0^"
Beren jagers op pad
IYOROL Elke tand een Sneeuwwitje
het L>ezon tie uebaar:
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 14 FEBRUARI 1958
Athletiek
Biljarten
WBC 2KO'I
2
2
6
HBS 2- WBC
1
4
-4
BVP 1Eendracht 1
3
5
HBS 2—BVP 1
6
—2
EendrachtHBS
1
5
-3
WBC 1WBC 2
4
gsp.
gw.
vrl.
Kl-
Pt.
Eendracht
44
27
12
5
59
HBS 2
52
26
25
1
53
KOT 1
44
25
18
1
51
HBS 1
44
20
19
5
45
BVP 1
44
24
18
2
50
KOT 2
48
19
27
2
40
WBC 2
48
19
27
2
40
WBC 1
52
20
32
0
40
In verband
met de
carnavals-
Wielrennen
Feuilleton
SCHADUW
OVER LEVEN
RONDE VAN BRABANT
OP 7 EN 8 JUNI.
iiijders aaa
brandend maagzuur
voelen zich geen half mens.
Kunnen geen eten zien in 't
vooruitzicht van zo'n nieuwe aanval.
Olleke Bolleke's Wonderland
J
i
op zeer deskundige wijze de
jeugdproblemen, speciaal die der
sportjeugd, belicht. Deze des
kundige paedagoog stelde vast
dat in de huidige samenleving
de sport een voorname plaats in
neemt. De jeugd wil realistisch
leven, distancieert zich meer en
meer van de jeugdbeweging, om
dat zij niet in een bepaalde ver
eniging gevormd wil worden ,en
veel meer voelt voor een sport
vereniging die meer mogelijkhe
den en andere relaties biedt.
Deze eerste dag werd met een
gezellig samenzijn besloten.
De zondagmorgen stond in het
teken van de inleiding van Dr.
M. Plattel, professor aan de Ka
tholieke Econ. Hogeschool te
Tilburg. Deze professor had als
onderwerp gekozen de vraag of
professionalistische sportbeoefe
ning nog menselijke- en gemeen-
•schapswaarde heeft.
Na een zeer interessante inlei
ding, waarin de ontwikkeling
van de hedendaagse arbeidsver
houdingen werden behandeld,
kwam deze spreker tot de vol
gende conclusie
De beroepssport behoeft niet
negatief beoordeeld te worden.
Er zijn verschillende redenen om
haar in de hedendaagse verhou
dingen positief te waarderen.
Maar wat door spontane be
weging van het leven ontstaat,
vraagt om regeling. De beroeps-
sport zal moeten werken aan een
ere-code en' aan een hoogstaand
beroepsmoraal, zoals verschil
lende andere beroepen deze reeds
kennen. In een samenvatting
van zijn betoog kwam hij tot de
conclusie: dat de sportbeoefe:
ning zulk een geweldige groei
meemaakt, dat de aantrekkings
kracht veel sterker is dan die
der jeugdbeweging, waar 't ac
cent misschien te expliciet op de
opvoeding valt en daardoor te
veel een functie dreigt te wor
den. Er ligt nu een belangrijke
gezonde prikkel in de amateu
ristische sportbeoefening, wan
neer er de mogelijkheid bestaat
door het leveren van een goede
prestatie.
De vrije tijd wordt voor de he
dendaagse mens een probleem.
Wil de mens deze tijd, vrij van
arbeid, door hogere cultuurwaar
den zinvol beleven, dan is het
nodig dat een aantal mensen er
een beroep van maken om deze
cultuurgoederen' de mensen te
geven. Tot deze te bieden cul
tuurwaarden behoort ook de
sport.
