nieuw jcicir,
Waalwijkse en Langstraatse Courant
GEVAAR VOOR OORLOG
LIJKT VERMINDERD.
'n qoeö en qelukkiq 1955
veRwiel's
Zware of
lichte dagen?
KRUIS
BUITENLANDS GEBEUREN.
Strijd tussen ideologieën blijft bestaan.
leöeRWARen- en sieRkunsthuis.
Kinderzegels
ZATERDAG 1 JANUARI 1955
Uitgever
Waalwykse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
DE ECHO m HET ZUIDEN
78e JAARGANG No. 1
Abonnement
19 cent per week
2.45 per kwartaal
2.70 franco p. p.
Advertentieprijs
10 cent per m.m.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Bureaux: GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621
Dr. van BEURDENSTRAAT 8, KAATSHEUVEL TEL. 2002. OPGERICHT 1878
TELEGR.-ADRES „ECHO"
het
seizoen op
de mens
Het zal niet lang meer duren, or
jaar 1954 glijdt onmerkbaar
over in het volgende, 1955. Op zich
is dit geen heel bijzonder feit;
week volgt op week,
seizoen, en jaar op jaar;
en de natuur hebben zich een be
paalde indeling van de tijd ge
maakt, hebben dat bepaalde stuk
van de eeuwigheid nog meer be
paald naar eigen luim en voor ei
gen gemak.
Er verandert straks, wanneer
volgens Greenwich het jaar 1951
heeft afgedaan, niets merkbaars;
alleen de wereld is wat wij noemen
een jaar ouder geworden, al is het
niet te zeggen hoeveel jaren de
wereld oud is, omdat we in het be
gin vergeten hebben te tellen, en
ook'omdat we in den beginne deze
eenheid van tyd nog niet kenden.
Maar ook toen werd de wereld ou
der, wellicht van nieuwe maan op
nieuwe maan, inplaats van jaar op
jaar.
We willen maar zeggen dat dit
verjaren van de wereld iets heel
betrekkelijks is, dat dat gemakke
lijk veertien dagen vroeger of der-
tien-en-een-lialve dag later had
kunnen gebeuren.
Maar daar gaat het niet om wan
neer wij Oudejaar, wanneer wij
Nieuwjaar vieren.
Want de wereld viert dit over-
glijden inderdaad als een feest, en
daar is reden voor ook.
En een van deze redenen is, dat
we er aan worden herinnerd, dat
er een verleden is, en een toekomst
en dat we beide begrippen weer
eens zien in een hechte samen
hang, dat we weer eens begrijpen
dat er eigenlijk—geen grcnS is tus
sen deze twee gebieden van de tijd,
maar dat zij ieder moment in el
kaar vloeien en dat zowel het ver
leden als de toekomst over wat wij
heden noemen heenschuiven. En
wij, wij staan met een been in het
verleden en met een in de toe
komst; en het heden? misschien
mogen wij ons zelf zo noemen!
In ons leeft het onherroepelijke
van het verleden, leven de moge
lijkheden van de toekomst.
En het is goed ons daarvan be
wust te zijn, van het onherroepe
lijke en van die nieuwe, grote mo
gelijkheden; bij dat bewust worden
helpt ons het feest van de jaarwis
seling', dat ons doet zien naar de
vele gemiste en de enkele welbe
stede kansen, naar de talloze nieu
we kansen die voor 'l grijpen zijn.
Want het leven is troostend; hoe
zeer we ook in en met dat leven
hebben gefaald, steeds geeft 't ons
nieuwe mogelijkheden, steeds nieu
we kansen, zoals God dat heeft ge
wild en zolang God dat wil.
In menig opzicht was 1954 voor
ons, voor onze gemeente, voor ons
land, een gunstig jaar; we mogen
ons verheugen in een nog immer
groeiende welvaart, in steeds no
beter wordende materiële omstan
digheden en we mogen deze winst
voegen bij het credit van onze in
spanning, onze moeite, daarbij ech
ter niet nalatend de totstandko
ming van deze winst te analyse
ren, om aldus in staal te zijn, het
volgende boekjaar van het leven
nog gunstiger - resultaten te berei
ken.
