X/ooï/oöz££mJ 1 Zwanenberg s Zwanenberg «tjaS maakt tu wm* wat smaakt! DEZE WEEK: ROOKWORST NU WEKENLANG VERS BEMOEI JE NIET MET ANDERMANS ZAKEN MIDDENSTANDSWONING HYPOTHEKEN ACCORDEON TEKEN-Ck SCHILDER' BENODIGDHEDEN J. Cools v/h W. Sikkers 1 paar mooie Nylons voor 88 et. 1." 3.98 6.75 Wed. Frits van Bladel Schrijfmachines 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VANVRIJDAG 8 NOVEMBER 1957 2 OLLEKE BOLLEKE'S VVO,moerland Olleke, de kleine jongen, die met zijn ouders in een huisje aan de rand van 't bos/woonde, wandelde op een goede mor gen in het woud en daar ont moette hij zijn vriend de egel. „Ha, Prikkebeen!" groette Olleke vrolijk. „Goeie morgen," knorde de egel terug. Natuurlijk vroeg Olleke dadelijk of er nog nieuwtjes waren en of er nog spannende dingen in het bos gebeurd waren, want hij wilde precies op de hoogte blijven en de egel wist altijd van alles, want die sprak veel dieren. Het diertje dacht even na, z'n voorhoofd rimpelde zich en hij keek bedenkelijk. „Ja," zei hij, „het schijnt dat de beer en de vos gisteren grote ruzie heb ben gehad., Die roodrok 'heeft de beer weer eens voor het lap je gehouden en toen ze elkaar plotseling tegenkwamen, kre gen ze de grootste ruzie." „Zo, zo," bromde de kleine jongen," dan zal ik toch eens met mijn vrienden gaan praten, want ze moeten niet steeds zo'n ruzie maken.'' „Dat vind ik ook," be aamde de egel „en als je gaat dan ga ik met je mee!" Zo gezegd zo gedaan. Olleke en Prikkebeen begaven zich op weg naar het hol van de vos. Maar zij waren niet de enigen die daarheen op weg waren. Neen, de hele nacht had de beer zich kwaad liggen miaken en hij had geen oog dicht ge daan. Daarom was hij nu op weg naar Reintje om die eens even duchtig een lesje te gven. De schrik. Het leek Wel of de vos er een voorgevoel van had dat er iets onaangenaam^ in de lucht hing Hü voelde zich niet rustig en liep in zijn hol maar heen en weer. Tenslotte kon hij het er niet uithouden en hij ging naar buiten. Langzaam slenterde hij het bospad af en toen hij, om de bocht kwam... oh schrik, stond hij neus aan neus met de beer. Beide dieren schrokken zo, dat ze eerst geen woorden kon den vinden, ja geen vin konden verroeren. De beer was de eer ste die zich herstelde. Er kwam een brede grijnslach op zijn ge zicht. „Hoe is het mogelijk!" bromde hij. „Daar loopt meneer mjij zo recht in de armen!" „Dag Bruintje," stamelde Reintje, niet wetende wat te be ginnen. Dadelijk pakte dn beer de vos bij zijn nekvel. „Voordat je mij pntsnapt zoals gisteren, zal ik je maar stevig vasthouden," gromde hij. „Ik heb met jou nog een appeltje te schillen, vriend!" De vos sidderde in de machtige greep van de beer. Laat los! Op dat moment kwamen Ol leke en de egel de hoek om. „Hé vriend beer!'' riep Olleke. „Toe niet vechten! Laat de vos los! Ik moet eens met jullie praten! Maar daar had de beer geen oren naar. „Bemtoei je met je eigen zaken, Olleke," schreeuwde hij rood van woede. „Ik zal onze j vriend de vos eens een geducht i pak rammel geven en dat heeft i hij dik verdiend!" En met zijn j harde poten schudde hij de jan kende vos door elkaar. Dat was Olleke te bar. Snel sprong hij tussen de beide vechtenden in en de egel kwam naast hem staan, blij, dat hij als klein diertje zich nu eens met een ruzie tussen twee gro te dieren kon bemoeien. „Nu is het uit!" riep de kleine jongen beslist, terwijl hij de beer en vos uit elkaar duwde. „Waar bemoei je je mee!" gromde de beer weer