wAALwijkse en lAnqstRAAtse couraiu PIET VAN DER VELDEN VOLGDE ZIJN TWEE BROERS NAAR FRANKRIJK H JP Jet /tvy/i <=^t)acjloeL Wat is Kleding van deze tijd voor moderne mannen van alle leeftijden naar aanwijzingen van Drijver exclusief voor gemaakt. 98.- 128.- 168.- Heuvelstraat 34 - Tilburg VRIJDAG 8 APRIL 1960 83e JAARGANG No. 28 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij Antoon Tielen Hoofdredacteur: JAN TIELEN Gironummer 50798 Dit blad verschil nt 2 x per week Opgericht 1878 Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk - Tel. 2621 Kaatsheuvel: Tel. 2002 - Dr. van Beurdenstraat 8 Abonnement 22 cent per week per kwartaal 2.85 3.10 franco p. p. Advertentieprijs: 10 cent per m.m. Contract-advertenties speciaal tarief. Tel.-adres: „Echo" Drie Waalwijkse boerenzoons ploegen voort in de Haute-Vienne Steeds kleiner wordt het domein van de Nederlandse boer. Elke dag brokkelen de grenzen van zijn land verder af, want de be- ton-stalen huizenrijen van steden en dorpen zijn niet bang van schrikdraad, ze lachen er om met blinkende Vensters. De on verzadigbaar voortschrijdende industralisatie vreet grote brok ken weelderig land uit wat eens veilig en onaantastbaar boeren- bezit leek. Draglines keren het groene tapijt van de weiden naar de zelfkant en wegenwalsen trekken harde snelheidsbanen over de geurende voren der akkers. Het wilgenpaadie met de water vogels wordt een straat met kinderen uit koolzaad groeien machines, uit tarwe transportbanden; de leeuwerik wordt een rookpluim uit een fabrieksschoorsteen. Nederland groeit. En waar is het einde De boer retireert. Hij moet wel. Zijn bedrijf schrompelt in. Be drijven waar het gehele boerengezin werk en een bestaan vindt, worden met de dag schaarser. Er moet worden omgezien naar an dere bestaansmogelijkheden. Veel boerenzoons, voor wie het oude familiebedrijf geen perspectief meer biedt, stappen over naar de industrie, die bovendien op velen 'n groeiende aantrekkingskracht uitoefent door hogere lonen en geregelde arbeidstijden. Voor wie echter boer is in merg en been en van geslacht op ge slacht, is deze stap van levende aarde naar koud beton onmoge lijk; voor wie de grootste trots en de diepste vreugde gelegen zijn in het betasten van de berstende korenaar, is een schroef- sleutel een onding; voor wie grond en vee de grootste rijkdom zijn, is het dikkere loonzakje aan het einde van de fabrieks- week maar een armzalige belóning. Een echte boer aardt niet in beton en staal. Zulke jongens waren en zijn Sjaak, Jan en Piet van der Vel den uit de Waalwijkse 2e Zeine West. Toen enkele jaren terug bleek dat het ouderlijk bedrijf geen voldoende bestaansmoge lijkheid bood voor drie energieke jonge boeren, toen stapten ze niet de fabriek in. Ze keken om zich heen over de grenzen van het eigen land, want een boer wil ploegen, waar ter wereld ook. Canada? Australië? Nieuw-Zeeland? Zuid-Amerika? Nee, 't geluk bleek dichter bij huis te liggen, in Frankrijk. In december 1954 vertrokken Sjaak en Jan van der Velden naar Lesignac in dc Franse Haute-Vienne. Dinsdag j l. volgden Piet en zijn echtge note Dini de Wit uit Drunen naar het dorp Cheronnac, op 12 km. afstand van de plaats waar Sjaak en Jan reeds een bloeiend be drijf van 00 ha. bezitten. Waalwijkse boeren grijpen rijke kansen in Frankrijk Sjaak en Jan van der Velden, die in 1954 naar het franse dorp Lesignac gingen, om zich daar op een 57 ha. groot boerenbedrijf een nieuw bestaan op te bouwen Het boerenvak mag dan wat minder romantisch en poëtisch zijn dan de dichters en roman schrijvers ons willen doen gelo ven, nergens treft men een zo grote verknochtheid aan en ver- groeid zijn met het werk aan als ij de boer, de echte boer in hart en ziel. Daarom trokken Sjaak en Jan v. d. Velden, toen 't eigen land geen mogelijkheden meer bood, naar Frankrijk. Ze deden dat niet uit zin naar avontuur of uit verlangen naar een onbekend land, maar uit volle