Waalwijk's nieuwe Technische School.
Gemeenteraad Waalwijk.
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 8 OKTOBER 1956
2
WILDE VAART
Binnenland
Buitenland
Het is het Bestuur van de Waal-
wijkse Ambachtsschool niet voor de
wind gegaan, voorzover het althans
de huisvesting van zijn onderwijs
betreft.
Na gestart te zijn in enkele oude
lokaliteiten, werd door dit voort
varende schoolbestuur, na verkre
gen toestemming van de toenmali
ge Minister van Onderwijs, Kun
sten en Wetenschappen, vrij spoedig
na deze start opdracht gegeven tot
het ontwerpen van de plannen voor
een nieuw definitief schoolgebouw
aan het Vredesplein.
Niemand kon toen bevroeden dat
het nog jaren zou duren vooraleer
deze definitieve bouw werkelijkheid
zou worden. Immers, juist toen de
plannen waren uitgewerkt, kwam
de fatale bouwstop van 1948 en
werd 't schoolbestuur voor de keu
ze gesteld, het onderwijs voort te
zetten op de tot dan toe gebrekkige
wijze, dan wel genoegen te nemen
met wat men in het jargon van die
dagen noemde „semi-permanente"
bouw.
Ofschoon het schoolbestuur er van
overtuigd was dat in de regel niets
zo permanent is als datgene wat als
semi-permanent wordt aangeduid,
nam het, teneinde het onderwijs
niet te stagneren, noodgedwongen
genoegen met het semi-permanente
bouwsel, dat thans op het Vredes
plein staat.
Het zal niemand, die de ontwik
keling van het Waal wij kse techni
sche onderwijs kent, bevreemden,
te vernemen, dat zich reeds enkele
jaren na het betrekken van dit se
mi-permanente schoolgebouw, een
nijpend gebrek aan ruimte open
baarde. Geen wonder dat alle
krachten werden ingespannen om
hierin op korte termijn verbetering
te brengen. En niet zonder resul
taat!
Na het gebruikelijke overleg op
het Ministerie en op nog ettelijke
andere plaatsen, kon opdracht wor
den verleend tot 't maken van een
schetsplan voor een gebouw in de
finitieve vorm, met behoud van het
semi-permanente gedeelte, waarin
dan uiteraard de nodige verbouwin
gen zouden moeten plaats vinden.
Uit deze opdracht resulteerde het
hierbij afgebeelde bouwwerk, waar
voor de bestek-tekeningen en alle
aanbestedingsbescheiden gereed wa
ren op het moment, dat in Den
Haag ten tweede male een bouw
stop werd afgekondigd. Voor de
tweede maal in successie zag het
Waal wij kse- schoolbestuur zich de
deur voor de neus dichtklappen op
het ogenblik, dat het meende veilig
naar binnen te zijn geloodst.
Moeizame onderhandelingen volg
den, onderhandelingen die via ge
prefabriceerde bouw, ten slotte
uitliepen op een toestemming om 't
schoolgebouw te mogen aanbeste
den, indien voorlopig althans de bo
venste verdieping zou achterwege
blijven. En zo moesten voor de der
de maal in successie nieuwe bestek
tekeningen worden vervaardigd, 't
bestek worden gewijzigd en de ge
reed zijnde plannen voor de tech
nische installaties worden herzien.
Het einde kroonde echter ook hier
het werk en als we de waarde van
het verworvene mogen afmeten
naar de inspanning, die het verwer
ven gekost heeft, dan zullen wij in
de hoog gespannen verwachtingen
niet worden teleurgesteld.
ii i
SITUATIE.
Het nieuwe gebouw, waarin hoofd
zakelijk de ruimten voor het theo
retisch onderwijs en voor de „staf"
zijn ondergebracht, is zo geprojec
teerd, dat de hoofdvleugel naar het
Vredesplein is toegekeerd. Door
deze dispositie wordt de bestaande
semi-permanente bouw van die zij
de althans, aan het oog onttrokken.
Juist in verband met de grote
breedte van het Vredesplein, is het
te betreuren, dat de bovenste ver
dieping voorlopig achterwege moet
blijven.
Niettemin zal de voorgestelde si
tuering, het Vredesplein aan de
zuidzijde, de zo hoog nodige slui
ting geven.
INDELING DER GEBOUWEN.
