yUaa
Iwubi W
Miljoenen medeschepselen
"4bJ
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 13 JANUARI 1958
BENOEMINGEN.
Z. H. Exc. Mgr. W. Mutsaerts, j
heeft benoemd tot vqorzitter van
het Bestuur der" Bossche Litur
gische Vereniging de ZeerEerw.
Heer G. Witlox, Pastoor te Waal-
re, ter voorziening in de vacature
ontstaan door het eervol ontslag
van de HoogEerw. Heer Mgr. J.
van Susante, en heeft bekrach
tigd de keuze van de ZeerEerw.
HoogGel. Heer Dr. B. Speeken
brink, professor van het Groot
Seminarie, en de WelEerw. He
ren J. Beex, A. Babou ea A. Pol
len tot bestuurslid van de Bos
sche Liturgische Vereniging.
SCHAAKCLUB WAALWIJK.
Woensdag 15 januari om 8 u.
schaakavond voor de leden en j
belangstellenden in de boven- 1
zaal van de Korenbeurs.
AGENDA.
Bioscopen.
Maandag en woensdag.
Musis Sacrum 8 uur: „Wij
willen George", alle leeftijden.
Luxor 8 uur „De avonturier
ster van Beiroet", 18 jaar.
Dinsdag.
Musis Sacrum 8 uur: „Taloe-
lah", blijspel door het toneelge
zelschap „Puck" (Kunstkring).
Gemeenschapshuis 8 uur: Ou
deravond Verkennersgroep Sint
Clemens.
Woensdag.
Zaal F. v. Helvoirt 7.45 uur
Repetitie Waalwijks Orkest.
Zolang de misère alleen nog maar
dreigt en nog niet over de drempel
komt, is de mens - optimist als hij
is - geneigd zijn vrees voor de toe
komstige tegenspoed te verbergen
achter wat vrolijke en bitter-zoete
grapjes.
Zo zijn we eigenlijk allemaal min
of meer de in 1957 afgekondigde
bestedingsbeperking tegemoet getre
den. Zij was de grote misère van het
afgelopen jaar, maar in haar uitwer
king bleef zij toch overwegend een
dreiging. De realiteit ervan heeft ons
niet beetgepakt, ze stapte niet het le
ven van onze Waalwijkse gemeen
schap binnen, dank zij het voortref
felijk beleid van ons gemeentebe
stuur. Ergens hebben we altijd nog
gehoopt, dat ze met wat licht onge
mak voorbij zou trekken.
Nu echter de cijfers van de wo-
ningbouwcontingenten voor 1958 be
kend gaan worden, is de bestedings
beperking niet langer een dreiging
meer, maar een harde realiteit, die de
woningnood in ons land nog scherper
zal stellen en nog schrijnender zal
maken dan hij al was. Wanneer men
van deze cijfers kennis neemt, stelt
men zich de vraag of de regering
bij het nemen van de maatregelen ter
uitvoering van de investeringsbeper
king en wel goed aan gedaan heeft
zo rigoreus in te grijpen in de wo
ningbouw, die zo nauw samenhangt
met de geestelijke gezondheid van
ons volk. Ik heb een onvoldoende in
zicht in en overzicht van deze mate
rie om daarover een oordeel te kun
nen uitspreken, maar wel ben ik er
van overtuigd, dat de regeringsmaat
regelen op het stuk van de woning
bouw een nog groter deel van het Ne
derlandse volk zullen confronteren
met het verdriet en de ellende die de
woningnood met zich meebrengt; een
verdriet en een ellende, die voor velen
al zo lang duren.
Ten gevolge van de bestedingsbe
perking zijn de provinciale woning-
bouwcontingenten voor dit jaar dras
tisch beperkt. Het primaire con
tingent voor onze provincie bedraagt
5000 woningen, hetgeen 2500 min
der is dan over 1957Elke gemeente
zal bij eenzelfde verdeling dus heel
wat minder toegewezen krijgen dan
in 1957; hierbij zijn uiteraard niet in
begrepen de additionele contingenten.
Wat er voor Waalwijk uit de bus zal
komen is mij nog niet bekend, maar
het zal zeer zeker maar een heel be
scheiden toewijzing zijn.
