Luxor Musis Sacrum BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PR0F Liefde in de storm hekelt ambtenaren en klaagt over te weinig zeggenschap Feuilleton r DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 29 MEI 1959 Raad van Waspik Ondanks het feit dat het overgro te deel der agendapunten, welke de raad van de gemeente Waspik in haar vergadering van vrijdag j.l. behandelde, een zuiver administra tieve aangelegenheid was, hebben de heren raadsleden zich danig doen horen. Het begon al met de vast stelling der notulen. Hierbij vroeg de heer v. Dongen of de voorzitter al mededelingen kon doen over een door hem in een vorige vergadering aangeroerde kwestie aangaande de betaling van een aantal achterstal lige rekeningen van de B.B. aan een aantal» middenstandszaken. Burge meester v. Erp antwoordde, dat de ze zaken inmiddels waren afgehan deld. De heer v. d. Broek trok dit echter sterk in twijfel en vroeg, uit de raad een commissie in te stellen om een en ander nader te onder zoeken. De voorzitter verklaarde echter geen redenen te hebben om aan de inlichtingen, welke hem dienaangaande werden verstrekt te twijfelen. Naar aanleiding van enkele pun ten omtrent looncompensatie i.v.m. huurverhoging en een toekenning van een duurtetoeslag aan het ge meen tepersoneel, stelde de heer v. d. Broek sterk te moeten twijfelen aan de plichtsbetrachting van de ambte naren. Hij wees er op dat een amb tenaar behalve rechten ook plichten heeft en dat hij sterk vermoedde dat deze laatste niet door alle amb tenaren worden nagekomen. De voorzitter verklaarde dat het amb tenarenkorps van onze gemeente op behoorlijk peil staat en dat er ook naar gestreefd wordt alles zo goed mogelijk te laten marcheren. Dhr. v. d. Broek antwoordde hierop dat hij niet twijfelde aan de kwaliteiten van het korps, maar wel aan hun werk. Wii kunnen niet de zachte heelmeester blijven spelen, zo ver volgde spr., en als er niet spoedig verandering in komt, zal deze zaak onaangename gevolgen hebben. Zonder meer stelde de voorzitter t volgende agendapunt aan de orde. Ook de onbewoonbaarverklaring van enkele woningen veroorzaakte enige deining. De heren Smits en Timmers konden niet goedkeuren dat de woonruimte van het pand Diepstraat 9 nog zo kort geleden door het gemeentebestuur beschik baar werd gesteld, terwijl die wo ning toen reeds ongeschikt was en men voor de betrokkene thans geen woning beschikbaar heeft. De burgemeester antwoordde dat het voorstel alleen inhoudt de raad op advies te doen verklaren dat de wo ning ongeschikt is en dat deze kwestie met de bewoonster als zo danig niets te maken heeft. De toe wijzing van een andere woning staat hier ook weer geheel los van, en is ook geen taak van de raad. Onder meer voor de toewijzing van bouw volume, zo zei de voorzitter, zijn wij bezig een lange lijst krotwoningen onbewoonbaar te verklaren. In dit verband wees de burgemeester er nog op dat de taak van woningver schaffing niet primair een taak is van de gemeente, maar dat dit lou ter is gegroeid om aan de nood van de mensen tegemoet te komen. Behalve de woning Diepstraat 9 werden hierna nog onbewoonbaar verklaard de panden Havenaijk 30 en 79. De ontruimingstermijnen werden gesteld op resp. 3 maanden voor Diepstraat, 9 en een maand voor de twee anderen. Verder berden conform de voor stellen de heffingspercentages op straatbelasting gesteld op 6% en 3% resp. voor de gebouwde en de on gebouwde eigendommen. Dit komt neer op een belasting-opbrengst van ongeveer 11,81% van de ten laste van de gemeente komende kosten. De politieverordening onderging enkele wijzigingen. In dit verband pleitte de heer v. d. Broek voor een soepele toepassing van de verorde ning, daar zij bij de meeste mensen onbekend is. Overtreders zag hij eerste instantie graag gewaar- ïn schuwd. De burgemeester antwoord de dat alleen onwilligen zouden worden gestraft. Een