óf
AMUSANTE PAROCHIEAVOND
Je W
)agen
WRBG §J£Y
DE C
DE MAN UIT CHICAGO
BIOSCOOP-PROGRAMMA
Het Vacantiereisje.
WIE
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 24 JUNI 1955
EEN GEDENKBOEK VAN EEN
GROOT BRABANTS BEDRIJF.
„Smedje Smee" kreeg vrolijke vlotte vertolking
'N DIERENPRAATJE.
STEUNT
de Co/tecte
Ouden van Dagen
K^uW
MUSIS SACRUM.
Duivelsvallei.
Deze film die van Vrijdag tot en
met Zondag wordt vertoond, brengt
ons naar de beruchte Yuma-gevan-
genis in Amerika, waar een zekere
Billy terecht is gekomen, omdat hij
enkele gangsters, die het op zijn le
ven gemunt hadden heeft gedood.
Hij wordt verbitterd en beraamt
een ontvluchtingspoging, waarbij
hij geholpen wordt door een gang
ster, de enige vrouw tussen niets
als mannelijke gevangenen, waar
onder zich dan ook de twee gang
sters bevinden, die de aanslag op
Billy hadden gepleegd.
Na tal van spannende scènes komt
de film tot een einde, een gelukki;
einde met een gelukkig huwelijk.
Toegang 18 jaar.
Vier meisjes van Broadway.
Maandag en Woensdag wordt er
in Musis Sacrum een showfilm ver
toond, die de geschiedenis vertelt
van een man en vier meisjes, die op
Broadway carrière trachten te ma
ken. Ze vallen in handen van een
manager, die slechtsvalse contrac
ten voor hen afsluit. Ze studeren 'n
prachtig nummer in voor een be
kende show; dat nummer heeft een
geweldig succes op een liefdadig
heidsvoorstelling, maar de man die
de show organiseert, weet van geen
contract af.
Enfin, na heel veel vijven en zes
sen komt alles goed, en ook de lief
de komt aan haar trekken.
LUXOR THEATER.
Young at heart.
In het Luxor Theater wordt Vrij
dag, Zaterdag en Zondag een film
vertoonde die veel liefhebbers van
de musical zal trekken. Want Doris
Day en Frank Sinatra spelen er de
hoofdrollen in. Doris Day is Laurie,
een meisje uit een gezellig muzikaal
gezin, terwijl Frank Sinatra 4een
veelbelovend, maar verbitterd mu
sicus is. Laurie probeert de jonge
man wat op te vrolijken en gaande
weg gaat er een liefde groeien tus
sen hen beiden; wanneer zij dit ont
dekken, trouwen zij hals over kop.
Maar het gaat hun niet voor de
wind; er is 'n ernstig ongeluk nodig
om de jongeman een gezondere kijk
op het leven te geven. Voor het zo
ver is, zijn er natuurlijk talrijke
vlotte liedjes gezongen door de twee
musical-stars.
Toegang alle leeftijden.
Amsterdam worden aangedaan. Via
Zaltbommel zal men dan a.s. Zater
dag weer aan de kade in de Hertog
stad terugkeren.
Gedegen als een jaarverslag,
leesbaar als een roman.
In Februari j.L jubileerde in het
hartje van de Brabantse Meierij het
grootbedrijf N.V. Oda-Staalwerk
v.h. H. J. van de Kamp te St. Oe-
denrode. Is dit feit voor heel Bra
bant, ja voor heel de technische
wereld van belang, het zou ons vrij
wel voorbij zijn gegaan als Harry
Poll er niet onze aandacht op had
gevestigd. Hij schreef een gedenk
boek bij dit jubileum, getiteld „van
dorpssmidse tot grootbedrijf".
Wat kan dan wel 't belang zijn
vraagt men zich wellicht af
van een gedenkboek van zoiets za
kelijks als een jubilerende N.V.?
Men vergisse zich niet. Dit boek
geeft geen dorre opsomming van
jaartallen, cijfers, overzichten van
productie en uitbreidingen van de
zaak enz. Zeker ,over dit alles kan
men lezen in deze keurige uitgave.
De betekenis van het werk is hierin
gelegen, dat alle zakelijke gegevens
geëncadreerd worden in de cultuur
geschiedenis van Brabant, m.a.w.
bij het lezen van „Van dorpssmidse
tot grootbedrijf" krijgt men niet al
leen een kijk op dat N.V., waarvoor
men zich misschien maar matig in
teresseert, maar de achtergrond
waartegen de fabriekshallen in St.
