Waalwijkse en Langsiraatse Courant
en !^alig einde
en een C}oed begin.
Oorlogsgevaar is in [1955| niet toegenomen.
Russische gl(r)imlach verstarde.
Stijgende welvaart bracht ons veel problemen.
Woningnood en verkeervraagstukken van de eerste orde.
r*n*T/\ it k-%.r nmm tttt a *t imxTr» t rt «a T\ririn**nnr» a»»
VRIJDAG 30 DECEMBER 1955
Uitgever
Waal wij kse Stoomdrukkerij
An toon Tielen
F loofdredacteur
JAN HELEN
verschijnt 2 x per week.
DE ECHO mm ZUIDEN
7Se JAARGANG No. 105
Abonnement
19 cent per week
f 2.45 per kwartaal
f 2.70 franco p. p.
Advertentieprijs
10 cent
Contrast-advertenties
Bimjux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 Dr van BEURDENSTRAAT 8, KAATSHEUVEL TEL. 2002.
speciaal tarief.
OPGERICHT 1871
TELEGR.-ADRES „ECHO"
Het is goed van tijd tot tijd 'ns
even als het ware stil te staan in
de tijd; 'ns even te vertoeven in
't wonderlijk niemandsland tus
sen het verleden en de toekomst;
niet zozeer oog te hebben voor 't
heden als wel voor wat voorbij
is, onherroepelijk voorbij en voor
hetgeen de toekomst voor ons
verborgen houdt.
Wat voorbij is, is voorbij, en
het heelt ogenschijnlijk weinig
nut daar nog lang over te medi
teren, evenmin als 't nut schijnt
te hebben zich over te geven aan
wensdromen, want de toekomst
is ongewis en openbaart zich
tenslotte toch altijd anders dan
we hadden verwacht.
Niettemin, de wereld viert het
einde van het oude jaar en het
begin van het nieuwe laat het
oude onherroepelijk voorbij zijn,
we kunnen er conclusies uit trek
ken, we kunnen constateren of
het goed is geweest of minder
goed, we kunnen ons zelf bezien
op zoveel punten van het leven,
of we goed hebben gedaan en
goed hebben geleefd.
Laat het nieuwe jaar in de
verborgenheid der toekomst zijn,
het biedt ons nieuwe kansen,
nieuwe mogelijkheden, en met dé
wetenschap, opgedaan in het
voorbije jaar, met de wijsheid
van objectieve conclusies na het
beschouwen van ons leven en
doen in dit jaar, kunnen we de
kansen van het nieuwe beter be
nutten.
Het leven is 'n steeds opnieuw
proberen, een altijd herhaald po
gen en het is goed dat het leven
ons daartoe de mogelijkheid
biedt, dat God ons telkens weer
nieuwe kansen geeft.
Is ieder jaar, iedere dag en ie
der uur eigenlijk zeer belangrijk,
voor velen van ons was 't voor
bije jaar wellicht meer dan an
ders belangrijk, omdat het in
grijpende veranderingen bracht
in ons leven. Omdat we wellicht
besluiten hebben genomen, stap
pen hebben gezet, die ons leven
in een andere richting sturen.
die ons leven, geestelijk of ma-
terieel, een andere vorm hebben
gegeven.
En niet altijd weten we, of deze
besluiten goed zijn geweest. Dan
zal een terugdenken bij de wisse
ling der jaren ons God doen vra
gen Zijn zegen te geven aan alles
wat wij ondernamen, onze daden
te doen strekken tot iets goeds
en schoons, ze te doen zijn de
mogelijkheid tot een beter en een
mooier leven, een leven dat
ruchtbaar is voor God en de
mensen.