terwijl hij opdrong. Tussen Olllpke 'en de beer ontstond een vinnige woorden strijd en van die gelegenhid maakte de vos gebruik om voor zichtig achteruit te lopen. De egel gaf hem stilletjes een knip oogje en beduidde hein dat hij zo snel mogelijk moest vluchten. Maar de beer zag het en nu werd hij verschrikkelijk kwaad Hij gooide Olleke met een for se duw opzij, zodat hij met een plof tussen de doornige braam struiken terecht kwam. Met 'n paar sprongen probeerde hij de vos te grijpen, maar die zag het gevaar en in razende vaart vluchtte hij weg. De beer had het nakijken. In machteloze woede bleef die staan en kreeg plotseling een idee. Hij bukte zich snel, greep de niets vermoedende egel, die zich bij het aanpakken dadelijk tot en stekelige bal ineenrolde, tilde hem op, mikte en wierp met kracht deze: kogel vol prik kels achter de vos aan. Toen Prikkebeen met een klap tegen de vos zijn zitvlak plofte en daar diep met zijn stekels in drong rende de vos jankend weg. Even later rolde de egel er af en bleef versuft liggen. Tevredén ging de beer naar huis. Hij had de vos een lesje gegeven en Olleke en die eigen wijze laten voelen, dat ze zich niet met zijn zaken moesten be moeien. Vol met schrammen kroop Olleke overeind en slenterde met de egel, die vol blauwe plekken zat, langs het bospad. Olleke begreep dat hij dom was geweest. Je kon je beter niet bemoeien met de eigen zaken van een ander. (Nadruk verboden) JOS. W. SIMONS' PIANO- ORGELHANDEL EpX, HAAR- IS UW SIERAAD V# VAN VELZEN v.Vx™ UW KAPPER Trainingsbroeken Aparte damessjaals Moderne herensjaals Wollen boitkonsjes Flanellen herenhemden Flanellenlakens Geruite flanellenlakens Anti-Rheomalabens Dames nachthemden Flanellen heren pyama's Zwanendons damespyama's Mooie wollen dekens DUBARRY EN LIBELLE NYLONS 9 98 ONZE WEEKREKLAME 1.98 2.98 2.69 4.98 8.95 5.88 8.95 9.75 12.98 TE KOOP VAN INGEN Houthandel VLIJMEN FRUITBOMEN VASTE PLANTEN SIERHEESTERS ROZEN LIGUSTRUM BLOEMBOLLEN enz. te koop vanaf f 5.- per week Kantoormachinehandel DE ROOIJ da„M vVAALWUK FEUILLETON van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN" SCHADUW OVER LEVEN door CARRY VAN DER RYKEN 7). Gauw had ze bemerkt hoe ver wend 't kleine ding was en hoe 't met z'n, aardige maniertjes de zusters en de kinderen voor zich innam. Een vaag medelijden, dat ze toch in 't begin voor het kind had gevoeld, werd hier door spoedig verdreven en ze had zich voorgenomen juist bij zonder streng te zijn. In het be lang van het kind zelf immers en de goede naam van de school. Toch, toen ze de kleine zes jarige daar zag staan, zo ten ger en nietig in die grote kale kamer, kwam het medelijden weer boven. „Luister eens, kleintje... Mariesje hief haar kinderge zichtje naar de Overste, maar 't was zo gesloten, zo weinig toe schietelijk, dat het medelijden als sneeuw voor de zon ver smolt Strenger dan haar plan was, zei ze koel: „Kind, jij mag niet over je vader en moeder praten. Andere kinderen hebben er niets mee te maken wat die doen of waar die wonen. Hoor je Mariesje? Pas op kind. Laat ik er nooit meer iets van mer ken..." Riesjes ogen, - wijd open in niet-begrijpen - keken naar de grote gestalte. „Ga nu maar en denk er om, hé!" De Overste voelde zich niet geheel op 'r gerrfak. 