IN OOST EN WEST De topconferentie komt (a/i4- Waalwijksejen Langstraatse Courant RODE OPMARS Opvoeding en Baldadigheid |pi)EioiaQ| KASKI ONDERZOCHT INTELLIGENTIE-RESERVE IN BRABANT Strijd in Tibet Succes van Macmiiian finnen weefoelo ni en geborduurd STASSAR 82e JAARGANG No. 28 2'J. cent per wees. t 3.i franco p.p. per v "taal t 2.85 Gironummer 50798 Advertentieprijs: 10 cent m.m. Abonnement: Conti iet-advertenties: speciaa. 'ar, ?t 3ureaux: GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 KAATSHEUVEL - TEL. 2002 - Dr. VAN BEURDENSTRAAT 8 OPGERICHT 1878 TEL.-ADRES„ECHO' Toen Russische troepen op 4 no vember 1956 begonnen met de ver raderlijke en afgrijselijke afslachting der Hongaarse vrijheidsstrijders, vond de vrije wereld geen ander ant woord dan wat mondelinge protesten, waarop Moskou echter nauwelijks reageerde. Van enige daadwerkelijke steun aan het Hongaarse volk is geen sprake geweest, zodat de plechtige belofte van „bescherming van de rechten van de mens" in die dagen tot een bloedige farce werd. De om standigheid, dat de Uno in ongeveer dezelfde periode wel overging tot 't zenden van een politieleger naar het Suez-gebied, maar de Hongaren rus tig lieten doodbloeden, was tekenend voor de onmacht om het hooggestem de ideaal van het handvest der Ver. Naties ook inderdaad tot een reali teit te maken en maakte eens te meer duidelijk dat het naleven en doen na leven van de bepalingen van het handvest louter een kwestie is van politieke en militaire opportuniteit en geen onwrikbare basis waarop een wereld van eenheid, vrijheid en recht vaardigheid zal moeten worden ge bouwd. Het communisme is van de aan vang af doende geweest deze basis te ondermijnen met de meest brutale agressie en intimidatie. Een doeltref fend en geen twijfel openlatend ant woord heeft de vrije wereld daarop nog nooit gegeven. Zij heeft zich steeds laten intimideren en ringelo ren op een wijze die zich nauwelijks meer laat verstaan de moord op het Hongaarse volk en op de vrijheid van miljoenen andere mensen. Langzaam, maar steeds verder schuift Moskou zijn posities op de wereldkaart voor uit en de vrije wereld wijkt steeds verder terug, bang en bevreesd om pal te staan voor die belofte van vrijheid en rechtvaardigheid. In Irak heeft het communisme zich als een gifslang genesteld aan de bron van de rijkdom van het Nabije Oosten de olie. De kinderlijke Kas- sem is geen partuur voor de zoet gevooisde geslepenheid van het Kremlin, dat vooral door een feil loze psychologie de bevolking voor zich weet in te nemen, niet alleen in Irak, maar bijv. ook in India. Russi sche ingenieurs en technici werken op voet van gelijkheid en dezelfde be kwaamheid samen met de inheemse vakmensen, de Amerikanen daaren tegen doen deze inheemse vakmensen voelen dat ze nog ver achter staan en laten hen het loopjongenswerk op knappen. Met dit eenvoudige en sympathieke optreden bereiken de Russen meer dan de Amerikanen met vijftig miljoen dollar economische hulp. Gevaarlijker misschien echter nog dan het Russische is het Chinese communisme. En dat niet alleen om dat dit de gehele gezonde maatschap pij ontwrichtende systeem veel mee dogenlozer. tewerk gaat, waar het de gigantische economische en militaire inspanning van rood China betreft, maar ook en vooral omdat het een schier onuitputtelijke mensenmassa in beweging kan brengen. Tegen wie? Alleen tegen de V.S. en de westerse wereld of tenslotte ook tegen de vroegere baas Moskou? Zal vanuit rood Peking de opmars van ontwa kend Azië tegen Europa beginnen? Voorlopig is daar weinig kans op, omdat de bewapening van de vrije wereld nog ver superieur is aan die van communistisch China, maar hoe zullen de kansen staan wanneer dit enorme mensenarsenaal op voet van gelijke bewapening in beweging komt? Het gehele ontwikkelingspro gram van rood China wijst er op dat dit land zich wil scharen in de rij van de grote mogendheden en zelfs de plaatst van de grootste en mach tigste mogendheid ambieert. Moskou heeft