Misschien komen we tot de be
vinding, dat niet alles goed was
wat we deden in het jaar dat op
zijn einde loopt. Dan past ons de
spijt over wat we verkeerd deden,
een spijt echter die niet moede
loos maakt, maar die ruimte
laat voor een nieuw beginnen;
dan past ons ook dankbaarheid,
grote dankbaarheid om de nieu
we kansen die God ons in het
komende jaar weer geeft. En zo
zullen tussen het oude en het
nieuwe onze goede voornemens
staan, voornemens die hun aan
leiding hebben in het verleden
en die hun realisering moeten
vinden in de toekomst.
Zo staan we daar als zaken
man, als werkgever of als werk
nemer, zo staan we daar als va
der, als moeder, als man of als j
Binnenlands overzicht.
vrouw met onze voornemens ten
opzichte van ons werk en ons
gezin, zo staan we daar ook als
mens met onze voornemens ten
opzichte van het Leven. Niet al
les, weten we dan, was goed in
het verleden, er heeft veel ont
broken aan ons werk, aan onze
houding ten opzichte van onze
medemensen, en dat zijn niet al
leen degenen met wie- we dage
lijks intiem verkeren en die ons
lief zijn, dat zijn ook alle andere
mensen, dat is de hele maat
schappij, de hele samenleving,
waarin ieder van ons een taak
heeft te vervullen; er heeft veei
ontbroken aan onze houding te
genover God.
We zijn allen mensen, en allen
staan we tussen het oude en het
nieuwe met heel veel onvolko
mens, en met heel weinig dat
werkelijk goed was. Maar er
komt een nieuw jaar en dat nieu
we jaar geeft ons de kans een
beetje van wat nog onvolkomen
was, te voegen bij dat wat goed
was, en ieder jaar krijgen we die
kansen opnieuw en zo moet heel
ons leven, die aaneenschakeling
van jaren, een trachten zijn naar
het goede, naar het volkomene.
God geeft ons de kans niet al
leen, hij geeft ons ook alle mid
delen en alle mogelijkheden, die
kans te benutten. Het is aan ons
er van te maken wat er van te
maken is, en er is zo fantastisch
veel van te maken, er is zo iets
moois te maken van ons leven,
van ons werken, van ons gezin,
er is zo iets geweldigs te maken
van ons samenleven met al die
andere mensen.
Geve de goede God dat we al
len hierin slagen misschien
niet ineens, in dit jaar, maar er
komen er nog zoveel dan
zal het uiteinde van 1955 zalig
zijn gebleken en het begin van
het nieuwe jaar goed.
ling te remmen. Daarop wee» Prinses
Wilhelmina in een oproep tot alle Ne
derlandse gezinnen, daarop wees ook de
minister-president in e'en radio-rede op 4
October, waarin hij zeide, dat het ver
keer in 1954 ruim 1500 doden en meer
dan 30.000 zwaar en licht gewonden ge
kost heeft en dat deze cijfers voor 1955
nog hoger zullen blijken te zijn.
Studiecommissies en organisaties heb
ben zich op dit probleem geworpen en
zij zijn met ernstige en belangrijke con
clusies gekomen. Het resultaat hiervan
zal zijn, dat de voetgangers beschermd
zullen worden, dat de bromfietser niet
harder zullen mogen rijden dan 40 km
per uur, dat er verbeteringen zullen
worden aangebracht aan wegen en kruis
punten en dat er strenger wordt opge
treden tegen overtreders van de ver-
keersvoorschriften. Tallozen hebben dit
jaar reeds ondervonden, dat de politie
geen pardon meer kent en dat het ernst
is met het bevorderen van de verkeers
veiligheid. Maar zullen al deze maat
regelen het aantal ongelukken in 1956
deen dalen? Dat zal alleen het geval zijn
als wij allen of we nu lopen, fietsen of
eten auto besturen, ons bewust zijn van
onze verantwoordelijkheid op de weg.
Dat is te meer noodzakelijk nu het
aantal motorrijtuigen een ongekende
snelle toeneming doormaakt. Op 1 Octo-
bei 1953 werd t een millioen gepasseerd.
t Kerkelijk leven.