Het technisch onderwijs, en meer
in het bijzonder het lager technisch
onderwijs, heeft in Nederland, na
de tweede wereldoorlog een evolu
tie doorgemaakt, die haar weer
klank vond in de bouw en inrich
ting van de, voor dit onderwijs be
stemde gebouwen.
Het type ambachtsschool van vóór
1940 onderscheidde zich van 't nor
male schoolgebouw voor lager on
derwijs slechts door grotere afme
tingen van die lokaliteiten, waarin
de praktijkvakken en het vakteke
nen werden onderwezen.
Eerst enige jaren na de oorlog
deden enkele industrieën een po
ging om de a.s. industrie-arbeider
meer „werkplaats-minded" te ma
ken. Trachtte men dit aanvankelijk
te bereiken door alléén de leerlin
gen van het 2e studiejaar op te
vangen in één grote werkhal, bij
nadere bestudering en daarbij ge
steund door proefnemingen in het
buitenland (o.a. de école des arts
et métiers van arch. Hans Brech-
buhler in Bern) kwam men al spoe
dig tot een scherpe scheiding in de
structurele opzet bij dit schooltype,
een scheiding n.l. van de theorie-
en tekenlokalen enerzijds en de
zuivere vaklokalen anderzijds.
Zo zijn ook hier in een voorbouw,
die voorlopig begane grond en twee
verdiepingen zal omvatten, de theo
rie- en tekenzalen ondergebracht,
terwijl het praktijkonderwijs zal
worden gegeven in de werklokalen
van het bestaande gebouw, dat,
naar gehoopt wordt, binnen niet al
te lange tijd zal kunnen worden
vervangen door een definitieve
werkhal, waarin dan, gebruik ma
kend van de elders opgedane erva
ringen, de praktijkvakken op de
meest doelmatige wijze kunnen
worden onderwezen.
Wij schrijven hier met opzet „ge
bruik makend van elders opgedane
ervaringen", omdat bij inmiddels
gebouwde technische scholen reeds
duidelijk is gebleken dat er var-
schil bestaat tussen een fabrieks-
werkplaats en een schoolwerk
plaats; in de eerste wordt uitslui
tend gewerkt zonder meer, in de
schoolwerplaats wordt gewerkt en
tegelijkertijd onderwezen
Het binnenkort aan te besteden
theorieblofe krijgt een kelder, waar
in de uitgebreide apparatuur van de
centrale verwarmings-installatie
wordt opgesteld, waarin zich de re-
gelkamer hiervoor bevindt en waar
in een tweetal ruime fietsenbergin
gen met op- en afritten zijn gepro
jecteerd.
De begane grond van dit om
vangrijke gebouw wordt hoofdza
kelijk in beslag genomen door de
kamers van de directeur en die van
de adj,.-directeur, de lerarenkamer,
de administratieruimte en het z.g.
„algemeen magazijn". In het op de
afbeelding zichtbare lagere bouw
lichaam links, bevinden zich de z.g.
handvaardigheidslokalen, vanzelf
sprekend organisch verbonden met
het hogere middendeel.
Op de begane grond in de rech
tervleugel kregen het gymnastiek
lokaal met de bijbehorende dienst
ruimten, als kleedkamer, douche
cellen enz. een plaats.
Via een tweetal royale trappen
huizen worden de verdiepingen be
reikt waar zich in de linkse (lage)
vleugel, dus boven de zo juist ge
noemde handvaardigheidslokalen,
een tweetal tekenzalen bevinden.
De overige ruimte op deze verdie
ping wordt ingenomen door een
aantal theorielokalen en een mo
dern in te richten natuurkunde
leslokaal.
De tweede verdieping van de
middenvleugel bevat een 5-tal nor
male leslokalen, terwijl in de rech
tervleugel een enorm tweezijdig
verlichte cantine is ondergebracht,
volledig uitgerust met keuken, buf
fet en de nodige toiletten.
Cantine en gymnastieklokaal zijn
in verband met een eventueel ge
bruik buiten schooltijd afzonderlijk
te bereiken.
BOUWWIJZE.
Het constructie-systeem is een
betonskelet, met een travee-maat
van 4 m. Alle andere hoofdmaten
zijn hiervan een veelvoud. Dit be
tonskelet is ook in de architectuur
tot uitdrukking gebracht; terwijl de
wandvullingen van baksteen zullen
worden gemetseld, blijft het beton-
materiaal der kolommen in 't zicht.