Voor het eerst sinds de grote
brand van de tweede wereldoorlog
beginnen we een nieuw jaar ineen
totale vrede, althans een totale af
wezigheid van oorlog, want nog
steeds niet heeft de mensheid de
kunst verstaan de ware vrede te
bewerkstelligen, nog steeds niet
heeft men de kans kunnen grijpen
op de broederschap van alle vol
keren; en het nieuwe begrip van
de koude oorlog, dat de laatste ja
ren is ontstaan, is nog altijd op tal
van gebeurlijkheden en toestanden
van toepassing.
Zullen we in 1955 deze kans wel
weten te grijpen? God geve het.
En dan, wat hebben wij persoon
lijk gedaan met dit jaar, dat thans
aan het sterven is?
Zijn er ook in ons persoonlijk
leven niet veel meer gemiste dan
wel benutte kansen; is er ook in
ons eigen leven niet heel veel on
volkomen gebleven, is er niet heel
veel goeds ongedaan en niet heel
veel verkeerds wel gedaan?
Tot dit besef zullen we altijd, bij
iedere jaarwisseling moeten ko
men, want we zijn in onze mense
lijkheid zeer onvolkomen. Maar
nooit mag het verleden ons de toe
komst doen vergeten, nooit mag dit
verleden, hoe groot in aantal de
mislukkingen ook waren, de prach
tige nieuwe kansen van de toe
komst aan ons oog onttrekken. In
tegendeel, het nieuwe jaar moet 'n
vastberaden herbeginnen zijn, on
danks de wetenschap dat 't slechts
bij een pogen zal blijven, dank zij
het weten, dat ook 't pogen schoon
kan zijn.
Dit waren enkele overwegingen,
die ons moeten bezig houden „van
't oud in 't nieuw laat het oude
er aan meehelpen het nieuwe zalig
en gelukkig te doen zijn.
God geeft ons 1955 als 'n nieuwe
kans, en de kansen die God ons
geeft, zijn zeer reëel en gemakke
lijk te grijpen. Hij weet echter dat
we mensen zijn en daarom zeer on
volkomen in al ons doen en laten;
maar als Hij bij ons maar de ern
stige vastberaden wil aantreft, als
Hij maar ons onophoudelijk pogen
ziet die kans te grijpen, steeds [c
doen wat Hij wil, dan kunnen we
verzekerd zijn van Zijn Goddelijke
steun, van Zijn Vaderlijke hulp.
En dat is een sterkende en ver
troostende gedachte.
NADRUK OP ECONOMISCH
TERREIN
Zoals het afgelopen jaar is begonnen
met een conferentie van de Grote Vier,
d.w.z. Amerika, Engeland, Frankrijk en
Rusland, zo is ons tegen het eind van
dit jaar de mogelijkheid in het vooruit
zicht gesteld van een nieuwe conferentie,
die dan evenwel onder volkomen andere
omstandigheden zal worden gehouden,
omdat dan naar alle waarschijnlijkheid
West-Duitsland als bondgenoot van de
Westelijke mogendheden aan zijn herbe
wapening zal zijn begonnen.
Op 25 Januari van dit jaar kwamen
de ministers van buitenlandse zaken van
de Grote Vier te Berlijn bijeen en Eden
bracht een voorstel ter tafel, dat gedu-
la—iki fldidt vcrd«i\. ju&r aLs der baaio
van de Westelijke officiële mening heeft
gegolden. Eden wilde eerst vrije verkie
zingen in geheel Duitsland, dan de sa
menroeping van een nationale vergade
ring op grond van de uitslagen. Deze
vergaderinz zou zich bezig houden met
de grondwet. Hierop zou de vorming van
een regering voor geheel Duitsland vol
gen, die verantwoordelijk zou zijn voor
de vredesonderhandelingen. De kieswet
zou door de vier bezettende mogendhe
den worden opgesteld, en toezicht op de
verkiezingen zou worden gehouden door
de vier bezetters, al dan niet bijgestaan
door neutralen. De Duitse regering zou,
na het in werkingtreden van het vredes
verdrag, vrij zijn in de keuze van haar
hondgenootschappen met het buitenland.
