BINNEN- EN BUITENLAND
FILMJOURNAAL
H
0,
H,
A
De Harmonie Beatrix te Drunen
in de Ere-afdeling
Gamal Abdei Nasser
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 10 AUGUSTUS 1956
2
De schijnwerper op:
Wie de hoofdfiguur in het we
relddrama: Naasting Suez -Ka
naal Maatschappij", Gamal Ab
dei Nasser, van wat naderbij wil
leren kennen, moet zich verplaat
sen naar het Egypte van, enige
tientallen jaren terug, toen dit
„produkt van de Nijl", zoals het
land vaak genoemd wordt, zucht
te onder het juk van onwetend
heid, achterlijkheid en uitbuiting,
niet het minst bevorderd en in
stand gehouden door ex-koning
Faroek.
Het land schreeuwde om een
man, die het van de rand van de
afgrond zou wegtrekken. Midden
in een nijpende laagconjunctuur
en omgeven door een onvoorstel
bare armoede, werd op 15 augus
tus 1918 Gamal Abdel Nasser als
zoon van een middenstander te
Alexandrië geboren. En juist in
een tijd, dat de mens zij het
dan onbewust voor allerlei in
drukken openstaat, brak in 1919
een revolutie uit, die, naar hijzelf
met veel klem beweert, een be
slissende invloed op zijn leven
heeft uitgeoefend. Geheel zijn le
ven, waaronder nu ook weer zijn
besluit om de Suez Kanaal Maat
schappij te nationaliseren, is
doorspekt met het idee en de
wil Egypte tot een vrije natie te
maken. ,,De strijd tegen de bui
tenlandse imperialisten kunnen wij
alleen met succes voeren, wan
neer wij het volk niet in de eer
ste plaats een goede militaire
training, maar vooral een grote
dosis kennis meegeven". Hoewel
Nasser thans de gevaarlijke weg
van èen dictator opgegaan is, en
zich rechten toeëigent, die hij niet
heeft, kan men hem zekere kwa
liteiten niet ontzeggen.
Een vluchtige blik over Nasser's
met moeite en veel tegenwerking
opgebouwde carrière, maakt zijn
houding weer verklaarbaar.
Als jong cadet op de Militaire
Academie voerde hij het princiep
Kennis is macht" onvermoeibaar
streng door, doch zag tevens in,
dat het bewerken van een om
wenteling nu niet het werk van
een paar dagen praten is. Op de
Hogere Krijgsschool groepeerde
hij van het begin af aan een kring
betrouwbare officieren om zich
heen met wie hij in het geheim de
plannen voor een beter Egypte
besprak, zonder ooit zijn persoon
lijke gevoelens te laten meespre
ken. Onder zijn collega's officie
ren preekte hij als jong' aanko
mend luitenant een nieuw prin
ciep, gebaseerd op broederlijke
kameraadschap, die de Egypti
sche strijdkrachten in die jaren
totaal niet kende. Wanneer u iets
wilt weten van de tegenwerking
en intriges van de hogere offi
cieren, vertelt iedere Egyptenaar
u met graagte van zijn benoeming
tot eerste officier voor de Soedan,
toen het voor al zijn superieuren
duidelijk was, dat Nasser op deze
functie wel zou struikelen en zij
eindelijk een gerede aanleiding
zouden vinden hem ontslag aan te
zeggen.
Dikwijls hoort men de mening
verkondigen, dat het een militair
niet gelukt 'n staatsgreep of om
wenteling te bewerkstelligen zon
der veel bloed te vergieten.
Doch in de revolutie, die Nas
ser met zijn vrienden Zararya
Moheyddin en Anwar El - Sadat
in de nacht van 22 op 23 juli '52
onder het luiden van de vrijheids-
klokken ontketende, verdween de
tyrannie in korte tijd, terwijl er
geen bloed vloeide. Dit alles geeft
wel aan, dat Nasser naast mili
taire kwaliteiten ook politieke
kwaliteiten heeft.
Maar hij heeft zich helaas op
het gevaarlijke pad begeven, dat
Hitler, Mussolini en Stalin naar
de afgrond heeft gevoerd.
In vier jaar tijd heeft hij in sa
menwerking met zijn vrienden en
trouwe collega's een economisch
program opgebouwd, dat Egypte
tot hogere ontwikkeling zal bren
gen.
