m
VROOM DREESMANN
„VagéMust
woens
2"
DE HERBERGIERSTER
DË LEUGENAARS
GAAT 2e LUSTRUM VIEREN
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
prijzen
Goldini
Mollercollege greep hoog met
van
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 26 OKTOBER 1959
ALLEEN GELDIG WOENSDAG 28 OKT.
Maat 8 2.60, maat 3 I
met kleine stijging per maat.
Ontvangt u hen met dezelfde royale
hand en hetzelfde warme hart! Het
leven en het geluk van 30.000 men
sen staan op het spel! Spel? Mag het
een spel zijn, een proheer spel, dat
kan lukken of mislukken?
Geef uw geld en uw liefde aan
deze 30.000 bezitlozen! Aan deze ge
teisterde en murw geslagen ouden,
aan de nog hoopvolle en verwachtende
jongeren, aan de argeloze en verbijs
terde jeugd!
Wij bezitten de onvervangbare
rijkdom van een bloeiende jeugdbe
weging en een prachtig verenigings
leven, waarin we onze kinderen vei
lig en gelukkig weten. Heeft niet elk
kind recht op deze rijkdom?
Geef uw kind één dubbeltje meer
voor de jeugdbeweging!
Doe én dubbeltje extra bij uw ver
enigingscontributie!
DEN BOSCH
De penningmeesters en -meeste
ressen zullen er graag voor zorgen
dat uw liefde aan hen wie alles werd
ontnomen tenminste weer één ding
zal terugschenken de glimlach.
En de glimlach is het begin van
alle vreugde en geluk.
Kijkt u maar in de wieg.
TILBURG - HELMOND
#r
De Venetiaanse advocaat Carlo
Goldoni heeft het als schrijver ge
bracht tot meer dan 250 toneel
stukken, waarmee hij ongetwij- i
feld de produktiefste toneel
schrijver van zijn tijd was. Echter
niet de belangrijkste, want deze
monsterproduktie is in de kwali
teit van vele van zijn stukken
toch wel echt merkbaar.
Goldoni was een gevoelig op
merker met een rappe pen, die
zich graag bezig hield met het he
kelen van en spotten op bepaalde
toestanden, gebruiken en milieus
tekend, met wat teveel wit-zwart
contrast, maar altijd amusant,
onderhoudend en raak getypeerd.
Kijk, dit zijn jullie nou en dat
zijn de mensen waarmee jullie
omgaat en zo doen ze en zo meent
iedereen dat hij of zij bijzonder
belangrijk is. Dat is in grote lij
nen de typering van Goldoni's
werk, amusant en onderhoudend
werk, maar meestal toch niet veel
dieper gravend dan de prettige
buitenkant. Au fond zijn vele van
Goldoni's karakters tragische fi
guren, maar Goldoni miste het ta
lent om zijn sjieelse spotternij te
plaatsen tegen de achtergrond
van het psychische drama. Wel
de lachlust om de tragi-komedie
van de mens, maar niet de bewo
genheid erdoor weet Goldoni in
zijn tekst te vatten. Goldoni's
werk heeft naar onze mening
-- het typische tekort van de
veelschrijverij, de bewogenheid
die de pen in beweging zou moe
ten brengen.
Men wil Goldoni's werk nog al
tijd wel graag aktueel noemen
geen enkele regisseur hoort graag
het verwijt dat hij zijn eigen tijd
niet verstaat en men kan dat
ook zonder bezwaar doen, omdat
de achttiende eeuwse mens in zijn
hebbelijk- en ijdelheden niet an
ders was dan 'de mens van van
daag. Naast deze permanent ak-
tuele strekking staan echter de
naieve en niet eigentijdse vorm-
feving en tekst, vrolijk voort-
abbeiend langs de buitenkant
der dingen en men moet dan ook
een bijzonder knap en vaardig
toneelspeler zijn om met deze
Goldoni het hedendaagse toneel
publiek te boeien. Men moet meer
met de tekst doen "of liever nog
er meer mee) laten dan in Goldo
ni's tijd. In de opvoering moet
men liet stuk herschrijven en si
tueren in deze tijd.
Om deze reden zouden wij dan
ook willen zeggen, dat de toneel
groep van het dr. Mollercollege
onder leiding van regisseur v. Eijl
hijzonder hoog heeft gegrepen
met de opvoering van „De Her
bergierster" van Goldoni die don
derdag en vrijdag j.l. plaats von
den ter gelegenheid van de inge
bruikneming van de nieuwe aula
gymzaal, alsmede in het kader
van de jubileumviering van drs.
