mm
DE MAN UIT CHICAGO
m
WEERPROFETE N.
WRIGLEY
A
BIOSCOOP-PROGRAMMA
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 16 SEPTEMBER 1955
2
dus niet alles compact samenge
drongen in één enkele week,
maar uitgesmeerd over enkele
maanden en georganiseerd op
Zaterdagen en ol Zondagen.
Dit zou afgewisseld kunnen
worden met een concert, zoals
VVaalwijks Belang die regelmatig
organiseert, of een gebeurtenis
als het Volksfeest of onverschil
lig welke andere eventuele ge
beurtenis, hij een of ander hij
zonder feit, of een jubileum.
We willen maar zeggen: er zou
op dagen dat men er 'ns uit wil,
en dat zijn in hoofdzaak de week
enden, altijd iets bijzonders te
doen moeten zijn, al is het zo
maar 'ns een bal-champêtre, een
sportdemonstratie, in de open
lucht, een openhaar concert, een
wedstrijd of wat dan ook.
Het afgelopen seizoen heeft
bewezen dat "Waalwijk inderdaad
centrumplaats van de Langstraat
is en zich ook als zodanig weet
te gedragen; de trek naar Waal
wijk op Zaterdagen en Zondagen
vooral is duidelijk waarneem
baar; het is de taak van Waal
wijk dit uit te huiten en mogelijk
nog te doen toenemen.
We hegrijpen wel dat hier het
een en ander aan vast zit en dat
het niet zo gemakkelijk te ver
wezenlijken valt, maar als heel
de bevolking hieraan meewerkt,
dan zal dit idee ongetwijfeld te
realiseren zijn.
Waalwfjks Belang zou zeker
iets dergelijks kunnen bereiken,
wanneerde middelen voor
handen waren. Die zijn echter te
beperkt om hieraan te beginnen;
iets anders was het, wanneer de
Waalwijkse bevolking en masse
zich als lid aanmeldde en zo voor
de nodige pecunia zorgde, dat
ook hier de basis moet vormen
voor alles wat men opzet en uil-
voert.
We weten, en het recente ver
leden versterkt ons meer en meer
in deze wetenschap, dat het ge
meentebestuur en de gemeente
lijke diensten graag alle moge
lijke medewerking verlenen wan
neer er iets te gebeuren staat.
We twijfelen niet aan de be
reidwilligheid tot medewerking
van alle Waalwijkse verenigin
gen.
Waar het op aan komt is, dat
er de financiële middelen zijn en
dat er een vorm wordt gevonden
van samenwerking. Dan zou er
iets moois bereikt kunnen wor
den, dat keer op keer de aan
dacht vestigt op Waalwijk en dat
nog meer publiek binnen onze
straten brengt.
Er zijn mogelijkheden genoeg
in Waalwijk; we spraken bij
voorbeeld nog niet over de re
creatie-mogelijkheden, die het
volgend seizoen, zoals de plannen
zijn, uitgebreider en aantrekke
lijker zullen zijn.
Graag onze complimenten dus
voor het vele goeds dat op dit ge
bied het voorbije seizoen bereikt
werd, maar ook graag aandacht
voor de verdere mogelijkheden
op dit terrein.
'N DIERENPRAATJE.
Men weet eigenlijk helemaal
niet, hoe het de dieren interes
seert wat voor weer het is, of de
zon schijnt, of het regent of
sneeuwt, of wat er ook aan de
hand is. Want er is altijd wel
iets aan de hand met het weer!
Maar vandaag wil ik jullie
toch eens vertellen hoe mijn drie
vriendjes, de kinderen Jim, Bim
en Mimi Haas, hierover denken,
de twee anderen
Op een goeie dag zei Jim tegen
„Weten jullie wat mete...uh,
wat metrelo... och, nou ja, ik
bedoel, weten jullie hoe 't met
het weer zit?"
„Wat?" vroeg Bim.