der begrotingswijzigingen hield verband met de verbetering van de Vrouwkensvaartsestraat. Er is ruim een halve ton uitgetrokken om in deze straat een nieuw wegdek van zgn. koudasphalt aan te brengen, waardoor men voor 20 jaar van het onderhoud van deze weg af zal zijn. Ook het uitzicht bij kruisingen van deze weg met andere wegen heeft de aandacht van het gemeentebe stuur, zoals de burgemeester op een vraag van de heer Zijlmans ant woordde. Als toegevoegd agendapunt kwam de winkelsluitingswet nog eens on der de aandacht. Nu de laatste wij ziging van deze wet zeven maan den in werking is, heeft men erva ren dat er tegenover de enige spe ciaalzaak in rookartikelen, volgens de voorzitter een onbillijkheid is gepleegd. Zoals bekend, hield de laatste wijziging o.m. in de sluiting van de winkels op de dinsdagen na 13.00 uur, met uitzondering van die zaken welke uitsluitend of in hoofd zaak groenten, fruit, bloemen, vis en zuivelproducten verkopen. Deze beperking werd gemaakt omdat ge noemde producten sterk aan beder ving onderhevig zijn. Omdat er in Waspik ruim 30 tabaksvergunningen zijn verstrekt, is aan de hand van cijfermateriaal aangetoond, dat de vérkoop in de speciaalzaak voor ta bak door de dinsdagmiddagsluiting te sterk is teruggelopen. De oorzaak hiervan zou zijn dat het publiek zich geen andere koopgewoonte heeft eigen gemaakt, hoofdzakelijk omdat dit in andere zaken gemak kelijk is op te vangen. De raad be sloot daarom conform het voorstel van B. en W. orr^voor deze speciaal zaak een uitzondering te maken. Op aandringen van de heer v. Don gen zal hierover nog het advies van de plaatselijke middenstandsvereni- ging worden gevraagd. Riolering. Met algemene instemming en be reidwilligheid verleende de raad haar medewerking aan de uitvoe ring van een rioleringsplan voor on ze gemeente en stelde hiervoor een bedrag van 730.700.— beschikbaar. Dit bedrag kan als volgt worden ge specificeerd: voor het rioleringsplan ƒ484.500.—, voor de zuiveringsin stallatie ƒ236.200.— en als extra post voor het maken van tertiaire leidingen c.q. tegemoetkoming in de kosten van aansluiting door parti culieren 10.000.—. Het plan werd ontworpen door het Ingenieursbu reau voor Waterbouw en Utiliteits- werken Ir. A. v. d. Mast i.e. te Go- rinchem, bij welk bureau het basis plan reeds in 1950 gereed kwam. j Zoals burgemeester v. Erp in zijn toelichting zei, is in een agrarische gemeente als Waspik de riolering nooit een bijzondere zorg geweest, omdat het probleem van de afvoer van straat-, huiswater en faecaliën op het platte land heel anders werd opgelost en voorheen weinig pro- blemen gaf. Zoals de toestand in de loop der jaren echter is gegroeid, is een en ander geheel anders komen I te liggen. Op alle manieren heeft men toen getracht, o.a. door zink- j putten, aan deze noodsituatie het j hoofd te bieden, maar zonder een goede riolering kan men hierin nim mer slagen. Ook uit het oogpunt van de volksgezondheid is de huidi- j ge situatie volkomen onverant woord en is ook niet in overeen stemming met andere voorzieningen op het gebied van de volksgezond heid, waar Waspik b.v. kent een schoolartsendienst. een schooltand artsendienst en twee gesubsidieerde kruisverenigingen. Wat op dezelfde motieven voor andere gemeenten als noodzakelijk wordt geacht, mag aan Waspik niet voorbij gaan en dienen de inwoners een dergelijke primaire voorziening te kunnen ge nieten. Voor de totstandkoming van een riolering zal de bevolking zelf ook offers moeten brengen. We zul len, aldus burgemeester v. Erp, deze zaak echter eerst met Ged. Staten opnemen, omdat wij aarzelen nieu we lasten aan de bevolking op te leggen. Wel doe ik een beroep op de eigenaren van gronden om te zijner tijd voor het algemeen belang hun medewerking te verlenen als b.v. bepaalde leidingen door hun perceel moeten worden gelegd. Eventuele nadelen hierbij ondervonden, zullen natuurlijk worden vergoed. Oor spronkelijk lag het in de bedoeling dit objec in D.A.C.W.