De Parochie van Sint Jan
huldigde haar Pastoor-Deken op luisterrijke wijze.
Drumband officiéél overgedragen
aan „Concordia".
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 20 JUNI 1955
2
Deken dr van den HurkMAN VAN GOD, MAN VAN DE MENSEN.
Li ll 1.
Hoog hield de jubilerende HoogEerw. Heer Deken Dr. B. van den
Hurk gistermiddag de monstrans boven de in heilige eerbied y
neergeknielde menigte; de klaroenen schalden hun lofzang, die
uitklonk ver boven de monumentale gevel van Waal wij ks raad
huis, en terwijl de trommels dof roffelden, zwaaiden de ven
deliers van de Waalwijkse gilden een (kleurrijk tapijt voor de
zegening van de Christus die tot de velen kwam.
Het was het supreme moment van het zilveren priesterfeest dat
de HoogEerw. Heer Deken gisteren met zijn parochianen vierde.
Zo mogen wij blijven denken aan deze zeer geachte en zeer be
minde jubilaris: de hoge, waardige gestalte, eerbiedig opziende
naar de Eucharistische Christus in de gouden monstrans, die hij
in een zegenend gebaar boven de hoofden van zijn parochianen
heft. En dit moge de rijke voltooiing zijn van zijn priesterleven,
Christus te brengen tot die hem zijn toevertrouwd; zijn parochi
anen te brengen tot Christus.
Het was een onvergetelijk moment, daar op het Raadhuisplein,
het was een onvergetelijke dag; moge pastoor van den Hurk's
priesterlijk werk voor de zijnen even onvergetelijk blijven tot in
der eeuwigheid.
Zaterdagavond om zeven, uur luidden
de klokken van de slanke St. janstoren
het bijzondere feest in en tegelijkertijd
begonnen de vlaggen te wapperen van
de huizen der parochie.
In de H. Missen van Zondagmorgen
gingen heel veel parochianen ter Heilige
Tafel, daartoe voorbereid door de Eerw.
Pater Petrus, die sprak over de verheven
wijding van het Priesterschap en over de
grote waardering die de gelovige voor
de priester moet hebben.
De seminaristen van de parochie, de
acolieten en de bruidjes begeleidden de
priester-jubilaris, toen die om kwart
voor tien, terwijl de klokken feestelijk
beierden en de zon haar gouden stralen
mild goot over de vlaggen, de wimpels
en de bloemen, naar zijn, zeer voornaam
met duizenden witte bloemen versierde
kerk, ging.
Toen hij de kerk binnenkwam zongen
de gelovigen 'en het kerkkoor de accla-
mationes, de zegewensen, voor Paus en
Kardinaal, voor Bisschop en zilveren
Pastoor-Deken.
Dan begon het H. Sacrificie, opgedra
gen door de Hoogeerw. Heer Deken zelf,
geassisteerd door de Weleerw. Heren
Kapelaan Wassenberg en Lempens, als
diaken 'en subdiaken, en de Weleerw.
Heer P. Stevens, Moderator, als cere-
moniaris.
De plechtigheid, waarbij het parochi
eel zangkoor de vijf-stemmige Mis „Beati
Misericordes" van V. Goller zong, ont
roerde allen zeer, en de ontroering was
vooral voelbaar toen de Zeereerw. Heer
Rector H. Heeren preekte over het Pries
terschap. Hij deed dit op uitdrukkelijk
verlangen van de Hoogeerw. Jubilaris
zelf, die niet wilde dat men sprak over
zijn persoon, maar die alleen de hoog
heid van het Priesterschap bezongen
wilde. En rector Heeren zong dit loflied
op de priester die „uit de mensen, voor
de mens'c-n" was, in de ontzagwekkende
verhevenheid van zijn drie-voudige roe
ping: als leraar, als vergever van de zon
den, als offeraar.
DE HULDIGINGS
BIJEENKOMST.
Tal van parochianen waren tegen
woordig, en tal van parochiële vereni
gingen en instanties waren vertegen
woordigd op de plechtige huldigingsbij
eenkomst die om 12 uur in Musis Sa
crum werd gehouden. Ook nu trof ons
weer de stijlvolle versiering van zaal 'cn
podium.
