FILMJOURNAAL
GRATIS kostelijke
kinderzakdoekjes
bij SUNIL
4
SÜNEL wast stralend wit
Heropening
i
Wed. Frits van Bladel
Xyntha-anker Horloge
Boer, wat zeg je van
mijn kippen
In een groen groen
Knollenland
Klein Klein
Kleutertje
Holle Bolle Gijs
Wurlitzer Juke Box
IEDERE ZONDAGAVOND DANSEN
Lm van Cromvoirt
Café-Dancing van Helvoirt
J. C. VAN VLIET Dsn.
IJSSELSTEEN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN DONDERDAG 31 OKTOBER 1957
2
LUXOR THEATER.
„BRIGITTE. HET MEISJE VAN
PLACE PIGALLE.
Een super-komische CinemaS
cope in kleuren gebracht onder
regie van Michel Boisrond, met
de dynamische Brigitte Bardot
in de hoofdrol; is een,1 film even
sprankelend en bruisend als de
Franse champagne. Het is een
aaneenschakeling en een bont
gewirwar van) dolle dwaasheden.
De Parijse politie heeft een ben
de valsemunters ontdekt. In een
nachlclub heeft men de valse
dollars in omloop gebracht. Men
verdenkt de zanger der nacht
club er van, Jean Clary. Deze
vertrekt, met het dochtertje van
zijn vriend Paul, Brigitte, naar
Zwitserland, om hiermee te voor
komen dat de politie het kind
lastig valt. Dat het niet meeviel
het kind te vervoeren, laat zich
begrijpen. Hij komt er niet, daar
de politie het hem onmogelijk
maakt. Onder voorwendsel dat
het kind niet normaal is, zegt
hij het kind gevonden te hebben
doch het is even charmant als
ondeugend. Dit heeft tot gevolg
dat hij en het kind direct in de
belangstelling komen. Door ver
wikkelingen met de politie en de
brandweer komen de dolste scè
nes naar voren. Brigitte en Je
rome, de buttler van Jean, en
zijn vrienden komen weer in de
handen der sterke macht. Als
zanger weet hij Brigitte weer
vrij te krijgen. De laatste echter
weet door een scène met de Pa
pegaai het ten laatste zo te be
werken, dat de echte valse mun
ters aan het licht komen. In een
club „Mississipi" wordt de strijd
beslecht.
Vrijdag en zondag 6 en 8.30 u.
Zaterdag 8 uur.
Leeftijd 14 jaar.
„DE VOLMAAKTE MOORD".
Deze film van de Paramount
Pictures is er een met topspan-
ning door de meesterlijke pres
taties van regisseur en spelers.
Zelden bood een film een derge
lijke meedogenloze beklemming.
De film begint al met een door
een kogel verwonde Walter Neff
(Fred MacMurray) terwijl hij 'n
brief dicteert. Dit memo is het
verhaal. Neff ontmoette Phyllis
Dietriechson (Barbara Stan
wyck) voor het afsluiten van 'n
polis voor ongevallen, op naam
van haar man. Dit lijkt al wat
verdacht. Beiden worden op el
kaar verliefd. Door onjuiste in
vulling van de verzekeringspa
pieren weet Neff de moord op
Dietriechson te bewerken, doch
de scène, hoe listig ook in elkaar
gezet, mislukt. Lola (Jean Hea
ther) Dietriechson's dochter,
verdenkt haar moeder van de
moord op haar vader. De zaak
wordt uitgezocht, doch er is
echter nog een vergissing.
Het gaat hier alleen om het
uitkeringsbedrag der vermoorde
Dietriechson, dat op een sluwe
manier zou verkregen worden.
Als Neff dit ziet, wil hij Phyllis
doden, doch zij schiet hem in de
schouder. Ook hij doodt haar.
Na het voorval dicteert hii zijn
bekentenis. Hij werd verblind
door een vrouw om het slechte
pad te bewandelen.
Maandag en woensdag 8 uur.
Leeftijd 18 jaar.
O
VOOE DE JEUGD.
Olleke Bolleke's wonderland
beer Wee\t kieópijn
De schrik
FRUITBOMEN
VASTE PLANTEN
SIERHEESTERS
ROZEN
LIGUSTRUM
BLOEMBOLLEN enz.
Ta, maakt U daar Uw kinderen
J eens blij mee! Er zijn 4 ver
schillende zakdoekjes, de een nog
leuker dan de ander. En allemaal
bedrukt met kleurige tekeningen
en rijmpjes uit-de-oude-doos.