-verband uit te voeren, maar met betrekking tot de werkvoorziening blijkt dit voor eerst niet mogelijk. Daarom zal de gemeente op zo kort mogelijke ter mijn een en ander onder eigen be heer laten uitvoeren. Rondvraag. In de rondvraag werd op voorstel van burgemeester v. Erp besloten om a.s. donderdag bij de opening van het bejaardentehuis een bedrag van 100.— uit de gemeentekas aan het stichtingsbestuur te overhandi gen als bijdrage in de aanschaffing van een televisietoestel in de recrea- Vervolgens bracht de burgemees ter verslag uit van zijn besprekin gen met de Vleeskeuringsdienst te Waalwijk, dit i.v.m. de klachten die in een vorige vergadering waren ge uit. Hij concludeerde dat de belan gen van onze agrariërs bij genoem de instantie zeer zeker in veilige handen zijn. De heren Ziilmans en Kamp deelden deze overtuiging echter allerminst. De heer v. d. Broek informeerde tenslotte of er al concrete plannen bestonden omtrent de doorbraak in de kom van het dorp naar de nieu we verkeersweg en in verband daar mee naar de mogelijkheid tot aan leg van een sportveld. Na meer dan drie jaar, zo zei de heer v. d. Broek, is men in de kwestie van de sport velden nog niets gevorderd. Het kwam hem voor dat de raad alleen maar goed is om nieuwe wethou ders te kiezen. Ook de heer Smits gaf hierover zijn misnoegen te ken nen. Voor een sportveld bleek ech ter nog geen grond beschikbaar. liefde tussen deze twee mensen, die elkaar nodig hebben en be grijpen. Viard besluit zijn gezin te verlaten, maar als bij tengc- clkaar niet. Clotilde schrijft hem brief op brief, maar ze krijgt geen antwoord, want deze brie ven worden door Viards dochter achtergehouden, ook de laatste, waarin Clotilde hem vertelt dat ze een kind van hem verwacht... Onafwendbaar loopt de film dan naar het donkere einde. Een aangrijpende, realistische film met groots spel van Jean Ga- bin en Francoise Arnoul. Maandag en woensdag. Toegang 18 jaar. „MEISJES, MAMBO'S EN WHISKY". Eddie Constantine heeft het in deze film weer best naar z n zin, want er zijn moeilijkheden, mooie meisjes en drank in overvloed. Met een vastgespijkerde glimlach harde knuisten en een enorme dorst beweegt Eddie zich temid den van mannen, wier vriend- Voor de liefhebbers van liet Eddie Constantine-genre 'n film om van te smullen. Van vrijdag tot en met zondag. Toegang 18 jaar. „LIEFDE LANGS DE WEG". Een uiterst boeiende en knap gemaakte Franse film met een zeer grootse vertolking van Jean Gabin, die hiermee opnieuw ge toond heeft een acteur van uit zonderlijke begaafdheid te zijn. Wat in deze film het meest schappelijke bedoelingen nauwe- aangrijpt,is de schildering van de iijks uit de verf komen, voor realiteit, die door Henri Ycrncuil welk gemis Eddie zich ruim- i voortreffelijk op de film is vast- ,,w.» genus schoots gecompenseerd ziet in de aanhankelijkheids - betuigingen van een drietal zomers geklede meisjes en in een respectabele voorraad whisky. Eddie is ditmaal niet de ge vreesde Lemmy Caution, die zo op z'n eigen manier de politie een handje helpt, maar een Ameri kaans marineofficier, die veroor deeld is wegens het gebruik van marihuana. Hij heeft zich echter door desertie aan de uitvoering van het vonnis weten te onttrek- j ken en scharrelt zpnder paspoort wat rond tussen Midden- en Zuid- Am erika. Op grond van deze sta tus wordt hij uitgenodigd om het commando op zich te nemen van een luxe jacht, waarvan de be stemming geheim is. Het wordt ^ddie al heel gauw duidelijk dat hij midden in de vuile was zit. Het wordt een warm, ruw en ook wel charmant avontuur, waar Eddie zich doorheen slaat, lacht en drinkt. gelegd. Het verhaal vertelt op prachti ge wijze een episode uit het leven van de 5U-jarige vrachtwagen chauffeur Jean Viard (Jean Ga bin). Hij is een van