Adverteren doet verkopen Xyntha-anker Horloge Nu bij 1 pakje Thee (Spar) 90 ct 200 gram Fondant voor de halve prijs van 56 ¥@or 28cesii r 1 BART, BB SPtM J. COOLS Alw uw kapper Het beste van van het beste 24 zegels! Raadsel in Nijmegen 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 11 OKTOBER 1957 2 VOOR VADERS EN KINDEREN Dit verhaal van Bart, de spin, is in de eerste plaats bestemd voor Keesje in de Antoniusstraat. Keesje heeft mij namelijk gevraagd om een verhaal over een spin, omdat zijn vader heeft gezegd: ,,Kees, jongen, spinnen kunnen niet praten." Haha, wat een verschrikkelijke domme vader! Wil len jullie wel geloven, dat ik nog nooit zo'n oliedomme vader heb gezien. Ja, het klinkt misschien gek, maar volgens mij zijn alle vaders, die zeggen dat spinnen niet kunnen praten, hele rare vaders. Ik zou de rapporten van vroeger van die vaders wel eens willen zien, maar die hebben ze na tuurlijk stiekem in de kachel gestopt. Zal ik jullie eens heel zachtjes iets in je oor fluisteren, moet je horen: ze hadden natuurlijk een stuk of vijf zes nullen op dat rapport. Had je niet gedacht hè, maar zo zal het wel zijn. Maar dat is nu allemaal vergeven en vergeten en we gaan nu met z'n allen lekker dat verhaal van Bart, de spin, zitten lezen. Haal je vader er maar bij en kruip dan samen heerlijk in die grote stoel enne stil zitten hè, want anders zal ik eens eventjes 973 spinnen loslaten. Ennehou een beetje je adem in, want het wordt spannend. Verder krijgen jullie allemaal de groeten. HANNIBAL. Als een lopend vuurtje was het door het bos gegaan de el fenkoningin is heel erg ziek. Niemand begreep hoe dat kon» want de vorige avond had ze nog met de andere elfjes gedanst in het licht van de maan aan de oever van het ven. Sjonge, wat was dat mooi geweest Alle die ren hadden hun adem ingehou den, toen de elfenkoningin daar danste op de zachte muziek van de krekels. Soms was zij heel ver langs een manestraal om hoog getrippeld om dan rrrrrt weer naar beneden te glijden. Zelfs de oudere dieren, die toch wel wat gewend waren, hadden hun ogen uitgekeken. Het was zo mooi geweest, dat iedereen had vergeten te klappen En nu, de andere morgen, ging plotseling op de adem van de wind het boze gerucht door het bos de elfenkoningin is heel erg ziek. Het rende langs de smalle bospaadjes, sprong van tak tot tak en kroop onder alle struiken de elfenkoningin is ziek. de elfenkoningin is heel erg ziek. Niemand wilde het ge loven, maar toen in de middag honderd kraaien, in sombere zwarte pakken, uitvlogen om 't droeve nieuws bekend te ma ken, mpest iedereen het wel ge loven. Van alle kanten kwamen ze kijken naar de elfenkoningin, die daar op een bed van mos en varens uitgestrekt lag. Ze lag heel stil en aan de rode kleur op haar wangen konden de die ren wel zien, dat ze hoge koorts had. Dokter Uil zat met 'n ern stig gezicht aan haar zijde en voelde haar pols, die nog maar heel zwak klopte, maar hij wist nog niet te vertellen wat de el fenkoningin eigenlijk mankeer de. „Ik denk wel, dat ik weet wat het is", zei hij nadenkend, „maar ik moet haar eerst nog eens goed onderzoeken. Jullie hoeven je echter niet ongerust te maken, de elfenkoningin zal over een paar dagen weer beter zijn." Dat was natuurlijk een he le opluchting voor de dieren, maar toch