Men ontsla ons van de taak te ver
melden wie er allemaal waren, laten we
volstaan met te zeggen dat het gehele
rijk geschakeerde parochiële en vereni
gingsleven er vertegenwoordigd was. En
laten we enkel noemen het college van
Burgemeester en Wethouders, dat ook
voltallig in de kerk aanwezig was, en
als e'en wel zeer welkome gast op dit
feest de Weleerw. Heer Kapelaan Knaa-
pen, die zover hersteld was, dat hij naar
Waalwijk mocht komen. Toen hij de
zaal binnenkwam aarzelden de aanwezi
gen geen moment, hem met een spon
taan handgeklap en blijde gezichten te
begroeten.
Uiteraard viel de jubilaris zelf ook
een zo mogelijk nog hartelijkere begroe-
t'ng ten deel.
De Weleerw. Heer Kapelaan Was
senberg was, naar hij verklaarde de eer
te beurt gevallen, de bijeenkomst namens
het werkcomité en namens alle paro
chianen te openen. Het zou een echte
parochiebijeenkomst zijn, met het doel de
Hoogeerw. Heer Deken te huldigen als
pastoor van de parochie, als herder van
c'it gedeelte van het Volk Gods op weg
naar de eeuwige bestemming in de He
mel.
Hij kon niet iedereen verwelkomen,
maar maakte voor twee personen een
uitzondering, en wel voor kapelaan
Knaapen, wiens aanwezigheid de feest
vreugde der parochianen ongetwijfeld
aanmerkelijk zou verhogen en de burge
meester, wiens aanwezigheid met de bei
de wethouders getuigde van een goede
samenwerking tussen het geestelijk en
burgerlijk gezag.
DE FEESTREDE.
De secretaris van het Kerkbe
stuur, de WelEd. Gel. Heer Drs. G.
de Vries, sprgk hierna zijn boeiende
en mooi gestyleerde feestrede uit.
Voor sommigen van ons is het
nog morgen, begon Drs. de Vries,
voor anderen is het middag, voor
weer anderen is het al avond ge
worden, maar vobr ons allen komt
de nacht, waarin niemand meer
werken kan.
Jonge mensen, nog in de ochtend
van hun leven, denken in de eerste
plaats aan hun toekomst.
Mensen in de avondleeftijd ver
wijlen met hun gedachten geregeld
in het panorama van hun verleden.
De middagmensen d.e.t. denken
zowel aan hun verleden, dat nog in
opbouw is, als aan de toekomst,
welke voor hen reeds begonnen is.
U, HoogEerw. jubilaris, staat,
thans op de middaghoogte van Uw
priesterlijk leven. Uw parochianen
hopen met U, dat nog vele jaren
van gezegende arbeid voor U zijn
weggelegd, maar zij zijn ook over
tuigd, dat U nu reeds met dank
baarheid jegens God en tot grote
voldoening voor U zelf, moogt te
rugzien op een rijk, vruchtbaar en
verdienstvol verleden.
Het is nu een kwarteeuw geleden
dat U op een blijde Junidag het H.
Sacrament ven het Priesterschap
ontvangen hebt.
Vijfentwintig jaar lang hebt U
Uw verheven taak als dienaar van
Gods Kerk vervuld.
U hebt het voorrecht gehad in
Rome, het aloude centrum van de
christelijke wereld, Uw wetenschap
pelijke vorming te kunnen voltooi
en. Met vreugde hebt U daarna een
professoraat aan het Groot Semina
rie van ons Bisdom aanvaard, wel
ke verantwoordelijke functie U ge
durende een tijdvak van een vijf
tiental jaren hebt bekleed.
In September 1952 is U op plech
tige en feestelijke wijze als Pastoor
van onze parochie geïnstalleerd; het
vorig jaar ontving U de eervolle be
noeming tot Deken van het deke
naat Waalwijk.
Degenen, die U nader hebben le
ren kennen, weten, dat niets U te
veel is om in deze tijden van gees
telijke ontreddering, nu de wereld
zich lioe langer hoe meer van God
en Zijn geboden schijnt af te keren,
het godsdienstig leven in onze paro
chie te behouden, en zo mogelijk te
versterken.
De pastorale en parochiële zorgen
van onze volk- en scholenrijke pa-
richie nemen geheel Uw persoon en
al Uw tijd in beslag. Evenals Dr.