Helaas wekken zijn methoden
niet overal vertrouwen. Zijn hou
ding tegenover Israël maakt hem
zelfs verdacht. Toch is Nasser
wel populair bij het Egyptische
volk, hij bleef tot op heden een
eenvoudige man, die als alle offi
cieren nog steeds een eenvoudige
5-kamer fat bewoont.
Op en top militair staat hij
's morgens om 6 uur op, waarna
hij eerst verschillende functiona
rissen ontvangt. Na een kort,
uiterst sober ontbijt bestaande uit
bonen, brood en thee, ontvangt hij
op zijn regeringsbureau de gehe
le dag mensen van allerlei pluima
ge, die slechts na een buitenge
woon onofficiëel telefoontje ver
zekerd zijn van een bezoek aan
hun staatshoofd, die tot 1952 voor
iedere Egyptenaar volslagen on
bekend was, maar nu na presi
dentsverkiezingen, waar 99
van Egypte op hem stemde, op de
lippen van iedere Egyptenaar ligt.
Het fanatisme echter heeft hem
j en velen reeds zover te pakken,
dat men zijn houding en positie
slechts gevaarlijk kan noemen.
iBinnenland
De Ambonezen uiten hun
ontevredenheid.
De gebeurtenissen in het Am
bonezenkamp West-Kapelle, heb
ben hun weerslag gevonden in het
kamp Beenderribben, bij Steenwij-
kerwold. In de loop van maan
dagmiddag heeft een aantal be
woners van dit kamp in Steenwijk
inkopen gedaan zonder hiervoor
te betalen. Het betrof in hoofd
zaak levensmiddelen. Bedragen
tot 70 gulden werden er besteed.
De Ambonezen weigerden voor
de waren te betalen. Zij ver
klaarden dat de rekeningen naar
de minister van maatschappelijk
werk in 's Gravenhage gestuurd
moesten worden.
De Ambonezen uit Beenderrib
ben hebben zich ook maandag
avond niet onbetuigd gelaten.
Enige groepjes kampbewoners
hebben, toen de boeren aan het
melken waren, de melkers de ge
vulde melkbussen onder de han
den weggehaald, met de bood
schap dat de rekening maar naar
het ministerie van maatschappe
lijk werk gezonden moest wor
den. De rijkspolitie heeft het kamp
daarop onder zware bewaking
gesteld.
Dochter van Sir Henry Deterding
getrouwd met Tilburger.
Ongeveer een half jaar geleden
maakte de 25-jarige Tilburger Ni
co Keusters kennis met de 19-ja-
rige Louise Deterding, het meisje
waarmee hij vorige week ge
trouwd is. Het bijzondere van dit
geval ligt hierin, dat Louise de
dochter is van wijlen de wereld
bekende multimiljonair Sir Henry
Deterding, de oliemagnaat, die in
1939 op 73-jarige leeftijd overle
den is.
Louise die haar man in Amster
dam leerde kennen, alwaar hij in
de textielbranche werkzaam was,
terwijl zij studeerde aan de Aca
demie voor Beeldende Kunsten
aldaar, gaf haar man destijds een
grote Mercedes-Benz als verlo
vingsgeschenk.
Het jonge paar is in Lugano
voor de wet getrouwd; het kerke
lijk huwelijk werd te Tilburg ge
sloten in de parochie van het H.
Sacrament. Momenteel wonen de
jonggehuwden in Zurich, waar
Nico weer ,,in textiel doet".
Vader en dochtertje in de
Merwede verdronken.
Op een zandplaat aan de zui
delijke oever van de Merwede,
tegenover de schutsluis te Har-
dinxveld, zijn maandag de 40-ja-
rige winkelier K. G. de Ruiter uit
Giessendam en zijn 12-jarige
dochter door verdrinking om het
leven gekomen.
Het gezin, bestaande uit de
ouders en drie kinderen, bracht
aan de Merwede met een andere
familie zijn vakantie door. Het
12-jarig meisje liep achteruit in 't
water in een kuil en verdween in
de diepte. Haar vader begaf zich
te water om het kind te redden,
hoewel hij de zwemkunst niet
machtig was. 1
Daar het eb was, werden va
der en dochtertje door de stroom
meegevoerd. Een 18-jarige jon
gen van het andere gezin heeft
nog tevergeefs getracht de vader
te redden.
