enige prima verkoopsters
Liefde in de storm
1
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PR0F
's Werelds grootste circus (Krone) in den Bosch
W
F
Stoffen - Zijde - Nouveauté's
Heuvelstraat 45 - Tilburg
Telefoon 21392
n
Vette jonge
hanen
Si
Feuilleton
6
6
V
■agspmmm
m W?
SlSiilm
vraagt voor direct of later voor de afdeling
wollen en zijden stoffen
Datum van indiensttreding: in nader overleg.
Schriftelijke sollicitaties te richten aan boven
staand adres.
U kunt zich ook persoonlijk aanmelden
en wel vanaf maandag 10 augustus a.s.
(óók voor 1 uur).
lometer van de aarde) of Venus
afstand ongeveer 380 miljoen ki
lometer) te zenden. Verkenner VI
die vanwege zijn vreemde vorm
de populaire naam „Paddle-
whcel" (schoepenrad) heeft ge
kregen, moet dan bewezen heb
ben of de nieuwe instrumenten
krachtig genoeg zijn om gegevens
over die verre planeten over te
seinen naar de aarde.
WACHT DERDE KIND.
KONINGIN ELISABETH VER-
Buckingham Palace maakte
vrijdag officieel bekend, dat ko
ningin Elisabeth (33) volgend
jaar februari haar derde kind
verwacht.
De vorstin is in uitmuntende
gezondheid zo hebben haar
dokters na een onderzoek meege
deeld. Maar van nu af aan zal de
koningin haar openbare functies
niet meer waarnemen. Haar op 't
programma staande bezoeken
aan Shetland en Orkney, Ghana,
Sierra Leone en Gambia zijn voor
onbepaalde tijd uitgesteld. De
opening van het parlement in de
herfst zal worden verricht door
een commissie van vijf edelen. De
thans traditionele televisie-uit
zending van koningin Elizabeths
kerstrede zal vervallen.
Het derde kind van koningin
Eilzabeth en prins Philip zal het
eerste prinsenkind zijn, dat sinds
ruim een eeuw door een heersend
Brits soeverein ter wereld is ge
bracht. Het jongste precedent is
de geboorte van koningin Victo
ria's negende en laatste kind,
prinses Beatrice, in 1857. Victo
ria had toen reeds 21 jaar gere
geerd. Elizabeth, die bijna 13 jaar
geleden trouwde, volgde haar va
der, George VI, in 1952 op. Als 'n
jongen geboren wordt, zal 't kind
na kroonprins Charles (10), de
tweede potentiële troonopvolger
zijn. Een meisje zou op de derde
plaats komen, na prinses Anne,
die op 15 aug. negen jaar wordt.
MÊÊÊÊÊÊÊJm
mm®
Sr»s
x-
Nog altijd vormt de hogeschool
aal nummer brengen Karlheinz
een der hoogtepunten van het circusprogramma. In een speci-
Philadelphia, Leonhard en Alexander IJohnstedt en Manfried Rie-
ger hier de Lichte Cavallerie
e moderne tijd,, kunnen deze
de volgende week gaan zien
•zeer zij ongelijk hebben. Zij
men met de vele tienduizen-
De pessimisten, die beweren
dat het circus afgedaan heeft in
deze moderne tijd. kunnen deze
en de
hoezeer
kunnen
den, die nog altijd hun hart heb
ben verpand aan de aparte en
boeiende wereld van het circus,
constateren dat het circus nog
leeft in geheel zijn bekorende en
fascinerende schoonheid, want 5
dagen, van 14 t.m. 18 augustus
a.s., zal Den Bosch de eer en het
genoegen hebben om het grootste
circus ter wereld Circus Krone
te huisvesten.
Na het verdwijnen van 't Ame
rikaanse reuzencircus van Bar-
num Bailey werd het Duitse
circus Krone het grootste ter we
reld en de enthousiaste kritieken
welke het optreden van dit cir
cus in binnen- en buitenlandse
pers kreeg, bewijzen wel dat het
deze naam niet ten onrechte
voert.
KLEIN BEGIN.
Het was Carl Krone die in 1902
het „Circus Charles" oprichtte,
nadat hij tevoren reeds naam ge
maakt had met een kleine reizen
de menagerie. Uit dit „Circus
Charles" groeide in 1921 het Cir
cus Krone, dat thuis was en nog
is in een groot gebouw in Mün-
chen. In de daaropvolgende jaren
wist Carl Krone zijn circus uit te
houwen tot een der grootste ter
wereld. Toen hij in 1943 stierf,
liet hij zijn enorme vermogen, dat
werd geschat op 80 a 90 miljoen
gulden, en zijn wereldberoemde
circus na aan zijn vrouw Ida en
zijn dochter Frieda, die inmid
dels met de bekende dompteur
Carl Sembach was getrouwd. In
1957 stierf ook Ida Krone en ging
het gigantische Krone-bedrijf op
Frieda over. De toekomstige erf
gename is de 22-jarige dochter
Christl, die ook in het program
ma optreedt met haar prachtige
volbloed „Star of Hannover IV".