Schaepman indertijd zoudt ook
U Uw wetenschappelijke bijdragen
kunnen ondertekenen met de let
ters E.L.C., Ego laboro constanter,
ik werk altijd door. Ook U zoudt
van U zelf kunnen getuigen: Non
recuso Iaborem, ik schuw de arbeid
niet, omdat deze gericht is op de
eer van God en het waarachtig wel
zijn van de evenmens.
In het bijzonder ging al dadelijk
na Uw benoeming alhier Uw aan
dacht uit naar de verzorging van de
diensten en plechtigheden in ons mo
numentaal kerkgebouw, de kracht
centrale van ons godsdienstig leven.
Onwillekeurig denken wij dan aan
de inleidende woorden van het Motu
Proprio over de kerkzang, waarin
de H. Paus Pius X letterlijk ver
klaarde:
„Onder de zorgen van het her
derlijk ambt neemt ongetwijfeld het
handhaven en bevorderen van de
luister van Gods Huis een eerste
plaats in."
Hooggeachte Heer Deken,
Waalwijk-Centrum is U erkente
lijk voor Uw nooit aflatende zorg
voor onze parochie en Uw onvolpre
zen activiteit voor de geestelijke en
tijdelijke belangen van Uw parochi
anen. In groten getale zijn wij hier
bijeengekomen,
Om U te feliciteren met Uw zil
ver en jubileum,
om blijk te geven van onze hoge
waardering voor Uw persoon en Uw
werk,
om U, als herder van onze paro
chie, onze eerbiedige hulde te be
tuigen voor Uw diep beleefd pries
terschap.
Het is voor mij een bijzondere
eer de tolk te zijn van Uw 6000 pa
rochianen en namens allen 't woord
tot U te mogen richten. De uitnodi
ging om die eervolle taak te ver
vullen heb ik dankbaar, maar toch
ook met enige schroom aanvaard.
Wanneer men immers iemand of
ficiéél gaat feliciteren, dan wil men
zich graag zoveel mogelijk indenken
in de gevoelens van de feesteling.
Nu *s.het voor een leek wel zeer
moeilijk zich volledig te verplaatsen
in de gedachten wereld van een
priester. Wie van ons kan de inner
lijke bewogenheid peilen van de
jonge priester, die zoëven de heilige
wijding heeft ontvangen?
Guido Gezelle ,het toonbeeld van
bileum te vieren, dat, zoals onze
Bisschop onlangs verklaarde, het
schoonste feest is, dat een priester
kan meemaken.
Het kwam mij daarom gewenst
voor, in deze feestrede enige ge
dachten te ontwikkelen over een
onderwerp, dat meer in de lijn ligt
van niet-theologische gelovigen, n.l
Welke betekenis heeft de priester
voor ons tijdens ons leven hier op
aarde, de priester gedacht als offi
ciële dienaar van de Kerk.
Omdat voor ons, katholieken.
Kerk en religie niet te scheiden zijn,
zouden wij de vraag ook zo kunnen
stellen:
Welke waarde heeft de godsdienst
voor ons tijdens ons leven?
Hoe ouder men wordt, hoe beter
men inziet, dat de afstand van wieg
tot graf niet groot is, ook al bereikt
men de leeftijd der sterken of zelfs
der zeer sterken.
En als we dan nog overwegen,
dat onze levensweg ten dele en
vaak voor een groot deel geplaveid
is met kommer en zorgen, met pijn
en verdriet, dan kunnen we ons in
denken dat degenen, die niet naar
omhoog willen of durven schouwen,
gemakkelijk tot pessimisme en
zwaarmoedigheid en misschien wel
tot wanhoop en vertwijfeling ver
vallen.
Life is a great disappointment.
Het leven is een grote teleurstel
ling.
Deze uiting van zwaarmoedigheid
afkomstig van een vermaard en
veel gelezen Engels schrijver, kan
men helaas maar al te vaak beluis
teren.