vond Koning Leeuw het beter om zo weinig mogelijk leven in het bos te maken. Daar om liet hij het volgende bekend maken „Ik, Koning Leeuw, maak bekend, dat het vanaf he den tot nader aankondiging ver boden is oml in het bos leven te maken. Iedereen moet op zijn tenen lopen. Het is ten streng ste verboden om te fluiten, te pienen, te blaffen, te brullen, te schreeuwen, kortom, iedereen moet zijn gemak houden. Verder maak ik bekend, dat vanavond om middernacht bij het ven een grote vergadering zal worden gehouden. Dokter Uil zal dan de ziekte van de elfenkoningin bekend maken en wij zullen dan besluiten wat we moeten doen." Nou. en toen gingen ze maar weer. Ze liepen allemaal op hun tenen, hetgeen voor de olifant nog bet moeilijkste was, want loop maar eens op je tenen als je een paar duizend kilo weegt. En bij iedere stap van de: olifant kraakte het dan ook verschrik kelijk. Ssssst klonk het dan van alle kanten en de olifant gromde treurig „Ik doe het toch zeker niet expres, ik kan er ook niks aan doen dat ik zo zwaar ben." Voor de ekster viel het ook niet mee om het bevel van Koning Leeuw te gehoorza men. Hij was nog maar nauwe lijks vijftig meter van het ziek bed van de elfenkoningin ver wijderd, of daar begon die ouwe kwebbelkous „Ik weet toch lekker wel wie de elfenkoningin ziek gemaakt heeftVerder kwam hij niet, want de kraai gaf hem een draai om z'n oren en zei „Hou die lelijke snavel nou mlaar eens even dicht." Daarna was het stil in het bos en het bleef de hele das zo stil alsof er helemaal geen dieren in het bos waren. 's Avonds ging iedereen naai de vergadering bij het ven. Er waren nog nooit zoveel dieren op een vergadering bij elkaar geweest. Zelfs Reintje de Vos die meestal wel een smoesje had om weg te blijven, was aanwe zig. Toen iedereen zijn plaats op de grond of op de takken had ingenomen, ging ook Koning Leeuw op zijn troon zitten. „Ik open deze bijzondere vergade ring", zei hij met zware stem. „De notulen van de vorige ver gadering zullen we maar laten rusten en ik geef dan meteen 't woord aan dokter Uil." Dokter Uil, die zijn beste bril had op gezet, ging er eens goed voor zitten en zei :„Beste dieren. Ik kan u mededelen, dat de elfen koningin thans rustig slaapt en over enkele dagen weer in ons midden zal zijn. Het onderzoek heeft uitgewezen, dat zij is ge stoken door Venim, de wespen koningin." Er ging een veront waardigd geroep door de verza- mtelde dieren „Wat vals Wat een gemene streek Waar zit die lelijke Venim Koning Leeuw klopte met zijn poot op een holle boomstam en zei „Rustig allemaal, ik ben hier de haas. Koningin Venim, kom hier Iedereen hield zijn adem in, maar er gebeurde niets. Ve nim meldde zich niet. Nogmaals riep Koning Leeuw „Venim, kom hier maar er kwam nie mand. Wat nou De eekhoorn kreeg opdracht om Venim te zeggen, dat ze voor de troon van Koning Leeuw moest verschijnen. Als een pijl uit de boog verdween hij in het duister van het bos, maar kwam even later heel opgewonden te rug en vertelde, dat Venimi niet wilde komen. Maar dat was nog niet het ergste. Venim had ook gezegd, dat alle wespen van het bos de oorlog verklaard hadden aan de elfenkoningin en dat zij haar de volgende dag zouden do den. Waarom ze dat zouden doen had Venim er niet bij gezegd, maar zo zijn wespen nu een maal