TREIN VAN 2700 METER.
Op 12 augustus a.s. geeft Cir
cus Krone zijn laatste voorstel
ling in Nijmegen en arriveert de
13e met drie speciale treinen van
de Ned. Spoorw. in 's-Bosch. Ach
ter elkaar gezet hebben deze trei
nen een lengte van 2700 meter, 'n
dik half uur lopen dus. Zelf be
schikt Circus Krone over 350 wa
gens voor de huisvesting en het
vervoer van het 500 man grote
personeel. De enorme viermast-
tent, die en middellijn heeft van
07 m. en een hoogte van 18 m.,
kan 5000 toeschouwers bevatten,
waarbij we mogen opmerken, dat
alle rangen, ook de laatste, zijn
voorzien van rugleuningen.
De piste is van plexiglas en is
met een trap van hetzelfde mate
riaal verhonden met een toneel,
zodat afwisselend op toneel en in
piste en op beide plaatsen tege
lijk .gewerkt kan worden.
Krone-stad beschikt over een
eigen brandweer en een eigen
lichtcentrale, waarmee een ge
meente als ÓSS gemakkelijk van
electriciteit zou kunnen worden
voorzien. Dit grote lectrische ver
mogen is ook wel nodig, want er
branden 15.000 lampen in het cir
cus en de voorstelling wordt be
licht door 16 schijnwerpers. De
enorme keuken van het bedrijf,
die kan wedijveren met de groot
ste en beste hotel keuken, ver
werkt 400 x 3 maaltijden per dag.
De gehele dag door zijn er 6 koks
aan het werk.
Circus Krone bezit 450 dieren,
waarvan 100 prachtige volbloed
laarden, een kudde van 15 oli-
anten, 48 roofdieren zoals leeu
wen, tijgers en panters, en verder
over tailoze andere dieren, giraf
fen, zeeleeuwen, nijlpaarden,
slangen en vele vogels. De stallen
van het circus zijn elke dag geo
pend vanaf 9.30 uur.
Interessant is het ook te ver
melden, dat de dompteur Gilbert
Houcke zondag a.s. 's morgens
om 11 uur in de piste zal repete
ren met 12 koningstijgers. Al de
genen. die op dat tijdstip in Kro
ne-stad aanwezig zijn, kunnen de
ze repetitie gratis bijwonen.
100 CIRCUS.
Het programma dat Circus
Krone brengt is 100% circus, ook
al heeft dan het showelement zijn
intrede in 't programma gedaan.
De heer Corl Sembach verklaar
de ons: ,Wij hebben onze circus
voorstelling welbewust uitge
breid en omgebouwd tot een cir
cusshow met ballet (36 ballet
meisjes) waarbij eenieder aan z'n
trek 'komt. Dit hebben wij gedaan
om ook het opkomende geslacht
te boeien. Maar wij streven er
naar de eeuwenoude basis van 't
circus, d.i. de paardendressuur,
niet alleen te handhaven, maar
ook nog op te voeren." Wat men
in Circus Krone aan paarden ziet
is dan ook van de allergrootste
allure.
De duur van 't gehele program
ma is 3*4 uur, waarbij het voor
bezoekers van buiten Den Bosch
belangrijk is te weten dat er na
afloop van de voorstelling in di
verse richtingen extra busdien
sten zijn mgelegd, o.m. ook rich
ting Waalwijk en verder.
De voorstelling bestaat uit 5
taferelen, die zich afspelen in di
verse delen van de wereld en die
als een groot geheel in elkaar
vloeien. De toeschouwer wordt
daarbij meegenomen op 'n zwerf
tocht, rijk aan kleur, licht en
schoonheid, naar Amerika, India,
Wenen, Afrika en Cuba.
In ons volgend nummer hopen
wij een uitvoerige recensie te ge;
ven van deze voorstelling, die wij
morgen voor u in Nijmegen gaan
bezoeken.
Gedurende de vakantie:
volop
WED. A. KUYSTEN,
Pluim veebedrijf
le Zeine 27 Waalwijk
COPYRIGHT STUDIO AVAN
ft'fl* f4*
OTTO&URGl{^,/
1-58L
58).
„Wat nou?" vroeg commissa
ris Kaasnagel verwonderd. „Je
gaat me toch geen aardrijkskun
deles geven?" „Toch wel, com
missaris, toch wel", lachte briga
dier Piet. „Dat ijverige spoorweg-'
mannetje, Frederik Zaagmeel,
heeft mij immers meegedeeld, dat
de trein met zijn hoogst aanne
melijke vluehtelingeninfioud via
Parijs naar Italië is vertrokken?
