czAntoon <*Uerl\ulót
JpoJit
"iSV
Liefde in de storm
IN MEMORIAM PIET ELSHOUT
vaderdag 21 juni 1959
i
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PR0F
Voorlichtingsavond t.b.c.- bestrijding
te Drunen
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 15 JUNI 1959
veld Beek om vandaar naar Maas
tricht te rijden.
-Voor de aankomst op het vrijt
hof in Maastricht zal de koning
een krans leggen bij het Belgisch
monument te Heer. Ook de Ko
ningin en de Prins zullen 'n krans
leggen. In Maastricht zullen de
vórsten als gasten van de com
missaris der Koningin het noen
maal gebruiken. In de middag
wordt teruggekeerd naar 't vlieg
veld Beek, waar de koning af
scheid" zal nemen van de Konin
gin en de Prins.
GEMASKERDE MAN SCHIET
OP GARAGE-WACHT.
De Utrechtse recherche zoekt
al een etmaal lang naar een blon
de man, die donderdagavond kort
voor middernacht 4 pistoolscho
ten heeft gelost op een Utrechtse
garagewaent. Het slachtoffer van
de gewapende overval, die door
een'gemaskerde bandiet gepleegd
werd, wiens motieven nog niet
bekend zijn. is de vijfenvijftigja:
rige Utrechter J. Nederhof. Hij
ligt in het Sint Antoniuszieken-
huis te Utrecht. Zijn zeven buik
wonden zijn zo ernstig, dat de po-
I litie hem niet kan verhoren.
Uit de Provincie
DESTRUCTOR TE SON
25 JAAR.
De destructor in Son bestaat
25 jaar. Aanstaande maandag en
dinsdag zal dit zilveren bestaan
gevierd worden,
i De destructor te Son is ook een
moderne chemische fabriek, of
schoon ze als grondstof slechts
kadavers verwerkt. Bijna tachtig
duizend dode dieren, ruim der
tien miljoen kilo slachtafvallen
en meer dan vijf miljoen kilo do
de vis en visafval zijn in het
laatste jaar op deze „destructie"-
fabriek verwerkt. Elke week op
nieuw draait dat destructie-pro-
j ces door; van de prille maandag-
j ochtend om zes uur tot de late
J zaterdagavond om tien uur. On
afgebroken is het destructiebe
drijf in dienst van de gezondheid
der mensen en de bestrijding van
ziekten.
te DRUNEN.
In de nacht van donderdag op
vrijdag overleed alhier na een
kortstondige ziekte in de leeftijd
van 78 jaar de heer P. F. Elshout,
oprichter en president-commissa
ris van de N.V. Rex Schoenfa
brieken en van de N.V. van Dru-
nen's Schoenfabriek te Drunen.
Met hem is uit Drunen heen
gegaan een bekende en populaire
persoonlijkheid. Bekend en po
pulair niet alleen echter, maar
evenzeer een man, die met een
warm voelend hart en gezond in
zicht velen tot steun en raads
man is geweest.
In de schoenenbranche was de
heer Elshout een bekende en ge
ziene figuur.
Reeds als twaalfjarige jongen
kwam hij in het vak, eerst aan de
werkstoel bij de handwerkers van
die tijd en later werd de heer Els
hout ook een bekend leesten- en
schoenenontwerper. Zijn gedegen
vakkennis was hem later, toen
hij schoenverkoper werd, 'n goe
de steun.
Omstreeks 1910 stichtte de
heer Elshout tezamen met de
heer Vestcrs een schoenfabriek,
een van de eerste in Drunen. De
eerste wereldoorlog en de econo
mische ontwrichting noopten
hen dit bedrijf op te geven.
De grote vakkennis en koop
manschap van de heer Elshout
werd vijfentwintig jaar geleden de j
grondslag voor de Rex Schoenfa-
nrieken. Vakmanschap, ontem
bare werklust en een onfeilbaar
zakeninstinct deden hein de Rex
fabrieken stichten, wier naam
thans in heel Nederland en ver
daar buiten bekendheid geniet.
Krachtdadig en welbewust, ge
steund door zijn vijf zoons (inde
beginperiode ook door z'n doch
ters) heeft hij 't fabrikaat van
Rex dermate in korte jaren we
ten op te voeren, dat voortduren
de uitbreiding nodig was, dat dit
werk z'n wereldnaam kreeg en H.