Deze voorstellen waren zodanig gefor
muleerd, dat zo groot mogelijke garanties
aanwezig waren, dat de Oost-Duitse
communisten niet op de algemene Duitse
regering een invloed zouden krijgen,
welke minder prettige gevolgen zou heb
ben.
Dit was niets voor Molotof, de Rus
sische minister van buitenlandse zaken,
dit met andere voorstellen kwam, die na
tuurlijk helemaal niet in overweging kon
den worden genomen. Verder is men dan
ook op deze conferentie niet gekomen.
Naast Duitsland stond ook Oostenrijk
op de agenda. Om zijn goede wil te to
nen gaf het Westen Rusland in alles zijn
zin, doch Molotof kwam met een nieu
we voorwaarde: handhaving van de be
zetting totdat het vredesverdrag met
Duitsland getekend zou zijn, d.w.z. uit
stel tot Sint Juttemis.
Het Verre Oosten.
Van een bespreking van de algemene
cnwapeningskwestie met communistisch
China als vijfde aan tafel, herhaaldelijk
door Molotof naar voren gebracht, is
niets gekomen. Amerika heeft commu
nistisch China nog steeds niet erkend en
wenst het niet te beschouwen als een
land waarmee men over ontwapening in
het algemeen kan praten. Iets anders
was een regeling van bestaande conflic
ten, zoals in Korea en Indo-China. Van
daar dat men het eens kon worden over
een nieuwe conferentie over het Kore
aanse en Indo-Chinese vraagstuk, die op
26 April te Genève zou worden geopend.
Het was Bidault, de Franse minister
van buitenlandse zaken, van het grootste
belang geworden om tot een regeling te
komen in Indo-China, waar de oorlog nu
al zeven jaren aan de gang was met als
enig resultaat een voortdurend sterker
v/orden van de communisten, die vanuit
China bevoorraad werden.
Bidault had te zeer gerekend op de
eenheid van het Westen, maar de nood
toestand bij Dien Bien Phoe had gede
monstreerd, dat hij zonder noemenswaar
dige kaarten in handen had zitten bluf
fen. De communistische eisen waren
hoog. Inwilliging zou nagenoeg geheel
Vietnam in hun handen gebracht heb
ben, terwijl zij ook de erkenning van de
communistische tegen-regeringen in Laos
en Cambodja wensten.
Tenslotte kwamen de partijen al vrij
dicht bij elkaar wat de wapenstilstand
betreft, maar het werd duidelijk, dat de
communisten de zaak probeerden te rek
ken. Het was midden Juni geworden toen
de regering van Laniel, na een bewind
van ongeveer een jaar, viel, omdat de
Nation. Vergadering haar wens een de
bat over Indo-China 'uit te stellen niet
inwilligde. Na enkele dagen was er al
een nieuwe regering onder Pierre Men-
dès-France, een van de scherpzinnigste
critici van de Franse politiek.
Mendeès-France, die in 'n wonder
baarlijk korte tijd met grote meerderheid
het vertrouwen van de Kamer had ge
kregen en snel een regering had samen
gesteld, waarin hij zelf als ministér van
buitenlandse zaken optrad, maakte zijn
aanblijven afhankelijk van het bereiken
van overeenstemming in Genèv. Wan
neer hij op 20 Juli geen wapenstilstand
in zijn zak had, zou hij aftreden. 7 oen
bleek met de communisten wel tot een
accoord tc kcaicr. tt zijn cn ai mag* mm
niet uit het oog verliezen, dat Frankrijk
en de vrije wereld in Indo-China een
zware nederlaag hebben geleden, de
overeenkomst was nog het beste wat te
bereiken viel.
Mendès-France.
Toen Mendès-France in Juni aan het
roer kwam, stelde hij zich een drieledige
taaka. het sluiten van een wapenstil
stand in Indo-China, zonder welke het
niet mogelijk zou zijn een rol van belang
te spelen in Europa: b. het vinden van
een weg uit de Europese impasse, waar
in Frankrijk door de aarzelingen over de
E.D.G. was gekomen, en c. als basis van
Fi ankrijks positie in Europa het verkrij
gen van een economisch herstel. En daar
tussen door doken nog de Tunesische en
de Algerijnse kwestie op. In Tunesië
wist Mendès-France door de belofte van
interne autonomie een einde te maken
aan de heersende terreur en in Algerije
belette de vaste hand uitbreiding van de
haard van onrust. Wat het economische
herstel betreft, kreeg de premier tot 1
April de volmachten waar hij om ge
vraagd had.
