m VROOM DREESMANN „VagéMust woens 2" DE HERBERGIERSTER DË LEUGENAARS GAAT 2e LUSTRUM VIEREN BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF prijzen Goldini Mollercollege greep hoog met van DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 26 OKTOBER 1959 ALLEEN GELDIG WOENSDAG 28 OKT. Maat 8 2.60, maat 3 I met kleine stijging per maat. Ontvangt u hen met dezelfde royale hand en hetzelfde warme hart! Het leven en het geluk van 30.000 men sen staan op het spel! Spel? Mag het een spel zijn, een proheer spel, dat kan lukken of mislukken? Geef uw geld en uw liefde aan deze 30.000 bezitlozen! Aan deze ge teisterde en murw geslagen ouden, aan de nog hoopvolle en verwachtende jongeren, aan de argeloze en verbijs terde jeugd! Wij bezitten de onvervangbare rijkdom van een bloeiende jeugdbe weging en een prachtig verenigings leven, waarin we onze kinderen vei lig en gelukkig weten. Heeft niet elk kind recht op deze rijkdom? Geef uw kind één dubbeltje meer voor de jeugdbeweging! Doe én dubbeltje extra bij uw ver enigingscontributie! DEN BOSCH De penningmeesters en -meeste ressen zullen er graag voor zorgen dat uw liefde aan hen wie alles werd ontnomen tenminste weer één ding zal terugschenken de glimlach. En de glimlach is het begin van alle vreugde en geluk. Kijkt u maar in de wieg. TILBURG - HELMOND #r De Venetiaanse advocaat Carlo Goldoni heeft het als schrijver ge bracht tot meer dan 250 toneel stukken, waarmee hij ongetwij- i feld de produktiefste toneel schrijver van zijn tijd was. Echter niet de belangrijkste, want deze monsterproduktie is in de kwali teit van vele van zijn stukken toch wel echt merkbaar. Goldoni was een gevoelig op merker met een rappe pen, die zich graag bezig hield met het he kelen van en spotten op bepaalde toestanden, gebruiken en milieus tekend, met wat teveel wit-zwart contrast, maar altijd amusant, onderhoudend en raak getypeerd. Kijk, dit zijn jullie nou en dat zijn de mensen waarmee jullie omgaat en zo doen ze en zo meent iedereen dat hij of zij bijzonder belangrijk is. Dat is in grote lij nen de typering van Goldoni's werk, amusant en onderhoudend werk, maar meestal toch niet veel dieper gravend dan de prettige buitenkant. Au fond zijn vele van Goldoni's karakters tragische fi guren, maar Goldoni miste het ta lent om zijn sjieelse spotternij te plaatsen tegen de achtergrond van het psychische drama. Wel de lachlust om de tragi-komedie van de mens, maar niet de bewo genheid erdoor weet Goldoni in zijn tekst te vatten. Goldoni's werk heeft naar onze mening -- het typische tekort van de veelschrijverij, de bewogenheid die de pen in beweging zou moe ten brengen. Men wil Goldoni's werk nog al tijd wel graag aktueel noemen geen enkele regisseur hoort graag het verwijt dat hij zijn eigen tijd niet verstaat en men kan dat ook zonder bezwaar doen, omdat de achttiende eeuwse mens in zijn hebbelijk- en ijdelheden niet an ders was dan 'de mens van van daag. Naast deze permanent ak- tuele strekking staan echter de naieve en niet eigentijdse vorm- feving en tekst, vrolijk voort- abbeiend langs de buitenkant der dingen en men moet dan ook een bijzonder knap en vaardig toneelspeler zijn om met deze Goldoni het hedendaagse toneel publiek te boeien. Men moet meer met de tekst doen "of liever nog er meer mee) laten dan in Goldo ni's tijd. In de opvoering moet men liet stuk herschrijven en si tueren in deze tijd. Om deze reden zouden wij dan ook willen zeggen, dat de toneel groep van het dr. Mollercollege onder leiding van regisseur v. Eijl hijzonder hoog heeft gegrepen met de opvoering van „De Her bergierster" van Goldoni die don derdag en vrijdag j.l. plaats von den ter gelegenheid van de inge bruikneming van de nieuwe aula gymzaal, alsmede in het kader van de jubileumviering van drs. Beunes. Dat het geen m worden, pleit dan ook lisgreen is ge- )ok wel bijzon- Feuilleton van „De Echo van het Zuiden" door Gerard A. J. van Schooten. 