BINNEN- EN BUITENLAND
OERJANSEFs
[wyLï <==~l^)<icjloek
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PR0F
I
Feuilleton
DE ECHO VAN HET ZfHDEN VAN MAANDAG 4 APRIL 1960
derwijs zal zijn tot heil van de
jeugd in deze omgeving.
OP DE GOEDE WEG
Dr. W. H. Capel, inspecteur bij
het chr. gymnasiaal en middel
baar onderwijs, zei in zijn toe
spraak dat er alle reden is om 't
bestuur van het Willem van
Oranje College met deze fraaie
uitbreiding geluk te wensen, om
dat hieruit blijkt dat men met de
school op de goede weg is en dat
de oprichting destijds een daad
van wijs beleid is geweest. Te
vens toont deze uitbreiding aan,
dat er grote behoefte bestaat aan
christelijk middelbaar onderwijs
in Brabant. Wat op deze en ande
re middelbare scholen nog ont
breekt, aldus dr. Capel. is de mo
gelijkheid tol een algemene niet
te zeer gespecialiserde opleiding
voor jongens. Hij sprak de hoop
uit, dat het nieuwe wetsontwerp
hiertoe mogelijkheden zou ope
nen.
MONUMENT
Namens hel gemeentebestuur
van Waalwijk sprak burgemees
ter Teijssen zijn vreugde uit over
het feit, dat het chr. onderwijs in
al zijn vertakkingen zich blijft
ontwikkelen en blijk geeft van
'11 grote bloei. In plaats en streek
neemt het Willem van Oranje
College een bijzondere plaats in
door zijn principiële grondslag in
opvoeding en onderwijs. Het geeit
niet alleen een intellectuelefor
ming, maar ook een begeleiding
naaf christelijke oriëntallie op
weg naar de volwassenheid, al
dus burgemeester Teijssen, die
hijzonder dank bracht aan drs.
Schouten voor zijn wcrk in liet
belang van het onderwijs en het
leven in onze gemeenschap.
Na de moeilijkheden in ver
band met de stichting van de
school te hebben gememoreerd,
onderstreepte de burgemeester
dat prot.-chr. Nederland ui deze
school een monument heeft op
gericht, duurzamer dan metaal.
Dit moet voor plaats en streek
een aansporing zijn om de school
alle mogelijke steun te verlenen,
zowel ideëel als materieel. Het
gemeentebestuur sluit zich gaar
ne aan bij de wensen en verlan
gens van het schoolbestuur en de
burgemeester hoopte dat hij
spoedig weer aanwezig zou mo
gen zijn om nog weer nieuwe ge
bouwen te openen. Aan verdere
uitbreiding zal het gemeentel)-?,
stuur gaarne alle medewerking
verlenen, aldus de burgemeester,
die ten slotte de hoop uitsprak,
dat de school onder Gods zegen
werkzaam zou mogen zijn tot
heil en zegen van de jeugd uit
plaats en streek.
Door ds. Vink werden alle
sprekers in een persoonlijk woord
bedankt voor hun gelukwensen
en waarderende woorden.
Het officiële deel van deze bij
eenkomst werd door ds. Yreag-
denhil uit Den Bosch met gebed
besloten.
TENTOONSTELLING
Hierna werden de aanwezigen
in de gelegenheid gesteld om de
nieuwe uitbreiding te bezichtigen
en een kopje koffie met gebak te
gebruiken in de nieuwe muziek
zaal, welke door ir. Tak van N.V.
Philips werd uitgerust met de
modernste akoustische snufjes.
Een bijzonder fraaie en prettige
zaal
Verder waren de aanwezigen
in de gelegenheid om de sobere,
maar goed verzorgde expositie
over modern Israël te bezichti
gen, welke door de leerlingen
met medewerking van Israëlische
instanties in Nederland op keu-
rige wijze was ingericht.
IN ONTWIKKELINGSLANDEN
POSITIEF BELEID VAN
WESTERSE INDUSTRIE
In de algemene vergadering
van aandeelhouders van de N.V.