overtuiging, omdat ze boer waren en wilden blijven. En als dat in Nederland niet ging, dan maar elders. Niet onbesuisd Ze deden dat ook niet hals over kop en zonder te weten wat hun te wachten stond. Samen met vader en moeder overlegden ze eerst lang en goed en gingen eerst eens poolshoogte nemen, want Frankrijk mag dan vandaag de dag vlak naast de deur zijn, onbesuisde stappen zijn nog geen enkel boerenbedrijf ten goede ge komen. En zo trok Sjaak eerst naar Metz en werkte daar op een boer derij om het Franse boerenleven te leren kennen. Intussen gaf hij ogen en oren goed de kost en wachtte zijn kans af. Na dertien maanden kwam die kans en zij lag in het dorpje Le signac in de Haute-Vienne, waar van Limoges de hoofdstad is. Er lag daar een boerderij welke ei gendom was van een graaf, die zijn bezit altijd zelf verzorgd had, maar dit thans aan een ander in huur wilde overdoen om zelf rus tig op zijn kasteel te gaan wonen. Mijnheer de graaf wist precies wat hij wilde, een nederlandse goed katholieke boer, niet meer en niet minder. Via kennissen kwam Sjaak v. d. Velden in con- welgevallen naar de franse meis jes, die overal, ook midden in de Haute-Vienne, even charmant zijn. Ten slotte waren het Berna- dette Serdain en Alice Vigier, die hun hart verloren aan de twee stoere en bekwame Hollanders. Bernadette trouwde met Sjaak en Alice schonk haar liefde aan Jan. Onder de energieke en deskun dige aanpak van Sjaak en Jan is het bedrijf intussen niet alleen in omvang gegroeid, maar ook in opbrengst tot grote bloei geko men. Piet volgt De enthousiaste berichten, die vanuit Frankrijk het eenvoudige boerenbedrijf aan de Waalwijkse 2e Zeine bereikten, hebben er ten slotte toe geleid, dat ook Piet be sloot om zijn beide broers naar Frankrijk te volgen. Hij had daar in Frankrijk in Sjaak en Jan uit stekende bemiddelaars zitten en de Fransen, die de beide franse Waal wij kers hadden leren waar deren als bekwame vakmensen en behulpzame en hartelijke bu ren, waren maar wat blij dat ze een boer uit hetzelfde „ras" naai de Haute-Vienne konden halen. En zo was er voor Piet dan ook al heel gauw een boerderij van 28V2 ha. beschikbaar in Cheron nac, dat 12 km. van Lesignac ver wijderd ligt. Toen begon voor Piet de amb telijke papiermolen te draaien, want ook hij zou nederlands vee, zaaigoed en materiaal meene men. Wij hebben eens een blik in die enorme papier-rompslomp kunnen slaan en zijn daarbij tot de conclusie gekomen dat je als mens gemakkelijker de grens over komt dan als koe of paard. Een koe heeft namelijk drie pas sen nodig voor zij de grens over mag en vandaar dan ook wellicht dat men zo weinig koeien op va kantie naar het buitenland ziet gaan. Voor de koeien, kalveren, paard, stier en hond lag daar op de tafel bij moeder v. d. Velden een indrukwekkende berg papier, waarop het signalement tot in de kleinste bijzonderheden moest worden ingevuld. Piet nam echter toch nog meer mee dan zijn twee broers, name lijk zijn vrouw. Ongeveer zes we ken geleden is hij getrouwd met Dini de Wit uit Drunen en sa men zullen zij nu trachten 0111 daar in Cheronnac een bloeiend boerenbedrijf op te bouwen, het geen hun met Gods zegen onge twijfeld zal gelukken. Ze hebben er zelf alle vertrouwen in, omdat ze weten wat hun te wachten staat. Per slot is dit deel van f rankrijk voor hen geen onbe kend land. Nadat maandag twee wagens \ol huisraad en dinsdag het vee was ingeladen, zijn ze vertrokken naar liet hart van Frankrijk, waar ze ïr.et vreugde welkom zijn geheten door Sjaak en Jan, in wie zij twee waardevolle advi seurs zullen vinden. Met z'n tweeën Met het vertrek van Piet en Dini is het stil geworden in de boerderij aan de 2c Zeine, waar vader en moeder alleen zijn ach tergebleven. Maar bedroefd, nee. Och, het is altijd wel even een moeilijk ogenblik wanneer dc kinderen de wereld intrekken, maar daarnaast is het toch ook grote vreugde te weten dat ze een goede