Waalwijkse en Langstraatse Courant
SCHEVENINGEN RADIO
ZUID-AMERIKA
Tunesië wil Westen trouw blijven
Stenen voor Uncle Sam
VAN LANSCHÖT BANKBOEKJES
.0~/v»elv«C
In bl verwachting
Provinciaal Nieuws
VRIJDAG 30 MEI 1958
Uitgever:
Waaiwükse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur:
JAN TIELEN
Dit blad verschijnt 2 x per week
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 KAATSHEUVEL - TEL. 2002 Dr. van BEURDENSTRAAT 8 OPGERICHT 1878
81e JAARGANG No. 43
Abonnement:
22 cent per week
per kwartaal 2.8f
3.10 franco p.p.
Advertentieprijs
10 cent per mm.
Contract-advertenties
speciaal tarief
TELEGR.-ADRES„ECHO"
GESPREK MET HABIB BOURGUIBA
Maar
aan waanzin in Algerië moet een einde komen.
„Frankrijk wil of kan zich niet neerleggen bij het feit van onze
onafhankelijkheid. Steeds weer tracht het tot de toestand van
gisteren terug te keren. Daarin ligt de wortel van al het kwaad.
En zolang Frankrijk niet bereid is zijn betrekkingen met ons -
en met Algerië - eerlijk en ernstig een nieuwe basis te geven,
zal er geen einde aan de conflicten komen".
Dit zegt ons Habib Bourguiba, de president van de jonge Tune
sische republiek, in een gesprek, dat hij ons, ondanks de omstan
digheid dat zijn drukke werkzaamheden door de jongste ontwik
keling in Algerijë nog in omvang zijn toegenomen, welwillend
toestaat.
„Kijkt U naar de Britten", roept
hij uit. „Wanneer die zich eenmaal
uit een door hen beheerst gebied heb
ben teruggetrokken, hebben zij het
voor goed verlaten en denken er niet
aan met hand en tand bepaalde pri-
veleges vast te houden of zelfs op
zekere dag terug te komen. Daarom
bestaan er tussen Engeland en zijn
vroegere koloniën geen conflicten.
Met Frankrijk is dat anders en ik heb
de indruk, die door het recente ge
beuren in Algerië nog is versterkt,
dat vele Fransen Tunesië en Marokko
het liefst bij de eerste de beste gele
genheid weer zouden willen bezet
ten."
Daarna beklaagt Bourguiba er zich
in bittere woorden over, dat op het
ogenblik, in het derde jaar na de er
kenning van de Tunesische onafhan
kelijkheid, Franse troepen nog steeds
op Tunesisch territorium liggen, dat
de Fransen Bizerta en de vliegvelden
niet willen ontruimen, dat zij Tunesië
bij de schepping van een eigen valuta
moeilijkheden berokkenen, kortom,
dat de „koloniale mentaliteit de gees
ten in Frankrijk verder beheerst".
Maar onmiddellijk op deze aan
klacht volgt een met gelijke overtui
gingskracht uitgesproken liefdesver
klaring aan Frankrijk, aan de Franse
cultuur en aan de Franse beschaving.
Frankrijks beste vriend.
„Ik ben de beste vriend van Fran-
rijk. Ik heb de grootste eerbied voor
het land en heb het, ondanks alles
wat het ons heeft aangedaan, van
ganser harte lief", verzekert de pre
sident ons. „Niemand zou verheugder
zijn dan ik, wanneer Frankrijk erin
zou slagen zijn koloniale imperium
door een geestelijk imperium te ver
vangen."
Van deze vriendschap, zo ver
klaart Bourguiba, heeft hij getuige
nis afgelegd, toen hij na het Franse
bombardement op Sakiet-Sidi-Joes-
sef, zijn landgenoten tot rust maan
de en hen van het nemen van wraak
op de Fransen afhield. Hij is er trots
op, dat bij die gelegenheid geen
Fransman in Tunesië een haar is ge
krenkt. Maar niemand zal zich er
over mogen verbazen, dat de houding
van de Tunesiërs tegenover Frank
rijk en het westen in het algemeen
steeds negatiever wordt en dat het
grote krediet, dat Frankrijk in dit
land bezat, langzaamaan verdwijnt.