Daarom is het van een niet hoog
genoeg te schatten betekenis, dat de
zer dagen de uitvoering van het wo
ningbouwplan „Continubouw Bra
bant II" definitief is vastgelegd. Dit
plan verzekert onze gemeente van
een extra contingent van 500 wonin
gen, verdeeld over 5 jaar. Honderd
woningen extra per jaar zullen de
grote nood opvangen, die zou ont
staan, wanneer wij het zouden moe
ten doen met de minimale primaire
toewijzing. De grootste nood van de
ze tijd zal ons niet aangrijpen in al
zijn hevigheid en daarom zijn we bur
gemeester Teijssen bijzondere dank
verschuldigd voor zijn vooruitziend
en doortastend beleid.
We mogen ons werkelijk gelukkig
prijzen.
HANNIBAL.
Uit de PROVINCIE
HET BRABANTS ORKEST
VOOR DE REGIONALE
OMROEP ZUID.
Op 14 januari a.s. van 6.15 tot j
7.00 uur n.m. zal door de Regio
nale Omroep Zuid op golflengte
189 m. en F.M. 97,5 mH. worden
uitgezonden de Eerste Sympho-
nie van Brahms, uitgevoerd door
Het Brabants Orkest o.l.v. Hein
Jordans en opgenomen tijdens
het concert te Maastricht op 7
december j.l.
BREDA GAAT ZICH
UITBREIDEN.
Bouwplan tot 1980 bepaald.
Met twee stemmen tegen heeft
de gemeenteraad van Breda een
uitbreidingsplan goedgekeurd,
waardoor Tiet bouwplan van de
te verstaan gaf, dat het aanne
men van dit voorstel zeer moei
lijk was, omdat hierdoor 'n aan
tal agrarische belangen wondt
niet anders te kunnen doen dan
geschaad, meende zij uiteindelijk
het voorstel aannemen. Er ble
ken slechts twee stemmen, n.l.
die van de agrariërs, tegen het
voorstel te zijn.
GASTDIRECTIES, BIJ
HET BRABANTS ORKEST.
Aangezien het Bernard Hai-
tink met mogelijk was, gezien
zijn verplichtingen elders, om de
wegens zijn ziekte in December
uitgevallen gastperiode bij Het
Brabants Orkest naar een ande
re serie concerten in het thans
lopende seizoen te verplaatsen,
is de bekende Duitse dirigent
Ferdinand Leitner, dirigent van
de Staatsopera te Stuttgart, be
reid gevonden het 4e abonne
mentsconcert in de serie A te
Tilburg, Eindhoven, 's-Herto-
genbosch en Breda op resp. 6, 7,
8 en 9: februari a.s. te dirigeren.
Ferdinand Leitner was in de
jaren 1954 en 1955 een der do
centen aan de Internationale Di
rigentencursus van de N.R.U. te
Hilversum en Bernard Haitink
behoorde daar tot zijn meest ta
lentvolle leerlingen. Voor Fer
dinand Leitner had het 'n apar
te bekoring om de plaats te moe
ten innemen van zijn leerling
Bernard Haitink.
GEEN ATOOMCENTRALE TE
GEERTRUIDENBERG
Plannen voor ondergronds
lichtnet in Brabant.
Het is nog niet zeker of de
eerste elektrische centrale in Ne
derland die door kernenergie ge
dreven wordt te Geertruidenberg
zal worden gebouwd. Dit heeft
een van de directeuren van de
Prov. Noordbr. Elektriciteits
maatschappij, de heer J. Rijkes,
woensdag meegedeeld in de jaar
vergadering van de afd. Noord-
Branant van de vereniging van
Nederlandse Gemeenten die werd
gehouden in hetj kantoor te Den
Bosch van de PNEM.
Het is ook niet zeker, aldus
de heer Rijkesj of een dergelijke
centrale wel door de PNEM zal
worden gesticht en beheerd.
Sprekende over de plannen
van de PNEM, zei ir. J. Petit,
eveneens directeur van dit be
drijf, dat een project op stapel
staat tot vervanging van de bo
vengrondse nelten op het plat
teland door ondergrondse ka-
hels, welk project vijfendertig
miljoen gulden zal gaan kosten.
