UIT DE PROVINCIE DE DRIE ANKERS Jaarvergadering Tuinbouwver. Drunen-Elshout. 2 I® E€HO VAN HET! ZUÏBEN VAN VRIJDAG 2 MAART 1966 2 JOS MEYRING OVERLEDEN. Oud-voorzitter van de Bossche Middenstand. Dinsdagochtend is in de leef tijd van 83 jaar in Den Bosch overleden de heer Jos jMeyring, in middenstandskringen vooral bekend om zijn grote verdiensten als algemeen voorzitter van de Diocesane Middenstandsbond, lid van de Middenstandsraad en van de raad van toezicht van het eco nomisch instituut voor de mid denstand. Maar ook in talrijke andere maatschappelijke functies is, de heer Meyring werkzaam geweest met name als gemeenteraadslid, lid der Provinciale Staten en lange jaren als voorzitter van de Kamer van Koophandel en I' a- b rieken te 's-Hertogenbosch. Voorts heeft hij vele activitei ten ontplooid op het gebied van de reclassering, kinderbescher ming en kinderverpleging. De overledene was officier in de Orde van Oranje Nassau en begiftigd met de gouden ereme daille Pro Eccesia et Pontifice. Hij was in stad en gewest een zeer geziene figuur. REORGANISATIE VAN BRABANTS PROVINCIAAL GENOOTSCHAP. Op de jaarvergadering van het Provinciaal Genootschap voor Kunsten en Wetenschappen, die Zaterdag te Tilburg werd gehou den, heeft de voorzitter, pastoor Aug. Commissaris, mededelingen gedaan over de kwesties, die de laatste tijd de gemoederen der leden hebben beroerd. De vraag is namelijk naar voren gekomen of het wenselijk is, het Genoot schap te laten voortbestaan zoals het zich in de loop der jaren steeds meer heeft ontwikkeld, namelijk als een genootschap voor historie en cultuurhistorie, of dat men moet .streven naar een Genootschap nieuwe stijl, waar onder dan meestal verstaan wordt een genootschap, dat meer aangepast is aan de nieuwe, tijd, dat zich dus ook bezig houdt met de cultuuruitingen van nu, het organiseren van tentoonstellin gen, met muziek en toneel. Reeds enige tijd is het genoot schap min of meer een derde w eg op gegaan, een weg namelijk, die ligt tussen beide genoemde. Zo is reeds een sectie opgericht, die zich bezig houdt met het vraag stuk van het tentoonstellings wezen en de mogelijkheid om over de provincie verspreid rei zende tentoonstellingen te orga niseren. Na ampele besprekingen is be sloten een reorganisatiecommis sie in het leven te roepen, die tot opdracht heeft in beginsel er naar te streven te geraken tot 'n genootschap nieuwe stijl. Deze commissie is zeer veelzijdig sa mengesteld, wat wenselijk is, ook al omdat een genootschap in deze geest op de duur zou kun nen uitgroeien tot een soort Cul turele Raad. Daarbij zou echter het cultuur-historische en histo rische werk evenzeer zijn plaats in het Genootschap moeten blij ven behouden. Pastoor Commis saris ziet het zo, dat het dan ste viger op de beide pijlers, name lijk die van wetenschappen èn kunsten zal steunen. De heer J. Stuvel gaf een zeer duidelijke uiteenzetting over het Deltaplan en de daarmee gepaard gaande technische moeilijkheden welke hij met vele lichtbeelden toelichtte. Aan het slot van de vergade ring memoreerde de voorzitter nog het onlangs overleden be stuurslid, prof. Verberne, wiens publicaties niet alleen voor heel Nederland, maar ook voor Bra bant in het bijzonder van veel betekenis zijn geweest. („De Tijd') TILBURGS HOOGSPOORPLAN GOEDGEKEURD. De gementeraad van Tilburg heeft goedkeuring gehecht aan een wijziging van de op 21 Jan. 1956 met het rijk en de spoorwe gen gesloten overeenkomst tot partiele oplossing van het over- wegvraagstuk. Het