En Jim vertelde alles nog een
keer, en nu gaf de kleine Mimi
haar mening:
„Zozo, jaja, ik snap er geen
snars van".
Maar ze maakte natuurlijk
maar een grapje.
Want al heel gauw lukte het
Jim de twee anderen uit te leg
gen wat hij nou precies bedoelde
en omdat ze werkelijk al wel 'ns
iets gehoord hadden over metc-
reologen, die altijd zoveel over
het weer weten te vertellen, dat
helemaal niet klopt, besloten ze
voortaan het weer zelf maar te
voorspellen.
Maar ja, hoe beginnen we daar
mee?" vroeg de kleine Mimi.
Ze begonnen met een ouwe
doos met handvatten er aan, en
met een trechter met handvatten
er aan en met een waskom zon
der handvatten er aan.
„Zo ziet er nou een regenme
ter uit", zei Jim.
„Wat kan jou het nou schelen
hoe lang de regen is", zei Bim.
„O, wat is ie weer leuk!" was
het antwoord van Jim, „we hoe
ven toch immers niet te meten
hoe lang de regen is, dat kun je
niet eens meten, man. (Maar als
we deze regenmeter hier opstel
len, en als we dan op een goeie
dag wakker worden en het is
mooi weer, dan kunnen we naai
de regenmeter gaan kijken of 't
ook mooi weer was toen we slie
pen.
Dat moest ie wel twee keer
zeggen, want het was wel een
heel mooi, maar ook een heel in
gewikkelde toespraak.
„Maar als er nu water in zit,
wat dan?" vroeg Mimi.
„Nou, dan heeft het geregend
toen we sliepen", antwoordde
Jim.
„O ja, dat is duidelijk", zei
Mimi, en het was ook werkelijk
niet zo ingewikkeld.
Toen Jim zijn apparaat op
stelde en het met een heleboel
water probeerde, was Bim heel
ijverig bezig met het schilderen
van een plank.
„Wat heh jij nou gemaakt?"
vroegen de anderen even later.
„Een thermometer", legde Bim
uit.
„Maar wat heeft een thermo
meter nou met die plank te ma
ken?" vroeg Jim.
„Ja, zie je", zei Bim, „aan de
bovenkant heb ik de zon geschil
derd en aan de onderkant 'n paar
ijspegels. Nietwaar? Wanneer je
je poten op de zon houdt en
merkt, dat de plank helemaal
niet warm is, dan zet men z'n po
ten gauw tegen de onderkant op
de ijspegels, want dan is 't koud
weer. Of net andersomDat is
heel simpel, hè?"
Maar de kleine Mimi had on
dertussen ook iets geknutseld.
En dat was niets minder dan een
gecombineerde Vochtigheids- en
Windmeter. Hé. Wat is dat nou
weer? Ze legde zelf de werking
van het instrument aan de broer
tjes uit:
„Hier zien jullie iets dat erop
het eerste gezicht gewoon uitziet
als een plank met een touwtje er
aan, nietwaar? Maar pas op! Het
is bijna geniaal! Kijk 'ns, wan
neer je het touwtje beet pakt en
merkt dat het droog is, dan is er
niet veel vochtigheid in de lucht.
En als het touwtje dan nog hele
maal stil hangt, dan waait het
niet, nietwaar? En ook al be
weegt het touwtje maar een heel
klein beetje, dan kan men al
zien uit welke richting 't windje
komt!"
Geen wonder dat de kindertjes
Haas heel trots waren op hun in
strumenten en wat het mooiste
was, dat was, dat zij precies zo
veel voorspellen konden als ze
van tevoren hadden beloofd.
ZELDZAAM GOUDEN FEEST.
Derde kloosterzuster uit
één gezin.
