Waalwijk's nieuwe Technische School. Gemeenteraad Waalwijk. 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 8 OKTOBER 1956 2 WILDE VAART Binnenland Buitenland Het is het Bestuur van de Waal- wijkse Ambachtsschool niet voor de wind gegaan, voorzover het althans de huisvesting van zijn onderwijs betreft. Na gestart te zijn in enkele oude lokaliteiten, werd door dit voort varende schoolbestuur, na verkre gen toestemming van de toenmali ge Minister van Onderwijs, Kun sten en Wetenschappen, vrij spoedig na deze start opdracht gegeven tot het ontwerpen van de plannen voor een nieuw definitief schoolgebouw aan het Vredesplein. Niemand kon toen bevroeden dat het nog jaren zou duren vooraleer deze definitieve bouw werkelijkheid zou worden. Immers, juist toen de plannen waren uitgewerkt, kwam de fatale bouwstop van 1948 en werd 't schoolbestuur voor de keu ze gesteld, het onderwijs voort te zetten op de tot dan toe gebrekkige wijze, dan wel genoegen te nemen met wat men in het jargon van die dagen noemde „semi-permanente" bouw. Ofschoon het schoolbestuur er van overtuigd was dat in de regel niets zo permanent is als datgene wat als semi-permanent wordt aangeduid, nam het, teneinde het onderwijs niet te stagneren, noodgedwongen genoegen met het semi-permanente bouwsel, dat thans op het Vredes plein staat. Het zal niemand, die de ontwik keling van het Waal wij kse techni sche onderwijs kent, bevreemden, te vernemen, dat zich reeds enkele jaren na het betrekken van dit se mi-permanente schoolgebouw, een nijpend gebrek aan ruimte open baarde. Geen wonder dat alle krachten werden ingespannen om hierin op korte termijn verbetering te brengen. En niet zonder resul taat! Na het gebruikelijke overleg op het Ministerie en op nog ettelijke andere plaatsen, kon opdracht wor den verleend tot 't maken van een schetsplan voor een gebouw in de finitieve vorm, met behoud van het semi-permanente gedeelte, waarin dan uiteraard de nodige verbouwin gen zouden moeten plaats vinden. Uit deze opdracht resulteerde het hierbij afgebeelde bouwwerk, waar voor de bestek-tekeningen en alle aanbestedingsbescheiden gereed wa ren op het moment, dat in Den Haag ten tweede male een bouw stop werd afgekondigd. Voor de tweede maal in successie zag het Waal wij kse- schoolbestuur zich de deur voor de neus dichtklappen op het ogenblik, dat het meende veilig naar binnen te zijn geloodst. Moeizame onderhandelingen volg den, onderhandelingen die via ge prefabriceerde bouw, ten slotte uitliepen op een toestemming om 't schoolgebouw te mogen aanbeste den, indien voorlopig althans de bo venste verdieping zou achterwege blijven. En zo moesten voor de der de maal in successie nieuwe bestek tekeningen worden vervaardigd, 't bestek worden gewijzigd en de ge reed zijnde plannen voor de tech nische installaties worden herzien. Het einde kroonde echter ook hier het werk en als we de waarde van het verworvene mogen afmeten naar de inspanning, die het verwer ven gekost heeft, dan zullen wij in de hoog gespannen verwachtingen niet worden teleurgesteld. ii i SITUATIE. Het nieuwe gebouw, waarin hoofd zakelijk de ruimten voor het theo retisch onderwijs en voor de „staf" zijn ondergebracht, is zo geprojec teerd, dat de hoofdvleugel naar het Vredesplein is toegekeerd. Door deze dispositie wordt de bestaande semi-permanente bouw van die zij de althans, aan het oog onttrokken. Juist in verband met de grote breedte van het Vredesplein, is het te betreuren, dat de bovenste ver dieping voorlopig achterwege moet blijven. Niettemin zal de voorgestelde si tuering, het Vredesplein aan de zuidzijde, de zo hoog nodige slui ting geven. INDELING DER GEBOUWEN. Het technisch onderwijs, en meer in het bijzonder