4
Waalwijkse en Langsiraaise Courant
LEVEND GESCHENK
Uit Binnen- en Buitenland
op Dr. MOLLERCOLLEGE
Zeer bezienswaardige tentoonstelling
Boeiend werk van leraren maar ook
van leerlingen
Feuilleton
II
euve
atoen voor
rokke
uóeó
DINSDAG 12 APRIL 1955
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
DE ECHO m HET ZUIDEN
78e JAARGANG No. 30
Abonnement
19 cent per week
2.45 per kwartaal
S 2.70 franco p. p.
Advertentieprijs
10 cent per m.m.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621
KAATSHEUVEL TEL. 2002. Dr van BEURDENSTRAAT 8, OPGERICHT 1878
TELEGR.-ADRES „ECHO"
Er blijkt veel veranderd, sinds de 'tijd dat wij op Lagere en Middelbare
School ons moesten toeleggen op de kunst van het tekenen. Wann'eer
het uur, aan deze kunst gewijd, aanbrak, werd ons meestal een zeer
kleurrijke prent van een landschap of een zeegezicht, een vlinder of een
bloem ter hand gesteld, en met de punt van onze tong tussen tie lippen
geklemd, 'trachtten wij dan dit prachtige voorbeeld na te tekenen.
Deden we het erg goed, dan mochten wc kleurkrijt gebruiken in
plaats van kleurpotloden, en was het product van onze „copi'eerlust" een
klein meesterwerk, dan mochten we de potloodlijnen zelfs overtrekken
met inkt.
Wij hebben nooit iets van tekenen terecht gebracht.
En nu bezochten we dezer, dagen hei Dr Mollercollege, waar schilder
en tekenwerk van leraren, oud-teraren en leerlingen was geëxposeerd.
Toen we het werk van de leerlingen zagen, hebben we ons beklaagd,
omdat wij nooit de kans hebben gehad tekenen te leren, resultaten te
bereiken, zoals die op het Dr Mollercollege bereikt worden; want het
was een openbaring, het leerlingenwerk, dat we daar zagen, niet zozeer
om de enkelte zeer opmerkelijke uitblinkers die zich op het Dr Moller
college aan het ontwikkelen zijn, als wel om de manier waarop bijkans
iedere leerling 'rekentniet schools copiëren, gelijk wij dat moesten doen,
maar een vrij en naar eigen inzicht zeggen, wat er te zeggen valt, in
lijnen en kleuren.
MEER DAN ÉÉN
OPENBARING.
Het behoeft eigenlijk geen verbazing
te wekken de leerlingen tot verrass'ende
prestaties te zien komen, wanneer men
eenmaal het werk van leraren en oud
leraren heeft gezien. Daa.r zijn namen
onder van erkende kunstenaars, we hoe
ven slechts de namen van Delft, Suer-
mondt, Zeegers te noemen, om U dui
delijk te maken, dat op deze expositie,
die gedurende de Paasvacantie in het Dr
Mollercollege wordt gehouden, heel veel
moois is te zien.
Daar zijn een aantal werken van Theo
van Delft, oudleraar aan de Handels
school en H.B.S.; zij vormen natuurlijk
het Hoofdmoment van deze expositie;
en zijn jongere broeders in de kunst zul
len het ons niet kwalijk nemen, wanneer
we hem de meester noemen, de meester
van de Pioenroz'en' een warm schil
derij, zeldzaam levend en schoon van
kleur, tot in het kleinste detail van een
boeiende artistieke gaafheiddaar is
verder van Theo van Delft een fijn en
raak geschilderd klein stilleven met fruit
in een mooie toon een lief kinderportret
,Nike"; een gezicht op de Sprangse to
ren in een sneeuwlandschap, een tafe
reel uit Heusden, een schilderij van een
weelderig bloeiende boomgaard, dat om
meer dan alleen het onderwerp de naam
„Lente" verdient, 'en tenslotte een groot
stilleven met zeer knap geschilderd ge
vogelte.
Een openbaring was voor ons het
werk van iDr W. Hordijk, waarvan we
nooit eerder een specimen hadden ge
zien en waarom, vrag'en we ons af, zijn
we hiertoe nooit in de gelegenheid ge
weest Waarom onttrekt. Dokter Hordijk
zijn werk aan de belangstelling van ve
len? Waarom blijven de duizenden reis
schetsen in de talloze portefeuilles
De expositie in het Dr Moller-college
is alleen al als zeer welkom te begroeten,
cmdat zij ons en vele anderën, in de ge
legenheid heeft gesteld bekend te wor
den met werk van deze geneesheer, die
gelijk zovelen van zijn collegae medici
do muze dient op een manier die de
Muze zeer aangenaam moet zijn.