bestemming hebben be reikt, de beste bestemming die een sterk en trouw boerenge slacht zich maar wensen kan. Vader en moeder v. d. Velden zijn mensen van weinig woorden. Rustig en rechtdoor zijn ze hun weg door het leven gegaan. Ze hebben hun kinderen geleid en opgevoed tot wat ze nu zijn, boe ren in merg en been. Daarom hebben vader en moeder van der Velden alleen maar geknikt en gezegd dat het goed is zo. Ze zijn dankbaar en trots dat hun kinde ren de stein van het bloed niet verloochend hebben en met grote durf en vertrouwen de stap naar een nieuw beslaan in een vreemd land hebben gezet. En dan daar bij, Frankrijk is zo dichtbij! Va der en moeder v. d. Velden zijn er al eens geweest en weten pre cies wat hun kinderen daar ge vonden hebben. En vanuit Frank rijk is de weg naar het ouderlijk huis ook maar kort, er ligt geen oceaan tussen. Er zal in Waal wijk nog vaak genoeg bezoek ko men vanuit Lesignac en Cheron nac. Zo vonden drie energieke Waal wijkse boerenzoons een bestem ming, die het eigen land hun niet meer kon bieden. Wij wensen hun daar in het hart van Frank rijk alle geluk en voorspoed. Goede grond, rijke oogst en een gelukkig en tevreden leven! tact met dc graaf en deze nodigde hem al direct uit 0111 eens een be zoek aan het bedrijf te brengen. Het was inderdaad een bedrijf dat Sjaak daar vond op de vrucht bare Lesignacse kleigrond; 57 ha. groot en met indrukwekkende gebouwencomplexen. En Sjaak egreep dat hij dat natuurlijk al leen nooit zou kunnen klaren, zelfs niet als de dag 40 uren tel de. Daarom ging er direct een te legram naar Waalwijk en kort daarop kwam broer Jan naar Le signac. Samen hebben ze daar al les eens goed bekeken en tenslotte maakte een contract drie men sen gelukkig: twee Waalwijkers en een Fransman. Papier, papier, papier Dat was het eerste en belang rijkste deel van de emigratie van Sjaak en Jan v. d. Velden, maar 't moeilijkste en zwaarste moest nog komen. Twee maanden heeft het geduurd voordat Sjaak en Jan zich definitief op weg naar Frankrijk konden begeven. Er was immers besloten om goed nederlands vee, zaaigoed en ma teriaal mee te nemen. Om al dit kostbare goed uit Nederland in België, uit België en in Frankrijk te krijgen, zijn echter enorm veel papieren en tientallen keuringen nodig. Dan pas blijkt hoeveel karrevrachten papier de adminis tratieve sector verslindt. Maar eindelijk, na twee maanden, was het dan toch zover dat Sjaak en Jan v. d. Velden met een hele boerderij achter zich aan naar Lesignac konden vertrekken. Ze zijn daar bijzonder hartelijk door de Fransen ontvangen, want goede en bekwame boeren zijn in Frankrijk bijzonder welkom. En ja, omdat een boer alleen eigen lijk maar een halve boer is, ke ken Sjaak en Jan al spoedig met Piet van der Velden en Dini de Wit zes weken geleden ge trouwd volgden j.l. dinsdag Sjaak en Jan. Hun nieuwe thuis ligt in Cheronnac, op 12 km. afstand van Lesignac DE GAULLE IN LONDEN GROOTS ONTVANGEN Zestien jaar nadat hij met de invasielegers meetrok om een vernederd en verslagen Frank rijk te bevrijden, keerde generaal Charles de Gaulle dinsdagmorgen in Londen terug als president van de Vijfde Republiek. En de Brit ten bewezen hem de hoogste eer die ooit aan 'n bezoekend staats hoofd te.beurt is gevallen. De president werd ontvangen door H. M. de Koningin, prins Philip en de regeringsautoritei ten. Het publiek langs de weg was enorm enthousiast. De Brit ten houden van Frankrijk en niet minder van De Gaulle. iv>eAr OSCAR VOOR „GLAS" VAN CINEAST BERT HAANSTRA Ondanks de staking van ac teurs en scenarioschrijvers is de gouden Oscars met de gebrui- 25 gouden Oscars met de gebrui kelijke praal gebeurd. De Oscar voor de beste korte documentai re film werd toegekend aan „Glas" van Bert Haanstra, die daarmee de eerste cineast in Ne derland is, aan wie deze hoge Amerikaanse filmonderscheiding werd toegekend. Tot beste film van het jaar 1959 werd uitgeroe pen „Ben Hur", terwijl