Philips' Gloeilampen-fabrieken
heeft de president, ir. P. F. S. Ot-
ten, een rede gehouden over ver
breiding van welvaart over de
wereld. De vrijheid in de wereld,
aldus ir. Otlen, is er in hoge ma
te mee gediend, dat de Westerse
industrielanden er door een posi
tief beleid ten aanzien van de
ontwikkelingsgebieden toe bij
dragen, dat deze ondanks de be
staande politieke tegenstellingen
lussen Oost en West zich zelve
kunnen zijn en blijven. Ir. Otten
constateerde, dat de naoorlogse
welvaart zich opnieuw, en zelfs
in sterkere mate dan vóór de oor
log, geconcentreerd heeft in het
betrekkelijk kleine geïndustriali
seerde deel van de wereld, en dat
dit in schrille tegenstelling staat
tot het uit materieel oogpunt
vaak uitzonderlijk lage levens
peil in vele ontwikkelingslanden.
Een verheugend verschijnsel
achtte hij het dat men zich steeds
beter realiseert, dat het in het be
lang is van de gehele mensheid,
te streven naar een verbreiding
van de welvaart over de wereld.
AUTOBUSDIENST
NEDERLAND—SPANJE
De regeringen van Spanje, Ne
derland en de daartussen gelegen
landen hebben aan de Autocar
maatschappij BraBenA te Breda
concessie verleend voor het on
derhouden van een internationa
le autobusdienst tussen Neder
land en Spanje.
In de periode van half april
tot half oktober vertrekt deze
dienst elke zondag vanaf Am
sterdam en elke donderdag van
af Barcelona.
Dit is de tweede internationale
lijndienst concessie, welke deze
Bredase onderneming wordt toe
gekend.
ONRUST BREIDDE ZICH UIT
MET NIEUWE MARS
Door een nieuwe razzia onder
leiders van Afrikaanse organisa
ties heeft de regering-Verwoerd
getracht haar greep op de 8V2
miljoen negers van de Unie van
Zuid-Afrika te versterken. Bij de
234 arrestaties van woensdag,
kwamen er donderdag nog 44 bij.
Eén belangrijk man is aan de po
litie ontsnapt. Oliver Tambo, de
president-generaal van het Afri
kaanse Nationale Congres. Hij is
zonder pas en zonder vergunning
van de politie gevlucht naar het
Britse protectoraat Betjsoeana-
land en is nu op weg naar New
Vork om het Zuidafrikaanse ras
senprobleem voor de Veiligheids
raad van de UNO toe te lichten.
COMPLOT ONTDEKT TOT
ONTVOERING VAN
SOEKARNO
De geheime dienst van het In
donesische leger heeft een com
plot van rebellen opgerold, dat
van plan was president Soekarno
generaal Nasoetion en premier
Djoeanda te ontvoeren. Dit werd
bekend gemaakt door 't dagblad
Merdeka. Het leger weigerde op
dit bericht commentaar te geven.
„Het was niet voor publicatie be
doeld", zei de woordvoerder, ko
lonel Soenarjo.
De chef van de veiligheids
dienst, luitenant-kolonel Magen-
da, legde verband tussen 't com
plot en de luchtaanval op het
paleis van Soekarno en de aan
val op de cavalerieschool te Ban
doeng. De Daroel Islam en de re-
bellenorganisaties Perinesta en
de tegenregering op Sumatra
hebben volgens hem ook met de
ze acties te maken. Het leger is
van
„De Echo van het Zuiden"
GEHEIM
De allereerste Nederlandse
detective-roman uit de ijstijd
door
J. ERSEBEEK
32).
Een ogenblik bleef Steenhar-
ses in dubio. Het onderzoek, dat
hij op het moment uitvoerde,
kon niet meer als officieel gel
den, nadat burgemeester Van
Hameren zo duidelijk te kennen
had gegeven, dat hij de zaak van
de eilandmoord als gesloten be
schouwde. Maar door zulke klei
nigheden liet Steenharses zich
niet van zijn voornemen afbren
gen. Hij kroop dus verder naar
binnen, hetgeen ter oorzake van
de stijf verbonden linkerknie
minder vlot geschiedde.