Hoe geheel anders is de levens
visie van hen, die zich gesteund we
ten door een sterke godsdienstige
zekerheid en wier leven geprojec
teerd is tegen de achtergrond van
God en Zijn eeuwigheid. Deze men
sen weten nog vaak een bijna bo
vennatuurlijke berusting en zelfs
een christelijke blijmoedigheid te
bewaren, wanneer zij herhaaldelijk
door rampen en tegenspoeden wor
den getroffen. Zij durven ook dan
nog zeggen: de Heer heeft gegeven,
de Heer heeft genomen, Zijn naam
zij gezegend.
Drs. de Vries citeerde dan de
Praagse correspondent van een ka
tholiek dagblad; hij citeerde voorts
„onze roemrijk regerende Paus'
die beiden spraken over de on
scheidbaarheid van geloof en leven,
over de onmisbaarheid van het ge
loof in het leven.
Gewijde en ongewijde geschiede
nis, aldus Drs. de Vries, geven tal
loze voorbeelden van een dergelijke
zielegrootheid, maar in het raam
van deze rede zou ik Uw aandacht
willen vragen voor de persoon van
de beroemde Engelse bekeerling
John Henry Newman en zijn meest
bekende* gedicht: Lead, Kindly
Light, lead Thou me on, vrij ver
taald: het Goddelijk Licht moge
mijn schreden geleiden.
En dan vertelde hij de geschiede
nis van deze grote Engelsman.
En uit deze boeiend voorgedra
gen historie concludeerde hij:
God schrijft altijd recht, ook al
hebben de mensen kromme lijnen
getrokken zegt 'n Portugees spreek
woord.
U vraagt mij misschien: Waarom
m deze rede de aandacht gevraagd
voor de persoon van Kardinaal
Newman
Ik zou daarop aldus willen ant
woorden:
eenvoud, nederigheid en bescheiden- superieuren.
hpiH rlicx oio 1-
Deze vooral ook voor ons, Neder
landers, sympathieke Engelse be-
keerling, heeft ons duidelijk laten
zien, dat een onwankelbaar Gods
vertrouwen de mens in staat stelt
i alIe omstandigheden 't gees
telijk evenwicht te bewaren.
Ten tweede: Newman heeft ons
een voorbeeld gegeven van vol
maakte gehoorzaamheid aan de
wensen en beslissingen van de ker
kelijke overheid, ook dan, wanneer
deze mochten indruisen tegen eigen
opvattingen. „Er kan niets goeds
geboren worden uit ongehoorzaam
heid schreef hij eenmaal aan de
moeder van een zoon, die het beter
meente te weten dan de geestelijke
Het licht in de vuurtoren moet,
om te blijven branden, verzorgd
worden, het is de taak van de vuur
torenwachter. Uiteindelijk is hij de
gene, die in moeilijk te bevaren
wateren de kapitein van het schip
de juiste koers aanwijst.
Ook het godsdienstig lichtbaken
heeft verzorging nodig. Het is in de
eerste plaats de priester, die de fak
kel des geloofs brandend houdt. Hij
is onze gids in onze geestelijke moei
lijkheden. Zonder de wachters van
deze lichtbakens loopt de gemeen
schap gevaar schipbreuk te lijden
op de rotsen van ongeloof en zeden
bederf of langzaam te verzinken in
de drijfzanden van eigenliefde,
lichtzinnigheid en geloofsvervlak-
king.
Er zijn meer punten van overeen
komst tussen de vuurtorenwachter
en de priester.
Beiden leven zijn in betrekkelijke
eenzaamheid, maar zij verrichten
hun taak met liefde en opgewekt
heid, want zij beschouwen deze als
'n roeping om anderen wel te doen.
Het gemis van een animerend nor
maal gezinsleven wordt door hem
minder scherp gevoeld, als zii zich
gedragen weten door de sympathie
en het medeleven van hen. die hoog
tegen hen opzien. Wanneer de vuur
torenwachter, wanneer de geestelij
ke lichtbakenbedienaar hun verant
woordelijk ambt een kwarteeuw
hebben vervuld, dan is het vanzelf
sprekend, dat zij door de gemeen
schap, die zoveel aan hen te danken
heeft, op passende wijze worden ge
huldigd.
Dit, geachte aanwezigen, is de be
tekenis van het feest, dat wij heden
vieren.
Nu Pastoor Dr. v. d. Hurk jubi
leert, nu jubelt de gehele parochie,
nu is er hier een zonnige feeststem
ming in de straten en vreugde en
blijdschap in de harten van alle
rechtgeaarde katholieken van Waal
wijk Centrum.