Voorts is^in 1956 een ondersta
tion te beugen gereed gekomen,
dat noodzakelijk was door de
sterke industrialisatie in Oost-
Brabant. De stichting van het
fonds voor onrendabele gebie
den heeft het mogelijk gemaakt
nog twaalfduizend onrendabele
percelen aan te sluiten, zodat nu
nog slechts vierhonderd huizen
in Brabant niet over elektrici
teit beschikken. De stroomafna-
m>e van het bedrijf steeg sinds
het begin van de oorlog van 208
miljoen tot ruim een miljard ki
lowattuur. De omzet steeg van
zes miljoen tot 80 miljoen gul
den.
Olleke Bolleke's Wonderland
De betoverde rozestruik
Op speurtocht in dode natuur
stad tot ongeveer 1980 bepaald
is. Het gaat hier om 400 hectare
grond, die op het ogenblik voor
het grootste gedeelte in gebruik
is bij land- en tuinbouw. Het
aannemien van het besluit bete
kent, dat op den duur een 140-
tal tuinderijen zal moeten ver
dwijnen, wil men in staat zijn
het bevolkingsaccres, dat tot
1980 op 50.000 wordt geschat, in
zijn geheel te kunnen opvangen.
Overigens zal Breda niet in
staat zijn om de groei van zijn
bevolking de komende tiental
len paren binnen de eigen gren
zen op te vangen. Hen heeft de
hulp daarom ingeroepen van een
viertal buurgemeenten en in on
derling overleg wordt een ke-
deelte" van deze buurgemeenten
eveneens met woningen bebouwd
om de bevolkingsaanwas van
Breda de komende jaren te kun
nen opvangen. Ofschoon de raad
ABONNEMENTEN en ADVERTENTIES
Feu i I leton
van
„»I ICHO VAN HET ZUIDEN"
SCHADUW
OVER LEVEN
door
©ARRY VAN DER RYKEN.
25)
- 't Wordt anders tijd om te di
neren. Kan 't niet wachten?
- Nee, direct na 't eten moet ik
weg... Luister Cora! De laatste tijd
heeft ons huishouden schatten geld
gekost, nog niet eens gerekend wat
jij voor je privé nodig had.
- En jij! wierp ze er tussen.
Goed, zei Han ongeduldig. - In
elk geval, mijn salaris was niet toe
reikend. Ik heb gespeculeerd en...
enfin, ik zit in grote moeilijkheden.
- Bah Han, je gaat me toch niet
met een omweg vertellen, dat we arm
zijn of zoiets, ellendig vulgair arm,
zonder personeel en met één zondag
se jurk en twee weekse?
- Juist, dat wou ik zeggen, 't Zou
het beste zijn, als je tegen de volgen
de maand Mademoiselle en 't dienst
meisje opzei, dan kun je...
- Han! kreet ze.
- Dan neem je een werkster 'n
paar keer in de week en de rest doe
je zelf, eindigde hij.
Han, ben je gek?
Woedend kwam ze overeind.
- Toe blijf nu even zitten. We
moeten het nu eenmaal onder ogen
zien. 't Ergste komt nog.
Even aarzelde hij; dan
- Over drie maanden ben ik zon
der betrekking.
Zorgvuldig, zonder haar aan te
zien, paste hij zijn vingertoppen te
gen elkaar. Plotseling keek hij op;
zag haar ontdaan gezicht. Even toch
voelde hij medelijden met haar.
- Kom kind, laten we dit rustig
samen bekijken.
Hij greep haar pols en trok haar
naar zich toe. Ze liet hem begaan.
Zag in gedachten op de bodem van
haar byouteriekistje een tamelijk dik
ke enveloppe. Geld! 'n Klein kapi
taaltje, de laatste keer gewonnen in
't speelhuis. Zorgvuldig had ze 't be
waard. Je kon immers nooit weten!
Een moment kwam het in haar op, 't
Han te geven. Het zou een kans voor
hem zijn, opnieuw te beginnen.