U krijgt ze zo eenvoudig! Tussen elke twee
pakken Sunil zit zo'n vrolijk, wasecht zak
doekje. Zorg dat U ze gauw in huis heeft
Op zaterdag 2 november a.s. om 5 uur
HEROPENEN WIJ
ZONDAG 3 NOVEMBER a.s. DANSEN
DANSEN DANSEN
Vanaf zondag 3 november a.s.
Orkest „DE NOTENKRAKERS"
Aanvang 7 uur
Putstraat 14, Waalwijk
IJsselsteenfabriek - Gouderak
(Hollandse IJssel)
WEIT U....
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
SCHADUW
OVER LEVEN
door
CARRY VAN DER RYKEN
4).
Plotseling werd Mariesje wak
ker. Misschien was er gebeld,
misschien njaakten de buren
wat veel lawaai, misschien had
't kleine ding gedroomd. Maar
ineens zat ze rechtop in haar
bedje. Het verwarde blonde pon-
niehaar plakte tegen het voor
hoofdje. f
Mammie, mammie riep
een bang stemmetje. Toen: Pap
pie, pappie. En weer en weer.
Stil bleef het in huis, heel stil.
En zo donker was 't in de kleine
zijkamer met de lange dichte
gordijnen.
Riesje kroop haar bedje uit.
Vlak er naast was de deur, dat
wist ze. Ze paktei naar de knop,
draaide, heen, terug. Neen, het
ging niet.
Open, open! riep 't stemh
metje weer. Ik ben zo bang...
De kleine vuistjes sloegen te
gen de deur, grote tranen rolden
over haar gezichtje.
Papa, papa
Maar Papa was er niet en nie
mand antwoordde het angstige
kind. Een smalle, vage licht
streep viel door de gordijnen, de
rest van het kamertje zwart-
donker latend. Mariesje draaide
haar hoofdje van de deur af, zag
al dat donkere. Stijf hield ze de
knop vast. Ze durfde niet meer
terug, had een onbewuste angst
voor het stille en zwarte. Snik
kend nu drukte ze haar hoofdje
tegen de deur, tot de slaap zich
over haar ontfermde. Langzaam
ontspande zich het kinderli
chaam en op de grond, dicht
voor de'deur, lag even later een
verward hoopje van blonde
krullen, zacht flanel en 'n klein
rose voetje...
'Heel laat die nacht kwamen
ze. thuis.
Zij met een kleur van opwin
ding op het anders zo koude en
bleke gezicht.
Vlug liep Han de trap op naar
het zijkamertje en er was tri
omf in haar ogen, toen ze hem
nakeek.
Hij had 't kind tóch kunnen
vergeten om haar; ze had hem
er toe gekregen, langer en lan
ger weg te blijven. Omdat ze
zich zo amuseerde? Welnee, al
die soort dingen als de cabarets
hier was ze al lang blasé. Maar
jaloers was ze, op zijn liefde
voor 't kind. Altijd dat kind.
Overdag, naar Scheveningen of
waar ook heen, altijd het kind
mee. Overal schepte hij er mee
op en zij kwam op de tweede
plaats. Ook vanavond had ze
hem wel een paar keer op zijn
horloge zien kijken en was er
ongeduld in zijn ogen geweest.
Maar ze kende haar macht en
natuurlijk had ze daar gebruik
van gemaakt.
Voorzichtig draaide hij de
knop om. De deur gaf moeilijk
mfee.
Wat nou
Het licht flitste aan en met
een zag hij het kleine rose vpet-
je. Even voelde hij iets heel
teers voor^ dit kind van hem. Ze
was zijn oudste en enigste meis
je. Wat was hij trots geweest op
haar altijd! Ze was immers zo-
vee} vlugger, zoveel intelligenter
dan andere kinderen. Of vond
hij dat alleen ma,ar omdat ze
van hem was
Hij bukte zich en. raapte het
slapende kind op, om het in haar
bedje te leggen. Liefdevol druk
te hij het tegen zich aan, dekte
haar dan warm toe. Zacht, de
deur half open latend, verliet hij
de kamer.
Het lachje, waarmee ze hem
ontving, was spottend.
Alles oké zeker
Iets in hem weerhield hem te
vertellen /hoe hij Mariesje ge
vonden had.
In orde hoor.
Maar zijn gezicht stond niet
vrolijk en de rimpel tussen zijn
ogen was wat dieper.
Blijft ze nog lang hier
Ben je verplicht haar bij je te
laten komen? Je mocht me wel
eens wat beter inlichten. Het
enige wat je me gezegd hebt, is,
dat je niet meer naar Ine terug
gaat, dat de advocaten de zaak
in handen hebben en dat je
tot de officiële scheiding het
kind zo nu en dan hier wilt laten
logeren. Maar je denkt toch ze-
keil niet, dat ik...