Oedenrode worden opgetrokken,
doemt voor ons op om het zonder
valse beeldspraak te zeggen: uit
wat Harry Poll schreef, leert men
een stuk Brabantse geschiedenis.
Want het werk op de fabriek van
„Vader van de Kamp" houdt ver*
band met de PNEM en de electrifi-
catie van Brabant. Waar stamboek-
hengsten in de hoefstal stonden,
daar wordt nu het emigratie-pro
bleem gedeeltelijk mede opgelost
hier krijgt ook de emancipatie van
Brabant op technisch gebied haar
beslag.
Zonder tabellen en staten, die in
een leesbaar geschrift geschuwd die
nen te worden en verwezen naar de
voetnoten, lezen we over de ont
wikkeling van de fabriek. En de
boeiende lezing wordt enkel maar
afgeleid door de royale foto-pagi
na's die de tekst onderbreken. Het
frisse gespierde proza zo echt in
stijl voor een kloeke onderneming
als de N.V. Oda Staalwerk wordt
verlucht met dichterlijke teksten
van Cats tot Dickens.
Bij het sluiten van het boek is
slechts één wens over: Mochten
eventuele jubilea steeds worden
herdacht in deze geest. Het gebeurt
dan in een juiste geest.
week nog enkele heel amusante verlengstukken gehadin
de vorm van de parochie-avonden in Musis Sacrum, waar
tonelisten van de parochie onder leiding van de regisseurs
de heren v. d. Hoven en II. v. Engelen een zeer plezante
vertolking gaven van het Vlaamse toneelspel van Floris
I' ut man Smedje Smee".
De parochianen van St. Jan genoten zeer van deze toneel
avonden, die hun door de jubilerende Pastoor-Deken aan
geboden werden.
GOEDE VERZORGING.
Het Mysterie van tuimel 267.
Maandag en Woensdag wordt er
een griezelige film vertoond over
afschuwwekkende monsters.
De Mexicaanse politie komt ge
heimzinnige moorden op het spoor,
waarmee men aanvankelijk geen
weg weet; dan daagt er plotseling
een geweldig monster op en uit de
verstrekte gegevens weet een pro
fessor af te leiden dat het monster
achtig tengevolge van atoomproeven
gegroeide mieren zijn.
Koortsachtig zoekt men naar het
nest van de vreselijke monsters, om
in staat te zijn te verhinderen, dat
zij zich uitbreiden en een werkelij
ke bedreiging gaan vormen voor het
voortbestaan van het menselijke ge
slacht.
Men slaagt er in, maar men moet
niet vragen hoeveel opwindende en
griezelige scènes er aan zijn vooraf
gegaan.
Toegang 18 jaar.
BRABANTSE ZIEKEN SPELEVA
REND DOOR NEDERLAND.
Het Kringbestuur van het Ned.
Rode Kruis in Nooi'dbrabant orga
niseert ook nu weer, daartoe aange
moedigd door het succes van vorig
jaar, een boottocht met het „Kas
teel Staverden" voor een aantal
chronische patiënten.
De „Kasteel Staverden", voortref-
Maandagavond ging de première.
Hierbij waren uitgenodigd al dege
nen die zich tijdens de voorberei
ding en organisatie van het zilveren
priesterfeest verdienstelijk hadden
gemaakt. Natuurlijk u»s er ook de
jubilaris zelf en zijn beide kape
laans, terwijl ook de beide wethou
ders van Waalwijk aanwezig waren.
De genodigden werden begroet
door de WelEer'w. Heer Kapelaan
Wassenberg, die hen allen heel har
telijk dankte voor de bijzondere
wijze waarop zij het zo buitenge
woon geslaagde feest hadden voor
bereid.
En dan begon het spel, het vro
lijke spel van de slimme Smed, de
vurige Vlaming, die vocht in de
Gulden Sporenslag, aan de Groe-
nmghebeke, en deswege door de
Franskiljons werfl gekoeieneerd, zo
dat alle klanten wegbleven uit zijn
smesse, waar het vuur niet meer op
gloeide en de hamers hun schoon
lied niet meer zongen. De valse
Slembrouck, die heult met de Fran
sen, is zijn grootste vijand; op een
goeie dag tracteert Smedje hem op
een duik in de gracht en dan moet
Smedje in het gevang.
