Waalwijkse en Langsiraatse Courant en !^alig einde en een C}oed begin. Oorlogsgevaar is in [1955| niet toegenomen. Russische gl(r)imlach verstarde. Stijgende welvaart bracht ons veel problemen. Woningnood en verkeervraagstukken van de eerste orde. r*n*T/\ it k-%.r nmm tttt a *t imxTr» t rt «a T\ririn**nnr» a»» VRIJDAG 30 DECEMBER 1955 Uitgever Waal wij kse Stoomdrukkerij An toon Tielen F loofdredacteur JAN HELEN verschijnt 2 x per week. DE ECHO mm ZUIDEN 7Se JAARGANG No. 105 Abonnement 19 cent per week f 2.45 per kwartaal f 2.70 franco p. p. Advertentieprijs 10 cent Contrast-advertenties Bimjux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 Dr van BEURDENSTRAAT 8, KAATSHEUVEL TEL. 2002. speciaal tarief. OPGERICHT 1871 TELEGR.-ADRES „ECHO" Het is goed van tijd tot tijd 'ns even als het ware stil te staan in de tijd; 'ns even te vertoeven in 't wonderlijk niemandsland tus sen het verleden en de toekomst; niet zozeer oog te hebben voor 't heden als wel voor wat voorbij is, onherroepelijk voorbij en voor hetgeen de toekomst voor ons verborgen houdt. Wat voorbij is, is voorbij, en het heelt ogenschijnlijk weinig nut daar nog lang over te medi teren, evenmin als 't nut schijnt te hebben zich over te geven aan wensdromen, want de toekomst is ongewis en openbaart zich tenslotte toch altijd anders dan we hadden verwacht. Niettemin, de wereld viert het einde van het oude jaar en het begin van het nieuwe laat het oude onherroepelijk voorbij zijn, we kunnen er conclusies uit trek ken, we kunnen constateren of het goed is geweest of minder goed, we kunnen ons zelf bezien op zoveel punten van het leven, of we goed hebben gedaan en goed hebben geleefd. Laat het nieuwe jaar in de verborgenheid der toekomst zijn, het biedt ons nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden, en met dé wetenschap, opgedaan in het voorbije jaar, met de wijsheid van objectieve conclusies na het beschouwen van ons leven en doen in dit jaar, kunnen we de kansen van het nieuwe beter be nutten. Het leven is 'n steeds opnieuw proberen, een altijd herhaald po gen en het is goed dat het leven ons daartoe de mogelijkheid biedt, dat God ons telkens weer nieuwe kansen geeft. Is ieder jaar, iedere dag en ie der uur eigenlijk zeer belangrijk, voor velen van ons was 't voor bije jaar wellicht meer dan an ders belangrijk, omdat het in grijpende veranderingen bracht in ons leven. Omdat we wellicht besluiten hebben genomen, stap pen hebben gezet, die ons leven in een andere richting sturen. die ons leven, geestelijk of ma- terieel, een andere vorm hebben gegeven. En niet altijd weten we, of deze besluiten goed zijn geweest. Dan zal een terugdenken bij de wisse ling der jaren ons God doen vra gen Zijn zegen te geven aan alles wat wij ondernamen, onze daden te doen strekken tot iets goeds en schoons, ze te doen zijn de mogelijkheid tot een beter en een mooier leven, een leven dat ruchtbaar is voor God en de mensen. Misschien komen we tot de be vinding, dat niet alles goed was wat we deden in het jaar dat op zijn einde loopt. Dan past ons de spijt over wat we verkeerd deden, een spijt echter die niet moede loos maakt, maar die ruimte laat voor een nieuw beginnen; dan past ons ook dankbaarheid, grote dankbaarheid om de nieu we kansen die God ons in het komende jaar weer geeft. En zo zullen tussen het oude en het nieuwe onze goede voornemens staan, voornemens die hun aan leiding hebben in het verleden en die hun realisering moeten vinden in de toekomst. Zo staan we daar als zaken man, als werkgever of als werk nemer, zo staan we daar als va der, als moeder, als man of als j Binnenlands overzicht. vrouw met onze voornemens ten opzichte van ons werk en ons gezin, zo staan we daar ook als mens met onze