M. de Koningin deed besluiten de
ze schoentjes voor Haar kinderen
aan te schaffen en dat ook op
alle exposities met ere werd be
kroond.
Grote voldoening moet deze
self-made man in z n levensavond
gehad hebben, als hij de resulta
ten van z'n arbeid van onderaf
opgebouwd, mocht aanschouwen,
resultaten die hij met zoveel ver
trouwen aan z'n opvolgers kon
overlaten.
Naast zijn bekendheid in en
met de schoenenbranche was de
heer Elshout, dank zij zijn veel
zijdige belangstelling, ook een
echte gemeenschapsmens.
De belangstelling van de over
ledene voor alle facetten van het
openbare en maatschappelijke
leven was zo groot, dat hij in
Drunen de oprichter, de stuwer
en de raadsman geweest is van
vele verenigingen en instellingen
op sociaal en cultureel gebied.
Door zijn veelzijdige belangstel
ling, helder inzicht en warm voe
lend hart werd de heer Elshout,
neter bekend als Ome Piet, een
populaire persoonlijkheid in de
beste zin des woords.
Hij ruste in vrede, t
Wie zich niet laat doorlichten,
pleegt verraad aan de
gemeenschap.
Dit zei burgemeester Snels 1.1.
donderdagavond in de Hoge Bra
ken, waar Dr. v. d. Wouw en Dr.
v. Wijk voor heel veel belang
stellenden 'n voorlichtingsavond
gaven over de tbc-bestrijding.
Burgemeester Snels wees ook
op de kosten die de gemeente
maakt om deze algemene door
lichting, die van 17 tot 28 juli zal
geschieden, maakt. En al deze
kosten zullen voor een groot ge
deelte voor niets ziin als een ge
deelte van de bevolking zich aan
de doorlichting zou onttrekken.
Dr. v. d. Wouw had eerder op
de avond gewezen op het grote
nut van de doorlichting voor ie
dereen persoonlijk en de morele
verplichting die op iedereen rust
om zich niet aan de doorlichting
te onttrekken.
De voorlichtingsavond was ge
organiseerd in verband met en
kele infecties onder de school
kinderen, die bij het laatste alge
mene onderzoek plotseling wer
den geconstateerd. Ongeveer een
30-tal kinderen vertoonden plot
seling de pirquet-reactie, kinde
ren die voorheen nooit reageer
den. Bij een doorlichting op het
consultatiebureau te Waalwijk
bleken een aantal van deze kin
deren reeds te zijn geïnfecteerd
met de tbc-bacil. Dit had tot ge
volg dat de heren doktoren, de
dokter van het consultatiebureau
en de schoolarts door dit plotse
ling oplaaien van de tbc-infectie,
zij het dan nog in geringe mate,
onder de kinderen, zich ernstig
gingen beraden over wat er ge
daan moest worden om de uit
breiding van deze ziekte een halt
toe te roepen.
Het eerste wat gedaan is, is de
kinderen die een infectie bleken
te hebben opgelopen, rust voor
te schrijven en middels medica
menten te genezen. Verder is de
onmiddellijke omgeving van deze
kinderen direct onderzocht, of
een van deze mogelijk de besmet
ting kon hebben veroorzaakt.
Hier werd echter niets gevon
den. Zaak is echter wel dat de
haard van de besmetting, die er
gens moet zijn, wordt gevonden
en zowel Dr. v. d. Wouw als Dr.
v. Wijk waren er van overtuigd
dat deze ook werkelijk zal wor
den gevonden.
De tweede maatregel die nu zal
worden toegepast, is het pirquet-
teren van alle kinderen van tot
7 jaar, om op te sporen of zich
ook hierbij nog geïnfecteerde
kinderen zouden bevinden.
En tot slot zal half juli een al
gemene doorlichting plaats vin
den. Een doorlichting waaraan
niemand in het belang van zich
zelf en in het belang van anderen
zich zal mogen onttrekken. Van
gemeentewege wordt alles in het
werk gesteld om deze doorlich- j
ting absoluut algemeen te doen
zijn. Ouden van dagen b.v. zul
len op verzoek worden gehaald
en weer thuis gebracht.
