Waalwijkse en Langstraatse Courant SCHEVENINGEN RADIO ZUID-AMERIKA Tunesië wil Westen trouw blijven Stenen voor Uncle Sam VAN LANSCHÖT BANKBOEKJES .0~/v»elv«C In bl verwachting Provinciaal Nieuws VRIJDAG 30 MEI 1958 Uitgever: Waaiwükse Stoomdrukkerij Antoon Tielen Hoofdredacteur: JAN TIELEN Dit blad verschijnt 2 x per week Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 KAATSHEUVEL - TEL. 2002 Dr. van BEURDENSTRAAT 8 OPGERICHT 1878 81e JAARGANG No. 43 Abonnement: 22 cent per week per kwartaal 2.8f 3.10 franco p.p. Advertentieprijs 10 cent per mm. Contract-advertenties speciaal tarief TELEGR.-ADRES„ECHO" GESPREK MET HABIB BOURGUIBA Maar aan waanzin in Algerië moet een einde komen. „Frankrijk wil of kan zich niet neerleggen bij het feit van onze onafhankelijkheid. Steeds weer tracht het tot de toestand van gisteren terug te keren. Daarin ligt de wortel van al het kwaad. En zolang Frankrijk niet bereid is zijn betrekkingen met ons - en met Algerië - eerlijk en ernstig een nieuwe basis te geven, zal er geen einde aan de conflicten komen". Dit zegt ons Habib Bourguiba, de president van de jonge Tune sische republiek, in een gesprek, dat hij ons, ondanks de omstan digheid dat zijn drukke werkzaamheden door de jongste ontwik keling in Algerijë nog in omvang zijn toegenomen, welwillend toestaat. „Kijkt U naar de Britten", roept hij uit. „Wanneer die zich eenmaal uit een door hen beheerst gebied heb ben teruggetrokken, hebben zij het voor goed verlaten en denken er niet aan met hand en tand bepaalde pri- veleges vast te houden of zelfs op zekere dag terug te komen. Daarom bestaan er tussen Engeland en zijn vroegere koloniën geen conflicten. Met Frankrijk is dat anders en ik heb de indruk, die door het recente ge beuren in Algerië nog is versterkt, dat vele Fransen Tunesië en Marokko het liefst bij de eerste de beste gele genheid weer zouden willen bezet ten." Daarna beklaagt Bourguiba er zich in bittere woorden over, dat op het ogenblik, in het derde jaar na de er kenning van de Tunesische onafhan kelijkheid, Franse troepen nog steeds op Tunesisch territorium liggen, dat de Fransen Bizerta en de vliegvelden niet willen ontruimen, dat zij Tunesië bij de schepping van een eigen valuta moeilijkheden berokkenen, kortom, dat de „koloniale mentaliteit de gees ten in Frankrijk verder beheerst". Maar onmiddellijk op deze aan klacht volgt een met gelijke overtui gingskracht uitgesproken liefdesver klaring aan Frankrijk, aan de Franse cultuur en aan de Franse beschaving. Frankrijks beste vriend. „Ik ben de beste vriend van Fran- rijk. Ik heb de grootste eerbied voor het land en heb het, ondanks alles wat het ons heeft aangedaan, van ganser harte lief", verzekert de pre sident ons. „Niemand zou verheugder zijn dan ik, wanneer Frankrijk erin zou slagen zijn koloniale imperium door een geestelijk imperium te ver vangen." Van deze vriendschap, zo ver klaart Bourguiba, heeft hij getuige nis afgelegd, toen hij na het Franse bombardement op Sakiet-Sidi-Joes- sef, zijn landgenoten tot rust maan de en hen van het nemen van wraak op de Fransen afhield. Hij is er trots op, dat bij die gelegenheid geen Fransman in Tunesië een haar is ge krenkt. Maar niemand zal zich er over mogen verbazen, dat de houding van de Tunesiërs tegenover Frank rijk en het westen in het algemeen steeds negatiever wordt en dat het grote krediet, dat Frankrijk in dit land bezat, langzaamaan verdwijnt. „Ik weet bijna niet meer wat ik mijn volk moet zeggen en hoe ik kan verhinderen, dat het alle westelijke landen over een kam gaat scheren en geloof gaat hechten aan de commu nistische en panarabische propagan da. Met alles, wat Frankrijk doet, be vestigt het de oostelijke propaganda- leuze over het „imperialistische wes ten". Ik kan toch niet tegen mijn volk regeren en wanneer ik het vertrou wen van mijn volk verlies, is alles verloren!" zegt Bourguiba. Maak einde aan oorlog Met diepe bewogenheid spreekt de Vice-president Nixon der Verenigde Staten, na Eisenhower zelf de belangrijkste vertegenwoordiger van het grote Amerikaanse Rijk, heeft