De E.D.G.
Maar dan nu Europa. In Mei 1952
hadden de regeringen van Frankrijk, Ita
lië, W.-Duitsland, België, Nederland en
Luxemburg het verdrag van het Euro
pese leger ondertekend. Maar gedurende
de twee jaren, waarin de andere parle
menten het verdrag van het Europese
leger hadden goedgekeurd, aarzelde iede
re Franse regering opnieuw het verdrag
ook maar bij het parlement in te dienen,
omdat er daar zo'n sterke tegenstand
tegen bestond. Er was geen meerderheid
voor de E.D.G., maar geen van de voor
gangers van Mendès-France had hieruit
de consequentie durven trekken, be
vreesd voor buitenlandse (vooral Ame
rikaanse) reactie en voor de binnenland-
Se, die vermoedelijk geleid zou hebben
tot de onmogelijkheid een regering te
vormen, omdat in geval van verwerping
de voorstanders uit de regering zouden
blijven en in geval van aanneming de te
genstanders. Op deze manier zou geen
enkele meerderheid mogelijk zijn. Men
dès-France heeft evenwel aangetoond,
dat deze vrees ongegrond is gebleken,
maar dat was vooral ook daaraan te
danken, dat het programma van Mendès-
France meer omvatte dan alleen de kwes
tie van de E.D.G.
De E.D.G. vergiftigde alle verhoudin
gen in Frankrijk en terecht oordeelde
Mendès-France, dat dit struikelblok uit
de weg moest worden geruimd vóór het
economisch herstel goed kon worden
aangepakt. Een poging zijnerzijds om de
E.D.G. door wijzigingen voor de tegen
standers aannemelijker te maken mis
lukte De Gaullisten in zijn regering na
men ontslag en dè andere landen bleken
er op de conferentie van Brussel, die
half Augustus werd gehouden, niet van
te willen weten omdat aan het supra
nationale karakter te veel afbreuk werd
gedaan, terwijl in het Franse voorstel
om alleen de troepen in de z.g. dekkings-
zónes (d.w.z. Duitsland) te integreren te
veel weg had van discriminatie ten op
zichte van Duitsland.
Mendès-France hield daarop zijn be
lofte en bracht de E.D.G. ongewijzigd
voor de Nationale Vergadering, die er
zich tegen uitsprak.
De West-Euro pose Unie
Nu kwam de beurt aan Eden, om zijn
grote bemiddelende gaven te gebruiken,
begin September reisde Eden de Wes
telijke hoofdsteden af met een nieuw
pian, waarvan Frankrijk overigens vol
gens sommigen het vaderschap zou kun
nen opeisen. Dit plan voorzag in een
uitbreiding van de Westelijke Unie (een
bijna vergeten bondgenootschap, dat in
1948 gesloten was tussen Frankrijk, En
geland en de landen van de Benelux)
met West-Duitsland en Italië. Deze
Westelijke Unie zou als een soort ver
waterde E.D.G. zonder supranationaliteit
dienst kunnen doen. Op 28 September
kwamen negen mogendheden (Engeland,
Frankrijk, West-Duitsland, Italië, België,
Nederland, Luxemburg, de Ver. Staten
en Canada) te Londen bijeen om de
kwestie te bespreken.
Na enkele dagen, waarin Engeland be
langrijke toezeggingen had gedaan, wa
ren de ministers het eens geworden. Het
Brusselse verdrag van de Westelijke
Unie werd uitgebreid en versterkt, zo
dat het toch nog de basis zal kunnen
worden voor een grotere eenwording van
Europa.
Voordat de overeenkomsten te Parijs
in definitieve vorm werden gegoten
schonk de Franse Nationale Vergade
ring Mendès-France met 350 tegen 113
stemmen en 160 onthoudingen haar ver
trouwen in zijn beleid. Van belang was
vooral de socialistische steun, die eerst
onzeker was in verband met het grote
aantal socialisten, dat voor integratie
was. De toekenning van een loonsver
hoging door de regering noopte echter
de gehele fractie, gedreven door de afde
lingen overal in het land, voor de rege
ling te stemmen.