5). Lust je nog wel een groen blaadje?" Toen liepen ze mekke rend weg. Ik kreeg een hevige steek in mijn borst. En schudde mijn hoofd. Die jongetjes moesten ook al behoorlijk aan het minderen zijn. Ik rilde en merkte, dat ik mijn hoed nog in mijn hand had. Met een schok wendde ik mij om. In de etalage stond een uitgekle de etalage-pop... Het was een da- inesfiguur... HOOFDSTUK 3. OP BEZOEK BIJ EEN ARTIEST. Toen ik de steeg weer indraai de, wierp Abel juist een laatste blik in het zakspiegeltje, dat aan een roestige spijker in een blinde muur hing. Hij merkte op, dat hij best over zichzelf te spreken was, zette nonchalant zijn overdreven hoed op en zei met een zelfinge nomen gezicht: „Zo, nou komt de derde etappe." In één ruk trok hij het spiegeltje met spijker en al de muur uit en vroeg mij een si garet. Ik volgde het opschepperi ge kereltje maar, dat zonder nog verder naar mij om te kijken, de straat overstak en aan de voor deur van een hoog huis zelfbe wust de koperen bel uit het lid trok. „Wie woont hier?" vroeg ik geschrokken, toen ik naast hem stond. Abel antwoordde niet. Na en kele ogenblikken week de deur en zonder zich met beuzelarijen op te houden, overschreed Abel meteen maar de drempel. „Bent u hier de baas?" blafte hij autoritair tegen een terug deinzend mannetje met sentimen tele ogen. „Dat wil zeggen..." sta melde het fragiele ventje. „Laat maar, laat maar", viel Abel hem in de rede. „De rest weten we... Wij wensen meneer te spreken!" „Komt u dan maar binnen." Het mannetje deed nog een deur open en noodde ons in een eivol vertrek, waarin geen plekje onbenut was gelaten. Met inspan ning van alle krachten trachtten Gebraden gehaktballen In eigen Jus. der voor de bekwaamheid van de heer v. Eijl en de acht speelsters en spelers. Men heeft om te be ginnen de sfeer van dit blijspel uitstekend aangevoeld en men heeft deze zelfs met zoveel nauw gezetheid tot gelding willen laten komen, dat er hier en daar in de typering een wat te zwaar accent kwam te liggen. Zo sprak de ove rigens voortreffelijk spelende windbuil Markies van Forlipopo- li (Jan Kees) te constant op een nadrukkelijke en vooral trage toon. Wat meer tempiwisseling in de dictie zou deze figuur naar onze mening nog veel levendiger op de planken hebben gebracht. Natuurlijker in de uitbeelding en daarom uiteindehjk meer aan- sjjrekend was Wim Huybregts met zijn Graaf van Albafiorita, oj) en top de edelman, die op grond van zijn financiële wel stand rustig en zelfverzekerd kan optreden. Tegen Jan Nieuwen- huysen, die het als Baron van Ri- pafratta overigens zeer prijzens waardig deed, hadden we dit be zwaart je dat hij zijn handen zo weinig liet spelen. Tenslotte had den we hier toch te doen met Ita lianen, die, ook al zijn het edellie den, met hun handen minstens evenveel praten als met hun mond. Lekkere opschepperige en lieftallige, uitgekookte toneel speelsters waren Ineke Vesters als Ortensia en Yvonne van Daal als Dejanira. Voor de hoofdrol van Lola Smelt als de bekoorlij ke, charmante en van wanten we tende Mirandolina niets dan lof. Iets meer vrouwelijk raffinement had ze nog wel iiiogen hebben, maar dat komt na het Mollercol lege nog wel. Haar