De eerwaarde zuster Antonio,
in het Moederhuis van de Con
gregatie Jezus, Maria, Jozef „Ma-
riënburg" te 's-Hertogenbosch,
vierde dezer dagen haar gou
den kloosterfeest. Zuster Anto
nio, die jarenlang een adminis
tratieve functie had in het Moe
derhuis, is de derde dochter van
het uit Waalwijk afkomstige ge
zin Hendrik van Schijndel-Van
Bavel, die haar gouden feest in
de genoemde congregatie vierde.
De eerste was de eerw. moeder
Anna Jospha, die haar gouden
feest vierde toen zij overste was
van het klooster aan de Isaac Hu-
bertstraat te Rotterdam, de twee
de was zuster Francinio, die ju
bileerde in het klooster te Nue-
nen.
Zuster Anna Josepha en Zus
ter Antonio verblijven thans te
's-Hertogenbosch en zuster Fran
cinio in Vught.
OPBRENGST MISSIECOLLECTE
Zondag j.l. deed Pater H. Figee
S.C.J., een beroep op de mild
dadigheid van de parochianen
van de II. Clemens-parochie te
Baardwijk ten behoeve van zijn
missie in Chili. Dat zij deze op
roep vrijgevig wisten te beant
woorden, blijkt wel uit het mooie
resultaat. De opbrengst der col
lecte was 657.04.
CURSUS LEDERWAREN.
/Met rijks- en gemeentesubsidie
is aan de Nijverheidsschool voor
Waalwijk e.o. sinds enige jaren
een avondcursus gegeven voor
theoretisch en practisch onder
richt voor lederwarenbewerkers.
De cursus werd opgericht met
medewerking van de Ned. Bond
van Lederwaren- en Kofferfabri
kanten, welke Bond ook daarna
permanent steun heeft verleend.
De Iederwarenindustrie heeft tij
dens en na de oorlog in Waal
wijk, Kaatsheuvel, Tilburg, Bre
da, Drunen en andere plaatsen in
het Zuiden een betekenende om
vang aangenomen. Het is naar
onze mening daarom goed gezien
van genoemd schoolbestuur en
van bovenbedoelde bond om te
trachten vakbekwame ambachts
lieden in deze nieuwe lak van
industrie op te leiden, vooral ook
om de concurrentie niet het bui
tenland het hoofd te kunnen
bieden.
De cursus werd de eerste jaren
een succes: leerlingen uit alle bo
vengenoemde plaatsen bezochten
de school. Hierin is in het laatste
jaar enige verslechtering geko
men. Dit is trouwens het geval
ook met andere afdelingen van
de avondschool. Het bestuur is
van mening, dat de tegenwoor
dige hoogconjunctuur daarvan
de oorzaak is. Eensdeels wordt
er in deze tak van industrie in de
eerste wintermaanden veel over
gewerkt (tegen dagen als St. Ni-
colaas en Kerstmis wordt er in
deze branche extra veel geleverd)
doch voorts is er in het algemeen
momenteel zeer gemakkelijk aan
werk te komen en wordt dit werk
zeer behoorlijk betaald. Dit alles
kweekt echter vooral bij jonge
lui gemakkelijk een zekere mate
van zorgeloosheid. Men dient
echter te bedenken, dat er na de
ze tijd mogelijk een andere kan
komen. In ieder geval is het zo,
dat goed vakmanschap nu en al
tijd een eerste vereiste is. Mèt
het bestuur willen wij daarom
gaarne hopen, dat de per 1 Octo
ber weder aanvangende cursus
goed bezocht zal worden door
leerlingen uit geheel Midden
Brabant, zodat het voortbestaan
verzekerd is.
„TROUW AAN ORANJE" ORGA
NISEERT BONTE AVONDEN.
Daartoe aangespoord door het
succes van vorig jaar en de vele
aanvragen, heeft het bestuur van
de vereniging Trouw aan Oranje
in de St. Antoniusparochie beslo
ten oin ook dit jaar weer '11 twee
tal Bonte Avonden te organiseren.
