Adverteren doet verkopen
Xyntha-anker Horloge
Nu bij 1 pakje Thee (Spar) 90 ct
200 gram Fondant voor de halve prijs
van 56 ¥@or 28cesii r 1
BART, BB SPtM
J. COOLS
Alw uw kapper
Het beste van
van het beste
24 zegels!
Raadsel in Nijmegen
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 11 OKTOBER 1957
2
VOOR VADERS EN KINDEREN
Dit verhaal van Bart, de spin, is in de eerste plaats bestemd voor Keesje
in de Antoniusstraat. Keesje heeft mij namelijk gevraagd om een verhaal
over een spin, omdat zijn vader heeft gezegd: ,,Kees, jongen, spinnen
kunnen niet praten." Haha, wat een verschrikkelijke domme vader! Wil
len jullie wel geloven, dat ik nog nooit zo'n oliedomme vader heb gezien.
Ja, het klinkt misschien gek, maar volgens mij zijn alle vaders, die zeggen
dat spinnen niet kunnen praten, hele rare vaders. Ik zou de rapporten
van vroeger van die vaders wel eens willen zien, maar die hebben ze na
tuurlijk stiekem in de kachel gestopt. Zal ik jullie eens heel zachtjes iets
in je oor fluisteren, moet je horen: ze hadden natuurlijk een stuk
of vijf zes nullen op dat rapport. Had je niet gedacht hè, maar zo zal het
wel zijn. Maar dat is nu allemaal vergeven en vergeten en we gaan nu
met z'n allen lekker dat verhaal van Bart, de spin, zitten lezen. Haal je
vader er maar bij en kruip dan samen heerlijk in die grote stoel enne
stil zitten hè, want anders zal ik eens eventjes 973 spinnen loslaten.
Ennehou een beetje je adem in, want het wordt spannend.
Verder krijgen jullie allemaal de groeten.
HANNIBAL.
Als een lopend vuurtje was
het door het bos gegaan de el
fenkoningin is heel erg ziek.
Niemand begreep hoe dat kon»
want de vorige avond had ze
nog met de andere elfjes gedanst
in het licht van de maan aan de
oever van het ven. Sjonge, wat
was dat mooi geweest Alle die
ren hadden hun adem ingehou
den, toen de elfenkoningin daar
danste op de zachte muziek van
de krekels. Soms was zij heel
ver langs een manestraal om
hoog getrippeld om dan rrrrrt
weer naar beneden te glijden.
Zelfs de oudere dieren, die toch
wel wat gewend waren, hadden
hun ogen uitgekeken. Het was
zo mooi geweest, dat iedereen
had vergeten te klappen
En nu, de andere morgen,
ging plotseling op de adem van
de wind het boze gerucht door
het bos de elfenkoningin is
heel erg ziek. Het rende langs
de smalle bospaadjes, sprong
van tak tot tak en kroop onder
alle struiken de elfenkoningin
is ziek. de elfenkoningin is heel
erg ziek. Niemand wilde het ge
loven, maar toen in de middag
honderd kraaien, in sombere
zwarte pakken, uitvlogen om 't
droeve nieuws bekend te ma
ken, mpest iedereen het wel ge
loven. Van alle kanten kwamen
ze kijken naar de elfenkoningin,
die daar op een bed van mos en
varens uitgestrekt lag. Ze lag
heel stil en aan de rode kleur
op haar wangen konden de die
ren wel zien, dat ze hoge koorts
had. Dokter Uil zat met 'n ern
stig gezicht aan haar zijde en
voelde haar pols, die nog maar
heel zwak klopte, maar hij wist
nog niet te vertellen wat de el
fenkoningin eigenlijk mankeer
de. „Ik denk wel, dat ik weet
wat het is", zei hij nadenkend,
„maar ik moet haar eerst nog
eens goed onderzoeken. Jullie
hoeven je echter niet ongerust
te maken, de elfenkoningin zal
over een paar dagen weer beter
zijn." Dat was natuurlijk een he
le opluchting voor de dieren,
maar toch vond Koning Leeuw
het beter om zo weinig mogelijk
leven in het bos te maken. Daar
om liet hij het volgende bekend
maken „Ik, Koning Leeuw,
maak bekend, dat het vanaf he
den tot nader aankondiging ver
boden is oml in het bos leven te
maken. Iedereen moet op zijn
tenen lopen. Het is ten streng
ste verboden om te fluiten, te
pienen, te blaffen, te brullen, te
schreeuwen, kortom, iedereen
moet zijn gemak houden. Verder
maak ik bekend, dat vanavond
om middernacht bij het ven een
grote vergadering zal worden
gehouden. Dokter Uil zal dan
de ziekte van de elfenkoningin
bekend maken en wij zullen dan
besluiten wat we moeten doen."