Vier gewonden.
Op de rijksweg bij de Moerdijk-
brug onder Dubbeldam is zater
dagmorgen omstreeks negen uur
een auto, bestuurd door de heer
Raeven uit Tilburg, enige malen
over de kop geslagen en vervol
gens in botsing gekomen met een
tegenligger. Alle inzittenden; de
heer Raeven, zijn vrouw en twee
kleinkinderen werden gewond en
moesten naar het ziekenhuis te
Dordrecht worden vervoerd.
Vandaar konden zij later naar
familie in Rotterdam gaan. Me
vrouw Raeven had hoofdwonden.
MUSIS SACRUM
„DE WENTELTRAP"
et is een gemêleerd gezel
schap dat verblijf houdt in het
oude huis van Mrs. Warren.
Daar is op de eerste plaats Mrs.
Warren zelf, een oude ziekelijke
dame. Zij wordt verpleegd door
een meisje dat haar spraakver
mogen heeft verloren, Helen Ca-
pel genaamd. Verder zijn daar de
twee zonen van Mrs. Warren,
professor Warren en Steve War
ren, de secretaresse Blanche en de
huishoudster en haar man.
Ten gevolge van haar gebrek
wordt door de anderen weinig
notitie genomen van Helen. Al
leen dr. Parry, de huisarts, be
moeit zich met haar en wordt ten
slotte verliefd op haar.
In het dorp gebeuren intussen
zeer vreemde dingen. In korte tijd
worden daar namelijk drie perso
nen vemoord die allen een licha
melijk gebrek hadden. Men gaat
zich nu ook over Helen ongerust
maken en men adviseert haar om
het huis te verlaten. Haar liefde
voor dr. Parry doet haar echter
blijven. Blanche krijgt ruzie met
Steve en besluit weg te gaan,
Zij wordt echter in de kelder van
het huis gewurgd. Wie is de
moordenaar? In een beklemmende
klimax wordt dit raadsel opgelost.
De liefhebbers van spanning
en een „unheimische" sfeer zullen
aan deze film genoegen kunnen
beleven.
Toegang 18 jaar.
Vrijdag tot en met zondag.
„SEX-APPEAL".
mens is er onherkenbaar in en het
onmenselijke viert er hoogtij. Po
sitieve waarde heeft dit boek niet,
omdat de mens daarin alleen maar
wordt voorgesteld als een alles
vernietigend beest. Een dank
baar object voor de film dus en
de regisseur Fritz Lang heeft de
gelegenheid om dit verhaal in
celluloid om te zetten dan ook
niet voorbij laten gaan. Het is
knap gebeurd, want Lang weet
wel iets van filmen af, maar men
vraagt zich toch af: met welk
doel is deze film gemaakt. Er is
niets hartverheffends in te be
speuren en de toeschouwer gaat
na afloop dan ook allesbehalve
opgewekt naar huis.
De vrouw die in dit verhaal de
hoofdrol vervult is een monster
van kwaadaardigheid, die de
mannen alleen maar gebruikt om
haar eigen dierlijke neigingen bot
te vieren en daarbij niet kijkt op
een paar moorden. Ten slotte
loopt ze natuurlijk zelf de dood in
de armen en niemand zal het dan
ook erg vinden dat zij door haar
man wordt gewurgd.
Alleen toegankelijk voor acht
tienjarigen met werkelijke levens
ervaring en onderscheidingsver
mogen.
Van vrijdag tot en met zondag.
e sex-appeal in deze film
komt van twee vrouwen die meer
ervaring hebben met revolvers
dan met de vatenkwast en die
men dus beter uit de weg kan
blijven. Het gehele geval draait
om de moord op een journaliste,
die documenten in haar bezit had
die zeer compromitterend waren
voor een machtige gangsterorga
nisatie. Een collega van het
meisje tracht de moord op te los
sen, maar stuit daarbij op twee
vrouwen, die even mooi als raad
selachtig en gevaarlijk zijn. Om
de sfeer te complimenteren komen
er nog in voor een gangster, een
Chinese barkeeper, een vreemd
mannetje met een vioolkist en een
aantal nachtclubs in het mondaine
Marseille. Schietpartijen en wil
de autoritjes onthullen ten slotte
v/at er zo al acher al dat sex-
appeal verborgen zat.
