w
tsfeifc
kiest RANG
Ve ms/iapmng.
De vier dappere brandweermannen
Zestig miljoen per jaar nodig voor
voor oplossing van bejaardenprobleem
JAARVERSLAG OVER 1955
Kapitein vlieger-instructeur D. J. F. ROXS-
lifts
pMftfe?
DE EUHÖ VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 11 MEI 1956
2
Op de lijst, welke onlangs ge
publiceerd werd vai> diege
nen, die door H. M. de Koningin
waren onderscheiden met ridder
orden, kwam ook de naam voor
van D. J. F. Roxs, kapitein vlie
ger-instructeur en Liaison Offi
cer aan de Air Base, te Brian in
Texas.
HET SPROOKJE VAN DE WEEK.
■lllllil
WILDE VAART
Het probleem der Vergeten Groep
Nijpend tekort aan bejaardentehuizen.
Nederland telt momenteel on
geveer 900.000 mensen van
boven de 65 jaar en men mag
verwachten dat het er over 25
jaar anderhalf miljoen zijn. Dit
cijfer wordt bepaald een schrik
beeld als men weet dat ruim
850.000 geen plaats kunnen krij
gen in bejaardentehuizen of cen
tra, omdat men aan de bouw van
bejaardentehuizen niet toekomt.
Momenteel wonen 600000 bejaar
den in bij kinderen of familie,
ruim 2700Ó zijn er ondergebracht
in vreemde gezinnen en 117000
wonen alleen in een huis of op
een kamer. Dit probleem, dat
steeds zorgwekkender vormen
aanneemt, schreeuwt om een op
lossing en de,, regering zal dan
ook tot een noödregeling moeten
komen om alle bejaarden van 'n
goede verzorging te verzekeren.
De Nederlandse Federatie voor
Bejaardenzorg, alsmede de Ka
tholieke Nationale Federatie
voor Bejaardenzorg houden zich
momenteel intensief bezig met de
bestudering van het probleem.
Men schat dat een regeringssub
sidie van zestig miljoen nodig
zal zijn om een goede verzorging
der bejaarden te garanderen.
Door de achterstand in de
bouw is er ook een nijpend te
kort aan bejaardentehuizen en
centra ontstaan, vooral aan die
tehuizen, waar de bejaarden zo
lang mogelijk hun zelfstandig
heid bewaren. Van de vierhon
derd katholieke bejaardentehui
zen die Nederland momenteel
telt, is slechts een derde zodanig
ingericht, dat de bejaarden ge
heel zelfstandig kunnen leven.
De rest kent nog de z.g, gemeen
schappelijke verzorging. Moder
nisering is dus hier ook gewenst
en nodig.
Het is begrijpelijk dat dit pro
bleem niet in ee'n-twee-drie uit
de wereld geholpen kan worden,
daarvoor heeft het een te grote
omvang aangenomen. Wijkzus
ters, maatschappelijke werksters
en gezinsverzorgsters zijn er te
weinig om hierin steun van eni
ge betekenis te geven, en daarom
rekent men op de hulp van de
Nederlandse Katholieke Vrouwen
Verenigingen, waarvan men bin
nenkort belangrijke voorstellen
mag tegemoet zien.
De te verwachten noodregeling
is vooral bestemd voor die be
jaarden, die niet uit eigen mid
delen, noch met de steun van
hun kinderen hun opname in het
bejaardentehuis kunnen bekos
tigen. Momenteel moeten zij uit
bedelen "aan bij de gemeentelijke
armenzorg, doch vele bejaarden,
die hun hele leven voor zichzelf
hebben kunnen zorgen, passen
daarvoor en trachten zelf de
eindjes aan elkaar te knopen met
alle nare gevolgen van dien.
Met de momenteel geldende
pensionprijzen is 85 der be
jaarden niet in staat om een vol
ledige verzorging in een bejaar
dentehuis te betalen Echtparen
moeten 3500.- neertellen, maar
80 van de bejaarde echtparen
heeft een inkomen, dat beneden
de 3000.ligt. En voor hen
die geheel op de wettelijke ouder
domsvoorziening van 1338 per
jaar zijn aangewezen, is het te
kort helemaal niet bij te passen.
Alleenstaande bejaarden betalen
2000.voor een volledige ver
zorging, maar 90 komt niet
aan dit inkomen toe en de wette
lijke minimum ouderdomsverze-
kering van 804.zet ook geen
zoden aan de dijk.