Nou. en toen gingen ze maar
weer. Ze liepen allemaal op hun
tenen, hetgeen voor de olifant
nog bet moeilijkste was, want
loop maar eens op je tenen als
je een paar duizend kilo weegt.
En bij iedere stap van de: olifant
kraakte het dan ook verschrik
kelijk. Ssssst klonk het dan
van alle kanten en de olifant
gromde treurig „Ik doe het
toch zeker niet expres, ik kan
er ook niks aan doen dat ik zo
zwaar ben." Voor de ekster viel
het ook niet mee om het bevel
van Koning Leeuw te gehoorza
men. Hij was nog maar nauwe
lijks vijftig meter van het ziek
bed van de elfenkoningin ver
wijderd, of daar begon die ouwe
kwebbelkous „Ik weet toch
lekker wel wie de elfenkoningin
ziek gemaakt heeftVerder
kwam hij niet, want de kraai
gaf hem een draai om z'n oren
en zei „Hou die lelijke snavel
nou mlaar eens even dicht."
Daarna was het stil in het bos
en het bleef de hele das zo stil
alsof er helemaal geen dieren in
het bos waren.
's Avonds ging iedereen naai
de vergadering bij het ven. Er
waren nog nooit zoveel dieren
op een vergadering bij elkaar
geweest. Zelfs Reintje de Vos die
meestal wel een smoesje had
om weg te blijven, was aanwe
zig. Toen iedereen zijn plaats op
de grond of op de takken had
ingenomen, ging ook Koning
Leeuw op zijn troon zitten. „Ik
open deze bijzondere vergade
ring", zei hij met zware stem.
„De notulen van de vorige ver
gadering zullen we maar laten
rusten en ik geef dan meteen 't
woord aan dokter Uil." Dokter
Uil, die zijn beste bril had op
gezet, ging er eens goed voor
zitten en zei :„Beste dieren. Ik
kan u mededelen, dat de elfen
koningin thans rustig slaapt en
over enkele dagen weer in ons
midden zal zijn. Het onderzoek
heeft uitgewezen, dat zij is ge
stoken door Venim, de wespen
koningin." Er ging een veront
waardigd geroep door de verza-
mtelde dieren „Wat vals Wat
een gemene streek Waar zit
die lelijke Venim Koning
Leeuw klopte met zijn poot op
een holle boomstam en zei
„Rustig allemaal, ik ben hier de
haas. Koningin Venim, kom
hier Iedereen hield zijn adem
in, maar er gebeurde niets. Ve
nim meldde zich niet. Nogmaals
riep Koning Leeuw „Venim,
kom hier maar er kwam nie
mand. Wat nou
De eekhoorn kreeg opdracht
om Venim te zeggen, dat ze voor
de troon van Koning Leeuw
moest verschijnen. Als een pijl
uit de boog verdween hij in het
duister van het bos, maar kwam
even later heel opgewonden te
rug en vertelde, dat Venimi niet
wilde komen. Maar dat was nog
niet het ergste. Venim had ook
gezegd, dat alle wespen van het
bos de oorlog verklaard hadden
aan de elfenkoningin en dat zij
haar de volgende dag zouden do
den. Waarom ze dat zouden doen
had Venim er niet bij gezegd,
maar zo zijn wespen nu een
maal ze verklaren iedereen de
oorlog zonder reden. Waarschijn
lijk was Venim jaloers op de el
fenkoningin, omdat niemand zo
kon dansen als zij.