Beunes.
Dat het geen m
worden, pleit dan ook
lisgreen is ge-
)ok wel bijzon-
Feuilleton
van
„De Echo van het Zuiden"
door
Gerard A. J. van Schooten.
5).
Lust je nog wel een groen
blaadje?" Toen liepen ze mekke
rend weg.
Ik kreeg een hevige steek in
mijn borst. En schudde mijn
hoofd. Die jongetjes moesten ook
al behoorlijk aan het minderen
zijn. Ik rilde en merkte, dat ik
mijn hoed nog in mijn hand had.
Met een schok wendde ik mij om.
In de etalage stond een uitgekle
de etalage-pop... Het was een da-
inesfiguur...
HOOFDSTUK 3.
OP BEZOEK BIJ EEN ARTIEST.
Toen ik de steeg weer indraai
de, wierp Abel juist een laatste
blik in het zakspiegeltje, dat aan
een roestige spijker in een blinde
muur hing. Hij merkte op, dat hij
best over zichzelf te spreken was,
zette nonchalant zijn overdreven
hoed op en zei met een zelfinge
nomen gezicht: „Zo, nou komt de
derde etappe." In één ruk trok hij
het spiegeltje met spijker en al
de muur uit en vroeg mij een si
garet. Ik volgde het opschepperi
ge kereltje maar, dat zonder nog
verder naar mij om te kijken, de
straat overstak en aan de voor
deur van een hoog huis zelfbe
wust de koperen bel uit het lid
trok. „Wie woont hier?" vroeg ik
geschrokken, toen ik naast hem
stond.
Abel antwoordde niet. Na en
kele ogenblikken week de deur
en zonder zich met beuzelarijen
op te houden, overschreed Abel
meteen maar de drempel.
„Bent u hier de baas?" blafte
hij autoritair tegen een terug
deinzend mannetje met sentimen
tele ogen. „Dat wil zeggen..." sta
melde het fragiele ventje. „Laat
maar, laat maar", viel Abel hem
in de rede. „De rest weten we...
Wij wensen meneer te spreken!"
„Komt u dan maar binnen."
Het mannetje deed nog een
deur open en noodde ons in een
eivol vertrek, waarin geen plekje
onbenut was gelaten. Met inspan
ning van alle krachten trachtten
Gebraden gehaktballen In eigen Jus.
der voor de bekwaamheid van de
heer v. Eijl en de acht speelsters
en spelers. Men heeft om te be
ginnen de sfeer van dit blijspel
uitstekend aangevoeld en men
heeft deze zelfs met zoveel nauw
gezetheid tot gelding willen laten
komen, dat er hier en daar in de
typering een wat te zwaar accent
kwam te liggen. Zo sprak de ove
rigens voortreffelijk spelende
windbuil Markies van Forlipopo-
li (Jan Kees) te constant op een
nadrukkelijke en vooral trage
toon. Wat meer tempiwisseling
in de dictie zou deze figuur naar
onze mening nog veel levendiger
op de planken hebben gebracht.
Natuurlijker in de uitbeelding
en daarom uiteindehjk meer aan-
sjjrekend was Wim Huybregts
met zijn Graaf van Albafiorita,
oj) en top de edelman, die op
grond van zijn financiële wel
stand rustig en zelfverzekerd kan
optreden. Tegen Jan Nieuwen-
huysen, die het als Baron van Ri-
pafratta overigens zeer prijzens
waardig deed, hadden we dit be
zwaart je dat hij zijn handen zo
weinig liet spelen. Tenslotte had
den we hier toch te doen met Ita
lianen, die, ook al zijn het edellie
den, met hun handen minstens
evenveel praten als met hun
mond. Lekkere opschepperige en
lieftallige, uitgekookte toneel
speelsters waren Ineke Vesters
als Ortensia en Yvonne van Daal
als Dejanira. Voor de hoofdrol
van Lola Smelt als de bekoorlij
ke, charmante en van wanten we
tende Mirandolina niets dan lof.