het tijdens een bezoeken-serie in de landen ten zuiden van het Panamakanaal hard te verduren gehad. Vuile eieren en rotte tomaten, paardenvijgen en stenen waren zijn deel; zijn vrouw en hijzelf werden in het gelaat gespuwd en het mag een wonder heten, dat hij er ongedeerd afkwam. Wat is de oorzaak van deze felle uitbarsting van haat tegen Uncle Sam President Eisenhower had tijdens een persconferentie het bijna stereo type antwoord al gereed: „de com munisten". Voorzichtigheidshalve hield hij een slag om de arm en er kende, dat ook de economische en sociale situatie in de staten waar Nixon zo onvriendelijk was ontvan gen, een woordje meespraken. Dat was wel wijs van Eisenhower, want met de dooddoener „communis tische agitatie" verklaart men dit al les niet. Deze felle agitatie simpel weg te verklaren als door Moskou verwekt, dat ware al te kinderlijk. ALTIJD COMMUNISTEN. Men heeft in Washington in het president over de oorlog in Algerië, die hij een „misdaad" en „waanzin" noemt. Volgens hem kan Frankrijk deze oorlog noch militair noch diplo matiek winnen en hoe eerder het de Algerijnse natie zou erkennen en on derhandelingen zou beginnen met 't Front de la libération nationale (F. L. N.) des te beter zou het zijn. Hijzelf is weliswaar in het Alge rijnse conflict geen oorlogvoerende partij, maar niemand zou van hem mogen verlangen, dat hij een neutra le houding aanneemt. Zijn gehele streven zou er op gericht zijn de lei ders van het F.L.N. er van te weer houden, zich geheel aan het panara- bisme en het communisme over te ge ven. Frankrijk en het westen zouden hem daarvoor dankbaar moeten zijn, 1 in plaats van hem van steunverlening aan het F.L.N. te beschuldigen. j „Mijn enige hoop is", aldus Bour guiba, „dat Amerika en de andere vrij volken al hun invloed op Frank rijk gebruiken om dat land tot het in zicht te brengen, dat het een einde moet maken aan deze oorlog zonder vooruitzicht. Gebeurt dat niet, dan maakt de vrije wereld zich mede schuldig aan een ernstige misdaad". In dit verband doet president Bourguiba enige voorspellingen van een alarmerend pessimisme, die ech ter, zo geloven wij, niet mogen wor den beschouwd als een poging tot chantage, zoals vele Fransen menen, maar voortspruiten uit zijn eerlijke overtuiging. Over 10 jaar communistisch. „Wanneer het zo verder gaat", zegt hij, „hollen wij allen een cate- strofe tegemoet. Noch ikzelf, noch iemand anders, zal het afglijden van de volken van noord-Afrika naar het oosten kunnen verhinderen en over tien jaar zullen de zuidelijke en oos telijke kusten van de Middellandse Zee geheel communistisch zijn. Wat dat voor de vrije volken van Europa zou betekenen, behoef ik u niet uit een te zetten." Op deze sombere voorspelling volgt echter een zo duidelijke aanhanke lijkheidsverklaring tegenover de wes telijke vrije wereld, als nog nooit uit de mond van een Arabisch staatsman is vernomen. En daaraan gepaard gaat een besliste afwijzing van het panarabisme van Nasser en het com munisme. „Tunesië", aldus verklaart Bour guiba, „ziet zijn missie als gelijktij dig Arabisch en westelijk land in het functioneren als brug tussen oost en west. Maar men mag niet vergeten, dat het ook als dam tussen beide kan dienen. De politiek van Nassar wijs ik af, omdat ik weet, dat deze niet in het belang van mijn land is. Ik wil alles doen om Tunesië trouw aan het westen te doen blijven, maar het wes ten mag mijn taak niet onmogelijk maken." (Nadruk verboden). verleden altijd bijzonder graag met dit bijltje gehakt, vooral in de tijd waarin dank zij de „heksenjacht" van Senator Mc Carthy de vrees voor het communisme bijna tot hysterie werd. Voor het thuisfront kon men dus de communisten altijd als de boosdoeners laten opdraven. Men herinnert zich het geval Gua temala, dat rechtstreeks aanleiding was van de felle betogingen tegen Nixon in Caracas, de hoofdstad van Venezuelakortelings van zijn dictator Jimenez bevrijd. In verscheidene Zuid-Amerikaan se staten heerste tot voor kort de meest onvervalste dictatuureen aantal van deze Hitlertjes heeft kor telings het