Wat de architectuur betreft, kan
worden opgemerkt dat bij deze con
ceptie niet is teruggegrepen naar en
nog veel minder voortgebouwd is
op vormen ener versleten bescha
ving. De ontwerpers van dit in
drukwekkend complex, de heren Ir
C. G. Geenen en Ir R. L. T. Oskam
uit Eindhoven, zijn van mening dat,
hoe meer de architectuur in haar
eigen tijd past en gegrondvest is
op de technische regels, die dan
gelden, hoe onsterfelijker de resul
taten zullen zijn. De grootste kunst
werken zijn slechts wat zij zijn,
door het samenwerken en samen
gaan van alle soorten techniek, ge-
dachtenwerelden en levenswijzen
die in de tijd van hun ontstaan be
stonden, waaruit dan naar hunne
mening volgt, dat de richtlijn van
de contemporaire kunstenaar moet
zijn: het juiste begrip van de socia
le en technische wereld van nu.
De architecten deden een be
scheiden poging om het begrip:
„technische school" gestalte te ge
ven in vormen, die ons beter lig
gen, die meer kinderen van onze
tijd zijn, en waarvan verwacht mag
worden dat ze, de van valse roman-
tie gespeende en technisch inge
stelde jeugd, die dit gebouw bevol
ken moet, zullen aanspreken. Men
kan van mening zijn dat eerst een
volgend geslacht de juistheid van
deze stelling zal kunnen bewijzen,
maar dit doet allerminst iets af aan
het feit, dat het industriële Waal
wijk van 1956 wordt verrijkt met
een gebouw, dat kennelijk 't merk
teken van zijn tijd draagt en zich
in elk geval op meesterlijke wijze
invoegt in de industriële sfeefr van
onze gemeente.
DE NIEUWE TECHNISCHE SCHOOL TE WAALWIJK.
Architecten: Ir. C. G. Geenen en
Ir. R. L. T. Oskam te Eindhoven.
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
ALLAN PENNING.
57).
En nog was de klok van tienen
niet koud, of het feest begon...
Er werd geen overbodig woord
gewisseld. De zonnestralen ket
sten even op twee flikkerende
messen, zodat het leek of er von
ken vuur uit het staal spatten en
een Ahmed was een „Qi-devant"
Ahmed. Toen brak Babel los...
Van alle kanten stroomden de
Lascaren aan. Bill, die juist op
het dek kwam aanslenteren,
schoot toe met een snelheid, die
niemand achter hem gezocht had.
Met een paar rukken slingerde
hij de Lascaren uiteen. Als een
warreling van hyena's hadden
ze zich op de moordenaar ge
worpen, maar nu was het rijk
aan Bill alleen. Met één enkele
welgerichte mep sloeg hij de ke
rel buiten westen. „Ziezo" brom
de hij, terwijl hij zijn handen af
veegde, als of hij kolen had ge
schept, „beter laat dan nooit,
maar èen minuut of tien vroeger
was toch wel zo goed geweest...
Ajo lekas..." riep hij tegen een
I
iSuoedeisende openbare vergade
ring voor de leden van de raad der
gemeente Waalwijk, hedenavond
(maandag) om half 8 ten gemeente
huize.
Punten van behandeling:
1. Voorstel tot het aangaan van een
geldlening.
2. Voorstel tot beschikbaarstelling
van een krediet voor uitvoering
van verschillende openbare wer
ken in de buitenpolder.
Uitvoering werken in de
Buitenpolder.
In 1954 en volgende jaren hebben
B. en W. de raad verschillende voor
stellen aangeboden ter zake van de
uitvoering van buitengewone wer
ken in de Buitenpolder, en wel wer
ken van verschillende aard. B. en
W. legden namelijk o.m. projecten
voor, verband houdende met:
1. riolering en zuivering van riool
water,
2. bouwrijp maken van industrie
terrein en
3. watervrij maken van genoemde
nolder.
Het laatste project heeft heel veel
voeten in de aarde gehad. Het is
een aangelegenheid, waarmede -
aldus is het door andere instanties
gesteld ook belangen van andere
gemeenten, ja van een gehele streek
gemoeid zijn. Na velerlei onder
handelingen en besprekingen is een
oplossing gevohden in die geest, dat
watervrij gemaakt zal worden het
gedeelte van de Buitenpolder, ge
legen tussen de nieuw aan te leggen
provinciale weg en de Winterdijk.