zijn greep op Peking geheel verloren en rood China handelt reeds geheel naar eigen goeddunken. De bloedige onderwerping en ver trapping van Tibet bewijst dat Pe king voor geen enkel geweld terug schrikt en zich aan de opinie van de vrije wereld niets gelegen laat liggen, omdat het maar al te goed weet dat deze vrije wereld onmachtig is een vuist te maken. Bovendien weet Pe king zich bij zijn terreurdaden voor lopig nog gedekt door Moskou, dat, met een waakzaam oog naar het oosten, zijn macht in het westen tracht uit te breiden en te consolide ren. In het westen echter heeft de com munistische opmars, zich concentre rend in de prestige-slag om Berlijn, een zeer krachtige en vastberaden houding van de vrije wereld op haar weg gevonden Berlijn zal nooit wor den opgegeven, zelfs niet indien hier uit een oorlog zou voortvloeien. Moskou zal zich dan ook nog wel tweemaal bedenken alvorens het over gaat tot een gewelddadige oplossing van deze kwestie. En wat de communistische opmars in Azië betreft, mischien zal de drei ging welke Peking zowel voor de vrije wereld als voor Rusland bete kent, leiden tot een bundeling van krachten welke nu nog scherp tegen over elkaar staan. Daarvan zijn in de geschiedenis voorbeelden te over. Uitgever W aal wij kse Stoomdrukkerij Antoon Tielen Hoofdredacteur: JAN TIELEN Dit blad verschijnt 2 x per week Het onderhoud tussen de Ameri kaanse president Eisenhower en de Britse premier Macmiiian is goed verlopen. De New York Times had voordat de Britse staatsman aan kwam in Washington verondersteld, dat men nog al ontstemd zou zijn over zijn initiatieven. Hij zou worden beschouwd als een soort concurrent van Dulles, die ziek is. En MacMil- lan zou de leiding willen overnemen van de Amerikanen. Nu is dat een vrij dwaas geschrijf geweest, want de Britse premier weet zeer goed dat hij niets kan onderne men zonder de Amerikanen. Hij is veeleer hun „verkenner" geweest. En hij heeft o.a. Eisenhower ervan over tuigd, dat het nodig is met de Rus sische premier Chroetsjsjow te pra- ten op een topconferentie, omdat de ze leider de enige man is, die werke lijk gezag heeft en prestige, en die in staat is in het Kremlin een akkoord te doen aanvaarden. Op een conferentie van ministers van buitenlandse zaken komt Gro- miko, maar het is iedereen duidelijk dat die geheel afhankelijk is van de regering in Moskou, en zelfs niet de invloed heeft welke Mikojan of Soes- low hebben. De laatste is op bezoek geweest in Engeland als gast van de Labourpartij en hij heeft zijn voelho rens uitgestoken om te weten, wat Moskou te wachten heeft, als in En geland Labour eens aan het bewind zou komen. Mikojan heeft al een soortgelijk informatief bezoek ge bracht aan de V.S. Deze twee worden als de „coming men" beschouwd in het Kremlin, niet Gromiko. Segni en Adenauer. Terwijl de twee grootste mogend heden in de Atlantische wereld in Washington waren vertegenwoordigd door Eisenhower en Macmiiian, die zich uitspraken voor een topconfe rentie in de zomer, waren ook de Ita liaanse premier Segni en de West- duitse kanselier Adenauer bijeen in de buurt van Bonn. Zij speelden een tweede viool, maar demonstreerden hun wens, evenveel in de melk te brokkelen te hebben als de heren in Washington. Adenauer ondersteunde - even als De Gaulle dat had gedaan - de wens van Italië, ook mee te spreken, zelfs over een Duits vredesverdrag. Nu is dat wel vrij dwaas. Italië heeft lange tijd aan de zijde van Hitier ge staan, zijn koning is in 1943 overge lopen naar de geallieerden, maar in 1947 is met Italië een vredesverdrag gesloten en daarbij is het behandeld als gewezen vijand, al is het er goed afgekomen. Hoe nu één der versla gen landen met de overwinnaars zou moeten meepraten over de vrede met een ander verslagen mogendheid (Duitsland) is niet recht duidelijk. Ter verontschuldiging diene, dat Adenauer ook gehoord wordt als een vertegenwoordiger van het verslagen Reich en nu als bondgenoot van het westen zelfs heel wat heeft in