X/ooï/oöz££mJ
1
Zwanenberg s
Zwanenberg «tjaS
maakt tu wm*
wat
smaakt!
DEZE WEEK:
ROOKWORST NU
WEKENLANG VERS
BEMOEI JE NIET MET ANDERMANS ZAKEN
MIDDENSTANDSWONING
HYPOTHEKEN
ACCORDEON
TEKEN-Ck SCHILDER'
BENODIGDHEDEN
J. Cools v/h W. Sikkers
1 paar mooie Nylons voor 88 et.
1."
3.98
6.75
Wed. Frits van Bladel
Schrijfmachines
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VANVRIJDAG 8 NOVEMBER 1957
2
OLLEKE BOLLEKE'S VVO,moerland
Olleke, de kleine jongen, die
met zijn ouders in een huisje
aan de rand van 't bos/woonde,
wandelde op een goede mor
gen in het woud en daar ont
moette hij zijn vriend de egel.
„Ha, Prikkebeen!" groette
Olleke vrolijk. „Goeie morgen,"
knorde de egel terug. Natuurlijk
vroeg Olleke dadelijk of er nog
nieuwtjes waren en of er nog
spannende dingen in het bos
gebeurd waren, want hij wilde
precies op de hoogte blijven en
de egel wist altijd van alles,
want die sprak veel dieren.
Het diertje dacht even na,
z'n voorhoofd rimpelde zich en
hij keek bedenkelijk. „Ja," zei
hij, „het schijnt dat de beer en
de vos gisteren grote ruzie heb
ben gehad., Die roodrok 'heeft
de beer weer eens voor het lap
je gehouden en toen ze elkaar
plotseling tegenkwamen, kre
gen ze de grootste ruzie." „Zo,
zo," bromde de kleine jongen,"
dan zal ik toch eens met mijn
vrienden gaan praten, want ze
moeten niet steeds zo'n ruzie
maken.'' „Dat vind ik ook," be
aamde de egel „en als je gaat
dan ga ik met je mee!"
Zo gezegd zo gedaan. Olleke
en Prikkebeen begaven zich op
weg naar het hol van de vos.
Maar zij waren niet de enigen
die daarheen op weg waren.
Neen, de hele nacht had de
beer zich kwaad liggen miaken
en hij had geen oog dicht ge
daan. Daarom was hij nu op
weg naar Reintje om die eens
even duchtig een lesje te gven.
De schrik.
Het leek Wel of de vos er een
voorgevoel van had dat er iets
onaangenaam^ in de lucht hing
Hü voelde zich niet rustig en
liep in zijn hol maar heen en
weer. Tenslotte kon hij het er
niet uithouden en hij ging naar
buiten. Langzaam slenterde hij
het bospad af en toen hij, om de
bocht kwam... oh schrik, stond
hij neus aan neus met de beer.
Beide dieren schrokken zo,
dat ze eerst geen woorden kon
den vinden, ja geen vin konden
verroeren. De beer was de eer
ste die zich herstelde. Er kwam
een brede grijnslach op zijn ge
zicht. „Hoe is het mogelijk!"
bromde hij. „Daar loopt meneer
mjij zo recht in de armen!"
„Dag Bruintje," stamelde
Reintje, niet wetende wat te be
ginnen.
Dadelijk pakte dn beer de vos
bij zijn nekvel. „Voordat je mij
pntsnapt zoals gisteren, zal ik
je maar stevig vasthouden,"
gromde hij. „Ik heb met jou
nog een appeltje te schillen,
vriend!" De vos sidderde in de
machtige greep van de beer.
Laat los!
Op dat moment kwamen Ol
leke en de egel de hoek om. „Hé
vriend beer!'' riep Olleke. „Toe
niet vechten! Laat de vos los!
Ik moet eens met jullie praten!
Maar daar had de beer geen oren
naar. „Bemtoei je met je eigen
zaken, Olleke," schreeuwde hij
rood van woede. „Ik zal onze j
vriend de vos eens een geducht i
pak rammel geven en dat heeft i
hij dik verdiend!" En met zijn j
harde poten schudde hij de jan
kende vos door elkaar.
Dat was Olleke te bar. Snel
sprong hij tussen de beide
vechtenden in en de egel kwam
naast hem staan, blij, dat hij
als klein diertje zich nu eens
met een ruzie tussen twee gro
te dieren kon bemoeien. „Nu is
het uit!" riep de kleine jongen
beslist, terwijl hij de beer en
vos uit elkaar duwde. „Waar
bemoei je je mee!" gromde de
beer weer terwijl hij opdrong.
