WAALWIJK
KAATSHEUVEL
1
BRIGADIER PIET
EN DE SEMI-PR0F
I
OERJANSEN's
DE ECHO VAN H^T ZUIDEN VAN MAANDAG 7 MAART 1960
„THEATER" SLOOT TONEEL-
SEIZOEN MET „DE ZOMER
VAN DE ZEVENTIENDE POP"
Aangrijpend toneelspel van
Anny de Lange.
Donderdagavond sloot de to
neelgroep „Theater" 't toneelsei
zoen van de Waalwijkse Kunst
kring met een opvoering van het
toneelspel „De zomer van de ze
ventiende pop" van de Australi
sche schrijver Ray Lawler in de
vertaling van Alfred Pleiter. Dat
ook voor deze laatste toneel
avond Musis Sacrum nog vele
lege plaatsen vertoonde, was te
wijten aan het feit dat het r.k.
Vrouwengilde op deze zelfde
avond een modeshow had geor
ganiseerd, waarmee dan weer
eens opneuw de wenselijkheid
werd onderstreept tot ineer over
leg ten aanzien van de planning
van verenigingsavonden. Het
moet toch te vermijden zijn, dat
er weken achtereen nergens iets
te beleven valt en dat er dan op
eens op één avond twee of drie
evenementen tegelijk geprogram
meerd zijn.
Kleine kinderen worden groot
en wanneer ze dat eenmaal zijn,
moeten ze ook volwassen willen
zijn. We kunnen het wel steeds
willen vertikken de realiteit te
zien, maar op een gegeven ogen
blik worden we er met onze neus
toch bovenop gedrukt. Dat is in
het kort de strekking van Law-
ler's toneelspel, waarin wel veel
dikke en gespierde woorden wor
den gebruikt, maar dat daarmee
zijn tekortkomingen toch niet
kan verhullen en er met name
niet helemaal in slaagt de kern
van de zaak scherp, duidelijk en
aangrijpend over het voetlicht te
brengen. Wij konden niet aan de
indruk ontkomen, dat Lawler
met dit boeiende gegeven niet he
lemaal raad heeft geweten alhoe
wel het laatste bedrijf ongetwij
feld het sterkste deel van dit spel
is. In de niet hijster sterke dia
loog raakt Lawler wel aan enke
le belangrijke aspecten, maar
daar blijft het dan ook bij.
Van dit spel heeft „Theater"
onder regie van Elise Hoomans
een boeiende vertolking gegeven
met vooral zeer knap en aangrij
pend toneelspel van Anny de
Lange in de rol van Olive, de vol
wassen vrouw, die zich rond zes
tien poppen een droomwereld
heeft opgebouwd die ze niet wil
prijsgeven, ook niet wanneer de
realiteit hard en onweerlegbaar
aantoont dat het onherroepelijk
voorhij is. Robert de Vries was
als Roo wat minder genuanceerd
en niet zo gegrepen als Anny de
Lange, zijn tegenspeelster, het-
teen niet wegneemt dat zijn spel
et stempel van een bijzondere
klasse droeg. Voortreffelijk deed
het ook Bernard Droog als Bar
ney, die in zijn onbehouwenheid
zowel de fictie als de realiteit
wil volgen en in deze werkelijk
heid Pearl ontmoet, de vrouw die
geen zestien poppen heeft meege
maakt en er alleen maar op uit is
om geborgen te zijn voor het te
laat is. Tine de Vries gaf van de
ze rol een zeer rake typering.
Ontwapenend was het spel van
Ingeborg Elzevier als Bubba, de
teenager, die niet blind is voor
de fouten die Olive, Roo en Bar
ney zestien zomers lang hebben
gemaakt. Gaaf toneelspel zagen
we ook van Enny Mols-de Leeu-
we als Emmia, de moeder van
Olive, die Roo ten slotte duide
lijk maakt hoe de zaken staan.
Ad Hoeymans ten slotte gaf een
juiste typering van de jonge
Dowd.