Aan het slot van dit zeer goed
geslaagd week-end dankte de
heer Schroder de drie inleiders
voor hun zeer leerzaam betoog,
alsook de heer A. v. d. Dobbel
steen, die de organisatie zo voor
treffelijk heeft verzorgd. Daarna
gaf de heer Schroder een korte
samenvatting van hetgeen was
behandeld en stelde vast dat de
jeugdleiders de verantwoording
moeten beseffen van de taak die
zij vrijwillig op zich hebben ge
nomen. Beroepsvoetbal maakt 'n
groeiproces door. Ere-code moet
aanwezig blijven, ook in de be
roepssport. Verwording van de
voetbalsport moet door de jeugd
leider^ tijdig en tactvol de leden
worden bijgebracht. Week-ends
als deze zijn geen cursussen,
doch geheel vormen zij een on
derlinge gedachtenwisseling.
Het voornaamste onderdeel bij
het beoefenen van Athletiek is
zeker de training. De betekenis
van een goede regelmatige trai
ning gaat ver uit boven het ge
stelde doel. Allereerst wordt door
een verantwoorde training de al
gemene gezondheidstoestand van
de athleet in gunstige zin beïn
vloed. Ook al wordt het veelal
gestelde doel om „de beste" te
zijn nimmer bereikt, door de trai
ning zal een grotere lichamelijke
en geestelijke „fitheid" en een
blijvend gevoel van lichamelijk
welzijn bereikt worden.
Door een goede regelmatige
training zal, zoals in de praktijk
is gebleken, de athleet op de
duur zonder overmatige inspan
ning geleidelijk tot prestaties ge
bracht worden, die zij of hij niet
voor' mogelijk hadden gehouden,
hetgeen hun zelfvertrouwen ver
groot en hun moreel versterkt.
Een verantwoorde training
houdt in, dat er steeds vreugde
vol geoefend zal moeten worden.
Deze vreugde zal de basis moe
ten zijn voor de training. SVIen
kan vreugde vinden enkel en al
leen in het „doen", in het bezig
zijnook kan men als einddoel
stellen een topprestatie, op het
meer kunnen ais een ander, en,
dit doel steeds voor ogen hou
dend, zich een keiharde training
opleggen met schema's en speci
ale leefregels, waarbij het ele
ment vreugde niet altijd aanwe
zig is.
Als dit streven naar 't hoogste
persoonlijke kunnen niet gepaard
gaat mtet het opzij zetten van al
le andere faktoren, die een gun
stige invloed hebben op ons
„mens zijn", dan kan men zich
daar mee verenigen. Immers zij
of hij genieten een grotere vreug
de wanneer het doel bereikt is.
Het bereiken van een ideaal (top
prestatie) door middel van een
zware training, kan alleen dan
maar toegejuicht! worden als tij
dens die training bijvoorbeeld de
gezondheid, studie, gezin, club
enz. niet vergeten of verwaar
loosd worden.
In een athletiekvereniging zul
len we dus voornamelijk twee
typen aantreffen; de eerste en
grootste groep zijn zij, die wel
iets willen bereiken, maar er niet
die bepaalde zware offers voor
willen brengen. De twede groep
zijn die athleten, die eerzuchtig
aangelegd zijn en er dus veel
voor over hebben om iets te
presteren. Allebei de groepen zijn
onmisbaar in een vereniging en
zullen op hun manier veel plei-
zier van hun sport kunnen bele
ven.
Het is buiten twijfel dat de
eerder genoemde grootste groep
de meeste aandacht verdient, om
dat bij hen met alle factoren van
de algehele ontwikkeling van de
mens rekening kan worden ge
houden.
Echter mag het kweken van
topathleten niet worden onder
schat, omdat aard en aanleg van
die typen anders zijn en ook, om
dat zij een geweldige propagan
da vormen voor de athletiek m
het algemeen en de vereniging
in het bijzonder.
Ieder moet trainen om zijn ei
gen prestatie te verbeteren, om
dus zijn persoonlijk record te
breken, en het hoogste kunnen,
naar aard en aanleg, te bereiken.
Dat er daarnaast vergeleken
wordt met prestaties van ande
ren, is niet meer dan natuurlijk.