Iets meer vrouwelijk raffinement
had ze nog wel iiiogen hebben,
maar dat komt na het Mollercol
lege nog wel. Haar dictie was
eoed (hier en daar een beetje te-
Veel in de hoge stem) en ze be
woog zich gemakkelijk over het
toneel. Paul Claassen verdient lof
voor de wijze waarop hij de trou
we slungel Fabrizio, het gedien
stige knecht-hondje van Miran-
doliniL uitbeeldde. Frans v. Oers
had als Pirro evenals zijn mees
ter, de baron van Ripafratta, wat
te veel stug noordelijk bloed in
de aderen, zonder daardoor overi
gens een ondermaatse bediende
te zijn.
Voor regisseur van Eijl alle lof
voor de opvatting en de realise
ring van dit spel, alsmede voor
het stijlvolle decor. De smaakvol
le costumes waren van Het Bra
bants Costuumhuis in Den Bosch
en de verzorgde grime van Fa.
Wijngaard Zn. uit Tilburg. Eén
ding moet ons ten slotte echter
nog van het hart: van de strijk-
teenniek weten noch de heer van
Eijl noch (en dat is erger) Lola
Smelt iets af. Onze toneelrecen
sent, die ook huishoudelijk niet
tot de domsten behoort, wil er
dan ook de aandacht op vestigen,
dat men het strijkijzer niet dwars
over het linnengoed beweegt,
maar in de lengte. Men geeft wel
eens een dwarse veeg, maar in
principe van voren naar achteren
en van achteren naar voren.
Waarom heeft zo'n ding anders
een punt
Goed onthouden
Bedankt overigens voor de
prettige avond.
Tot de vele Waal wij kse ver
enigingen behoort ook de Vogel
vereniging „Vogellust".
Deze vereniging nu gaat op 27,
28 en 29 november a.s. haar twee-
do lustrum vieren met een grote
nationale tentoonstelling in „De
Gecroonde Leersse".
Vogellust werd opgericht op 31
oktober 1949 en sloot zich aan bij
de Zuid-Nederlandse Bond van
Vogelliefhebbers. Doch reeds op
4 november 1950 besloot de vere
niging over te gaan naar de Ne
derlandse Bond van Vogelliefheb
bers. Reeds vanaf de oprichting
ontplooide de vereniging een gro
te activiteit, hetgeen resulteerde
in een met Kerstmis 1951 gehou
den onderlinge tentoonstelling,
die zich in een grote publieke be
langstelling mocht verheugen en
een groot succes werd. Hierdoor
aangemoedigd, organiseerde men
met Kerstmis 1952 wederom een
concours en liet men de vogels
beoordelen door een erkend keur
meester. Ook nu was het succes
groot. Zoals elke vereniging ech
ter, kende ook „Vogellust" tegen
slagen en door deze tegenslagen
van verschillende aard was het de
vereniging enkele jaren achter
een niet mogelijk het publiek, dat
toch werkelijk van vogels houdt,
iets aan te bieden. Doch de vere
niging belef bestaan en nu men 't
tweede lustrum gaat vieren, is
„Vogellust" weer een bloeiende,
gezonde vereniging met ruim 40
leden en vele donateurs.
De leden verzorgen dan ook
met liefde en toewijding hun
vogels en zullen met de mooi
ste en beste vogels voor de dag
komen, zodat de keurmeesters
voor een zware taak zullen ko
men te staan. De voorbereidingen
zijn reeds in een vergevorderd
stadium. De vlaaznakwk a-ETS
stadium. De zaal van de Gecroon
de Leersse zal worden herscha
pen in een ware vogeltuin. Om
niervan een indruk te geven, die-
ne het volgende:
Vóór langs het toneel komen
een groot aantal glazen vitrines
met de nodige groenversiering. 't
80).
„Wat willen jullie nou eigen
lijk?" gromde inspecteur von
„Ik geloof niet, dat de brigadier
Donnerwetter, die erg boos was.
momenteel erg gesteld is op jullie
folkloristische kleding en dia
lect!" „Kalmpies an, kalmpies
an", suste Sepp. „Luister nou
rustig. Toen we straks die trein
zage komme, hebbe we voor de
lol de wagens geteld. Zomaar
voor de lol. Toen ging die trein
een stukkie terug, verdween om
het hoekie, en kwam weer voor
de dag om op het dooie zij spoor
tje te rije. Nou... en toen hebbe
we die karre zomaor voor de lol
nog ereis geteld. En late we nou
één kar tekort komme!" „Ja
zeker, ja zeker", beaamde Max,
wederom vol vuur met zijn hoofd
knikkend. „Eerst waren d'r vijf
tien en toen waren d'r nog maar
veertien. We hebben ze goed ge
teld, want onze oge benne nog
goed". „Grote goedheid!" riep
brigadier Piet opgewonden uit.