Toen de eekhoorn uitgespro-
ken was, viel er een doodse stil-
te. Na een poosje stond Koning
i Leeuw op en zei „Dit is een
ernstige zaak, beste dieren. Als
wij de elfenkoningin niet be
schermen, dan zal zij door de
wespen gedood worden. Maar
wat doen we De grote dieren
kunnen hier niets doen en ik
doe dus een beroep op de kleine
dieren. Wie heeft er een voor
stel Een kleine vink tripte
naai* voren en zei „Ik, hoogge
achte Koning. Alle vinken zullen
bun best doen om de wespen te
vangen en te doden." En toen
kwamen ze allemaal, de mussen,
de merels, de lijsters, de spreeu-
wen, de spechten en de eksters,
en zelfs de kikkers zeiden dat
ook izij wilden helpen om de
wespen te verslaan. „Ik dank
jullie wel", zei Koning Leeuw,
maar is'dit wel voldoende? Een
wesp is maar klein en als Venim
er in slaagt bij de elfenkoningin
te komen, is alles tevergeefs ge
weest. Wie w-eet er een manier
om het bed van de elfenkonin
gin zó te beschermen, dat er
i geen wesp tot haar kan door
dringen Iedereen dacht diep
na en zelfs de ezel, die bijna
nooit nadacht, probeerde iets te
bedenken. Toen klonk plotse
ling het zachte stemmetje van
Bart, de spin „Ik geloof dat
wij spinnen daar wel iets op we
ten." Bart wilde een buiging
maken, maar dat ging niet al te
best. Hij was namelijk al zo oud
dat hij alleen nog maar spier
witte draden kon weven. De kip
Betsy begon zachtjes te gieche-
len: „Nee maar, hoe zou een spin
nu de elfenkoningin kunnen be-
schermen. Ik lach me 'n hoedje."
Koning Leeuw werd boos en zei
„Praat toch niet als een kip
zonder kop Of weet jij mis
schien soms iets beters De
kam van del kip werd nog roder
dan ze al was en de kip stoter-
i de „O nee, sire, ik zou niet we
ten wat, maar ik geloof toch ook
niet dat Bart, de spin, iets weet."
De koning richtte zich tot Bart
j en zei „Vertel eens op, Bart,
welk plannetje heb jij uitge
dacht Bart glimlachte fijn
tjes. „Dat zult u morgenvroeg
wel zien, sire. Kom, mlannen
Hij wenkte de andere spinnen en
in een lange rij marcheerden zij,
groot en klein, naar het bed van
de elfenkoningin.
En de volgende morgen zagen
ze het. Rond het bed van de el
fenkoningin hadden de spinnen
een bijna onzichtbaar en on
doordringbaar net gewezven,
waar nog geen vlieg door kon.
De koning knikte goedkeurend
en zei tot Bart, die midden in
zijn web zat „Dat hebben jul
lie prachtig gedaan, Bart, en als
jullie de elfenkoningin weten te
beschermen tegen de wespen,
nou, dan heb ik een flinke belo
ning voor jullie." Bart knikte.
„Dank u wel, sire. Wij zijn blij,
dat we dit kunnen doen en die
beloning hoeven we heus niet te
hebben, wij houden van de el
fenkoningin."
De zon was nog maar nauwe
lijks op of daar kwamen de wes
pen in grote troepen aanzwer
men. Het was net of er een don
kere wolk tegen de lucht hing,
zo veel waren het er. Maar op
hetzelfde ogenblik stegen ook
alle vogels op. Met hun snavels
sloegen ze grote gaten in de
donkere wolk en de. meeste wes
pen werden dan ook gedood.
Maar er bleven er nog heel wat
over en deze zochten, laag door
het struikgewas vliegend, hun
weg naar de elfenkoningin.
Voorop vloog Venim. Toen zij
het verblijf van de elfenkonin
gin in het oog kreeg, liet zij een
venijnig gebrom horen en stort
te zich in een duikvlucht om
laag. De anderen achter haar
j aan. Maar plotseling werden zij
opgevangen door een onzicht-
baar net van zachte onbreekba
re draden. Nergens was 'n gaat
je om| doorheen te komen. Ze
rukten en trokken om zich uit
het net te bevrijden, maar hoe
meer ze rukten, hoe vaster zich
de draden om hen heen trokken.