Het iets beter kunnen doen
dan een ander geeft bevrediging
van de eerzucht en verhoogt het
zelfvertrouwen; echter moet men
ook kunnen accepteren, dat een
ander beter is.
Als men door middel van een
lange en regelmatige training,
met inachtneming van de reeds
eerder genoemde factoren, resul
taten wil boeken, wat zeer ze
ker het geval zal zijn, zult u te
vens de zekerheid hebben dat u
op een verantwoorde wijze sport
beoefent.
BILJARTBOND
WAALWIJK EN OMSTREKEN.
Uitslagen en stand tot 14 febr.
cent
„4
feesten op maandag 17 febr. a.s.
zijn alle wedstrijden uitgesteld.
Deze wedstrijden zullen gespeeld
worden op maandag 10 maart.
Willen de verenigingen hiervan
goede nota nemen, dan is verde
re berichtgeving overbodig.
Daar de competitie ten einde
raakt, delen wij u mede, dat de
mogelijkheid bestaat om zich op
te geven voor de persoonlijke
kampioenschappen. Dit moet ge
schieden, zoals bekend, met de
bijbehorende gelden. Willen de
leden van' TOP zich nogmaals
hiervoor opgeven. Bij voorbaat
dank.
BRABANTSE WIELERKALENDER
VASTGESTELD.
Op de zaterdag gehouden vergadering te
Tilburg in café Jan Pijnenburg, werd de
Brabantse wielerkalender o.l.v. de provin
ciale consul der KNWU, de heer J. van
Ierlant, vastgesteld.
In tegenstelling met andere jaren waren
er vele comité's aanwezig welke op of aan
merkingen konden maken, waarmede, zo
veel het kon, rekening werd gehouden.
De kalender voor 1958 ziet er als volgt
uit
9 maart Wielerbedevaart naar 's-Bosch.
16 maart Best en St. Mich.-Gestel.
23 maart Nuenen.
30 maart Dinther.
7 april (2e Paasdag) den Dungen, Leen
de, Breda, Welberg en Werkendam.
13 april Geldrop en Zundert.
20 april Rijsbergen.
27 april Etten (profs), Waspik.
4 mei Son, Vlijmen en Steenbergen.
11 mei Drunen, Lieshout, Tilburg (wan
delbos) en Oud Gastel.
18 mei Sprundel en Halsteren.
26 mei (2e Pinksterdag) Veghel, St.
Willebrord en Hank.
27 mei tot 1 juni: Olympia's Tour door
Nederland (amateurs).
7 en 8 juni: Ronde van Brabant.
8 juni Made en undert
15 juni Oirschot en Gilze.
22 juni kampioenschap van Nederland
amateurs.
29 juni Tilburg (Besterd), Bergen op
Zoom en Reusel.
5 juli Mierlo (Kersenronde).
6 juli Geldrop.
13 juli Omloop der Kempen, Zegge en
Tilburg (Loven).
20 juli Helmond, Goirle en Prinsenbeek
22 juli Eindhoven, Achtmaal, Hooger-
heide, Made (profs) en den Bosch (profs).
3 ug. Bladel en Rijen.
4 aug. Etten.
6 aug. Chaam (alle categoriën, dus ook
profs).
9 aug. Huybergen.
van
,,©E ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
CARRY VAN DER RYKEN.
35).
Je vond ze immers zo prachtig,
is 't niet?
Nou en of! Paps, u bent een
schat hoor!
Vanwege 't jasje?
Ach nee natuurlijk. U vist!
Zeg, oneerbiedige dochter, kijk
liever uit waar je loopt. Je danste
haast die dame omver.
Moet ze maar sportschoenen
dragen; dan kun je tegen een duw
tje, lachte Maries je overmoedig.
Verdorie, wat zou hij haar graag
voor altijd bij zich hebben, dacht
Han onder 't voortlopen. - Ze is zo
jong, zo vrolijk, zo open. Wat weet
ze eigenlijk van 't levenhoe
meedogenloos het is, hoe wreed.