oorspronke lijk plan beperkte zich slechts tot omlegging vgn de spoorlijn TilburgBaarle Nassau, de ver plaatsing van het goederen-em placement en het bouwen van 'n tunnel aan de spoorwegovergang Heuvel-Koestraat. Het thans aan genomen project houdt tevens in de bouw van een nieuw station, zomede de aanleg van nog twee onderdoorgangen bij de Gast huisstraat en de St. Caeciliastr. In de globaal geraamde kosten ad J 20 millioen, zal de gemeente 74V2 pet., de spoorwegen 17 pet. en het rijk 8V2 pet. bii te dragen hebben. Vooraf hadden B. en W. zich verzekerd van de medewerking van Gedeputeerde Staten. Dit col lege ging er echter van uit, „dat de uit de spoorwegwerken voor de gemeente voortvloeiende las ten voor een aanmerkelijk ge deelte zouden worden opgevan gen door de overdracht van de gemeentelijke afvalwater-zuive ringsinstallatie aan het water schap „De Dommel". De verkoop van de reinigingsinstallatie werd echter met 19 tegen 18 stemmen verworpen, zodat daarmee een jaarlijks voordeel op de begro ting van 600.000.verloren ging en niet aan de door Gede puteerden gestelde voorwaarden zal kunnen worden voldaan. Men wacht nu met spanning het ver dere verloop van zaken af. SUBSIDIËRING TONEELLEVEN IN DE PROV. NOORDBRABANT Reeds enige jaren wordt van de zijde van het provinciaal be stuur subsidie verleend voor to neeluitvoeringen van beroeps-en amateurtoneelgezlschappen. Kon aanvankelijk met een bescheiden bedrag worden volstaan, de laat ste jaren is evenwel het aantal aanvragen om subsidie zodanig toegenomen dat onlangs het jaar lijks voor dit doel beschikbaar zijnde bedrag is verhoogd tot 40.000.—. Nu tevens plannen bestaan om te komen tot de op richting van een Zuidelijk be roepstoneelgezelschap is 't nood zakelijk, zodra deze plannen vas ter vorm zullen hebben aangeno men, de gehele regeling dezer subsidie te herzien. Deze zaak is bij Gedeputeerde Staten in studie, in overleg met de Provinciale Toneel Advies Commissie. PROEFVAART VAN 'T MOTOR VRACHTSCHIP „POLARIS". Op Zaterdag 25 Februari j.l. vond op de Noordzee de geslaag de proefvaart plaats van 'het mo torvrachtschip „Polaris", dat voor rekening van de Rederij Finska Angfa~rtygs Aktiebolaget, Helsingfors, gebouwd is door De Haan Oerlemans' Scheepswerf N.V. te Heusden, welke deel uit maakt van de „Verolme Verenig de Scheepswerven". Het schip is van het shelter- dek-type en heeft een lengte van 93.50 m. en een bruto-tonnage van 1.518 reg. ton. De bouw heeft plaats gevon- FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden" IN door: PIKE NORTON WILL'S 36). Gerhard scheen zich nu niet meer zo zeker van zijn zaak te voelen. Ze liepen snel de straat door. Niemand lette op hen. Zonder dat er iets gebeurde, be reikten ze de jeep. „Stap in", ge bood Peter. „Jaap, kom even dicht bij me staan". Jaap begreep zijn bedoeling en onopvallend verwisselde de revolver van ei genaar. „Jij gaat naast hem zit ten en ik zal rijden. Let scherp op." Peter zette zich achter 't stuur. Snel trok 't wagentje op en geen tien minuten later waren ze bui ten de stad. Peter dacht diep na. Waar moest hij de man heen brengen? Hij reed nu in de rich ting van IJmuiden. Dan kreeg hij opeens een idee. De duinen Daar was het om deze tijd van het jaar stil. Achter in de wagen bleef alles rustig. Peter vond het jammer, dat hij Gerhard's gezicht niet kon zien. Hij had een stille hoop dat de man zou spreken zonder dat het tot gewelddaden zou behoe ven te komen. De man was een lafaard en alleen al de