ze verklaren iedereen de oorlog zonder reden. Waarschijn lijk was Venim jaloers op de el fenkoningin, omdat niemand zo kon dansen als zij. Toen de eekhoorn uitgespro- ken was, viel er een doodse stil- te. Na een poosje stond Koning i Leeuw op en zei „Dit is een ernstige zaak, beste dieren. Als wij de elfenkoningin niet be schermen, dan zal zij door de wespen gedood worden. Maar wat doen we De grote dieren kunnen hier niets doen en ik doe dus een beroep op de kleine dieren. Wie heeft er een voor stel Een kleine vink tripte naai* voren en zei „Ik, hoogge achte Koning. Alle vinken zullen bun best doen om de wespen te vangen en te doden." En toen kwamen ze allemaal, de mussen, de merels, de lijsters, de spreeu- wen, de spechten en de eksters, en zelfs de kikkers zeiden dat ook izij wilden helpen om de wespen te verslaan. „Ik dank jullie wel", zei Koning Leeuw, maar is'dit wel voldoende? Een wesp is maar klein en als Venim er in slaagt bij de elfenkoningin te komen, is alles tevergeefs ge weest. Wie w-eet er een manier om het bed van de elfenkonin gin zó te beschermen, dat er i geen wesp tot haar kan door dringen Iedereen dacht diep na en zelfs de ezel, die bijna nooit nadacht, probeerde iets te bedenken. Toen klonk plotse ling het zachte stemmetje van Bart, de spin „Ik geloof dat wij spinnen daar wel iets op we ten." Bart wilde een buiging maken, maar dat ging niet al te best. Hij was namelijk al zo oud dat hij alleen nog maar spier witte draden kon weven. De kip Betsy begon zachtjes te gieche- len: „Nee maar, hoe zou een spin nu de elfenkoningin kunnen be- schermen. Ik lach me 'n hoedje." Koning Leeuw werd boos en zei „Praat toch niet als een kip zonder kop Of weet jij mis schien soms iets beters De kam van del kip werd nog roder dan ze al was en de kip stoter- i de „O nee, sire, ik zou niet we ten wat, maar ik geloof toch ook niet dat Bart, de spin, iets weet." De koning richtte zich tot Bart j en zei „Vertel eens op, Bart, welk plannetje heb jij uitge dacht Bart glimlachte fijn tjes. „Dat zult u morgenvroeg wel zien, sire. Kom, mlannen Hij wenkte de andere spinnen en in een lange rij marcheerden zij, groot en klein, naar het bed van de elfenkoningin. En de volgende morgen zagen ze het. Rond het bed van de el fenkoningin hadden de spinnen een bijna onzichtbaar en on doordringbaar net gewezven, waar nog geen vlieg door kon. De koning knikte goedkeurend en zei tot Bart, die midden in zijn web zat „Dat hebben jul lie prachtig gedaan, Bart, en als jullie de elfenkoningin weten te beschermen tegen de wespen, nou, dan heb ik een flinke belo ning voor jullie." Bart knikte. „Dank u wel, sire. Wij zijn blij, dat we dit kunnen doen en die beloning hoeven we heus niet te hebben, wij houden van de el fenkoningin." De zon was nog maar nauwe lijks op of daar kwamen de wes pen in grote troepen aanzwer men. Het was net of er een don kere wolk tegen de lucht hing, zo veel waren het er. Maar op hetzelfde ogenblik stegen ook alle vogels op. Met hun snavels sloegen ze grote gaten in de donkere wolk en de. meeste wes pen werden dan ook gedood. Maar er bleven er nog heel wat over en deze zochten, laag door het struikgewas vliegend, hun weg naar de elfenkoningin. Voorop vloog Venim. Toen zij het verblijf van de elfenkonin gin in het oog kreeg, liet