Deken v. cl. Hurk, Uw toekomsf
is al begonnen. Vooral degenen, die
het voorrecht hebben geregeld met
U in contact te komen, weten, dal
nog verschillende plannen bij U in
voorbereiding of overweging zijn.
ten gesloten, zelfgenoegzaam ka
tholicisme leidt tot verstarring van
het geloofsleven. Stilstand is ook
hier achteruitgang.
HoogEerw. Heer Deken, U hebt
de leeftijd bereikt, welke wel als de
jeugd van de ouderdom wordt aan
geduid en bij U valt gelukkig de
nadruk niet op ouderdom, maar op
jeugd.
Wij vragen in ons gebed, dat U
n^8'1^e'e Jaren Uw tegenwoordige
vitaliteit moogt behouden en mei
Gods steun nog lang Uw zegenrijke
arbeid ten dienste van de parochi
anen kunt blijven verrichten.
Als kinderen hun ouders op hun
zilveren huwelijksfeest feliciteren,
dan voegen zij er gewoonlijk, met
nauwelijks bedwongen ontroering,
ae wens aan toe: we hopen, dat Va
der en Moeder ook nog hun gouden
feest mogen beleven.
Met dezelfde gevoelens van pië
teit, Deken v. d. Hurk, vragen wij
vandaag van O. L. Heer, dat U hier
nog eenmaal in volle luister Uw
gouden priesterfeest moogt vieren
een jubileum, dat tot heden in on
ze parochie nog onbekend is.
Voor de meesten van degenen die
thans in de periode van hun levens
avond zijn, zal dan de zon wel voor
goed zijn ondergegaan. Wij hopen,
dat hun plaatsen intussen ingeno
men zullen zijn door een talrijke
generatie van jonge mensen, die
zich nog mogen verheugen in de
ochtend van hun leven, maar zich
reeds, overeenkomstig de bewoor
dingen van Dr. Schaepman op de
Landdag te Sneek, onderscheiden
door een diepe kennis en een rots
vast geloof, jonge mensen, die het
kostbaarste pand uit het erfdeel dei-
Vaderen, ons katholiek geloof, met
een heilig elan, ongerept en onver
zwakt willen handhaven, jonge men
sen, die er een eer in zullen stellen
om met de herder van de parochie
en zijn helpers samen te werken om
de christelijke familiegeest in onze
katholieke gemeenschap zo hoog
mogelijk op te voeren.
Ik kan me zo voorstellen, dat on
der die omstandigheden, Vader Bis
schop uit Den Bosch, U HoogEerw.
Deken. op Uw gouden feest
feliciterend tegemoet zal treden en
zal zeggen: Dr. v. d. Hurk, het is
voor mij een grote vreugde en een
innige voldoening, U vandaag op
een bijzondere wijze mijn geluk
wensen aan te bieden. God heeft
Uw arbeid alhier zichtbaar geze
gend. De parochie van St. Jan te
Waalwijk met haar majestueuse, in-
en uitwendig verzorgde koepelkerk
en haar slanke, imposante toren is
in elk opzicht een lichtbaken voor
de gehele Langstraat, ze is een van
de schoonste parochies van
Bisdom.
mijn
heid, die als seminarist lange tijd
gekweld werd door een angstvalli
ge onrust over zijn priesterroeping,
riep na zijn wijding met rechtmati
ge trots in vervoering uit:
O sterren, sterren, hoog en trots,
benijdt mij hemelen, en
bewondert, want ik, priester Gods
en tabernakel ben.
Een leek kan dus evenmin ten
volle beseffen, wat het voor een
priester betekent, zijn zilveren ju-
Ten derde: De vuurtoren-episode
van Newman heeft er toe bijgedra
gen, de term lichtbaken, een meer
modern en beter woord dan vuur
toren, ook te gebruiken in verband
met ons godsdienstig leven. Eigen
aardig, als zodanig is het nog niet
opgenomen in onze woordenboeken,
maar iedere radioluisteraar, die Za
terdagsavonds of Dinsdagvoormid-
dags afstemt op de K.R.O., kent het
woord lichtbaken in deze betekenis.