De opwelling verdween. Ze trok
haar handen terug uit Han's greep.
- Wat ben je van plan?
- Dat wilde ik juist met je be
spreken; een vastomlijnd idee heb ik
nog niet.
- Ja, wat weet ik daar nu van.
Bedenk maar iets, waar je goed geld
mee kunt verdienen, maar laat mij
alsjeblieft buiten zulke zwaarwich
tige besprekingen...
Meteen maakte ze er een eind aan
door te bellen.
Natuurlijk had Han 't binnenko
mende meisje terug kunnen sturen.
Hij had Cora kunnen dwingen naar
hem te luisteren. Hij had een man
kunnen zijn.
Maar Han was een slappeling. Met
een even ophalen van zijn schouders
verliet hij de kamer. Hij wist geen
raad, zag geen uitkomst. Beschouw
de het heden als een poel van ellen
de, de toekomst als een donkere
dreiging. En steedsdoor 't zelfver
wijt: - Had ik Ine maaren
Ine zou
De voordeur sloeg achter hem
dicht. Frisse lucht moest ie hebben,
even tot zichzelf komen. Wat had de
Directeur vanmorgen ook weer ge
zegd?
Om even tien uur was hij op 't pri-
vékantoor geroepen. Eén van z'n
schuldeisers had een schrijven aan de
Directie gericht. Hij moest er genoe
gen mee nemen, dat de eerstvolgen
de drie maanden 't grootste deel van
zijn salaris zou worden ingehouden.
U begrijpt, mijnheer van Es, dat we
iemand, die speculeert niet kunnen
handhaven in de vertrouwenspositie
die U bij ons inneemt. De naam van
onze firma moet absoluut onbespro
ken blijven. Het zal dus het beste zijn
als u nu reeds naar een andere be
trekking uitziet.
U kunt zich als ontslagen beschou-
Biljarten
wen... Hij had nog getracht, zich te
verdedigen. Vergeefse moeite. Hij
begreep, had al te voren begrepen,
dat als 't mis ging op de beurs, ook
zijn baan op 't spel stond. Hij had
geen keus gehad. Maar wat nu?...
Ergens een betrekking zoeken,
hoefde hij niet eens aan te beginnen.
De dagbladen stonden vol met aange
boden personeel. Zo'n duvelstoeja
gersbaantje had hij trouwens niets
aan. Relaties, in dit vreemde land,
had hij bijna geen. Iets voor zichzelf
beginnen, was 't enige. Assurantiën,
toevlucht der hopelozen, bedacht hij
met wrange humor.. Toch zou er niet
veel anders opzitten. Hij gooide z'n
eindje sigaret weg. Voelde naar z'n
koker en greep meteen de dunne,
blauwe enveloppe.
- Ja, dat was waar ook! Maries-
jes brief, waardoor hij vanmorgen
nog even zo gelukkig was geweest.
Die paar honderd francs konden er
ook nog wel af. Morgen meteen maar
even een postwissel sturen. Een brief
je zou ie 't kind ook schrijven. Ze
dacht er zeker niet aan, dat Ine 't na
tuurlijk in handen zou krijgen. Erg
geheim zou die voetbalgeschiedenis
niet lang blijven, lachte hij in zich
zelf. Zou Ine nog wel eens aan hem
denken? En hoe?...
't Was inderdaad Ine, die de post-
wissel in ontvangst nam. Een schok
van pijn ging door haar heen, toen
ze de naam van den afzender las. -
Han!
Waarom stuurde hij geld aan Ma-
riesje? Was dit de eerste keer?
Riesje zou toch niets voor haar
verborgen houden? Dat had ze nog
nooit gedaan...
- Kijk eens Riesje, hoe gewich
tig! Voor jou!
En binnengekomen gaf Moeder
Ine haar buitenlandse wissel.
- O Mam, wat jammer, dat U 't
nou weet. We hadden 't U expres
niet verteld, omdat U er anders boos
om zou zijn.
Maar Mams, zeg 't nu niet tegen
Hans... ik wil hem zo graag verras
sen.
- Ik snap er tot nu toe geen
steek van, lichte Ine. - Expres niet
aan mij en ik nou weer niet aan Hans
Wat een ingewikkelde geschiede
nis! Biechtmaar gauw op...