Er werd gespeeld in een juist
getroffen decor van Harry Wich.
De smaakvol ontworpen poppen
waren van Lisette van Meteren-
de Mos.
NIJVERHEIDSSCHOOL VOOR
WAALWIJK EN OMSTREKEN
TELT 881 LEERLINGEN.
Nieuwbouw wel officieus, maar
nog steeds niet officieel in
gebruik.
Met ingang van het nieuwe
schooljaar heeft de Nijverheids
school voor Waalwijk en Om
streken reeds een deel van de
nieuwbouw in gebruik genomen.
De officiële ingebruikneming
van de nieuwbouw, waarmee in
1957 werd aangevangen, laat ech
ter nog steeds op zich wachten.
Als wij juist zijn ingelicht, zal
deze in de loop van de volgende
maand plaats hebben.
De school mag zich overigens in
een steeds groeiend aantal leer
lingen verheugen, zo blijkt uit 't
jaarverslag over 1959. Het aantal
leerlingen bedroeg op 1 jan. van
dat jaar 768, op 31 dec. 1959 was
dit aantal gestegen tot 881. Hier
van bezochten er 487 de dag
school, 236 op de avondschool,
118 op de part-time cursussen
aan de dagschool en 40 op de
Ó.B.A.O.-cursus.
De dagschoolleerlingen waren
verdeeld over de volgende oplei
dingen: electriciën 43, metselen
36, schilderen 32, schoenmaken
61, timmeren 83, smeden-bank-
werken 96 en voorbereidend jaar
136. Aan het einde van 't school
jaar kon aan 159 leerlingen een
getuigschrift worden uitgereikt,
te weten aan 17 elektriciëns, 17
metselaars, 13 schilders, 22
schoenmakers, 47 smeden-bank
werkers en 43 timmerlieden.
Twintig leerlingen ontvingen
geen getuigschrift.
De 118 leerlingen in het part
time onderwijs waren verdeeld
over de volgende opleidingen:
schoenmakers 64 (36 in de 3-ja-
rige A-opleiding en 28 in 2-jarige
B-opleiding) en metaalbewerkers
t.b.v. de scheepsbouw 54 (20 in
de 3-jarige A-opleiding en 34 in
de 2-jarige B-opleiding).
De 236 avondschoolleerlingen
waren verdeeld over de volgende
opleidingen: elektriën 16, met
selen 37, schilderen 27, schoen
maken 34, smeden-bankwerken
45, timmeren 77. Hier kon aan 't
einde van de cursus, in maart
1959, aan 73 leerlingen een ge
tuigschrift worden uitgereikt.
In het leerlingenstelsel waren
gedurende het le kwartaal van
het verslagjaar 110 en over het
4e kwartaal 129 leerlingen inge
schreven.
Van de leerlingen, die de O.B.
A.O.-cursus- met goed succes be
ëindigden, gingen er enkele hun
studie voortzetten aan het Insti
tuut voor Opleiding van Leer
krachten NO in Eindhoven, ter
wijl anderen naar een H.T.S. of
U.T.S. gingen.
Het verslag betreurt het, dat
nog steeds te veel leerlingen van
de afdeling schoenmaken voor
tijdig de school verlaten, name
lijk, zodra zij de leerplichtige
leeftijd hebben overschreden.
Ook is het jammer, aldus het
verslag, dat voor de V.E.V.-op-
leiding niet voldoende leerlingen
zijn aan te werven om een volle
dige cursus te kunnen vormen.
SACRAMENTSPROCESSIE
In aansluiting bij hetgeen gis
teren van de kansel is afgelezen,
verzoekt tillen ons mede te delen,
dat de meisjes, die voor deelna
me aan de Sacramentsprocessie
voelen en gisteren niet in 't bezit
zijn gekomen van een formulier,
dit alsnog kunnen krijgen bij de
pastorie van hun parochie.
WAALWIJKSE JEUGD ACH
TER ACTIE „DOE OPEN".