het lager technisch onderwijs, heeft in Nederland, na de tweede wereldoorlog een evolu tie doorgemaakt, die haar weer klank vond in de bouw en inrich ting van de, voor dit onderwijs be stemde gebouwen. Het type ambachtsschool van vóór 1940 onderscheidde zich van 't nor male schoolgebouw voor lager on derwijs slechts door grotere afme tingen van die lokaliteiten, waarin de praktijkvakken en het vakteke nen werden onderwezen. Eerst enige jaren na de oorlog deden enkele industrieën een po ging om de a.s. industrie-arbeider meer „werkplaats-minded" te ma ken. Trachtte men dit aanvankelijk te bereiken door alléén de leerlin gen van het 2e studiejaar op te vangen in één grote werkhal, bij nadere bestudering en daarbij ge steund door proefnemingen in het buitenland (o.a. de école des arts et métiers van arch. Hans Brech- buhler in Bern) kwam men al spoe dig tot een scherpe scheiding in de structurele opzet bij dit schooltype, een scheiding n.l. van de theorie- en tekenlokalen enerzijds en de zuivere vaklokalen anderzijds. Zo zijn ook hier in een voorbouw, die voorlopig begane grond en twee verdiepingen zal omvatten, de theo rie- en tekenzalen ondergebracht, terwijl het praktijkonderwijs zal worden gegeven in de werklokalen van het bestaande gebouw, dat, naar gehoopt wordt, binnen niet al te lange tijd zal kunnen worden vervangen door een definitieve werkhal, waarin dan, gebruik ma kend van de elders opgedane erva ringen, de praktijkvakken op de meest doelmatige wijze kunnen worden onderwezen. Wij schrijven hier met opzet „ge bruik makend van elders opgedane ervaringen", omdat bij inmiddels gebouwde technische scholen reeds duidelijk is gebleken dat er var- schil bestaat tussen een fabrieks- werkplaats en een schoolwerk plaats; in de eerste wordt uitslui tend gewerkt zonder meer, in de schoolwerplaats wordt gewerkt en tegelijkertijd onderwezen Het binnenkort aan te besteden theorieblofe krijgt een kelder, waar in de uitgebreide apparatuur van de centrale verwarmings-installatie wordt opgesteld, waarin zich de re- gelkamer hiervoor bevindt en waar in een tweetal ruime fietsenbergin gen met op- en afritten zijn gepro jecteerd. De begane grond van dit om vangrijke gebouw wordt hoofdza kelijk in beslag genomen door de kamers van de directeur en die van de adj,.-directeur, de lerarenkamer, de administratieruimte en het z.g. „algemeen magazijn". In het op de afbeelding zichtbare lagere bouw lichaam links, bevinden zich de z.g. handvaardigheidslokalen, vanzelf sprekend organisch verbonden met het hogere middendeel. Op de begane grond in de rech tervleugel kregen het gymnastiek lokaal met de bijbehorende dienst ruimten, als kleedkamer, douche cellen enz. een plaats. Via een tweetal royale trappen huizen worden de verdiepingen be reikt waar zich in de linkse (lage) vleugel, dus boven de zo juist ge noemde handvaardigheidslokalen, een tweetal tekenzalen bevinden. De overige ruimte op deze verdie ping wordt ingenomen door een aantal theorielokalen en een mo dern in te richten natuurkunde leslokaal. De tweede verdieping van de middenvleugel bevat een 5-tal nor male leslokalen, terwijl in de rech tervleugel een enorm tweezijdig verlichte cantine is ondergebracht, volledig uitgerust met keuken, buf fet en de nodige toiletten. Cantine en gymnastieklokaal zijn in verband met een eventueel ge bruik buiten schooltijd afzonderlijk te bereiken. BOUWWIJZE. Het constructie-systeem is een betonskelet, met een travee-maat van 4 m. Alle andere hoofdmaten zijn hiervan een veelvoud. Dit be tonskelet is ook in de architectuur tot uitdrukking gebracht; terwijl de wandvullingen van baksteen zullen worden gemetseld, blijft het beton- materiaal der kolommen in 't