zij een venijnig gebrom horen en stort te zich in een duikvlucht om laag. De anderen achter haar j aan. Maar plotseling werden zij opgevangen door een onzicht- baar net van zachte onbreekba re draden. Nergens was 'n gaat je om| doorheen te komen. Ze rukten en trokken om zich uit het net te bevrijden, maar hoe meer ze rukten, hoe vaster zich de draden om hen heen trokken. En dan kwamen de spinnen van uit de uiterste hoek van hun webben toegerend om hen de doodssteek te geven. Venim was in het net van Bart terecht ge komen. Ze vocht als een razen de om zich te bevrijden, maar de lange glanzende draden lie ten haar niet los. Toen kwam Bart te voorschijn. „Ziezo Ve nim, nu is het afgelopen mfet je boze bedoelingen. Je zult ie ge rechte straf niet ontlopen." Bart kroop naderbij om Venim hele maal in te spinnen, m'aar de wespenkoningin gaf zich niet zo gauw gewonnen. Ze deed een woedende uitval en trof Bart met haar vlijmscherpe angel. Dat was het laatst kwaad wat ze kon doen want de draden had den haar nu aan alle kanten vastgesnoerd. Even later was ze dood. Toen de andere dieren kwa men kijken, waren alle wespen omgekomen in het net, dat de spinnen rond het bed van de el fenkoningin hadden geweven. Niet één was er doorgekomen. Maar ook Bart was dodelijk ge troffen door de steek van Venim. Men legde hem neer op 't zachte bed naast de elfenkoningin, die zich oprichtte en zei „Bart, ik dank alle spinnen voor wat ze voor mij hebben gedaan. Van nu af aan zullen jullie bij mijn pa leis de wacht mogen houden." Bart glimfachte gelukkig. „Ik dank u zeer, majesteit." Toen kromp hij ineen en stierf. Zo Kees, nu ziet je vader dat spinnen wel kunnen praten. Ze zeggen nooit veel, maar wat ze zeggen is altijd goed, wijs en verstandig. En als je eens in het bos gaat zoeken naar het paleis van de elfenkoningin, moet je altijd daar zoeken, waar de spin nen een huis van zilveren dra den hebben geweven. Daar woont ze dan, de elfenkoningin. Zo vast als) een huis. Dag Kees kps«iSn HAAR IS UW SIERAAD W VAN VELZEN Spar-klanien hebben elke dag extraaijes! Deze week Ontbijtkoek Amandelspeculaas Custard Gr. erwten m. wortelen Boerenmetworst Leverkaas 10°/o korting op alle Spar-artik@!en: Chocoladerepen per stuk 20 ct, 4 zegels Rijst per pak 500 gram 62 ct, 12 zegels FEUILLETON van „»E ECHO VAN HET ZUIDEN" door G. PLANTEMA. 45). Hij wist ook nog niet goed, wat hij later met de heer Boor- neman zou doen, maar hij deins de er toen nog voor terug een onschuldige meteen om te bren gen. i Na de beide moorden wilde hij ook André Boorneman uit de weg ruimen. Mej. Ilescu is toen tussenbeide gekomen. Zij heeft ontdekt wie Van der Zuyden en dr. Maroniu doodde en het is duidelijk dat zij haar chef niet zou verraden. Maar de heer Boorneman had haar vriend schap gewonnen door zijn op treden tegenover de dronken Van der Zuyden, want hij had haar niet in de steek gelaten, toen zij hem vroeg, ie blijven om met haar te dansen. Daarom kwam zij er tegen op dat de heer Boorneman zou worden ge dood. Zij stelde voor, om hem een sprookje op te dissen en te pro beren hem naar het buitenland tq krijgen. De hoofdman, die bij nader inzien van een derde doodslag niets moest hebben, ging daar graag mee akkoord. We mogen dus aannemen dat André Boorneman voor 'n groot deel' zijn leven