dictie was eoed (hier en daar een beetje te- Veel in de hoge stem) en ze be woog zich gemakkelijk over het toneel. Paul Claassen verdient lof voor de wijze waarop hij de trou we slungel Fabrizio, het gedien stige knecht-hondje van Miran- doliniL uitbeeldde. Frans v. Oers had als Pirro evenals zijn mees ter, de baron van Ripafratta, wat te veel stug noordelijk bloed in de aderen, zonder daardoor overi gens een ondermaatse bediende te zijn. Voor regisseur van Eijl alle lof voor de opvatting en de realise ring van dit spel, alsmede voor het stijlvolle decor. De smaakvol le costumes waren van Het Bra bants Costuumhuis in Den Bosch en de verzorgde grime van Fa. Wijngaard Zn. uit Tilburg. Eén ding moet ons ten slotte echter nog van het hart: van de strijk- teenniek weten noch de heer van Eijl noch (en dat is erger) Lola Smelt iets af. Onze toneelrecen sent, die ook huishoudelijk niet tot de domsten behoort, wil er dan ook de aandacht op vestigen, dat men het strijkijzer niet dwars over het linnengoed beweegt, maar in de lengte. Men geeft wel eens een dwarse veeg, maar in principe van voren naar achteren en van achteren naar voren. Waarom heeft zo'n ding anders een punt Goed onthouden Bedankt overigens voor de prettige avond. Tot de vele Waal wij kse ver enigingen behoort ook de Vogel vereniging „Vogellust". Deze vereniging nu gaat op 27, 28 en 29 november a.s. haar twee- do lustrum vieren met een grote nationale tentoonstelling in „De Gecroonde Leersse". Vogellust werd opgericht op 31 oktober 1949 en sloot zich aan bij de Zuid-Nederlandse Bond van Vogelliefhebbers. Doch reeds op 4 november 1950 besloot de vere niging over te gaan naar de Ne derlandse Bond van Vogelliefheb bers. Reeds vanaf de oprichting ontplooide de vereniging een gro te activiteit, hetgeen resulteerde in een met Kerstmis 1951 gehou den onderlinge tentoonstelling, die zich in een grote publieke be langstelling mocht verheugen en een groot succes werd. Hierdoor aangemoedigd, organiseerde men met Kerstmis 1952 wederom een concours en liet men de vogels beoordelen door een erkend keur meester. Ook nu was het succes groot. Zoals elke vereniging ech ter, kende ook „Vogellust" tegen slagen en door deze tegenslagen van verschillende aard was het de vereniging enkele jaren achter een niet mogelijk het publiek, dat toch werkelijk van vogels houdt, iets aan te bieden. Doch de vere niging belef bestaan en nu men 't tweede lustrum gaat vieren, is „Vogellust" weer een bloeiende, gezonde vereniging met ruim 40 leden en vele donateurs. De leden verzorgen dan ook met liefde en toewijding hun vogels en zullen met de mooi ste en beste vogels voor de dag komen, zodat de keurmeesters voor een zware taak zullen ko men te staan. De voorbereidingen zijn reeds in een vergevorderd stadium. De vlaaznakwk a-ETS stadium. De zaal van de Gecroon de Leersse zal worden herscha pen in een ware vogeltuin. Om niervan een indruk te geven, die- ne het volgende: Vóór langs het toneel komen een groot aantal glazen vitrines met de nodige groenversiering. 