De moraal van het stuk is dat
het met mooie vrouwen ook niet
altijd alles is.
Toegang 18 jaar.
Maandag en woensdag.
LUXOR.
„MENSELIJKE BEGEERTE."
oe desastreus de menselijke
hartstocht tewerk kan gaan be
schreef Emile Zola in zijn roman
„La béte humaine". Er is niets
moois en goeds in dit verhaal, de
„TUSSEN TWEE VUREN'
Is vierde film waarin de no
dige slachtoffers vallen hebben
we dan dit gangsterverhaal,
waarin Ginger Rogers de hoofd
rol vertolkt. Zij is het meisje dat
tegen een gevaarlijke gangster
moet getuigen. Aanvankelijk voelt
ze daar weinig voor, omdat dit
een bijster ongezonde bezigheid
is in het goede Amerika. Ten
slotte geeft ze echter toe en tus
sen haar en een rechercheur van
politie ontstaat een romance. Die
inspecteur eet echter ook van
j twee walletjes, hij is namelijk ook
in dienst van de gangster, het
geen hem uiteraard een dubbel
salaris oplevert. Door het meisje
worden echter de betere gevoe
lens in hem wakker en hij is dan
ook direct bereid om een kogel
op te vangen die voor het meisje
bestemd was. Dit is echter meteen
het einde van de gangster, want
nu gaat het meisje alles vertellen
wat ze weet. Als toeschouwer
denkt men: had ze dat maar met
een gedaan.
Alles bij elkaar zijn er in onze
bioscopen deze week heel wat
lijken te zien. Dit gevoegd bij de
kwaaie zomer doet ons zeggen:
nou, nou!
L"."i33ïfiHÉ0
Toegang 18 jaar.
Maandag en woensdag.
Twee jaar na haar promotie
naar de afdeling Uitmuntendheid
en een jaar voor haar 75-jarig
bestaansfeest, wist de R.K. Kon.
Erk. Harmonie Beatrix, onder
leiding van haar dirigent Ton
Kotter te promoveren naar de
Ere-afdeing. De oude patronaats
harmonie werd hierdoor de beste
harmonie van de Langstraat en
bereikte met deze muzikale pres
tatie een hoogte, welke zij in haar
75-jarig bestaan nog nimmer heeft
bereikt.
In 1924 n.l. wist deze harmonie
de graad van uitmuntendheid te
behalen.
In 1951 werd deze oude ver
eniging in een nieuw kleed ge
stoken. Toen de oude Congrega
tie, waarvan de harmonie een on
derdeel was, verdween, werd zij
een zelfstandige vereniging met
een eigen bestuur. Een bestuur
dat de zaken doeltreffend en ener
giek aanpakte, voortbouwend op
de oude en goede kern, welke nog
aanwezig was. Toen de heer Brok
in 1951 zijn dirigeerstok overgaf
in jongere handen, gaf hij ook 'n
korps over, dat bij hem een goede
school had gehad.
De nieuwe dirigent, Ton Kot
ter, toog in 1953 voor het eerst
naar 'n concours en behaalde toen
al een flinke eerste prijs met 296
punten. In 1954 werd dit sukses
bekroond met een promotie naar
de afdeling Uitmuntendheid, in
welke afdeling in 1955 weer een
flinke eerste prijs met 293 punten
werd behaald. Beatrix bleef niet
op de lauweren rusten en dit 35
man sterke korps bereikte thans
met 301pt. de hoge trap van
de Ere-afdeling,
Dirigent Ton Kotter.
De heer Kotter prees zich dan
ook gelukkig de dirigent te mo
gen zijn van zulk een korps,
waarvan hij vanaf het begin dat
hij de leiding heeft geweten heeft
dat het tot grotere dingen in staat
was. De heer Kotter was er van
overtuigd dat het koper ensemble
nog een graad hoger lag en dat
als de klarinetregisters nog kon
den worden opgetrokken de pres
taties nog groter zouden worden,
De dirigent had waardering
voor zijn mannen en wees er ten
slotte op dat het niet in de eerste
plaats gaat om de prestatie, maar
meer nog om de liefhebberij van
het musiceren.