Op zeer duidelijke wijze wist
Dr. v. d. Wouw deze avond ook
de aanwezigen een en ander te
vertellen over de aard van de
tbc, speciaal long-tbc en wat er
eigenlijk in Drunen aan de hand
is. Dr. v. Wijk, hoofd van het
consultatiebureau in Waalwijk,
specialist op het gebied van long-
tbc, vertelde deze avond op uit
voerige wijze over het verloop
van (ie ziekte, de behandeling en
de genezing, die dank zij de voor
uitgang in de medische weten
schap de laatste 10 jaren in prac-
tisch de meeste gevallen zo goed
als zeker is.
Uitdrukkelijk stelde Dr. v. Wijk
van hoe groot belang het is dat
de infectie tijdig en in het eerste
stadium ontdekt wordt. Ook al
vraagt ook dan de genezing veel
tijd, feit is dat de genezing dan
ook zo goed als zeker is.
Over wat in Drunen thans ge
beurd is, is aldus de heren dok
toren nog geen reden om alarm
te slaan, maar wel is grote waak
zaamheid geboden om deze ge
vreesde ziekte een halt toe te roe
pen. De medewerking van ieder
een is daarvoor absoluut nodig.
Middels films werd een en an
der nog verduidelijkt en op de
talrijke' vragen, die daarna nog
gesteld werden, wist Dr. v. d.
Wouw in alle gevallen het ant
woord te geven.
als de lente voorbij is en de zomer begint
en wij niet meer bleek, maar door zon en door wind
gebronsd en gesterkt, ons voelen als vorsten,
dan beleven wij, vaders, voor éénmaal de dag,
die alles vergoedt, waarop alles mag.
de dag, die met grote en kleine geschenken,
ons aan de liefde en 't goede van 't leven doet denken,
de dag vol van zakdoeken, dassen en sokken,
de dag van waardering, van kelen vol brokken.
Herenmodes
Grotestraat 228 Waalwijk
TELEFOON 2791
MILJOENENDANS IN
TOUR DE FRANCE.
Ook dit jaar zal, evenals in
1958, het dagploegenklassement
worden opgemaakt naar de tij- i
den van de drie hoogst geplaatste
renners van elke équipe in de i
etappe, ongeacht hun positie in j
het algemeen individueel klasse
ment, zo heeft de directeur-gene
raal van de organisatie van de
Ronde van Frankrijk, de heer
Jacques Goddet, op een perscon
ferentie bekend gemaakt.
In tegenstelling daarmee zal
het algemeen ploegenklassement
worden opgemaakt naar de
plaatsen van de drie best geklas-
seerden in de individuele alge
mene rangschikking. Voor het
dagklassement is 250.000 francs
aan prijzengeld beschikbaar. De
eerste plaats in het algemeen
ploegenklassement levert voorts
een dagelijkse rente van 100.000
francs op.
Dit waren enkele van de bij
zonderheden, die de heer Goddet
donderdag aan de openbaarheid
prijs gaf over de Tour de France
1959, 'waarvan de formule overi
gens gelijk is aan die van het vo
rige jaar. De ploeg die als win
naar uit de Tour komt, krijgt als
prijs drie miljoen francs (24.000
gulden), voor de tweede plaats is
anderhalf miljoen francs (12.000
gulden) de beloning en voor de
derde 500000 francs (4000 gul
den). De hoogst geplaatste Fran
se regionale equipe mits deze niet
tot de drie hoogst geplaatste
groepen behoort, ontvangt een
bedrag van eveneens 500.000 frs.
Ook nu weer is er dagelijks
een premie van 100.000 francs
(800 gulden) voor de strijdlus-
tigste renner en hij, die zich over
de gehele Ronde van Frankrijk
gerekend het meest strijdlustig
heeft getoond, wacht in Parijs
een premie van 500.000 francs.
-Ui'jtege» -
3,
Ü1Ö
Ar UI
Toen brigadier Piet ook op de
terugweg was naar de stad, kwel
de hem een vraag en dat was de
vraag: Hoe komt die ijskar op
een boerenerf aan het Mestpad
terechtDat was geen ge
makkelijke vraag, maar Piet was
niet voor niets bekend om zijn
weergaloze slimheid. Het ver
baast ons dan ook helemaal niet,
dat hij op een gegeven moment
krachtig remde en gierend tot
stilstand kwam voor het inrijhek
van de opslagplaats van de fir
ma Sjouwerman en Vrachtjes.