Deze avonden zullen worden
gehouden op Zaterdag 15 en op
Maandag 17 October 111 zaal „De
Lindeboom". Men heeft weer be
slag kunnen leggen op het gezel
schap Martens uit Breda, dat hier
de première komt geven van zijn
geheel nieuw program onder de
titel ,,'t Zit in de lucht".
TBC-COLLECTE WAAL WIJ K.
Op Zaterdag 17 September
zal er in onze gemeente een col
lecte worden gehouden ten bate
van het t.b.c.-fonds „Draagt El
kanders Lasten". Dit fonds is '11
instelling van het Chr. Nationaal
Vakverbond en de collecte wordt
georganiseerd door de plaatselij
ke commissie van dit fonds.
Wij vertrouwen dat eenieder
a.s. Zaterdag zijn bijdrage zal
geven 0111 de nood te lenigen van
hen die door deze ziekte getrof
fen zijn.
DANSSCHOOL KEES VAN
KOOTEN GEEFT OOK DIT
JAAR WEER CURSUS.
Het is een algemeen bekend
feit dat veel jongelui op soirees
en feestavonden dansen zonder
het ooit goed geleerd te hebben.
Huppelen en springen op de maat
van de muziek mag er dan in de
verte wat op lijken, 0111 GOED te
leren dansen, is het volgen van
een cursus absoluut noodzake
lijk. Wie eenmaal een doeltref
fende cursus heeft gevolgd, zal
ervaren wat dansen eigenlijk is.
Men zal zich bovendien gemak
kelijk en correct in elk gezel
schap kunnen bewegen. Opvoed
kundig kan daarom een goede
danscursus van groot nut zijn.
Men behoeft zich niet meer voor.
zijn onkunde te generen en er
zijn inderdaad veel jongelui, die
zich na het volgen van een dans
cursus „een ander mens" voelen.
De Dansschool Kees van Kou
ten, die is aangesloten hij do ka
tholieke organisatie van dans-
leraren San Filippo Neri, heelt
reeds vele jaren ervaring en is
volledig voor haar taak bere
kend. Deze cursus wordt aanbe
volen door de katholieke jeugd
verenigingen en staat onder ver
antwoorde leiding. Gezien 't suc
ces van verleden jaar, organi
seert deze dansschool ook dit
jaar weer een cursus. Dez-3 nieu
we cursus, welke wordt gegeven
in zaal Thadia te Waalwijk, be
gon Woensdag 14 September.
LUXOR THEATER.
U spreekt met Uw moordenaar-
Het verhaal van deze film geeft
de bekende regisseur Alfred Hit-
chock een prachtige gelegenheid
een zeer spannende thriller te
maken, 't genre waarin deze re
gisseur een onovertroffen mees
ter is. Ray Milland, Grace Kelly
en Robert Cu minings spelen in
deze film de hoofdrollen.
Ray Milland speelt de rol van
Tony, de echtgenoot die vreest
dat hij gescheiden zal worden
van en onterfd zal worden door
zijn rijke vrouw Margot (Grace
Kelly), want deze heeft liefde op
gevat voor de Amerikaanse
schrijver Mark Halliday (Robert
Cummings).
Tony zoekt een manier om
haar te doden en door middel van
chantage weet hij 'n oude vriend
zover te brengen.
Het komt tot de poging -- de
film vertelt er van in een span
nende beeldentaal maar het
blijft ook bij een poging als Mar
got in zelfverdediging haar aan
valler met een schaar doodt.
Tony kan er alleen maar voor
deel uit trekken; hij getuigt bij
Scotland Yard dat zijn vrouw-
schuldig is aan deze moord en zij
wordt tot de doodstraf veroor
deeld. Dan gaat haar vriend Mark
aan het werk samen met een be
kwaam inspecteur van de Yard.
Na een reeks heel spannende scè
nes weten zij de onschuld van
Margot te bewijzen en de ware
schuldigen te ontmaskeren. Nu
zijn de rollen omgedraaid en
Mark en Margot kunnen samen
'11 gelukkig leven tegemoet gaan.