Ook de Waalwijkse jeugd heeft
zich ingezet voor de grootscheep
se actie „Doe Open" ten bate van
de vluchtelingen en in het kader
van het Vluchtelingcnjaar. Van
5 tot en met 12 maart (tot en met
a.s. zaterdag dus) zal de Waal
wijkse jeugd haar beste beentje
voor zetten om een zo fraai mo
gelijk resultaat te boeken. Lei
ders van jeugdgroepen, die nog
niet tot deelname hebben beslo
ten, kunnen zich alsnog opgeven
bij inej. G. Klcrx, Poolsestraat 12.
JUBILEUM BIJ CHROOM-
LEDERFABRIEK „DE AMSTEL"
Op zaterdag 19 maart a.s.
hoopt de heer C. G. J. Horn, al
gemeen procuratiehouder hij de
N.V. Chroonilederfabriek „De
Ainstel", de dag te herdenken dat
hij 40 jaar bij deze vennootschap
in dienst is.
De huldiging van de jubilaris
zal om 10.30 uur ten kantore van
het bedrijf plaats hebben. Daarna
zal eveneens ten kantore van het
bedrijf een receptie worden ge
houden van 12.3013.30 uur.
JAARVERGADERING K. A. V.
In de Levensschool hield de
afdeling Waalwijk van de KAV
haar jaarvergadering, die ook
werd bijgewoond door de dioce
saan leidster, mei. Stokwielder.
Deze opende ook de vergadering,
omdat de voorzitster, mevr. Ha-
mers-Leijsten, wegens ziekte ver-
hinuerd was aanwezig te zijn.
Het financieel verslag liet een
optimistisch geluid horen een
batig saldo van 408.53. De af
tredende bestuursleden, de dames
Claassen en Bergmans-van Moer
gestel, werden met algemene
stemmen herkozen, terwijl tot
lid van de controlecommissie be
noemd werd mevr. de Man-Tim
merman.
Namens de plaatselijke KAB
sprak de heer Bruurmijn een
woord van dank voor de mede
werking aan de missieactie. Ka
pelaan Lempens, de geestelijk ad
viseur, sprak een kort woord
over de vastentijd en spoorde aan
tot veelvuldig kerkbezoek in deze
tijd van de voorbereiding op het
Paasfeest. Mej. Stokwielder vroeg
aandacht voor de ontwikkelings
cursus, die in combinatie met de
afdeling Baardwijk in Waalwijk
zou kunnen worden gehouden,
omdat bij een te geringe deelna
me de gegadigden deze tweejarige
cursus via een andere afdeling
moeten volgen. Tot slot gaf mej.
Stokwielder een uiteenzetting bij
een interessante film over paus
Pius XII.
BELGISCH CIRCUS NAAR
WAALWIJK
Op 21 en 22 april a.s. zal het
Belgische circus Dejonghe voor
stellingen geven in Waalwijk. Dit
'circus is het oudste en grootste
circus van België en heeft een
zeer goede naam in België,
Frankrijk en de Belgische Congo.
Het heeft de beschikking over
een grote viermasttent, welke
plaats biedt aan circa 4000 be
zoekers. Er wordt zowel in de
piste als op het toneel gewerkt en
het programma bestaat uit een
show van 3 uur met een keur van
Benei ux-circusattrac ties.
ACTIE „IEDERE BRABANTSE
BLINDE 'N BANDRECORDER".
Deze actie kan voor Waalwijk
als geëndigd beschouwd worden
en het comité kan met voldoe
ning vaststellen dat de Waal
wijkse gemeenschap zich ook ten
deze van haar beste zijde heeft
doen kennen, doordat de actie
volledig is geslaagd en dat bete
kent dat vrijwel iedere Waal
wijkse blinde binnenkort in het
bezit kan worden gesteld van een
bandrecorder.