de tiendui zenden, die dagelijks met hun zware trucks langs de wegen da veren, gekweld door een constant gebrek aan slaap. Op gezette tij den komt hij thuis, heeft wat woorden met zijn ietwat verslooi- de vrouw Solange, weet zijn zes tienjarige dochter Jacqueline, die het hoog in haar hoofd heeft, niet in toom te houden en knuf felt z'n beide .jonge zoontjes. De camaraderie die hij nodig heelt, vindt hij in de café's langs^ de weg bij een goed glas „blanc". Dan komt plotseling Clotilde (Francoise Arnoul) in zijn leven, een twintigjarig wat uit het lood geslagen meisje, gedesillusio neerd door een thuis waar liefde en tederheid schaars waren. Er bloeit genegenheid en ten slotte „HEIMWEHDORT WO DIE BLUMEN BLüHN". De jongens van de klooster- schooi St. Quirijn hebben in pa ter Benedikt (Hans Holt) een uit; stekende muziekleraar en zij gaan dan ook voor hem door het vuur. Hij heeft uit zijn jongens een koor gevormd, waarmee hij zelfs op toernee gaat. Op een van deze tochten redt de pater een meisje, Renate (Sabine Beth- man) uit de Donau. Aanvankelijk wil zij niet zeg gen, wat haar er toe gebracht heeft zelfmoord te willen plegen, maar ten slotte doet zij in een biecht aan pater Benedikt het hele trieste relaas van een onge lukkige liefde. Zii was verliefd op Robert (Rudolf Prack), de hoofdingenieur van een grote fa briek, en hij on haar. Plotseling echter deelde de directeur van de fabriek haar mee, dat zij Robert moest opgeven omdat deze met zijn dochter zou trouwen. Toeen ook Robert zich bijzonder vreemd gedroeg, dacht zii dat alles afge lopen was. Dank zij de pater en het jon genskoor komt ten slotte toch al les op z'n gelukkige beentjes te recht. Van Vrijdag tot en met Zondag. Toegang alle leeftijden. „CONTRABANDE UIT CAIRO". Een aan de slinger geraakte voor malige piloot van de Amerikaanse luchtmacht, Lloyd Tredman (Robert Taylor), leidt in Madrid een losban dig leventje. Hij is bezig de schei ding van zijn vrouw Phyllis (Doro thy Malone). die in Amerika woont, te vieren, en is dus bijzonder ver rast als zij plotseling voor hem staat. Het waarom is overigens niet erg duidelijk. Vervolgens wordt Lloyd benaderd door een louche fi guur, die hem 25.000.aanbiedt als hij geld naar Egypte wil smok kelen. Aanvankelijk weigert hij, maar tenslotte stemt hij toe. Onder weg bemerkt hij echter dat 't kistje behalve geld ook cocaine bevat. Dat is hem te gortig en hij waarschuwt de internationale politie. En daar mee komt dan alles wel weer in orde, ook met de vrouw van wie hij aanvankelijk wilde scheiden. Maandag en woensdag. Toegang 18 jaar. IRAN BESTELT SUIKERFABRIEK BIJ STORK-WERKSPOOR. De Iraanse regering heeft bij de Verenigde Machine Fabrieken (Stork-Werkspoor) een complete rietsuikerfabriek met raffinade rij besteld. Met deze opdracht is een bedrag van enkele tientallen miljoenen guldens gemoeid, zo deelt de directie mee. De fabriek moet door Stork Werkspoor volledig gebouwd en ingericht worden in het gebied van Khouzestan in Iran (Perzië). Zij wordt daar neergezet in het kader van een omvangrijk pro gramma tol ontwikkeling van dit gebied. De fabriek krijgt een pro- duktie-capaciteit van circa drie honderd ton suiker per dag. Bij het ontwikkelingsprogramma be hoort ook een irrigatie-project, waaraan eveneens Nederlandse bedrijven meewerken. Stork-Hen- f;ë!o ontving hiervoor reeds een lestelling voor 17 grote irrigatie- pompen aangedreven door diesel motoren. Werkspoor is al sedert tientallen jaren deskundig in het bouwen van complete suikerfa brieken, waarvan er ettelijke in Indonesië zijn neergezet. KONING LEOPOLD GAAT HET PALEIS TE LAEKEN VERLATEN. Koning Leopold van België gaat met zijn gezin het konink lijk paleis te Laeken verlaten en zich elders vestigen. Zoals men weet woonde daar ook nog koning Boudewijn bij de familie in, wat voortdurend aan leiding gaf tot geruchten dat de ex-koning en zijn vrouw zich te veel met staatszaken bemoeiden en koning Boudewijn beïnvloed den. Koning Leopold heeft nu besloten elders te gaan, wat al gemeen wordt toegejuicht. 