En dan kwamen de spinnen van
uit de uiterste hoek van hun
webben toegerend om hen de
doodssteek te geven. Venim was
in het net van Bart terecht ge
komen. Ze vocht als een razen
de om zich te bevrijden, maar
de lange glanzende draden lie
ten haar niet los. Toen kwam
Bart te voorschijn. „Ziezo Ve
nim, nu is het afgelopen mfet je
boze bedoelingen. Je zult ie ge
rechte straf niet ontlopen." Bart
kroop naderbij om Venim hele
maal in te spinnen, m'aar de
wespenkoningin gaf zich niet zo
gauw gewonnen. Ze deed een
woedende uitval en trof Bart
met haar vlijmscherpe angel.
Dat was het laatst kwaad wat
ze kon doen want de draden had
den haar nu aan alle kanten
vastgesnoerd. Even later was ze
dood.
Toen de andere dieren kwa
men kijken, waren alle wespen
omgekomen in het net, dat de
spinnen rond het bed van de el
fenkoningin hadden geweven.
Niet één was er doorgekomen.
Maar ook Bart was dodelijk ge
troffen door de steek van Venim.
Men legde hem neer op 't zachte
bed naast de elfenkoningin, die
zich oprichtte en zei „Bart, ik
dank alle spinnen voor wat ze
voor mij hebben gedaan. Van nu
af aan zullen jullie bij mijn pa
leis de wacht mogen houden."
Bart glimfachte gelukkig. „Ik
dank u zeer, majesteit." Toen
kromp hij ineen en stierf.
Zo Kees, nu ziet je vader dat
spinnen wel kunnen praten. Ze
zeggen nooit veel, maar wat ze
zeggen is altijd goed, wijs en
verstandig. En als je eens in het
bos gaat zoeken naar het paleis
van de elfenkoningin, moet je
altijd daar zoeken, waar de spin
nen een huis van zilveren dra
den hebben geweven. Daar woont
ze dan, de elfenkoningin. Zo vast
als) een huis.
Dag Kees
kps«iSn HAAR IS UW
SIERAAD
W VAN VELZEN
Spar-klanien hebben elke dag extraaijes!
Deze week
Ontbijtkoek
Amandelspeculaas
Custard
Gr. erwten m. wortelen
Boerenmetworst
Leverkaas
10°/o korting op alle
Spar-artik@!en:
Chocoladerepen per stuk 20 ct, 4 zegels
Rijst per pak 500 gram 62 ct, 12 zegels
FEUILLETON
van
„»E ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
G. PLANTEMA.
45).
Hij wist ook nog niet goed,
wat hij later met de heer Boor-
neman zou doen, maar hij deins
de er toen nog voor terug een
onschuldige meteen om te bren
gen. i Na de beide moorden wilde
hij ook André Boorneman uit de
weg ruimen. Mej. Ilescu is toen
tussenbeide gekomen. Zij heeft
ontdekt wie Van der Zuyden en
dr. Maroniu doodde en het is
duidelijk dat zij haar chef niet
zou verraden. Maar de heer
Boorneman had haar vriend
schap gewonnen door zijn op
treden tegenover de dronken
Van der Zuyden, want hij had
haar niet in de steek gelaten,
toen zij hem vroeg, ie blijven
om met haar te dansen. Daarom
kwam zij er tegen op dat de
heer Boorneman zou worden ge
dood.
Zij stelde voor, om hem een
sprookje op te dissen en te pro
beren hem naar het buitenland
tq krijgen. De hoofdman, die bij
nader inzien van een derde
doodslag niets moest hebben,
ging daar graag mee akkoord.
We mogen dus aannemen dat
André Boorneman voor 'n groot
deel' zijn leven aan de Boemeen-
se te danken heeft."
„Ik was bijna jaloers op haar
geworden, maar nu ben ik haar
dankbaar", merkte Madeleine
Uittenterpe op, terwijl ze An-
dré's hand stevig vast hield.
Sven moest even glimlachen.
