BINNEN- EN BUITENLAND FILMJOURNAAL H 0, H, A De Harmonie Beatrix te Drunen in de Ere-afdeling Gamal Abdei Nasser 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 10 AUGUSTUS 1956 2 De schijnwerper op: Wie de hoofdfiguur in het we relddrama: Naasting Suez -Ka naal Maatschappij", Gamal Ab dei Nasser, van wat naderbij wil leren kennen, moet zich verplaat sen naar het Egypte van, enige tientallen jaren terug, toen dit „produkt van de Nijl", zoals het land vaak genoemd wordt, zucht te onder het juk van onwetend heid, achterlijkheid en uitbuiting, niet het minst bevorderd en in stand gehouden door ex-koning Faroek. Het land schreeuwde om een man, die het van de rand van de afgrond zou wegtrekken. Midden in een nijpende laagconjunctuur en omgeven door een onvoorstel bare armoede, werd op 15 augus tus 1918 Gamal Abdel Nasser als zoon van een middenstander te Alexandrië geboren. En juist in een tijd, dat de mens zij het dan onbewust voor allerlei in drukken openstaat, brak in 1919 een revolutie uit, die, naar hijzelf met veel klem beweert, een be slissende invloed op zijn leven heeft uitgeoefend. Geheel zijn le ven, waaronder nu ook weer zijn besluit om de Suez Kanaal Maat schappij te nationaliseren, is doorspekt met het idee en de wil Egypte tot een vrije natie te maken. ,,De strijd tegen de bui tenlandse imperialisten kunnen wij alleen met succes voeren, wan neer wij het volk niet in de eer ste plaats een goede militaire training, maar vooral een grote dosis kennis meegeven". Hoewel Nasser thans de gevaarlijke weg van èen dictator opgegaan is, en zich rechten toeëigent, die hij niet heeft, kan men hem zekere kwa liteiten niet ontzeggen. Een vluchtige blik over Nasser's met moeite en veel tegenwerking opgebouwde carrière, maakt zijn houding weer verklaarbaar. Als jong cadet op de Militaire Academie voerde hij het princiep Kennis is macht" onvermoeibaar streng door, doch zag tevens in, dat het bewerken van een om wenteling nu niet het werk van een paar dagen praten is. Op de Hogere Krijgsschool groepeerde hij van het begin af aan een kring betrouwbare officieren om zich heen met wie hij in het geheim de plannen voor een beter Egypte besprak, zonder ooit zijn persoon lijke gevoelens te laten meespre ken. Onder zijn collega's officie ren preekte hij als jong' aanko mend luitenant een nieuw prin ciep, gebaseerd op broederlijke kameraadschap, die de Egypti sche strijdkrachten in die jaren totaal niet kende. Wanneer u iets wilt weten van de tegenwerking en intriges van de hogere offi cieren, vertelt iedere Egyptenaar u met graagte van zijn benoeming tot eerste officier voor de Soedan, toen het voor al zijn superieuren duidelijk was, dat Nasser op deze functie wel zou struikelen en zij eindelijk een gerede aanleiding zouden vinden hem ontslag aan te zeggen. Dikwijls hoort men de mening verkondigen, dat het een militair niet gelukt 'n staatsgreep of om wenteling te bewerkstelligen zon der veel bloed te vergieten. Doch in de revolutie, die Nas ser met zijn vrienden Zararya Moheyddin en Anwar El - Sadat in de nacht van 22 op 23 juli '52 onder het luiden van de vrijheids- klokken ontketende, verdween de tyrannie in korte tijd, terwijl er geen bloed vloeide. Dit alles geeft wel aan, dat Nasser naast mili taire kwaliteiten ook politieke kwaliteiten heeft. Maar hij heeft zich helaas op het gevaarlijke pad begeven, dat Hitler, Mussolini en Stalin naar de afgrond heeft gevoerd. In vier jaar tijd heeft hij in sa menwerking