AGENDA
Donderdag 10 maart 8 uur n.m.
maandel ij kse leden vergaderi ng
van de Postzegelvereniging „De
Langstraat", in Restaurant Moo-
nen, Burg. v. d. Klokkenlaan 55,
Waalwijk.
Studiegroep K.V.P.
Nadat de vorige maal uitvoe
rig over de bezitsvorming was
gesproken, kwam de studiegroep
van de KVP vrijdagavond 4 maart
wederom bijeen voor haar maan
delijkse bespreking van de actu
ele politiek, ditmaal in café-res
taurant Euphonia.
Op deze bijeenkomst werd
door de gespreksleider aan de or
de gesteld het vraagstuk van de
„werktijdverkorting", een onder
werp, dat heden ten dage zeer in
de actualiteit ligt, en waarvoor
veel belangstelling bestaat. De
vraag, welke daarbij werd opge
worpen, was: wanneer straks een
nieuwe verhoging van de wel
vaart te verdelen valt. moet dan
allereerst gedacht worden aan
loonsverhoging of eerst aan
werktijdverkorting, of moet men
de toename van de welvaart over
deze beiden verdelen? En verder,
wat verdient de voorkeur bij een
Veronderstelde verkorting van.de
werkweek van 48 tot 45 uur: a.
een verkorting van de normale
werkdag van 83/£ of 8V2 tot 8 uur
met een zaterdag van 5 uur; b. 'n
vrije zaterdag met een verlenging
van de vijf normale werkdagen
tot 9 uur; c. een combinatie van
beurtelings een vijfdaagse werk
week van 42 x/2 uur en een zes
daagse werkweek van 48 uur.
Ook bij de studiegroep bestond
voor dit probleem veel interesse
en het kostte weinig moeite de
discussies hierover op gang te
brengen.
Zoals gebruikelijk, zullen de
conclusies van de werkgroep we
derom aan de hoogste partij-in
stanties worden doorgegeven.
Benoemd.
Onze plaatsgenoot, de heer P.
Vloemans, thans klerk bij het ge
meentelijk gasbedrijf alhier, is
met ingang van 1 april a.s. be
noemd tot adjunct-commies bij
het gasbedrijf van de gemeente
Oisterwijk.
Bevorderd.
Bij de dienst gemeentewerken
werd de heer H. Tiggehnan, tot
op heden opzichter-tekenaar, be
vorderd tot hoofdopzichter en de
heer M. van Tilborgh van opzich
ter tot opzichter C 2e kias, beide
met terugwerkende kracht tot 1
januari 1960.
Voor de K.R.O.-microfoon.
Dat onverpoosde studie en lief
de voor het instrument belangrij
ke factoren zijn om tot successen
te komen, daarvan levert onze
jeugdige plaatsgenote, de accor-
deonistc Bep de Vries, steeds
meer het bewijs. Reeds meerma
len mocht zij er daardoor in sla
gen op wedstrijden de erepalm
weg te dragen. Bij de onlangs in
Tilburg ten bate van een liefda
dige actie onder de titel „de bes
ten van de besten" gehouden pa
rade, waaraan circa 100 ama
teurs, solisten en ensembles heb
ben deelgenomen behoorde zij tot
de 20 uitverkorenen, die deze
week gaan uitmaken welke de
beste is.
En thans ontving zij, na een
geslaagde auditie, dezer dagen
van de KRO de uitnodiging voor
de microfoon van deze omroep
vereniging op te treden in het be
kende programma „musicerende
dilettanten", dat zal plaats vin
den op zaterdag 12 maart van
half drie tot kwart over drie.
Gem. Zangver. Bel Canto neemt
„Ein deutsches Requiem"
in studie.
Iedere muziek- en vooral zang-
liefhebber zal zich de grote suc
cessen nog wel herinneren, welke
de gemengde zangvereniging Bel
Canto voor enkele jaren terug
mocht oogsten met haar geslaag
de uitvoeringen van de oratoria
„Die Schöpfung" en „Der Messi
as". Thans gaal deze vereniging
opnieuw een werk van grote om
vang in studie nemen, n.l. „Ein
Deutsches Requiem" van Johan
nes Brahms.