Op kerkelijk gebied hebben zich in
1955 enkele belangrijke gebeurtenissen
voorgedaan. Het herderlijk schrijven van
de Synode der Ned. Hervormde Kerk,
dat op 29 Maart verscheen, is het onder
werp van veel discussies en veel pole-
mieken geweest, hetgeen voordien al het
geval geweest was met het bisschoppe
lijk mandement. Nederland kreeg verder
dit jaar zijn eerste moskenen twee nieu
we bisdommen.
Een zware slag, niet alleen voor
Rooms-Katholiek Nederland, was het
overlijden van Kardinaal de Jong op 8
September, wiens aartbisschoppelijke ze
tel nu door Dr Alfink is ingenomen.
Nederland heeft zich ook andere grote
mannen zien ontvallen, die ieder op eigen
gebied eten belangrijke plaats bekleedden.
Het zou een te lange lijst worden als we
ze allen opsomden. Wij noemen Prof.
Dr. J. Veraart, die o.m. lid vein de So
ciaal-Economische Raad was, Prof. Dr
Is. P. de Vooys, oud-hoogleraar te
Delft en oud directeur van de A.K.U.,
Prof. Dr R. Woltjer, oud-hoogleraar aan
de V.U. en oudlid van de Eerste Kamer,
de bekende ontdekkingsreiziger Dr P.
H. C. Visser, de toneelspeler Anton
Ruys, de bekende vlieger en piloot van
Prins Bernhard, Gerben Sonderman, de
musicus Paul van Kempen en helaas
veel anderen.
De hand aan de ploeg.
Zo hebben wij 1955 voorbij zien trek
ken in een afwisseling van blijde en droe
ve dagen. Mensen ontvielen ons door de
dood, anderen vertrokken naar verre
landen om daar een nieuwe toekomst op
j te bouwen en hier plaats te maken voor
de steeds uitbreidende bevolking, die wo-
"in9«n- werkgelegenheid, voedsel nodiq
j heeft.
Wat zullen wij in 1956 anders
doen dan opnieuw de hand aan de
'P'oeg slaan en trachten, voor zo-
I ver dat in ons vermogen ligt. de
welvaart voor dit land en zijn
groeiende bevolking te behouden,
de kusten sterk te maken tegen
de dreiging van de zee en de
economie tegen de mogelijke drei
ging van een crisis? Wat kunnen
we beter doen dan zo te werken,
t dat het, nu voor ons en straks
j voor onze kinderen, een land zal
zijn waar het goed is te wonen en
v te werken!
I
j (Nadruk verboden.)
Buitenlands Overzicht.
Oppervlakkig gezUn heeft dit afgelopen jaar voor een goed deel in het
ri-mtCrnat,0I'ake0"'Spa'min9 üecst Van Genève
viade hoogtij, maar van het optimisme is nu eind December nfet veel
laïri hTSf^T*11'.- !S WT9 e"d<:rS vcranderd dc toon, die Rus-
k3? Lw Tl' VerU\' 9aa" ifehruiken, terwijl zich sinds en-
tdwnST^ gevaarlijke ontwikkelingen in het Midden-Oosten gaan af-
Slii'T: VÜ° """SI»"""» Was op tweeërlei wijze gewekt. In de eerste
Van dc "eseringslcidcrs van Amerika, Rusland.