HoogEerw. Heer Deken, uit naam
van Uw parochianen wens ik U toe
dat Uw zilveren feest een inleiding
moge zijn op een gouden toekomst,
Voor U en onze parochie.
Dat geve God!
DE AANBIEDING VAN
DE GESCHENKEN.
De Weled.gestr. Heer N. Vlaar, de
voorzitter van het werkcomité, bood na
dat het kerkkoor het Veni Creator had
gezongen, de geschenken van de paro
chianen aan en hij deed dat in een zeer
mooie rede, waarin hij o.m. zei: Een
kleine drie jaren geleden werd U be
noemd tot pastoor van de parochie St.
Jan en in Uw persoon kreeg de parochie
een herder met een rijke priesterervaring
en vol energie. En U kreeg een parochie
die een van de schoonste is van het bis
dom.
De verwachtingen van Uw parochia
nen zijn niet beschaamd; zij hebben U
leren kennen als een goede vriend en
raadgever. Uw 'eerbiedige houding en
handeling tijdens het H. Misoffer schep
pen een sacrale sfeer, die ons steeds
weer op nieuw trekt.
Voor elk van ons bent U toegankc
lijk, geen van ons doet ooit tevergeefs
een beroep op U. Niet alleen in de gees
telijke noden, maar ook wannfeer de zor
gen van alle dag ons benauwen, bent U
een ware vriend. In deze drie jaren hebt
U het vertrouwen van Uw parochianen
gewonnen en dat is het mooiste wat ik
thans zeggen kan.
De heer Vlaar sprak dan over het
oHer; de H. Mis het offer van de Chris
tengemeenschap bij uitstek. Maar, zei
hij, we missen het bewustzijn dat we al
len samen verenigd in het mystieke li
chaam van Christus het Offer mogen op-
G-agen. Li stelt steeds Uw onvermoei
baar pogen in het werk dit offer te ma
ken tot een werkelijk gemeenschappelijk
offer.
Maar de beslommeringen van alle dag
houden ons te veel bezig, we kunnen ons
moeilijk tot de hoogte van dit offer op
werken en daarom wenden we ons
meestal tot andere offers; tot het offer
van de eigen persoon en het offer van
geld en goed.
En in de geest van de bundeling van
deze offers bood de heer Vlaar vervol
gens de geschenken van de parochianen
aantwee zij communiebanken en een
aantal prachtige kazuifels, en hij gaf de
ze gaven een mooie symboliek.
Met liefde en grote offerzin hadden de
parochianen het verheugende bedrag van
t 8700.bijeengebracht, dank zij ook
het prachtige werk van de vele collec
tanten.
NAMENS HET WERELD
LIJKE GEZAG.
Nadat het Koor een Hallelujah op mu
ziek van Handels bekende Hallelujah-
koor had gezongen, sprak Burgemeester
J. Teijssen de priester-jubilaris toe en hij
zei o.m.: Uw parochianen hebben zich
naar goed katholiek gebruik beijverd U
een dag te schenken, die voor U zal zijn
en blijven een van de mooiste van Uw
priesterleven.
Hoe kan het ook anders, wanneer we
weten en hierbij haal ik de woord'en
van de gewijde kanselredenaar van van
morgen aan dat gij, die priester zijt,
gezien moet worden als man van God
en als man van de mensen en dan kan
het niet anders of het rijk gevarieerde
gemeenschapsleven zal zich vanzelf met
Uw persoon gaan verweven.
Op menig terrein ontmoet de burger
lijke overheid U, omdat gij, als man van
God en als man van de m'ensen, daar
Uw taak weet.
Het gemeentebestuur van Waalwijk is
vanmorgen hier graag, omdat ook dit be
stuur zich laat leiden door Gods gebo
den en daarom er behoefte aan heeft in
U, de priester, de man van God te eren.
Ook hebben wij er behoefte aan hulde
te brengen aan Uw persoon, aan U, die
gedurende de enkele jaren dat U in
Waalwijk bent, getoond hebt ook voor
het gemeenschapsleven, als man van
God en als man van de mensen, niet
alleen alle aandacht te hebben, maar er
ook van heler harte in te willen delen.