voornemens ten opzichte van het Leven. Niet al les, weten we dan, was goed in het verleden, er heeft veel ont broken aan ons werk, aan onze houding ten opzichte van onze medemensen, en dat zijn niet al leen degenen met wie- we dage lijks intiem verkeren en die ons lief zijn, dat zijn ook alle andere mensen, dat is de hele maat schappij, de hele samenleving, waarin ieder van ons een taak heeft te vervullen; er heeft veei ontbroken aan onze houding te genover God. We zijn allen mensen, en allen staan we tussen het oude en het nieuwe met heel veel onvolko mens, en met heel weinig dat werkelijk goed was. Maar er komt een nieuw jaar en dat nieu we jaar geeft ons de kans een beetje van wat nog onvolkomen was, te voegen bij dat wat goed was, en ieder jaar krijgen we die kansen opnieuw en zo moet heel ons leven, die aaneenschakeling van jaren, een trachten zijn naar het goede, naar het volkomene. God geeft ons de kans niet al leen, hij geeft ons ook alle mid delen en alle mogelijkheden, die kans te benutten. Het is aan ons er van te maken wat er van te maken is, en er is zo fantastisch veel van te maken, er is zo iets moois te maken van ons leven, van ons werken, van ons gezin, er is zo iets geweldigs te maken van ons samenleven met al die andere mensen. Geve de goede God dat we al len hierin slagen misschien niet ineens, in dit jaar, maar er komen er nog zoveel dan zal het uiteinde van 1955 zalig zijn gebleken en het begin van het nieuwe jaar goed. ling te remmen. Daarop wee» Prinses Wilhelmina in een oproep tot alle Ne derlandse gezinnen, daarop wees ook de minister-president in e'en radio-rede op 4 October, waarin hij zeide, dat het ver keer in 1954 ruim 1500 doden en meer dan 30.000 zwaar en licht gewonden ge kost heeft en dat deze cijfers voor 1955 nog hoger zullen blijken te zijn. Studiecommissies en organisaties heb ben zich op dit probleem geworpen en zij zijn met ernstige en belangrijke con clusies gekomen. Het resultaat hiervan zal zijn, dat de voetgangers beschermd zullen worden, dat de bromfietser niet harder zullen mogen rijden dan 40 km per uur, dat er verbeteringen zullen worden aangebracht aan wegen en kruis punten en dat er strenger wordt opge treden tegen overtreders van de ver- keersvoorschriften. Tallozen hebben dit jaar reeds ondervonden, dat de politie geen pardon meer kent en dat het ernst is met het bevorderen van de verkeers veiligheid. Maar zullen al deze maat regelen het aantal ongelukken in 1956 deen dalen? Dat zal alleen het geval zijn als wij allen of we nu lopen, fietsen of eten auto besturen, ons bewust zijn van onze verantwoordelijkheid op de weg. Dat is te meer noodzakelijk nu het aantal motorrijtuigen een ongekende snelle toeneming doormaakt. Op 1 Octo- bei 1953 werd t een millioen gepasseerd. t Kerkelijk leven. Op kerkelijk gebied hebben zich in 1955 enkele belangrijke gebeurtenissen voorgedaan. Het herderlijk schrijven van de Synode der Ned. Hervormde Kerk, dat op 29 Maart verscheen, is het onder werp van veel discussies en veel pole- mieken geweest, hetgeen voordien al het geval geweest was met het bisschoppe lijk mandement. Nederland kreeg verder dit jaar zijn eerste moskenen twee nieu we bisdommen. Een zware slag, niet alleen voor Rooms-Katholiek Nederland, was het overlijden van Kardinaal de Jong op 8 September, wiens aartbisschoppelijke ze tel nu door Dr Alfink is ingenomen. Nederland heeft zich ook andere grote mannen zien ontvallen, die ieder op eigen gebied eten belangrijke plaats bekleedden. Het zou een te lange lijst worden als we ze allen opsomden. Wij noemen Prof. Dr. J. Veraart, die o.m. lid vein de So ciaal-Economische Raad was, Prof. Dr Is. P. de Vooys, oud-hoogleraar te Delft en oud directeur van de A.K.U., Prof. Dr