Op 23 October werden de accoorden
Gaarne wensen w(j U
en hopen ook dit jaar Uw
LEDERWAREN, HANDSCHOENEN EN SIERKUNST
te mogen verzorgen.
KOCHT U AL
\an Parijs getekend, bestaande uit een
overeenkomst om de bezetting van W.-
-- •'♦s'and te beëindigen, Duitsland tot de
NAVO toe te laten en de Westeuropese
Unie uit te breiden met Duitsland en
Italië, welk laatste land al lid van de
NAVO was. Daarbij aansluitend een
Fians-Duitse overeenkomst over Saar
land, dat een Europees statuut in het
kader van de Westeuropese Unie zal
kiijgen. Een referendum in Saarland zal
dit moeten bekrachtigen en dan is de
kwestie afgedaan tot een vredesverdrag
met Duitsland komt, tenminste theore-
irch, want dit accoord over Saarland
heeft in Duitsland veel verzet gewekt bij
de partijen, die nationalistische leuzen
voeren (zoals de sociaal-democraten, li
beralen en de Duitse partij) en Adenauer
verwijten Saarland prijs te hebben gege
ven.
Een Positief Resultaat.
Wanneer men de Europese politiek
van dit jaar overziet, komt men tot een
positief resultaat. Uit de erkenning, dat
op de weg van integratie en supranatio
naliteit niet voortgegaan kan worden,
hoe betreurenswaardig dat ook is, is 'n
nieuwe samenwerking gegroeid op wat
me'er ouderwetse grondslag, maar, en dat
is een belangrijk winstpunt, met mede
werking van Engeland. Bovendien werd
het gevaar afgewend, dat Amerika zou
overgaan tot wat minister Dulles „een
uiterst pijnlijke herwaardering" van de
Amerikaanse buitenlandse politiek had
genoemd, die door sommigen werd uit
gelegd als een eenzijdige oriëntatie op
Duitsland, door anderen als het streven
naar een z.g. periferische verdediging,
een verdediging 'van Europa vanuit die
randgebieden Engeland en Spanje, met
prijsgeving van grote delen van het vas
teland.
Rusiands houding.
Het is begrijpelijk, dat Rusland deze
ontwikkeling met lede ogen aanzag.
Want slechts bij verdeeldheid en zwak
te van Europa zou het kunnen winnen
zonder nu direct een oorlog te ontkete
nen. Op de conferentie van Berlijn in
het begin van het jaar had Molotof zich
al alle moeite gegeven de E.D.G. in de
grond te boren, in de loop van het jaar
stapelden zich vriendelijke woorden aan
de ene kant en bedreigingen aan de an
dere kant op. Steeds vaker werd er op
gewezen, dat een vreedzaam naast el
kaar bestaan van Oost en West heel
goed mogelijk zou zijn, in de Ver. Na
ties deed de Sowjetunie inzake de ont
wapening enige concessies, die de kern
van de zaak evenwel niet raakten, en
de gehele Russische toon werd vriende-
liiker. Dit moest in de Westelijke landen
de indruk wekken, dat de herbewapening
van Duitsland overbodig en zelfs ge
vaarlijk zou zijn. Op dit gevaar werd
dreigend gewezen op de conferentie, die
Molotof eind November te Moskou bij
eengeroepen had.
Toen de Westelijke en neutrale landen
de uitnodiging afsloegen, liet men haar
doorgaan met slechts de satellieten als
deelnemers. Besloten werd een gemeen
schappelijk opperbevel voor het Ooste
lijke blok in te stellen en Oost-Duitsland
te bewapenen voor het geval de accoor
den van Parijs werkelijkheid zouden
worden.
Op deze overigens vrij lege argumen
ten heeft Mendès-France in een rede tot
de Algemene Vergadering van de Ver.
Naties, die hij bij zijn bezoek aan Ca
nada en Amerika heeft toegesproken, op
knappe wijze geantwoord. In deze zelfde
rede nodigde Mendès-France Rusland,
Amerika en Engeland uit voor een be
spreking te Parijs in Mei, wanneer de
accoorden in veilige haven zouden zijn.