Eens zal zij het misschien ook erva
ren. Ze is immers een kind van mij.
Zal ze ook alles willen grijpen? Zal
ze ook stukscheuren en trappen
zonder omzien? Maar ze is ook Ine's
kind. God, hoe had hij toch zo'n
lammeling kunnen zijn! En wat was
't machtige leven bezig zich te wre
ken! Wat zei ze nu? Hij had nau
welijks meer geluisterd naar haar
luchtig gebabbel. O, ze plaagde
hem, dat hij nu ook een rimpel tus
sen zijn ogen had.
j In 't grote warenhuis trok ze hem
meteen mee naar de afdeling Re
genkleding. Een rode transparant-
jas werd gekozen. Overgelukkig liep
ze er mee over haar arm naar de
tramhalte. Het weer werkte niet
mee, dat ze 'm aan kon trekken.
Zelfs een erge pessimist kon voor
de eerstvolgende uren geen drup
pel regen voorspellen.
Thuisgekomen, zag ze niet de fel
le jalousie in Cora's ogen. Han
merkte 't wèl. Wist, dat ze nu iets
zou verzinnen. Natuurlijk veel kost
baarder dan 't eenvoudige regen-
ding. Weigerde hij, dan waren de
huiselijke onenigheden weer niet
van de lucht.
Hij had goed gezien. De volgende
middag aan tafel vertelde ze van
een bijzonder model tas, dat ze er
gens gezien had. Hij had Riesje zo
verrast met dat mooie jasje, zijn
vrouw zou hij dan toch zeker graag
die tas cadeau doen?
Je vergeet, dat zo'n modeltas
ook wel model-duur zal zijn?
Ik ben dan ook je vrouw, zei ze
nadrukkelijk.
Mariesjes handen knépen; haar
ogen keken naar haar bord, zonder
te zien. Han zei niets. Beiden keken
naar het meisje. In Cora's ogen tri
omf.
Ze kreeg de tas. Natuurlijk! De
huiselijke vrede was weer voor even
gekocht.
Nee, de Brusselse week was voor
Mariesje niet in alle opzichten een
genot. Als die Cora er maar niet
was, zei ze soms tegen zichzelf. Ze
vond Brussel een heerlijke stad. Ze
hield van de drukte, de levendig
heid, de luxe, die deze grote stad zo
i eigen is. - Later nam ze zich voor, -
als ik veel geld verdien, dan kom ik
hier terug en ga in een hotel loge
ren. Dan laat ik 't Paps wel stiekum
weten dat ik er ben. Maar in zijn
huis zet ik dan geen voet meer. Dan
ga ik fijn in m'n eentje winkelen en
net zo lang voor een etalage staan
als ik zelf leuk vind.
Hans wilde niet hebben dat ze al
leen de stad in ging. Als hij dus
geen tijd had, moest ze wel thuis
blijven. Cora vroeg 'r nooit om met
haar mee te gaan. Meestal speelde
Mariesje dan met Hugo, las wat,
keek een beetje naar buiten en be
gon zich na een paar dagen gruwe
lijk te vervelen. Ze begon naar haar
eigen huis te verlangen.
Paps, u moest me morgen maar
15 aug. Maarheeze, Boxtel en Oosterhout
17 aug. Bavel en Steenbergen (Profs).
24 aug. Uden en Ulvenhout.
31 aug. Zundert.
7 sept. Schijndel.
11 sept. Roosendaal (Profs).
14 sept. Aalst.
21 sept. St. Oedenrode.
Al deze wedstrijden zijn voor de catego
riën amateurs en nieuwelingen.