Het protestantisme zoekt in
uren van rouw geen troost hij zo
genaamde rouwmuziek, zoals wij
katholieken. De katholieken zin
gen bij iedere uitvaart een re
quiem-mis en wel de bekende
Gregoriaanse mis, waarvan de
zeer mooie composities een ge
heel vormen met de liturgie van
deze dodenmis. Meerstemmige
composities als de requiem-mis
van Perosi. Faure, Verdi, Mozart
e.a., zijn alle geschreven op de
ons bekende latijnse tekst.
Een uitzondering maakte Jo
hannes Brahms met zijn compo
sitie „Ein deutsches Requiem".
Dus geen tekst zoals wij dic_ken-
nen, maar teksten genomen uit
de bijbel, die betrekking hebben
op de dood en het eeuwig leven
hierna.
Dit uit zeven delen bestaande
werk voor koor en twee solisten
(sopraan en bariton) werd door
Brahms geschreven in een tijds
bestek van negen jaren. Hel vijf
de deel „Ihr habi mir Traurig-
keit" (sopraansolo) en „Ich will
cuch trosten" (voor koor) werd
geschreven bij het overlijden van
zijn moeder in 1857; hierna ont
stonden de overige dolen.
De muziek van Brahms is een
voortzetting van de klassieke en
zuiver romantische geest. Zijn
muziek is melancholisch en heeft
een eigen karakter.
Deze compositie vraagt een
grote bezetting, vooral om de
grootsheid van de koren, zoals
die door Brahms zijn opgebouwd.
Wij zijn er van overtuigd, dal
vele oud-Bel Cantoleden en ook
andere zangeressen en zangers
gaarne dit imposante werk eens
mee zouden willen uitvoeren. Bel
Canto stelt hen daartoe gaarne
in de gelegenheid. Immers, hoe
omvangrijker het koor, hoe beter
dit werk tot zijn recht zal komen
waardoor een succesvolle uitvoe
ring verzekerd kan worden. Wij
kunnen hier nog aan toevoegen,
dat deelname aan deze uitvoe
ring geen enkele verplichting
schept tegenover Bel Canto in de
vorm van lidmaatschap of zo.
De repetities worden gehouden
op donderdagavond in de zaal
van P. v. Dun. Liefhebbers kun
nen zich eventueel daar opgeven
of bij de secretaresse, mej. R.
Tuerlings, dr. van Beurdenstraat
8, tel. 2002.
119)
Het eerste ochtendlicht straalde
juist overvloedig de eetzaal van het
hotel binnen, toen brigadier Piet
daar binnenkwam. Een norse kell-
ner was daar al bezig met mastiek
te maken, maar de brave borst kon
niet veel doen, want overal lagen
slapers hem in de weg. Dat was zon
der twijfel een schilderachtig ge
zicht, maar blijkbaar was de kellner
geen man met het oog voor 't pic
turale. Hij liep maar te mopperen
over de ergernis, die de slapers hem
bezorgden en hij was zelfs niet be
reid voor brigadier Piet een och
tendboterhammetje klaar te maken.
„Er is tóch al geen kruimel brood
in huis", gromde hij. „En zeg jij me
dan maar eens wat ik straks moet
doen als die hele hongerige horde
van voetbalgekken wakker wordt
en zich op me stort met wilde kre
ten van wij willen bróód? Nee,
makkertje. Ga jij maar naar die ca
fetaria op de hoek. Misschien heb
ben ze daar een broodje voor je".
Brigadier Piet bedankte de vrien
delijke man voor zijn advies en
wandelde weg, bij zich zelve over
denkende dat er nog niet veel in
Italië was veranderd sedert de on
dergang van de oude Romeinen.
„Panem et circensesbrood en
spelenoftewel kadetjes met
pekel en voetbal. Het zijn toch wer
kelijk krankzinnige toestanden",
mompelde hij.