En Riesje vertelde.
- Toch niet erg hè, dat ik Papa
om geld heb gevraagd? Dat moet U
altijd maar doen Mams, als U eens
iets nodig hebt, besloet ze haar ver
haal.
In haar hart vond Ine 't handig
verzonnen. En begrijpelijk ook. Maar
een herhaling wilde ze toch beslist
niét. Ze waarschuwde Riesje dan
ook, nooit en nooit meer aan Papa
om geld te vragen. Ze zei er niet bij
dat d'r eigen trots daarbij in 't ge
drang kwam.
- Zou er geld overblijven als 't
tientje voor Hans er af is? infor
meerde Mariesje.
- Je zult ongeveer 'n gulden of
twaalf hierop krijgen, dacht Ine. -
Ik heb er geen idéé van, hoe hoog op
't ogenblik de koers is. Stop de rest
maar in je spaarpat.
- Bah, die spaarpot, daar heb je
nou net niks aan. Mag ik dit nou
eens bij me houden?
- Wat wil je er dan mee doen?
Vroeg Ine benieuwd.
Stilte.
Mariesje schoof een beetje verle
gen met 'n voet over 't kleed, keek
haar moeder niet aan.
- LI zult 't misschien zo gek vin
den en zegt U 't dan niet tegen
Grootpa of zo?
- Natuurlijk niet, stelde Ine haar
gerust.
- Morgenmiddag Mams, wil de
hele klas, - tenminste ons clubje,
- taartjes gaan eten in de Bijen
korf. Ze doen 't wel meer hoor, en
meestal verzin ik dan iets, zodat ik
niet mee kan. Maar als ik dat geld
nou heb Mam, dan ga ik mee en dan
kan ik hun allemaal rondjes geven.
Hè toe... één zo'n middag 't gevoel
hebben, dat ik schatrijk ben! Vindt U
't erg raar? Mag 't
Ze mocht.
(Wordt vervolgd)
SLUIMEREN!
DE WINTERSLAAP IS NOG STEEDS
EEN ONOPGELOST RAADSEL.
In deze wintertijd verkeert een groot aan
tal dieren in een uiterst merkwaardige toe
stand. Zij zijn in een soort slaap, maar een
merkwaardig diepe slaap, zodat zij op de
rand van het leven verkeren, een toestand
die wij de winterslaap noemen.
Waarom houden dieren een winterslaap?
Het is een vraag waarop de wetenschap nog
geen afdoende antwoord weet te geven, al
ligt het vermoeden voor de hand, dat dit
een middel is om bepaalde dieren door een
periode van het jaar heen te helpen, waar
in ze moeilijk voedsel en drinken kunnen
bemachtigen. Zij ontwaken dan weer, wan
neer de temperaturen hoger zijn en zij weer
gemakkelijk in hun onderhoud kunnen
voorzien.
Op dé grens van de dood.
Wat is een winterslaap eigenlijk, zullen
velen zich afvragen. Het is een soort ver
doving, waarvan de verschijnselen uitersf
interessant zijn. Wanneer het betrokken
dier voor drie, vier, vijf of zes maanden m
deze verdoofde toestand verkeert, eet eh
dringt het niet en zijn temperatuur daalt.
Het lichaam stelt zich in op een zo gering
mogelijk verbruik van energie. In de laatste
periode voor de winterslaap heeft het dier
zo veel mogelijk gegeten, zodat er een grote
reservevoorraad is ontstaan in zijn lichaam.
Hier teert het gedurende de gehele winter
slaap op.
Doordat het lichaam in geen enkel op
zicht actief is, wordt er minder verbruikt,
maar de natuur gaat nog verder. De adem
haling wordt aanmerkelijk trager, ongeveer
tien tot twaalf ademhalingen per uur. Een
aanmerkelijke besparing, wanneer men be
denkt dat het dier dan in tweehonderd da
gen net zoveel adem haalt als anders in één
dag. Het verbrandingsproces in het lichaam
wordt minder en hierdoor daalt tevens de
temperatuur tot ongeveer veertig procent
van normaal.