De lichtpunten in dit probleem
zal men in de verre toekomst
moeten zoeken, want het zal nog
wel een 25 jaar duren voordat de
meeste bejaarden zullen profite
ren van de verhoogde bejaarden
inkomens en daarmee een ver-
bliif in het bejaardentehuis zelf
kunnen bekostigen.
Over 25 jaar, dat kunnen we
ook nu zingen, maar intussen zit
ten vele bejaarden met een pro
bleem, waar ze zelf onmogelijk
uit kunnen komen. Daarom'heeft
de Katholieke Nationale Federa
tie een plan voor een noodrege
ling ontworpen, dat deze periode
zal overbruggen. Momenteel is 'n
commissie onder leiding van
prof. Hormstra bezig dit plan
verder uit te werken om het bin
nenkort als voorstel ter tafel te
brengen.
Voor de katholieke tehuizen,
die veelal op liefdadigheidsbasis
werken, is de huidige verzorging
tegen een zeer lage pensionprijs
bijna niet meer vol te houden. De
exploitatie-tekorten groeien met
de dag en zullen op een debacle
uitlopen als de rijkssteun hier
niet spoedig de helpende hand
biedt.
Een 100 verzorging van on
ze Nederlandse beiaarden is een
plicht, een normale uiting van
dankbaarheid jegens hen, die
door hun arbeid datgene bereikt
hebben waarvan wij nu de vruch
ten ülukken.
5. Ds. L. A. Klootwijk, Raamsdonks-
veer; 6. J. W. Nieuwenhuizen,
Sprang-Capelle; 7. C. J. Verdoorn,
Genderen.
Volgens het rooster van aftreding
is in het jaar 1956 aftredend Ds. W.
de Graaf.
MUTATIES.
Met ingang van 1 februari 1955
werd op zijn verzoek eervol ont-
i slag verleend aan M. v. Veen, die
werd vervangen door J. Ph. v. Vuu-
ren.
Met ingang van 1 september 1955
werd eervol ontslag verleend aan
Drs. F. Wolfers, N. Scheps, Mej. J.
E. v. Luik, R. Syswerda.
Met ingang van 1 september '55
werden benoemd: A. v. Bezooyen
tot leeraar aardrijkskunde, A. de
Jongh tot leraar geschiedenis en
Godsdienstonderwijs, D, v. Gende
ren tot leraar natuurkunde en Me
vrouw Dr. S. C. J. Jessurun te Den
Ham tot lerares geschiedenis en Ne
derlands. Deze laatste verkreeg met
ingang van 1 november 1955 op
haar verzoek eervol ontslag.
Met ingang van 1 september 1955
werden voor vast benoemd: C. v.
Nes Pzn. en Drs. A. H. Syswerda.
Met ingang van 1 augustus 1955
werd voor vast benoemd J. H. Vlak.
LEERLINGEN.
Qp 1 januari 1955 telde de school
187 leerlingen. Hiervan waren
afkomstig uit de gemeente Waal
wijk 42, Sprang-Capelle 42, Hilva-
renbeek 1, Drunen 5, Dongen 2,
s-Gravenmoer 16, Raamsdonksveer
15, Lage Zwaluwe 1, Geertruiden-
berg 6, Drimmelen 4, Heusden 10
Eeten 10, 's-Bosch 13, Wijk en Aal
burg 3, Waspik 2, Vught 4, Tilburg
8, Veen 3.
Op 31 december 1955 telde de
school 205 leerlingen. Hiervan wa
ren afkomstig uit de gemeente
Waalwijk 40, Sprang-Capelle 53,
Hilvarenbeek 1, Drunen 5, Dongen
3, 's-Gravenmoer 14, Raamsdonks
veer 12, Lage Zwaluwe 1, Geertrui-
denberg 6, Drimmelen 3, Heusden
9, Eethen 13, 's-Bosch 18, Wijk en
Aalburg 3, Waspik 1, Vught 8, Til
burg 9, Veen 2, Berlicum 1, Rotter
dam 1, Kaatsheuvel 2.
LOKALEN.
JJinsdag 11 januari werd 't nieuwe
schoolgebouw officieel geopend.
Het gebouw was intussen klaar ge
komen en alle lokalen konden nu
in gebruik worden genomen. In de
loop van dit jaar konden verschil
lende kunstwerken worden aange
kocht, zodat allerwege thans een
estetisch verantwoorde wandversie
ring aanwezig is. Ook de botanische
tuin kon worden aangelegd, terwijl
de bergruimte voor rijwielen nog
met een rijwielbergplaats kon wor
den uitgebreid. De bouw van een
congiergewoning werd aanbesteed,
zodat met de bouw werd begonnen.