zicht. Wat de architectuur betreft, kan worden opgemerkt dat bij deze con ceptie niet is teruggegrepen naar en nog veel minder voortgebouwd is op vormen ener versleten bescha ving. De ontwerpers van dit in drukwekkend complex, de heren Ir C. G. Geenen en Ir R. L. T. Oskam uit Eindhoven, zijn van mening dat, hoe meer de architectuur in haar eigen tijd past en gegrondvest is op de technische regels, die dan gelden, hoe onsterfelijker de resul taten zullen zijn. De grootste kunst werken zijn slechts wat zij zijn, door het samenwerken en samen gaan van alle soorten techniek, ge- dachtenwerelden en levenswijzen die in de tijd van hun ontstaan be stonden, waaruit dan naar hunne mening volgt, dat de richtlijn van de contemporaire kunstenaar moet zijn: het juiste begrip van de socia le en technische wereld van nu. De architecten deden een be scheiden poging om het begrip: „technische school" gestalte te ge ven in vormen, die ons beter lig gen, die meer kinderen van onze tijd zijn, en waarvan verwacht mag worden dat ze, de van valse roman- tie gespeende en technisch inge stelde jeugd, die dit gebouw bevol ken moet, zullen aanspreken. Men kan van mening zijn dat eerst een volgend geslacht de juistheid van deze stelling zal kunnen bewijzen, maar dit doet allerminst iets af aan het feit, dat het industriële Waal wijk van 1956 wordt verrijkt met een gebouw, dat kennelijk 't merk teken van zijn tijd draagt en zich in elk geval op meesterlijke wijze invoegt in de industriële sfeefr van onze gemeente. DE NIEUWE TECHNISCHE SCHOOL TE WAALWIJK. Architecten: Ir. C. G. Geenen en Ir. R. L. T. Oskam te Eindhoven. FEUILLETON van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN" door ALLAN PENNING. 57). En nog was de klok van tienen niet koud, of het feest begon... Er werd geen overbodig woord gewisseld. De zonnestralen ket sten even op twee flikkerende messen, zodat het leek of er von ken vuur uit het staal spatten en een Ahmed was een „Qi-devant" Ahmed. Toen brak Babel los... Van alle kanten stroomden de Lascaren aan. Bill, die juist op het dek kwam aanslenteren, schoot toe met een snelheid, die niemand achter hem gezocht had. Met een paar rukken slingerde hij de Lascaren uiteen. Als een warreling van hyena's hadden ze zich op de moordenaar ge worpen, maar nu was het rijk aan Bill alleen. Met één enkele welgerichte mep sloeg hij de ke rel buiten westen. „Ziezo" brom de hij, terwijl hij zijn handen af veegde, als of hij kolen had ge schept, „beter laat dan nooit, maar èen minuut of tien vroeger was toch wel zo goed geweest... Ajo lekas..." riep hij tegen een I iSuoedeisende openbare vergade ring voor de leden van de raad der gemeente Waalwijk, hedenavond (maandag) om half 8 ten gemeente huize. Punten van behandeling: 1. Voorstel tot het aangaan van een geldlening. 2. Voorstel tot beschikbaarstelling van een krediet voor uitvoering van verschillende openbare wer ken in de buitenpolder. Uitvoering werken in de Buitenpolder. In 1954 en volgende jaren hebben B. en W. de raad verschillende voor stellen aangeboden ter zake van de uitvoering van buitengewone wer ken in de Buitenpolder, en wel wer ken van verschillende aard. B. en W. legden namelijk o.m. projecten voor, verband houdende met: 1. riolering en zuivering van riool water, 2. bouwrijp maken van industrie terrein en 3. watervrij maken van genoemde nolder. Het laatste project heeft heel veel voeten in de aarde gehad. Het is een aangelegenheid, waarmede - aldus is het door andere instanties gesteld ook belangen van andere gemeenten, ja van een gehele streek gemoeid zijn. Na velerlei onder handelingen en besprekingen is een oplossing gevohden in die geest, dat watervrij gemaakt zal worden het gedeelte van