Geen bloedsomloop.
Het dier heeft zich in zijn nest, dat zo
gebouwd is dat het vorstvrij is, opgerold en
heeft de stand aangenomen, die het in on
geboren toestand bij de moeder had.
Het bloed circuleert trager en bereikt
zelfs bepaalde delen van het lichaam niet.
Het dier scheidt in die periode geen afval
stoffen af. Het verkeert als het ware in een
toestand tussen dood en leven. Wij mogen
eigenlijk streng wetenschappelijk niet eens
spreken over een winterslaap, aangezien
deze verdovingstoestand dieper is dan die
van de slaap.
De winterslaap eindigt wanneer de tijd
van het jaar weer gunstig wordt voor het
dier. Het wordt dan vanzelf wakker, rilt
hevig en alle organen komen weer in actie.
Het bloed gaat weer stromen en dadelijk
werpt het dier zijn opgehoopte afvalstoffen
uit. Aanvankelijk nog een beetje slaapdron
ken en stijf herneemt het leven zijn gewone
gang. Mocht het dier bij uitzondering te
vroeg wakker zijn geworden, dan begeeft
het zich weer in zijn nest en even later zet
hij zijn slaap voort.
Oók zomerslapers.
Er zijn echter niet alleen winterslapers,
maar ook zogenaamde zomerslapers. Als
voorbeeld kikkers, krokodillen en dergelijke.
Bij grote hitte en droogte, waardoor water
gebrek ontstaat en de levensomstandigheden
dus voor deze dieren zeer ongunstig zijn,
trekken ze zich diep in de modder verbor
gen terug om betere tijden af te wachten,
in een toestand, die ongeveer gelijk is aan
die van de winterslaap. Wordt het koeler en
valt er regen, dan worden ze weer wakker
en hervatten hun normale doen.
Dat we over het hoe en waarom van de
zomer- en winterslaap van de dieren nog
niet zoveel afweten, behoeft geen verwon
dering te wekken, aangezien we eerlijk moe
ten erkennen, dat we zelfs van Onze eigen
normale slaap maar bitter weinig weten.
Met deze typische slaapperiode bij ver
schillende dieren en de daarmee gepaard
gaande interessante en onverklaarbare ver
schijnselen, heeft de natuur ons voor een
raadsel geplaatst, dat vele grote geleerden
na jarenlange studie en waarnemingen nog
niet hebben kunnen oplossen.
(Nadruk verboden).
ons bijkantoor ta KAATSHEUVEL an onza agantan In alle
plaattan van da Langstraat naman steads gaarne ADVERTENTIES
en ABONNEMENTEN aan
Op een mooie zonnige morgen wandelde
Olleke, die met zijn ouders in een klein
huisje aan de rand van het bos woonde,
het woud in.
Zoals gewoonlijk zocht hij zijn vriendjes,
de bosdieren, om zich te vermaken met
hen. Maar toen hij bij het hol van de ko
nijntjes kwam, was er niemand thuis. Een
kraai, die op een boomtak zat, wist hem
te vertellen, dat de konijnenfamilie een
heerlijk maaltje was halen midden in het
bos, waar wilde sappige, groene planten
groeiden. Olleke besloot daar ook heen te
gaan.
Terwijl hij vrolijk fluitend op pad was,
kwam hij plotseling zijn vriend de vos te
gen. De vos liep zo in gepeins verzonken,
dat hij zijn trouwe vriend Olleke helemaal
niet zag. „Hé!" riep Olleke. „Zie je me
niet?" Geschrokken stond de vos stil. „Eh,
jawel", stamelde hij. Olleke lachte. „Waar
over liep je zo te piekeren, vriend vos?"
wilde hij weten.
De vos trok een ernstig gezocht en ging
op de grond zitten. De kleine jongen strek
te zich naast hem op het mos uit en vroeg:
„Nu, wil je het mij niet vertellen?" „Och
ja, dat wil ik wel", zei de vos. „Moet je
luisteren," En toen deed hij Olleke een
wonderlijk verhaal.
Rare rozen.