't 80). „Wat willen jullie nou eigen lijk?" gromde inspecteur von „Ik geloof niet, dat de brigadier Donnerwetter, die erg boos was. momenteel erg gesteld is op jullie folkloristische kleding en dia lect!" „Kalmpies an, kalmpies an", suste Sepp. „Luister nou rustig. Toen we straks die trein zage komme, hebbe we voor de lol de wagens geteld. Zomaar voor de lol. Toen ging die trein een stukkie terug, verdween om het hoekie, en kwam weer voor de dag om op het dooie zij spoor tje te rije. Nou... en toen hebbe we die karre zomaor voor de lol nog ereis geteld. En late we nou één kar tekort komme!" „Ja zeker, ja zeker", beaamde Max, wederom vol vuur met zijn hoofd knikkend. „Eerst waren d'r vijf tien en toen waren d'r nog maar veertien. We hebben ze goed ge teld, want onze oge benne nog goed". „Grote goedheid!" riep brigadier Piet opgewonden uit. „Dan hebben die twee schavuiten de koelwagen natuurlijk afgekop peld Dan moeten ze er ginds nog ergens mee op de lijn staan, als ze tenminste de bergen niet zijn ingevlucht". En toen was het de onversaagde kapitein Fritzl von Köpenick, die zijn stoere vuist balde en met stentorstem riep: „Vrijwilligers vóór! We gaan op zoek naar de verdwenen Italiaanders„Dan ga ik ook mee!" riep Pepi Zugentapperl. .Ik zorg voor mechanisch ver voer!" En daar rende Pepi al weg om even later terug te ko men met het handbedieningswa gentje der Slavonische Spoorwe gen, hetwelk hij snel en kwiek voor het perron schoof. wij een knus hoekje te vinden, waar een bescheiden mens nog zonder gevaar kon ademhalen. „Er gaan veel makke schapen in een hok", zei Abel onbeleefd. Het ventje verontschuldigde zich onmiddellijk. „Mijn vrouw is aan de schoonmaak", zei hij nog al zwaarmoedig. „Waarmee kan ik de heren van dienst zijn? Abel zette nu pas zijn hoed af. Hij speelde met een rolletje kastpa pier, schoof economisch een been tussen een fles melk en een ge barsten po en zei bedaard, als ie mand, die de hoogste troeven nog in handen heeft: „Hebt u wel 'ns een politiepenning gezien?" Tot mijn gróte verbazing keer de mijn vriend langzaam zijn lin- kerrever om en toonde een oude hondepenning. Het mannetje ont stelde hevig en keek bleekjes om naar hulp. „Geen uitvluchten broer", zei Abel streng. „We we ten dat je geen vergunning hebt en desondanks zien we je regel matig in het Beethovenpark ope reren. Maar je kunt ons wel hel pendaar niet vanAbel sprak snel en met gezag. „Luister Je kunt een eenvou dig karweitje voor ons opknap pen. Het is voor jou gesneden koek..." Het ventje kreeg weer hoop. Hij slikte hoorbaar 'n brok angst weg. „En wel binnen twee uur!" vervolgde Abel. „Waar staan je apparaten?" „In de ka mer hiernaast", zei de misdadiger vlug. „Haal op! En laat de deur open!" snerpte Abel. Onze gast heer tegen wil en dank stond op, baande zich behoedzaam een weg door de wirwar van huisraad en slaagde er in de deur van de naastliggende kamer te bereiken. „Wat is dit voor een flauwe kul?" fluisterde ik Abel toe. Hij haalde gewetenloos de schouders op. „Geduld, mijn waarde, dat is wat jou nog steeds ontbreekt..." Wij zagen het wetsovertredertje rondscharrelen. Hij stak zijn hoofd tussen een stoffige sche merlamp en een vermetel schil derij door. „Misschien kunnen de heren beter even hier komen? Hier is wat meer ruimte..." Abel knikte en wij stonden op. Mijn vriend en ik slingerden ons door de wanordelijke massa. De scha de viel erg mee. Abel brak slechts een bladde rige theepot en 'n vaas. „En nou een plaatje, zoals je d'r nog nooit een gemaakt hebt!" bestelde hij. „Waar mot ik gaan zitten? En denk er om, dat kale hoofd van me moet glinsteren als een kerst- boomversierinkje..." Het mannetje was fotograaf. HOOFDSTUK 4. EEN MAALTIJD VOL VERRASSINGEN. „Moest dat nou zó?" verweet ik Abel, toen ik hem in „Ducky's Cafetaria" een sober middagmaal voorschoot. „Ben jij dan zo'n Jan Grootebroek?" kauwde Abel op een aardappel en een aangebrand bietje. „Denk je, dat ik mijn goeie geld aan een fotograaf versmijt in onze wankele monetaire posi tie?" Abel had gelijk. Wij hadden er wel eens beter voor gestaan. Het