„Natuurlijk!" riep hij uit, ter
wijl hij uit de jeep sprong. „Lieve
hemel, nu begrijp ik het! Dat ik
daar niet eerder aan heb ge
dacht! Hier ligt de oplossing van
het vraagstuk! Er stond gisteren
een grote vrachtwagen van deze
firma in de buurt van het sta
tion. De chauffeur van die auto
zei, dat hij geen Italianen en geen
ijskarretje had gezien, maar dat
is nogal wiedes, want het ijskar
retje, de Italianen en Ivarel
Kleuntjes zaten natuurlijk in de
laadbak van de auto! Wat stom
van me, dat ik niet even in die
laadbak heb gekeken. Maar wat
nu?" Jawat nu? Nerveus
liep Piet het opslagterrein op. In
zijn hart hoopte hij, dat de ont
voerders en de ontvoerde nog er
gens verborgen zouden zitten.
Maar die hoop moest hij al gauw
laten varen, want er stonden al
leen maar loodsen, auto's en al
die zaken meer. Het was er dood
stil en niets wees er op, dat er
ergens twee Italianen en een
voetballer verborgen zaten. Het
enige wat je hoorde, was het ge-
tjoeketjoek van de in de buurt
rangerende treinen. O jaen
dan was er toch nog enig leven.
Tussen twee loodsen door kwam
een manspersoon aanlopen
Feuilleton
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
ELEANOR ELLIOT CARROLL
Vertaling: Herman Antonsen
9)
„Onzin!"' sneed Robin haar het
woord af, „Inez heeft net zo min
een verpleegster nodig als ik. Nu
ja... als u er beslist op staat, dan
zullen we moeten omkeren en te
ruggaan."
Hij gaf de chauffeur zijn or
ders en leunde achterover in de
kussens. Op het zien van de ang
stige uitdrukking op het gelaat
van het meisje, voelde hij een he
vig verlangen haar in zijn armen
te nemen en met vurige kussen
al haar ongerustheid te verdrij
ven. Ze was te jong en te lief om
door zo'n stel grillige en lastige
vrouwen gecommandeerd te wor
den. Haar fijnbesneden gezichtje
en haar onschuldige ogen vervul
den hem met een nieuw en tot
dan toe ongekend verlangen.
Haar gratievolle voornaamheid
verhief haar hemelhoog boven
degenen, die ze zo geduldig ver
zorgde, vond hij.
„Ik moet haar vanavond alleen
te spreken krijgen", nam hij zich
zelf voor, „om haar te vertellen
hoeveel zij voor mij betekent. En
als zij dan ook om mij geeft, dan
zullen we korte nietten maken
met die verplegerij. Maar ze moet
van me houden. Ik zal haar dat
wel leren."
Ze reden juist de Avenida Cen-
tral rond, toen ze tegelijkertijd
beiden de inzittenden van een an-
dere auto herkenden, die regel-
recht naar hen toegereden kwam.
j Gwynne hield van schrik haar
i adem in toen ze Inez en mevrouw
Maitland op de achterbank zagen
I zitten.
Dokter Faust en neef Ambrose
zaten tegenover de beide dames
en zagen de twee schuldigen niet,
totdat op een vinnig bevel van
zijn dochter hun auto plotseling
tot stilstand kwam en de andere
wagen de weg zo goed als ver
sperde. Robin beval zijn chauf
feur naast de andere wagen op
te rijden.
Mevrouw Maitland nam het
woord en riep: „Maar Robin, roe
keloze jongen, wat is dat voor 'n
belachelijk uitstapje van jullie!
Je doet me verbluft staan! We
zijn de hele morgen al naar je
aan het zoeken. Ambrose en ik
hebben ons toch zo ongerust
over je gemaakt."
Inez staarde Gwynne boosaar
dig aan en deze voelde zich heel
klein onder de blik uit die dro
merige ogen, die groen glinster
den als die van een tijger. Robin
bleef zich volkomen op zijn ge
mak voelen.
„Jullie op zoek naar ons, hè
We zijn jullie langslapers lekker
een heel stuk voor geweest, is 't
zo niet? Waarom bent u bezorgd
geweest, tante Meg? U wist toch
wel dat ik in staat was goed ge
noeg op juffrouw Cameron te
passen?"