met zijn vrienden en trouwe collega's een economisch program opgebouwd, dat Egypte tot hogere ontwikkeling zal bren gen. Helaas wekken zijn methoden niet overal vertrouwen. Zijn hou ding tegenover Israël maakt hem zelfs verdacht. Toch is Nasser wel populair bij het Egyptische volk, hij bleef tot op heden een eenvoudige man, die als alle offi cieren nog steeds een eenvoudige 5-kamer fat bewoont. Op en top militair staat hij 's morgens om 6 uur op, waarna hij eerst verschillende functiona rissen ontvangt. Na een kort, uiterst sober ontbijt bestaande uit bonen, brood en thee, ontvangt hij op zijn regeringsbureau de gehe le dag mensen van allerlei pluima ge, die slechts na een buitenge woon onofficiëel telefoontje ver zekerd zijn van een bezoek aan hun staatshoofd, die tot 1952 voor iedere Egyptenaar volslagen on bekend was, maar nu na presi dentsverkiezingen, waar 99 van Egypte op hem stemde, op de lippen van iedere Egyptenaar ligt. Het fanatisme echter heeft hem j en velen reeds zover te pakken, dat men zijn houding en positie slechts gevaarlijk kan noemen. iBinnenland De Ambonezen uiten hun ontevredenheid. De gebeurtenissen in het Am bonezenkamp West-Kapelle, heb ben hun weerslag gevonden in het kamp Beenderribben, bij Steenwij- kerwold. In de loop van maan dagmiddag heeft een aantal be woners van dit kamp in Steenwijk inkopen gedaan zonder hiervoor te betalen. Het betrof in hoofd zaak levensmiddelen. Bedragen tot 70 gulden werden er besteed. De Ambonezen weigerden voor de waren te betalen. Zij ver klaarden dat de rekeningen naar de minister van maatschappelijk werk in 's Gravenhage gestuurd moesten worden. De Ambonezen uit Beenderrib ben hebben zich ook maandag avond niet onbetuigd gelaten. Enige groepjes kampbewoners hebben, toen de boeren aan het melken waren, de melkers de ge vulde melkbussen onder de han den weggehaald, met de bood schap dat de rekening maar naar het ministerie van maatschappe lijk werk gezonden moest wor den. De rijkspolitie heeft het kamp daarop onder zware bewaking gesteld. Dochter van Sir Henry Deterding getrouwd met Tilburger. Ongeveer een half jaar geleden maakte de 25-jarige Tilburger Ni co Keusters kennis met de 19-ja- rige Louise Deterding, het meisje waarmee hij vorige week ge trouwd is. Het bijzondere van dit geval ligt hierin, dat Louise de dochter is van wijlen de wereld bekende multimiljonair Sir Henry Deterding, de oliemagnaat, die in 1939 op 73-jarige leeftijd overle den is. Louise die haar man in Amster dam leerde kennen, alwaar hij in de textielbranche werkzaam was, terwijl zij studeerde aan de Aca demie voor Beeldende Kunsten aldaar, gaf haar man destijds een grote Mercedes-Benz als verlo vingsgeschenk. Het jonge paar is in Lugano voor de wet getrouwd; het kerke lijk huwelijk werd te Tilburg ge sloten in de parochie van het H. Sacrament. Momenteel wonen de jonggehuwden in Zurich, waar Nico weer ,,in textiel doet". Vader en dochtertje in de Merwede verdronken. Op een zandplaat aan de zui delijke oever van de Merwede, tegenover de schutsluis te Har- dinxveld, zijn maandag de 40-ja- rige winkelier K. G. de Ruiter uit Giessendam en zijn 12-jarige dochter door verdrinking om het leven gekomen. Het gezin, bestaande uit de ouders en drie kinderen, bracht aan de Merwede met een andere familie zijn vakantie door. Het 12-jarig meisje liep achteruit in 't water in een kuil en verdween in de diepte. Haar vader begaf zich te water om het kind te redden, hoewel hij de