Zo filosiferende over het klassie
ke, Romeinse rijk, kwam Piet bii de
reeds even aangeduide cafetaria op
de hoek terecht. Het was daar al 'n
drukte van belang en het kostte
hem dus moeite genoeg door te drin
gen tot het buffet om een paar
broodjes met wat koffie te bestel
len. Toen klampte zich een brutaal
en ongewassen heerschap aan hem
vast, die hem vroeg of hij een
speldje wilde kopen van de Fioren-
za Boys
Feuilleton
van
„De Echo van het Zuiden"
GEHEIM
De allereerste Nederlandse
detoctive-roman uit de ijstijd
door
J. ERSEBEEK
23).
Bij nadere beschouwing bleek,
dat ze door geen werkstershan-
den waren aangeraakt.
„Hé, heb ik dan gisteren de
werkster niet hier op af zien ste
nenen?" mompelde Steenharses
voor zichzelf heen.
„Jawel!" antwoordde Beitel
mans prompt, „maar toen ze het
lijk bij de zonnewijzer zag, maak
te ze meteen rechtsomkeert. Ze
was met geen stok meer naar het
eiland te krijgen."
Steenharses aanvaardde Beitel
mans' ongenode aanwezigheid
lijdelijk met een neutraal „hm,
hm
De drie kommetjes zette hij
heel voorzichtig in elkaar, waar
na hij ze zorgvuldig tezamen pak
te in een dun kalfsvelletje. Ook
dit pakketje verdween in 't laad
ruim boven de lianengordel.
„Je zwelt bij het uur!,, merkte
Beitelmans droog op. „Behoefte
aan een souveniertje van Oerjan-
sen?" De speciale nuancering in
de toon van dit gezegde was zo
sarcastisch als maar kon. Dat de
journalist niet bepaald rouwde
om Oerjansen's verscheiden, viel
met de klompen aan te voelen.
„Vingerafdrukjes?" viste de
krantenman, toen Steenharses
zich tot een geheimzinnig glim
lachje bleef bepalen.
„Die vieze vingerprentjes van
jou heb ik tenminste niet nodig",
gaf de inspecteur minzaam terug,
„dank zij je prachtige alibi.
Hij trok nu achter z'n tijger
huid vandaan het aangetekende
re<?u te voorschijn, waarmee zijn
schedel in Snoepers' hol in bot
sing was gekomen. De journalist
scheen te schrikken bij het zien
van dit voorwerp in Steenharses'
handen. Met gefronst voorhoofd
keek hij toe, hoe de inspecteur er
mede af ging op de dreigbrief, die
tegen de achterwand van de ka
mer stond, en bij zaklantaarn-
licht het handschrift op het re^u
nauwkeurig vergeleek met de bei
teltekst van de dreigbrief. Steen
harses knikte na beëindiging van
het onderzoek tevreden met zijn
hoofd. Mededeelzaam wendde hij
zich tot de journalist: „Zie je,
Arthur, één en hetzelfde hand
schrift. Geen twijfel mogelijk.
Let maar eens op die karakteris
tieke dikke spijkerkop van de „k"
en op dat eigenaardige kromme
puntje van de „e".
De journalist knikte ook, heel
bedachtzaam. Van de schrik, die
zo juist nog in zijn ogen te lezen
was geweest, liet hij nu niets
meer blijken.
„Als ik nou maar eens wist..."
mompelde Steenharses naden
kend, „...van wie dit handschrift
is?" vulde Beitelmans gedienstig
aan. Er klonk een hoopvolle toon
door in deze woorden. „Tja, maar
daar zit 'm de kneep, man!" be
kende de inspecteur zuchtend.