„Midden in het diepst van het bos staat
zoals je weet, het paleis van de goede fee
en sinds énige maanden staat er bij de
poort een heel grote wilde rozestruik. Die
struik stond er in zijn volle grootte plotse
ling op een morgen en iedereen verwonder
de er zich over. Zijn lange takken zaten
vol vlijmscherpe doornen en wanneer iemand
zich in de buurt van de rozestruik waagde,
dan bogen de takken in zijn richting als
wilden ze hem pakken. Natuurlijk zorgt
iedereen er voor om niet in de buurt van
die rozenstruik te komen. Dat is heel merk
waardig, hé?"
Olleke knikte.
„Maar dat is nog niet alles", ging de vos
verder. Wanneer de goede fee naar buiten
komt om een wandeling te maken, dan
buigt de rozestruik dadelijk zijn takken in
haar richting en dan klinkt er een zachte
stem, die roept: Lieve fee help mij. En die
stem komt uit de rozestruik. Komt ze nu
dichterbij, dan willen de takken haar grij
pen, maar natuurlijk gaat de fee dan ach
teruit. Wanneer ze vragen stelt aan de
struik dan komt er geen antwoord. Het eni
ge dat de struik zegt is: Lieve fee, help mij.
Niemand begrijpt er iets van en alle tover
spreuken van de fee hebben op de struik
geen invloed. Ik loop er nu al dagen over
te piekeren, want daar zit vast iets achter.
Maar wat?"
Er naar toe.
De vos zweeg en zonk met zijn poot on
der zijn hoofd in diep gepeins. Ook Olleke
WAALWIJK
Competitiewedstrijden van het District
Waalwijk van de K.N.B.B.
Prachtseries van Ad van Cromvoirt (146)
G. Roomer (114) en M. van Bracht (102).
8 - O-overwinningen van Nooit Volleerd I,
B.S.V. II en B.S.V. III.
In de standenlijst van de competitiewed
strijden van het District Waalwijk van de
K.N.B.B. begint steeds meer tekening te
komen. Zo won b.v. in klasse C Nooit Vol
leerd I met niet minder dan 8-0 van
Central I. Deze overwinning kan daarom
hoog worden aangeslagen, omdat zij werd
behaald in het clublokaal van Central.
Reeds eerder deelden wij mede, dat Frans
Slaats van N.V., na enkele minder geluk
kige partijen nog wel in vorm zou komen
en dit bewees hij ditmaal door Kees Teur-
lings op eigen terrein gedecideerd te ver
slaan. Ad Slaats gaf Tiny Teurlings geen
schijn van kans, vooral in het laatste ge
deelte van deze partij speelde Slaats zeer
sterk. Doordat ook L. van Cromvoirt en J,
Verheijden van N.V. hun partijen wonnen
resp. van N. de Gouw en M. Leensheers,
werd het een glansrijke overwinning voor
de jongens van Frans Slaats. Hoewel de
spelers van Central tot heden weinig op de
voorgrond traden kennen we de Gebr.
Teurlings te goed om ervan overtuigd te
zijn, dat ook zij in de toekomst nog wel
eens uit een ander vaatje zullen gaan tap
pen.
In dezelfde klasse moest 't Zwaantje 1
dacht na. „Ik ga eens naar die struik kij
ken", besloot hij. Ook de vos sprong op.
„Dan ga ik met je mee", zei hij. En samen
gingen ze op stap naar het paleis van de
goede fee.
Bij het paleis gekomen bleven ze tussen
de struiken staan en de vos wees Olleke de
rozestruik. Maar voordat ze er naar toe
konden gaan, ging de poortdeur open en de
goede fee kwam naar buiten. Dadelijk keek
ze naar de roos die weer zijn takken naar
haar uitstrekte en riep: „Lieve fee help mij".
Langzaam kwam ze op hem toe en sprak
zacht tegen de struik, maar er kwam geen
antwoord.
Olleke en de vos besloten nu ook'naar
de struik te gaan en ze holden vooruit. De
fee hoorde ze aankomen lopen en draaide
zich om. Er kwam een lach op haar ge
zicht. „Dag Olleke, dag vriend vos", riep
ze en strekte haar armen uit. Olleke en de
vos liepen het hardst om het eerst bij de
fee te zijn. En Olleke won.