ge dachte, dat men 't waarschijn lijk toch niet zou durven, hield hem zo stijf. Zo gauw ze echter ver van stad of dorp verwijderd zouden zijn en dan hun bedrei gingen herhaalden, zou hij zijn masker van moed en overschil- ligheid wel laten vallen. Met een behoorlijke snelheid reed hij door. Er moest spoed achter deze zaak gezet worden. Jaap kuchte. „Stop eens even, Peter?" vroeg hij. „Wat is er?" vroeg hij, toen de wagen stil stond. „Even een sigaret opste ken", zei Jaap doodleuk. Er ging een glimlach over Peter's ge zicht. Die Jaap! Hij duwde de „gevangenbewaarder" een siga ret tussen de lippen en stak er zelf ook een op. Zwijgend rook ten ze. Nu nog eventjes en we zijn waar we wezen moeten, dacht Peter. En dan gaat het beginnen. Hij voelde zich vreemd opgewon den door 't avontuur, maar had tevens een vaag gevoel van onge rustheid. „Als men er achter komt, ben ik vies de sigaar", dacht hij. Hij wierp met een be slist gebaar het peukje van zijn den onder toezicht van Lloyd's Register of Shipping, terwijl het schip voorts voldoet aan de eisen van de Finse IJsklasse IA en van de Internationale Conventie. De machinekamer bevindt zich iets achter midscheeps. In de midscheepse dekhuizen bevinden zich de accomodatie voor de dek- officieren, het kapiteinsverblijf, een salon en de navigatieruim- ten terwijl de accomodatie voor de machinisten en de bemanning in het achterschip zijn onderge bracht. Het schip is uitgerust met 3 luikhoofden, waarvan no. 2 15 m. lang is en door vier 5-tons Iaadlieren bediend wordt; de beide andere luikhoofden wor den elk door twee 3-tons Iaadlie ren bediend. Alle Iaadlieren wor den electrisch gedreven en zijn van het Ward-Leonard-systeem. Op tussendek no. 2 is een koel- ruim voor boterlading aange bracht, waarin een temperatuur van 1° C. wordt onderhouden. Het schip wordt voortgestuwd door een 8-cyl. enkelwerkende M.A.N. dieselmotor van 't kruis- koptype, met een vermogen van 3.200 PK bij 170 omw. per min. Voorts zijn opgesteld 4 hulpmo toren met een gezamenlijk ver mogen van 290 kM, 220 Volt ge lijkstroom, een oiiegestookte stoomketel en een uitlaatgassen- ketel, welke de nodige stoom le veren voor verwarming enz. De navigatie-instrumenten om vatten: Radar, Echolood. Gyro- kompas, Projectorkompas, Rich tingzoeker en Radiotelefonie. De proefvaart vond plaats in tegenwoordigheid van de Direc teur der Rederij, de heer Birger Ivrogius, en verdere directieleden alsook van de Chief Superinten dant van de Rederij, de heer J. Th. Silander, de Directeur der Verolme Verenigde Scheepswer- ben, de heer C. Verolme en tal van andere genodigden. Voor dezelfde rederij is te Heusden een zusterschip van de „Polaris" in aanbouw, waarvan de tewaterlating in de loop van de volgende maand zal plaats hebben. 10-Jarig bestaan herdacht. [Ie tuinbouwvereniging Drunen- Elshout hield Maandag in café v. Son haar algemene jaarvergade ring. Deze bloeiende vereniging die 10 jaar geleden werd opgericht en begon met 37 leden, telt thans 60 leden en zag in 1955 in haar gebied de aanvoer op de veiling „De Lang straat" stijgen met 35% tegenover 1954. Drunen-Elshout hadden daar door in 1955 de grootste stijging en haar aanvoer bedroeg 27% van het totaal aangevoerde op de veiling, tegenover 24% in 1954. Op alle gebied is in de 10 jaren van haar bestaan in het belang van de leden goed werk verricht, maar speciaal de witlofteelt heeft mede door de stimulerende invloed der vereniging, alsmede door de bijzon dere voorlichting der Rijksvoorlich