Dit is heel in het kort de in
houd van het verhaal, dat Hit-
chock tal van gelegenheden ge
geven heeft zijn fascinerend ta
lent te tonen, zodat, in zijn soort,
het een bijzondere film is, die
toegankelijk is voor personen
boven de leeftijd van 18 jaar.
Van Vrijdag tot en met Zon
dag wordt deze film vertoond.
The Iioy from Oklahoma.
Maandag en Woensdag spelen
Will Rogers jr. en Nancy Olson
de hoofdrollen in de film „The
Boy from Oklahoma".
Will Rogers is de jonge cow
boy Tom, die, 0111 geld te verdie
nen voor zijn studie, een schiet
wedstrijd aangaat met de char
mante Katie, een dochter van de
onder vreemde omstandigheden
overleden sheriff. Tom, een zeer
onhandig schutter, verliest deze
wedstrijd volkomen en dan is het
zeer verwonderlijk dat de burge
meester juist hem vraagt sheriff
te worden. Eenmaal sheriff, gaat
Tom op onderzoek uit, 0111 de
vreemde moord op zijn voorgan
ger te ontraadselen. Hij wordt
hierbij trouw gesteund door Ka
tie. die in tegenstelling tot hem
wel van haar revolver gebruik
weet te maken en ook gebruik
maakt.
Hij weet zich slechts geholpen
door zijn lasso en zijn paard,
maar het blijken beide machtige
middelen in de meedogenloze
strijd die gevoerd moet worden
tegen de bende, waarvan juist de
burgemeester het hoofd is, en die
voor niets terugdeinst 0111 de jon
ge Tom onschadelijk te maken.
Het wordt een echte Western,
wanneer Tom en Katie de ware
daders steeds dichter op 't spoor
komen en er tenslotte in slagen
hen te overmeesteren.
En dan is er een einde geko
men aan dit avontuur, maar niet
aan het grote avontuur dat leven
heet en dat de jongelui ook sa
men willen doormaken.
Toegang 14 jaar.
MUSIS SACRUM.
I)e 5 Sullivans.
Vrijdag t.m. Zondag kan men
in Musis Sacrum een film gaan
zien die tal van vrolijke, blije
momenten bevat, maar die ook
zeer weet te boeien en zeer weet
te ontroeren.
Het is het verhaal van een ty
pische Amerikaanse familie, de
Sullivans, vader en moeder, vijf
zoons en een dochter.
We zien de kinderen opgroei
en, zoals alle kinderen spelen en
ruzie maken, maar elkaar steeds
trouw blijvend.
We zien hoe er een het huis
wil verlaten, maar er de andere
dag terugkomt, men kan nu een
maal niet zonder elkaar. De jon
gens worden mannen, behalve de
jongste, die nog steeds als baby
wordt beschouwd, maar hij is de
eerste die verliefd wordt en een
meisje mee naar huis brengt,
waarmee hij vreselijk wordt ge
plaagd. zodat het meisje huilend
weg gaat, maar dan gaat heel de
famiiie haar opzoeken om zich
weer met haar te verzoenen. Ze
trouwen, er komt een kindje, de
andere broers zorgen voor dit
gezin alsof het het hunne was.
Na de aanval op Pearl Harbour
komen de vijf broers bijeen, ze
zullen dienst nemen bij de Mari
ne, alleen de getrouwde mag niet
mee, beslissen zij. Diens vrouw
echter weet hoe hij iedere dag,
dat de oorlog duurt, zijn broers
zal missen en dan gaan ze alle
vijf, en alle vijf mogen zij dienst
nemen op dezelfde kruiser, waar
mee ze ook alle vijf om het le
ven komen
Hun namen leven in Amerika
voort; een kruiser werd naar hen
„De Sullivans" genoemd, ze wa
ren het voorbeeld van 'n prach
tige trouw aan elkaar en aan '1
vaderland.
Als vrouwen begeren.