Hel is van grote betekenis dat er-een i
gcede samenwerking is tussen de kerke
lijke gezagsdragers en die met het bur
gerlijk gezag zijn belast, en vooral, tus
sen de exponenten van beide, tussen U
en mij.
Deze cordiale samenwerking wenste
de burgemeester de jubilaris ook in de
toekomst graag toe en besloot: Moge het
U, die Priester zijt in eeuwigheid, ge
geven zijn Uw parochianen te leiden
r.aar de eeuwige aanschouwing Gods.
OVERWELDIGENDE
BELANGSTELLING.
En toen kregen allen die bij de huldi-
ging tegenwoordig waren de gelegenheid
hun Pastoor-Deken geluk te wensen; en
achter dezen sloten zich honderden an
deren aan, die in een heel lange rij ston
den te wachten, tot ook zij de gelegen
heid hadden van hun warme oprechte
gevoelens voor de priester-jubilaris te
doen blijken.
En nu zult U ons wel geheel en al
willen ontslaan van de taak te zeggen
wie er allemaal waren en welke instan
ties ter receptie vertegenwoordigd waren.
De belangstelling was overweldigend.
DE SACRAMENTSPROCESSIE.
Om kwart voor vier was de St..
Janskerk en haar wijde omgeving,
het centrum weer van een fleurige
activiteit^oen^aa^^e^Iechtig^^L
Sacramentsprocessie te trekken be
gon. Duizenden gelovigen, die dit
maal op verzoek van de organisatie
niet achter het Allerheiligste aan
sloten, stonden langs de route diè
de processie nam. Op hen allen
maakte die lange rij van biddende
zingende en declamerende meisjes
en jongens, mannen en vrouwen 'n
grote indruk, een indruk, die 'de
hoogste gradatie bereikte, toen op
t einde der processie de twee nieu
we groepen, de Lijd'ensgroep en
vooral de prachtige Sacraments-
groep met in haar midden het Al
lerheiligste, gedragen door de Hoog
Eerw. Heer Deken zelf, voorbijtrok
ken.
De enkele regenbuien, die de or
ganisatoren deden besluiten de rou
te te verkorten, vermochten geen
afbreuk te doen aan de plechtige
stemming die enkele uren in Waal
wij ks straten heeft geheerst. Het
werd inderdaad, zoals de priester-
jubilaris zo graag had gewild, het
hoogtepunt van de feestelijkheden
rond zijn zilveren priesterjubileum
Om half zes bereikte de kleur
rijke stoet tot onze heel grote
vreugde zager, we de twee gilden
van Groot-Waalwijk vendelend voor
Koning Christus uitgaan 't Raad
huisplein, waar op het monumen
tale in zuivere bloementooi gesierde
rustaltaar een kort Lof werd opge
dragen.
De menigte op en rond het plein
zweeg eerbiedig, toen het Kerkkoor
enkele lofzangen zong; het zwijgen
was intenser nog toen Rector Hee
ren sprak over de Christus Eu-
charisticus, die in Zijn grenzeloze
liet de tot ons zo ver ging, dat Hij
altijd onder ons wilde vertoeven
overal en bij iedereen aanwezig
wilde zijn. B
Het was stil toen de priester-ju
bilaris zijn gevoelens samenvatte in
dit ene woord: dankbaarheid; dank
baarheid om de goedheid van God
in die vijfentwintig jaren van zijn
priesterschap waarin hij heel geluk
kig had mogen zijn; dankbaarheid
ook om de geschenken van zijn pa
rochianen in geestelijk en materieel
opzicht. Hii hoopte dat deze geschen
ken voor de parochianen een bron
van genade zouden mogen zijn.
Aanstaande Zondag zou hij in de'
kerk gelegenheid hebben uitvoeri
ger aan zijn dankbaarheid uiting te
geven! s
De stilte werd ontroering toen
de Deken Ons Heer hoog hief
Doven de menigte in een plechtig
zegenend gebaar, toen de klaroe
nen hun welluidende tonen zon
gen voor Christus, toen de kleu
rige vlakken der vendels een ta
pijt spreidden waarover Christus
hncharistieus Zijn rijke zegen
vracht naar de menigte.