Tientallen reisschetsen van Dr Hor
dijk zijn er op deze tentoonstelling te
bewonderen, geëxposeerd onder glas of
op te slaan in enkele portefeuilles en
mappen. En het zijn bijna alle uitste
kende schetsen met ontegenzeggelijk
veel plezier heeft deze „amateur" de
prachtige plekken die landschap en stad
hem toonden in Nederland 'en het bui
tenland in vlugge, maar rake lijnen op
het papier gebrachteen grote aandacht
voor de schoonheid van het detail heeft
hem er toch nooit van weerhouden van
van De Echo uan het Zuiden
door
Bruno J. van Lheenke.
12
En waar hij ook rekening mee had
gehouden, niet niet het stomme
toeval. En het stomme toeval had
'ui juist het plan opgevat, in deze
geschiedenis ook mee Ie spelen.
let stomme toeval had- een au.o
plotseling doen uitwijken en een
voetganger doen aanrijden. Want
daartoe is dat stomme toeval
"og wel in staat. Als nu die aange-
i edene een gewone aangeredene
was geweest, dan had dit alles lord
Chambricks niets, absoluut nieis
fteien scljelen. Maar dat veran-
'e, nu de aangeredene de man
was, die opdracht had voor de
ontvoering van De Weger zorg te
dragen. Natuurlijk veranderde dat.
•Natuurlijk kon het Mvlord nu wel
schelen wat het stomme toeval uil-
spookte. Want nu was De Weger
"•et ontvoerd en zat hij, lord Char
les Bernhard Chambricks, met .le
hrokken.
Deuren heel hard achter zich
dlcht trekken deed de lord alleen
iedere schets een uitstekende compositie
te maken prachtig, zoals hij het vlak
weet te vullen, 'en zoals hij alles harmo
nisch laat streven naar het hoofdmo
ment van iedere schets, dat bijna altijd
een schilderachtige toren is.
Geen moment verveelt het, te kijken
naar dit werk, ogenschijnlijk zijn al die
schetsen die daar ligg'en eender van toon
en idee, maar toch, iedere tekening heeft
weer een apart leven, een aparte schoon
heid, ook voor de artist zelf, die niet
gauw moe is van een bepaald tafereel,
want soms zien we het terugkeren in
diverse technieken, in flo-master, in
olieverf, in aquarel, maar toch boeit
niets ons zo, als deze potloodtekeningen,
die zo uitstekend een bepaalde sfeer
gevangen weten te houden in hun sim
pele middelen van zwart en wit.
,Wim Suermondt, thans leraar tekenen
aan het Dr Mollercollege bracht van
zijn reizen naar het Zuiden de zon mee
hier exposeert hij een aantal reisschet
sen, aquarellen, bijzonder licht en zonnig
van toets. Ook hij weet tal van schilder
achtige dingen te ontdekken in het land-
s£^ap en deze te reproduceren in een
vluchtige notitie. Deze aquarellen bèwij-
zen een grote kleurgevoeligheid van deze
jonge schilder, die zeer goed een be
paalde stemming, een bepaalde sfeer
weet te treffen, zodat op deze schetsen
de hitte zindert soms boven het land
schap. Van zijn hand zijn ook opvallen
de specimina van grafisch werk en en
kele rake pentekeningen.
J. Zeegers, oud-leraar van het Dr
Mollercollege, is ongetwijfeld een artist
met een eigen stijl, een eigen, moderne
kijk op de werkelijkheid. Niet altijd zijn
de resultaten hiervan even aanvaard
baar, hij loopt namelijk het gevaar, dat
zijn schilderen te veel zweemt naar het
„maniertje", zonder dat er sprake is van
een waarachtige bezieling, zo althans
zagen wij sommige voorbeelden van zijn
werk maar daartegenover staan andere
schilderijen, waarin hij de grenzen van
zijn eigen beperktheid doorbreekt in een
echte inspiratie en dan ontstaan werken
gelijk no. 63 van de catalogus: „.Vissers",
of het heel fijna no. 61 „Ibiza". Ook
van hem zijn er een aantal reisstudies
geëxposeerd uit Frankrijk en Spanje 'en
verbazend interessant is het te zien hoe
een zelfde landschap, een zelfde stad op
twee schilders zo'n heel verschillende in-
druk kan maken. Suermondt goot de zon
over. zijn werk uit en hield alles in fel-
lichte kleuren; Zeegers' kleuren zijn
veel zwaarder, zijn atmosfeer is veel ge-
drukter 'en dat geeft aan zijn schetsen
iets sombers, soms iets zwaarmoedigs.