R. Woltjer, oud-hoogleraar aan de V.U. en oudlid van de Eerste Kamer, de bekende ontdekkingsreiziger Dr P. H. C. Visser, de toneelspeler Anton Ruys, de bekende vlieger en piloot van Prins Bernhard, Gerben Sonderman, de musicus Paul van Kempen en helaas veel anderen. De hand aan de ploeg. Zo hebben wij 1955 voorbij zien trek ken in een afwisseling van blijde en droe ve dagen. Mensen ontvielen ons door de dood, anderen vertrokken naar verre landen om daar een nieuwe toekomst op j te bouwen en hier plaats te maken voor de steeds uitbreidende bevolking, die wo- "in9«n- werkgelegenheid, voedsel nodiq j heeft. Wat zullen wij in 1956 anders doen dan opnieuw de hand aan de 'P'oeg slaan en trachten, voor zo- I ver dat in ons vermogen ligt. de welvaart voor dit land en zijn groeiende bevolking te behouden, de kusten sterk te maken tegen de dreiging van de zee en de economie tegen de mogelijke drei ging van een crisis? Wat kunnen we beter doen dan zo te werken, t dat het, nu voor ons en straks j voor onze kinderen, een land zal zijn waar het goed is te wonen en v te werken! I j (Nadruk verboden.) Buitenlands Overzicht. Oppervlakkig gezUn heeft dit afgelopen jaar voor een goed deel in het ri-mtCrnat,0I'ake0"'Spa'min9 üecst Van Genève viade hoogtij, maar van het optimisme is nu eind December nfet veel laïri hTSf^T*11'.- !S WT9 e"d<:rS vcranderd dc toon, die Rus- k3? Lw Tl' VerU\' 9aa" ifehruiken, terwijl zich sinds en- tdwnST^ gevaarlijke ontwikkelingen in het Midden-Oosten gaan af- Slii'T: VÜ° """SI»"""» Was op tweeërlei wijze gewekt. In de eerste Van dc "eseringslcidcrs van Amerika, Rusland. Lngeland en Prankrtjk dre vorig jaar al in dc lucht hing en midden Juli «e Geneve werkehjleheid werd. In de tweede plaats dodr een reeks Russi sch stappen die de schijn Van c ot,cessies wekte, maar in diepere zin toch tfeTw® losmal£en van R"»en uit onplezierige of nutteloze sitna- Het is ons land in het afgelopen jaar in veel opzichten goed gegaan We zouden kunnen spreken van „het jaar van de stijgende welvaart", maar a s we terugzien op wat er over de toeneming van de welvaart gezeqd en geschreven is dan moet er onmiddellijk aan worden toegevoegd, dat daarmee de problemen eer toe- dan afgenomen zijn. Want welvaart moet I wl wT l" d,e ma?CI' Waar°P dat moet ^beuren, is een pro bleem. Welvaart betekent hogere lonen, maar wanneer het gevolg daar- 1 van is, dat de prijzen stijgen, is er weer een ander probleem. En de wel vaart leidde ook tot een tekort aan arbeidskrachten ten ook dat was voor ons bedrijfsleven een dagelijks terugkerende last. Maar laten we vaststel- Jen, dat het beter is te maken te hebben met de problemen van de wel vaart dan met de problemen van een crisis, dat het prettiger is te piekeren moede "9 Van de we,vaart dan over de verdeling van de ar- Het economisch wonder. Het was dit jaar juist tien jaren ge leden, dat we daar middenin zaten. Mis schien hebben we daar niet al te veel aan gedacht, toen we op 5 Mei van dit jaar het tweede lustrum van de bevrij ding vierden, maar toch is het een feit, dat nog maar tien jaren geleden de weg trekkende bezetter hier een land achter liet, waar niets anders te verdelen viel dan armoede. Er is nauwelijks een ge bied te bedenken, waar toen niet de al lergrootste chaos heerste, of men het nu zoekt bij de industrie, de huisvesting, de handel, het verkeer of op cultureel en ander terrein. Nederland is uit die chaos herrezen, het is in nauwelijks tien jaren een land geworden waar de problemen van dc welvaart die van de armoede hebben verdrongen. Krachtige, ni,et te onder schatten en niet genoeg te waarderen buitenlandse steun beeft ons daarbij ge holpen, maar daarnaast is deze periode van wederopbouw en vervolgens die van