zwemkunst niet machtig was. 1 Daar het eb was, werden va der en dochtertje door de stroom meegevoerd. Een 18-jarige jon gen van het andere gezin heeft nog tevergeefs getracht de vader te redden. Vier gewonden. Op de rijksweg bij de Moerdijk- brug onder Dubbeldam is zater dagmorgen omstreeks negen uur een auto, bestuurd door de heer Raeven uit Tilburg, enige malen over de kop geslagen en vervol gens in botsing gekomen met een tegenligger. Alle inzittenden; de heer Raeven, zijn vrouw en twee kleinkinderen werden gewond en moesten naar het ziekenhuis te Dordrecht worden vervoerd. Vandaar konden zij later naar familie in Rotterdam gaan. Me vrouw Raeven had hoofdwonden. MUSIS SACRUM „DE WENTELTRAP" et is een gemêleerd gezel schap dat verblijf houdt in het oude huis van Mrs. Warren. Daar is op de eerste plaats Mrs. Warren zelf, een oude ziekelijke dame. Zij wordt verpleegd door een meisje dat haar spraakver mogen heeft verloren, Helen Ca- pel genaamd. Verder zijn daar de twee zonen van Mrs. Warren, professor Warren en Steve War ren, de secretaresse Blanche en de huishoudster en haar man. Ten gevolge van haar gebrek wordt door de anderen weinig notitie genomen van Helen. Al leen dr. Parry, de huisarts, be moeit zich met haar en wordt ten slotte verliefd op haar. In het dorp gebeuren intussen zeer vreemde dingen. In korte tijd worden daar namelijk drie perso nen vemoord die allen een licha melijk gebrek hadden. Men gaat zich nu ook over Helen ongerust maken en men adviseert haar om het huis te verlaten. Haar liefde voor dr. Parry doet haar echter blijven. Blanche krijgt ruzie met Steve en besluit weg te gaan, Zij wordt echter in de kelder van het huis gewurgd. Wie is de moordenaar? In een beklemmende klimax wordt dit raadsel opgelost. De liefhebbers van spanning en een „unheimische" sfeer zullen aan deze film genoegen kunnen beleven. Toegang 18 jaar. Vrijdag tot en met zondag. „SEX-APPEAL". mens is er onherkenbaar in en het onmenselijke viert er hoogtij. Po sitieve waarde heeft dit boek niet, omdat de mens daarin alleen maar wordt voorgesteld als een alles vernietigend beest. Een dank baar object voor de film dus en de regisseur Fritz Lang heeft de gelegenheid om dit verhaal in celluloid om te zetten dan ook niet voorbij laten gaan. Het is knap gebeurd, want Lang weet wel iets van filmen af, maar men vraagt zich toch af: met welk doel is deze film gemaakt. Er is niets hartverheffends in te be speuren en de toeschouwer gaat na afloop dan ook allesbehalve opgewekt naar huis. De vrouw die in dit verhaal de hoofdrol vervult is een monster van kwaadaardigheid, die de mannen alleen maar gebruikt om haar eigen dierlijke neigingen bot te vieren en daarbij niet kijkt op een paar moorden. Ten slotte loopt ze natuurlijk zelf de dood in de armen en niemand zal het dan ook erg vinden dat zij door haar man wordt gewurgd. Alleen toegankelijk voor acht tienjarigen met werkelijke levens ervaring en onderscheidingsver mogen. Van vrijdag tot en met zondag. e sex-appeal in deze film komt van twee vrouwen die meer ervaring hebben met revolvers dan met de vatenkwast en die men dus beter uit de weg kan blijven. Het gehele geval draait om de moord op een journaliste, die documenten in haar bezit had die zeer compromitterend waren voor een machtige gangsterorga nisatie. Een collega van het meisje tracht de moord op te los sen, maar stuit daarbij op twee vrouwen, die even mooi als raad selachtig en gevaarlijk zijn. Om de sfeer te