Toen, met een vlugge blik op
zijn gezicht, eindigde ze: ...dat
het kind hier gelukkig is
Luister...
Zijn handen lagen zwaar op
haar schouders.
De scheiding is nog maar
een kwestie van enkele weken;
een paar kleinigheden, waar de
I advocaten 't nog over eens) moe
ten worden, en de zaak is er
door. De schuld ligt hij m!ij, ik
kan dus heel weinig eisen stel
len. Ik wil Mariesje vragen. Uit
de ouderlijke macht ben ik niet
ontzet, ik heb dus kans haar
toegewezen te krijgen. Maar dit
is natuurlijk het moeilijke punt:
Ine wil haar niet afstaan.
En ik wil haar niet heb
ben
Plotseling viel Cora hem in
de rede. Een voet in goudleren
avondschoentje stampte driftig
op de grond.
Dat lastige ongezeggelijke
kind... Altijd is ze even stug...
ik wil haar niet, niet, niet
De man leunde nu tegen de
schoorsteen, wreef nerveus zijn
vingers over elkaar.
Je bent niet lief voor Ries
je, daarom doet ze zo; ik kan
alles van haar gedaan krijgen.
Ja, jij verwent haar.
Meteen draaide ze zich om en
ging de kamer uit.
Neen, zei hij zacht in zich
zelf, maar ik houd van haar.
De scheiding was nu defini
tief. Geen van de kinderen werd
aan de vader toegewezen. Hij
kreeg echter wel het recht een
van hen een gedeelte van 't jaar
bij zich te nemen.
Zo was Mariesje dan weer
enige maanden bij haar moeder
in Rotterdam, dan weer 'n poos
in Den Haag bij haar vader. Zij
kreeg op die manier 'n vreemde
opvoeding en was op weg een
heel moeilijk kind te worden.
Wat ze in Den Haag mocht, was
thuis verboden.
Door Papa werd ze mee uit
genomen naar allerlei gelegen
heden, waar zo'n klein ding 'nog
helemaal niet moest komen. Hij
ging mlet haar autotochten ma
ken in een open wagen, liet haar
zien aan z'n vrienden en was
geweldig trots op z'n dochtertje.
Buitengewoon gevoelig als hij
was voor goed harmoniërende
kleuren zijn eigen dassen en
sokken moest hij persé zelf al
tijd uitkiezen kleedde hij het
kind helemaal naar eigen smaak.
Hij gaf haar een rood bontjasje,
vreemd contrasterend imet het
bleke gezichtje; een rood fluwe
len jurkje, een dito blauw met
grote kanten kraag en een wit
wollen ijspakje.
(Wordt vervolgd).
o
THEATER MUSIS SACRUM.
KITTY IN DE GROTE WERELD.
Als een wervelwind brengt Kitty, Romy
Schneider, de grootste beroering tussen de
stijfdeftige heren van de grote wereldcon
ferentie. Het is een betoverende liefdesro
mance op een perfecte wijze gespeeld. De
star der Conferenties - Genève - is op
nieuw in beroering voor de dingen die ko
men gaan. Internationale ministers van
Buitenlandse Zaken zullen aldaar confere
ren. De gehele stad is in opwinding. Ieder
doet al wat mogelijk is om er prachtig uit
te zien. Zelfs de kapsalon van Jeanot,
Charles Regnier, is in rep en roer. Het
laatste nieuws komt van hier en de mani
cures Kitty, Romy Schneider, en Janette,
zijn druk in de weer. Kitty zelf heeft na
sluitingstijd geen rust meer. Laat op de
avond brengt zij een onbekende voorname
heer, Sir William Ashlin, - O. E. Hasse
- naar een restaurant aan het meer. Het
wordt een sprookjesachtige avond, te meer
nog als zij later op de avond te weten
komt wie deze heer is, n.l. de machtige
Min. van Buitenlandse Zaken van Enge
land. De verrassing stijgt ten top, als 's- an
derendaags de kranten met haar foto, van
die avond, uitkomen. Verwijten aan het
adres van Ashlin brengen grote veront
waardiging. Crawford, Ernest Schröder, de
secretaris van de Minister, hem eerst be
schuldigend, weet de redding te brengen
door middel van Robert, de neef van Ash
lin, Karlheinz Böhm, Robert weet Jeanot
te- overtuigen, dat het zo niet langer kan.
Hij verdwijnt met Kitty in een auto naar
elders aan het meer.