Lngeland en Prankrtjk dre vorig jaar al in dc lucht hing en midden Juli
«e Geneve werkehjleheid werd. In de tweede plaats dodr een reeks Russi
sch stappen die de schijn Van c ot,cessies wekte, maar in diepere zin toch
tfeTw® losmal£en van R"»en uit onplezierige of nutteloze sitna-
Het is ons land in het afgelopen jaar in veel opzichten goed gegaan We
zouden kunnen spreken van „het jaar van de stijgende welvaart", maar
a s we terugzien op wat er over de toeneming van de welvaart gezeqd
en geschreven is dan moet er onmiddellijk aan worden toegevoegd, dat
daarmee de problemen eer toe- dan afgenomen zijn. Want welvaart moet I
wl wT l" d,e ma?CI' Waar°P dat moet ^beuren, is een pro
bleem. Welvaart betekent hogere lonen, maar wanneer het gevolg daar- 1
van is, dat de prijzen stijgen, is er weer een ander probleem. En de wel
vaart leidde ook tot een tekort aan arbeidskrachten ten ook dat was voor
ons bedrijfsleven een dagelijks terugkerende last. Maar laten we vaststel-
Jen, dat het beter is te maken te hebben met de problemen van de wel
vaart dan met de problemen van een crisis, dat het prettiger is te piekeren
moede "9 Van de we,vaart dan over de verdeling van de ar-
Het economisch wonder.
Het was dit jaar juist tien jaren ge
leden, dat we daar middenin zaten. Mis
schien hebben we daar niet al te veel
aan gedacht, toen we op 5 Mei van dit
jaar het tweede lustrum van de bevrij
ding vierden, maar toch is het een feit,
dat nog maar tien jaren geleden de weg
trekkende bezetter hier een land achter
liet, waar niets anders te verdelen viel
dan armoede. Er is nauwelijks een ge
bied te bedenken, waar toen niet de al
lergrootste chaos heerste, of men het nu
zoekt bij de industrie, de huisvesting, de
handel, het verkeer of op cultureel en
ander terrein.
Nederland is uit die chaos herrezen,
het is in nauwelijks tien jaren een land
geworden waar de problemen van dc
welvaart die van de armoede hebben
verdrongen. Krachtige, ni,et te onder
schatten en niet genoeg te waarderen
buitenlandse steun beeft ons daarbij ge
holpen, maar daarnaast is deze periode
van wederopbouw en vervolgens die van
consolidatie een machtige manifestatie
van de energie, die ons yolk heeft weten
op te brengen.
Aan die prestatie is in het afgelopen
jaar gestalte gegeven in de stad, die als
het ware het symbool is van het „eco
nomisch wonder" dat zich aan ons land
voltrokken heeft. In Rotterdam, de stad i
die het zwaarst geteisterd werd ten het
krachtigst zich heeft opgericht, kwam de
E 55 tot stand. Op 18 Mei opende Ko- j
ningin Juliana deze grootste energie-ma
nifestatie, die in de eerste helft van Au
gustus reeds haar tweemillioenste bezoe
ker noteerde. Bij de sluiting op 3 Sep
tember bleken meer dan drie millioen
personen de E 55 bezichtigd te hebben.
Er was in dit jaar veel te herdenken.
Het Koninklijk Huis.
En bij vele herdenkingsplechtigheden
gaf onze vorstin blijk van haar belang
stelling en medeleven en omgekeerd had
ons volk menigmaal gelegtenheid zijn aan
hankelijkheid jegens het vorstenhuis te
betuigen. Met intense belangstelling heeft
Nederland en hebben ook velen in het
buitenland het koninklijk paar gevolgd
op zijn reis door de West, die van 15
October tot 8 November duurde.
De 75ste verjaardag van Prinses Wil
helmina ging op Haar verzoek in stilte
voorbij, hetgeen niet zeggen wil, dat ons
volk die dag niet in gedachten bij de ja
rige Prinses was. Drie prinsessen ver
richtten dit jaar haar eerste officiële
daad: Princes Beatrix op 15 Januari,
toen zij het tankschip ..Vasum" te water
liet, Prinses Margriet op 14 Juni met het
metselen van de hoeksteen voor de nieu
we kanselarij van de Canadese ambassa
de in Den Haag en Prinses Irene op 27
October toen zij in Tilburg een monu
ment onthulde gewijd aan de nagedach
tenis van de Kon. Ned. Brigade „Prin
ses Irene", die toen juist 11 jaar geleden
die stad binnen trok.