consolidatie een machtige manifestatie van de energie, die ons yolk heeft weten op te brengen. Aan die prestatie is in het afgelopen jaar gestalte gegeven in de stad, die als het ware het symbool is van het „eco nomisch wonder" dat zich aan ons land voltrokken heeft. In Rotterdam, de stad i die het zwaarst geteisterd werd ten het krachtigst zich heeft opgericht, kwam de E 55 tot stand. Op 18 Mei opende Ko- j ningin Juliana deze grootste energie-ma nifestatie, die in de eerste helft van Au gustus reeds haar tweemillioenste bezoe ker noteerde. Bij de sluiting op 3 Sep tember bleken meer dan drie millioen personen de E 55 bezichtigd te hebben. Er was in dit jaar veel te herdenken. Het Koninklijk Huis. En bij vele herdenkingsplechtigheden gaf onze vorstin blijk van haar belang stelling en medeleven en omgekeerd had ons volk menigmaal gelegtenheid zijn aan hankelijkheid jegens het vorstenhuis te betuigen. Met intense belangstelling heeft Nederland en hebben ook velen in het buitenland het koninklijk paar gevolgd op zijn reis door de West, die van 15 October tot 8 November duurde. De 75ste verjaardag van Prinses Wil helmina ging op Haar verzoek in stilte voorbij, hetgeen niet zeggen wil, dat ons volk die dag niet in gedachten bij de ja rige Prinses was. Drie prinsessen ver richtten dit jaar haar eerste officiële daad: Princes Beatrix op 15 Januari, toen zij het tankschip ..Vasum" te water liet, Prinses Margriet op 14 Juni met het metselen van de hoeksteen voor de nieu we kanselarij van de Canadese ambassa de in Den Haag en Prinses Irene op 27 October toen zij in Tilburg een monu ment onthulde gewijd aan de nagedach tenis van de Kon. Ned. Brigade „Prin ses Irene", die toen juist 11 jaar geleden die stad binnen trok. Diepe indruk, in Nederland en daar buiten, maakte de rede, die Koningin Ju liana op 18 Juni in de Pieterskerk te Lei den hield en waarin zij de gemeenschap pelijk verantwoordelijkheid van de we reld voor de minder-ontwikkelde gebie den schetste en de taak van de jeugd daarbij aangaf. Voor de vissers-bevolking was het een blijde dag, toen de Vorstin op een gure zomerdag in Juli het nieuwe hospitaal kerk-schip „De Hoop" in dienst stelde en de vissersplaatsen IJmuiden en Sche- veningen bezocht. Goede Nederlandse bijdrage. Toen Koningin Juliana over de min der-ontwikkelde gebieden sprak, raakte zij een van die terreinen aan waarop Ne derland zich van eten goede kant laat zien. De Nederlandse bijdrage voor de hulp aan die gebieden werd dit jaar be langrijk verhoogd. Voor de vluchtelingen brachten wij geld bijeen in de vorm van de „sleutel-actie" en een groep van 250 vluchtelingen uit Oostenrijk kwam op 19 October ons land binnen om hier onder dak en werk te vinden. De vluchtelingenhulp, zoals die gebo den wordt door de Vertenigde Naties, staat onder leiding van de Nederlander Dl- van Heuven Goedhart, die voor zijn werk dit jaar de Wateier Vredesprijs toegekend kreeg, terwijl zijn bureau de eer te beurt viel de Nobelprijs voor de vrede te ontvangen. Hard werken is nodig. Er is door veel Nederlanders in 1955 hard gewerkt. Niet van iedereen kan dat gezegd worden. De 14-jarige meisjes biiv. mógen sinds 1 Juli niet meer wer ken en de werkers in de diamantindustrie wilden op 14 Maart niet meer werken; Let personeel van de Amsterdamse ge meentebedrijven gaf er op 31 Maart de brui aan. In de diamantindustrie heeft men de staking het langst volgehouden; eerst op 14 Juni kwam er een einde aan en konden de diamanten weer bewerkt worden. Het is ook wel nodig, dat wij hard werken, want er is in ons land nog veel te doen en wie in een tijd van hoogcon junctuur op zijn lauweren gaat rusten, zal niet lang van de welvaart genieten. Extra hard metet ter gewerkt worden aan de