't Kind rea geerde heel anders dan ze ver wacht had; 'n ander kind zou zijn gaan huilen... Was dit jon ge meisje dan al zo hard ge worden? Neen! Maar deze Over ste begreep niets van de ver woesting die ze aangericht had. Wist niet, hoe 't vertrouwen van het kind in de grote men sen nu voor altijd was geschokt. Zeker, aan tante Corrie had Riesje een gloeiende hekel. Maar deze paste er wel voor op in haar bijzijn iets ten nadele van haar mama te zeggen. Het kind zou 't immers direct over vertellen aan Han! Woest zou hij zijn, ondanks alles... Papa en Mama waren tot nu toe Riesjes wereldje. Zij bete kenden alles voor haar. Dat ze niet bij elkaar woonden, net als de vaders en moeders van an dere kinderen, was wel jammer. Maar iets ergs, iets waar je niet. over praten mocht, dat was het tot dan toe niet voor Mariesje. Ongeweten wreed verscheurde de religieuse de droom van dit kinderleven, dat gaaf en heel open was geweest, en liet even 'n tip zien van de zo lelijke wer kelijkheid. Toen Mariesje weer op de gang stond besefte ze niet, wat er eigenlijk gebeurd was.. Iets van angst was er in haar; en heel eenzaam stond haar klei ne smalle figuurtje in de al schemerende lange kostsdhool- gang. Nog geen half jaar bleef ze op deze school. Op een dag kwam er een brief van Opa Francken voor de Overste. Riesjes Mama was steeds zie ker geworden, verlangde erg naar haar kind. En op een kost school in Rotterdam zelf was nu een plaats vrij gekomen... Grootpa kwam haar zelf halen en met een ingelukkig lachje reed Riesje met hem naar het station. In 't begin praatte ze druk en opgewonden, vertelde en vroeg honderd uit. Na een poosje werd ze stiller en stiller, tot de oude man 'r erg in kreeg. Hij keek opmerkzaam naar het kindergezichtje, zag het smal ler en bleker worden. „Opa," zei een zacht stemme tje, „magjik nooit praten over papa en mama? Is dat stout? „Zit dat het kind dwars? Wie zou haar dat gezegd hebben? Snel en scherp dacht hij na. Amper zeven was ze pas, maar soms zo'n wijs klein ding... Dan zei hij eenvoudig: „Ries je, jij moet veel van mama hou den; ze is heel lief en goed. Met Oma en mij en met tante Miep mag je zoveel over Papa en Ma ma praten als je maar wilt. An deren gaat het niet aan, dat pa pa niet bij mama woont." Zijn rustige ogen keken haar zo vriendelijk aan, dat Mariesje die alleen met hem in 'n coupé zat,zich dicht tgen hem aan drukte. Laat in de namiddag waren ze in Rotterdam; het begon al te schemeren. Troosteloos en grauw zag het stationsplein er uit in de steeds vallende regen. De stadslichten floepten aan en vormden vreemdgrillige glim- Dur-O-Pac is het nieuwe luchtledige dubbelpak voor Zwanenberg's rookworst. Daarin blijven de beroemde smaak en aroma op hygiënische wijze gegarandeerd wekenlang vers Zo lekker als deze smulworst de Zwanenberg keuken verlaat, komt ze nu bij u op tafel. 4 Voordelen van de DUR-O-PAC vacuum verpakking assgv *■11 bWar'n: *"eara"d—-****' plekken in de vele plassen, die niet door de grond werden op gezogen. Mijnheer Francken, ge boren Rotterdammer, hield van zijn stad met al het chauvinis me, de echte Roterdamjmer eigen. „Ja thuis," echode het kind en danste aan, zijn hand naar de taxi die hij naderbij wenkte. Snel ging het naar het grote singelhuis, waar oma en mlama hen wachtten. Het was er stil en rustig. De jongens waren nog steeds bij Jan en Riet. En als Riesjes grote ikoffer thuis zou zijn en haar kleren waren nagezien, dan zou ook zij di rect weer naar de andere kost school gaan. Het drukke leven dige kind was veel te vermoei end voor haar moeder. Elk ge luid was de zieke teveel, het stoten tegen haar ledikant bezorgde haar hoofdpijn. Toch deed het haar