Hij is een gebroken mens als ie
er uit komt; het leven heeft geen
waarde meer voor hem en hij wil
i zich verhangen, ondanks de waar-
schuwingen van het Kindeke Jezus.
Dan verschijnt de duivel en die be-
I looft hem zijn smesse weerom en
wijn en bier en geld zoveel als ie
maar wil, als Smedje in ruil daar-
voor zijn ziel geeft. En dan komt 't
zwakke moment van ons arm smed
je; geheel de kluts kwijt, tekent hij
en hij krijgt zijn smesse weer en hij
wordt rijk en welgesteld, maar zijn
vrolijkheid keert niet terug; hij
weet dat over zeven jaar de duivel
ven jaar bij, dan nog 'n keer zeven
jaar en tenslotte krijgt ie het con
tract terug.
Het Slemme Smedje is alle dui
vels van de hel te slim af geweest,
maar de dood is een te zware partij
voor hem; tegen de dood kan im
mers niemand op. En Smedje moet
een reusachtige klim gaan maken
naar de hemel; als ie bij de gouden
poort van de hemel komt, buiten
adem van het klimmen, ontpopt zich
Sinte Pieter als een heel streng por
tier, en Octavie, Sinte Jozef en ook
het Kindeke Jezus zelf moeten er
aan te pas komen, vooraleer 't leed
geleden is en Smedje samen met
Octavie den hemel mag binnengaan,
waar ze de Vlaamse Leeuw spelen.
De wonderlijke historie van dit
smedje is zeer bekend in alle mo
gelijke vormen, maar Floris Putman
maakte er een zeer plezant toneel
spel van, dat een niet minder ple
zante vertolking kreeg van de to
neelspelende parochianen van Sint
Jan.
Alle eer voor de beide regisseurs,
de heren v. Engelen en v. d. Hoven,
die in eendrachtige samenwerking
het gezellige stuk in een prettige
vlotheid hebben gegeven en 't hier
en daar nog hebben opgesmukt met
voortreffelijke regievondsten.
Maar alle eer ook aan de spelers
en hqel bijzonder dan natuurlijk aan
Jan yan Delft, die een prachtig
Smedje Smee op de planken bracht.
Hij speelde zijn rol smeuig en heel
enthousiast; de grote gevoelsscha
keringen waaraan deze rol zo rijk
is, kregen van hem een treffende
verbeelding. Op enkele minuten na
stond hij aanhoudend op het toneel
en was daar van het begin tot het
einde de centrale figuur, niet alleen
I omdat hem de hoofdrol was toebe
dacht, maar vooral ook omdat zijn
spel het hele stuk, zoals we dat za
gen, een basis gaf waarop het ste
vig kon rusten.
Naast hem stond, zowel letterlijk
als figuurlijk, Tiny Dumoulin, die
we voor het eerst in een grote rol
zagen; we kunnen niet anders zeg
gen dat dat zij het voortreffelijk
heeft gedaan. Zij speelde met een
verbazingwekkend gemak; zij wist
zich prachtig in haar rol in te leven;
ze beheerste die rol geheel en al.
Het was een zeer charmant debuut
en we zullen heel graag haar nog
vaak de Waalwijkse podiums zien
bespelen. Ze heeft tal van mooie en
grote mogelijkheden.
Er waren nog meer voortreffelij
ke rollen: Henk v. d. Muijsenberg
was een sinistere duivel van Ghis-
tel, Thijs Berkelmans excelleerde in
een prachtig gespeelde rol van dui
vel Du Chatillon; Bernard Demmers
was een typische Vlaamse boer en
dan mogen we ook nog noemen Jan
Hesselberth, Piet Brouwer en Piet
de Brouwer als smedjes knechten.
Riny v. d. Muijsenberg was een lief
Kindje Jezus.
De anderen waren geen uitblin
kers, dat hoeft ook niet, wanneer zij
zich maar aanpassen aan het geheel,
zodat dit gaaf is en homogeen, en
dat deden zij allen. De regisseurs
hebben het ter beschikking staande
materiaal keurig verwerkt tot een
in haar geheel vlot en prettig spe
lende troupe.
Er waren nog enkele première-
fouten natuurlijk; het geluid was
niet onberispelijk; men vergat in
het tweede tafereel een zetstuk te
camoufleren; van achter de coulis
sen werden wel eens rookwolken
het toneel opgeblazen; de spotters
werkten niet steeds feilloos en de
rolkennis liet ook wel eens te wen
sen over.