Tussen Olllpke 'en de beer
ontstond een vinnige woorden
strijd en van die gelegenhid
maakte de vos gebruik om voor
zichtig achteruit te lopen. De
egel gaf hem stilletjes een knip
oogje en beduidde hein dat hij
zo snel mogelijk moest vluchten.
Maar de beer zag het en nu
werd hij verschrikkelijk kwaad
Hij gooide Olleke met een for
se duw opzij, zodat hij met een
plof tussen de doornige braam
struiken terecht kwam. Met 'n
paar sprongen probeerde hij de
vos te grijpen, maar die zag het
gevaar en in razende vaart
vluchtte hij weg. De beer had
het nakijken.
In machteloze woede bleef die
staan en kreeg plotseling een
idee. Hij bukte zich snel, greep
de niets vermoedende egel, die
zich bij het aanpakken dadelijk
tot en stekelige bal ineenrolde,
tilde hem op, mikte en wierp
met kracht deze: kogel vol prik
kels achter de vos aan. Toen
Prikkebeen met een klap tegen
de vos zijn zitvlak plofte en
daar diep met zijn stekels in
drong rende de vos jankend
weg. Even later rolde de egel
er af en bleef versuft liggen.
Tevredén ging de beer naar
huis. Hij had de vos een lesje
gegeven en Olleke en die eigen
wijze laten voelen, dat ze zich
niet met zijn zaken moesten be
moeien.
Vol met schrammen kroop
Olleke overeind en slenterde
met de egel, die vol blauwe
plekken zat, langs het bospad.
Olleke begreep dat hij dom was
geweest. Je kon je beter niet
bemoeien met de eigen zaken
van een ander.
(Nadruk verboden)
JOS. W. SIMONS'
PIANO- ORGELHANDEL
EpX, HAAR- IS UW
SIERAAD
V# VAN VELZEN
v.Vx™ UW KAPPER
Trainingsbroeken
Aparte damessjaals
Moderne herensjaals
Wollen boitkonsjes
Flanellen herenhemden
Flanellenlakens
Geruite flanellenlakens
Anti-Rheomalabens
Dames nachthemden
Flanellen heren pyama's
Zwanendons damespyama's
Mooie wollen dekens
DUBARRY EN LIBELLE NYLONS
9 98
ONZE WEEKREKLAME
1.98
2.98
2.69
4.98
8.95
5.88
8.95
9.75
12.98
TE KOOP
VAN INGEN
Houthandel VLIJMEN
FRUITBOMEN
VASTE PLANTEN
SIERHEESTERS
ROZEN
LIGUSTRUM
BLOEMBOLLEN enz.
te koop
vanaf f 5.- per week
Kantoormachinehandel
DE ROOIJ
da„M
vVAALWUK
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
SCHADUW
OVER LEVEN
door
CARRY VAN DER RYKEN
7).
Gauw had ze bemerkt hoe ver
wend 't kleine ding was en hoe
't met z'n, aardige maniertjes de
zusters en de kinderen voor zich
innam. Een vaag medelijden,
dat ze toch in 't begin voor het
kind had gevoeld, werd hier
door spoedig verdreven en ze
had zich voorgenomen juist bij
zonder streng te zijn. In het be
lang van het kind zelf immers
en de goede naam van de school.
Toch, toen ze de kleine zes
jarige daar zag staan, zo ten
ger en nietig in die grote kale
kamer, kwam het medelijden
weer boven.
„Luister eens, kleintje...
Mariesje hief haar kinderge
zichtje naar de Overste, maar
't was zo gesloten, zo weinig toe
schietelijk, dat het medelijden
als sneeuw voor de zon ver
smolt
Strenger dan haar plan was,
zei ze koel: „Kind, jij mag
niet over je vader en moeder
praten. Andere kinderen hebben
er niets mee te maken wat die
doen of waar die wonen. Hoor
je Mariesje? Pas op kind. Laat
ik er nooit meer iets van mer
ken..."
Riesjes ogen, - wijd open in
niet-begrijpen - keken naar de
grote gestalte.
„Ga nu maar en denk er om,
hé!"
De Overste voelde zich niet
geheel op 'r gerrfak. 't Kind rea
geerde heel anders dan ze ver
wacht had; 'n ander kind zou
zijn gaan huilen... Was dit jon
ge meisje dan al zo hard ge
worden? Neen! Maar deze Over
ste begreep niets van de ver
woesting die ze aangericht had.