Wij vinden die schetsen het beste waar
in hij de lichtere verven van zijn palet
gebruikt, waarin hij speelser wordt.
dan wanneer hij allerverschrikke
lijkst ontstemd was. Zo gezegd was
hij dat en hij trok de deur van zijn
studeerkamer dan ook heel hard
achter zich dicht. Hij liep naar z'n
bureau en knipte de bureaulamp
•uan.
„Verdomme, al twee uur en nog
geen spoor van die ellendeling'van
een Busion", mompelde Cham
bricks en hij gaf een trap tegen de
prullebak, die er echter hoege
naamd niets aan kon doen dat de
heer Buston er niet was.
Chambricks liep even rusteloos
heen en weer en ging toen achter
zijn bureau zitten. Nerveus trom-
melde hij een roffel op de brede
leuning van zijn bureaustoel.
„Zenuwtjes, Mylord?" zo klonk
plotseling een vriendelijke stem.
Met een ruk draaide Chambricks
zich half om in zijn stoel. Sprake
loos staarde hij daarop naar de fi
guur, die in de deuropening slond
van het aan de studeerkamer gren
zende archief kamertje.
„De Weger", stamelde Cham
bricks.
„Ja, ja, zo noemt men mij wel",
teemde John, die een revolver in
zijn rechterhand hield en met zijn
linkerhand een dun sigaartje op
stak.
„Zie je, Chambricks, ik moest je j
A. Carpay, een van de huidige leraren
tekenen van het College, is vertegen
woordigd met een aantal olieverfschilde
rijen 'en enkele aquarellen. Niet altijd
weet hij zijn juiste kleuren te kiezen,
soms zijn ze bepaald hard en is zijn te
kenen te scherp van contouren. Maar
we zagen ook enkeleportretten, aqua
rellen, namelijk „Marcel" en „Marjet",
twee kinderkopkes, met een heel goede
uitdrukking, die de aantrekkelijkheid van
de expositie ongetwijfeld verhogen.
Tenslotte is er nog kunstnaaldwerk
van de lerares Mej. J. Verwielhierin
zagen we Madonna, een voornaam hand
werk en een Annunciatie naar ontwerp
van Mevr. Hildegard Brom-Fischer
een applicatie „St. Franciscus" naar een
illustratie van Felix Timmermans in
diens bekende boek, completeerde deze
kleipe inzending, waarvan de schoon
heid onevenredig is aan de omvang.
KUNSTENAARS IN POTENTIE
We moeten eerlijk bekennen dat we
het kleinste gedeelte van de tijd die we
zc.uden besteden aan het bezichtigen van
deze tentoonstelling, hadden bewaard
voor het bekijken van het werk dei-
leerlingen dit werk boeide ons echter
dermate, dat de tijd, die we voor de be
zichtiging zouden besteden, aanmerkelijk
werd uitgebreid.
Het was verbazend interessant dit
werk ns te bekijken en te meer was dit
interessant omdat een van de leraren ons
hierbij terzijde stond en ons herhaaldelijk
wees op frappante bijzonderheden in 't
ogenschijnlijk soms erg leerlingachtige
werk.
De leerlingen weten zich bij hun teke
nen niet meer geholpen, neen, we kun
nen beter zeggen belemmerd door de be
ruchte voorbeelden uit een voorbije te-
kenonderwijs-periode. Men geeft hun
voortaan de vrijheid, men brengt hen de
idee bij, dat iedereen tekenen kan, zoals
iedereen ook schrijven kan. En dan gaan
de leerlingen zich uiten op zoveel manie
ren als er karakters zijn dan zijn er geen
belemmeringen meer, dan is er geen
sprake van niet te kunnen tekenen, maar
iedereen brengt zijn ideeën op het pa-
piei in een geheel eigen taal, en soms
is die taal werkelijk schoon.