In totaal dus zes prof-wedstrijden, waar
van er één dag twee aangevraagd zijn (den
Bosch en Made). De bekende mecanichiën
uti de Tour de France, Kees Joosen uit de
Made, een der organisatoren van de Ma-
dense ronde zei: Tesamen rijden is natuur
lijk funest; is er geen mogelijkheid, na over
leg, dan zullen wij niet schromen om op 3
augustus te rijden en wel ook met de ge
hele Tour-ploeg. Zoals de situatie nu is,
zullen wij zeer zeker ook het fenomeen
Charley Caul in Made krijgen.
Het gaat goed met de wielersport in
Made, verzekerde ons Joosen, het par
cours van ons is prima, we hopen er een
„klassiek" terugkerende ronde van te ma
ken, met de allerbeste renners.
Start te Tilburg!
De klassieker, de ronde van Brabant,
welke ook dit jaar weer voor amateurs en
onafhankelijken verreden zal worden, heeft
als startplaats waarschijnlijk Tilburg. De
ze etappe wedstrijd wordt verreden op 7 en
8 juni en zal bestaan uit drie etappes.
De plannen zijn om vanuit Tilburg een
tijdrit te laten vertrekken waarschijnlijk
naar Vlijmen. Daar een korte rustperiode
en vervolgens via Oost-Brabant naar Eind
hoven, waar overnacht wordt.
De laatste etappe van Eindhoven gaat
naar West-Brabant. Voor de finish zijn er
vier candidaten t.w. Steenbergen, Made,
Eetten en Roosendaal. Bekeken zal worden
welke plaats het gunstigste is.
KAMPIOENSCHAP VAN BRABANT.
De wielerkampioenschappen voor Noord-
Brabant, zullen waarschijnlijk zaterdags voor
Pinksteren plaats vinden voor nieuwelingen
en amateurs.
Op het 5100 meter lange parcours van
Bavel zullen deze wedstrijden verreden
worden.
DIT SEIZOEN ÉÉN WEDSTRIJD IN
NEDERLAND VOOR DE
LANDEN TROPHEE!
Chaam heeft Neerland's primeur!
De „Acht van Chaam", een der beste
wielerwedstrijden, ook wel een der zwaar
ste van Nederland, zal dit seizoen, en wel
op 6 augustus, een première hebben voor
Nederland.
De tweede week van de wereldtentoon
stelling in Brussel, zal in de Belgische
hoofdstad een comité bijeenkomen voor het
vastleggen van contracten om te komen tot
wedstrijden voor de drie landen, mogelijk
voor een vier landen trophee.
Het plan is dat voorlopig vijftien comi
té's hier vertegenwoordigd zullen zijn, t.w.
4 uit België (w.o. Charleroi en Brasschaet),
1 uit Nederland (Chaam), en 10 comité's
uit Frankrijk (w.o. de organisatoren Parijs-
Roubaix en Landen-trophee)
Deze comité's zullen dan gezamenlijk de
allerbeste renners contracteren, de renners
zijn dan verplicht in alle vijftien wedstrij
den te starten, een speciale punten-waar-
dering, met formidable prijzen voor de
eind-rangschikking zullen er zorg voor dra
gen dat de renners zich tot het uiterste
zullen inspannen. Voor Chaam is het een
vererende uitnodiging om hiervan deel te
mogen uitmaken.
NIET ALLE BRABANTSE CLUBS
KUNNEN ZICH VERENIGEN MET
ON DEMOCRATISCHE SAMENSTEL-
LING DER K.N.W.U.!
Op de bijeenkomst voor de vaststelling
der wielerkalender voor Noord-Brabant, j.l.
Zaterdag in Tilburg gehouden, werd een
uitermate teer punt aangeroerd.
De voorzitter van wielerclub De Pedaal-
ridders uit Made, de heer G. van 't Geloof
(Oosterhout), stelde aan de voorzitter de
zer bijeenkomst, de provinciale consul der
KNWU, Piet van Ierlant, de vraag
„ou het niet mogelijk zijn dat de clubs,
licentie-houders e.a„ iets meer kunnen be
reiken bij de Wieier Unie. Wij brengen het
geld bijeen en worden dan bedankt.