Beitelmans leek wel erg opge
lucht door deze bekentenis van
voorlopige onmacht. Maar Steen
harses bleef in gepeins verzon
ken. Er klopte iets niet, ontdekte
hij. Wanneer dit rgu was afgege
ven voor de dreigbrieg, kon deze
niet zomaar zonder meer voor 't
postkantoor in Knekeldijke zijn
gedeponeerd. Het stempel op het
re?u moest wel door de ambte
naar zijn geplaatst. Waarom had
die jonge aap van een kantoor
houder dan gelogen...?
Beitelmans deed de aandacht
over een andere boeg vallen door
op te merken„Hoor me die geit
toch eens te keer gaan!"
De speurder keek door 't ron
de raamgat naar buiten. Hij zag
op het zonnige grasveldje de geit
aan haar touw staan rukken, op
wijd uitgespreide poten, en kreeg
een helder ogenblik: „Allemach
tig, Beitel, dat arme beest!" Met
een dook hij naar het kruipkat
en voegde de verblufte journalist
over zijn schouder nog toe: „Die
is sinds eergisteren niet meer ge
molken, natuurlijk!"
Enkele minuten later zat de
weledelgestrenge inspecteur op
z'n hurken onder de geit. Geel
witte stralen spoten omlaag in de
stenen kom, die Steenharses in
derhaast uit het huisje had mee-
gegrist. In de melk beneden dre
ven gele klontjes.
Het was 't beest aan te zien,
dat het de inspecteur levenslang
erkentelijk zou blijven voor deze
verlossing uit de hoogste nood.
Het draaide de kop voortdurend
naar achteren, trachtend de be
vrijder dankbare blikken toe te
werpen. Het jammerend gemek
ker was verkeerd in een welhaast
juichend geblct.
„Opschieten Steenharses, daar
heb je Hamertje al!" Deze aan
maning kwam van de journalist,
die achter de nijvere melker toe
stond te kijken en van het gras
veld af het gehele uitbreidins-
plan kon overzien.
Burgemeester Van Hameren
viel in de verte reeds op door z'n
zwart-witte pinguingala. Hij was
in gezelschap van de oude Snoe
per, naast wiens rijzige, armelijk
geklede gestalte hij meer dan ooit
de indruk wekte van een pedant
luxe keffertje. Achter de vroede
vader en de nestor aan kwam nog
meer volk de dorpsstraat uit, zo
dat zich weldra een ordeloze op
tocht over het uitbreidingsplan
in de richting van de Krokodil-
lenrivier bewoog.
Steenharses bleef stoer door-
melken, totdat de twee autoritei
ten het bruggetje waren gena
derd. Alsdan stond hij op, zette
de half gevulde kom aan de kant
naast het huis en ging zijn chef
aan de ingang van 't terrein van
de misdaad verwelkomen. Nog
voordat hij een woord had ge
zegd, sprak de burgemeester hem
reeds aan met een jovialiteit, die
een vervolg leek op de minzame
behandeling van de vorige mid
dag: „La la, m'n beste inspec
teur, de koetjes aan het melken?
Echt iets voor een vacantiegan-
ger, nietwaer!"
Terwijl Snoeper met een min
achtend vertoon van onverschil
ligheid langs Steenharses stond
heen te staren, bracht de politie
man de burgemeester op de hoog
te van de verwaarlozing waaraan
de geit ten prooi was gevallen.
„Nu, maer, Steenharses", zo
reflecteerde de burgervaer, „dat
is affreus, zag! Ik weet raed, m'n
geste. Bij deze wijs ik jou de geit
in eigendom toe. Draag zorg voor
haar, jae!"
De inspecteur was het eerste
moment te verrast om t£ weten
wat hij zeggen zou. Eindelijk her
vond hij genoeg tegenwoordig
heid van geest om „dank u zeer,
burgemeester" te stamelen. En
daarna, al de tijd dat hij achteraf
bij de rustig grazende geit stond
toe te zien hoe het nieuwsgierige
den zijn hersens zich opnieuw
bezig met de vraag, waarom de
burgemeester zo opvallend naar
de gunst van zijn ondergeschikte
dong...
(Wordt vervolgd)