complimenteren komen er nog in voor een gangster, een Chinese barkeeper, een vreemd mannetje met een vioolkist en een aantal nachtclubs in het mondaine Marseille. Schietpartijen en wil de autoritjes onthullen ten slotte v/at er zo al acher al dat sex- appeal verborgen zat. De moraal van het stuk is dat het met mooie vrouwen ook niet altijd alles is. Toegang 18 jaar. Maandag en woensdag. LUXOR. „MENSELIJKE BEGEERTE." oe desastreus de menselijke hartstocht tewerk kan gaan be schreef Emile Zola in zijn roman „La béte humaine". Er is niets moois en goeds in dit verhaal, de „TUSSEN TWEE VUREN' Is vierde film waarin de no dige slachtoffers vallen hebben we dan dit gangsterverhaal, waarin Ginger Rogers de hoofd rol vertolkt. Zij is het meisje dat tegen een gevaarlijke gangster moet getuigen. Aanvankelijk voelt ze daar weinig voor, omdat dit een bijster ongezonde bezigheid is in het goede Amerika. Ten slotte geeft ze echter toe en tus sen haar en een rechercheur van politie ontstaat een romance. Die inspecteur eet echter ook van j twee walletjes, hij is namelijk ook in dienst van de gangster, het geen hem uiteraard een dubbel salaris oplevert. Door het meisje worden echter de betere gevoe lens in hem wakker en hij is dan ook direct bereid om een kogel op te vangen die voor het meisje bestemd was. Dit is echter meteen het einde van de gangster, want nu gaat het meisje alles vertellen wat ze weet. Als toeschouwer denkt men: had ze dat maar met een gedaan. Alles bij elkaar zijn er in onze bioscopen deze week heel wat lijken te zien. Dit gevoegd bij de kwaaie zomer doet ons zeggen: nou, nou! L"."i33ïfiHÉ0 Toegang 18 jaar. Maandag en woensdag. Twee jaar na haar promotie naar de afdeling Uitmuntendheid en een jaar voor haar 75-jarig bestaansfeest, wist de R.K. Kon. Erk. Harmonie Beatrix, onder leiding van haar dirigent Ton Kotter te promoveren naar de Ere-afdeing. De oude patronaats harmonie werd hierdoor de beste harmonie van de Langstraat en bereikte met deze muzikale pres tatie een hoogte, welke zij in haar 75-jarig bestaan nog nimmer heeft bereikt. In 1924 n.l. wist deze harmonie de graad van uitmuntendheid te behalen. In 1951 werd deze oude ver eniging in een nieuw kleed ge stoken. Toen de oude Congrega tie, waarvan de harmonie een on derdeel was, verdween, werd zij een zelfstandige vereniging met een eigen bestuur. Een bestuur dat de zaken doeltreffend en ener giek aanpakte, voortbouwend op de oude en goede kern, welke nog aanwezig was. Toen de heer Brok in 1951 zijn dirigeerstok overgaf in jongere handen, gaf hij ook 'n korps over, dat bij hem een goede school had gehad. De nieuwe dirigent, Ton Kot ter, toog in 1953 voor het eerst naar 'n concours en behaalde toen al een flinke eerste prijs met 296 punten. In 1954 werd dit sukses bekroond met een promotie naar de afdeling Uitmuntendheid, in welke afdeling in 1955 weer een flinke eerste prijs met 293 punten werd behaald. Beatrix bleef niet op de lauweren rusten en dit 35 man sterke korps bereikte thans met 301pt. de hoge trap van de Ere-afdeling, Dirigent Ton Kotter. De heer Kotter prees zich dan ook gelukkig de dirigent te mo gen zijn van zulk een korps, waarvan hij vanaf het begin dat hij de leiding heeft geweten heeft dat het tot grotere dingen in staat was. De heer Kotter was er van overtuigd dat het koper ensemble nog een graad hoger lag en dat als de klarinetregisters nog kon den worden opgetrokken de pres taties nog groter zouden worden, De dirigent had