Er zijn uitgesproken talenten onder de
de jongens en meisjes van het college
hun tekeningen hangen tussen de andere
verspreid, maar ze vallen natuurlijk met
een op door de perfecte techniek waar
van sommige blijk geven, of door de zeer
eigen uitdrukkingsmiddelen waarvan an
deren gebruik maken.
Wanneer we enkele namen mogen
noemen dan vragen we u, bij uw bezoek
te letten op het werk van Thea van
Lier, een kunstenares in potentie, die
van haar medescholieren portretten
maakt, die meer zijn al dan enkel een
weergeven van de uiterlijkheden.
Het meest artist is ongetwijfeld Jan
Huybregts, de zoon van do Vlijmense
notaris, leerling van 2 H.B.S.; van hem
zagen we bijvoorbeeld een karakteristiek
zelfportret en een allegorie, gedurfd,
maar ook getuigend van een zelfstandig
doorleven van het onderwerp en een in
staat zijn in een geheel eigen taal te
zeggen, wat hem bezig houdt. Bewonde
renswaardig en alles belovend, zo dit
talent op de juiste manier kan worden
ontwikkeld.
Laten we nog noemen G. v. d. Hoeven,
een romanticus in de keuze en de uit
werking van zijn onderwerpen en zeer
knap tekenaar, die met weinig middelen
prachtige voorstellingen weet te geven
cok Wies Kroot is het vermelden waard.
En meer zijn er die het vermelden
waard zijn, de een om de originaliteit
van de uitbeelding, de andere om zijn
rake lijnen, weer een ander (bijvoorbeeld
Jan Pullens) om de uitstekende keus van
zijn kleuren en gaat u zo maar door.
Het boeide ons ongemeen, zoals we
ook getr.offen werden door het artistieke
handwerk, dat er geëxposeerd wordt
door de meisjes van de M.M.S.
PRACHTIGE
EXPOSITIERUIMTE.
De tentoonstelling is ondergebracht in
de tekenzaal en op de bovengangen van
het College en het College blijkt speciaal
in zijn tekenzaal over een ideale exposi
tieruimte te beschikken. Het licht valt
er vanaf het Noorden prachtig binnen
en de ruimte is ideaal voor het houden
van dergelijke tentoonstellingen.
Uw conclusie uït dit artikel moge
zijn, dat wij u graag aanraden deze
expositie te bezoeken. Er is zeer veel
schoons en interessants te zien, waar
onder ook het bekende door de firma
Mombers aan de school geschonken
werk van Lik!wig Kohl, dat thans,
keurig gerestaureerd, een plaats heeft
gekregen in het trappenhuis. Het zal
hopelijk geen ijdiele wens zijn, wan
neer wc de hoop uitspreken, dat er
nog wel eens een betere plaats voor
gevonden kan worden.
WETSONTWERP OUDERDOMS-
VERZEKERING
Voorstel aan he't Kabinet
PENSIOEN VOOR ALLE BEJAARDE
NEDERLANDERS.
Fiscus zal de premie innen.
Pensioen gehuwden f 1.338;
ongehuwden f 804.
Minister Suurhoff is van plan bij de
Sl aten-Generaal een voorstel in te dienen
om alle gehuwde ingezetenen van 65
jaar en ouder e'en ouderdomspensioen te
geven van 1.338 gulden per jaar. De on
gehuwden krijgen 804 gulden per jaar.
De definitieve ouderdomsverzekering, die
de noodwet moet vervangen, zal alge
meen verplicht worden gesteld. Ieder
tussen 15 'en 65 jaar zal voortaan een
premie moeten gaan betalen. Het voor
stel gaat uit van een 50 jarige verzeke-
ringsduur. De premie zal worden geind
door de belastingdienst. De minister wil
aan de nieuwe wet dus het karakter ge
ven van een volksverzekering. Er zal
geen inkomengrens worden gesteld, maar
het gedeelte van het inkomen, dat boven
de 6000 gulden ligt, zal premie-vrij zijn.
Het ontwerp van de wet, dat minister
Suurhoff thans heeft voorbereid en dat
ook ondertekend zal worden door minis
ter Van de Kieft (Financiën), zal bin
nenkort in de ministerraad worden be
sproken. Minister Suurhof heeft herhaal
de malen beloofd, het wetsontwerp voor
de definitieve ouderdomsverzekering nog
vóór 1 Juli van dit jaar bij de Staten-
Generaal te zullen indienen. In dit voor
lopige ontwerp van de minister kunnen
het kabinet en straks ook de volksver
tegenwoordiging nog wijzigingen aan
brengen.