Deze kleine feilen echter kunnen
geen afbreuk doen aan de totaal-in
druk, die allen kregen van het spel
van Smedje Smee. een indruk die
allergenoeglijkst was. Het publiek
toonde zich enthousiast, zoals ook
de deken zelf, toen hij in zijn har
telijk dankwoord zijn grote waar
dering voor het vertoonde uitte.
De grootste waardering hebben
we ook voor het stijlvolle decor dat
Adrien Stokwielder ontwierp en
met behulp van een aantal Waal
wijkse aannemers uitvoerde; voor
de prachtige costuums van de fa.
van Nooyen uit Rotterdam en voor
de uitstekende grime van Charles
van den Heuvel uit Dongen.
In ons dank- en huidewoord 1.1.
Maandag, waar wij de namen noem
den van voorzitter en secretaris van
het werk-comité, verzuimden wij de
naam te noemen van der Dritte im
Bunde en zeker niet de minste, n.l.
de penningmeester de heer A. Spit-
ters. Zijn werkzaamheden in 't ver
garen der penningen voor 't hulde
blijk, die uit de veelvuldige weke
lijkse collectes moesten worden ver
zameld, zijn zeer groot en belang
rijk geweest. Terecht werd hem
daarvoor door kapelaan Wassenberg
een speciaal woord van dank ge
bracht, waarbij wii ons gaarne aan
sluiten.
a.s. ZATERDAG
^vutwuwi VUUiUCl" J""* VAC UUIV Cl
lelijk ingericht voor 't vervoer van w^roxn zal komen om zijn ziel te
patiënten, nam Maandagmorgen aan halen.
de aanlegsteiger bij de Veemarkt- I Smedje blijft echter wel 'n vroom
Hallen te Den Bosch in totaal 71 en gelovig Smedje, een braaf Smed-
zieken aan boord. Bij de afvaart je, dat heel goed is voor de armen.
En clat wordt zijn redding ,want als
waren vele autoriteiten aanwezig,
o.a. de vertegenwoordiger van de
commissaris der Koningin en de
voorzitter van het Ned. Rode Kruis,
voorts deed ook burgemeester Loeff
de patiënten uitgeleide. Van 's Bosch
uit werd eerst gevaren naar Grave;
vervolgens zullen Dieren, Urk en
op n goeie dag Sinte Jozef bij hem
aanklopt om 'm te vragen om hulp,
dan geeft Smedje die zo rijkelijk,
dat de goede Heilige hem drie wen
sen laat doen. En met deze wensen
kan ie de duivels zich van het lijf
houden; eerst krijgt ie er weer ze-
heerlijk - verfrissend
houdt u in topvorm
in uw werk en bij sport
Copyright P. I. B. 80* 6 Copenhagen
ri^.Eekh°?r^Üie.had heel sias' die °Peens voorbij kwam n,
druk, o, wat hadden die eekhoorn- misschien was het ook Tobias a
tjes nog veel te doen! Ze waren na- 1 twee takshonden zijn namelijk twee
melijk zo maar ineens op het idee lingen, en bovendien nog van hnt
wilde =°o°«. ndat men niet uit e!klar
„Wij gaan op vacantie", zei Vader
Eekhoorn en hij verheugde zich in
de vele builen met noten.
ze* ^os^as of misschien
ook Tobias - „dat is fijn.... maar
hoe wil je al die zakjes transporte
ren?
„Wat is dat, transporteren?" vroee
Moeder Eekhoorn.
„Dragen", antwoordde Josias, of
'Tobias.
De beide Eekhoorns hadden er he
lemaal met aan gedacht, hoe zij al
hun noten mee moesten nemen.
„Hm" meende Vader Eekhoorn, we
eten er onderweg een paar, dan
wordt de bagage toch steeds lichter
omdat er dan niet zoveel noten meer
ui de builen zitten."
„Ja, maar...." zei Tobias, diep
nadenkend. Of Josias. En hij had
groot gelijk. Maar meteen liep hij
weg en kwam heel gauw weer terug
met een snoeperig klein spoortrein-
tje. Natuurlijn zo'n speelgoedtrein
tje, maar dat is groot genoeg voor
Eekhoorntjes. Nu waren alle pro
blemen opgelost ja, de Taks be
loofde hen zelfs de trein te trekken
In elk geval het eerste stuk van de
reis. Dat was prachtig.