waardering voor zijn mannen en wees er ten slotte op dat het niet in de eerste plaats gaat om de prestatie, maar meer nog om de liefhebberij van het musiceren. Voor de toekomst had de diri gent nog een plan, n.l. een jeugd- harmonie. JDe jongeren kunnen zich in een eigen jeugdharmonie beter ontplooien, terwijl het ook de animo onder de jongeren zal verstevigen. De heer Kotter was dan ook blij voor dit plan bij het bestuur een gewillig oor te heb ben gevonden. FEUILLETON van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN" WILDE VAART Door ALLAN PENNING. 39) Maardit sluit niet uit, dat ik het op zeer hoge prijs zal stellen, u van tijd tot tijd, en wanneer onze koers dat toelaat, in mijn domein te mogen ontvangen. Wanneer we eenmaal in open zee zijn en de koers gesteld is, is dat alles veel eenvoudiger. Dan wegen, zoals u begrijpen zult, de verantwoordelijkheid en het ge vaar al weer veel minder." Daarop daalde de passagier, Ping Yong Seng, de commando brug af en Peter dacht: „Stel je voor. dat je die gele makker hier de gehele dag had met verhalen over zijn dooie broer." Kalmpjes vervolgde de „Ping Ho" haar weg door de Chinese Zee. De eerste dag [was wat win derig !en de „Ping Ho" dobberde op de lange regelmatige golven, als een meeuw op het deinende water achter een voorbijgaande motorschuit in een Amsterdamse gracht. De passagier van vijftien honderd dollar had zich slechts voor een enkel moment aan dek vertoond, maar het grootste ge deelte van de dag bracht hij in zijn hut door. Telkens echter gleed weer een andere bediende zijn hut j binnen, om na een kwartier of een half uur weer naar buiten te ko- men, BiL McLeod keek zijn baas eens aan. 1 „Wat zou die gast zo'n hele dag uitvoeren? Ik zou me knap pies vervelen, dat weet ik wel... En wat ie telkens met die andere kerels te besmoezen heeft, zou ik ook wel 's willen weten." ,,'t Is een Chinees, Bill, en 'n hele rijke Chinees op de koop toe. Zo'n kerel- voelt zich zo deftig, dat ie niet zelf op z'n kop kan krabben. Dat moet allemaal door een koelie gedaan worden. Ach, daar heb jij zo geen benul van, Bill, ik trouwens ook niet!" „Nee, da's vast... Bij mij dans te zo'n knul binnen de vijf minu ten de laan uit. Stel je voor, mis schien laat die zo'n kindermeisje wel helpen, as tie z'n iverschonin- kie an doet. Maar, naar de kok me vertelt, is die kerel uitgehon gerd." i „Hoezo, uitgehongerd?Ik heb die jongen een paar keer zijn nassi binnen zien brengen, maar dat was maar een beroerd klein beetje. Ik weet wel, dat ik er het leven niet bij zou houden." „Da's gek", zei Bill, terwijl hij zijn pet achteruit schoof en zich op zijn kop krabbelde. „Kok heeft me net het tegenovergestelde verteld. Hij heeft die kerels, die bij de barang wacht houden, de nassi zien koken en hij zei, dat er minstens voor tien man was. Hij was nog jaloers ook, en zei, dat ze op de „Ping Ho" ook maar 's zulke porties moesten uitdelen. Ik zei nog tegen hem: „Dat zou je wel willen, vetlap, en na drie manaden zeker met zo'n pens rondlopen, dat je de deur van de kombuis niet meer binnen kan." Peter Wins dacht na. Een klein glimlachje plooide rond zijn lip pen. „Daar heb je 't al, Bill! Daar heb je het bewijs, dat voor mijn voorgevoel juist was. Genoeg eten voor tien man, zei de kok. Ik wed alles, wat je wilt, dat er genoeg is en meer dan genoeg voor tien man." „Spreek u maar in raadseltjes hoor. Ik heb al genoeg geheim zinnigs moeten doen om een ro mannetje te vullen, zonder dat ik