„Ik weet bijna niet meer wat ik
mijn volk moet zeggen en hoe ik kan
verhinderen, dat het alle westelijke
landen over een kam gaat scheren en
geloof gaat hechten aan de commu
nistische en panarabische propagan
da. Met alles, wat Frankrijk doet, be
vestigt het de oostelijke propaganda-
leuze over het „imperialistische wes
ten". Ik kan toch niet tegen mijn volk
regeren en wanneer ik het vertrou
wen van mijn volk verlies, is alles
verloren!" zegt Bourguiba.
Maak einde aan oorlog
Met diepe bewogenheid spreekt de
Vice-president Nixon der Verenigde Staten, na Eisenhower zelf
de belangrijkste vertegenwoordiger van het grote Amerikaanse
Rijk, heeft het tijdens een bezoeken-serie in de landen ten zuiden
van het Panamakanaal hard te verduren gehad.
Vuile eieren en rotte tomaten, paardenvijgen en stenen waren zijn
deel; zijn vrouw en hijzelf werden in het gelaat gespuwd en het
mag een wonder heten, dat hij er ongedeerd afkwam.
Wat is de oorzaak van deze felle uitbarsting van haat tegen Uncle
Sam
President Eisenhower had tijdens
een persconferentie het bijna stereo
type antwoord al gereed: „de com
munisten". Voorzichtigheidshalve
hield hij een slag om de arm en er
kende, dat ook de economische en
sociale situatie in de staten waar
Nixon zo onvriendelijk was ontvan
gen, een woordje meespraken.
Dat was wel wijs van Eisenhower,
want met de dooddoener „communis
tische agitatie" verklaart men dit al
les niet. Deze felle agitatie simpel
weg te verklaren als door Moskou
verwekt, dat ware al te kinderlijk.
ALTIJD COMMUNISTEN.
Men heeft in Washington in het
president over de oorlog in Algerië,
die hij een „misdaad" en „waanzin"
noemt. Volgens hem kan Frankrijk
deze oorlog noch militair noch diplo
matiek winnen en hoe eerder het de
Algerijnse natie zou erkennen en on
derhandelingen zou beginnen met 't
Front de la libération nationale (F.
L. N.) des te beter zou het zijn.
Hijzelf is weliswaar in het Alge
rijnse conflict geen oorlogvoerende
partij, maar niemand zou van hem
mogen verlangen, dat hij een neutra
le houding aanneemt. Zijn gehele
streven zou er op gericht zijn de lei
ders van het F.L.N. er van te weer
houden, zich geheel aan het panara-
bisme en het communisme over te ge
ven. Frankrijk en het westen zouden
hem daarvoor dankbaar moeten zijn, 1
in plaats van hem van steunverlening
aan het F.L.N. te beschuldigen. j
„Mijn enige hoop is", aldus Bour
guiba, „dat Amerika en de andere
vrij volken al hun invloed op Frank
rijk gebruiken om dat land tot het in
zicht te brengen, dat het een einde
moet maken aan deze oorlog zonder
vooruitzicht. Gebeurt dat niet, dan
maakt de vrije wereld zich mede
schuldig aan een ernstige misdaad".
In dit verband doet president
Bourguiba enige voorspellingen van
een alarmerend pessimisme, die ech
ter, zo geloven wij, niet mogen wor
den beschouwd als een poging tot
chantage, zoals vele Fransen menen,
maar voortspruiten uit zijn eerlijke
overtuiging.
Over 10 jaar communistisch.
„Wanneer het zo verder gaat",
zegt hij, „hollen wij allen een cate-
strofe tegemoet. Noch ikzelf, noch
iemand anders, zal het afglijden van
de volken van noord-Afrika naar het
oosten kunnen verhinderen en over
tien jaar zullen de zuidelijke en oos
telijke kusten van de Middellandse
Zee geheel communistisch zijn. Wat
dat voor de vrije volken van Europa
zou betekenen, behoef ik u niet uit
een te zetten."