te bren gen. Maar geheel juist is die verge lijking ook niet. Want de Bondsre publiek is geen voortzetting van het oude Reich, zij is in 1949 geschapen met nauwkeurig omschreven grenzen en als zodanig nooit in oorlog ge weest met wie ook. In feite behoeft men helemaal geen vrede te sluiten met een Reich, dat niet meer bestaat, dat in tweeën is gesplitst en is ver vangen door nieuwe republieken. Maar juridisch klopt er niets meer en het heeft geen zin, zich het hoofd te breken over zulke kwesties. Het belangrijkste is, dat de V.S. en En geland rekening moeten houden met het oordeel van Bonn en Rome, wat hun problemen niet gemakkelij ker maakt. Ook Frankrijk En dan komt niet te vergeten ook De Gaulle met zijn eigen plannen. Welke dat zijn, weet niemand, maar hij weigert aan de leiband te lopen en heeft zijn inzichten daarover niet onder stoelen of banken gestoken. Over zijn poging, binnen de NAVO - die op 4 april Jubileerde en haar tienjarig bestaan vierde - een blok te vormen van de drie grootste landen van het vasteland (Frankrijk, West- Duitsland en Italië) is de laatste tijd al veel geschreven. Helaas beletten de moeilijkheden in Algerije aan de Franse regering, zich werkelijk te doen gelden. Nu heeft zij weer bekend gemaakt, dat zij in Algerije gebrek aan troepen heeft. Wel kon zij er prat op gaan, dat een troepje moslim-rebellen is overgelo pen, maar anderzijds hebben de Franse troepen tijdelijk verscheidene gebieden moeten ontruimen, waar de nationalistische mohammedanen heer en meester zijn. Als we nagaan dat er reeds een miljoen moslims zijn verplaatst uit gewesten, waar de Franse troepen hun gezag niet kon den handhaven, en dat dit miljoen „vluchtelingen" (die slechts ten dele werk hebben gevonden) een zware financiële last vormen, begrijpt men ook dat de Franse premier Debré meer geld moet vragen. Zijn collega Pinay, die financiën beheert, is daar niet bijster mee ingenomen. In het algemeen zijn de Fransen zeer teleurgesteld, dat De Gaulle (hoe ook) geen einde heeft weten te ma ken aan de Algerijnse oorlog. De so berheid, die zij in acht moeten nemen, begint te drukken en een golf van stakingen, precies zoals in de Vierde Republiek, heeft geleid tot loonsver hogingen, die hoe gering ook nog, de stabiliteit van de frank opnieuw bedreigen, hoewel deze punt nog pas officieel in waarde is verminderd. In he tnabije oosten. De Franse bladen, die sinds de Suezcrisis van 1956 zeer fel anti- Nasser waren, staren nu ietwat ver baasd naar de Egyptisch-Syrische president. Hij is in onmin geraakt met de Sowjet-Unie. De communis ten had hij reeds lang verboden actie te voeren of aan politiek te doen. Nu echter heeft hij Moskou verweten, dat dit zich bedient van die commu nisten, om de macht der Sowjet-Unie uit te breiden. En dat heeft tot scheld partijen geleid van de kant van het Kremlin. Nasser is tot zijn anti-Russische actie overgegaan, nadat in Irak zijn collega-dictator Kassem zich van de communisten had bediend, om de vrienden van Nasser uit hun baantjes in Bagdad te werpen. Maanden lang is dus Kassem gehouden voor wat men Nasser verweet in 1956: een vriend der sowjets te zijn. Toch zijn er tekenen die er op wijzen dat Kas sem zich wel van de communisten bedient, maar niet hun vazal wil zijn. En reeds komen er uit Bagdad berichten over pogingen van Kas sem, zijn „helpers" in bedwang te houden. Gebeurt dit, dan staat het er voor Moskou niet zo best voor in de Arabische wereld. Zolang de onder linge onenigheid duurt zal er telkens weer wel wat in troebel water te vis sen zijn. Maar toch zijn de tegensla gen niet gering voor de Sowjet-Unie. Opstand in Tibet. Ook de Chinezen hebben met moeilijkheden te kampen, en nu voor al in Tibet. Dit volk met zijn talloze monniken en kloosters, die enorme landgoederen beheren, maar zoveel prestige hebben, dat er voorheen wei nig opstanden voorkwamen, dit volk van niet-Chinezen, is sinds 1950 door Peking ingelijfd bij het grote China. Wel heeft Tibet steeds