Vader en moeder Eekhoorn laad
den hun builen met de heerlijke no
ten boven op de trein en dan klom
men ze er zelf boven op. En nu kon
men vooruit.
Het eekhoornkindje van daarnaast
wuifde goedendag en spoedig was
de trein in de verte verdwenen.
„Ach", dacht 't kleine Eekhoorn
tje, toen het weer naar huis ging
Vl?aaj:om ben ik nog maar zo klein?'
Wacht maar, als ik maar 'ns groot
ben, dan ga ik ook op vacantie!"
jullie nu juist gaan vertellen.
Nou, het begon zo, dat vader Eek
hoorn zei:
„Ik geloof, dat we dit jaar maar
'ns wat vroeger weggaan".
En omdat het maar heel zelden
gebeurt, dat Eekhoorntjes ergens
naar toe gaan, hoeft ge U er hele
maal niet over te verbazen, dat zijn
vrouw heel verwonderd vroeg:
„Waarheen gaan?"
„Wat bedoel je?" vroeg vader
Eekhoorn.
„Ik zeg", herhaalde Moeder Eek
hoorn, „ik zeg: waarheen? Waar
heen wil je dit jaar een beetje vroe
ger gaan?"
„O, bedoel je dat", zei Vader Eek
hoorn, „nou, natuurlijk od vacan
tie!"
Nu begreep zijn vrouw het. Ieder
jaar immers gingen de beide Eek
hoorns op vacantie; eigenlijk was
dit maar zo'n beetje een spelletje,
want Eekhoorntjes gaan, zoals ik
juist al zei, maar heel zelden ergens
naar toe. Ik bedoel, echt ergens
heen gaan!
Ze praatten nog even met elkaar
en voor ze het zelf in de gaten had
den, hadden ze alle twee al besloten
waar ze heen zouden gaan en wan
neer ze daarheen zouden gaan.
En daarom hadden ze het nu heel
druk met inpakken.
Ze pakten noten in. Een hele boel
noten. In grote builen. Wanneer
Eekhoorns werkelijk 'ns 'n keer op
ïeis gaan, dan bestaat de bagage al
leen maar uit noten. Men hoeft toch
geen honger te lijden als men met
vacantie is, en hoe kun je nu weten
ot er op de plaats waar men heen
wil, genoeg noten zijn?
„Waar moet dat naar toe met al
die noten?" vroeg de takshond Jo-
Wan
hun
dat c
seerc
Een
uiter
het
zeter
zulle
gaan
Er zi
Uw i
door
gulle
moest ei
r mee ki
'zien hoe
uitstapje
is en g
royaal
verschafl
heel
geldt
5n van da
aen zijn i:
^rend in
jag.
Ie oudjes 1
jr dan ge
Kifons. Wé
voorrecht
•en, om U
nen uitbre
dag belee
cel niet m
jjn, enthoi
ritten die
dagen all
j»ver de pr
d genietei
de prach
zo'n middc
drijven ni
middag
dagen is v
dan niets
in het ple
ben. Een u
plezier; z
euw, ze h
zingen dat
borreltje
koffietafel
lêdiend
eten.
zijn er '1
Zo „d(
zingen
de mii
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN'
Een verhaal vol verwikkelingen
door
T. LODEWIJK
2)
Maar voor jongemannen had ze
geen tijd, al zag ze er met haar ne
genentwintig jaren en in haar spor
tieve kleren nog aantrekkelijk ge
noeg uit. Maar al had ze nimmer
tedere dromen gekoesterd over de
gemeente-opzichter, ze voelde har-
lelijk mee met zijn tegenspoed en
had de heren die daar zo hooghartig
hem voor zondebok wilden gebrui
ken graag eens terdege de waarheid
gezegd. Maar de heren vonden haar
toch al een extreem schepsel en in
de commissie was zij alleen geko
men terwille van het contact met de
scholen en omdat ze met de Gooyer
de enige was, die ooit iets van or
ganiseren en versieren in de prak
tijk had gebracht.
Zwijgend liepen ze voort, maar de
opzichter onderging toch de invloed
van die kameraadschappelijke col
legialiteit, die het meisje had be
toond. Z'n gezicht verloor de som
bere, plooi.