Dan vervolgde hij
„Namen heb ik tot dusver
niet genoemd, behalve die van
mej. Ilescu. Nu zullen we meer
te horen krijgen. Kijk, Van der
Zuyden was dood en de heer
Boornemian veilig opgeborgen,
waardoor men de politie op een
dwaalspoor hoopte te brengen.
De hoofdman en zijn kernmede
werkers voelden zich dus be
trekkelijk veilig. De (gebeurte
nissen hadden wel invloed ge
had op hun zenuwen. Laten wij
vooral niet vergeten, dat deze
mensen wel de aanvoerders van
een geraffineerde dievenbende
waren, maar dat ze nog nooit
moord en doodslag hadden ge
pleegd. Nu was het toch zo ver
gekom/en en daardoor was hun
toestand veranderd. Ja, ik ben
er van overtuigd, dat verschil
lende van die mensen, die hun
eigen geweten tot dan toe met
een gedachte aan sportiviteit in
slaap hadden gesust, plotseling
de beschuldigende stem in zich
zelf duidelijk hoorden. Misschien
zou als gevolg daarvan automa
tisch een einde zijn gekomen
aan de reeks van diefstallen,
wie weet Het is een feit, dat
zij door de beide moorden ner
veus waren geworden. Zij ver
loren de voorzichtigheid 'n beet
je uit het oog. Misschien moet
ik zeggen: zij waren zo pijnlijk
voorzichtig geworden, dat hun
gedrag achterdocht wekte. In
elk geval, door eigenaardige uit
latingen van mej. Ilescu en an
deren kreeg Jö'rgensen langza
merhand het idee dat hij de
moordenaar in zijn naaste om
geving kon vinden. Op een ze
ker ogenblik kwam de Zweed in
aanraking mjet de Fransman Du-
pont. Die logeerde bij de heer
Nabarescu, de oom van mejuffr.
Ilescu. Zij kenden elkaar min of
meer oppervlakkig miaar zij ken
den alle twee de vermoorde
Boemeen dr. Maroniu. En deze
beide mannen hadden elk voor
de Boemeen een warme vriend
schap gehad. Zij spraken samen
veel over, hem. Jörgensen kwarm
met zijn nog vage ontdekkingen
voor de dag en op een dag had
ook Dupont iets gehoord."
„Zij werden dus ontvoerd,
omdat zij de moordenaar ont
dekt hadden vroeg Ernst
Verhagen.
„Jawel", stemlde Sven toe.
Jörgensen en Dupont kwamen
langzamerhand heel wat te we
ten, vooral toen de Zweed op
uitnodiging van Nabarescu bij
hem kwam logeren. Maar mej.
Ilescu ontdekte dat die twee iets
wisten en dit joeg hen zo'n pa
nische schrik aan, dat zij in de
nacht het huis van haar oom
ontvluchtte.
We mogen daar niet al te
verhaard over zijn; het is\ zeker,
dat de voorafgaande schokkende
gebeurtenissen haar al heel wat
hoofdbrekens hadden gekost.
Maar niet daarom; vluchtte zij,
meer eigenlijk voor het eigen
geweten dan voor de twee man
nen. Er kwam bij, dat zij de an
dere leden van de bende had
gewaarschuwd. De hoofdman
besloot, dat Jörgensen en Du
pont onschadelijk moesten wor
den gemaakt. Mej. Ilescu be
greep dit en zij was bang voor
meer moorden. Daarom durfde
zij niet te blijven onder 't dak,
waar zich twee mensen bevon
den, die door haar mededeling
in gevaar waren gekomen. Het
is begrijpelijk, dat zij haar bond
genoten voor het hen dreigende
gevaar (had gewaarschuwd. Maar
het is ook begrijpelijk, dat zij
nu terugdeinsde voor de gevol
gen van haar ingrijpen. Zij wist
dat de hoofdman radeloos was
en tot het ergste bereid. Maar
de man is, vermoedelijk ook
door toedoen van zijn medewer
kers, voor nieuwe moorden te
ruggeschrokken. Jörgensen en
Dupont werden gevangen geno-
mpn enj weggebracht. Bijna had
mej. Ilescu dit doen mislukken.