Wist niet, hoe 't vertrouwen
van het kind in de grote men
sen nu voor altijd was geschokt.
Zeker, aan tante Corrie had
Riesje een gloeiende hekel.
Maar deze paste er wel voor op
in haar bijzijn iets ten nadele
van haar mama te zeggen. Het
kind zou 't immers direct over
vertellen aan Han! Woest zou
hij zijn, ondanks alles...
Papa en Mama waren tot nu
toe Riesjes wereldje. Zij bete
kenden alles voor haar. Dat ze
niet bij elkaar woonden, net als
de vaders en moeders van an
dere kinderen, was wel jammer.
Maar iets ergs, iets waar je niet.
over praten mocht, dat was het
tot dan toe niet voor Mariesje.
Ongeweten wreed verscheurde
de religieuse de droom van dit
kinderleven, dat gaaf en heel
open was geweest, en liet even
'n tip zien van de zo lelijke wer
kelijkheid.
Toen Mariesje weer op de
gang stond besefte ze niet, wat
er eigenlijk gebeurd was.. Iets
van angst was er in haar; en
heel eenzaam stond haar klei
ne smalle figuurtje in de al
schemerende lange kostsdhool-
gang.
Nog geen half jaar bleef ze
op deze school. Op een dag
kwam er een brief van Opa
Francken voor de Overste.
Riesjes Mama was steeds zie
ker geworden, verlangde erg
naar haar kind. En op een kost
school in Rotterdam zelf was nu
een plaats vrij gekomen...
Grootpa kwam haar zelf halen
en met een ingelukkig lachje
reed Riesje met hem naar het
station. In 't begin praatte ze
druk en opgewonden, vertelde
en vroeg honderd uit. Na een
poosje werd ze stiller en stiller,
tot de oude man 'r erg in kreeg.
Hij keek opmerkzaam naar het
kindergezichtje, zag het smal
ler en bleker worden.
„Opa," zei een zacht stemme
tje, „magjik nooit praten over
papa en mama? Is dat stout?
„Zit dat het kind dwars? Wie
zou haar dat gezegd hebben?
Snel en scherp dacht hij na.
Amper zeven was ze pas, maar
soms zo'n wijs klein ding...
Dan zei hij eenvoudig: „Ries
je, jij moet veel van mama hou
den; ze is heel lief en goed. Met
Oma en mij en met tante Miep
mag je zoveel over Papa en Ma
ma praten als je maar wilt. An
deren gaat het niet aan, dat pa
pa niet bij mama woont."
Zijn rustige ogen keken haar
zo vriendelijk aan, dat Mariesje
die alleen met hem in 'n coupé
zat,zich dicht tgen hem aan
drukte.
Laat in de namiddag waren
ze in Rotterdam; het begon al
te schemeren. Troosteloos en
grauw zag het stationsplein er
uit in de steeds vallende regen.
De stadslichten floepten aan en
vormden vreemdgrillige glim-
Dur-O-Pac is het nieuwe luchtledige dubbelpak voor
Zwanenberg's rookworst. Daarin blijven de beroemde
smaak en aroma op hygiënische wijze gegarandeerd
wekenlang vers
Zo lekker als deze smulworst de Zwanenberg keuken
verlaat, komt ze nu bij u op tafel.
4 Voordelen van de DUR-O-PAC vacuum verpakking
assgv
*■11 bWar'n: *"eara"d—-****'
plekken in de vele plassen, die
niet door de grond werden op
gezogen. Mijnheer Francken, ge
boren Rotterdammer, hield van
zijn stad met al het chauvinis
me, de echte Roterdamjmer
eigen.
„Ja thuis," echode het kind
en danste aan, zijn hand naar de
taxi die hij naderbij wenkte.
Snel ging het naar het grote
singelhuis, waar oma en mlama
hen wachtten. Het was er stil
en rustig. De jongens waren
nog steeds bij Jan en Riet. En
als Riesjes grote ikoffer thuis
zou zijn en haar kleren waren
nagezien, dan zou ook zij di
rect weer naar de andere kost
school gaan. Het drukke leven
dige kind was veel te vermoei
end voor haar moeder. Elk ge
luid was de zieke teveel, het
stoten tegen haar ledikant
bezorgde haar hoofdpijn. Toch
deed het haar merkbaar goed,
haar dochtertje weer eens te
zien. i
Wat ging ze op Han lijken!