woningbouw, want als er één ge bied is waarop wij de gevolgen van de oorlog nqg niet te boven z4jn, dan is het wel dat van de huisvesting. Sinds de be vrijding werden er 403.000 woningen ge bouwd, maar er is nog een tekort van 200.000, verklaarde de minister van We deropbouw en Volkshuisvesting op 1 September j.L Steeds dringender wordt 't beroep op de bouwnijverheid om maat regelen te nemen, die tot verhoging van dc productie kunnen leiden en ook steeds driqgender wordt het beroep op overheid en particulieren om geen gebouwen op te trekken, cfie niet werkelijk noodzake lijk zijn en die nog wel even uitgesteld kunnen worden. De eerste maanden van dit jaar zijn voor de woningbouw niet gunstig geweest. De vorst heeft de bouw- becyijvigheid lange tijd stilgelegd. In dc eerste tien maanden van 1955 kw'amen dan 46,606 woningen gereed tegen 53.629 in dezelfde periode van 1954. De bouwondernemers hebben echter plannen beraamd, waardoor zij de vorst en dc qegen de baas lommen Wijven. Dat de woningnood werkelijk eten nood is. heeft ook de minister van Oor log ingezien. In het komende voorjaar zal hij een aantal bouwvak-arbeiders met „klein verlof" laten gaan. Verkeer, een groot probleem. Hoe groot het probleem van de wo ningnood is, het zal toch langzamerhand wel tot een oplossing komen, maar het ziet er naar uit, dat een ander probleem, dat van het verkeer, steeds verder van een oplossing afraakt. Hier zal een uiter ste krachtsinspanning van heel ons volk nodig zijn om de ongunstige ontwikke- Deze ontspanning viel te meer op na dat het in Januari in het Verre Oosten wat scheef leek te gaan. De aanval van Communistisch China cp Quemoy en Matsoe bleef uit en de spanning minderde snel en later in het jaar liet China zelfs e'en aantal gevangen genomen en wegens spionnage veroor deelde Amerikanen vrij. Over anderen heeft nog steeds overleg plaats. Dat de Chinese communisten niet meer op span ning aanstuurden, bleek ook uit hun houding op de conferentie van Ban doeng, die in April delegaties van 29 Aziatische en Afrikaanse landen ver enigde. En de Russen. Even gematigd en innemend als de Chinezen zijn, zoals reeds gezegd, de Russen geweest in een reeks verrassende gebaren. In hoeverre de vervanging in Februari van premier Malenkow door Boelganin en vooral het naar voren ko men van Chroesjtjow, de secretaris-ge neraal van de partij, hiermede verband houden, is niet vast te stellen. Malenkow is overigens niet in ongenade gevallen en is minister van de krachtstations ge worden. Hoe het zij. in April werd Julius Raab, de Oostenrijkse minister-president naar Moskou uitgenodigd. Daar hoorde hij tot grote verbazing, dat Rusland zijn bezwa ren tegen het vredesverdrag met Oos tenrijk, zoals dat al door de Westelijke mogendheden was aangenomen, had in getrokken. Midden Mei is het Oostenrijkse ver drag te Wenen getekend en daar beslo ten de ministers van de vier grote mo gendheden ook, dat hun regeringsleiders half Juli te Genève voor een algemene bespreking bijeen zouden komen. Kort daarop volgden nieuwe Russische gebaren, die op vermindering van de in ternationale spanning leken. Boelganin en Chroesjtsjow brachten eind Mei een bezoek aan maarschalk Tito van Zuid- Slavië en bondskanselier Adenauer werd begin Juni voor een bezoek aan Moskou uitgenodigd. »,Gai>g naar Cancssa". Sedert 1948 leefden Rusland en Tito in onmin. Tito, de ketter, de verrader, had zijn land aan het kapitalistische Westen verkwanseld, zo luidde het vo rig jaar nog in Russische mond. Nu brachten de Russen hem een bezoek, dat wel een gang naar Canossa is genoemd. Alle oude vijandschap was verdwenen, het was allemaal de schuld geweest van Beria, de in 1953 verwijderde minister van binntenlandse zaken, die gepoogd