Het in orde brengen van het sport-
j terrein wacht nog op het verdwij-
nen van de noodwoningen.
LEERMIDDELEN;
I n dit jaar konden de leermiddelen
weer worden uitgebreid, inzon
derheid voor natuurkunde, schei-
kunde en biologie. Ook de biblio
theek werd aangevuld, zodat deze
voor nederlands 314 delen telt, voor
engels 98, voor frans 120, voor duits
107, voor aardrijkskunde 65, voor
biologie 40 delen. De lerarenbiblio-
theek bevat 33 delen.
EINDEXAMENS.
Uet eindexamen A vond plaats op
22 en 23 juni met als deskundi
gen Dr. H. v. Velthoven, W. H. A.
Kockelmans en A. A. Oosterwijk.
Alle zes candidaten* slaagden.
Het eindexamen B vond plaats op
30 juni en 1 juli met als deskundi
gen D!r. J. Bijl, Dr. L. H. Louwe
Kooymans en Mr. G. J. v. Brakel.
Van de zeven candidaten slaagden
er vijf, terwijl er twee moesten
worden afgewezen.
Met dankbaarheid mag worden te
ruggezien op het afgelopen jaar.
Het werken in het nieuwe gebouw
is een genoegen. Op de rijksbegro
ting 1956 zijn gelden uitgetrokken
voor een afd. middelbare meisjes
school, zodat wij hiermede op 1
september 1956 hopen aan te van
gen. Er werd regelmatig contact ge
houden met de ouders.
Het aantal leerlingen nam weder
om toe. De heren Scheps, van Be
zooyen en de Jongh legden met
goed gevolg hun examens af, zodat
zij voor hun hoofdvakken volledig
bevoegd werden. Het aantal onbe
voegd gegeven lessen bedraagt aan
het eind van dit jaar slechts 9%.
der Protestants Christelijke Streek H.B.S. voor
Waalwijk en Omgeving.
Uet jaar 1955 zal in de geschiede
nis van onze school ongetwijfeld
een belangrijk jaar genoemd blij
ven, daar op 11 januari de officiële
opening van het nieuwe gebouw aan
de Floris V-laan te Waalwijk, in
aanwezigheid van vele autoriteiten,
leden en ouders van leerlingen,
door Prof. A. M. Donner, voorzitter
van de Bond van Verenigingen
voor Chr. Middelbaar en Voorberei
dend Hoger Onderwijs, plaats vond.
Mede door dit gebouw kreeg on
ze school in Waalwijk en omgeving
meer bekendheid en gezien 't leer
lingenaantal kunnen wij thans zeer i
zeker van een Streek-school spre
ken.
De belangrijkheid van onze school
zal zeker nog toenemen wanneer op
1 september 1956 met de afdeling
Middelbare Meisjesschool kan be- i
gonnen worden.
Een woord van dank aan de di- l
verse Gemeente-besturen voor de
steun (vaak op heel bijzondere wij- j
ze verleend) is hier zeker op zijn j
plaats.
ontstond een nieuwe vacature. Per
31 december 1955 bestaat het be
stuur uit de volgende leden:
1. H. Kerst, Sprang-Capelle, wnd.
voorzitter; 2. C. P. van den Hoven,
Waalwijk, secretaris-penningmees-
ter; 3. A. J. Bouman, Waspik; 4.
De. W. de Graaf, 's-Gravenmoer;
Verkrijgbaar in diverse fijne vruchtensmaken, los a 32 cent per 100
gram en in rollen a 17 cent. Let op de naam RANG op het be
schermend omhulsel van elk „Rangetje" en op iedere rol.
der Griendt. Vrij kort na het be
gin van zijn opleiding haalde hij
zijn kleine en grote brevet, ter
wijl hij werd bevorderd tot ser
geant.
Tijdens de oorlogsdagen van
mei 1940 was hij ingezet op het
vliegveld Bergen aan Zee, van
waar hij de snelste jagers vloog
en herhaalde malen aanvallen
op de Duitse troepen ondernam.
Bij de capitulatie werd ook ser
geant Roxs krijgsgevangene ge
maakt.
Toen de geallieerde troepen in
1945 in België waren binnenge
trokken, nam hij onmiddellijk
weer contact op met de generale
staf, destijds gedetacheerd te
Brussel en werd hij weer onmid
dellijk ingezet via België met de
uitvoering van verschillende op
drachten bij het oorlogvoeren
Na de capitulatie van Duits
land werd hij naar Engeland ge
zonden om daar opgeleid te wor
den tot R.A.F.-piloot en tijdens
zijn test als zodanig werd hij te
gelijkertijd getest voor instruc
teur-vlieger.