veld moeten ruimen, na dat de val van Peron de omzwaai had ingeleid. Censuur op de pers, geheime politie, arrestaties, „ver dwijningen" en „op de vlucht neer geschoten tegenstanders", Gestapo- methoden, corruptie, opstapeling van rijkdommen aan de ene kant; armoe de, analfabetisme, ziekten aan de an dere kant, die van het volk. Dat was daar schering en inslag. De Verenigde Staten hebben altijd heel braaf verklaard, dat zij zich niet met de interne aangelegenheden van deze staten mochten bezighouden. Ondanks trots op eigen democratische grootheid, liet men de dictaturen stiekum voortbestaan... en verdiende er goed aan. Toen in Guatemala een dictator werd opgeruimd en de nieu we regering probeerde de rijkdom men een beetje gelijker te verdelen, heette dit echter terstond „commu nisme" en al bleef Amerika zijn prin cipe getrouw van „niet-inmenging", iedereen wist wel waar de zogenaam- rupte dictatoren is het voor de grote maatschappijen vaak makkelijker za ken doen dan met een regering, die verantwoording schuldig is aan een parlement en moet vertellen waar het geld blijft. Daarom accepteren de heethoofden I in de Zuidamerikaanse staten de uit leg van Eisenhower niet, geloven zij niet dat eerbied voor de souvereiniteit dezer staten Amerika terug houdt van iedere vorm van strijd tegen de dic tatuur. Men ziet dit alles als een schijnheilig voorwendsel, en werpt 't Amerikaanse grootkapitaal mèt de dictatuur, die voor zovele misstan den verantwoordelijk is, op één hoop. MOEILIJKE WEG. Dat Richard Nixon zijn „toer" heeft ondernomen, duidt op moed en verantwoordelijkheidsbesef. Hij be grijpt dat Zuid-Amerika binnen de kring van de Westerse democratieën getrokken dient te worden, maar hij vertegenwoordigt een (republikeinse) regering, waarvan 'soms met meer, soms met minder recht gezegd wordt dat de „big business" daarin te veel te vertellen heeft. En natuurlijk gebruiken de schreeu wende en smijtende betogers Amerika als zondebok.er moet immers altijd een zondebok zijn, en Amerika is een heel grote, die mist men niet zo gauw. Maar Nixon zal misschien door zijn onprettige ervaringen tot de overtuiging komen, dat, wil Amerika er aan meewerken dat het zuidelijk continent niet voor het Westen en de democratie verloren gaat, het meer moet doen dan lippendienst bewijzen Geen koersrisico Gemakkelijk beschikbaar. geven rente Geen kosten. 1727 Storten en opnemen kunt U aan onze kas, maar ook zeer eenvoudig via de giro. Vraag - telefonisch, schrif telijk of aan onze kas - de folder „Bankboekjes". V; firma Ivöwv BANKIERS 's-Hertogenbosch. Hoge Steenweg 27-31, Telefoon 8851-" Eindhoven, Keizersgracht 17, Telefoon 7442* Tilburg, Stationstraat 17, (toekomstig adres). LB 114 de nationalisten, die de nieuwe rege ring omver wierpen, hun wapens van- daan hadden. Trouwens, wie de geschiedenis leest van het Panamakanaal, weet daaruit wel, dat die „niet-inmenging" maar al te vaak een wassen neus is geweest. JIMENEZ ALS GAST. Nu heeft Venezuela onlangs zijn dictator Jimenez het land uit gezet, een man die zijn eigen welzijn en dat van zijn vriendjes altijd vele malen hoger schatte dan dat van de natie. Hij gaf het geld met handenvol uit, maar niet aan woningen, onderwijs en gezondheidszorg. Jimenez zit nu als gast in de Verenigde Staten... en dit, gevoegd bij de herinnering aan Guatemala, was voor de betogers in Caracas genoeg om Nixon de huid vol te schelden... waarbij het overi gens niet bleef. Over het algemeen heeft Uncle Sam zich bij zijn Zuid-Amerikaanse politiek vaker laten leiden door be- aan de democratie en intussen onder één hoedje spelen met de dictatuur. Overal waar belangen de baas spelen over beginselen (Frankrijk) wordt de democratie het kind van de rekening. Amerika wil ongetwijfeld graag de „grote broer" van de zuidelijke staten zijn. Maar zolang deze broer vóór alles uitrekent, wat hij aan die kleintjes verdienen kan, zal de ver houding niet bijster broederlijk zijn. De betogers in Bogota, Lima en Ca racas hebben hun woede gekoeld op een man die beter verdiende. Maar met die kromme stok zullen ze mis