de Buitenpolder, ge legen tussen de nieuw aan te leggen provinciale weg en de Winterdijk. Daartoe zal een kade worden ge legd langs de provinciale weg cn wel ten noorden daarvan. Dit wa tervrij te maken gedeelte omvat in het centrum het uitbreidingsplan noord en is van vitaal belang voor de gemeente, omdat het omvat ge projecteerde terreinen voor hot nieuwe ziekenhuis, voor een aantal scholen, voor industrie-terrein en tenslotte ook voor woningbouw, terwijl zoals uit het vorenstaan de reeds blijkt ook de provincia le weg daarin komt te liggen, als mede de daarlangs geprojecteerde locale Parallelwegen, groenstroken e.d. Met dit gewijzigd plan van wa tervrij-making hangen ten nauwste samen de hiervóór sub 1 en 2 ge noemde werken. Bij gevoerde besprekingen met de Provinciale Waterstaat werd overeengekomen, dat de diverse werken, welk,e de gemeente heeft uit te voeren in de Buitenpolder, door de Provincie zouden worden aanbesteed tegelijk met de werken van de provincie. Dit is gewenst, omdat de verschillende werken te zeer ineen vloeien, waardoor allicht besparing van kosten wordt verkre gen, terwijl anderzijds de aanwezig heid van twee of meer aannemers op eenzelfde complex van werken niet aanbevelenswaardig is. De bedoelde aanbesteding heeft intussen plaats gevonden. Van de totale aannemingssom is, ingevolge de gehouden besprekin gen, een bedrag van ƒ321.000.— ten laste van de gemeente te brengen. Dit bedrag is in verband met door de technische dienst van ge meentewerken nader gemaakte ra mingen over de diverse objecten te verdelen als volgt: a. ten laste van het slijkbassin van de zuiveringsinstallatie, alsmede voor de te maken oprit naar die installatie 180.000,- b. voor de watervrij-making 60.000.- c. voor het bouwrijp-maken van 't industrieterrein I, namelijk het terrein ten oosten van de Groen- steeg 10.920.- d. voor het industrie-terrein II, ge legen ten oosten van de Haven (zuidelijk gedeelte van de gron den aldaar) 33.280.- e. voor een ringkade om het gehele complex van terreinen ten oos ten van de Haven, met inbegrip dus van het hiervóór sub d be doelde terrein 36.800.- Totaal: 321.000.- B. en W. menen te mogen aan nemen dat de raad zijn mening deelt, dat hier grote behoefte is aan industrieterreinen. Terrein II is gunstig gelegep aan de Ha ven, omtrent welker verbreding en vernieuwing B. en W. de raad voorstellen denken aan te bie den, althans voor uitvoering van het eerste stadium. Het is be kend dat industrieterrein aan goed vaarwater overal gretig af trek vinden. Het bouwrijp ma ken kan thans onder gunstige voorwaarden geschieden met grond van het te maken slijkbas- der matrozen, „ga dé kapitein halen Met een verwensing werd Pe ter wakker... Konden ze hem dan geen ogenblik met rust la ten... Als ze elkaar dan met alle geweld af wilden maken, waar om konden ze dan niet 'n beetje geschikter moment uitzoeken Weg zijn schoonheidsslaapEn fin, hij zou er dan maar even op los gaan, maar het was een ver domd vervelende perkarah. Wat scheelde die ellendige schuit in vredesnaam Als hij dat alles had kunnen voorzien, dan had hij een reis eerder de hele boe! opgeruimd. Nog nooit was er in één reis zoveel ellende geweest. Zou de „Ping Ho" misschien de lucht gekregen hebben van zijn plannen en zou ze nu „tinkahs" krijgen Hij schoot zijn broek aan en slapte naar buiten. Even moest hij tegen de scherpe stralen van de zon knipperen. Het viel je dan ook wel machtig rauw op het lijf... Op de plecht klitte nog een partij volk rond het slachtoffer, dat in een kleine oceaan van eigen bloed lag. Op een paar meter af stand lag de dader, als een ver geten dweil, in zalige onwetend heid van de dingen, die komen zouden.. Als een soort Cerberus