Teruggekomen naar Nederland
werd hij gedetacheerd op de
vliegbasis Woensdrecht bij Ber-
genopzoom, waar hij geruime
tijd als instructeur-vlieger werk
zaam was.
Nog steeds was hij sergeant,
terwijl de instructeurs bij de Ne
derlandse Luchtmacht momen-
J.euualIe?Tde ranS van officier
hebben. Hier kwam dus reeds 'n
bepaalde controverse naar voren.
Waar de collega's van hem tege-
lnkertnd zijn superieuren waren.
Door zijn opleiding van HBS met
3-jarige cursus was het niet mo
gelijk hem de officiersrang te ge
ven, maar op grond van presta
ties en toen reeds bewezen dien
sten werd hij beëdigd tot vaan
drig en korte lijd later werd hij
bevorderd tot resp. 2e luitenant,
momenteel Liaison Officer aan de
Air Base, te Brian in Texas U.S.
Kapitein Roxs is in Waalwijk
en omgeving zeer zeker bekend
en het kan mogelijk interessant
zijn enige antecedenten uit zijn
loopbaan hier weer te geven.
Hij werd geboren op 20 seji-
tember 1919 te Waalwijk en be
zocht na de lagere school de HBS
met 3-jarige cursus alhier, reeds
toen met de bedoeling in militai
re dienst de luchtmacht mede te
gaan vertegenwoordigen.
Als dienstplichtige werd hij ge-
Elaatst op het vliegveld Soester-
erg, waar hij zijn opleiding
kreeg van de bekende instruc
teur en sergeant-vlieger Piet van
„Toet-toet, toet-toet!" toeter
de het op een dag door het dorp.
De brandweerauto suisde de kerk-
heuvel af, draaide om het dorps
plein, toeterde nog eens flink en
reed vlug verder naar de school
waarvoor hij stopte. De onder
wijzer kwam naar buiten gelopen
en riep: „We hebben de prullen
mand zelf al leeggegooid, ik be
doel natuurlijk het vuur dat in
de prullenmand zat, het is al
weer helemaal in orde, jullie
kunnen wel weer weg gaan!" En
toen reed de brandweerwagen
weer weg, maar dit keer zonder
„toet-toet".
Een paar muisjes die vlak te
genover de school woonden, bij
de koopman die zo goed voor hen
was, voncjen deze brandweerge
schiedenis reusachtig opwin
dend. „Wij willen ook 'n brand
weer hebben" zeiden ze, „er be
staat niets mooiers dan 'n brand
weerman met een bijl in zijn gor
del en met 'n helm óp z'n hoofd".
.Na een paar dagen was de hele
uitrusting al in orde. De auto
vonden zij staan bij de poort, de
zoon van de koopman had pas 'n
nieuwe autoped gekregen en hij
speelde nu niet meer met de wa
gen. De brandspuit bestond uit
een stuk ventielslang en de em
mers waren twee vingerhoeden
die ze bij de koopman uit de
schuifla hadden gehaald. Dan
waren er ook nog helmen en die
waren werkelijk heel erg mooi.
Je zult me misschien niet gelo
ven, maar* het waren halve ha-
zelnootdoppen. Ja, die muisjes
hadden werkelijk aan alles ge
dacht.
Op een dag riep een van de
muizen: „Bim-bam, bim-bam
brand! Bim-bam brand!
De muisjes sprongen met een
vaart in de auto en daar reden
ze er op los, terwijl ze hard „toet-
toet, toet-toet!" schreeuwden. Op
de weg lag een klein sigaren-
peukje te roken, of beter gezegd
te smeulen. De kleine brandweer
mannen zetten zich vlug aan het
werk. Een trechter werd bij de
slan" gehouden en daar gooiden
ze t water door heen. Het duur
de alles bij elkaar maar een half
uur en ze hadden de brand ge
blust, want het sigarenpeukje
rookte niet meer. Ze wiemen het
onder een boom, sprongen weer
in de brandweerwagen en reden
terug naar hun huis bij de koop
man. O, wat waren ze moe ge
worden
Ze gingen naast de wagen op
de grond liggen en vielen alle
maal meteen in slaap. De helmen
hadden zij natuurlijk opgehou
den want zij moesten meteen
klaar zijn als een van de muisjes
weer „bim-bam brand!" zou roe
pen.
lste luitenant en kapitein.