Voor de beslissende vergadering gaat Ash
lin even langs het meer, doch voelt zich niet
op zijn gemak. Hij heeft n.l. geen geld
voor een boottocht terug en een kleine jon
gen laat hem ronddobberen. De vergade
ring is lang begonnen. Het einde van zijn
carrière is in zicht. Gelukkig komt alles
goed en de conferentie slaagt toch, niet ten
laatste omdat het wegblijven van Sir Ash
lin de overige ministers tot verregaande
concessies heeft gebracht. Hierin heeft Ro
berts zijn aandeel. Hij heeft geluk, want
hij kan enige weken aan het meer achter
blijven om... zijn zaken af te wikkelen,
zelfs niet alleen die van de Britse delega
tie
In deze film herwint Kitty opnieuw al
le harten naar het grote voorbeeld van
„Sissi".
Vrijdag, zondag om 6 en 8.30 uur, za
terdag 8 uur. Alle leeftijden.
DE VERKENNERS DER VERLOREN
BERGEN.
Universal International presenteert in
CinemaScope en Technicolor een film van
een spannende aktie.
Een film van trouw en verraad, van
strijd en haat. De indianen erkennen alleen
de geest van een verdrag, dat de Ameri
kanen hun hebben verleend. Zij dulden
niet de aanleg van een weg door hun ge
bied, alsmede de bouw van een fort. Als
hiermede begonnen wordt ontbrandt de
strijd welke niet meer te voorkomen is.
Hard wordt er gevochten zonder veel
munitie en water. De Indianen vechten met
brandende pijlen. Straks als de strijd ge-
streden is luisteren allen naar de vrome
bijbellezing van Sergeant Bell, Jeff Chand
ler, die de leer der christelijke naasten-
lifde verkondigt. Het is een reeks boeiende
episoden uit de strijd van de tomahawk der
Indianen tegen het kruis der Christenen.
Maandag en woensdag 8 uur, leeftijd 14
jaar.
Op een mooie zonnige morgen wandelde
Olleke, de kleine jongen die met zijn
ouders in een klein huisje aan de rand van
het bos woonde, het woud in. Hij floot een
vrolijk liedje, terwijl hij tussen de bomen
doorstapte. Hij had besloten zijn vriend de
beer eens een bezoek te brengen. Die had
hij in dagen al niet gezien en hij was erg
nieuwsgierig hoe het met hem ging.
Na een wandeling kwam hij bij het nest
van de beer onder een oude eik. Och wat
zag bruintje er zielig uit. Hij zat met zijn
poot onder zijn kop met een verdrietig ge
zicht neergehurkt onder de stam en hij
keek niet op toen Olleke voor hem stond.
De kleine jongen wachtte even af, of zijn
vriend hem soms nog zou opmerken, maar
de beer had blijkbaar niets gezien.
Voordat Olleke iets kon zeggen, sprong
de beer plotseling met een verschrikkelijke
schreeuw op, klemde zijn kop tussen zijn
twee poten en stampte wild op de grond,
terwijl hij vreselijk kermde. De kleine jon
gen schrok heel erg, maar toen hij daarvan
bekomen was kreeg hij erg medelijden met
de beer, want die had blijkbaar veel pijn.
Niet aankomen.
Toen de beer wat rustiger werd en nog
maar zachtjes jankte, vond Olleke het tijd
worden om duidelijk te maken dat hij er
was. „Dag bruintje", groette hij, „wat is
er met jou aan de hand?" Tussen zijn ge
jammer door vertelde de heer, dat hij al
dagen een verschrikkelijke kiespijn had.
Het was niet om uit te houden. En weer
draafde hij kermend heen en weer.
„Laat mij die zieke kies eens zien", zei
de jongen. Maar daar wilde de beer niets
van weten. „Je mag er niet aankomen!"
riep hijwanhopig. „Ik zal er niet aanko
men, alleen maar even kijken", pleitte Ol
leke.
Toen gaf de beer toe. „Niet aankomen
hoor!" waarschuwde hij nog. Olleke keek
in de beremuil en zag een kies, waar een
groot gat in zat. Hij begreep dat dit erg
pijn moest doen en hij kreeg medelijden
met het dier. „Als je geen pijn meer wilt
hebben, dan moet die kies er uit", verze
kerde de jongen. „Er uit?" vroeg de beer
verwonderd. „Ja, natuurlijk, dan heb je
geen pijn meer", antwoordde Olleke.
Maar hoe?
De beer keek bedenkelijk en wilde wel
eens weten hoe Olleke dat dacht te doen.
De jongen die geen tang bij de hand had,
dacht eens diep na. Plotseling had hij een
idee. „Luister", sprak hij, „ik bind een
touwtje om die kies, je houdt je stevig
vast aan de boom en dan geef ik plotseling
een ruk en de kies is eruit."