tingsdienst in Drunen en Elshout, de laatste 10 jaren een grote vlucht genomen. Ook het jaarverslag over 1955 ver meld weer een uitgebreid witlof-on derzoek onder leiding van de Rijks voorlichtingsdienst, waaraan door 20 leden wordt deelgenomen. Uit het jaarverslag van 1955 ver melden wij verder nog, dat een cur sus ziektebestrijding van groente werd gehouden, alsmede 2 spreek beurten. Het financieel verslag sloot met een batig saldo. Het periodiek af tredend bestuurslid, de heer G. v. d. Wiel, werd bij acclamatie herkozen. De contributie over 1956 werd on veranderd goedgekeurd. De waarschuwingsdienst, die an dere jaren altijd door de afdeling werd verzorgd, zal in de 'toekomst verzorgd worden door een regionale dienst van de Tuinbouwbond. Bij de bespreking excursie werd besloten dit jaar een excursie te houden naar de aardbeienteelt in Beverwijk, en een naar de intensie ve tuinbouwbedrijven in de Stoter- polder. Het woord werd op deze verga dering ook nog gevoerd door de heer Nijssen, directeur der veiling „De Langstraat", die wees op het belang van een goede tuinbouwvereniging en op de goede samenwerking en contact met de veiling. De hoofdas- sistend van de Rijkstuinbouwconsu- lent, de heer Vinken vleugel, deed op deze bijeenkomst nog enkele technische mededelingen. Ter gele genheid van het 10-jarig bestaan, werd nog een kleine traetatie gege ven. Na de vergadering gaf de firma Stien uit Capelle nog een demon stratie met een motorrug-nevelspuit, waarvoor veel belangstelling was. DE WERELD ROND Als ge meent dat in commu nistisch Rusland niet meer ge zongen wordt, dan vergist ge u deerlijk, zoals ge u al zo dikwijls in de Sovjets vergist hebt. Over al wordt gezongen, en het meest daar waar het verdriet 't grootst en de ellende het diepst is. Er wordt gezongen in heel Rusland, van Leningrad tot Wladiwostok, van Werkhojansk in Siberië tot Krasnowodsk aan de Kaspische Zee, van Lübeck, waar het ijze ren gordijn begint, tot aan Sofia toe. Overal achter die ijzeren barrière wordt gezongen, vrien den, maar de echte, uit het hart gegrepen liederen horen wij niet, omdat ze smeken om verlossing en huilen om vrijheid. Wij horen alleen de brallende infecterende partijliederen die geen enkel hart beroeren. Er is onlangs weer een nieuw communistisch liederen boek verschenen, waarin men heeft gestreefd naar een milder toon en een poëtischer klank. U zult er o.m. deze titels in aantreffen: „De pai'tij is onze stuurman" (op het schip van de angst en de wanhoop), „Luister geliefde partij" (naar de kreten van de ontelbaren in gevangenis sen en slavenkampen, dierbare partij) en „Dank aan de partij" (voor de millioenen vermoorden en mensonterende deportaties). Wat tussen haakjes staat, vindt ge er natuurlijk niet in, dat zijn gedachten van ons, terwijl wij dit lezen tn even een klein schietge bed laten vallen voor allen die radeloos zijn in het duister van een zo onheilspellende nacht. J44JÏOIÏ iTSI-AG De ongewisheden van 't leven benauwen ook ons, en misschien meer dan ge denkt, als ge ons daar zo parmantig en fluitend door de straat ziet stappen. In ons hart zijn wij niet de fliere fluiter van het jolige leven. Wat gij van ons ziet is maar de helft, de andere helft krijgt ge nooit te zien, omdat ge daar zogezegd geen snars mee te maken hebt. Maar één ding moogt ge wel van ons wetenals wij in ons kamer tje zitten bij het vuur met ons pijpje, dan dubben wij. En als wij in ons bedje liggen, dan dub ben wij ook, in het fluwelen don ker van de nacht