formeel het oppergezag van Peking erkend, maar de keizers en ook (Ie regering van Tsjiang Kai-sjek (die wel andere zor gen had) lieten de Tibetanen ge woonlijk met rust. De communisten echter willen Tibet, al heeft het zelf bestuur onder de hoogste „priester", de „God-Koning" zoals de Dalai La ma wel wordt genoemd, meer en meer gelijkschakelen met hun eigen rode China. Daartegen is nu verzet gere zen en er heeft - evenals in 1956 - een echte opstand gewoed. Voor India, dat aan Tibet grenst en dat daar niet graag de Chinezen ziet, is het een pijnlijke zaak. Het is Oudere mensen, hebben, door hun in het leven reeds opgedane ervaring, geleerd hoe zich in de maatschappij te gedragen. Zij houden thans met vele dingen rekening, waar zij in hun jeugd nog niet aan dachten. Het ge volg is echter vaak, dat zij geneigd zijn aanmerking te maken op de jeugd van heden, wegens haar levenshou ding, baldadigheid en egoisme. Zij willen de uitingen van de huidige jongeren graag vergelijken met die uit hun jonge tijd, die misschien der tig of veertig of meer jaren achter hen ligt. Maar onlangs hoorden wij in een groot gezelschap van jongeren en ouderen een eenvoudige man van tachtig jaar toch openlijk verkondi gen, dat de huidige jeugd een veel betere opvoeding krijgt en veel meer mogelijkheden heeft dan in zijn jon ge tijd het geval was. Die oude man vond de jeugd van heden béter dan die waarmede hij was opgegroeid. Toen waren er geen jeugdvereni gingen, geen kindervoorstellingen, geen opleidingen die ook voor de armste kinderen openstaan, geen sport en geen gezamenlijk beoefende liefhebberijen. „Nu", zo verklaarde hij, „worden de jeugd talloze moge lijkheden geboden op allerhand ter rein, maar wij liepen vroeger na schooltijd stuurloos rond, stalen ap pels, haalden vogelnestjes uit en be dreven louter kattekwaad. Het is inderdaad zo, dat de jeugd 57 der jongens en 67 der meisjes, geschikt voor opleiding op v.h.m.o.-niveau, kregen die opleiding niet. 2800 jongens en meisjes onderzocht. In opdracht van Provinciale Sta ten van Noord-Brabant heeft het Kath. Sociaal Kerkelijk Instituut een onderzoek ingesteld naar de in Nrd.- Brabant aanwezige intelligentie-re serve, welke zodanig geactiveerd kan worden, dat de deelneming aan het voorbereidend hoger en middelbaar onderwijs en aan het uitgebreid lager onderwijs verruimd wordt. Behalve de wenselijkheid van een hogere deel neming werd ook de mogelijkheid hiertoe onderzocht. Reeds eerder had het KASKI er de aandacht op geves tigd, dat in Brabant minder kinderen v.h.m.o. en u.l.o. ontvangen dan men op grond van de tendenzen in andere provincies zou mogen verwachten. Het onderzoek strekte zich uit over 2800 jongensen meisjes, die in 952 de zesde klas van de lagere school bezochten. Van deze kinderen is door middel van een huisenquête de school- en beroepsgeschiedenis vast gelegd over de periode 1952 1957. Bij het beantwoorden van de vraag welke de kinderen zijn, die aan de geschiktheidsvoorwaarden voldeden en toch niet het voor hen geschikte onderwijs hebben ontvangen, is ge- voor Nehroe nog een troost, dat de Tibetanen in elk geval niet betrouw baar zijn voor de Chinezen, evenmin als bijvoorbeeld de Hongaren voor de Russen. Maar India kan de Tibeta nen niet helpen en ziet met lede ogen, dat de Chinese troepen zich blijkbaar handhaven. dr. A. C. (Nadruk verboden). tegenwoordig talloos meer mogelijk heden geboden wordt om zich bezig te houden dan een zeventig jaar ge leden het geval was. Maar daartegen over staat, dat er ook zoveel meer jongeren zijn dan enige decennia ge leden. De snelle en enorme groei van de bevolking maakte het wel nood zakelijk om instellingen en voorzie ningen in het leven te roepen, die de jeugd kunnen binden en haar acti viteit in goede banen kunnen leiden. Het is evenzeer vanzelfsprekend, dat bij het zo vergrote aantal niet alle jongeren door de voor hen georgani seerde bemoeienissen bereikt en ge raakt worden. Er blijven kinderen in vakantie en andere