Nu daar voelde de beer wel wat voor.
Zo gezegd, zo gedaan. Olleke haalde een
stuk touw uit zijn zak en de beer deed zijn
bek open. Voorzichtig, maar stevig bond
de jongen het touw om de kies. Het was
een lang stuk touw en het uiteinde hield
hij in zijn hand. „Zo, hou je nu stevig aan
de boom vast", commandeerde hij.
Maar het gezicht van de beer betrok.
Hij werd bang. .;Neen!" gilde hij. „Ik wil
niet! Olleke, niet doen!" De jongen be
greep dat er zo niets met de beer te begin
nen viel. „Nu ik weet het goed gemaakt",
zei hij, „je moet het zelf doen. Dan kun je
het doen wanneer je zelf moed genoeg hebt
verzameld."
Toch te bang.
Daar voelde de beer wel wat voor. Ol
ijke bond het uiteinde dat hij in de hand
had aan een tak en de beer ging staan om
met een flinke ruk zichzelf de kies te trek
ken. Maar hij aarzelde en aarzelde nog
eens. Olleke gaf de moed op. „Nou, ik
schei er uit hoor, je durft toch niet!" riep
hij.
„Ga dan maar!" antwoordde de beer
boos, die niet gehaast wilde worden en
bang was om door te zetten. „Het beste
met je kies!" plaagde de jongen, terwijl hij
tussen de struiken verdween. Hij ging ech
ter niet weg, maar bleef van tussen de
struiken uit naar de beer gluren om te
zien wat die deed. Bruintje durfde niet en
verdrietig ging hij onder de boom zitten,
nog steeds met het touw om zijn kies, het
andere eind zat nog steeds vast aan een
dikke tak. Zo zat hij en keek treurig, ter
wijl de zon door de bladeren op zijn
kruintje scheen.
Het duurde niet lang of de beer werd
slaperig en langzaam zakte hij weg.
Olleke kwam nu tevoorschijn en moest
lachen om die grote sterke beer die geen
moed had zich de kies te trekken. Plotse
ling kreeg hij een plan. Lachend verdween
hij weer tussen de struiken. Daar-vond hij
een flinke stevige stok en zachtjes schoof
hij door de struiken naar voren tot vlak
achter de boom. Bruintje sliep als een os.
Nu moest het plotseling gebeuren vond
Olleke. Met kracht gaf hij de beer een
paar flinke porren in de rug en schreeuw
de woeste kreten vlak bij zijn oor. Tjonge,
wat schrok de beer. Hij dacht minstens dat
de wereld verging. Toen hij zo wakker
schrok, dacht hij niet aan zijn pijnlijke kies
en sprong woest overeind om zich tegen
zijn aanvaller te verdedigen.
Maar wat was dat? Toen hij zich wild
grommend omdraaide, voelde hij ineens een
afschuwelijke ruk aan zijn pijnlijke kies.
Bruintje sprong wel een meter van de grond
van schrik en pijn, maar de kies was er
uit. Hij had hem zelf getrokken.
Toen hij wat bekomen was, keek hij rond,
maar de aanvaller was nergens te zien.
Olleke had geweldig veel plezier. In elk
geval was de kies getrokken en zou de beer
geen pijn meer hebben.
WAALWIJK
CENTRUM
TEL. 2873
ons gemoderniseerd café-bedrijf.
T -
Tevens hebben wij geplaatst de modernste
met 200 selecties.
Aanvang 7 uur.
Muziek „The Flying Stars"
Beleefd aanbevelend,
HOOOEINDE 1 WAALWIJK
kAAAAAAAAAA
f
'n Klasse apart. Betaling van
af f 1.50 p.w. Alléén verkrijg
baar via A. v. Assen, Poolse-
straat 6, Waalwijk of B.v.Ier-
ant, Vondelplein 3, Tilburg.
REPARATIES
KUNSTGEBITTEN
Sneller, beter en.... goedkoper.
H. KOLSTER, Minister Loeff-
straat 4a, Tel. 2547, Waalwijk
form. 4'/2 X 7'/, X 1 7'/on
(waaldikto) 5'/, X 7'/lX17'/,
dat een gepleisterde IJSSELSTEENBINNENMUUR
van de HOLLANDSE IJSSEL, zelfs zachte soorten, geen
schuurtjes of rimpels vertonen op het pleisterwerk?
Corretp. adrea: VOORBURG, Zwartelaai 9
Tel. 728613
Tel. Steenfabriek Moordrecht K 1827-310