schien nog een rechte slag slaan, wan neer Nixon, letterlijk door schade en schande geleerd, bewust helpt aan sturen op een nieuwe koers. Zodat niet - communistische raddraaiers, maar oprechte patriotten en democra ten, zich geruggesteund weten door de Grote Broer, wanneer ze ook ten zuiden van het Panamakanaal de de mocratie willen doen zegevieren. (Nadruk verboden). Peiling en Radio-Medical. Als Scheveningen noodseinen ?.P.va.n§t, dan worden onmiddel lijk in de nabijheid van het in nood verkerende vaartuig varen de schepen gewaarschuwd om zo mogelijk hulp te bieden en wor den de reddingsbrigades gereëd gehouden om op het eerste sein uit te varen. Weet een schip door onvoorziene omstandighe den zijn eigen positie niet, zoals wij op de Noordzee tengevolge van dikke nevel, dan geeft Sche veningen Radio het zijn juiste ligging, waartoe het kuststation vier peilstations langs de Neder landse kust heeft opgesteld. Scheveningen Radio heeft ook een rechtstreekse lijnverbinding met het Rode Kruisziekenhuis in Den Haag. Indien een schip geen arts aan boord heeft en 'vele schepen hebben dit niet en zijn er ernstige ziektegevallen aan boord, dan staat de zender paraat met instructies, die hij van het ziekenhuis door krijgt, CONTACTPUNT TUSSEN LAND EN ZEE NOORDZEE Aan boord van onze trawler is men in het ongewisse. De schipper is niet zeker van zijn positie op de Noordzee en besluit voor alle veiligheid te peilen met zijn radio-richtingzoekerHij begeeft zich naar de voor ons leken zo ingewikkelde en onbegrijpelijke apparatuur en na korte tijd klaart zijn gezicht op. Nauwkeurig weet hij nu waar hiJ zjch op de uitgestrekte Noordzee bevindt. Een dichte nevel heeft hem belet zelf zijn positie te bepalen, maar dank Z.U de moderne techniek heeft hij dit nu kunnen doen via ue peilstations van Scheveningen Radio. Scheveningen Radio is geen omroep in de werkelijke bete kenis van het woord. Het zendt dus geen concerten uit het geeft geen hoorspelen en bonte avonden staan niet» in' het programma De taak van dit kuststation is wel zo veelomvat tend, dat dit niet in enkele woorden kan worden uitgedrukt. De aanleiding tot de oprich ting van radio Scheveningen is wel zeer merkwaardig, maar in feite toch ook begrijpelijk. Toen in 1882 het oorlogsschip Adder, dat op weg was van Nieuwediep naar Hellevoetsluis, verging en geen enkel lid van de bemanning gered kon worden, overdacht men hoe dergelijke rampen in de toekomst zouden kunnen wor den voorkomen. En toen Marco ni in 1897 het principe van het draadloos telegraferen uitvond, was men er als de kippen bij om hier gebruik van te maken.' Het duurde echter nog tot 1904 voor dat men kwam tot de oprichting van het radio-kuststation. Onafhankelijk van de Marco- ni-maatschappij, die Marconi op richtte om, zijn uitvinding zo voordelig mogelijk te exploite ren, werd met een Telefunken- installatie het radio-kuststation gesticht en stond het open voor elke melding, waar zij ook van daan kwam en of het nu Neder landers of buitenlanders betrof. In een houten keet. Naast de vuurtoren in Sche veningen stond een eenvoudig gebouwdje, dat de eerste behui zing vormde voor het radiosta tion. Op een paar vlakke tafels stonden de zender en de ontvan ger zonder een enkele bescher ming, maar reeds in 1905 was er af veel veranderd. Men kreeg de beschikking over betere instru menten en hoewel de duidelijk heid van de seinen nog veel te wensen overliet en men slechts één golflengte, n.l. de 600 m. ter beschikking had, waren er toch reeds twee scheepvaartmaat schappijen, die hun schepen van een radio-installatie voorzagen en die dus verbinding konden krijgen met het kuststation. In 1922 kwam de eerste grote verbetering. Er kwam een lamp zender in gebruik, die golven van 2000 m. produceerde. Hierdoor werden in de eerste plaats de sei nen duidelijker en verkreeg men een grotere reikwijdte. Toen men echter in 1926 de zaken ging scheiden, omdat ontvangen en zenden op korte afstand van el kaar practisch niet mogelijk is, kwam pas de grote vooruitgang. De zenders bleven in Schevenin gen, de