De uitkeringen stijgen of dalen dan met
hetzelfde percentage als dat van het in
dexcijfer van de lonen. Bovendien is nog
een tussentijdse wijziging van de pen
sioenuitkeringen mogelijk. Dat zal plaats
vinden wanneer het hele loonpeil schoks
gewijze stijgt. De minister heeft dit zo
bepaald, om het ouderdomspensioen niet
zo bepaald om het voor de weduwe ge
makkelijker te maken zich aan de gewij
zigde omstandigheden aan te passen.
Hetzelfde geldt ook voor de weduwnaar.
KONINKLIJKE FAMILIE VOOR HET
EERST OP DE SKI'S.
Onder de talrijke Zwitsers, die in de
morgen van Goede Vrijdag onder het ge
beier van de klokken der Evangelische
Kirche in Klosters ter kerke gingen, was
H.M. Koningin Juliana, die vergezeld
werd door jonkvrouwe Roel. Door de
overige kerkgangers onopgemerkt, namen
zij hun plaatsen in op de galerij. Ds.
Seiler hield een predikatie naar aanlei
ding van het evangelie van Marcus.
Prinses Margriet had haar moeder
naar de kerk gebracht en stond na afloop
van de dienst buiten weer te wachten.
Later op de dag lieten Koningin en
Prinses een foto maken voor het abon
nement op de ski-lift. De vrouw van
fotograaf Kampeer, mevrouw Kampeer-
Van Giesel, die een in Den Haag gebo
ren Nederlandse is, maakte een praatje
met dc koninklijke klanten, die nadien
dadelijk van hun abonnement gebruik
maakten. In gezelschap van ski-leraar
Christian Gulen daalden zij dc 2200 m
hoge Gotscha af.
Ook prins Bernhard en de beide oud
ste prinsessen hebben in Oostenrijk vooi
het eerst in hun vacantie de ski's onder
gebonden. Met de drie door Rendieren
getrokken sleeën arriveerden zij Vrijdag
morgen in de met sneeuw bedekte Jan-
talhütte.
De Prins en de prinsessen Beatrix en
Irene zullen in de Jantalhütte het op
ruim 2100 m hoogte gelegen skihotel aan
de Noordwestelijke kant van de Silvret-
tabergen tot midden volgende week
blijven. Dan trekken ze door de bergen
naar Klosters in Zwitserland.
MINDER WERKLOZEN.
In Maart daalde het aantal werkloze
mannen in ons land van 65.484 tot
46.596, terwijl de bezetting van de aan
vullende werken toenam van 18.383
f vu* wuutiuviiioHt "oiucu mei *-• "v" wvhoiii van o.joj
te laten achterlopen bij de ontwikkeling door weersomstandigheden zeer ge-
van lonpn rina einnt.nl I tot IQ -rris\ne K/it
van de lonen.
Het wetsvoorstel tot definitieve rege- j
ling van de ouderdomsverzekering, dat
minister Suurhof na bespreking in de
ministerraad zal aanbieden aan de
volksvertegenwoordiging is van bijzon-
der belang voor de gehuwden en met na- j
me vooral voor de gehuwde v.rouw. Met
betrekking hiertoe kan nog het volgende
van de plannen worden medegedeeld.
De gehuwde vrouw wordt of zij 1
aan het arbeidsproces deelneemt, of in
haar eigen huishouden werkzaam is
in de ouderdomsverzekering opgenomen.
Dit betekent, dat zij, wanneer ze op haar
ouden dag weduwe of gescheiden vrouw
is geworden, zelfstandig op een uitkering
aanspraak kan maken. In de tijd waar-
In ze werkte, heeft ze immers een pen
sioen opgebouwd. De gehuwde vrouw
die geen inkomen geniet, hoeft uiteraard
geën premie te betalen. In het systeem
van het wetsontwerp neemt de gehuwde
vrouw dus een volkomen zelfstandige po
sitie in.
Na het overlijden van een gehuwde
man die ouderdomspensioen genoot,
krijgt de vrouw nog vijf maanden lang
het volle gehuwdenpensioen (dus 1,338
gulden per jaar). De minister heeft dit
ring aantal) tot 19.346, zodat het aan
bod van arbeidskrachten in totaal met
17.925 verminderde. Deze daling een
gevolg van de intrede van het voorjaar
kwam vooral tot uiting onder de
bouwvakarbeiders, de landarbeiders, de
losse arbeiders en de veenarbeiders.