Dezelfde grijze ogen, dezelfde
smalle groef recht boven de
neus, zijn hoge voorhoofd...
Vond ze het prettig, dat 't kind
op hem leek? Dat ze zocht naar
trekken die haar aan hem her
innerden? Onrustig waelde ize
tot weer die hevige hoofdpijn
haar dwong tot stilliggen.
Niet denken, niet denken...
Weer was het grootvader
Francken die Mariesje naar de
andere kostschool bracht.
Met twee trams, dwars door
druk Rotterdam, kwamen ze er.
Dit was een heel ander pensio
naat dan het vorige. Hier wa
ren maar ongeveer twintig kin
deren en leek het meer op een
groot huishouden dan op een
echte kostschool.
De Overste was 'n Frangaise.
Klein, tenger, heel donkere
ogen. Het Hollands verstond ze
perfect, maar spreken ging
langzaam en zeer moeilijk.
Meestal kwam in de spreekka
mer één der andere zusters mee
om zo nodig een handje te hel
pen. Deze stond nu eebter voor
de klas en dus kwam de Overste
alleen.
(Wordt vervolgd)
waarmee elke reis werd ingezet. Maar on
langs gebeurde het, dat Bob vergeefs wacht
te. De kade bleef leeg. De bemanning
wachtte in spanning af of de kapitein toch
bevel zou geven het anker te lichten, zoals
een goed zeeman betaamt. Maar nee, toen
bleek pas hoe vast het hart van Bob aan
de wal verankerd zat. Hij stapte van boord
en ging zijn vrouw zoeken, want die kus
moest en zou hij hebben. Na lang zoeken
vond hij haar op theevisite bij een vrien
din. „Gunst", zei ze, „ik dacht, dat je
morgen pas zou vertrekken."
Het schip had een oponthoud van 24 uur,
waarvoor Bob een boete kreeg van 500
gulden.
Ach, waar blijft de romantiek van de
zeemansvrouw, die met haar omslagdoek
aan de kade staat te wuiven tot het schip
aan de horizon van de wereld valt en wat
is een wereld waard, waar de liefde van
een zeeman wordt beboet met 500 gulden.
Zeeman, o zeemanl
Op zij!
PIANO'S ORGELS
Da muziekliefhebber, die hoge
eisen stelt zowel op muzikaal,
ale ep technisch gebied vindt
in ons een betrouwbare raad
gever.
Golrkestraat 180 TILBURG
(hoek Wilhelminapark)
ST. ANTONIUSSTRAAT 88
WAALWIJK - TEL. 281 9
TE KOOP AANGEBODEN
een flinke en goed onderhouden
op goede stand en in zeer
nette buurt te Waalwijk, voor
geldbelegging.
Brieven onder letter B nr. 1957
Grote FIN. INSTELLING
heeft GELDEN beschikbaar
als Iste HYPOTHEEK.
Billijke voorwaarden.
BOSMA's BUREAU
Heerenveen (Postbus 31)
TE KOOP:
Höhner Arietta II M.
72 bassen 5 diskantreglsters
als nieuw, heeft gekost f 390.-
nu voor f 240.-
Nieuwstraat 10, Waalwijk
WAS MACHINEFABRIEK
heeft enige lichtbeschadigde
WASMACHINES gloednieuw
met garantie f 125.- en f 145.-
Vraagt demonstratie
Postbus 24, Zwijndrecht.
MARKT 4 WAALWIJK
mooie kwaliteit vanaf
wol met nylon vanaf
Zuiver wol reeds vanaf
zeer mooi maat 4
reclame prijs
1 50 breed koopje
pracht kwaliteit, grote maat
Flanellen
175 x 235, groen en zalm
keperflanal, spotgoedkoop
prima kwaliteit en pasvorm
aparte modellen vanaf
grote maat, reclameprijs
vanaf
BIJ AANKOOP BOVEN F 10.-
Alle maten KIPFENKOOIEN,
Gegalvaniseerde en asbest golf
platen, Granieten varkens-
bakken en aanrechten, plan
ken, ribben stroken, latten,
hardboard enz.
WAALWIJK CENTRUM
TEL. 2873
Laageinde 89/91 Telefoon 3118
WAALWIJK
üietiüif
5WS8SK
Verduurzaamde versheid, smaak en aroma Sappiger dan
ooit; droogt niet uit Gegarandeerde houdbaarheid
Volkomen hygiënische bescherming
ideerrf
„Thuis!" zei hij.