Voor de toekomst had de diri
gent nog een plan, n.l. een jeugd-
harmonie. JDe jongeren kunnen
zich in een eigen jeugdharmonie
beter ontplooien, terwijl het ook
de animo onder de jongeren zal
verstevigen. De heer Kotter was
dan ook blij voor dit plan bij het
bestuur een gewillig oor te heb
ben gevonden.
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
WILDE VAART
Door
ALLAN PENNING.
39)
Maardit sluit niet uit,
dat ik het op zeer hoge prijs zal
stellen, u van tijd tot tijd, en
wanneer onze koers dat toelaat, in
mijn domein te mogen ontvangen.
Wanneer we eenmaal in open
zee zijn en de koers gesteld is, is
dat alles veel eenvoudiger. Dan
wegen, zoals u begrijpen zult, de
verantwoordelijkheid en het ge
vaar al weer veel minder."
Daarop daalde de passagier,
Ping Yong Seng, de commando
brug af en Peter dacht: „Stel je
voor. dat je die gele makker hier
de gehele dag had met verhalen
over zijn dooie broer."
Kalmpjes vervolgde de „Ping
Ho" haar weg door de Chinese
Zee. De eerste dag [was wat win
derig !en de „Ping Ho" dobberde
op de lange regelmatige golven,
als een meeuw op het deinende
water achter een voorbijgaande
motorschuit in een Amsterdamse
gracht. De passagier van vijftien
honderd dollar had zich slechts
voor een enkel moment aan dek
vertoond, maar het grootste ge
deelte van de dag bracht hij in zijn
hut door. Telkens echter gleed
weer een andere bediende zijn hut
j binnen, om na een kwartier of een
half uur weer naar buiten te ko-
men, BiL McLeod keek zijn baas
eens aan.
1 „Wat zou die gast zo'n hele
dag uitvoeren? Ik zou me knap
pies vervelen, dat weet ik wel...
En wat ie telkens met die andere
kerels te besmoezen heeft, zou ik
ook wel 's willen weten."
,,'t Is een Chinees, Bill, en 'n
hele rijke Chinees op de koop toe.
Zo'n kerel- voelt zich zo deftig,
dat ie niet zelf op z'n kop kan
krabben. Dat moet allemaal door
een koelie gedaan worden. Ach,
daar heb jij zo geen benul van,
Bill, ik trouwens ook niet!"
„Nee, da's vast... Bij mij dans
te zo'n knul binnen de vijf minu
ten de laan uit. Stel je voor, mis
schien laat die zo'n kindermeisje
wel helpen, as tie z'n iverschonin-
kie an doet. Maar, naar de kok
me vertelt, is die kerel uitgehon
gerd." i
„Hoezo, uitgehongerd?Ik
heb die jongen een paar keer zijn
nassi binnen zien brengen, maar
dat was maar een beroerd klein
beetje. Ik weet wel, dat ik er het
leven niet bij zou houden."
„Da's gek", zei Bill, terwijl hij
zijn pet achteruit schoof en zich
op zijn kop krabbelde. „Kok heeft
me net het tegenovergestelde
verteld. Hij heeft die kerels, die
bij de barang wacht houden, de
nassi zien koken en hij zei, dat
er minstens voor tien man was.
Hij was nog jaloers ook, en zei,
dat ze op de „Ping Ho" ook maar
's zulke porties moesten uitdelen.
Ik zei nog tegen hem: „Dat zou je
wel willen, vetlap, en na drie
manaden zeker met zo'n pens
rondlopen, dat je de deur van de
kombuis niet meer binnen kan."
Peter Wins dacht na. Een klein
glimlachje plooide rond zijn lip
pen. „Daar heb je 't al, Bill! Daar
heb je het bewijs, dat voor mijn
voorgevoel juist was. Genoeg
eten voor tien man, zei de kok.
Ik wed alles, wat je wilt, dat er
genoeg is en meer dan genoeg
voor tien man."
„Spreek u maar in raadseltjes
hoor. Ik heb al genoeg geheim
zinnigs moeten doen om een ro
mannetje te vullen, zonder dat ik
wist, wat er aan de hand is. Er
kan dus gerust nog wat bij. Ge
noeg eten voor tien, meer dan ge
noeg voor tien?... Ik kan er geen
touw aan vast knopen."