Daartoe zal een kade worden ge
legd langs de provinciale weg cn
wel ten noorden daarvan. Dit wa
tervrij te maken gedeelte omvat in
het centrum het uitbreidingsplan
noord en is van vitaal belang voor
de gemeente, omdat het omvat ge
projecteerde terreinen voor hot
nieuwe ziekenhuis, voor een aantal
scholen, voor industrie-terrein en
tenslotte ook voor woningbouw,
terwijl zoals uit het vorenstaan
de reeds blijkt ook de provincia
le weg daarin komt te liggen, als
mede de daarlangs geprojecteerde
locale Parallelwegen, groenstroken
e.d.
Met dit gewijzigd plan van wa
tervrij-making hangen ten nauwste
samen de hiervóór sub 1 en 2 ge
noemde werken.
Bij gevoerde besprekingen met
de Provinciale Waterstaat werd
overeengekomen, dat de diverse
werken, welk,e de gemeente heeft
uit te voeren in de Buitenpolder,
door de Provincie zouden worden
aanbesteed tegelijk met de werken
van de provincie. Dit is gewenst,
omdat de verschillende werken te
zeer ineen vloeien, waardoor allicht
besparing van kosten wordt verkre
gen, terwijl anderzijds de aanwezig
heid van twee of meer aannemers
op eenzelfde complex van werken
niet aanbevelenswaardig is.
De bedoelde aanbesteding heeft
intussen plaats gevonden.
Van de totale aannemingssom is,
ingevolge de gehouden besprekin
gen, een bedrag van ƒ321.000.— ten
laste van de gemeente te brengen.
Dit bedrag is in verband met
door de technische dienst van ge
meentewerken nader gemaakte ra
mingen over de diverse objecten
te verdelen als volgt:
a. ten laste van het slijkbassin van
de zuiveringsinstallatie, alsmede
voor de te maken oprit naar die
installatie 180.000,-
b. voor de watervrij-making
60.000.-
c. voor het bouwrijp-maken van 't
industrieterrein I, namelijk het
terrein ten oosten van de Groen-
steeg 10.920.-
d. voor het industrie-terrein II, ge
legen ten oosten van de Haven
(zuidelijk gedeelte van de gron
den aldaar) 33.280.-
e. voor een ringkade om het gehele
complex van terreinen ten oos
ten van de Haven, met inbegrip
dus van het hiervóór sub d be
doelde terrein 36.800.-
Totaal: 321.000.-
B. en W. menen te mogen aan
nemen dat de raad zijn mening
deelt, dat hier grote behoefte is
aan industrieterreinen. Terrein
II is gunstig gelegep aan de Ha
ven, omtrent welker verbreding
en vernieuwing B. en W. de raad
voorstellen denken aan te bie
den, althans voor uitvoering van
het eerste stadium. Het is be
kend dat industrieterrein aan
goed vaarwater overal gretig af
trek vinden. Het bouwrijp ma
ken kan thans onder gunstige
voorwaarden geschieden met
grond van het te maken slijkbas-
der matrozen, „ga dé kapitein
halen
Met een verwensing werd Pe
ter wakker... Konden ze hem
dan geen ogenblik met rust la
ten... Als ze elkaar dan met alle
geweld af wilden maken, waar
om konden ze dan niet 'n beetje
geschikter moment uitzoeken
Weg zijn schoonheidsslaapEn
fin, hij zou er dan maar even op
los gaan, maar het was een ver
domd vervelende perkarah. Wat
scheelde die ellendige schuit in
vredesnaam Als hij dat alles
had kunnen voorzien, dan had
hij een reis eerder de hele boe!
opgeruimd. Nog nooit was er in
één reis zoveel ellende geweest.
Zou de „Ping Ho" misschien de
lucht gekregen hebben van zijn
plannen en zou ze nu „tinkahs"
krijgen
Hij schoot zijn broek aan en
slapte naar buiten. Even moest
hij tegen de scherpe stralen van
de zon knipperen. Het viel je dan
ook wel machtig rauw op het
lijf...
Op de plecht klitte nog een
partij volk rond het slachtoffer,
dat in een kleine oceaan van eigen
bloed lag. Op een paar meter af
stand lag de dader, als een ver
geten dweil, in zalige onwetend
heid van de dingen, die komen
zouden.. Als een soort Cerberus
waakte Bill over de moordenaar,
(vervolg van pag. 1).
jes van de beide hoogleraren der
vrije universiteit besloten ligt, dat
de A.R. de aangeboden portefeuil
le niet als de verlangde tweede
volwaardige ministerszetel wenst
te aanvaarden. Waarschijnlijk zal
dit het geval blijken te zijn.
klaar om, mocht hij weer bij ko
men, de kerel een tweede opla-
wabber te verkopen, die hem
geen tijd zou geven tot tien te
tellen.