Maandag en Woensdag wordt
er een film vertoond, waarin het
verhaal wordt verteld van een
psychiater, die wordt aangeval
len door een jeugdig misdadiger,
deze weet te overmeesteren en
hem niet overlevert aan de poli
tie, maar meeneemt naar z'n huis
om hem gedurende enige maan
den te kunnen observeren en van
zijn psychose te kunnen genezen.
Er is aanvankelijk een zeer
gespannen verhouding tussen de
jeugdige misdadiger en de vrouw
tijdens zijn afwezigheid zich een
aardig stapeltje bescheiden had
opgestapeld in zijn brievenmand-
I je. Hij wilde ze vlug afwerken,
want vanavond was die afscheids-
bedoening van Clarenbough en
voor die tijd wilde hij nog graag
een klein tukje doenhij had
slaap te kort gehad die nacht.
Daarom was de burgemeester
lichtelijk ontstemd toen meneer
Zoetevrijer zich bij hem aanmeld
de. Meneer Zoetevrijer was eens
ontvanger der directe belastin
gen geweest, had zich met pensi
oen te Meeldam gevestigd en ver
tegenwoordigde daar min of
meer de Provinciebode. Tn die
kwaliteit bezocht hij thans de
burgemeester.
„Kom binnen, meneer, en la
ten we vlug afwerken", begroet
te de burgemeester de man van
de Provinciebode .„Ik ben er een
dag tussenuit geweest en heb 'n
hoop achterstallig werk."
„Ja, dat begrijp ik", verklaar
de de heer Zoetevrijer, zorgvul
dig zijn lorgnet schoon wrijvend
met een onberispelijk witte zak
doek. „Maar ik zal slechts enkele
ogenblikken beslag leggen op uw
kostbare tijd, meneer de burge
meester. (Wordt vervolgd)
KAuW
heerlijk - verfrissend
houdt u in topvorm
in uw werk en bij sport
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
Een verhaal vol verwikkelingen
door
T. LODEWIJK
27).
„Maar ik zweer je, Willem
Jongejans, je krijgt me niet uit
deze kamer, voordat je een ver
klaring afgeeft, dat je in dron
kenschapnee, geen protes
ten, in dronkenschap, de burge
meester daarin ten onrechte ge
noemd hebt. En je verklaart je
bereid, die verklaring ten allen
tijde onder ede te bekrachtigen."
„Jawel", sputterde Wim, „jij
zult mij de wet voorschrijven..."
„Wacht eens even", kwam de
bedaarde stem van Clare er tus
sen, „vertel eens precies, mr De
Gooyer, hoe de zaak zich heeft
toegedragen."
Jan keek haar aan. Haar rus
tige, competente handelwijze,
haar efficiënt persoontje, gaven
hem terstond de indruk, dat hij
met dit meisje veel beter tot za
ken kon komen dan met de zich
verongelijkt voelende Wim. E11
zo begon hij, in zijn moeilijk En
gels, haar het hele geval te ver
tellen.
Toen hij uitgesproken was
Wim had meermalen getracht
hem in de rede te vallen, maar
het meisje had hem met '11 hand
beweging, als was hij een lastige
vlieg, het zwijgen opgelegd
knikte ze enige malen.
„Dat klinkt allemaal heel aan
nemelijk", zei ze. ,,U hebt gelijk.
Wim heeft meer gedaan dan al
leen maar doorgeslagen. Hij heeft
een valse verklaring afgelegd en
daarvan kan misbruik gemaakt
worden. En als de situatie is zo
als u zegt, dan zal dat ongetwij
feld ook gebeuren. Jij hebt je
wat op de hals gehaald, manne
tje. Ik begrijp eigenlijk niet dat
ik mijn handen niet was van de
ze ganse aangelegenheid en het
jou alleen op laat knappen!"
„Clare", smeekte Wim, bezwe
rend de handen ten hemel hef
fend, „laat me niet alleen dokte
ren. Blijf bij me, help me hier
doorheen."