waakte Bill over de moordenaar, (vervolg van pag. 1). jes van de beide hoogleraren der vrije universiteit besloten ligt, dat de A.R. de aangeboden portefeuil le niet als de verlangde tweede volwaardige ministerszetel wenst te aanvaarden. Waarschijnlijk zal dit het geval blijken te zijn. klaar om, mocht hij weer bij ko men, de kerel een tweede opla- wabber te verkopen, die hem geen tijd zou geven tot tien te tellen. „Mooi spul", nijdigde Peter, terwijl hij bij de vermoorde neer knielde. „Deze is tenminste zo dood als een pier... Misschien maar goed ook, want als er nog leven in had gezeten, zou ik toch niet weten, wat er mee te begin nen... Daar moet je een vakpil voor hebben!" „Ja", beaamde Bill, „van die zullen we niet veel last meer heb ben, maar wat moeten we met de ze kerel aan, kap?" „Hoe komt die buiten westen?" „Tegen mijn vuist opgelopen", verhelderde Bill. „Ik wist niet, wat die doerak verder van plan was, dus het leek me het beste hem maar even rustig te houden." „Gooi 'm dan maar een paar putsen water over zijn kop en sla hem dan in de boeien... Pret tige herinnering aan je laatste réis, ik kan niet anders zeggen... Als het een beetje bezonken is, zal ik het zakie wel met hem uitzoe ken... Vanavond of zo..." Nu kon Peter dit hele gebeu ren, dat van tijd tot tijd aan boord onvermijdelijk schijnt te zijn, wel heel lakoniek opnemen, maar met dat al bleef het een vervloekt on- aangename geschiedenis.De eerste haven die ze aan zouden doen, was Penang. Politie moest wor den geseind, dan zeker een dag oponthoud voor het onderzoek en dan nog de hele nasleep, die zo n perkarah onvermijdelijk met zich brengt. „En dat moest natuurlijk weer gebeuren, toen de kapitein in zijn kooi lag. Het lijkt wel of de duvel er mee speelt... Ik hoor ze al bij het onderzoek.... We staan toch al in zo n goed blaadje, wij men sen, die niet in een vaste vaart zijn. Natuurlijk weer een vracht zoeker, krijg je te horen... Wat kan je anders verwachten van die ongedisciplineerde rommeltjes met bijeen geraapte bemanningen van wat een ander niet hebben wil! Alsof zoiets op een vaste lijn niet voorkomt. Als je Madoerezen op je rol hebt staan en welk schip hier in het Oosten heeft dat nou niet, dan kan je dat elk ogenblik verwachten..." s Avonds werd de dader ge boeid in de kaartenkamer ge bracht. Peter trachtte iets uit hem te wurmen, maar, zoals gebruike lijk, was er geen stom woord uit hem te krijgen. Het hoe en waar om bleef een diep geheim, maar een publiek geheim, waar niet over werd gesproken. Zo stoomde de „Ping Ho" ver der op. Een ogenblik had de kar stil gestaan, toen het lijk van het slachtoffer aan de golven werd toevertrouwd, maar daarna gleed ae boot weer in de richting van de equator, alsof er niets gebeurd was. Alleen zuchtte in het anker kettingluik een blijkbaar totaal onverschillige Madoerees in af wachting van het strafproces, dat eveneens langs hem heen zou gaan* Zijn eer was gewroken en dat was het enige, dat telde. In Penang kwam de politie aan boord met veel gewichtige papie ren, die alle vol werden geschre ven. De man werd van boord ger voerd en toen Peter het beetje lading dat voor deze haven be stemd was, gelost had, kon de „Pipg Ho" weer zijn reis vervol gen. Terloops' had Peter geïnfor- meer, wat de rijst deed, maar of schoon de markt niet verder bleek te zijn gekelderd, was 'er toch nog geen kwestie van dat hij winst zou maken, ja, zijn transport was dan uit zijn eigen zak gekomen. Maar dat er van geen verdere daling sprake was, deed Peter al weer goed. Zijn duiten waren tot dusver veilig, al moest hij dan ook zijn vrachtpenningen er bij inschieten. Dus, dacht hij, het zaakje nog maar even aankijken en met zijn volle lading lichtte hij het anker. Wat dan? De A.R. is van oor deel, dat Mr. Burger dan nog maar eens een andere aanbieding moet doen. Tegen deze houding rijst in toenemende mate verzet bij de P. v. d. A. en V.V.D. Men spreekt daar van „overvragen" en een onverantwoord rekken van deze kabinetscrisis. Ook in K.V.P.