aan de Boemeen- se te danken heeft." „Ik was bijna jaloers op haar geworden, maar nu ben ik haar dankbaar", merkte Madeleine Uittenterpe op, terwijl ze An- dré's hand stevig vast hield. Sven moest even glimlachen. Dan vervolgde hij „Namen heb ik tot dusver niet genoemd, behalve die van mej. Ilescu. Nu zullen we meer te horen krijgen. Kijk, Van der Zuyden was dood en de heer Boornemian veilig opgeborgen, waardoor men de politie op een dwaalspoor hoopte te brengen. De hoofdman en zijn kernmede werkers voelden zich dus be trekkelijk veilig. De (gebeurte nissen hadden wel invloed ge had op hun zenuwen. Laten wij vooral niet vergeten, dat deze mensen wel de aanvoerders van een geraffineerde dievenbende waren, maar dat ze nog nooit moord en doodslag hadden ge pleegd. Nu was het toch zo ver gekom/en en daardoor was hun toestand veranderd. Ja, ik ben er van overtuigd, dat verschil lende van die mensen, die hun eigen geweten tot dan toe met een gedachte aan sportiviteit in slaap hadden gesust, plotseling de beschuldigende stem in zich zelf duidelijk hoorden. Misschien zou als gevolg daarvan automa tisch een einde zijn gekomen aan de reeks van diefstallen, wie weet Het is een feit, dat zij door de beide moorden ner veus waren geworden. Zij ver loren de voorzichtigheid 'n beet je uit het oog. Misschien moet ik zeggen: zij waren zo pijnlijk voorzichtig geworden, dat hun gedrag achterdocht wekte. In elk geval, door eigenaardige uit latingen van mej. Ilescu en an deren kreeg Jö'rgensen langza merhand het idee dat hij de moordenaar in zijn naaste om geving kon vinden. Op een ze ker ogenblik kwam de Zweed in aanraking mjet de Fransman Du- pont. Die logeerde bij de heer Nabarescu, de oom van mejuffr. Ilescu. Zij kenden elkaar min of meer oppervlakkig miaar zij ken den alle twee de vermoorde Boemeen dr. Maroniu. En deze beide mannen hadden elk voor de Boemeen een warme vriend schap gehad. Zij spraken samen veel over, hem. Jörgensen kwarm met zijn nog vage ontdekkingen voor de dag en op een dag had ook Dupont iets gehoord." „Zij werden dus ontvoerd, omdat zij de moordenaar ont dekt hadden vroeg Ernst Verhagen. „Jawel", stemlde Sven toe. Jörgensen en Dupont kwamen langzamerhand heel wat te we ten, vooral toen de Zweed op uitnodiging van Nabarescu bij hem kwam logeren. Maar mej. Ilescu ontdekte dat die twee iets wisten en dit joeg hen zo'n pa nische schrik aan, dat zij in de nacht het huis van haar oom ontvluchtte. We mogen daar niet al te verhaard over zijn; het is\ zeker, dat de voorafgaande schokkende gebeurtenissen haar al heel wat hoofdbrekens hadden gekost. Maar niet daarom; vluchtte zij, meer eigenlijk voor het eigen geweten dan voor de twee man nen. Er kwam bij, dat zij de an dere leden van de bende had gewaarschuwd. De hoofdman besloot, dat Jörgensen en Du pont onschadelijk moesten wor den gemaakt. Mej. Ilescu be greep dit en zij was bang voor meer moorden. Daarom durfde zij niet te blijven onder 't dak, waar zich twee mensen bevon den, die door haar mededeling in gevaar waren gekomen. Het is begrijpelijk, dat zij haar bond genoten voor het hen dreigende gevaar (had gewaarschuwd. Maar het is ook begrijpelijk, dat zij nu terugdeinsde voor de gevol gen van haar ingrijpen. Zij wist dat de hoofdman radeloos was en tot het ergste bereid. Maar