zoals wij vroe ger zeiden. De ongewisheden van het leven trekken dan rimpeltjes in ons voorhoofd en wij tasten naar zekerheden, die ons helmaal zullen maken tot een onbezorgde minnestreel, zodat wij die andere helft van ons in het vuilnisvat kunnen deponeren met de woor den: daar gaat ge dan, dubber! Maar wij geloven niet in die feestdag, voor u niet en voor ons niet. Gij en wij, in ons kamertje zullen we altijd een ander mensje zijn dan daar buiten, want de ze kerheid is gelijk een hagedis, als gex hem pakt, dan houdt ge de staart in uw hand. En wat hebt ge aan een staart? Ge kunt er soep van koken, maar daarmee weet ge nog niet of ge ooit net en goed begraven zult worden. En ge weet evenmin wat ze op uw zerkje zullen zetten en wat ze met uw Zondags pak zullen doen. En daarom zult ge begrijpen wat Robert Owen deed. Men vond hem, liggend in een open graf en met zijn Zondags pak aan. Fin daarnaast stond een klein zerkje, waarop Robert zelf geschreven had: „Hier rust Robert Owen. Hij voelde zijn dood naderen." Wii moeten daar steeds aan denken. In ons kamertje. In ons bedje. Als wij 't vuilnisvat zien staan. Sinds wij rondom in de goed- de geur van leder zitten, leggen wij een meer dan gewone belang stelling aan de dag voor het diep ste wezen van de Langstraat schoenen. Wij poetsen onze schoenen nu ook weer, hetgeen wij jarenlang niet hebben gedaan omdat onze schoenen het verst van ons hart verwijderd waren. Ge moogt daaruit echter niet op maken, dat het hart ons nu in de schoenen gezonken is, veel liever hebben wij dan dat ge zegt dat wij onze schoenen nu wat hoger dragen. Het hart dragen wij nog steeds op de oude plaats en het klopt warm, voor de schoen in het bijzonder. Wij kunnen geen koe tegenkomen of wij betasten haar op de kwaliteit van het toe komstige leder. Wellicht gaan wij daarmee iets te ver, maar wij kunnen het niet laten, wij willen nu eenmaal alles weten wat met schoenen te maken heeft. Zo we ten wij bijvoorbeeld dat de Ame rikaanse vrouwen het vorig jaar 278.123.000 schoenen gekocht hebben, terwijl de mannen er zich maar 111.249.200 hebben aan geschaft. Zo is dat, vrienden. En nu kunt ge wel zeggen dat de Amerikaanse vrouwen ver weg zitten, maar de Nederlandse hebt ge hier, gij en wij, in ons ka mertje, bij ons kacheltje. En als ge meent dat de schoenenpsyche van de Nederlandse vrouw an ders is dan die van haar Ameri kaanse zuster, dan moogt ge van ons wel aannemen dat ge niet wel bent. Dat ge zogezegd een jandoedeloerus bent. Wii willen hiermee maar zeggen dat ook hier in Nederland de vrouw ruim tweemaal zoveel schoenen koopt als de man. Wij zeggen hier na tuurlijk niets van, want wij gun nen zowel de vrouw als de Lang straat al het goede der aarde, maar het is maar, vrienden, dat ge weet waar uw geld zoal naar toe gaat. Dat ge dus niet meer behoeft te dubben. Ook als haring hebt ge uw gevoelens en verlangens. Als mens kunt ge daarom lachen, maar als haring vindt ge dat ge woon en uw goed recht, ook' al woont ge dan niet op de Apollo- laan in Amsterdam of in Drury Lane in Londen. Als mens bent ge er reeds lang aan gewend dat de intimiteit in het leven geen respect meer ontmoet en dat al les wat ge doet en denkt ergens geregistreerd staat. Wij duiken onder divans en bedden om te speuren naar verborgen micro foons, wij wisselen steelse kus sen met de dartele meisjes onzef dromen, omdat achter iedere boom en in elk struikgewas een openbaar ambtenaar in hinder laag kan liggen. Jaar in jaar uit vullen wij talloze