37). Iedereen, die de geheimzinnige verdwijning van Karei Kleuntjes op de voet heeft gevolgd, vraagt zich natuurlijk af of commissaris Kaasnagel dan geen maatregelen had genomen. Ach ja, deze brave man'had gedaan wat hij kon. De hulp van het leger was ingeroe pen en nu werden op letterlijk al le stations de treinen onderzocht. Iedereen werd er uitgehaald en nauwkeurig gecontroleerd. Dat verwekte natuurlijk veel gemop per onder de anders zo aan hun rust gewende reizigers. Men sprak zelfs al van totalitaire methodes, maar dat was laster, want uit het plaatje blijkt duidelijk, dat de soldaten zich zéér tactvol gedroe gen. Edoch, hoe men ook keek, fen vond Karei Kleuntjes niet. Op de verkeerswegen werd even eens goed uitgekeken, maar ook daar was de vangst nihil. Bot van dezelfde afmeting ving men op de vliegvelden en luchthavens, zodat men wel tot de conclusie moest komen, dat Karei weg was en weg blééf. Zelfs de anders zo gastvrije grenzen van het land waren hermetisch afgesloten. Douanebeambten en mannen van de militaire politie hielden daar alle auto's aan, doch ook hier was het: wéér geen Karei Kleunt jes en wéér geen Italianen. 'Doch op én plek van de grens ging Karei wèl de denkbeeldige streep over. Terwijl men daar grimmig de dure sportwagen van een zekere Bernardus B. Suycker- buyck nakeek, die juist met zijn vrouw op vakantie wilde gaan, schoof in de verte een grote goe derentrein de grens over... Maar ja, wie let er nu op een goederen trein en wie had nu kunnen we ten dat de gezochte personen zich juist in deze trein bevonden van ,DE ECHO VAN HET ZUIDEN" door ELLIOT CARROLL Herman Antonsen I. ELEANOR Vertaling: 3). Ze wierp een zijdelings blik op Robin Lee, toen deze zich wat voorover boog, om tegen de be stuurder te zeggen, dat hij een stillere straat moest inslaan. Ze bestudeerde zijn scherp besneden gelaat. Wat had hij een prachtige rechte neus! Een neus was zo'n belangrijk deel van het gezicht voor Gwynne. Ze had altijd een beetje een hekel aan haar eigen wipneusje. En zijn brede vier kante kin, zijn mooi gevormde mond, zelfs de onregelmatige manier waarop zijn haren langs zijn slapen groeiden, was in haar ogen iets volmaakts. Robin Lee! Een fijne naam! Ze dacht aan 'n oud liedje, dat ze haar moeder vaak had horen zingen. Onwille keurig kwamen de woorden haar in haar gedachten „Waar is de vreugde en vrolijkheid, Die het leven een hemel op aarde maakten? Och, met jou zijn ze weggevlucht, Robin Adair Voor de anderen mocht hij Ro bin Lee heten, zij zou altijd aan hem denken als aan die Robin Adair van dat oude liedje. Hij wendde zich op dat ogen blik juist naar haar om en zag, hoe er weer een blos naar haar wangen steeg. En die bruine ogen keken een beetje schuchter en verdroegen zijn blik niet meer zo onbevangen. Robin's pols begon sneller te slaan. Wat was ze toch een schatje, dat rustige schepsel tje uit de beschrijving van Inez Maitland! Ze waren aan de werf gekomen en hielden daar stil. Robin gooi- schoonheid, waarop ze vele heer lijke dagen en nachten zou wo nen, door het stille water glijden of stoppen in tropische vreemde havens, tot ze eindelijk in New York zouden aanlanden. En hij altijd dicht bij haar! Robin Lee... Robin Adair. Geen wonder dat een rilling van verrukking door haar heen voer, toen hij zijn arm door de hare stak en haar naar 'n wach tende sloeg geleidde. II. AAN BOORD. Verscheidene personen bevon den zich aan dek, toen Robin met Gwynne aan boord kwam. Mait land zelf, een gezette, blozende 1 man met dun, grijs haar, dat slechts spaarzaam zijn schedel de het 'portier aan zijn kant open. bedekte, kwam naar voren om t „Ziezo, we zijn er", kondigde hij vrolijk aan. „Van hieruit hebt u een prachtig