Diepe indruk, in Nederland en daar
buiten, maakte de rede, die Koningin Ju
liana op 18 Juni in de Pieterskerk te Lei
den hield en waarin zij de gemeenschap
pelijk verantwoordelijkheid van de we
reld voor de minder-ontwikkelde gebie
den schetste en de taak van de jeugd
daarbij aangaf.
Voor de vissers-bevolking was het een
blijde dag, toen de Vorstin op een gure
zomerdag in Juli het nieuwe hospitaal
kerk-schip „De Hoop" in dienst stelde
en de vissersplaatsen IJmuiden en Sche-
veningen bezocht.
Goede Nederlandse bijdrage.
Toen Koningin Juliana over de min
der-ontwikkelde gebieden sprak, raakte
zij een van die terreinen aan waarop Ne
derland zich van eten goede kant laat
zien. De Nederlandse bijdrage voor de
hulp aan die gebieden werd dit jaar be
langrijk verhoogd. Voor de vluchtelingen
brachten wij geld bijeen in de vorm van
de „sleutel-actie" en een groep van 250
vluchtelingen uit Oostenrijk kwam op 19
October ons land binnen om hier onder
dak en werk te vinden.
De vluchtelingenhulp, zoals die gebo
den wordt door de Vertenigde Naties,
staat onder leiding van de Nederlander
Dl- van Heuven Goedhart, die voor zijn
werk dit jaar de Wateier Vredesprijs
toegekend kreeg, terwijl zijn bureau de
eer te beurt viel de Nobelprijs voor de
vrede te ontvangen.
Hard werken is nodig.
Er is door veel Nederlanders in 1955
hard gewerkt. Niet van iedereen kan dat
gezegd worden. De 14-jarige meisjes
biiv. mógen sinds 1 Juli niet meer wer
ken en de werkers in de diamantindustrie
wilden op 14 Maart niet meer werken;
Let personeel van de Amsterdamse ge
meentebedrijven gaf er op 31 Maart de
brui aan. In de diamantindustrie heeft
men de staking het langst volgehouden;
eerst op 14 Juni kwam er een einde aan
en konden de diamanten weer bewerkt
worden.
Het is ook wel nodig, dat wij hard
werken, want er is in ons land nog veel
te doen en wie in een tijd van hoogcon
junctuur op zijn lauweren gaat rusten,
zal niet lang van de welvaart genieten.
Extra hard metet ter gewerkt worden
aan de woningbouw, want als er één ge
bied is waarop wij de gevolgen van de
oorlog nqg niet te boven z4jn, dan is het
wel dat van de huisvesting. Sinds de be
vrijding werden er 403.000 woningen ge
bouwd, maar er is nog een tekort van
200.000, verklaarde de minister van We
deropbouw en Volkshuisvesting op 1
September j.L Steeds dringender wordt 't
beroep op de bouwnijverheid om maat
regelen te nemen, die tot verhoging van
dc productie kunnen leiden en ook steeds
driqgender wordt het beroep op overheid
en particulieren om geen gebouwen op
te trekken, cfie niet werkelijk noodzake
lijk zijn en die nog wel even uitgesteld
kunnen worden. De eerste maanden van
dit jaar zijn voor de woningbouw niet
gunstig geweest. De vorst heeft de bouw-
becyijvigheid lange tijd stilgelegd. In dc
eerste tien maanden van 1955 kw'amen
dan 46,606 woningen gereed tegen
53.629 in dezelfde periode van 1954. De
bouwondernemers hebben echter plannen
beraamd, waardoor zij de vorst en dc
qegen de baas lommen Wijven.
Dat de woningnood werkelijk eten
nood is. heeft ook de minister van Oor
log ingezien. In het komende voorjaar zal
hij een aantal bouwvak-arbeiders met
„klein verlof" laten gaan.
Verkeer, een groot probleem.