Dl de avonduren hebben de
harmonie Sint Crispijn, de KAJ-
en de Liedertafel
„Oefening en Vermaak" in klank
en lied en woord uiting ge
geven aan hun hooggestemde ge
voelens jegens de jubilaris. In de
ze blijde tonen moge de jubile
rende pastoor-deken hebben er
varen, zoals hij dit in alles wat op
deze blije dag gebeurde mocht er
varen, de heel grote waardering
en hoogachting die zijn parochi
anen hebben voor hem, maar
vooral voor de fijne priester in
hem.
Moge zijn Heilig Priesterschap
de parochie van St. Jan en de ge-
ovigen uit heel het diocees tot
rijke zegen zijn.
.^an"efr uit het bovenstaande
blijkt dat deze huldiginsdag in elk
opzicht schitterend is geslaagd dan
is een woord van hulde en dank aan
het werk-comité met aan het hoofd
de voorzitter, dhr. N. Vlaar, en zijn
secretaris, de heer A. van Stokkum
op zijn plaats; niet minder aan de
actieve processie-vereniging, die 'n
zo voorname opzet en uiting aan de
sacramentsprocessie had weten te
geven, en tenslotte aan het comité
versieringen, dat voor zulk 'n stijl
en smaakvolle versiering van kerk
en receptiezaal had weten te zor
gen. De kerkversiering was eenvou
dig, maar uniek en had de grootste
bewondering van eenieder. Het was
een_grachtig^ feest.
Groot was Donderdagavond de be
langstelling van het publiek, toen
voor de eerste keer de Drumband
door de straten van het dorp mar
cheerde .Fraai deden de uniformen
aan van zowel de geheel nieuw ge-
uniformeerde Kon. Erk. Harmonie
Concordia als van Concordia's drum
band, waarmede ze een wondermooi
geheel vormen.
Groot was ook de belangstelling
toen om ongeveer 9 uur in de zaal
van Concordia de nieuwe Drumband
officiéél aan het bestuur van Con
cordia werd overgedragen. Na een
forse mars kreeg de heer Karei Jan
sen, de voorzitter van de Drum
band, het woord.
De mens is niet bij machte zelf
zijn leven te bepalen, zei spreker,
meestal wordt het gericht naar de
omstandigheden of de tijd en men
ervaart dan dat er van vroegere il
lusies weinig overblijft. Toch blijft
hierdoor het leven interessant en
wordt de mens aangespoord tot
steeds vernieuwde activiteit. We
herdenken dit jaar het feit dat Con
cordia 45 jaar geleden werd opge
richt, en wanneer we die tijd ver
gelijken bij een mensenleeftijd, dan
mag de kwestie gesteld worden: wat
werd er in die tijd bereikt door Con-
cirdia, door dit schepsel dat ook de
onvermijdelijke kinderziekten heeft
doorgemaakt, dat heeft moeten vech
ten om z'n bestaan, dat heeft moe
ten studeren om zich in de muzikale
wereld een plaats te veroveren
Concordia heeft dan ook de naam
van Loonopzand hoog weten te hou
den en alom, ook ver over onze
grenzen, is Loon bekend om z'n
„schoen- en leder.... muziek".
Spr. meent dat de grote vakbe
kwaamheid van de Loonse arbei
ders mede te danken is aan hun
ambitie voor de muziekbeoefening.
Kende men voor de voorbije oor
log de harmonie slechts in zijn con
certerende en marcherende vorm,
mede onder invloed van de Engelse
on Canadese troepen kreeg men
meer oog voor een corps met Drum
band. Ook Concordia's mannen lie
pen wel met het idee rond zoiets te
verwezenlijken. De oorlog had ech
ter een gat geslagen in het instru
mentarium der harmonie en de eer-
ste na-oorlogse jaren waren niet be
paald gunstig voor het verenigings
leven. Dank echter, zegt spr., de
heer Harry v. Lier, aan wiens nage
dachtenis hij enkele waarderende
woorden wijdde, kreeg Concordia
haar oude glorie terug. Dat 't spoe
dig weer goed ging met Concordia
werd in 1947 bewezen te Amers
foort, waar zij het Nederlands kam
pioenschap behaelde, welk kampi
oenschap zij in 1949 in Amsterdam
bevestigde. Uitnodigingen voor con
certen op hoogstaand niveau wer
den legio, waardoor zij steeds meer
in de belangstelling kwam te staan.