Even liep Peter Wins de com
mandobrug op en neer. Aan
stuurboord keek hij naar beneden,
aan bakboord gluurde hij of er
niemand in zicht was. Toen fluis
terde hij tegen Bill„Al die ver
halen over die begrafenis in
Shanghai zijn lariekoek, Bill. Die
mooie passagier, mijnheer Ping
Yong Seng, heeft net zo min een
dooie broer in Shanghai als jij of
ik. Hij hoopt echter, dat jij en ik,
en misschien nog de djeremoedi
en een paar Lascaren, als ze in de
weg komen, lijken zullen zijn,
voordat de „Ping Ho" in Shang
hai binnen loopt.
Seng heeft helemaal geen haast
om naar Shanghai te komen; wat
sterker is, Seng wil helemaal niet
naar Shanghai. Het is de laatste
plaats op de wereld, waar hij naar
toe wil."
„Ik word zo langzaam aan een
voudig gek", zei Bill laconiek.
„Maar enfin, wat wil die dan wel?
Alleen maar een beetje in zijn hut
zitten kniezen en dat voor vijf
tienhonderd dollar?"
„Zou jij geen vijftienhonderd
dollar neer leggen, als je er vijftig
duizend dollar voor terug kreeg en
je bovendien je eigen geldje ook
nog op de kop zou kunnen tik
ken?"
„Ik speel mee... Maar hoe wil
die smakker dat gedaan krijgen?
Dat zou ik dan wel 's willen we
ten, want ik grijp er naast."
„Dat zal ik je gauw vertellen,
Bill, ofschoon ik me niet kan be
grijpen, hoe je zo stekeblind kan
zijn. Mijnheer Ping Yong Seng is
net zo min handelaar in het bin
nenland van China als ik de [Sjah
van Perzië ben. Het is een dood
gewone zeerover en hij is van
plan dat partijtje sycee-zilver, dat
een halve ton dollars waard is, in
de wacht te slepen. De bagage
met de luchtgaten is geen bagage;
er zitten nog een paar mannetjes
in, die straks, op het afgesproken
teken, zullen helpen om ons te
overrompelen. En, mannetjes, al
zitten ze ook in kisten, moeten,
zolang als ze leven eten. Daarom
Bill, nogmaals, eten genoeg voor
tien, zegt de kok, en gelijk heeft
ie, want het is eten voor minstens
tien."
Bill's scheel oog puilde uit van
verbazing.
„De smakker! Daar lees je nou
van in boeken, maar, als ze mij
ooit gezegd zouden hebben dat
ik nog 's een zeerover in mijn
bunk zou hebben, dan had ik ze
voor volkomen gek of voor stom
dronken uitgescholden. Maar
wacht 's effe.
Achter uit zijn gordel trok hij
een zwaar zeemansmes. Hij spuw
de in zijn handen, hees zijn broek
op en zei vastberaden
„Ik zal die mooie mijnheer in
mijn hut 's even opzoeken. Ik
slaan 'm zo in de boeie en als tie
het waagt een smoel open te
doen, snij ik 'm aan riemen. Met
zulke lolletjes moeten, ze maar bij
Bill ankomme, dan zijn ze net an
het goeie adres."
„Hou je kalm, Bill en steek dat
gekke ding weg. Wat schieten we
daar nou mee op. Het eerste dat
we nodig hebben is bewijs... Tot
nu toe is het allemaal maar ver
onderstelling en als jij in de pot
komt voor moord, kan ik weer
een nieuwe machinist gaan zoe
ken... Voor mijzelf heb ik geen
greintje twijfel, maar daar doe je
bij de rechter niks mee... En bo
vendien, van een rechter is nog
nooit iemand een cent wijzer ge
worden. We moeten onze eigen
peultjes doppen, Bill, en nu be
grijp je misschien, waarom ik je
dat electrische contact aan Sengs
hutdeur heb laten maken, waar
om ik die baklamp tegenover de
barang heb laten zetten met de
schakelaar op de brug en waarom
ik ons automatisch geweer hier bij
de hand heb."
(Wordt vervolgd).