Op deze sombere voorspelling volgt
echter een zo duidelijke aanhanke
lijkheidsverklaring tegenover de wes
telijke vrije wereld, als nog nooit uit
de mond van een Arabisch staatsman
is vernomen. En daaraan gepaard
gaat een besliste afwijzing van het
panarabisme van Nasser en het com
munisme.
„Tunesië", aldus verklaart Bour
guiba, „ziet zijn missie als gelijktij
dig Arabisch en westelijk land in het
functioneren als brug tussen oost en
west. Maar men mag niet vergeten,
dat het ook als dam tussen beide kan
dienen. De politiek van Nassar wijs
ik af, omdat ik weet, dat deze niet
in het belang van mijn land is. Ik wil
alles doen om Tunesië trouw aan het
westen te doen blijven, maar het wes
ten mag mijn taak niet onmogelijk
maken."
(Nadruk verboden).
verleden altijd bijzonder graag met
dit bijltje gehakt, vooral in de tijd
waarin dank zij de „heksenjacht"
van Senator Mc Carthy de vrees voor
het communisme bijna tot hysterie
werd. Voor het thuisfront kon men
dus de communisten altijd als de
boosdoeners laten opdraven.
Men herinnert zich het geval Gua
temala, dat rechtstreeks aanleiding
was van de felle betogingen tegen
Nixon in Caracas, de hoofdstad van
Venezuelakortelings van zijn
dictator Jimenez bevrijd.
In verscheidene Zuid-Amerikaan
se staten heerste tot voor kort de
meest onvervalste dictatuureen
aantal van deze Hitlertjes heeft kor
telings het veld moeten ruimen, na
dat de val van Peron de omzwaai
had ingeleid. Censuur op de pers,
geheime politie, arrestaties, „ver
dwijningen" en „op de vlucht neer
geschoten tegenstanders", Gestapo-
methoden, corruptie, opstapeling van
rijkdommen aan de ene kant; armoe
de, analfabetisme, ziekten aan de an
dere kant, die van het volk.
Dat was daar schering en inslag.
De Verenigde Staten hebben altijd
heel braaf verklaard, dat zij zich niet
met de interne aangelegenheden van
deze staten mochten bezighouden.
Ondanks trots op eigen democratische
grootheid, liet men de dictaturen
stiekum voortbestaan... en verdiende
er goed aan. Toen in Guatemala een
dictator werd opgeruimd en de nieu
we regering probeerde de rijkdom
men een beetje gelijker te verdelen,
heette dit echter terstond „commu
nisme" en al bleef Amerika zijn prin
cipe getrouw van „niet-inmenging",
iedereen wist wel waar de zogenaam-
rupte dictatoren is het voor de grote
maatschappijen vaak makkelijker za
ken doen dan met een regering, die
verantwoording schuldig is aan een
parlement en moet vertellen waar het
geld blijft.
Daarom accepteren de heethoofden
I in de Zuidamerikaanse staten de uit
leg van Eisenhower niet, geloven zij
niet dat eerbied voor de souvereiniteit
dezer staten Amerika terug houdt van
iedere vorm van strijd tegen de dic
tatuur. Men ziet dit alles als een
schijnheilig voorwendsel, en werpt 't
Amerikaanse grootkapitaal mèt de
dictatuur, die voor zovele misstan
den verantwoordelijk is, op één hoop.
MOEILIJKE WEG.
Dat Richard Nixon zijn „toer"
heeft ondernomen, duidt op moed en
verantwoordelijkheidsbesef. Hij be
grijpt dat Zuid-Amerika binnen de
kring van de Westerse democratieën
getrokken dient te worden, maar hij
vertegenwoordigt een (republikeinse)
regering, waarvan 'soms met meer,
soms met minder recht gezegd wordt
dat de „big business" daarin te veel
te vertellen heeft.
En natuurlijk gebruiken de schreeu
wende en smijtende betogers Amerika
als zondebok.er moet immers altijd
een zondebok zijn, en Amerika is een
heel grote, die mist men niet zo gauw.