had zich als opvolger van Stalin naar voren te schuiven. Er waren, zeiden de beide Russen, wel iswaar verschillen met de Russische the orie, maar de Russen erkenden, dat er meer wegen dan alleen de hunne naar het socialisme mogelijk waren. Dat is al heel wat, Betekent dit nu, dat Rusland niet langer uitsluitend de wijsheid in pacht meent te hebben of alleen maar, dat Rusland hoge prijs stelt op goede betrekkingen met Zuid-Slavië, dat lid is van een Westelijk georiënteerd bondge nootschap, het z.g. Balkan-pact waar toe ook Griekenland en Turkije behoren? De kwestie Cyprus. Een ernstige verzwakking heeft het Balkan-pact behalve door Tito's hou ding ook ondergaan door de kwestie- Cyprus. Dit eiland onder de Turkse kust is een Britse kroonkolonie met een be volking, die voor ongeveer 80 pet. uit Grieks sprekenden bestaat en voor 20 pet. uit Turken. Deze Griekse meerder heid eist „tenosis", dat is aansluiting bij nève vieI Griekenland, maar Engeland weigert tot 1 aan Moskou nu toe de Cyprioten de uitvoering van 1 hun zelfbeschikkingsrecht, dat nu wel cikend wordt. Het heeft zelfbestuur aangeboden, maar dat weigeren de Cyprioten onder leiding van de militante aartsbisschop Makarios te accepteren. Eind Augustus hebben Engeland, Griekenland en Turkije over deze kwes tie te Londen geconfereerd, maar men is niets gevorderd. op het erkennen van andere staten dan communistische als blijvend verschijnsel in de wereld. Voor en na worden de wereldrevolutie en de overwinning van het communisme echter als onvermijde- lijk aangekondigd. Wat wij zien, is ver- j andering van tactiek aan de ene kant, j het opgeven van nutteloos geworden po- sities aan de andere kant, waarbij wij er de nadruk op moeten leggen, dat in het ""Jdige stadium de Sovjet-Unie niet van plan schijnt te zijn geweld te gebruiken voor het bevorderen van de wereldre volutie. Dit kan men ontspanning noe men, mits men op zijn hoede blijft. Adenauer naar Moskou. Voor de tweede conferentie van Ge- nève viel ook het bezoek van Adenauer Gesprek op hoogste niveau. De verzoeningsgezinde gebaren en de glimlach van de Russen, zich dus ma nifesterend in het verdrag met Oosten rijk, het bezoek aan Tito en de in het algemeen veel hoffelijker toon in 't inter nationaal verkeer, hadden de wens van het Westen (al bleef Amerika wat sceptisch) naar een gesprek op het hoogste niveau, dat Churchill enkele ja ren tevoren al geopperd had. doen toe nemen. Het Westen was te opgeluchter, omdat de ratificatie van de accoorden van Parijs toch de deur voor het over leg niet had dichtgesmeten. In Juli kwamen Eisenhower, Boelga nin, Eden en Faure dan in Genève bij een. De besprekingen waren zeer alge meen ten waren meer bedoeld om richt lijnen voor de ministers van buitenland se zaken op te stellen. 'Opzienbarend was Eisenhowers voor stel tot wederzijdse inspectie met vlieg tuigen. Bovendien wenste Eisenhower de uit wisseling van blauwdrukken van mili taire installaties. Dit plan heeft evtenwel het stokkende debat over de ontwape ning niet op gang kunnen helpen. Hoop en vertrouwen., De conferentie ging op vaagheden uit een, maar het merkwaardige verschijnsel deed zich voor, dat er over de Ver. Sta ten een vloedgolf van hoop en vertrou wen kwam, dat Eisenhower de man zou zijn, die met de Russen zou kunnen pra ten. Nog geen twee maanden na de con ferentie kwam het bericht, dat president Eisenhower getroffen was door een be roerte. Een periode van rust stelde de patiënt echter in staat eind November weer een gedeelte van zijn bezigheden waar te nemen. De ziekte van de president heeft de republikeinse partij evtenwel in de groot ste verwarring gebracht, omdat het wel zeer onwaarschijnlijk mag heten, dat Eisenhower volgend jaar November als republikeinse candidaat aan de verkie zingen kan deelnemen. Geen geweld gebruiken. De ministers van buitenlandse zaken zijn in October eveneens te Genève bij een geweest. Tussen beide conferenties -wu „i September. De ver- I wachting dat Moskou hem naar analogie van het Oostenrijkse verdrag hereniging m ruil voor neutraliteit zou aanbieden, is n«et uitgekomen. Adenauer heeft duide- j li.'k laten uitkomen, dat hij aan de Wes- te.