Een val
Op het moment dat hij zich in haar ar
men wilde werpen,' struikelde hij in een
klein kuiltje en viel met een slag voorover
in de armen van de fee, die nu haar even
wicht verloor en met Olleke achterover in
de rozestruik viel.. Ze gilde van schrik en
pijn, want de doornen prikten lelijk in haar
lichaam.
Olleke zag hoe een paar druppeltjes bloed
uit haar arm op de tak van de struik vielen.
En ineens hoorde hij een zachte, vriende
lijke lach. De jongen kon zijn ogen niet ge
loven. Bliksemsnel veranderde de rozestruik
in een grote, sterke jonge prins, die nu de
goede fee en Olleke in zijn armen hield.
Voorzichtig zette hij hen weer op de been
en toen de fee omkeek bleef ze als aan de
grond genageld staan. Wat een lieve, aar
dige, jonge prins was dat.
Olleke ging bescheiden achteruit bij de
vos staan. „Dank u lieve fee", sprak de
prins. „Ik was op weg naar uw paleis om
uw hand te vragen. Maar hier voor de
poort werd ik plotseling tegengehouden door
een boze heks, die mij betoverde en in een
rozestruik met scherpe doorns veranderde.
Ze zei, dat de betovering slechts verbroken
kon worden, wanneer bloed mijn takken
zou raken. Daarom strekte ik steeds mijn
takken uit naar ieder die in mijn buurt
kwam. Maar ieder zorgde er wel voor, dat
mijn scherpe doorns hem niet zouden raken.
Gelukkig is de ban verbroken door het
kleine ongelukje van onze vriend Olleke,
die struikelde en u in mijn armen wierp.
Ik dank u lieve fee en vraag u nu mijn
vrouw te willen worden."
De fee stak hem haar hand toe en knikte
gelukkig. Olleke en de vos waren-de eersten
die het grote nieuws vernamen en zij wa
ren het die het bericht in het bos aan ieder
die het horen wilde, vertelden.
(Nadruk verboden).
met 2-6 de vlag strijken voor Ons Ge
noegen I. In deze ontmoeting begon Sj.
Dijkstra uitstekend door zijn partij gedeci
deerd te winnen van J. Philippart, doch
toen had 't Zwaantje zijn kruit verschoten,
want Dré Hamers moest de overwinning
laten aan Cor Rombouts. Piet van Huiten
kon het ditmaal niet bolwerken in zijn par
tij tegen Jan Passier (die er steeds beter
in komt) en tenslotte won G. Roomer met
groot machtsvertoon van M. van Bracht,
met het fraaie gemiddelde van 18,82 en een
hoogste serie van 114. Even liet v. Bracht
zien van welke uitzonderlijke klasse ook hij
is, doch zijn meesterlijk gespeelde serie van
102, kon ook hem niet voor een nederlaag
behoeden. B.S.V. I moest ditmaal genoe
gen nemen met een 4-4 gelijk spel tegen
Poedelvrees I, die de club van Ad v. Crom
voirt in eigen huis ontving. In het begin
liep de partij Jan van Helvoirt - Ad van
Cromvoirt wat stroef en na 10 beurten was
de stand nog zo ongeveer gelijk, doch toen
begon Ad van Cromvoirt vat te krijgen op
het ivoor en dit demonstreerde deze kleine
grootmeester door een schitterende serie
van 146 op tafel te leggen, waardoor Jan
van Helvoirt schijnbaar zodanig werd ge
deprimeerd, dat hij met groot verschil de
overwinning aan de eerste speler van B.S.
V. moest laten. Frans van Helvoirt bracht
de balans echter weer in evenwicht door een
verdiende overwinning op G. de Kroon met
het fraaie gem. van 6.92. Een compliment
voor deze speler. A. v. d. Wiel won zijn
partij, hoewel slechts met 9 car. verschil
van H. Lombarts en tenslotte moest W. v.
Corstanje de overwinning laten aan de jon
ge veelbelovende kracht van BSV, P. Maas,
zodat in deze ontmoeting de punten broe
derlijk werden verdeeld.