de man is, vermoedelijk ook door toedoen van zijn medewer kers, voor nieuwe moorden te ruggeschrokken. Jörgensen en Dupont werden gevangen geno- mpn enj weggebracht. Bijna had mej. Ilescu dit doen mislukken. Immers, ik had haar gezien, toen zij in paniek weg liep en ik was haar achterna gegaan. Goed, zij had de bende niet verraden. In tegendeel. Ondanks haar ge schokte zenuwen had zij direkt een verhaal bij de hand, waar door Jörgensen en Dupont be schuldigd werden. Dat was he lemaal in de lijn met de ideeën, die d^ hoofdman had. Het grote gevaar was nu, dat door mijn telefonisch alarm de politie te snel zou komen. Als die de bei de mannen nog vond, zou alles duidelijk worden. De hoofdman had haar vlucht bemjerkt. Hij kende haar voldoende om te weten, dat zij in haar wanhoop tot rare dingen in staat was. Twee mannen werden met de hond uitgezonden om haar op te sporen. Zij ontdekten, dat mej. Ilescu in het huis van mijn zwager was en keerden snel naar de hoofdman terug. In al lerijl werden Jörgensen en Du pont overweldigd. In een auto bracht men ze weg, juist voor dat de politie arriveerde." „Alles goed en wel", merkte Ernst Verhagen op, „maar hoe kon de bende dit allemaal doen in de villa van de heer Naba- rescu I „Dat komt alleen, om(dat.Na- i barescu zelf tot de bende be- i hoorde", antwoordde Sven. „Hij was namelijk de maker van het gas, de chemikus, over wie ik sprak. Naast de hoofdman was hij de hoofdpersoon van de troep." „Maar wie was nu toch het opperhoofd informeerde An dré Boorneman een beetje on geduldig. (Wordt vervolgd). DANKBETUIGING. Hiermede betuig ik mijn hartelijke dank aan de leden, donateurs en supporters van de v.v. S.S.C '55 voor de grote belangstelling tijdens mijn verblijf in het Ziekenhuis te Den Bosch, alsmede aan hun Be stuur voor het aanbieden van een prachtige fruitmand bij mijn thuis komst. M. VERHAGEN Hogevaart 8, VRIJH. CAPELLE. LIMIArUREtl FM FORMATE v/h W. Sikkers Markt 4 Waalwijk ST. ANTONIUSSTRAAT 88 WAALWIJK - TEL. 281 9 is SAMSON half zware shag in plastic tabakszak. De enige shagverpakking waarin de shag altijd vers en soepel blijft en geen draadje verlies bij 't rollen. Probeer vandaag nog Niemeijers SAMSON half- zware shag. Super kwaliteit. In super verpakking 'n Klasse apart. Betaling van af f 1.50 p,w. Alléén verkrijg baar via A. v. Assen, Poolse- straat 6, Waalwijk of B.v.Ier- ant, Vondelplein 3, Tilburg. WASMACH1NKFABR1EK heeft enige lichtbeschadigde WASMACHINES gloednieuw met garantie f 125.- en f145.- Vraagt demonstratie Postbus 24, Zwijndrecht. •k M DE SPAR (10-17 oktober) DUBBEL aantal zegels op: groot 70 ct, 28 zegels middelgroot 53 ct. 21 zegels p. pak 200 gr. 70 ct, 28 zegels p. pak 450 gr. 60 ct, 24 zegels i/i buk 67 ct, 27 zegels 1 00 gram 58 ct, 23 zegels 1 00 gram 48 ct, 19 zegels Maak hier gebruik van I Want met 200 zegels kunt u uw Sparboekje al inruilen voor een gratis gulden. Kopen bij De Spar - is sparen bij de koop Bessensap ties o,36 iiter 120 ct. 24 zegels fles 0,29 liter 95 ct, 19 zegels Wrijfwas doos 140 gram 82 ct. 16 zegels Schoensmeer per doosje 30 ct, 6 zegels Kachelglans per tube 30 c. 6 zegels Kabeljouw per pak 450 gram 115 ct, 23 zegels (alleen voor winkeliers met diepvriescontainer)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1957 | | pagina 2