Immers, ik had haar gezien, toen
zij in paniek weg liep en ik was
haar achterna gegaan. Goed, zij
had de bende niet verraden. In
tegendeel. Ondanks haar ge
schokte zenuwen had zij direkt
een verhaal bij de hand, waar
door Jörgensen en Dupont be
schuldigd werden. Dat was he
lemaal in de lijn met de ideeën,
die d^ hoofdman had. Het grote
gevaar was nu, dat door mijn
telefonisch alarm de politie te
snel zou komen. Als die de bei
de mannen nog vond, zou alles
duidelijk worden. De hoofdman
had haar vlucht bemjerkt. Hij
kende haar voldoende om te
weten, dat zij in haar wanhoop
tot rare dingen in staat was.
Twee mannen werden met de
hond uitgezonden om haar op
te sporen. Zij ontdekten, dat
mej. Ilescu in het huis van mijn
zwager was en keerden snel
naar de hoofdman terug. In al
lerijl werden Jörgensen en Du
pont overweldigd. In een auto
bracht men ze weg, juist voor
dat de politie arriveerde."
„Alles goed en wel", merkte
Ernst Verhagen op, „maar hoe
kon de bende dit allemaal doen
in de villa van de heer Naba-
rescu
I „Dat komt alleen, om(dat.Na-
i barescu zelf tot de bende be-
i hoorde", antwoordde Sven. „Hij
was namelijk de maker van het
gas, de chemikus, over wie ik
sprak. Naast de hoofdman was
hij de hoofdpersoon van de
troep."
„Maar wie was nu toch het
opperhoofd informeerde An
dré Boorneman een beetje on
geduldig.
(Wordt vervolgd).
DANKBETUIGING.
Hiermede betuig ik mijn hartelijke
dank aan de leden, donateurs en
supporters van de v.v. S.S.C '55
voor de grote belangstelling tijdens
mijn verblijf in het Ziekenhuis te
Den Bosch, alsmede aan hun Be
stuur voor het aanbieden van een
prachtige fruitmand bij mijn thuis
komst.
M. VERHAGEN
Hogevaart 8,
VRIJH. CAPELLE.
LIMIArUREtl
FM
FORMATE
v/h W. Sikkers
Markt 4 Waalwijk
ST. ANTONIUSSTRAAT 88
WAALWIJK - TEL. 281 9
is SAMSON half zware shag
in plastic tabakszak. De enige
shagverpakking waarin de
shag altijd vers en soepel blijft
en geen draadje verlies
bij 't rollen. Probeer vandaag
nog Niemeijers SAMSON half-
zware shag.
Super kwaliteit.
In super verpakking
'n Klasse apart. Betaling van
af f 1.50 p,w. Alléén verkrijg
baar via A. v. Assen, Poolse-
straat 6, Waalwijk of B.v.Ier-
ant, Vondelplein 3, Tilburg.
WASMACH1NKFABR1EK
heeft enige lichtbeschadigde
WASMACHINES gloednieuw
met garantie f 125.- en f145.-
Vraagt demonstratie
Postbus 24, Zwijndrecht.
•k M
DE SPAR
(10-17 oktober)
DUBBEL aantal zegels op:
groot 70 ct, 28 zegels
middelgroot 53 ct. 21 zegels
p. pak 200 gr. 70 ct, 28 zegels
p. pak 450 gr. 60 ct, 24 zegels
i/i buk 67 ct, 27 zegels
1 00 gram 58 ct, 23 zegels
1 00 gram 48 ct, 19 zegels
Maak hier gebruik van I
Want met 200 zegels kunt
u uw Sparboekje al inruilen
voor een gratis gulden.
Kopen bij De Spar -
is sparen bij de koop
Bessensap ties o,36 iiter 120 ct. 24 zegels
fles 0,29 liter 95 ct, 19 zegels
Wrijfwas doos 140 gram 82 ct. 16 zegels
Schoensmeer per doosje 30 ct, 6 zegels
Kachelglans per tube 30 c. 6 zegels
Kabeljouw per pak 450 gram 115 ct, 23 zegels
(alleen voor winkeliers met diepvriescontainer)