De inwendige situatie van het
krappe vrijgezellenhol was met
een oogopslag te overzien. Hoofd
zakelijk leegte, behalve links de
stapel potjes en pannetjes en
daarnaast een stenen knots op
de grond. Alsmede hangend aan
een van de stutsstaken Snoepers
overjas: een volledig versleten
berehuid van inferieure kwali
teit. De overjas aan de staak deed
de inspecteur tot de conclusie
komen, dat Holendams nestor in
ieder geval reeds weer thuis ge
weest was na zijn eventuele be
zoek aan de ijsvelden. Want zelfs
een asceet als Snoeper zou zich
niet zonder overjas in die koude
streken wagen.
E11 de stenen knots? Die kon
heel slecht als bewijs of grond
voor vermoeden dienen. Want in
elke koepel woning van Holen-
dam kon men een dergelijk wa
pen aantreffen. Steenharses be
keek de knots heel precies, doch
vond er geen bizonder spoor op.
Bij de verzameling keukengerei
zag hij ook een bak van chicorei-
wortel staan, hetgeen hem zwak
jes deed grinniken. En boven uit
de nok van de lage koepel ben
gelde nog het lianentouw met de
lege lusMaar nergens de re-
Questeen. En waar vertoefde de
bewoner van het hol op dit
maagdelijke morgenuur? Kon hij
niet elk ogenblik thuis komen...
De speurder nam het risico
van een onprettige ontmoeting
op de koop toe. Hij boog op een
knie, het verbonden linkerbeen
in staat van paraatheid gebracht,
zo is officieel bekend gemaakt.
BOMMENWERPER NEERGE
STORT IN LITTLE ROCK
Een B-47 straalbommenwer-
per is donderdag boven Little
Rock ontploft en neergestort in
het centrum van de stad. Wrak
stukken van het kolossale toestel
vernielden zes huizen en sloegen
een krater met een middellijn van
acht meter in de grond bij het
Kapitool. Drie bemanningsleden
werden dood aangetroffen in het
brandende wrak. Eén man wist
zich per parachute te redden,
maar hij liep verschrikkelijke
brundwonden op. In het puin van
de vernielde huizen zijn twee do
den geborgen, een man en een
vrouw.
KUNSTMAAN ZENDT FOTO'S
VOOR WEERBERICHTEN
Een nieuwe Amerikaanse sa
telliet, „Tiros I" genaamd, wen
telt rond de aarde en maakt met
twee kleine televisie-camera's
vanaf ongeveer 000 kilometer
hoogte opnamen. Deze opnamen
zijn bestemd voor de weerkundi
gen, die met deze nieuwe metho
de hopen straks veel nauwkeuri
ger weersvoorspellingen te kun
nen doen. „Tiros I" is de eerste
van twee metereologische proef-
satellieten. Slagen de proeven
met deze twee kunstmanen, dan
zal later een net van weersatel-
licten rond de aarde worden ge
hangen, dat van groot belang zal
zijn voor lucht- en scheepvaart,
voor de landbouw en het dage
lijks leven. Ook zal het dan mo
gelijk zijn stormen en orkanen in
opbouw tijdig te bemerken en al
le voorzorgsmaatregelen te tref
fen. Volkskr.
VEILIGHEIDSRAAD MAANT
VERWOERD
De Veiligheidsraad van de Uno
heeft met 9 stemmen voor en 2
onthoudingen een resolutie aan
genomen, waarin de rassenpoli
tiek van de regering-Verwoerd
wordt veroordeeld. Engeland en
Frankrijk hebben zich van stem
ming onthouden.
In de resolutie wordt de Zuid
afrikaanse regering gemaand
„haar beleid van apartheid en
rassenonderscheid" te laten va
ren. De secretaris-generaal van
de Uno, Hammarskjöld, krijgt
lot taak met de regering-Ver
woerd contact op te nemen.
DRIE DODEN IN DURBAN
Durban was vrijdag voor de
tweede maal het doelwit van een
opmars van groepen Afrikanen,
die naar de gevangenis van de
stad wilden trekken om de vrij
lating te eisen van neger-leiders,
die daar zijn opgesloten na de
grote razzia van dinsdag en
woensdag. De politic-eenheden,
die de gevangenis bewaken, open
den het vuur en reden met pant
serwagens op de menigte in. De
betogers sloegen op de vlucht.
Zes Afrikanen, onder wie een
vrouw, bleven op de grond lig
gen. Drie van hen waren dood.
De negers kwamen uit Cato Ma-
nor, van oudsher 'n roerige-wijk.
