende gevecht had hij
Glan neer moeten slaan. Daarna
waren Billy en hij naar Diamond-
G-ranche gereden en onderweg
waren zij overvallen door onbeken
den of liever door vijanden. Maar
waar was Billy? Vanuit het bed
kon hij de hele kamer overzien,
doch Bill was er niet.
Men had hem laten gaan of hij
lag in een andere kamer, eveneens
machteloos. Voetstappen buiten de
kamer maakten hem er op attent,
dat er iemand aankwam. Even la
ter werd de deur geopend en stap
te er een man binnen. Een zwart
masker bedekte het onderste ge
deelte van zijn gezicht. Hij bracht
een homp brood en een kru,ik wa
ter, die hij zwijgend naast Buck
neerzette.
Eveneens zwijgend knoopte hij
de touwen los en steunde Buck in
zijn rug, toen deze moeizaam over
eind kwam. Een zacht gerucht
deed Buck de andere kant uitkij
ken. Vlak bij de deur stond een an
dere gemaskeerde, die een revol
ver op hen gericht hield.
Zijn bewakers namen dus geen
enkel risico. Onder deze omstan
digheden moest iedere poging tot
ontsnappen vruchteloos heten.
Nu eerst voelde hij de geduchte
honger, die hem het idee gaf alsof
er een heel regiment ratten parade
liepen in zijn maag'. Toen hij klaar
was, werd hij weer zorgvuldig
vastgebonden. Dë beide mannen
verlieten daarna weer zwijgend en
geruisloos het vertrek.
Achterover liggend op het bed,
overdacht Buck de toestand. Aan
ontsnapping behoefde hij niet te
denken, tenzij er natuurlijk hulp
van buitenaf kwam. Weer drong
zich de vraag op, wat er met Billy
was gebeurd. Wanneer deze nog
vrij was, dan kon hij er van verze
kerd zijn, dat hij alles in het werk
zou stellen om hem te vinden.
Daar moest hij dus op wachten
en als Billy eveneens gevangen
was, dan was er weinig hoop de
gevangenis spoedig te verlaten.
Naar het licht te oordelen, dat
door een hoog venster naar binnen
viel, was het nog steeds dag, maar
hij had er geen flauw benul van
hoe lang hij hier al lag. Traag kro
pen de uren voorbij. Er heerste
overal een doodse stilte. Nog een
maal kwamen twee mannen hem
eten brengen, doch zij gaven geen
antwoord op Buck's vraag hoe laat
het was. Blijkbaar hadden zjj het
strenge bevel gekregen niet met de
gevangene te spreken.
Het werd donker in de kamer.
Buck doezelde wat in, doch plot
seling drong 't vaag tot hem door,
dat er iemand in de kamer was. Hij
sloeg de ogen op en ontwaarde een
meisje dat hem strak aankeek. Zy
was niet' gemaskerd en in haar
grote blauwe ogen las Buck de ver
wondering.
Wordt vervolgd,