Maar Moskou was er snel bij te verkla
ren, dat na ratificatie van de Parijse ac
coorden van overleg geen sprake meer
kon zijn. I
De vriendelijke toon, die op het ogen
blik uit Moskou klinkt, is vooral op te
merken tegen Zuidslavië. Op het Krem
lin worden zelfs heildronken uitgebracht
op Tito en met alle landen achter het
IJzeren Gordijn onderhoudt Zuidslavië
nu weer handels- en politieke betrekkin-
gen.
Opmerkelijk was ook, dat Rusland de
overeenkomst erkend heeft, welke Italië
en Zuidslavië begin October over Triëst
sloten.
Tito laat zich overigens niet van zijn
uitgestippelde koers afbrengen, zijn vol
doening over de dit jaar tot een militair
pact uitgebreide Balkanbond is oprecht
en Tito ziet zelfs de mogelijkheid van
samenwerking van deze Balkanbond met
de nieuwe West-Europese Unie.
Belangrijk is in dit verband de ont
wikkeling van de toestand in Egypte, die
door de overige Arabische landen wordt
afgewacht.
In Egypte zijn verscheidene groepen,
die niet tevreden zijn. De fanatieke Mo
hammedaanse Broederschap b.v. acht
het accoord met Engeland verraad, om
dat de mogelijkheid open is gehouden,
dat Engeland in geval van oorlog of be
dreiging van een van de Arabische lan
den en Turkije, weer de beschikking zal
krijgen over de basis, die door particu
liere Engelse ondernemers intact zal
worden gehouden. De Broederschap
heeft zelfs een moordaanslag op premier
Nasser laten plegen, die hierin zijn kans
schoon zag de Broederschap aan te pak
ken en er tevens gebruik van heeft ge
maakt om generaal Naguib van zijn
functies te ontheffen.
Een belangrijke factor tot stabilisatie
in het Midden-Oosten is ook, dat de
Perzische olie, na lange onderhandelin
gen met een nieuwe internationale maat
schappij, weer is gaan vloeien, waar
door de vrees voor een perzisch ban
kroet is verdwenen.
Ernstige zorgen.
Ernstiger zorgen heeft dit jaar Zuid-
Oost-Azië gewekt. Wij hebben al ge
wezen op de versterkte positie van de
communisten in Indo-China. De aan
grenzende landen als Siam en Birma zijn
zwak en zullen aan een sterkere druk
bloot komen te staan. Dit is voor de
Amerikaanse regering aanleiding geweèst
te streven naar de vorming van een an
ti-communistisch blok in Z.-Oost Azië.
Ondanks veel moeilijkheden heeft Dul
les toch zijn zin gekregen. In September
'werd te Manilla het verdedigingsverdrag
voor Zuid-Odst-Azië getekend door de
Ver. Staten, Engeland, Frankrijk, Au
stralië, Nieuw Zeeland, de Philippijnen,
Pakistan en Siam. In aansluiting op dat
verdrag is begin December een afzon
derlijk verdrag tussen de Ver. Staten en
de nationalistische Chinese regering op
Formosa gesloten. Dit afzonderlijke ver
drag was nodig omdat de andere landen
Tsjiang Kai Sjek niet meer erkennen.
De toestand in China
keinen wel zeer veel gemeen hebben met
de rechtse democraten. En de gematigden
van beide partijen vormen de meerder
heid. Er zijn zelfs waarnemers, die Ei
senhowers positie nu gemakkelijker ach
ten dan voorheen.
In het Vaticaanm
In Rome zijn er dit jaar ook weer en
kele zeer bijzondere gebeurtenissen ge
weest, waarvan we vooral noemen de
heiligverklaring van Paus Pius X, een
feit dat met buitengewoon grote luister
is gevierd.
De laatste maanden heeft de hele
Rooms Katholieke wereld met groot mee
leven de gezondheidstoestand van Z.H.
Paus Pius XII gevolgd. Aanvankelijk
vreesde men het ergste, maar gelukkig
is er vooral de laatste weken een ver
betering gekomen in de toestand, hoewel
de H Vader de sluiting van het Maria-
jaar zelf niet kon bijwonen, en zich met
Kerstmis moest beperken tot een korte
boodschap.