wist, wat er aan de hand is. Er kan dus gerust nog wat bij. Ge noeg eten voor tien, meer dan ge noeg voor tien?... Ik kan er geen touw aan vast knopen." Even liep Peter Wins de com mandobrug op en neer. Aan stuurboord keek hij naar beneden, aan bakboord gluurde hij of er niemand in zicht was. Toen fluis terde hij tegen Bill„Al die ver halen over die begrafenis in Shanghai zijn lariekoek, Bill. Die mooie passagier, mijnheer Ping Yong Seng, heeft net zo min een dooie broer in Shanghai als jij of ik. Hij hoopt echter, dat jij en ik, en misschien nog de djeremoedi en een paar Lascaren, als ze in de weg komen, lijken zullen zijn, voordat de „Ping Ho" in Shang hai binnen loopt. Seng heeft helemaal geen haast om naar Shanghai te komen; wat sterker is, Seng wil helemaal niet naar Shanghai. Het is de laatste plaats op de wereld, waar hij naar toe wil." „Ik word zo langzaam aan een voudig gek", zei Bill laconiek. „Maar enfin, wat wil die dan wel? Alleen maar een beetje in zijn hut zitten kniezen en dat voor vijf tienhonderd dollar?" „Zou jij geen vijftienhonderd dollar neer leggen, als je er vijftig duizend dollar voor terug kreeg en je bovendien je eigen geldje ook nog op de kop zou kunnen tik ken?" „Ik speel mee... Maar hoe wil die smakker dat gedaan krijgen? Dat zou ik dan wel 's willen we ten, want ik grijp er naast." „Dat zal ik je gauw vertellen, Bill, ofschoon ik me niet kan be grijpen, hoe je zo stekeblind kan zijn. Mijnheer Ping Yong Seng is net zo min handelaar in het bin nenland van China als ik de [Sjah van Perzië ben. Het is een dood gewone zeerover en hij is van plan dat partijtje sycee-zilver, dat een halve ton dollars waard is, in de wacht te slepen. De bagage met de luchtgaten is geen bagage; er zitten nog een paar mannetjes in, die straks, op het afgesproken teken, zullen helpen om ons te overrompelen. En, mannetjes, al zitten ze ook in kisten, moeten, zolang als ze leven eten. Daarom Bill, nogmaals, eten genoeg voor tien, zegt de kok, en gelijk heeft ie, want het is eten voor minstens tien." Bill's scheel oog puilde uit van verbazing. „De smakker! Daar lees je nou van in boeken, maar, als ze mij ooit gezegd zouden hebben dat ik nog 's een zeerover in mijn bunk zou hebben, dan had ik ze voor volkomen gek of voor stom dronken uitgescholden. Maar wacht 's effe. Achter uit zijn gordel trok hij een zwaar zeemansmes. Hij spuw de in zijn handen, hees zijn broek op en zei vastberaden „Ik zal die mooie mijnheer in mijn hut 's even opzoeken. Ik slaan 'm zo in de boeie en als tie het waagt een smoel open te doen, snij ik 'm aan riemen. Met zulke lolletjes moeten, ze maar bij Bill ankomme, dan zijn ze net an het goeie adres." „Hou je kalm, Bill en steek dat gekke ding weg. Wat schieten we daar nou mee op. Het eerste dat we nodig hebben is bewijs... Tot nu toe is het allemaal maar ver onderstelling en als jij in de pot komt voor moord, kan ik weer een nieuwe machinist gaan zoe ken... Voor mijzelf heb ik geen greintje twijfel, maar daar doe je bij de rechter niks mee... En bo vendien, van een rechter is nog nooit iemand een cent wijzer ge worden. We moeten onze eigen peultjes doppen, Bill, en nu be grijp je misschien, waarom ik je dat electrische contact aan Sengs hutdeur heb laten maken, waar om ik die baklamp tegenover de barang heb laten zetten met de schakelaar op de brug en waarom ik ons automatisch geweer hier bij de hand heb." (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1956 | | pagina 2