De blik van mevrouw Maitland
zei, duidelijker dan woorden het
hadden kunnen doen, dat ze zich
over de veiligheid van Gwynne
niet in het minst bezorgd had ge
maakt. Toch antwoordde ze op
honingzoete toon: „Natuurlijk
lieve jongen. Maar vind je zelf
niet, dat jullie ons een van bei
den toch wel op de hoogte had
kunnen brengen van jullie plan
nen? Nu hebben we een hele mor
gen met wachten verknoeid. En
I bovendien hadden we Gwynne,
i zoals ze weten kon, nodig ge
had..."
„Rachel is ook helemaal van
streek", zei Inez haastig. „Dok
ter Faust heeft haar wat ingege
ven om haar wat op te knappen,
maar we zagen er erg tegen op,
het arme schepsel, zo ziek als ze
was, alleen achter te laten."
„Och, dat meisje knapt wel
weer op", zei Julian Faust. „Ik
heb niets bijzonders bij haar ge
vonden. Ze heeft me zelfs ver
teld..."
„Natuurlijk zal ze zeggen dat
ze niets mankeert", viel Inez hem
haastig in de rede, „Rachel is
voor een kleurlinge bijzonder
scherpzinnig en ook fijngevoelig.
Maar er moest toch eigenlijk ie
mand bij haar zijn."
J Ze keek Gwynne recht in het
gelaat en deze zei zenuwachtig:
„Ik zal dadelijk terugkeren. Het
spijt me dat we... dat we zo lang
weg gebleven zijn."
„Nou, dan zien we jullie later
wel weer", zei Robin. Maar voor
dat de motor aan de gang was en
de chauffeur een teken was gege
ven om door te rijden, boog Inez
zich uit haar auto en zei beve
lend
„Robin je moet beslist met ons
meegaan. Je bent de enige van 't
gezelschap, die in Panama be
kend is. Gwynne kan wel alleen
naar het jacht teruggaan. Dat zal
immers wel gaan, niet waar lie
ve
„Dat is allemaal onzin", wierp
Ambrose Maitland haar tegen.
„Waarom moet dat arme kind 'j
haar dag laten bederven door een
mulattin die vermoedelijk haar
maag wat overladen heeft? We
gaan met z'n allen verder en be
ginnen met ergens gezellig te lun
chen. Wijs ons de weg maar, Ro
bin." Maar Gwynne voelde zich
verstijven onder de koele blikken
zowel van Inez als van mevrouw
Maitland. De gehele atmosfeer
was geladen. „Ik vind het hele
maal niet erg, alleen terug te
gaan", haastte Gwynne zich te
zeggen. „We hebben immers al
les reeds gezien. Zeg maar tegen
de chauffeur, dat hij me naar de
haven brengt", voegde ze er met
een smekende blik op Robin aan
toe, hem zachtjes toefluisterend:
„Toe, zeg het maar."
Ze begonnen allen door elkaar
te praten maar de bevelende stem
van mevrouw Maitland klonk
toch boven alles uit.
„Kom nou, Robin! Ambrose
zal wel bij de chauffeur gaan zit
ten en dan kom jij hier bij ons.
Wel bedankt Gwynne, voor je be
reidwilligheid. We zijn voor het
diner aan boord terug. Doe je
voor Rachel wat mogelijk is?"
Robin stapte met weerzin uit.
Er scheen geen andere weg op,
wilde hij geen ruzie maken, en
bovendien kon hij niet op tegen
het smekende gebaar van Gwyn
ne, die haar handje op zijn arm
gelegd had. Haar auto reed ter
stond weg. En terwijl ze de rich
ting van Balboa opreed om naar
het jacht terug te keren, keek ze
zelfs niet eenmaal om. De mid
dagzon bestraalde haar, doch de
vreugde van de heerlijke morgen
was verdwenen. Ze voelde zich
als uit een paradijs verdreven,
waarin ze vrolijk en blij ingetre
den was, zonder enig vermoeden
dat ze er eigenlijk niet welkom
was.
Nog voordat ze de hut van Inez
bereikt had, hoorde ze Rachel 'n
negerliedje met zachte, wellui
dende stem zingen. Gwynne deed
zachtjes de deur van de hut open.
Het meisje zat ijverig een paar
zijden kousen te verstellen. Ze
keek verbaasd op.
„Juffrouw Cameron, waarom
u zo gauw terugkomt?" vroeg ze.
„Juffrouw Inez gezegd, het wel
avond zou worden, voordat u al
lemaal weer op de boot terugko
men."
(Wordt vervolgd)
ttJKJEB
COPYRIGHT STUDO AVAN