Welnu... misschien kunnen we
die trein toch nog tegenhouden!"
„Als je dat voor elkaar krijgt,
ben je knapper dan ik!" zei de
commissaris schamper. „Geloof
maar niet dat je van die Fransen
enige medewerking krijgt 0111 die
trein te onderzoeken. Wat kan 't
zo n grote mogendheid nou sche
len of een klein landje een paar
voetballers kwijt raakt. Poe! En
als ze al bereid zijn om Kleunt-
jes uit de trein te halen, dan hou
wen ze hem zelf! Wat ik je
brom!" Mopper nou niet zo,
commissaris", lachte Piet. „Let
nou 'es even goed op. De spoor
lijn van Parijs naar Fiorenza
loopt dwars door 't kleine vor
stendommetje Slavonië. Het is de
enige spoorlijn die Slavonië rijk
is. De trein stopt daar eventjes
bij de hoofdstad Ottoburg. Kijk,
hier op uw bureau ligt een inter
nationaal spoorboekje. Even kij
ken... ja! De trein die bij ons om
drie uur tien des nachts bij Ze
venburgen over de grens ging,
die komt morgenochtend precies
0111 elf uur te Ottoburg aan. Als
ik nu per vliegtuig naar Ottoburg
ga. dan haal ik dat gemakkelijk.
Én als ik nu de politie in Otto
burg opbel, dan wed ik, dat ze
ons onmiddellijk willen helpen!"
En de slimme brigadier had de
telefoon reeds in de handen en
draaide een hele serie nummers.
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
ELEANOR ELLIOT CARROLL
Vertaling: Herman Antonsen
28).
Maar ze hoorde niets anders
dan het suizen van de wind door
de bomen en nu en dan het ge
schreeuw van een troep vogels
die over haar hoofd vlogen. Die
akelige dieren fladderden in wij
de kringen 0111 haar rond; 'twas
om gek lp wordenHet leken wel
buizerds of gieren.
Het was reeds ver op de mid
dag toen ze hem eindelijk van het
strand zag komen en tegen de
helling opklimmen. Uren lang
had ze er aan gewanhoopt hem
nog ooit terug te zien, en toch
verborg ze nu terstond haar ang
sten onder een strak masker van
onverschilligheid. Ze ging hem
met afgemeten waardigheid tege
moet.
Ze wees hem op de scheepskist,
waarop verscheidene geroosterde
broodvruchten lagen.
„Je middagmaal", zei ze op effen,
vormelijke toon.
„Ik ben al klaar met eten".
„Wel bedankt", antwoordde hij al
even vormelijk. „Ik heb ook al ge
geten. Er zijn hier bananen genoeg
te vinden. En hier is een kokosnoot."
Hij wierp een groot voorwerp op de
lemen vloer neer. Het rolde in een
hoek en bleef daar liggen. Gwynne
keek het na. maar verroerde zich niet.
„Zal ik proberen dat ding voor je
open te maken?" vroeg hij stroef.
Zijn stem klonk zo vreemd, half ver
stikt en onnatuurlijk. Voor het eerst
keek ze hem recht in het gelaat en
haar ogen puilden uit van schrik.
Zijn gezicht was vlekkerig en zijp
ogen rood en gezwollen. Ze zag bo
vendien, dat hij van koorts stond te
rillen.
Ogenblikkelijk was al haar af
keer verdwenen. Ze liep naar hem
toen en legde haar hand tegen zijn
vuurrode wang. Het was alsof ze een
gloeiende plaat aanraakte. Hij brand
de van koorts.
„Robin!", zei ze hijgend, „je bent
ziek. Kom, ga gauw liggen en laat
me eens bedenken, wat ik voor je
doen kan. Kom hier op het mos lig
gen".
Hij duwde haar hand weg, als was
het een gevaarlijk ding. „Ik ben zo
goed als wat!" zei hij grimmig." Ik
moet voor vanavond nog een andere
hut bouwen. Het ziet er naar uit, dat
we nog heel wat regen krijgen".
„Jij doet, wat ik zeg", gaf ze be
slist ten antwoord. Ze trok hem naar
het mosbed door hem voor haar ge
maakt. Wees zo verstandig. Geen van
ons beiden kan zich de weelde ver
oorloven ziek te worden. We hebben
elkaar veel te veel nodig."
Ze dwong hem te gaan liggen. Zijn
onnatuurlijk schitterende ogen bleven
aldoor op haar gericht, maar hij strib
belde overigens niet tegen. Hij keek
haar verlangend na, toen ze naar
buiten snelde en de droog geworden
kleren haalde, waarmee ze hem zo
goed mogelijk toedekte. Daarna nam
ze de geroosterde broodvruchten van
de kist af, opende het deksel en
I haalde er een flesje, dat Robin die
morgen over het hoofd had gezien,
uit te voorschijn. Er zat wit poeder
in.