Maar Nixon zal misschien door
zijn onprettige ervaringen tot de
overtuiging komen, dat, wil Amerika
er aan meewerken dat het zuidelijk
continent niet voor het Westen en
de democratie verloren gaat, het meer
moet doen dan lippendienst bewijzen
Geen
koersrisico
Gemakkelijk
beschikbaar.
geven
rente
Geen
kosten.
1727
Storten en opnemen kunt
U aan onze kas, maar ook
zeer eenvoudig via de giro.
Vraag - telefonisch, schrif
telijk of aan onze kas - de
folder „Bankboekjes".
V; firma
Ivöwv
BANKIERS
's-Hertogenbosch. Hoge Steenweg 27-31, Telefoon 8851-"
Eindhoven, Keizersgracht 17, Telefoon 7442*
Tilburg, Stationstraat 17, (toekomstig adres).
LB 114
de nationalisten, die de nieuwe rege
ring omver wierpen, hun wapens van-
daan hadden.
Trouwens, wie de geschiedenis
leest van het Panamakanaal, weet
daaruit wel, dat die „niet-inmenging"
maar al te vaak een wassen neus is
geweest.
JIMENEZ ALS GAST.
Nu heeft Venezuela onlangs zijn
dictator Jimenez het land uit gezet,
een man die zijn eigen welzijn en dat
van zijn vriendjes altijd vele malen
hoger schatte dan dat van de natie.
Hij gaf het geld met handenvol uit,
maar niet aan woningen, onderwijs
en gezondheidszorg. Jimenez zit nu
als gast in de Verenigde Staten... en
dit, gevoegd bij de herinnering aan
Guatemala, was voor de betogers in
Caracas genoeg om Nixon de huid
vol te schelden... waarbij het overi
gens niet bleef.
Over het algemeen heeft Uncle
Sam zich bij zijn Zuid-Amerikaanse
politiek vaker laten leiden door be-
aan de democratie en intussen onder
één hoedje spelen met de dictatuur.
Overal waar belangen de baas spelen
over beginselen (Frankrijk) wordt de
democratie het kind van de rekening.
Amerika wil ongetwijfeld graag
de „grote broer" van de zuidelijke
staten zijn. Maar zolang deze broer
vóór alles uitrekent, wat hij aan die
kleintjes verdienen kan, zal de ver
houding niet bijster broederlijk zijn.
De betogers in Bogota, Lima en Ca
racas hebben hun woede gekoeld op
een man die beter verdiende. Maar
met die kromme stok zullen ze mis
schien nog een rechte slag slaan, wan
neer Nixon, letterlijk door schade en
schande geleerd, bewust helpt aan
sturen op een nieuwe koers. Zodat
niet - communistische raddraaiers,
maar oprechte patriotten en democra
ten, zich geruggesteund weten door
de Grote Broer, wanneer ze ook ten
zuiden van het Panamakanaal de de
mocratie willen doen zegevieren.
(Nadruk verboden).
Peiling en Radio-Medical.
Als Scheveningen noodseinen
?.P.va.n§t, dan worden onmiddel
lijk in de nabijheid van het in
nood verkerende vaartuig varen
de schepen gewaarschuwd om zo
mogelijk hulp te bieden en wor
den de reddingsbrigades gereëd
gehouden om op het eerste sein
uit te varen. Weet een schip
door onvoorziene omstandighe
den zijn eigen positie niet, zoals
wij op de Noordzee tengevolge
van dikke nevel, dan geeft Sche
veningen Radio het zijn juiste
ligging, waartoe het kuststation
vier peilstations langs de Neder
landse kust heeft opgesteld.