üjke allianties vasthield. Hij bracht wel de kwestie van de Duitse gevangtenen in ae Sowjet-Unie naar voren. De Russen bleken bereid hen naar huis te sturen, raits Adenauer zou toestemmen in het uitwisselen van ambassadeurs. Hier was Adenauer eerst zeer tegen gekant. Ten slotte heeft hij moeten zwichten. Nog geen volledige vrede. Op de tweede conferentie van Genève heeft Molotow alle hoop op een soepe- ler Russische houding de bodem ingesla gen. Geen Duitse hereniging dan onder communistische vlag, zo kan men zijn standpunt kenschetsen. Voor vrije ver kiezingen voelde hij ronduit niets. Ook op andere punten van de agenda (ont wapening en betere contacten tussen Oost en West) werd niets bereikt. Van de geest van Genève bleef niet veel over. De Russen werden daarna in hun uitla tingen over het Westen ook beslist weer onhoffelijker, vooral op de reis, die Boel ganin ten Chroesjtsjow naar India en Bir ma hebben gemaakt. Het tot ontploffing brengen van een nieuw soort bijzonder krachtige atoombom heeft ook duidelijk gemaakt, dat het paradijs op aarde nog niet in aantocht is. Het Midden-Oosten. De Westelijke ministers hebben Molo tow ook benaderd over de kwestie van de communistische wapenleveranties aan Egypte, maar begrijpelijkerwijze hebben zij bot gevangen. Sinds de wapenstilstand in Palestina in 1949 hadden de Westelijke mogend heden er op toegezien, dat het militaire evenwicht tussen Israël en de Arabische landen niet verstoord werd. Deze poli tiek werd evenwel al bedreigd door 't streven van de Westelijke mogendheden zelf om althans een deel van de Arabi sche landen te winnen voor een Weste lijk georiënteerd pact. Alleen Irak bleek onder de oude staatsman Noeri es-Said overtuigd van de noodzaak zich nauwer met de Westelijke mogendheden te ver binden. De eerste stap hiertoe was het 1 urks-Iraakse verdrag, waarbij Pakistan, Engeland en Perzië zich aansloten. Met dit pact van Bagdad is de Westelijke verdedigingsketen aan de Zuidelijke grens van de Sowjet-Unie voltooid. Deze ontwikkeling is zowel Israël als i Egypte een doorn in het oog geweest. Israël, omdat het van iedere verster king van een Arabisch land (in dit geval j Itak) kwade gevolgen vreest. Egypte, cmdat het zijn leiderschap van de Ara- fcische wereld bedreigd zag. i geweest. Tussen beide conferenties Egypte had ondertussen naar wegen vallen nog enkele gebeurtenissen te gezocht om aan wapens te komen. Het te vermelden, die de indruk konden ver- heeft deze wapens gevonden in Tsjecho- sterken. dat de^ Russische politiek op Siowakije. Hiermee is de Russen, van wie Tsjecho-Slowakije een satelietstaat is. op slag de kans gegeven mee te gaan spelen in het Midden-Oosten. Israël doet alle moeite om in Amerika wapenen te kopen. De spanning aan de IsraëlischEgyptische grens is enkele malen zeer hoog gestegen en schermutse lingen ten overvallen hebben bezorgdheid gewekt. c pv.sutn. ontspanning gericht is, al is het voor namelijk door het niet voldoende schei den van begrippen gekomen, dat er ge juich in het Westen ontstond. Ware. blijvende ontspanning in de Westelijke zin van het woord zou beteken'en, dat Rusland zich politiek geheel zou instel len op het opgeven van pogingen het communisme overal te doen zegevieren,

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1955 | | pagina 15