„Ik ga naar Rotterdam", zei hij
bruusk. „Ik wil er zelf bij zijn, als
de boot aankomt. Ik geef me niet
over voordat ik zeker ben van de
nederlaag."
Riek de Ruiter had hem op het
doelloze en nutteloze van zulk een
expeditie willen wijzen en Kruide-
rink zal het zeker niet nagelaten
hebben. Maar ze wist dat alles beter
is dan bij de pakken neerzitten.
„Doe dat", zei ze, „en succes!"
Met een hartelijke handdruk ging
ze haar weg.
Bij de wachtenden in de grote
passagiersloods van de H.A.L. stond
de heer de Gooyer, gemeente-op
zichter te Meeldam. Rusteloos zoch
ten zijn ogen onder de passagiers.
Waarnaar? Dat wist hij eigenlijk
zelf niet. Want hij kende Claren-
bough zelfs niet van een foto. Hij
had met hem gecorrespondeerd, dat
was alles. Maar hij stelde zichzelf
gerust. Veronderstel dat Claren-
bough tenslotte toch met de boot
meegekomen was, dan was het toch
in alle opzichten beter, dat er ie
mand uit Meeldam was. Hij zou een
reuzenfiguur maken wanneer hij de
leden van liet comité kon bewijzen,
dat hij tenslotte toch verstandiger
was geweest om zelf naar Rotter
dam te gaan en dat ze het aan hem
te danken hadden, dat meneer Cla-
renbough daar niet vergeefs naar
zijn ontvangstcomité had staan uit
kijken.
Steeds meer passagiers gingen
langs hem heen. Maar ieder hunner
vertoonde dezelfde doelbewustheid.
Niemand stond hulpeloos en vra
gend rond te kijkenalhoewel,
dit moest hij zichzelf toegeven, mr.
Clarenbough waarschijnlijk nog wel
iets anders in Holland had te doen
dan zich in Meeldam te laten befui-
ven en dus hier of daar wel een af
spraak zou hebben.
De Gooyer vocht tegen de twijfel
die al sterker omhoog kwam in zijn
hart, toen hij plotseling op de schou
der werd getikt. Hoopvol draaide
hij zich om en keek in 't gezicht van
zijn oude schoolvriend Wim Jonge-
mans.
„Kerel, waar sta jij zo branderig
naar te staren?" vroeg Wim. „Ver
wacht je een Amerikaanse dollar
prinses?"
De Gooyer keek zijn oude vriend
eerst eens goed aan. De kerel zag er
patent uit, keurig in de kleren. Een
grote lederen reiskoffer bewees, dat
ook hij zojuist de boot verlaten
moest hebben.
Jan de Gooyer wierp nog 'n laat
ste blik op de loods, waar nu alleen
nog een groep Amerikaanse toeris
ten luidruchtig stond te gesticule
ren.
Clarenbough was niet gekomen
zijn zending was mislukt.
„Nou heb je me nog niet begroet
en nog geen stom woord tegen me
gezegd" ging Jongemans voort. „Ke
rel, je lijkt wel ziek. Weet je wat?
We nemen een taxi en we gaan in
Atlanta er samen eentje pakken. En
stort dan je hart maar uit over je
dollarprinses!"
Voor de Gooyer er zich van be
wust was, snorde het vehikel reeds
over de beruchte Rotterdamse kei
en. In de taxi was z'n vriend voort
durend aan het woord en pas toen
ze behaaglijk weggedoken zaten in
grote clubfauteuils en de Gooyer
zijn levensgeesten weer had voelen
terugkeren, kon er van een geregeld
gesprek sprake zijn.
Eerst liet hij Wim maar vertel
len. Die was na de oorlog via de
illegaliteit bij een of andere officië
le instantie gekomen. Zijn talenken
nis had hem de weg gebaand naar
New-York, waar hij bij de Vere
nigde Naties een ambtenaarsbaantje
had gekregen en met het schrijven
van artikelen voor verschillende
bladen een aardig centje opzij had
gelegd. Nu was hij met verlof in
Holland en van plan de bloemetjes
1000ste AANSLUITING OP GAS
TE VLIJMEN.