We hebben geen enkel stemrecht, wel
verplichtingen, doch geen enkel recht om
leden te kiezen etc.
De heer Van Ierlant antwoordde hierop:
De KNWU heeft slechts een twintigtal wer
kelijke leden. Zeventien komen van elders,
doch drie hiervan uit het Zuiden. (Martin,
Limburg; Binninq Bergman en van Lan-
schot, beiden uit den Bosch).
op de trein zetten, zei ze impulsief,
toen ze 's avonds even met hem mee
liep naar de brievenbus.
Heb je 't niet naar je zin?
vroeg hij een beetje triest.
Och!
Ze schoof haar arm wat verder
door de zijne.
Ziet u, ik hoor hier niet. Ik
voel 't immers wel. Ik ben teveel;
word alleen geduld. Nee, niet door
u, dat weet ik wel. Paps, breng me
morgen maar weg.
Hij antwoordde niet. Als bij af
spraak liepen ze het huis voorbij.
Ze wisten beiden, dat 't hun laatste
avond was - Voor hoe lang? Voor
altijd?
Han had 't begrepen. Hij zou haar
niet meer te logeren vragen. Hij had
naar z'n kind verlangd; had doorge
zet bij Cora. Mariesje was 'n schat,
maar ze had gelijk. Ze hoorde niet
bij het thuis, dat hij zich hier had
gesticht. - 't Thuis, herhaalde hij
smalend bij zichzelf.
Riesje, denk niet al te slecht
over me, als je weer in Rotterdam
bent. We zullen elkaar nu lange tijd
wel niet meer zien. Mis schien is het
ook beter om, tenminste voor
lopig niet te schrijve :n.
Verbaasd, 'n beetje gekwetst, heek
't meisje op.
Maar Paps, ben. 3k u dan zo
Rennies herstellen prompt 't evenwicht -
neutraliseren alle overtollig maagzuur in
een wip.
Op 't moment dat ge Rennies neemt en
deze smelten op de tong, zakt de pijn, om
na enkele minuten geheel te verdwijnen.
Neem toch Rennies. Gemakkelijk in te
nemen - gewoon laten smelten op te
tong. En helemaal niet naar om in te ne
men. Integendeel: smakelijk en onopval
lend!
Wanneer er een vacature komt wordt
deze, aldus de heer van Ierlant, door de
overige leden aangevuld, met personen
welke zij geschikt achten.
De heer van Ierlant bestreed het gezeg
de, dat de leiders der KNWU alleen maar
goed waren het geld op te maken dat door
renners en organisatoren bijeen wordt ge
bracht. „Het is mij bekend, aldus de ver
trouwensman van Goddet, dat de hogere
heren geen declaraties indienen, doch al
leen de sportcommissie heeft geld nodig."
Toch wilde de heer van 't Geloof, tesa
men met andere Brabantse clubs, contact
opnemen met verenigingen uit Limburg, om
te trachten, desnoods bij de U.C.I., gedaan
te krijgen dat er een meer democratische
wijze van regeren bij de KNWU zal ko
men.
De heer van Ierlant schetste in het kort
het ontstaan van de KNWU, feitelijk opge
richt in 1938 op de wielerbaan te Ginn-
ken, bij de aldaar gehouden kampioen
schappen van Nederland.
Op de bijeenkomst te Utrecht, waar de
verenigingen tezamen zullen komen, zal ge
tracht worden de voorzitter der KNWU,
de heer van Dijk, (welke, aldus de heer
van Ierlant, zeker voor wensen open staat)
te bewegen meer democratische wijze van
- besturen in te stellen, zodat er stemmingen
kunnen komen. Momenteel heeft de grote
KNWU dus maar twintig stemgerechtigde
leden!
Een absurd geval! I!