formulieren in waarin ons wordt gevraagd wat wij doen, denken, niet denken, wensen en van*plan zijn, wat on ze vaders en moeders dachten en wat onze broers en zusters uit voeren ergens in deze wijde we reld. Als mens hebt ge uw per soonlijkheid reeds lang prijs moeten geven en ge hebt'u daar bij neergelegd. Maar als haring staat &e daar van toch even te kijken. Ge weet dat ge gevangen wordt om in een blikje of potje te worden gelegd en ge hebt daar niets tegen om dat ge u in een blik wel veilig voelt. Als de visser u te lijf gaat met zijn net, dan acht ge dat een eerlijke zaak en ge zult eerlijk uw best doen om de dans te ont springen. Maar als ge bespied wordt door een elektronisch oog, dat in de diepte van de zee wordt neergelaten, dan zegt ge als ha ring: hé, hé! Want de intimiteit van de huiskamer der zee wilt ge graag geërbiedigd zien. Maar als ge er als mens niets aan kunt doen. wat wilt ge dan beginnen als haring. Ge treuxd over deze nieuwe visserij-methode en ge zwemt door met de eeuwige angst ergens bespied te worden. En het scholletje waarop ge als haring verliefd bent, durft ge niet meer aan te zien. De wereld is wijd, vrienden haringen, en wijder nog de zee, maar overal vindt ge ogen en microfoons die de heimelijkheid van het hart belagen. Zoals ge weet zijn er veel, heel veel mensen, die bij hun ver scheiden niets nalaten. Enerzijds vinden wij dit sneu voor de be gerig wachtende familieleden, die zich dan gaan storten op de kasten, laden, koffers en porte feuilles die aan de overledene hebben toebehoord. Anderzijds zien wij het nut er niet van in om anderen in het genot te stel len van iets waarvoor ge u zelf zogezegd ongans gewerkt hebl. Wij hebben altijd een hoed vol respect voor hen, die in hun tes tament een lange neus maken te gen Mien en Jan en Dirkje en Nel en Aal en de deftige zwager Theo. Maar het meeste respect hebben wij thans voor Thomas Lowe. Niet omdat hij straatarm gestorven is, maar omdat hij het vertikt heeft te werken, nadat hij 20 jaar geleden een ongeval had gehad en daarvoor slechts 44 pond kreeg uitbetaald. Thomas werd daarover zo bar kwaad dat hij zei: „Nu doe ik nooit meer wat!" Hij ging bedelen en is on langs straatarm gestorven. Als wij nog eens ooit bij het graf van Thomas zullen staan -en wij zullen daarvoor onze laatste cent uitgeven dan zul len we onze hoed in de hand ne men en zeggen: „Goed zo, Tho mas Daarna zullen we weer aan 't werk gaan om te zorgen voorde erfenis die we toch willen nala ten. Aan het liefste meisje van de wereld. Want ons vlees is zwak, Tho mas. sigaret weg en startte de motor. Achter zich hoorde hij Jaap te- een Gerard zeggen: „Aardig kar retje hè? We schieten zo lekker op." „En hij weet niet eens waar ik naar toe rijd" dacht Peter. „Toch heeft die Jaap lef, want hij staat eigenlijk buiten de zaak, maar hij helpt me door dik en dun." Hij sioeg een zijweg in en be landde op een landweg, 't Jeepje hobbelde en schokte hevig. Peter zag zich genoodzaakt vaart te minderen, wilde hij zijn twee passagiers niet verliezen. In de verte zag hij al de eerste duin toppen. Hij reed nog een stuk door, fotdat hij bemerkte dat het landweggetje vrijwel parallel bleef lopen aan de duinenrij. Hij schatte de afstand tussen de weg 'en het strand op circa driehon- 'derd meter. Hij keek uit naar 'n geschikte gelegenheid om Ver- duynen te verhoren. Een half in gegraven bunker trok zijn aan dacht. „Daar zullen we eens gaan kijken" besloot hij. Hij stopte en zette de wagen langs de kant