Hoe groot het probleem van de wo
ningnood is, het zal toch langzamerhand
wel tot een oplossing komen, maar het
ziet er naar uit, dat een ander probleem,
dat van het verkeer, steeds verder van
een oplossing afraakt. Hier zal een uiter
ste krachtsinspanning van heel ons volk
nodig zijn om de ongunstige ontwikke-
Deze ontspanning viel te meer op na
dat het in Januari in het Verre Oosten
wat scheef leek te gaan.
De aanval van Communistisch China
cp Quemoy en Matsoe bleef uit en de
spanning minderde snel en later in het
jaar liet China zelfs e'en aantal gevangen
genomen en wegens spionnage veroor
deelde Amerikanen vrij. Over anderen
heeft nog steeds overleg plaats. Dat de
Chinese communisten niet meer op span
ning aanstuurden, bleek ook uit hun
houding op de conferentie van Ban
doeng, die in April delegaties van 29
Aziatische en Afrikaanse landen ver
enigde.
En de Russen.
Even gematigd en innemend als de
Chinezen zijn, zoals reeds gezegd, de
Russen geweest in een reeks verrassende
gebaren. In hoeverre de vervanging in
Februari van premier Malenkow door
Boelganin en vooral het naar voren ko
men van Chroesjtjow, de secretaris-ge
neraal van de partij, hiermede verband
houden, is niet vast te stellen. Malenkow
is overigens niet in ongenade gevallen
en is minister van de krachtstations ge
worden.
Hoe het zij. in April werd Julius Raab,
de Oostenrijkse minister-president naar
Moskou uitgenodigd. Daar hoorde hij tot
grote verbazing, dat Rusland zijn bezwa
ren tegen het vredesverdrag met Oos
tenrijk, zoals dat al door de Westelijke
mogendheden was aangenomen, had in
getrokken.
Midden Mei is het Oostenrijkse ver
drag te Wenen getekend en daar beslo
ten de ministers van de vier grote mo
gendheden ook, dat hun regeringsleiders
half Juli te Genève voor een algemene
bespreking bijeen zouden komen.
Kort daarop volgden nieuwe Russische
gebaren, die op vermindering van de in
ternationale spanning leken. Boelganin
en Chroesjtsjow brachten eind Mei een
bezoek aan maarschalk Tito van Zuid-
Slavië en bondskanselier Adenauer werd
begin Juni voor een bezoek aan Moskou
uitgenodigd.
»,Gai>g naar Cancssa".
Sedert 1948 leefden Rusland en Tito
in onmin. Tito, de ketter, de verrader,
had zijn land aan het kapitalistische
Westen verkwanseld, zo luidde het vo
rig jaar nog in Russische mond. Nu
brachten de Russen hem een bezoek, dat
wel een gang naar Canossa is genoemd.
Alle oude vijandschap was verdwenen,
het was allemaal de schuld geweest van
Beria, de in 1953 verwijderde minister
van binntenlandse zaken, die gepoogd had
zich als opvolger van Stalin naar voren
te schuiven.
Er waren, zeiden de beide Russen, wel
iswaar verschillen met de Russische the
orie, maar de Russen erkenden, dat er
meer wegen dan alleen de hunne naar
het socialisme mogelijk waren. Dat is al
heel wat, Betekent dit nu, dat Rusland
niet langer uitsluitend de wijsheid in
pacht meent te hebben of alleen maar,
dat Rusland hoge prijs stelt op goede
betrekkingen met Zuid-Slavië, dat lid is
van een Westelijk georiënteerd bondge
nootschap, het z.g. Balkan-pact waar
toe ook Griekenland en Turkije behoren?
De kwestie Cyprus.