GOEDERENTREIN ONT
SPOORD NA BOTSING MET
ZANDTREIN
Machinist rijdt door onveilig
sein: twee gewonden.
Vrijdagmorgen om tien minu
ten voor vijf zijn met een gewel
dige klap in Harmeien, bij de af
takking van de spoorlijn naar
Amsterdam via Breukelen, een
goederentrein en een zandtrein
frontaal met elkaar in botsing
gekomen. Omwonenden kwamen
op het enorme lawaai toesnellen
en vreesden, toen zij de grote ra
vage aanschouwden, het ergste.
Er bleken slechts twee perso
nen, van wie één vrij ernstig, ge
wond te zijn. De verdere gevol
gen zijn beperkt gebleven tot ma
teriële schade, die echter van
grote omvang is. Ook is een ern
stige stagnatie in de treinenloop
ontstaan.
NETTO WINST KON. SHELL
MET 11% GESTEGEN
De Koninklijke Nederlandse
Petroleum Mij. stelt voor over
1959 een dividend van 5,25 gul
den per aandeel van 20 gulden
uit te keren, dus 26% pet. tegen
25 pet. of 5 gulen per aandeel
over 1958. Voorts wordt voorge
steld ten laste van de agio-reser-
sc 2 pet. uit te keren in aandelen,
voor het eerst delende in de winst
over het boekjaar 1960.
Het netto resultaat van de
Ivoh. Shell-groep steeg in 1959
met 11 pet. tot 175.5 miljoen pond
stell ing tegen 158,8 mil joen pond
sterling in 1958.
Menig lief Waalwijks meisje heeft
zich met betrekking tot de Waalwijk-
se filmplannen te laat gerealiseerd,
dat het j.l. vrijdag 1 april was. Heel
lang geleden verloor Alva op die dag
z'n bril, weet u nog welZeer erken
telijk was de franse regisseur overi
gens voor de ingezonden verhalen en
foto's en ronduit getroffen was hij
door de twee warme en natuurlijke
foto's van twee vriendinnen en hij
betreurde het dan ook zeer, dat hij
gisteren niet meer hier was om aan
de gevraagde afspraak gevolg te ge
ven.
Onder alle lezers van dit blad was
er één, die deze aprilgrap helemaal
niet kon waarderen en in alle ernst
de vraag gesteld heeft waarom men
nu weer de „kleine man" moest heb
ben. Hij heeft een vers het licht doen
zien, waarin hij zegt dat de redactie
van dit blad er de weeromstuit (nieu
we ziektevan krijgt en dat zij in
haar eigen soort moet blijven. Voor
dergelijke mensen moest 1 april
eigenlijk niet bestaan, want de pre
tentieloze voor-de-gek-houderij van
deze dag gaat ten enenmale aan hen
voorbij. Misschien echter wil de re
dactie van dit blad voor het komend
jaar een aristocratische of intellec
tuele aprilgrap overwegen. Elders in
dit blad kunt u het ongesigneerde vers
van deze inzender lezen.
Ik geloof dat we deze le april
moeten zien als een soort Persdagals
een dag, waarop de journalisten en
verslaggevers, die het hele jaar door
voor ons bezig zijn de ernst des le
vens bijeen te garen, hun lezers eens
een keer voor de gek mogen houden
op een wijze waaraan echt niemand
zich zal stoten, ook niet de z.g.
kleine man", die zelf het smake
lijkst weet te lachen om deze grap
pen, zelfs wanneer hij bij de neus
genomen wordt.
Ik zou het dan ook van harte toe
juichen wanneer deze le april werd
verheven tot Persdag, zoals we ook
een Moederdag, Vaderdag, Valentijn-
dag en zoveel andere dagen hebben.