„Mooi spul", nijdigde Peter,
terwijl hij bij de vermoorde neer
knielde. „Deze is tenminste zo
dood als een pier... Misschien
maar goed ook, want als er nog
leven in had gezeten, zou ik toch
niet weten, wat er mee te begin
nen... Daar moet je een vakpil
voor hebben!"
„Ja", beaamde Bill, „van die
zullen we niet veel last meer heb
ben, maar wat moeten we met de
ze kerel aan, kap?"
„Hoe komt die buiten westen?"
„Tegen mijn vuist opgelopen",
verhelderde Bill. „Ik wist niet,
wat die doerak verder van plan
was, dus het leek me het beste
hem maar even rustig te houden."
„Gooi 'm dan maar een paar
putsen water over zijn kop en
sla hem dan in de boeien... Pret
tige herinnering aan je laatste
réis, ik kan niet anders zeggen...
Als het een beetje bezonken is, zal
ik het zakie wel met hem uitzoe
ken... Vanavond of zo..."
Nu kon Peter dit hele gebeu
ren, dat van tijd tot tijd aan boord
onvermijdelijk schijnt te zijn, wel
heel lakoniek opnemen, maar met
dat al bleef het een vervloekt on-
aangename geschiedenis.De eerste
haven die ze aan zouden doen,
was Penang. Politie moest wor
den geseind, dan zeker een dag
oponthoud voor het onderzoek en
dan nog de hele nasleep, die zo n
perkarah onvermijdelijk met zich
brengt.
„En dat moest natuurlijk weer
gebeuren, toen de kapitein in zijn
kooi lag. Het lijkt wel of de duvel
er mee speelt... Ik hoor ze al bij
het onderzoek.... We staan toch
al in zo n goed blaadje, wij men
sen, die niet in een vaste vaart
zijn. Natuurlijk weer een vracht
zoeker, krijg je te horen... Wat
kan je anders verwachten van die
ongedisciplineerde rommeltjes met
bijeen geraapte bemanningen van
wat een ander niet hebben wil!
Alsof zoiets op een vaste lijn niet
voorkomt. Als je Madoerezen op
je rol hebt staan en welk schip
hier in het Oosten heeft dat nou
niet, dan kan je dat elk ogenblik
verwachten..."
s Avonds werd de dader ge
boeid in de kaartenkamer ge
bracht. Peter trachtte iets uit hem
te wurmen, maar, zoals gebruike
lijk, was er geen stom woord uit
hem te krijgen. Het hoe en waar
om bleef een diep geheim, maar
een publiek geheim, waar niet
over werd gesproken.
Zo stoomde de „Ping Ho" ver
der op. Een ogenblik had de kar
stil gestaan, toen het lijk van het
slachtoffer aan de golven werd
toevertrouwd, maar daarna gleed
ae boot weer in de richting van
de equator, alsof er niets gebeurd
was. Alleen zuchtte in het anker
kettingluik een blijkbaar totaal
onverschillige Madoerees in af
wachting van het strafproces, dat
eveneens langs hem heen zou
gaan* Zijn eer was gewroken en
dat was het enige, dat telde.
In Penang kwam de politie aan
boord met veel gewichtige papie
ren, die alle vol werden geschre
ven. De man werd van boord ger
voerd en toen Peter het beetje
lading dat voor deze haven be
stemd was, gelost had, kon de
„Pipg Ho" weer zijn reis vervol
gen. Terloops' had Peter geïnfor-
meer, wat de rijst deed, maar of
schoon de markt niet verder bleek
te zijn gekelderd, was 'er toch nog
geen kwestie van dat hij winst
zou maken, ja, zijn transport was
dan uit zijn eigen zak gekomen.
Maar dat er van geen verdere
daling sprake was, deed Peter al
weer goed. Zijn duiten waren tot
dusver veilig, al moest hij dan
ook zijn vrachtpenningen er bij
inschieten. Dus, dacht hij, het
zaakje nog maar even aankijken
en met zijn volle lading lichtte hij
het anker.