Een ernstige verzwakking heeft het
Balkan-pact behalve door Tito's hou
ding ook ondergaan door de kwestie-
Cyprus. Dit eiland onder de Turkse kust
is een Britse kroonkolonie met een be
volking, die voor ongeveer 80 pet. uit
Grieks sprekenden bestaat en voor 20
pet. uit Turken. Deze Griekse meerder
heid eist „tenosis", dat is aansluiting bij nève vieI
Griekenland, maar Engeland weigert tot 1 aan Moskou
nu toe de Cyprioten de uitvoering van 1
hun zelfbeschikkingsrecht, dat nu wel
cikend wordt.
Het heeft zelfbestuur aangeboden,
maar dat weigeren de Cyprioten onder
leiding van de militante aartsbisschop
Makarios te accepteren.
Eind Augustus hebben Engeland,
Griekenland en Turkije over deze kwes
tie te Londen geconfereerd, maar men is
niets gevorderd.
op het erkennen van andere staten dan
communistische als blijvend verschijnsel
in de wereld. Voor en na worden de
wereldrevolutie en de overwinning van
het communisme echter als onvermijde-
lijk aangekondigd. Wat wij zien, is ver-
j andering van tactiek aan de ene kant,
j het opgeven van nutteloos geworden po-
sities aan de andere kant, waarbij wij er
de nadruk op moeten leggen, dat in het
""Jdige stadium de Sovjet-Unie niet van
plan schijnt te zijn geweld te gebruiken
voor het bevorderen van de wereldre
volutie. Dit kan men ontspanning noe
men, mits men op zijn hoede blijft.
Adenauer naar Moskou.
Voor de tweede conferentie van Ge-
nève viel ook het bezoek van Adenauer
Gesprek op hoogste niveau.
De verzoeningsgezinde gebaren en de
glimlach van de Russen, zich dus ma
nifesterend in het verdrag met Oosten
rijk, het bezoek aan Tito en de in het
algemeen veel hoffelijker toon in 't inter
nationaal verkeer, hadden de wens van
het Westen (al bleef Amerika wat
sceptisch) naar een gesprek op het
hoogste niveau, dat Churchill enkele ja
ren tevoren al geopperd had. doen toe
nemen. Het Westen was te opgeluchter,
omdat de ratificatie van de accoorden
van Parijs toch de deur voor het over
leg niet had dichtgesmeten.
In Juli kwamen Eisenhower, Boelga
nin, Eden en Faure dan in Genève bij
een. De besprekingen waren zeer alge
meen ten waren meer bedoeld om richt
lijnen voor de ministers van buitenland
se zaken op te stellen.
'Opzienbarend was Eisenhowers voor
stel tot wederzijdse inspectie met vlieg
tuigen.
Bovendien wenste Eisenhower de uit
wisseling van blauwdrukken van mili
taire installaties. Dit plan heeft evtenwel
het stokkende debat over de ontwape
ning niet op gang kunnen helpen.
Hoop en vertrouwen.,
De conferentie ging op vaagheden uit
een, maar het merkwaardige verschijnsel
deed zich voor, dat er over de Ver. Sta
ten een vloedgolf van hoop en vertrou
wen kwam, dat Eisenhower de man zou
zijn, die met de Russen zou kunnen pra
ten. Nog geen twee maanden na de con
ferentie kwam het bericht, dat president
Eisenhower getroffen was door een be
roerte. Een periode van rust stelde de
patiënt echter in staat eind November
weer een gedeelte van zijn bezigheden
waar te nemen.
De ziekte van de president heeft de
republikeinse partij evtenwel in de groot
ste verwarring gebracht, omdat het wel
zeer onwaarschijnlijk mag heten, dat
Eisenhower volgend jaar November als
republikeinse candidaat aan de verkie
zingen kan deelnemen.
Geen geweld gebruiken.