„Dan hebben die twee schavuiten
de koelwagen natuurlijk afgekop
peld Dan moeten ze er ginds nog
ergens mee op de lijn staan, als
ze tenminste de bergen niet zijn
ingevlucht". En toen was het
de onversaagde kapitein Fritzl
von Köpenick, die zijn stoere
vuist balde en met stentorstem
riep: „Vrijwilligers vóór! We
gaan op zoek naar de verdwenen
Italiaanders„Dan ga ik ook
mee!" riep Pepi Zugentapperl.
.Ik zorg voor mechanisch ver
voer!" En daar rende Pepi al
weg om even later terug te ko
men met het handbedieningswa
gentje der Slavonische Spoorwe
gen, hetwelk hij snel en kwiek
voor het perron schoof.
wij een knus hoekje te vinden,
waar een bescheiden mens nog
zonder gevaar kon ademhalen.
„Er gaan veel makke schapen in
een hok", zei Abel onbeleefd.
Het ventje verontschuldigde
zich onmiddellijk. „Mijn vrouw is
aan de schoonmaak", zei hij nog
al zwaarmoedig. „Waarmee kan
ik de heren van dienst zijn? Abel
zette nu pas zijn hoed af. Hij
speelde met een rolletje kastpa
pier, schoof economisch een been
tussen een fles melk en een ge
barsten po en zei bedaard, als ie
mand, die de hoogste troeven nog
in handen heeft: „Hebt u wel 'ns
een politiepenning gezien?"
Tot mijn gróte verbazing keer
de mijn vriend langzaam zijn lin-
kerrever om en toonde een oude
hondepenning. Het mannetje ont
stelde hevig en keek bleekjes om
naar hulp. „Geen uitvluchten
broer", zei Abel streng. „We we
ten dat je geen vergunning hebt
en desondanks zien we je regel
matig in het Beethovenpark ope
reren. Maar je kunt ons wel hel
pendaar niet vanAbel
sprak snel en met gezag.
„Luister Je kunt een eenvou
dig karweitje voor ons opknap
pen. Het is voor jou gesneden
koek..." Het ventje kreeg weer
hoop. Hij slikte hoorbaar 'n brok
angst weg. „En wel binnen twee
uur!" vervolgde Abel. „Waar
staan je apparaten?" „In de ka
mer hiernaast", zei de misdadiger
vlug. „Haal op! En laat de deur
open!" snerpte Abel. Onze gast
heer tegen wil en dank stond op,
baande zich behoedzaam een weg
door de wirwar van huisraad en
slaagde er in de deur van de
naastliggende kamer te bereiken.
„Wat is dit voor een flauwe
kul?" fluisterde ik Abel toe. Hij
haalde gewetenloos de schouders
op. „Geduld, mijn waarde, dat is
wat jou nog steeds ontbreekt..."
Wij zagen het wetsovertredertje
rondscharrelen. Hij stak zijn
hoofd tussen een stoffige sche
merlamp en een vermetel schil
derij door. „Misschien kunnen de
heren beter even hier komen?
Hier is wat meer ruimte..." Abel
knikte en wij stonden op. Mijn
vriend en ik slingerden ons door
de wanordelijke massa. De scha
de viel erg mee.
Abel brak slechts een bladde
rige theepot en 'n vaas. „En nou
een plaatje, zoals je d'r nog nooit
een gemaakt hebt!" bestelde hij.
„Waar mot ik gaan zitten? En
denk er om, dat kale hoofd van
me moet glinsteren als een kerst-
boomversierinkje..."
Het mannetje was fotograaf.
HOOFDSTUK 4.
EEN MAALTIJD VOL
VERRASSINGEN.
„Moest dat nou zó?" verweet
ik Abel, toen ik hem in „Ducky's
Cafetaria" een sober middagmaal
voorschoot. „Ben jij dan zo'n Jan
Grootebroek?" kauwde Abel op
een aardappel en een aangebrand
bietje. „Denk je, dat ik mijn goeie
geld aan een fotograaf versmijt
in onze wankele monetaire posi
tie?" Abel had gelijk. Wij hadden
er wel eens beter voor gestaan.
Het was nu nog minder dan een
korstje lebkaas, waar de muizen
aan gegeten hadden.