HOEVEEL RADIO LUISTERAARS
TELT NEDERLAND?
Het aantal aangegeven radio-ont
vangtoestellen in Nederland be
droeg per 1 April 1955 1.999.118 te
gen 1.988.583 op 1 Maart 1955.
Op 1 Maart 1955 waren er 511.465
aangeslotenen op het Draadomroep-
net tegen 509.821 op 1 Febr. 1955.
AARDIGE CIJFERS!
Van Gelder en Zonen, papierfa
brieken, hadden een ontzet in 1954
van 168 millioen. Winst 12% mil-
lioen.
Philips verkocht 50% meer tele
visie-apparaten, had. in Nederland
een personeel van 51500 mensen,
over ae gehele wereld 123000.
Er was een record-omzet van 1936
millioen; winst was 119 millioen.
KINDERPOSTZEGELACTIE
BRACHT f 1,2 MILLIOEN OP.
De verkoop van kinderpostzegels en
prentbriefkaarten met toeslag dc be
kende actie van het kind voor het kind
heeft in 1954 voor de in zo velerlei
vorm geestelijk en lichamelijk misdeelde
jeugd netto een bedrag van f 1,200,000
opgebracht; dat is bijna f 200,000 meer
dan in 1953, toen juist de één millioen
werd bereikt.
De opbrengst der postzegels steeg met
f 126.540.17 tot f 791.502.88 (verleden
jaar was dit f 664.962.71). Ook de op-
bi-engst der kaarten vertoonde enige
stijging.
BEVRIJDINGSLEGER VOOR
WEST-IRIAN.
President Soekarno heeft dezer dagen
een delegatie ontvangen van het „Be-
vrijdingsleger voor West-Irian (Nieuw-
Guinea), een organisatie, die haar hoofd
kwartier op Midden Java heeft. Zij heeft
een ledenaantal van 72,502 personen, en
is verdeeld in commando's en lelotons.
Alle leden hebben zich bereid verklaard
te vechten „tegen elke vijand die met
geweld de republiek Indonesië omver
zou willen werpen".
De president sprak bij de ontvangst in
het paleis te Djakarta zijn waardering
uit voor hun bereidheid om „een kruis
tochtte ondernemen voor de revoluti
onaire nationale eenheid, teneinde de
kracht te verkrijgën om de terugkeer van
de West-Irian binnen het grondgebied
der republiek Indonesië te verwezenlij-
•ken.
SPAAK KONDIGT AAN: SCHOOL-
WETTEN WORDEN
DOORGEVOERD.
In een radiorede heeft de Belgische mi
nister van Buitenlandse Zaken, Paul
Henri Spaak, aangekondigd dat de re-
gering de schoolhervorming zal door
voeren ongeacht het verzet van de zijde
der katholieke partij. Spaak verweet de
ze partij dat zij respectabele godsdien
stige gevoelens voor politieke doeleinden
misbruikte.
De regeringsvoorstellen voorzien, naar
Spaak verklaarde in hogere subsidies
voor de katholieke scholen dan het geval
was in 1950, voordat de katholieke re
gering aan haar vierjarige ambtsperiode
begon. Hij merkte op dat de katholieke
regering de subsidies met 80 procent had
opgevoerd. Zij stonden nu op 3.200 mil-
nog even spreken. Je zult wel moe
zijn na dat pariijtje van vanavond
tussen twee haakjes: 't wasvoor
ons allemaal een verrukkelijke
avond! maar ik beloof je, dat ik
je niet lang zal ophouden", zei
John vriendelijk. En grimmig" ver
volgde hij, het pijltje uit zijn bin
nenzak halend: „Ik denk, dat ik 't
uiterst kort zal maken, waarde
heer. Uiterst kort
Chambricks lachte nerveus.
„Doe niet zo melodramatisch",
zei hij. „En laat je niet zo meesle
pen door je woede. Dat schaadt je
reputatie als koelbloedige weet je."
John wist het. Hij was inderdaad
woedend en had moeite zich te be
heersen. Dat gebeurde hem niet
vaak, maar het element „Liefde",
LIEFDE met kapitale letters, was
ook nog nooit in hel. spel geweest.