De ministers van buitenlandse zaken
zijn in October eveneens te Genève bij
een geweest. Tussen beide conferenties
-wu „i September. De ver-
I wachting dat Moskou hem naar analogie
van het Oostenrijkse verdrag hereniging
m ruil voor neutraliteit zou aanbieden, is
n«et uitgekomen. Adenauer heeft duide-
j li.'k laten uitkomen, dat hij aan de Wes-
te.üjke allianties vasthield. Hij bracht wel
de kwestie van de Duitse gevangtenen in
ae Sowjet-Unie naar voren. De Russen
bleken bereid hen naar huis te sturen,
raits Adenauer zou toestemmen in het
uitwisselen van ambassadeurs. Hier was
Adenauer eerst zeer tegen gekant. Ten
slotte heeft hij moeten zwichten.
Nog geen volledige vrede.
Op de tweede conferentie van Genève
heeft Molotow alle hoop op een soepe-
ler Russische houding de bodem ingesla
gen. Geen Duitse hereniging dan onder
communistische vlag, zo kan men zijn
standpunt kenschetsen. Voor vrije ver
kiezingen voelde hij ronduit niets. Ook
op andere punten van de agenda (ont
wapening en betere contacten tussen
Oost en West) werd niets bereikt. Van
de geest van Genève bleef niet veel over.
De Russen werden daarna in hun uitla
tingen over het Westen ook beslist weer
onhoffelijker, vooral op de reis, die Boel
ganin ten Chroesjtsjow naar India en Bir
ma hebben gemaakt. Het tot ontploffing
brengen van een nieuw soort bijzonder
krachtige atoombom heeft ook duidelijk
gemaakt, dat het paradijs op aarde nog
niet in aantocht is.
Het Midden-Oosten.
De Westelijke ministers hebben Molo
tow ook benaderd over de kwestie van
de communistische wapenleveranties aan
Egypte, maar begrijpelijkerwijze hebben
zij bot gevangen.
Sinds de wapenstilstand in Palestina
in 1949 hadden de Westelijke mogend
heden er op toegezien, dat het militaire
evenwicht tussen Israël en de Arabische
landen niet verstoord werd. Deze poli
tiek werd evenwel al bedreigd door 't
streven van de Westelijke mogendheden
zelf om althans een deel van de Arabi
sche landen te winnen voor een Weste
lijk georiënteerd pact. Alleen Irak bleek
onder de oude staatsman Noeri es-Said
overtuigd van de noodzaak zich nauwer
met de Westelijke mogendheden te ver
binden. De eerste stap hiertoe was het
1 urks-Iraakse verdrag, waarbij Pakistan,
Engeland en Perzië zich aansloten. Met
dit pact van Bagdad is de Westelijke
verdedigingsketen aan de Zuidelijke
grens van de Sowjet-Unie voltooid.
Deze ontwikkeling is zowel Israël als
i Egypte een doorn in het oog geweest.
Israël, omdat het van iedere verster
king van een Arabisch land (in dit geval
j Itak) kwade gevolgen vreest. Egypte,
cmdat het zijn leiderschap van de Ara-
fcische wereld bedreigd zag.
i geweest. Tussen beide conferenties Egypte had ondertussen naar wegen
vallen nog enkele gebeurtenissen te gezocht om aan wapens te komen. Het
te vermelden, die de indruk konden ver- heeft deze wapens gevonden in Tsjecho-
sterken. dat de^ Russische politiek op Siowakije. Hiermee is de Russen, van
wie Tsjecho-Slowakije een satelietstaat
is. op slag de kans gegeven mee te gaan
spelen in het Midden-Oosten.
Israël doet alle moeite om in Amerika
wapenen te kopen. De spanning aan de
IsraëlischEgyptische grens is enkele
malen zeer hoog gestegen en schermutse
lingen ten overvallen hebben bezorgdheid
gewekt.
c pv.sutn.
ontspanning gericht is, al is het voor
namelijk door het niet voldoende schei
den van begrippen gekomen, dat er ge
juich in het Westen ontstond. Ware.
blijvende ontspanning in de Westelijke
zin van het woord zou beteken'en, dat
Rusland zich politiek geheel zou instel
len op het opgeven van pogingen het
communisme overal te doen zegevieren,