-kringen begint men zich wat ongerust te maken over de faites et gestes van de A.R.-bondgenoot. Niet ten on rechte, dunkt ons, als de op een na grootste partij die bij de ver kiezingen drie zetels gewonnen heeft, zich om de crisis niet lan ger te laten duren, neerlegt bij 'n zetelverdeling, die zij eigenlijk on redelijk vindt. Dan mag toch min stens hetzelfde worden verwacht van een kleinere partij, die bij de verkiezingen de zwaarste verlie zen heeft geleden. Hoog bezoek. De president van Costarica en echtgenote hebben een bezoek aan ons land gebracht. Zij werden ontvangen door H. M. de Koningin op 't paleis fe Amsterdam. Zij legden een krans bij t nationaal monument, bezoch ten vervolgens Utrecht en Rot terdam en des avonds bood H.M. de Koningin hun een diner aan in t paleis op de Dam, waarbij ook prinses Beatrix tegenwoordig was met vele hoge burgerlijke en militaire autoriteiten. Hoofdcommissaris in Amsterdam! Tot hoofdcommissaris van po litie in de hoofdstad is benoemd de heer A. v. d. Molen, tot dus ver overste bij 't corps Kon. Ma- réschaussee. Vliegtuiggranaat gedemonteerd. Spoorwegman gedood, twee anderen gewond. Een wegwerker van de spoor wegen heeft donderdagmiddag 't leven verloren, nadat hij ernstig was verminkt door een granaat, die hij tezamen met twee andere wegwerkers trachtte te demonte ren. Van deze twee collega's kreeg één een ernstige buikwond. De mannen hadden de granaat een 2 cm vliegtuigprojectiel langs de spoorlijn bij Neder-Har- dinxveld gevonden en meegeno men naar hun schaftkeet. Hoewel ze tevoren gewaarschuwd waren zijn ze daar tijdens de middag- schaft begonnen het projectiel te demonteren door het in een bankschroef te klemmen en open te zagen. Tito opent nieuw offensief voor onafhankelijkheid. Maarschalk Tito is vrijdag uit de Sovjet-Unie teruggekeerd met versterkt prestige. Van maar schalk Worosjilof, de Russische president, kreeg hij de belofte van een officieel staatsiebezoek aan Belgrado in de loop van deze maand. Tegelijkertijd legde hij de grondslag voor een grootscheeps offensief op internationale schaal voor het Titoïsme. Een delegatie Van de Italiaanse communistische partij is reeds onderweg. Deze imaand nog volgen communisti sche delegaties uit Roemenië, Hongarije en Frankrijk. In Polen wordt openlijk de lof gezongen van Tito's „democratisering". Het officiële Zuidslavische persbureau heeft er de nadruk op gelegd, dat bij alle besprekingen met bezoe kende delegaties het accent zal liggen op: onafhanklijkheid, ge lijkheid en het los staan van eni gerlei blok. Zuid-Slavië heeft daarbij onder meer de steun van de Italiaanse communisten, die zich hebben uitgesproken voor „een Italiaanse nationale opvat ting van het socialisme". Pools schip met 12 man gezonken. Op de Doggersbank, ongev. 160 km uit de Britse kust, is een Pools vrachtschip gezonken met ver moedelijk 12 man aan boord. Donderdag was het schip, de „Cyrankain moeilijkheden ge raakt en gekapseisd. Het bleef echter nog drijven. Een ander Pools schip pikte zes leden van de bemanning uit zee op. De red ders konden zich echter geen toegang forceren tot het wrak, waaruit nog klopsignalen werden gegeven. Op sos-seinen voer een Noors bergingsvaartuig uit in een verbeten wedloop met de tijd. Toen het op de plaats van de ramp arriveerde, was de Cyranka reeds onder de golven verdwe nen.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1956 | | pagina 2