Maar Abel kon dat altijd zo re
alistisch zeggen, zo zonder ook
maar een grein gevoel voor ro
mantiek. Ik droomde in de slap
pe dagen nog wel eens van een
voorbije geluksroes. Abel dacht
slechts aan de volgende. Ik wist
me beter aan te passen, ik kon
beter berusten. Ik kon nog eens
met een vage glimlach om de
mond terugdenken aan die chi
que ober uit „De Kroon", die ons
zwijgend en deftig spiegeleitjes
en varkensbil voorzette en een
grote bel Malaga...
Abel was veel te nuchter om
zijn geluk uit het verleden nog
eens op te halen. Gedurende en
kele minuten zaten wij daar zwij
gend te eten. Onze kale schedels
glommen in het zonnetje. Plotse
ling gebeurde er echter iets, dat
Abel in het middelpunt der be
langstelling plaatste. Dat kwam,
omdat mijn vriend nooit een mes
gebruikt en steeds de aardappel
tjes aan zijn vork prikt.
Mijn vriend doet dit zeer han
dig. Toch zal er waarschijnlijk
wel nooit meer een aardappeltje
uit de grond worden gewroet, dat
hem meer parten zal spelen dan
dat ene kleine gluiperige balletje
nationaal voedsel, dat daar zo on
schuldig tussen de bietjes lag,
toen Abel hem opmerkte. Zo
klein als het was, keek het Abel
aan met een stuk of drie guitige
oogjes. Abel prikte. En miste.
Het halfgekookte gewas siepte
over de rand van zijn bord,
scheerde over de tafel, ketste te
gen de vloer en gleed op een dun
laagje schrale jus verder...
(Wordt vervolgd)
GEEN SCHRIFTELIJKE OF TELEFONISCHE BESTELLINGEN.
Leuke sportieve mei-
ton meisjespanta
lons, smalle pijpen met
rits. In vrolijke ruit- en
streepdesslns. Maten
2 t/m 14 jr. 14jaar 12.-
2 jaar £7S
Oersterke kameel
haren dames-, heren
en kinderpantoffeis
in diverse ruitdessins
met solide rubberzooi.
Maten 41-471.95, 36-40
1.70, 30-35 1.50, 25-29
1.30, 22-24 ^0C
Lange wollen kinderkousen, de ideale dracht
yoor de winter, in beige en grijs. d75
Melton met nylon versterkt, In langharig
flausch effect. Voor het maken van pan- P 90
talons en rokken. 140cm.breed, p. m. J
Super-kwaliteit gras
linnen, praktisch niet
opgemaakt. Zeer ge
schikt voor lakens, slo
pen en verpleegsters-
schorten. Een uiterst
voordelige aanbieding,
180 cm. breed 2.45
150 cm. breed 95
Waterdichte buidel-
tassen in gloednieuwe
dessins, koordsluiting
en groot voorvak met
draaisluiting. Zo'n ge
makkelijke tas waar
veel in kan. In rood,
blauw, geel,
rose
Tafelzeil in stevige
plastic kwaliteit op
textielrug. In moderne
dessins. Duitse import.
115 cm. breed. Nu
p. mtr. slechts ^25
Wat zal dat kleine pop-
penmoedertje in haar
schik zijn met dezezeer
solide uitgevoerde
poppenwandelwa-
gen, die bovendien nog
opvouwbaar Is ^90
Wollen stola in apart
patroontjè met lange
handgeknoopte franje.
Aangenaam dragen bij
koele avonden. Royale
maa'c 40 x 180 cm. Uit
zoeken uit vele mode-
tinten, ook P75
zwart en wit 3
Dit handige „45 toeren"
platenrek kan staan,
liggen en hangen. De
diep-zwarte tint en de
geheel nieuwe „Kon-
tarek" vormgeving
passen ideaal bij uw
moderne interieur.
Verkrijgbaar J7S
aan de Disco-bar J
Baby kan er goed tegen
in deze trappelzak
met bijpassend jasje,
van leuke fantasie zwa
nendons, royale maat,
in de kleuren wit, bleu
en geel. 4 95
Trappelzak I
Jasje 1.75
Een leuke decoratie op
tafel of dressoir. Mo
derne fruitschaal In
zwart/wit gemoffeld
draad, met ^50
beugel lm
«C muuV JU-»
Sardines in olijfolie, goed belegen,
dus fijn van smaak. 3 blikken OT
Alleen warm maken. Per groot blik 89'
CQP^Gwl snJOtO AVAN