Scheveningen Radio heeft ook
een rechtstreekse lijnverbinding
met het Rode Kruisziekenhuis in
Den Haag. Indien een schip geen
arts aan boord heeft en 'vele
schepen hebben dit niet en
zijn er ernstige ziektegevallen
aan boord, dan staat de zender
paraat met instructies, die hij
van het ziekenhuis door krijgt,
CONTACTPUNT TUSSEN LAND EN ZEE
NOORDZEE Aan boord van onze trawler is men in het
ongewisse. De schipper is niet zeker van zijn positie op de
Noordzee en besluit voor alle veiligheid te peilen met zijn
radio-richtingzoekerHij begeeft zich naar de voor ons leken
zo ingewikkelde en onbegrijpelijke apparatuur en na korte
tijd klaart zijn gezicht op. Nauwkeurig weet hij nu waar
hiJ zjch op de uitgestrekte Noordzee bevindt. Een dichte
nevel heeft hem belet zelf zijn positie te bepalen, maar dank
Z.U de moderne techniek heeft hij dit nu kunnen doen via
ue peilstations van Scheveningen Radio.
Scheveningen Radio is geen omroep in de werkelijke bete
kenis van het woord. Het zendt dus geen concerten uit het
geeft geen hoorspelen en bonte avonden staan niet» in' het
programma De taak van dit kuststation is wel zo veelomvat
tend, dat dit niet in enkele woorden kan worden uitgedrukt.
De aanleiding tot de oprich
ting van radio Scheveningen is
wel zeer merkwaardig, maar in
feite toch ook begrijpelijk. Toen
in 1882 het oorlogsschip Adder,
dat op weg was van Nieuwediep
naar Hellevoetsluis, verging en
geen enkel lid van de bemanning
gered kon worden, overdacht
men hoe dergelijke rampen in de
toekomst zouden kunnen wor
den voorkomen. En toen Marco
ni in 1897 het principe van het
draadloos telegraferen uitvond,
was men er als de kippen bij om
hier gebruik van te maken.' Het
duurde echter nog tot 1904 voor
dat men kwam tot de oprichting
van het radio-kuststation.
Onafhankelijk van de Marco-
ni-maatschappij, die Marconi op
richtte om, zijn uitvinding zo
voordelig mogelijk te exploite
ren, werd met een Telefunken-
installatie het radio-kuststation
gesticht en stond het open voor
elke melding, waar zij ook van
daan kwam en of het nu Neder
landers of buitenlanders betrof.
In een houten keet.
Naast de vuurtoren in Sche
veningen stond een eenvoudig
gebouwdje, dat de eerste behui
zing vormde voor het radiosta
tion. Op een paar vlakke tafels
stonden de zender en de ontvan
ger zonder een enkele bescher
ming, maar reeds in 1905 was er
af veel veranderd. Men kreeg de
beschikking over betere instru
menten en hoewel de duidelijk
heid van de seinen nog veel te
wensen overliet en men slechts
één golflengte, n.l. de 600 m. ter
beschikking had, waren er toch
reeds twee scheepvaartmaat
schappijen, die hun schepen van
een radio-installatie voorzagen
en die dus verbinding konden
krijgen met het kuststation.
In 1922 kwam de eerste grote
verbetering. Er kwam een lamp
zender in gebruik, die golven van
2000 m. produceerde. Hierdoor
werden in de eerste plaats de sei
nen duidelijker en verkreeg men
een grotere reikwijdte. Toen men
echter in 1926 de zaken ging
scheiden, omdat ontvangen en
zenden op korte afstand van el
kaar practisch niet mogelijk is,
kwam pas de grote vooruitgang.
De zenders bleven in Schevenin
gen, de ontvangers gingen naar
IJmuiden en men ging bovendien
zenden op de ultrakorte golven,
de 22.8 en 23.5 m.
De laatste wereldoorlog heeft
ook hier zijn invloed doen gel
den en wel óp drastische manier:
van de 20 zenders bleven er
slechts twee over en dan nog) in
deplorabele toestand, terwijl in
IJmuiden slechts de insiders
wisten, waar de fundamenten
van het gebouw! lagen.
Opbouw en verkeerstoename.
Met man en macht werd er di
rect na de bevrijding weer ge
werkt aan de opbouw van het
station. In IJmuiden werd de
ontvanginstallatie provisorisch
ondergebracht in het noodpost-
kantoor. De zenders en ontvan
gers werden door de Nederlandse
regering in Londen aangekocht
en op 29 juni 1945 kwam de stem
van radio Scheveningen weer in
de vrije lucht. Reeds direct was
er opnieuw een druk' verkeer op
dit station.