Intussen werden Nederlandse
jongens in Amerika opgeleid on
der controle van de Amerikaanse
Luchtmacht en men had daar
voor leiding nodig, die zich be
zig hield met de sociale en gees
telijke belangen van dezejon
gens; een toeziend oog hield op
hun ligging en onderdak; de
vliegvelden waar zij werkzaam
waren, controleerde, etc. etc.
In 1951 kwam er op de contro
leplaats weer een wijziging en er
werd een beroep gedaan op ka
pitein Roxs om de opengevallen
plaats in te nemen. Hij heeft dit
spontaan aanvaard en vertrok
begin 1952 naar Brian in Texas.
De Nederlandse Missie in Was
hington was zijn superieur en
J<aPll.ein Roxs representeerde bij
officiële gelegenheden de Neder
landse regering.
Naar wij uit tijdschriften en uit
de pers hebben kunnen lezen,
heeft kanitein Roxs in Brian
waardevolle werkzaamheden ver
richt in het belang van de Ne
derlandse regering, van de Ne
derlandse luchtmacht en van de
Nederlandse jongens, die onder
zijn controle waren gesteld.
De Air Base Brian wordt opge
heven en op 21 mei a.s. komt ka-
xr jln. R°xs met zijn gezin naar
Nederland terug, wTaar hij waar
schijnlijk gedetacheerd zal wor
den bij de Generale Staf.
Kapitein Roxs en zijn echtgenote tijdens een receptie ter gelegenheid
van de verjaardag van onze Koningin in een dër achter ons liggende
jaren, gehouden op de Air Base Brian in Texas.
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
Door
ALLAN PENNING.
9).
En al lagen nu al die guldens, tot
de laatste toe, weer op tafel,
daarmee was het spul voor hem
nog niet afgelopen. Het was een
soort van majesteitsschennis, de
eer van de bank was aangerand
en een poging om een bank op te
lichten, kan zo maar niet zonder
meer voorbij worden gegaan. Hij
keek heel boos en zweeg. Tony
voelde zich gans niet op zijn ge
mak. Uiterlijk probeerde hij nog:
„Dus, mijnheer Van Laeken, als
u zo goed wilt zijn even te tele
graferen
„Mijnheer Duvenaire", zei de
bankier ernstig, „u schijnt de
zaak een beetje te licht op te
vatten. Hoe gaarne ik ook ande
re woorden zou willen gebruiken
moet ik u er nogmaals op attent
maken, dat dit een zuiver geval
van oplichting is en terugbeta
ling van het ontvangen geld de
zaak maar niet zonder meer uit
de wereld kan helpenIk doe
het met tegenzin, omdat wereld
kundig maken van zoiets de
naam van de bank niet ten goe
de kan komen, maar toch ben ik
verplicht mijn directie van dit
geval op de hoogte te brengen en
verdere instructies te vragen.
Aan de directie moet ik de beslis
sing overlaten of zij een aan
klacht tegen u wenst in te die
nen.
Nu was de bankman een ge
trouwde kerel met vier opgroei
ende jongens die alle vier in Hol
land studeerden en hem maande
lijks een schep geld kostten. Zijn
vrouw was een luxe paardje en
Pa had, hoe hij ook sjouwde, ter
nauwernood een cent opzij weten
te leggen Zijn baantje was dus
alles was hij had en Tony wist
het. Toen gooide hij zijn laatste
kaart op tafel.
„Ja, mijn heer Van Laeken, ik
weet maar al te zeer, hoe bank-
directies over dit soort gevallen
denken. Maaren daar moet
u ook eens even over piekeren...
ik weet ook hoe bankdirecties
denken over agenten, die zich
valse documenten in d'r handen
laten stoppenDus
Toen zweeg de heer Van Lae
ken en een uurtje later ging het
telegram in zee en was Tony de
oude weer.
„En", zo besloot de ingewijde,
„dat was de laatste transactie,
die Duvenaire hier onder de tro
penzon gedaan heeft. Een paar
dagen er na zat hij op een boot
naar Europa en ik voor mij hoop
dat hij daar wijzer zal zijn
En jij kapitein Wins, jij hebt 'm
gered, anders bezat hij nu geen
rooie sou.
„Nou", zuchtte Peter, ,,zo zie
je, hoe je onwetend goed kunt
doen, maaréén ding be
zweer ik je, van mijn leven geef
ik geen connossement meer af,
voordat de barang aan boord
isMet connossementen zon
der stuurmansrecu zullen ze mij
niet meer vangen."