Op een mooie, zonnige dag
wandelde Olleke, de kleine jon
gen, die met zijn ouders in een
huisje aan de rand van het bos
woonde, in het woud. Vrolijk
fluitend was hij op weg naar z'n
vriend de vos, om daar eens een
praatje te maken.
Verbaasd bleef hij staan, toen
ineens vlak voor hem het struik
gewas ritselde en er een grote
groep dieren, waaronder zijn
vriend de vos, uit kwam rennen.
Zij holden langs het bospad en
waren bezeten door een - ver
schrikkelijke angst.
„Wat is er?" riep Olleke, maar
de dieren letten niet op hem. Ze
holden verder. Olleke werd
nieuwsgierig, maar ook 'n beetje
bang. Wat zou er aan de hand
zijn?
Lang behoefde hij er niet op
te wachten, want weer kraakten
de struiken en hijgend kwam zijn
vriend de beer te voorschijn. Hij
sleepte zich moeilijk voort en
was gewond, aan zijn achterpoot.
„O, Olleke", hijgde hij, „help
mij. Mensen proberen mij te van
gen.'' Snel trok Olleke z'n vriend
tussen de struiken en wachtte af
wat er zou gebeuren.
De jacht.
Even later kwam een aantal
mannen te voorschijn, die lange
touwen en twee grote kooien
met zich meevoerden. Een van
de kerels volgde blijkbaar het
spoor van de beer. „De bloed
druppels lopen naar die strui
ken. Misschien zit hij er nog in.
Houdt je touwen en geweren
klaar", brulde hij, terwijl hij zelf
met een lange dikke stok in de
hand op het lage hout afkwam.
Hij porde tussen de bladeren
en raakte de beer tegen zijn ge
wonde poot. Die liet een klaag
lijk gebrul horen en sprong op
om zich te verdedigen. Olleke
stond naast hem. De mannen bo
gen de takken van elkaar en daar
zagen ze de beer en zijn vriend
je staan. „Neen, maar, kijk nu
eens", riep de aanvoerder van de
dierenvangers. „Er is een jochie
bij."
Olleke kwam naar voren en
riep boos: „Jullie mogen de beer
niet vangen, hij is mijn vriend."
En hij sloeg zijn arm om 't mid
del van de beer, die stijf tegen
hem aan kwam staan. „Mannen,
daar is geld mee te verdienen",
riep de man. „Een jongen, die
bevriend is met een beer en alles
met hem kan doen, daar zullen
ze op de kermissen graag naar
komen kijken. Kom, vang ze al
lebei."
Gevangen.
Touwen vlogen door de lucht
en voordat de vrienden zich kon
wen verweren, waren ze ieder
stevig gebonden en werden naai
de kooien gebracht. Met stokken
duwden de mannen de beer er in
I en grendelden de kooi af. Ook
Olleke werd in een kleine kooi
gestopt en daar lag hij,
I De mannen besloten, omdat 't
l midden op de dag was, een bo-
i terhammetje te eten en 'n pijpje
j te roken. Gezellig zaten ze op
enige afstand bij elkaar) en klet
sten honderd uit over hun mooie
vangst en hoeveel geld zij wel
zouden kunnen verdienen.
Olleke stond het huilen» nader
dan het lachen. Maar plotseling
hoorde hij een zacht stemmetje
achter zich, dat zei: „Verroer je
niet, ik kom je helpen." De jon
gen herkende de stem van zijn
vriend het konijn. Hij voelde hoe
die met z'n scherpe knaagtanden
aan de touwen knaagde en hoe
die stuk voor stuk doorbroken
worden. „Je bent los", fluisterde
het konijn. „Zou je uit de kooi
kunnen komen?"
Er uit...
Olleke bleef rustig zitten en
keek nauwkeurig naar de gren
del. Ja, die kon hij wel verschui
ven, want zijn hand kon door de
tralies. Voorzichtig stond hij op
en met zijn oog op de pratende
mannen gericht, sloop hij naar1
de kooideur. Nu zijn hand door
de tralies en zachtjes de grendel
verschuiven. Dat viel niet mee,
want de grendel zat stevig en
wilde niet gemakkelijk glijden.