merkbaar goed, haar dochtertje weer eens te zien. i Wat ging ze op Han lijken! Dezelfde grijze ogen, dezelfde smalle groef recht boven de neus, zijn hoge voorhoofd... Vond ze het prettig, dat 't kind op hem leek? Dat ze zocht naar trekken die haar aan hem her innerden? Onrustig waelde ize tot weer die hevige hoofdpijn haar dwong tot stilliggen. Niet denken, niet denken... Weer was het grootvader Francken die Mariesje naar de andere kostschool bracht. Met twee trams, dwars door druk Rotterdam, kwamen ze er. Dit was een heel ander pensio naat dan het vorige. Hier wa ren maar ongeveer twintig kin deren en leek het meer op een groot huishouden dan op een echte kostschool. De Overste was 'n Frangaise. Klein, tenger, heel donkere ogen. Het Hollands verstond ze perfect, maar spreken ging langzaam en zeer moeilijk. Meestal kwam in de spreekka mer één der andere zusters mee om zo nodig een handje te hel pen. Deze stond nu eebter voor de klas en dus kwam de Overste alleen. (Wordt vervolgd) waarmee elke reis werd ingezet. Maar on langs gebeurde het, dat Bob vergeefs wacht te. De kade bleef leeg. De bemanning wachtte in spanning af of de kapitein toch bevel zou geven het anker te lichten, zoals een goed zeeman betaamt. Maar nee, toen bleek pas hoe vast het hart van Bob aan de wal verankerd zat. Hij stapte van boord en ging zijn vrouw zoeken, want die kus moest en zou hij hebben. Na lang zoeken vond hij haar op theevisite bij een vrien din. „Gunst", zei ze, „ik dacht, dat je morgen pas zou vertrekken." Het schip had een oponthoud van 24 uur, waarvoor Bob een boete kreeg van 500 gulden. Ach, waar blijft de romantiek van de zeemansvrouw, die met haar omslagdoek aan de kade staat te wuiven tot het schip aan de horizon van de wereld valt en wat is een wereld waard, waar de liefde van een zeeman wordt beboet met 500 gulden. Zeeman, o zeemanl Op zij! PIANO'S ORGELS Da muziekliefhebber, die hoge eisen stelt zowel op muzikaal, ale ep technisch gebied vindt in ons een betrouwbare raad gever. Golrkestraat 180 TILBURG (hoek Wilhelminapark) ST. ANTONIUSSTRAAT 88 WAALWIJK - TEL. 281 9 TE KOOP AANGEBODEN een flinke en goed onderhouden op goede stand en in zeer nette buurt te Waalwijk, voor geldbelegging. Brieven onder letter B nr. 1957 Grote FIN. INSTELLING heeft GELDEN beschikbaar als Iste HYPOTHEEK. Billijke voorwaarden. BOSMA's BUREAU Heerenveen (Postbus 31) TE KOOP: Höhner Arietta II M. 72 bassen 5 diskantreglsters als nieuw, heeft gekost f 390.- nu voor f 240.- Nieuwstraat 10, Waalwijk WAS MACHINEFABRIEK heeft enige lichtbeschadigde WASMACHINES gloednieuw met garantie f 125.- en f 145.- Vraagt demonstratie Postbus 24, Zwijndrecht. MARKT 4 WAALWIJK mooie kwaliteit vanaf wol met nylon vanaf Zuiver wol reeds vanaf zeer mooi maat 4 reclame prijs 1 50 breed koopje pracht kwaliteit, grote maat Flanellen 175 x 235, groen en zalm keperflanal, spotgoedkoop prima kwaliteit en pasvorm aparte modellen vanaf grote maat, reclameprijs vanaf BIJ AANKOOP BOVEN F 10.- Alle maten KIPFENKOOIEN, Gegalvaniseerde en asbest golf platen, Granieten varkens- bakken en aanrechten, plan ken, ribben stroken, latten, hardboard enz. WAALWIJK CENTRUM TEL. 2873 Laageinde 89/91 Telefoon 3118 WAALWIJK üietiüif 5WS8SK Verduurzaamde versheid, smaak en aroma Sappiger dan ooit; droogt niet uit Gegarandeerde houdbaarheid Volkomen hygiënische bescherming ideerrf „Thuis!" zei hij.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1957 | | pagina 2