Dit verdrag met Tsjang geeft een af
bakening van de Amerikaanse veilig-
heidsgrens. Het verdrag vermijdt grote
risico's en is zuiver defensief gedacht.
Van steun aan Tsjiang om naar het
vasteland terug te keren is geen sprake.
Deze ontwikkeling in de buitenlandse
politiek van de Amerikaanse republikein
se regering, heeft de woede van de rech
tervleugel van de republikeinse partij op
gewekt, die het liefst met Tsjang het
regime van Peking te vuur en te zwaard
zou willen uitroeien. De ruzie in de par
tij liep op het einde van het jaar zo hoog.
dat van een scheuring werd gesproken,
maar ook deze soep zal wel niet zo heet
gegeten worden. De lachende derde is
de democratische partij van oud-presi
dent Truman, die bij de verkiezingen
voor het Huis van Afgevaardigden en
een derde van de Senaat in deze beide
Kamers van het Congres in November
de meerderheid op de republikeinen wist
tc veroveren. President Eisenhower moet
nu dus twee jaren regeren met «en meer
derheid van politieke tegenstanders in
het Congres. Dit is evenwel minder tra
gisch als men bedenkt dat de gematigde
democraten, evenals de rechtse republi-
Conclusle.
Wanneer men het wereldgebeuren
overziet, valt te constateren dat in zo
verre van een ontspanning sprake kan
zijn, dat het gevaar voor een oorlog
verminderd lijkt. De koude oorlog, de
strijd tussen de ideologieën van Oost en
West, zal evenwel blijven aanhouden
en naar het zich laat aanzien wat meer
van militair en politiek gebied naar eco
nomisch terrein worden overgebracht. In
West-Europa is de droom van de inte
gratie en een verenigd Europa vervlo
gen, maar de leemte is opgevuld door de
West-Europese Unie, die de federalis
ten weliswaar niet bevredigt, maar die
toch als een positieve factor moet wor
den gezien. Er mag tevredenheid heer
sen omdat men uit bet slop is gekomen.
Een grote tegenslag blijft echter de ont
wikkeling in Indo-China.
(Nadruk verboden)
Dames, Uw keus kan niet
•^moeilijk zijnl Dank zij Witte
Kruispoeders behoeft U niet
tegen bepaalde dagen op te
zien I Ze verdrijven pijn en
lusteloosheid en zijn onscha*
delijk voor de maag I Een-
maal geprobeerd zorgt U ze»
ker ze altijd in huis te hebben.
Ook in tablet-
en cachet-vorm.
it Vraagt Uiv Apo
theker oj Drogist I
FRANSE ASSEMBLEE
AANVAARDT DUITSLAND ALS
NATO-LAND.
De Franse Rationale Vergade
ring heeft Maandagavond de toe
lating van West-Duitsland tot de
NATO goedgekeurd met 289 tegen
251 stemmen. Maar niet dan nadat
zowel de Amerikaanse als de En
gelse regering hadden gedreigd,
Duitsland te herbewapenen buiten
Frankrijk om en nadat premier
Mendès-France de weerspannige
afgevaardigden met alle overre
dingskracht tol rede had trachten
te brengen. Hij wendde zich daar
bij vooral tot diegenen, die onder
handelingen met Rusland wensen
vóór de ratificatie der Parijse Ac
coorden. En hij bezwoer hen, dat
verwerping van deze Accoorden
dergelijke onderhandelingen moei
lijker zou maken dan ooit.
Voor Mendès-France is het moei
lijk besluit van de Nationale Ver
gadering nog slechts een voorlopi
ge overwinning. De zwaarste strijd
ligt nog vóór hem. De Nationale
Veradering moet nog ten tweeden
male stemmen over het werkelijke
verdrag van de Duitse herbewape
ning, dat Vrijdag j.l. met 280 tegen
259 stemmen verworpen werd. Het
is dit eerste artikel van de Parijse
Accoorden, dat in het Palais de
Bourbon het meeste verzet ont
moet en waaraan de minister-pre
sident eveneens de vertrouwens
kwestie heeft verbonden.