De min of meer hevige verliefdhe
den hadden hem in vroegere jaren
wel eens beïnvloed, maar nooit zo
sterk als nu. Hij realiseerde zich,
dat hij moest oppassen en nuchter
moest blijven. Niet dat hij vreesde
zijn reputatie te verliezen, dat in
teresseerde hem weinig of niets.
Maar hij was er zich van bewust
dat een man, die zich door woede
laat meeslepen, minder voorzichtig
is dan een man, die zijn zinnen bij
elkaar heeft; en van het feit, dal
i hij voorzichtig moest zijn, was hij
terdege doordrongen.
En toch was hij dit keer niet voor
zichtig genoeg. Want hij had niet
gehoord dat er na hem nog iemand
de lang verwachte Buston 't
archiefkamertje was binnen gegaan
en hij kón eenvoudig niet weten,
dat deze man Buston, met 'n gum
miknuppel in de hand, geruisloos
de kamer in kwam.
Weten kon De Weger niets van
Buston met de gummiknuppel,
maar vermoeden deed hij wel iets,
dit, doordat Chambricks' gezicht
opeens zoveel emoties weergaf, dat
zelfs een kind in de gaten gehad
zou hebben, dat er iets aan het
handje was. Het nare was alleen,
dat John zich er te laat van bewust
werd dat er gevaar was. Want eer
hij iets had kunnen doen, daalde
de gummiknuppel neer op zijn
hoofd. De Weger was sprakeloos
en zou dat de eerste vyf minuten
nog wel blijven ook. Hij maakte 't
zich gemakkelijk op de grond en
sliep
Chambricks beheerste de situatie
nu weer volkomen, hetgeen, John's
toestand in aanmerking' nemende,
hem nu niet zo erg moeilijk viel.
„Breng die vent waar hij al een
paar uur had moeten zijn!" snauw
de Mylord.
Zwijgend keek Buston naar zijn
ene arm, die hij in een om zijn
hals hangende doek steunde. Nu
eerst realiseerde Chambricks zich
dat er iets met de man aan de hand
was. Hoe Buston dan wel gewond
kwam en waarom hij niet liever
zijn opdracht naar behoren uitge
voerd had. Of hij soms dacht, dat
hij, Chambricks, hem voor niets
met goud bekleedde
Buston dacht niet dat Cham-
t bricks dat helemaal voor niets
deed. En Buston had inderdaad
liever zijn opdracht uitgevoerd.
Maar of Mylord soms vooruit voor
zien had dat een auto Buston zou
aanrijden? Nee, dat had Mylord
niet. Hoe het ook zy, Buston was 'n
rund en diende 'm nu zo snel mo
gelijk te smeren met die bemoeial.
Maar dat kon Buston immers niet
met die ene lamme vleugel! My-
word moest niet te veel van hein
verwachten. Als Buston nu nog de
gewone weg mocht nemenMy
lord vloekte. Buston moest niet zo
stom doen; de gewone weg door
huis kon hij niet nemen, want op
die gewone weg zou hij al het per
soneel tegenkomen, omdat het per
soneel nog bezig was de herrie op
te ruimen.
„En als we nu eens zeggen dat
dit een dronken gast is?" zei Bus-
ton. „Of nog beter, een zieke gast
Mylord zuchtte en deed nog' wat
anders, maar sanclionneerde uil-
eindelijk het voorstel en hielp Bus-
Ion op de voorgestelde wijze met
slappe Dc Weger de deur uit.
Het personeel vond een en an
der kennelijk helemaal niet zo
vreemd; het personeel overigens
was niet zo erg gesteld op de rijke
gasten en zag ze waarschijnlijk
zelfs graag een beetje ziek. Maar
dat realiseerden zij zichzelf nau
welijks, laat staan dat zij het zeiden
tegen Mylord.
Trouwens, het personeel vond 'i
het wijste om tegen Mylord maar
helemaal niets te zeggen die nacht.
Want de stemming van lord Char
les Bernhard Chambricks werd
toch al met het kwartier slccliler.
„Het is", dacht De Weger, „een
situatie, waarin de mens vooral be
hoefte heefl aan koffie. Eerst dc
vrijheid is gelyk blijheid natuur
lijk, maar dan toch koffie. En ui
teraard een beperking van het aan
tal timmcrwinkels in de bol."
(Wordl vervolgd).