„Kinine", zei ze, „voor ons zijn ge-
i wicht in goud waard!"
I Ze kwam met een blikje water naar
i hem toe. „Doe je mond open. Het
smaakt afschuwelijk, dat weet ik wel,
maar je moet het toch innemen."
En Robin gehoorzaamde als een
gewillig kind.
XVI.
WAPENSTILSTAND.
Robin Lee lag die verdere dag
doodziek te bed. Gelukkig begon hij
niet te ijlen zoals Gwynne ge
vreesd had. Hij zei, dat hij zich veel
te bezorgd over haar maakte, om aan
zijn eigen toestand te kunnen denken.
Het hinderde hem, dat hij nu haar
legerstede moest innemen- haar voor
zich moest laten zorgen en allerlei
dingen doen, die hij vond, dat eigen
lijk zijn werk waren. Maar hij was
niet in staat iets te doen. Hij had
zware moeraskoorts. En terwijl zij
bezig was, lag hij voortdurend te
mopperen op zichzelf.
„Daar lig ik me nou als een stum
perig oud wijf, terwijl jij bezig bent,
mos voor een ander bed te verzame
len, hout te sprokkelen, het dak te
herstellen en zo meer. Ik kan het niet
hebben. Ik sta op en ga mee aan het
werk. We moeten toch wat te eten
hebben, is het niet zo?"
Hij zei dit herhaaldelijk en wierp
dan telkens het geïmproviseerde dek
van zich af. Doch Gwynne ledgde het
telkens weer recht.
„Je doet niets van dat alles, on
dankbare patiënt, dat je bent! Nu doe
ik zo mijn best, je aan het zweten te
krijgen! Je bent op het ogenblik ge
lukkig doornat. Als je kinine ingeno
men hebt, moet je heel voorzichtig
zijn. Blijf dus stil liggen en goed on
der dek. Wat eten betreft, hebben we
voorraad genoeg bij de hand."
Hij keek nu niet meer stroef en
volgde zwijgend al haar bewegingen.
Al had ze dan ook nog zo'n hekel
aan hem, toch was ze een wonderlijk
lief meisje! Zou ze hem altijd blij
ven haten? Als ze nu eens niet gered
werden? Als ze nu eens samen op dit
eiland moesten blijven, tot ze oud en
grijs geworden waren en dan toch j
nog even ver van elkaar af stonden
als nu? Dat zou ondenkbaar erg, dat
zou een ondragelijke kwelling wor
den!
Heel de nacht kletterde de regen
op het door Gwynne zo goed moge
lijk herstelde dak. Hij lag met half
gesloten ogen naar haar te kijken. Ze
lag in de andere hoek van de hut en
hij durfde zich nauwelijks verroeren,
uit vrees dat ze het horen zou en op
staan om te kijken, of hij iets nodig
had.
„Wat moet je toch een uitsteken
de verpleegster zijn geweest", zei hij
eens, toen ze zijn gelaat met water
wies en hem warm water, dat ze in
een goed gereinigd blik gekookt had,
te drinken gaf. „Doe je dat soort
werkjes graag?"
„Bedoel je, of ik graag zieken ver
pleeg?" vroeg ze. Hij knikte bevesti
gend. Op dit moment snakte hij naar
haar zacht verplegende hand. Hij
bleef doorpraten, om haar naast zich
te houden.
„Ja", zei ze. „Ik hield van het
werk. In St. Margaret's ziekenhuis
was het prettig werken en de andere
meisjes waren zulke echt aardige en
goede vriendinnen.
Ze dacht terug aan Sue, aan Ge-
raldine, aan Freda. Vooral aan Sue
met haar plagende voorspellingen.
Haar voorzegging was uitgekomen.
Ze had werkelijk de enige man ter
wereld ontmoet, aan wie ze zou wil
len behoren met haar hele wezen. En
die man lag daar en had haar liefde
volle hart in zijn handen verbrijzeld.
Robin babbelde verder. „Ik ben
vanmorgen op verkenning geweest
naar het zuidelijk deel van het eiland,
maar dat heeft niet veel gegeven.
Wat verderop ligt een moeras, dat
wel een paar honderd meter breed is.
Het scheelde maar weinig, of ik was
in de zwarte modder weggezonken."
Haar hart stokte. Haar angst was
dus niet ongegrond geweest. Haar
hand beefde, toen zij die op zijn voor
hoofd legde.
„Dat moet je dus nooit meer pro
beren, Robin! Beloof je me dat?"
Hij deed, alsof het van weinig be
tekenis was geweest. Maar haar be
zorgdheid vervulde hem met onge
kende vreugde.
(Wordt vervolgd)