van de weg. „Uitstappen" beval hij. Gerhard stapte uit, zorgvuldig bewaakt door Jaap, die elk van zijn bewegingen met Argusogen scheen te volgen. „Blijf maar dicht bij me lopen", zei Jaap. „dat is wel gezellig." Gerhard scheen niet erg op zijn gemak te zijn en gaf geen antwoord. Peter liep voorop met het touw. De af stand werd snel door hen afge legd en geen vijf minuten later stonden zij voor het betonnen gevaarte. Inwendig juichend om dat de bunker op geen enkele wijze was afgesloten, liep Peter naar binnen. Jaap wachtte met Gerhard. Het was binnen aardedonker. Peter verdween in de duisternis. Tastend langs de koude vochtige muren zocht hij zijn weg. De eer ste kamers waren donker, doch verderop meende hij enig licht te bespeuren. Inderdaad, in de laatste kamer bleek zich een schietgat te bevinden, dat wat licht doorliet. Peter keek goed keurend rond. Hier moest het maar gebeuren. Hij wierp 't touw neer en liep weer terug naar Jaap en de gevangene. „Volg me maar", zei hij, Jaap een knip oogje gevend. Langzaam en voor zichtig lopend in de duisternis volgden de twee anderen hem. „We zijn er", kwam dan ineens Peter's stem. „Aardig hokje, vind je niet?" vroeg hij, Verduy- nen scherp aankijkend. „Prima geschikt voor ons doel. Dikke muren, die geen'geluid doorla ten." Een zenuwachtig lachje trok over diens gezicht. Hij zei echter niets. Ook Jaap keek goedkeurend rond. Peter wenkte hem Gerhard vlak onder het licht van 't schiet gat te zetten. „Wc kunnen begin nen. Geef mij dat paffertje aan, Jaap, dan kun jij hem even bin den en heb je verder je handen vrij." Zonder zich te haasten begon Jaap de handen van Gerhard te binden. Onverschillig spelend met de revolver keek Peter toe. „Klaar", berichtte Jaap. Peter knikte, stak de revolver losjes in zijn zak en haalde met veel ver toon een lederen riem te voor schijn. „Eerst de „zweep-therapie" maar, vind je ook niet?"' Om te beginnen is dat heel goed", gaf Jaap toe. Hij drukte Gerhard op de schouder om hem te beduiden dat hij moest gaan zitten. Met kennelijke tegenzin gehoorzaam de deze. Jaap knielde naast hem neer en stroopte zijn broekspijpen op. Peter kwam nu naar voren en wilde hem de prop in zijn mond stoppen. De man had met grote ogen de toebereidselen gevolgd. Zweetdruppeltjes parelden op z'n voorhoofd. Toen Peter hem de prop in zijn mond wilde duwen, werd het hem te machtig. „Nee", gilde hij, zich wanho pig verzettend tegen zijn hard handige cipiers. „Nee, niet doen. Ik zal alles vertellen." Peter gaf Jaap een teken. „Goed", zei hij kalm, „vertel dan maar". „Wat wil je weten?" vroeg Verduynen. Zijn dappere hou ding was nu geheel verdwenen en hij maakte de indruk van een bange schooljongen, die voor z'n vader staat en het komende pak slaag vreest. „Waar is Milly van Zanten?" Hoewel uiterlijk onverschillig, brandde Peter toch van verlan gen het antwoord op deze vraag te horen. „Ze is op een schip ge zet met bestemming Marseille. Van daaruit zal ze waarschijnlijk vervoerd worden naar Zuid-Ame- rika. Ik weet ook niet, waarheen ze precies gebracht zal worden. Dat hangt af van de vraag op de markt." (Wordt vervolgd). KOU GEVAT... Bedek keel en borst met dë pijnstillende Thermogenede weldadige warmte verjaagt ver- koudheid. Krabben ®"eeds erser.De tg" debwaafsteen dDÜ ürinBt der vloeibar 16n door, dlePzuWert.Pontsmet en geneest. GENEESMIDDEL TEGEN ESfea M HUIDAANDOENINGEN Jgjp j^JI? Jgyp VLOEISTOF - BALSEM - ZEEP

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1956 | | pagina 2