gezicht op uw toe komstige tehuis." Hij wees naar zee. „Prachtboot, vindt u niet? Kunt u de naam lezen? Nogal poëtischDe droom." Gwynne staarde over het wa ter heen naar een slank wit schip dat in de avondzon glansde... De Droom. Een ding van vorstelijke meisje te begroeten. Ze had altijd veel op gehad met haar grote blufferige neef Ambrose, wiens hartelijkheid voor haar moeder, die weduwe was, hem 'n plaatsje had hezorgd in Gwynne's hart van jongsaf. Hij stak zijn grote hand uit en omvatte de hare in een warme handdruk. Zijn zware stem daverde over het dek. „Zo, ben je daar eindelijk? En zo fris als een bloemetje ook! Wat lijk je sprekend op je moe der, lieve kind, toen ze dertig jaar jonger was dan altijd. Kom hier, laat me je aan m'n vrouw voorstellen... Margaret, dit is nu Gwynne Cameron, het nichtje, waarover ik het zo vaak gehad heb. Aardige meid, wat?" En met die woorden bracht hij haar bij een slanke welverzorgde vrouw, die op haar gemak in een dek- stoel lag. Met haar blauwe lome ogen bekeek ze Gwynne achteloos. Traag hief ze haar hand op en raakte even de vingers van het meisje aan. „Iedereen, die nog geen veertig is, beschouwt Ambrose als een kind", zei mevrouw Maitland met een glimlachje. „Ik had eigenlijk verwacht dat je een min, klein ding was, niet zo n volwassen jonge dame. Ik hoop maar dat je niet verwacht, een gezellig reisje te zullen hebben, lieve. Ik ben er volkomen op voorbereid me dood te vervelen. Mijn man heeft be zwaar tegen zo'n hele bende, wat zijn vriendelijkste benaming voor een troepje vrienden schijnt te zijn, en daarom zijn we maar met een klein gezelschap." „O, maar voor mij kan 't niet anders dan heerlijk zijn", riep Gwynne uit. „Ik weet zeker, dat ik van elke minuut op dit prach tige schip genieten zal!" Ze was echter vlug genoeg van begrip, om in te zien dat Marga ret Maitland haar zoveel oudere man reeds een beetje moe werd en graag een groter gezelschap van jongere lui meegenomen had. Op dat ogenblik kwam 'n slan ke, donkerharige, voornaam uit ziende man van de verschansing af naar haar toe en werd als dok ter Faust aan haar voorgesteld. Hij liep tegen de veertig, maar hij was eep type, wiens leeftijd hem niet gemakkelijk viel aan te zien. Hij deed Gwynne denken aan een lenige, sierlijke tijger in al zijn manieren en gebaren. Toch was er iets opvallend aantrekkelijks in z'n manier van doen en de wij ze waarop hij haar begroette. „Welkom aan boord, juffrouw Cameron", zei hij met zachte en prettige stem. „Ik hoop dat u geen last van zeeziekte hebt. De andere dames hebben haar voor nemen reeds te kennen gegeven, zodra we uitgevaren zijn, mijn patiënten te worden. Ik voorzie dus, dat u en ik de handen zullen vol hebben. Nog voordat ze antwoorden kon, werd Gwynne door een hof meester, die haar een boodschap kwam brengen, aangesproken. „Juffrouw Maitland", zei hij, „vroeg of ze dadelijk bij haar in de hut wilde komen." Ze volgde de man met lichte en opgewekte tred. Iedereen was ook zo vrien delijk tegen haar en ze begon zich reeds echt op haar gemak te voe len aan boord. Inez Maitland lag op een divan in haar witte hut met veel verguldsel en gaf korte vinnige bevelen aan haar half bloed kamenier. Overal lagen kle ren verspreid en de lucht was zwaar van reukwerk. Ze begroet te Gwynne achteloos. „Gelukkig dat je er bent. Maak het je gemakkelijk. Daar", wees ze op een deur, „is je hut. Ik denk dat je je voor het diner wel zult willen kleden. Maar doe in vre desnaam geen uniform aan. Het zien alleen al van een witte muts bezorgt me kippevel." „Dan trek ik geen uniform aan." Gwynne keek bewonderend naar de liggende gedaante. Inez Maitland was ongetwijfeld heel mooi ondanks de verdrietige trek om haar rode mond en de rimpel tussen haar wenkbrauwen. (Wordt vervolgd) tl6Zclcll CCPYBlGHT STUDIO AVAN

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1959 | | pagina 2