Laat die persmannen eens één dag
lol hebben door allerlei gekke dingen
in de krant te zetten (voor zover ze er
al niet instaan) en verras die meneer
of die juffrouw, die zo trouw uw
vergaderingen, uitvoeringen, bijeen
komsten, wedstrijden etc. bezoekt,
met een rokertje of een snoepertje
of als u hem of haar kwijt wilt, met
een tijdbom. Op die dag zou bijv. de
gemeente de persmannen een beschei
den lunch kunnen aanbieden, waarbij
dan de toneelverenigingen wat vers
jes en heilwensjes zouden kunnen op
zeggen en de harmonieën wat gezel
lige tafelmuziek zouden kunnen pro
duceren. Voor de gezamenlijke bur
gerij zou het op die dag leuk zijn een
geschenk onder couvert plus wat
kapstokken aan te bieden, want
er worden tegenwoordig maar
bitter weinig kapstokken met ju
bilea en zo gegeven. Schemer
lampjes blijven het nog goed doen
evenals dressoirlopertje, terwijl tévé-
tafeltjes een goede toekomst tege
moet gaan. Een bal champêtre in de
voorjaarswei zou deze feestdag moe
ten besluiten, met - indien de geld
middelen toereikend zijn - een klein
vuurwerk. Daarna worden de pers
mannen door vrolijke meisjes naar
huis gebracht en warm ingestopt,
want de volgende morgen is het weer
vroeg dag.
Wat een dag, die le april
Maar de inspecteur Alessandro
Fiasco was nog lang niet klaar
met zijn slachtoffer. „Als jij nou
toch toevallig de echte Alfredo
Pinanti was", teemde hij. „Als
dat nou toch eens zo was, waar
is dan je kaartje en waar zijn je
voetbalspullen?" „Mijn kaart
heb ik verloren en mijn koffertje
is gestolen...", kreunde de arme
Alfredo Pinanti en hij huilde
haast van woede. „Jonge, jon
ge, jonge, wat hangt het leven
van bcrocpsvoetballers toch van
loevalliüheidjes aan elkaar", zo
sneerde Alessandro Fiasco. „Dat
verliest maar uitnodigingskaar
ten en dat laat maar koffertjes
stelen of het niks is. Weet je wat
je nou doet, joh? Vertel jij die
smoesjes maar eens op 't bureau
aan de hoofdcommissaris. Ik zal
je vrij vervoer geven. Hahaha!"
De inspecteur haalde nu een
fluitje te voorschijn, ontlokte er
een aantal zéér schrille en schelle
tonen aan en toen dook er als het
ware uit het niets een overval
auto oj). Uit die auto dook een
zéér potige agent op en deze had
waarlijk niet veel aansporingen
nodig om tot actie óver te gaan.
Hij greep de arme Alfredo Pinan
ti beet en wierp hem zonder veel
omhaal in de auto. „Kranig
werk, agent", mompelde Alessan
dro Fiasco goedkeurend. „Dat
had ik je niet kunnen verbeteren.
Afijn, 11011 kan ik zelf ook nog
naar de voetbalwedstrijd gaan,
want de gezochte schavuit is ge
pakt". Ja... die voetbalwed
strijd... daar was alles uiteinde
lijk 0111 begonnen. Wat dat aan
gaat, herinneren we ons natuur
lijk nog wel, dat brigadier Piet,
alias Alfredo Pinanti, de twee
schurkachtige Italianen zag aan
komen in gezelschap van Karei
Kleuntjes, de semiprof tegen wil
en dank. „Oef!" zuchtte Piet.
„Die twee petmannetjes mogen
hier in géén geval binnen!" En
handig nam de brigges de nodige
maatregelen. Hij begaf zich snel
naar de deur van de kleedkamer,
waar dat vurige controleurtje
nog steeds stond te controleren.
„Zie je daar die twee malle
schobbejakken aankomen?" al
dus fluisterde hij het ventje in
diens oor. „Laat ze niet naar bin
nen, want ze hebben met de hele
voetballerij geen zier uit te staan.
Het zijn aileen maar opdringeri
ge autogrammenjagers."
stokkerig opzij schuivend en be
gon met beide handen systema
tisch de zandbodem van het hol
te doorwroeten. Het was een on
hygiënisch karwei, dat veel stof
deed opwaaien en zonder resul
taat bleef. Wat viel er verder
nog te doorzoeken. Het erf bui
ten? Onbegonnen werk. Want
als Snoeper het re?ue niet in zijn
hol had, kon hij dit net zo goed
overal elders weggestopt hebben.
Nijdig schudde Steenharses aan
de versleten overjas, die tegen de
wand hing, met geen ander doel
dan lucht te geven aan zijn be
dorven humeur. En zacht ritse
lend langs de lemen wandspecie
gleed er iets tussen het berevel
uit.