was nu nog minder dan een korstje lebkaas, waar de muizen aan gegeten hadden. Maar Abel kon dat altijd zo re alistisch zeggen, zo zonder ook maar een grein gevoel voor ro mantiek. Ik droomde in de slap pe dagen nog wel eens van een voorbije geluksroes. Abel dacht slechts aan de volgende. Ik wist me beter aan te passen, ik kon beter berusten. Ik kon nog eens met een vage glimlach om de mond terugdenken aan die chi que ober uit „De Kroon", die ons zwijgend en deftig spiegeleitjes en varkensbil voorzette en een grote bel Malaga... Abel was veel te nuchter om zijn geluk uit het verleden nog eens op te halen. Gedurende en kele minuten zaten wij daar zwij gend te eten. Onze kale schedels glommen in het zonnetje. Plotse ling gebeurde er echter iets, dat Abel in het middelpunt der be langstelling plaatste. Dat kwam, omdat mijn vriend nooit een mes gebruikt en steeds de aardappel tjes aan zijn vork prikt. Mijn vriend doet dit zeer han dig. Toch zal er waarschijnlijk wel nooit meer een aardappeltje uit de grond worden gewroet, dat hem meer parten zal spelen dan dat ene kleine gluiperige balletje nationaal voedsel, dat daar zo on schuldig tussen de bietjes lag, toen Abel hem opmerkte. Zo klein als het was, keek het Abel aan met een stuk of drie guitige oogjes. Abel prikte. En miste. Het halfgekookte gewas siepte over de rand van zijn bord, scheerde over de tafel, ketste te gen de vloer en gleed op een dun laagje schrale jus verder... (Wordt vervolgd) GEEN SCHRIFTELIJKE OF TELEFONISCHE BESTELLINGEN. Leuke sportieve mei- ton meisjespanta lons, smalle pijpen met rits. In vrolijke ruit- en streepdesslns. Maten 2 t/m 14 jr. 14jaar 12.- 2 jaar £7S Oersterke kameel haren dames-, heren en kinderpantoffeis in diverse ruitdessins met solide rubberzooi. Maten 41-471.95, 36-40 1.70, 30-35 1.50, 25-29 1.30, 22-24 ^0C Lange wollen kinderkousen, de ideale dracht yoor de winter, in beige en grijs. d75 Melton met nylon versterkt, In langharig flausch effect. Voor het maken van pan- P 90 talons en rokken. 140cm.breed, p. m. J Super-kwaliteit gras linnen, praktisch niet opgemaakt. Zeer ge schikt voor lakens, slo pen en verpleegsters- schorten. Een uiterst voordelige aanbieding, 180 cm. breed 2.45 150 cm. breed 95 Waterdichte buidel- tassen in gloednieuwe dessins, koordsluiting en groot voorvak met draaisluiting. Zo'n ge makkelijke tas waar veel in kan. In rood, blauw, geel, rose Tafelzeil in stevige plastic kwaliteit op textielrug. In moderne dessins. Duitse import. 115 cm. breed. Nu p. mtr. slechts ^25 Wat zal dat kleine pop- penmoedertje in haar schik zijn met dezezeer solide uitgevoerde poppenwandelwa- gen, die bovendien nog opvouwbaar Is ^90 Wollen stola in apart patroontjè met lange handgeknoopte franje. Aangenaam dragen bij koele avonden. Royale maa'c 40 x 180 cm. Uit zoeken uit vele mode- tinten, ook P75 zwart en wit 3 Dit handige „45 toeren" platenrek kan staan, liggen en hangen. De diep-zwarte tint en de geheel nieuwe „Kon- tarek" vormgeving passen ideaal bij uw moderne interieur. Verkrijgbaar J7S aan de Disco-bar J Baby kan er goed tegen in deze trappelzak met bijpassend jasje, van leuke fantasie zwa nendons, royale maat, in de kleuren wit, bleu en geel. 4 95 Trappelzak I Jasje 1.75 Een leuke decoratie op tafel of dressoir. Mo derne fruitschaal In zwart/wit gemoffeld draad, met ^50 beugel lm «C muuV JU-» Sardines in olijfolie, goed belegen, dus fijn van smaak. 3 blikken OT Alleen warm maken. Per groot blik 89' CQP^Gwl snJOtO AVAN

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1959 | | pagina 2