„Beloof je dat je precies zult
handelen zoals ik zeg?"
„Ja, natuurlijk, zonder jou
kom ik hier nooit uit."
„Goed, dan kun je op me re
kenen. Nu, en als je deze zaak
werkelijk sportief oplost, mis
schien in de toekomst ook. Dus
we zijn accoord over dit punt: ik
deel de lakens uit."
„Nu, daartoe ben je zeker ca
pabel", dacht Jan, haar bewon
derend en niet zonder een tikje
vrees aanziende. Want Clare
Wyatt vertoonde '11 merkwaardi-
j ge overeenkomst met haar voor-
j vader, de kaper, die op zijn smal
le brik de Engelsen slag op slag
toebracht en precies zo gestaan
moest hebben op de brug, wan
neer de bloedvlag werd gehesen.
Een meisje uit duizend, dacht
Jan, net het soort dat die dwaze
Wim met z'n eeuwige zotte avon
turen en malle invallen nodig
had. Zelf prefereerde hij een iets
gemoedelijker slag meisjes
„Nu", zei Clare, „dan gaan we
maar."
„Waarheen?"
„Naar Meeldam."
„Naar Meeldam?" vroeg Wim
ontzet. „Nooit van m'n leven zet
ik daar nog één voet. Daar kan
jk me niet meer laten zien."
„Toch zal het nodig zijn", zei
Clare onverzettelijk.
„Ik peins er niet over", grom
de Wim, „nog veel liever kroop
ik in de leeuwenkooi in Artis."
„Goed, dan niet", zei Clare.
„Never mind. So long!" En ze
maakte aanstalten om te ver
trekken.
„Waar ga je naar toe?" kreet
Wim.
„Weg."
„Waarheen?"
„Gaat je niks aan."
„Clare
„Ja?"
„Je zou me toch niet in de
steek laten!"
„Doe ik ook niet. Jij Iaat mij
in de steek. Ben je vergeten wat
je zo even hebt beloofd?"
„Ja, maar
„Niks te maren. Ga je mee of
niet?"
Wim keek hulpzoekend naar Jan
die moeite had z'n lachen in te
houden. Die jongedame wist wat
ze wilde en ze zou haar zin krij
gen ook. Hij zag, hoe Clare met
bestudeerde kalmte haar mantel
aantrok, met ijzige nauwgezet
heid haar neus poederde en zich
vervolgens intensief toelegde op
het bijwerken van haar scharla
kenrode lippen. Toen al deze be
zigheden voleindigd waren, keek
ze naar Wim, als was hij een
hondje dat zou worden uitgela
ten.
„Mee met de vrouw!" fluister
de Jan vol leedvermaak.
Wim zond hem een moordende
blik toe.
Clare liep de trap af en keek
niet eenmaal om. Voor het hotel
stond de wagen, waarmee Jan
gekomen was.
„Meeldam", zei Clare kortaf en
stapte in.
„Moeten de heren ook mee?"
vroeg de chauffeur, toen hij het
aarzelende tweetal zag op de
stoep van het hotel.
„Natuurlijk", zei Jan en zette
zich zonder complimenten naast
de bestuurder.
„Wacht even", riep Wim ont
zet. „ik moet ook nog mee!"
„Nou, opschieten dan meneer"
j zei de chauffeur oneerbiedig, „ik
sta hier zowat wortel te schie
ten met je permissie".
Jan keek om. Clare glimlachte
haar hele Pepsodent-gebit bloot.
Hij mocht die Amerikaanse miss
wel, die zo precies wist wat ze
wilde. Maar die arme Wim, die,
dat wist hij heel zeker, met haar
trouwen zou
Burgemeester Dikkenburg had
zich meteen van de trein naar de
secretarie gespoed en vond, dat
ra'MALWÏK
Copyright P I B Box C Copenhogen
een
gezonde
gewoonte