ontvangers gingen naar IJmuiden en men ging bovendien zenden op de ultrakorte golven, de 22.8 en 23.5 m. De laatste wereldoorlog heeft ook hier zijn invloed doen gel den en wel óp drastische manier: van de 20 zenders bleven er slechts twee over en dan nog) in deplorabele toestand, terwijl in IJmuiden slechts de insiders wisten, waar de fundamenten van het gebouw! lagen. Opbouw en verkeerstoename. Met man en macht werd er di rect na de bevrijding weer ge werkt aan de opbouw van het station. In IJmuiden werd de ontvanginstallatie provisorisch ondergebracht in het noodpost- kantoor. De zenders en ontvan gers werden door de Nederlandse regering in Londen aangekocht en op 29 juni 1945 kwam de stem van radio Scheveningen weer in de vrije lucht. Reeds direct was er opnieuw een druk' verkeer op dit station. Het aantal telegrammen heeft intussen de kwart miljoen per jaar! overschreden en Schevenin gen Radio is thans een van de drukste kuststations ter wereld. Het verkeer is viermaal zo groot als voor de oorlog. De vele tientallen personen sterke staf, waarmee het kuststation thans werkt, biedt service over de ge hele wereld en kweekt een be hoorlijke dosis goodwill. Het voornaamste doel van het radio-kuststation is, zoals wij reeds zeiden, de veiligheid van de schepen op de zee. Elk schip dat over een radio-installatie be schikt, kan op elk, ogenblik van de dag of de nacht verbinding krijgen met zijn ontvangapparaat op de 600 m. golf, dd zogenaam de veiligheidsgolf. Op deze golf heerst elk uur van het etmaal 2 maal drie minuten volkomen stilte en wordt er scherp geluis terd naar eventuele noodseinen. zodra van het betrokken schip de bijzondere kenmerken van de ziekte gemeld zijn. Deze dienst, de Radio-Medicai, waakt voor de gezondheid van onze landgeno ten en ook van de buitenlanders op zee. De zeelieden, vroeger eenzaam en verlaten op de grote wereld zeeën, kunnen nu telefonisch contact hebben met de vaste wal door middel van Scheveningen radio en zelfs surprises bij feeste lijkheden kunnen worden „over geseind". Het is b.v. in het ge heel niet vreemd meer, als een zeemansvrouw op haar verjaar dag een bos bloemen krijgt van haar man, die ergens op de Mid dellandse Zee vaart. Dit is allemaal mogelijk, want Scheveningen Radio bestrijkt met zijn roep „Hier is de PCH" zeven wereldzeeën en heeft in de tijd van zijn bestaan wel Bewe zen, dat hij onmisbaar is gewor den voor de eenvoudige visser in zijn kotter of trawler en voor de passagier op een van de luxe oceaanstomers. PRESIDENT VAN GROOT SEMINARIE GEHULDIGD. Mgr. A. v. d. Meyden, president van het Groot-Seminarie te Haa- ren, vierde op Eerste Pinkster dag zijn 40-jarig priesterfeest. Heel zijn priesterleven heeft in dienstgestaan van studenten; bij na 40 jaren lang heeft hij zich met heel zijn persoon ingezet voor de opleiding van de toekom stige priester. Het was daarom begrijpelijk dat Mgr. Mutsaerts als eerste de rij van sprekers opende tijdens de plechtige zit ting in het groot seminarie. Hij prees de wijsheid, de voorzich tigheid en de priesterlijke vroom heid van de president. TILBURG LEENT BIJ PARTICULIEREN. De gemeente Tilburg is er in geslaagd voor bijna een miljoen gulden te lenen bij particulieren uit de eigen genleente. Dit bedrag zal worden gebruikt voor de bouw van een Stadsschouwburg. Voorwaarde voor verlening van de bouwvergunning zou het be schikbaar stellen van dit bedrag zijn geweest. Intussen verluidt dat men er in geslaagd is nog aan zienlijk meer als dit miljoen te lenen, zodat het niet uitgesloten wordt geacht, dat het eindbedrag van deze activiteiten onder de burgerij zelfs de twee miljoen gulden1, gaat belopen. Ir. WITTE PLAATST IN BOXTEL GEDENKSTEEN. De minister van Volkshuis vesting en Bouwnijverheid, ir. H. Witte, zal op 17 juni een ge- Idenksteen plaatsen In het eerst DE ECHO HET 4 Zo heet dit toelichtend en geruststel lend Doktersboek.dat gratis is in gesloten bij een Babyderm Set, waarin alles voor een vorstelijke verzorging van Baby's tere huidje.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1958 | | pagina 1