Het aantal telegrammen heeft
intussen de kwart miljoen per
jaar! overschreden en Schevenin
gen Radio is thans een van de
drukste kuststations ter wereld.
Het verkeer is viermaal zo
groot als voor de oorlog. De vele
tientallen personen sterke staf,
waarmee het kuststation thans
werkt, biedt service over de ge
hele wereld en kweekt een be
hoorlijke dosis goodwill.
Het voornaamste doel van het
radio-kuststation is, zoals wij
reeds zeiden, de veiligheid van
de schepen op de zee. Elk schip
dat over een radio-installatie be
schikt, kan op elk, ogenblik van
de dag of de nacht verbinding
krijgen met zijn ontvangapparaat
op de 600 m. golf, dd zogenaam
de veiligheidsgolf. Op deze golf
heerst elk uur van het etmaal 2
maal drie minuten volkomen
stilte en wordt er scherp geluis
terd naar eventuele noodseinen.
zodra van het betrokken schip
de bijzondere kenmerken van de
ziekte gemeld zijn. Deze dienst,
de Radio-Medicai, waakt voor de
gezondheid van onze landgeno
ten en ook van de buitenlanders
op zee.
De zeelieden, vroeger eenzaam
en verlaten op de grote wereld
zeeën, kunnen nu telefonisch
contact hebben met de vaste wal
door middel van Scheveningen
radio en zelfs surprises bij feeste
lijkheden kunnen worden „over
geseind". Het is b.v. in het ge
heel niet vreemd meer, als een
zeemansvrouw op haar verjaar
dag een bos bloemen krijgt van
haar man, die ergens op de Mid
dellandse Zee vaart.
Dit is allemaal mogelijk, want
Scheveningen Radio bestrijkt
met zijn roep „Hier is de PCH"
zeven wereldzeeën en heeft in de
tijd van zijn bestaan wel Bewe
zen, dat hij onmisbaar is gewor
den voor de eenvoudige visser in
zijn kotter of trawler en voor de
passagier op een van de luxe
oceaanstomers.
PRESIDENT VAN GROOT
SEMINARIE GEHULDIGD.
Mgr. A. v. d. Meyden, president
van het Groot-Seminarie te Haa-
ren, vierde op Eerste Pinkster
dag zijn 40-jarig priesterfeest.
Heel zijn priesterleven heeft in
dienstgestaan van studenten; bij
na 40 jaren lang heeft hij zich
met heel zijn persoon ingezet
voor de opleiding van de toekom
stige priester. Het was daarom
begrijpelijk dat Mgr. Mutsaerts
als eerste de rij van sprekers
opende tijdens de plechtige zit
ting in het groot seminarie. Hij
prees de wijsheid, de voorzich
tigheid en de priesterlijke vroom
heid van de president.
TILBURG LEENT BIJ
PARTICULIEREN.
De gemeente Tilburg is er in
geslaagd voor bijna een miljoen
gulden te lenen bij particulieren
uit de eigen genleente. Dit bedrag
zal worden gebruikt voor de
bouw van een Stadsschouwburg.
Voorwaarde voor verlening van
de bouwvergunning zou het be
schikbaar stellen van dit bedrag
zijn geweest. Intussen verluidt
dat men er in geslaagd is nog aan
zienlijk meer als dit miljoen te
lenen, zodat het niet uitgesloten
wordt geacht, dat het eindbedrag
van deze activiteiten onder de
burgerij zelfs de twee miljoen
gulden1, gaat belopen.
Ir. WITTE PLAATST IN
BOXTEL GEDENKSTEEN.
De minister van Volkshuis
vesting en Bouwnijverheid, ir.
H. Witte, zal op 17 juni een ge-
Idenksteen plaatsen In het eerst
DE ECHO HET
4
Zo heet dit toelichtend en geruststel
lend Doktersboek.dat gratis is in
gesloten bij een Babyderm Set,
waarin alles voor een vorstelijke
verzorging van Baby's tere huidje.