De gaslevering te Vlijmen is een
groot succes. Op Koninginnedag 1.1.
kon het bedrijf door de Commissa
ris der Koningin officiëel in gebruik
worden gesteld. Thans, nog geen 2
maanden later, is Dinsdag de 1000-
ste aansluiting op het gasnet te Vlij
men uitgevoerd. De 1000ste aangifte
was voor de familie Kuijs-van der
Wiel, Wolput 115. Het gemeentebe
stuur heeft ten huize der familie 'n
gasgeijser aangeboden met veel har
telijke woorden.
eens lekker buiten te zetten.
En toen moest Jan vertellen. En
hij stortte z'n hart uit voor zijn
vriend, die belangstellend luisterde,
die af en toe z'n gezicht in de won
derlijkste plooien trok om het niet
uit te proesten, maar die z'n oude
schoolkameraad niet nog dieper in
de put wilde helpen door hem te la
ten voelen hoe belachelijk zijn posi
tie was. Nee, verdraaid nog toe, die
Jan had daar even de boel op poten
gezet, die vent had inderdaad zin
voor publiciteit, die had een frisse
kijk op de dingen en nu stortte het
hele zaakje in elkaar en al die Meel-
wormen of hoe ze mochten heten,
zouden zich eveneens op Jan stor
ten en hem voor zondebok gebrui
ken.
Het bleef stil, toen Jan uitverteld
was en de laatste teug uit z'n glas
nam. De onhoorbaar naderende kell-
ner had maar één wenk nodig om
te begrijpen, dat er meer nodig was
om de Meeldamse gemeenteopzich
ter weer enigszins plezier in 't leven
te doen krijgen.
„Dus die Clarenbough was perti
nent niet op die boot?" viste Jonge
mans.
„Daar heb ik nu wel zekerheid
van", zuchtte de Gooyer. „Ik ben
zelf nog eens naar de Lijn gegaan,
waar ze me al knapjes vervelend
WIJZIGING VAN DE
ZONDAGSWET.
Oude tradities en gebruiken val
len door een wijziging van de Zon
dagswet, die Dinsdag door de Twee
de Kamer is goedgekeurd, niet meer
onder het nog jonge verbod om des
Eondags voor één uur optochten te
houden en gerucht te maken, dat op
een afstand van meer dan tweehon
derd meter hoorbaar is. De onthef
fing van dit verbod, dat door Gede
puteerde Staten verleend moet wor
den, geldt door de aanneming var
het amendement Maenen (KVPj
bovendien voor uitingen van gods
dienstig karakter als processies, ook
al zijn deze niet te herleiden tot in
het volksleven gewortelde tradities.
begonnen te vinden en ik heb alle
passagiers aangekeken, maar., nee,
dat staat wel vast. Ik moet naar
Meeldam terug." Hij kwam met een
grimas tot de werkelijkheid terug.
„En ik moet daar morgen de ere
poorten gaan afbreken, daar moet
ik jandoppie als opzichter zelf bij
zijn! 't Is zoveel als mijn eigen be
grafenis
„Jij gaat naar Meeldam terug.
Morgenochtend. Niet eerder."
Jan keek zijn vriend verwonderd
aan.
„En je belt je comité, dat ze zor
gen dat morgenochtend om tien uur
die blinkende Cadillac hier voor At
lanta staat. Met niemand anders dan
de chauffeur er in. Meneer Claren
bough wenst het comité van ont
vangst eerst in Meeldam zelf te ont
moeten."
„Nee maar", hakkelde Jan, „ben
je nouben je nou helemaal gek
geworden. Waar is die meneer
„Hier", zei Wim doodleuk en hij
klopte met de hand op de leuning
van zjjn zetel. „Hierik!" Hij
grijnsde met onverholen vreugde
om de zichtbare consternatie van
zijn vriend.
(Wordt vervolgd)
10OYMAN
HONDE VI
Olympia's 1
Amateur
K Kooyman
Ener die get
t meeste re
-f In de la;
sch naar A
njn Post ui'
n hevige aar
Kees leek te
a sloeg zo f
*gen moest
j*de plaats
Omstreeks 1
■rde de reel;
a de Lang:
?gstraatse f
tientallen
°n rijdend, e
won enkel
de Parallt
fcr de premi
feld door h(
dia.
f°lfs, die ei
heeft ge
"f de derde]
'natste etap
uit Utrech-
Niettemin le
jats in het
yde Prestatie
de beste N
WA
3e Spoor
A-s. Zondag
de gr0'
'rbaan-cite
er het pa
bi'zondei
- ,en> daar
gbffjk reed
Vat echter