De inspecteur raapte het voor
werp schielijk op. Hij had er en
kele ogenblikken voor nodig 0111
lot het besef te geraken, dat hij
eenSinterklaasmombakkes
in zijn hand hield: een plat pa
pieren gelaat met uitgespaarde
neus- en ooggaten als van een
doodskop; met een spitse mijter-
vorm er boven en een monster
lijk uitwaaierende vlasbaard er
onder aangeplakt, maar boven
dien was het gehele ding met
lichtende verf bestreken, zodat
de vorm er van in het halfdon
ker duidelijk uitkwam.
Van z'n nijdige stemming kon
Steenharses niet terstond op een
vrolijk gezicht overschakelen.
Hij debraycerde dus alleen maar
tot een gesnuif, dat zowel bin
nenpret als nieuwsgierige verba
zing deriionstreerde. De ouwe
Snoeper zou er toch geen gehei
me Sinterklaaspraktijk op na
houden?!
Bijna had de inspecteur het
rare ding weer teruggestopt ach
ter de berejas. Maar op het laat
ste ogenblik bedacht hij zich. Hij
rolde het mombakkes in elkaar
en draaide het span-elastiekje er
omheen. Hij gevoelde geen lust
0111 op Snoepers terugkeer te
wachten.
De doorgemaakte nacht recht
vaardigde ruimschoots zijn in
tens verlangen naar een flinke
tuk. Met het opgerolde mombak
kes in de hand werkte hij zich
door het kruipgat de frisse mor
genlucht in. Op straat was nog
geen mens te zien. Juist toen hij
bij zijn eigen woning terugkeer
de, schoten de eerste zonnestra
len over het oerwoud. Steenhar
ses bukte terloops naar de yog-
hurtfles, die naast de ingang van
itëÖ3* -«dL±
zijn koepel stond; het was de le
ge fles van de vorige dag. Wate
ring had op zijn morgenronde
deze kant van het dorp dus nog
niet bereikt. „Wat is die ouwe
waterplenser gek laat vanmor
gen!" constateerde de inspecteur
brommend. Hij wilde naar bin
nen gaan; herinnerde zich echter
de geit en liep naar het achter
erf. Het mombakkes duwde hij
achter zijn tijgerhuid.
Marietje verwelkomde haar
nieuwe meester met een aanhan
kelijk gemekker, dat in staat was
het bezeerde gemoed van de po
litieman enigermate te balsemen.
Steenharses schoof een boom
stronk bij en een stenen kom. Op
stuk van zaken had hij de melk
boer eigenlijk niet meer nodig,
zij het alleen nu en dan voor een
halfje yoghurt.
Welcfra spoot het vette nat in
schichtige witte stralen omlaag.
Steenharses' handen werkten au
tomatisch en zijn gedachten
huppelden opnieuw langs de
reeks feiten, welke in verband
stonden of konden staan met de
eilandmoord: mogelijke motie
ven, ontbrekende alibi's, de op
twee-en-lwintig uur stilstaande
zonnewijzer, de dreigbrief, Van
Hamerens plotse edelmoedigheid
de vreemde gedragingen van
Watering bij en na de begrafe
nis, de ongeïdentificeerde derde
borrel kom, het aangetekende re-
Que, de starre verbazing op Oer-
jansens dode gelaatEn het
Sinterklaasmombakkes
Meer uit ambtelijke nauwge
zetheid en als compensatie voor
het niet vinden van de re?ue-
steen, had Steenharses dit mom
bakkes meegenomen. Aan moge
lijk verband met de eilandmoord.
had hij niet direct gedacht. Maar
nu moest hij zich opeens zijn
eigen verbazing bij de aanschou
wing van dit rare voorwerp her
inneren. En het leek wel, of de
gedachte aan het mombakkes
ook stimulerend werkte op het
vermoeden, dat in Steenharses'
onderbewustzijn in kiem gescho
ten was, toen Tony met zijn
staartpunt naar de brandewijn-
fles in Beitelman's hand kwis
pelde. Die brandewijnfles en dat
mombakkes...? Sloeg dat niet op
elkaar als een tang op een var
ken?
(Wordt vervolgd).
14J*.
c>>iT srutvc