vrije tijd ietwat stuurloos rond lopen en omdat het kinderen zijn, tot de leeftijd van twintig jaar toe, bedrijven ze dan vaak kattekwaad en baldadigheid. Wanneer er ergens een oud huis leeg staat, een afgelegen schuur of gebouwtje weinig gebruikt wordt en zonder toezicht is dan duurt het niet lang of de baldadige jeugd heeft er zijn lusten op bot gevierd. Het be gint met het ingooien van de ruiten, gevolgd door vernieling van het hout werk, totdat er van het bouwsel wei nig meer over is dan wat gapende muren. Het is vooral die verniel zucht van de jeugd, die ook wel op ander gebied tot uiting komt, waar aan de ouderen zich het meest erge ren. Men kan zeker niet beweren, dat j dit vandalisme alleen bij jeugd uit een laag milieu voorkomt. Ook ouders uit betere kringen blijken vaak niet in staat hun jongens voldoende be sef van het mijn en dijn, van verant woordelijkheid en van fatsoen bij te brengen. - o - Als vanzelfsprekend dringt zich dus de kwestie van opvoeding van de jeugd naar voren. Want daar ligt toch „des Pudels Kern" wat wordt de jeugd van jongsaf voorgfehouden en geleerd. Voor elk beroep worden tegenwoordig diploma's vereist, be halve voor dat van ouder, het meest verantwoordelijke en het diepste in- bleken, dat het voor doorstroming naar schooltypen op v.h.m.o.- en u.l.o.-niveau niet belangrijk is of de kinderen op het platteland of in de steden wonen, of zij uit een groot of klein gezin afkomstig zijn, of het ge zin katholiek of niet katholiek is. Doorslaggevend is uit welk milieu, gemeten volgens het beroep van de vader, het kind afkomstig is. Of een kind een schooltype op v.h.m.o.- of u.l.o.-niveau bereikt, is het sterkst afhankelijk van het sociaal milieu, onverschillig of dit in de stad of op het plateland is, of dit een groot of klein gezin betreft, of het een katho liek of niet katholiek gezin is. Naar deze richting moet dan ook de „re serve" worden bepaald. Volgens de geschiktheidsnormen heeft 57 van de jongens, geschikt voor een opleiding op v.h.m.o.-ni veau, zo'n opleiding niet ontvangen. Bij de meisjes was dit voor 67 het geval. Wat betreft de geschiktheid voor een opleiding op öf v.h.m.o.-niveau óf op u.l.o.-niveau heeft 37 van de jongens en van de meisjes een van deze opleidingen niet bereikt. Deze reserve is niet zozeer aanwezig bij de hoofdarbeidersbevolking (hier bereik te 10 niet de voor hen geschikte schooltypen), maar veeleer bij de middenstandsbevolking (idem 30 en bij de boeren- en handenarbeiders bevolking (60 op de scholen verdient is zeker en zou voor onze samenleving van grote betekenis kunnen zijn. Ten aanzien van het punt „opvoeding" is onze beschaving zeker nog niet ver genoeg gevorderd. H. van Werkeskerken. (Nadruk verboden). Heuvelstraat 45 Tilburg TEL. 21392 SIERLIJKE BRILLEN 'n 00G- en BRIL0PTICIËN zicht vereisende vak. Hoeveel ouders zijn er niet, die zich dit nauwelijks realiseren? Maar al te velen zien hun taak als ouder in het verbieden, het politie agente spelen. Maar zonder begrip van het hoe en waarom is ieder mens geneigd om verboden juist te ontdui ken, de jeugd met zijn drang naar' vrijheid het allermeest. In de meeste gevallen is durende baldadigheid van jongeren ook terug te voeren op de verhouding in het gezin. Dan schort er iets in de verhouding tussen vader en moeder of zijn deze zelf nog te egoistische kinderen gebleven om bij hun kroost gemeenschapszin te kun nen wekken. Naast de ouders zou ook de school zeer veel meer kunnen bijdragen tot de juiste opvoeding, tot een betere houding van de jeugd tegenover bezit van gemeenschap en van anderen en tegenover andere mensen. Waarom heeft de lagere school niet een les uur „levenshouding", waarin de kin deren de elementaire begrippen van beleefdheid, eerbied, omgangsvor men en gemeenschap worden bijge bracht? Dat dit punt meer aandacht DE ECHO m HET ZUIDEN MAANDAG 6 APRIL 1959 WAALWIJK, Stationsstraat 88 Ziekenfondsleverancier.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1959 | | pagina 1