Wat dan? De A.R. is van oor
deel, dat Mr. Burger dan nog
maar eens een andere aanbieding
moet doen. Tegen deze houding
rijst in toenemende mate verzet
bij de P. v. d. A. en V.V.D. Men
spreekt daar van „overvragen"
en een onverantwoord rekken van
deze kabinetscrisis.
Ook in K.V.P.-kringen begint
men zich wat ongerust te maken
over de faites et gestes van de
A.R.-bondgenoot. Niet ten on
rechte, dunkt ons, als de op een
na grootste partij die bij de ver
kiezingen drie zetels gewonnen
heeft, zich om de crisis niet lan
ger te laten duren, neerlegt bij 'n
zetelverdeling, die zij eigenlijk on
redelijk vindt. Dan mag toch min
stens hetzelfde worden verwacht
van een kleinere partij, die bij de
verkiezingen de zwaarste verlie
zen heeft geleden.
Hoog bezoek.
De president van Costarica en
echtgenote hebben een bezoek
aan ons land gebracht.
Zij werden ontvangen door H.
M. de Koningin op 't paleis fe
Amsterdam. Zij legden een krans
bij t nationaal monument, bezoch
ten vervolgens Utrecht en Rot
terdam en des avonds bood H.M.
de Koningin hun een diner aan
in t paleis op de Dam, waarbij
ook prinses Beatrix tegenwoordig
was met vele hoge burgerlijke en
militaire autoriteiten.
Hoofdcommissaris in Amsterdam!
Tot hoofdcommissaris van po
litie in de hoofdstad is benoemd
de heer A. v. d. Molen, tot dus
ver overste bij 't corps Kon. Ma-
réschaussee.
Vliegtuiggranaat gedemonteerd.
Spoorwegman gedood, twee
anderen gewond.
Een wegwerker van de spoor
wegen heeft donderdagmiddag 't
leven verloren, nadat hij ernstig
was verminkt door een granaat,
die hij tezamen met twee andere
wegwerkers trachtte te demonte
ren. Van deze twee collega's
kreeg één een ernstige buikwond.
De mannen hadden de granaat
een 2 cm vliegtuigprojectiel
langs de spoorlijn bij Neder-Har-
dinxveld gevonden en meegeno
men naar hun schaftkeet. Hoewel
ze tevoren gewaarschuwd waren
zijn ze daar tijdens de middag-
schaft begonnen het projectiel te
demonteren door het in een
bankschroef te klemmen en open
te zagen.
Tito opent nieuw offensief voor
onafhankelijkheid.
Maarschalk Tito is vrijdag uit
de Sovjet-Unie teruggekeerd met
versterkt prestige. Van maar
schalk Worosjilof, de Russische
president, kreeg hij de belofte van
een officieel staatsiebezoek aan
Belgrado in de loop van deze
maand. Tegelijkertijd legde hij de
grondslag voor een grootscheeps
offensief op internationale schaal
voor het Titoïsme. Een delegatie
Van de Italiaanse communistische
partij is reeds onderweg. Deze
imaand nog volgen communisti
sche delegaties uit Roemenië,
Hongarije en Frankrijk. In Polen
wordt openlijk de lof gezongen
van Tito's „democratisering". Het
officiële Zuidslavische persbureau
heeft er de nadruk op gelegd, dat
bij alle besprekingen met bezoe
kende delegaties het accent zal
liggen op: onafhanklijkheid, ge
lijkheid en het los staan van eni
gerlei blok. Zuid-Slavië heeft
daarbij onder meer de steun van
de Italiaanse communisten, die
zich hebben uitgesproken voor
„een Italiaanse nationale opvat
ting van het socialisme".
Pools schip met 12 man
gezonken.
Op de Doggersbank, ongev. 160
km uit de Britse kust, is een Pools
vrachtschip gezonken met ver
moedelijk 12 man aan boord.
Donderdag was het schip, de
„Cyrankain moeilijkheden ge
raakt en gekapseisd. Het bleef
echter nog drijven. Een ander
Pools schip pikte zes leden van
de bemanning uit zee op. De red
ders konden zich echter geen
toegang forceren tot het wrak,
waaruit nog klopsignalen werden
gegeven. Op sos-seinen voer een
Noors bergingsvaartuig uit in een
verbeten wedloop met de tijd.
Toen het op de plaats van de
ramp arriveerde, was de Cyranka
reeds onder de golven verdwe
nen.