HOOFDSTUK 3.
Waarin Peter Wins een slank
figuurtje in een fleurig jurkje
ontmoet en vervolgens kennis
maakt met een zure oude heer,
aan wie hij zich voorstelt als
aanstaande schoonzoon.
En nu lag de „Ping Ho" weer
op de rede van Singapore.
Peter Wins op de commando
brug, in een schoon helderwit
pak, terwijl Bill McLeod, in een
vuile broek en een gescheurd
singlet op het reeds gesloten luik
één zijn hart uitstortte op een
hondharmonika.
„Bill", riep Peter Wins, „hoe
laat zijn we klaar? Ik heb mijn
uitklaring voor zeven uur, dus
kan ik er op rekenen dat je dan
de lading d'r in hebt? Ik ga eten
in de stad."
„Nog vier lichters, kap'tein",
schreeuwde Bill, terwijl hij zijn
muzikale overpeinzingen even
onderbrak. „Als ze op tijd langs
zij zijn, ben ik om half zeven
klaar."
Peter Wins ging zijn hut bin
nen en verdiepte zich in 'n boek.
Een paar minuten later stak Bill
zijn kop om de deur van de ka
juit.
„Hare Koninklijke Hoogheid
in hoogst eigen persoon is in
aantocht", fluisterde hij met een
sarcastisch lachje.
Peter sprong op, viel bijna
over Bill's voeten en vloekte. j
„Donder op, kerelLaat liever
de valreep zakken, maar houd je
handen voor je gezicht, anders
maak je de kinderen aan het
schrikken."
Hij ging de brug op en tuurde
over het water. Een snelle stoom-
launch kliefde het gladde water
oppervlak en kwam recht op de t
„Ping Ho" af. Op de boeg stond
een slank figuurtje in een fleu
rig jurkje en zwaaide. Peter
zwaaide terug en zijn gezicht
straalde van vreugde.
Hij had nooit tijd gehad zich
met vrouwen af te geven, totdat
hij Eve Bornsen had ontmoet. Zij
was de twintigjarige dochter van
een der oudste kapiteins van de
maatschappij, die Peter vaarwel
had gezegd en zij hadden elkaar
ontmoet op de tennisclub, waar
Wins door een der Singapore'se
producten-handelaren was geïn
troduceerd.
Alles, wat Eve ontbroken had
in de gehele kliek van bankem-
ployé's, jonge advocaatjes, amb
tenaren en soortgenoten, die
steeds om haar heen zwermden,
vond ze in de stoere en bijna
overmoedige Peter. Een kerel
waaruit kracht, energie en durf
straalden, een vent, waaruit de
frisse zeewind en de zucht naar
avontuur je tegemoet waaiden.
De open en klaarblauwe ogen
këken je onbevreesd en eerlijk
aan, zijn taal was natuurlijk en
hij spotte met alle conventies.
Een kerel uit één stuk, heerlijk
gezond, knap, onversaagd, kort
om het prototype van de man,
zoals zij die zich gedroomd had.
En Peter zag in haar de vrouw
van z'n dromen, de vrouw waar
voor hij kon werken en leven. Zo
zonder meer, waren zij tot elkaar
gedreven en reeds enkele maan
den na hun eerste ontmoeting
zouden ze officieel verloofd zijn
geweest indien er geen pipa was
geweest Vader Bornsen had an
dere idealen omtrent 'n schoon
zoon. Als één der oudste gezag
voerders van de interkoloniale
lijn vond hij het eenvoudig een
gruwel, dat een jong broekje, dat
reeds zijn eerste commando ver
kregen had, de machtige maat
schappij ontrouw was geworden
en zich dan, tot schande voor al
les wat Europeaan was, in de
wilde vaart ging gooien en dat
nog wel met een eigen schip.
Het zou een onuitwisbare vlek
zijn op het wapenschild van de
Bornsens, indien de dochter van
kapitein Bornsen, gezagvoerder
van de „City of Malvern", ge
trouwd zou zijn met zo'n man
netje van een vrachtzoeker, met
een paria Pa Bornsen had er
weinig woorden over vuil ge
maakt, vertrouwende dat Eve 't
onmogelijke zelf zou inzien en
had kort en goed gezegd, dat zij
kon trouwen over zijn lijk alleen.
Dat was natuurlijk melodrama
tisch, want zoiets doet men nu
eenmaal niet.
(Wordt vervolgd).