Toen gaf Olleke een kordate ruk
en open was de deur, maar het
rumoer van de schuivende gren
del had de mannen opmerkzaam
gemaakt en dadelijk sprongen ze
op. Olleke rende uit de kooi en
verdween snel tussen de strui
ken. Na korte tijd waren zijn
achtervolgers zijn spoor kwijt.
Heel voorzichtig ging de jongen
weer terug om te trachten zijn
vriend de beer te bevrijden. Maar
toen hij op de plaats kwam, wa
ren de mannen met de kooi al
vertrokken. Zo vlug mogelijk
volgde hij het spoor en dat leid
de naar de grote weg. Hier aan
gekomen zag hij de sporen van
autobanden en in de verte reed
een grote vrachtauto met 'n kooi
j er op weg.
De beer was voor goed ver-
1 dwenen, begreep Olleke. Mis-
troostig ging hij het bos in om
i het de andere dieren te vertellen.
maar die wisten het al, de vogels
i hadden het verteld.
tegengevallen? Ik.ik vond 't fijn
om u weer terug te zien en ik
dacht.
Ach nee kind, viel hij haar in
de rede, - dat is 't niet.
Even wachtte hij. Het was zo
moeilijk aan zo'n jong ding duide
lijk te maken wat hij bedoelde. En
toch wilde hij zo graag dat zij be
greep.
Je hebt wel gemerkt dat Cora
niet bepaald ehgemakkelijk is.
Het zij zo. Ik moet van m'n leven
maken, wat er nog van te maken is.
De gewone sleuroch, dat is uit
te houden. Ik geef wat toe, denk
niet te veel. Een mooi boek, 'n goed
toneelstuken het leven gaat
verder!Maar er zijn ook da
gen, dat een kleinigheid me naar
jullie doet verlangen. Zulke dagen
ben ik ongenietbaar. Dan vallen ook
de meeste scènes met Cora. Ik voel
me dan zó eenzaam, dat ik mijn
tanden op elkaar moet klemmen om
niet tot een wanhoopsdaad te ko
men. Nee kind, dat zal nooit gebeu
ren, stelde hij haar meteen gerust,
toen hij 't verschrikte gezichtje zag.
- Ondanks alles heb ik 't leven te
lief.
Maar snap je Riesje, dat 'n brief
wisseling met jou dat verlangen tel
kens weer opnieuw opwekt. Het is
lafheid van me, ik weet 't.
Het meisje knikte; zei niets.
Dacht Paps dan helemaal alleen
maar aan zichzelf? Zij vond 't toch
prettig om in contact met hem te
blijven? Net of ze dan toch nog 'n
beetje een vader had.
Ze voelde zich teleurgesteld; liet
het echter niet merken.
Klein Mariesje! Zoals jou nu, zo
heeft Han vroeger jouw moeder wel
honderd keer teleurgesteld. Hij
voelde de dingen fijn aanvoor
zich zelf. Hij ontleedde, analyseer
de.voor zichzelf. Een egoïst was
hij. Een innemende egoïst. Vrouwen
als Ine, altijd bereid zichzelf weg te
cijferen, zullen altijd weer opnieuw
de dupe worden van mannen als
Han. Aangetrokken door hun char
me,zien ze in eigen onzelfzuchtig
heid niet 't egoïsme van de ander....
't Was al donker toen ze weer bij
huis waren. Even nam hij Riesjes
gezichtje tussen zijn handen.
Kleine meid
Binnen vonden ze Cora, aange-
j kleed om uit te gaan.
Ik dacht dat jullie enkel even
naar de post waren. Ik sta hier min
stens al een half uur te wachten.
Moet je uit vanavond? verwon
derde Han zich. - Daar wist ik niets
van.
(Wordt vervolgd).