als beste film in een andere taal dan het Engels de Oscar werd toegekend aan „Orfeu Negro". Met het warmer worden van de vriendelijke voorjaarszon loopt het met de voetballerij langzaam op een eind. In de amateursector steken de kampioenen al definitief hun kopjes op en torsen de zwakste broeders on ontkoombaar het rode achterlichtje. Sportvreugde en sportleedlachen en huilen, dat is het kenmerk van deze uitbottende dagen, beste mensen. IV.S.C. heeft weer haar bijzondere klasse getoond door opnieuw bijna kampioen te worden - toch mooi, de bescheidenheid van die jongens; Baardwijk heeft zich ook royaal on der de sterksten gerangschikt en R.K.C., dat zich in dit seizoen bij zonder wispelturig toonde, is de ge vaarlijke dans ruim ontsprongen. Blijft nog over ons Besoijense R. W. B., onze hoogste troef van dit sei zoen: Het zag er in de eerste helft van de competitie helemaal niet naar uit dat de tricolores hoge ogen zouden gooien. De prestaties waren niet om over naar huis te schrijven en we wisten niet of het bij de rood-wit- blauwen zou gaan vriezen of dooien. Uit tien wedstrijden werden met veel moeite tien punten bijeen gegaard, hetgeen bepaaldelijk geen aanwijzing was voor kampioensaspiraties. Maar toen, tengevolge van een of andere geheime behandeling die alle mystie ke krachten bij de Besoijenaren los sloeg, werden alle tegenstanders lachend en met een kwinkslag onder de voet gelopen. Elf wedstrijden brachten 22 punten in het laatje en dank zij dit indrukwekkende machts vertoon, is de situatie in Zuid I 3e klasse C momenteel zo, dat R.W.B. en het Oosterhoutse S.C.O. met 32 punten lijstaanvoerders zijn, gevolgd door een tweede Oosterhoutse kandi daat W.V.O., dat 30 punten bijeen voetbalde. Met nog één wedstrijd voor de boeg zou W.V.O. kansloos zijn, ware het niet dat het die laatste wed strijd tegen S.C.O. moet uitvechten. Bij winst zou W.V.O. daarmee ook op 32 punten komen en als R.W.B. er onverhoopt niet in zou slagen om a.s. zondag bij Veer se Boys beide punten in de wacht te slepen, dan zou een halve competitie tussen deze drie de kampioen moeten aanwijzen. Het zit in die afdeling dus boordevol griezelige spanning. Natuurlijk hopen en verwachten we dat het allemaal anders zal gaan. Het zou voor de zenuwen en zo het beste zijn, dat R.W.B. a.s. zondag Veer se Boys eronder houdt en dat de beide Oosterhoutse clubs de pun ten eerlijk delen. Dan zijn we van al le gezeur af. Indien echter S.C.O. en R.W.B. winnen of gelijk spelen, dan zal een beslissingswedstrijd (Feije- noord-stadion?) moeten uitmaken wie het kampioenspak mag aantrekken. De lucht hangt voor R.W.B. dus nog boordevol spanning. In het kader van deze sportieve spanning zouden we er goed aan doen om alle plaatselijke voetbal-con troversen even te begraven om krach tig te gaan duimen voor de Besoije naren, die ik bij deze dan een warm kloppend hart onder de riem wil ste ken. Met elf non-stop overwinningen achter de rug moet het a.s. zondag in Raamsdonksveer kunnen lukken. Hoe het moet hoef ik natuurlijk niet te vertellen, want met elf overwin ningen hebben de Besoijenaren be wezen dat ze begrijpen waar het bij voetbal om gaatom de bal. Het gaat bij voetbal altijd om de bal, al wordt in sommige wedstrijden wel eens een andere indruk gewekt, het geen we misschien wel op rekening van de communistische propaganda mogen schrijven. De bal is altijd hoofdrolspeler, de rest zijn min of meer geslaagde figuranten, zelfs de scheidsrechter, die er alleen maar op uit is roet in het eten te strooien. Verder is het belangrijk te weten, dat er met een nederlandse bal gespeeld wordt, die geen Duits verstaat en zich van spandoeken „Noch ein Tor!" niets, maar dan ook niets aan trekt. Een andere waalwijkse club heeft dat onlangs nog moeten onder vinden. Meer valt er van voetballen niet te zeggen. Het kampioenschap en een even tuele promotie van R.W.B. naar de tweede klas zal in Waalwijk overi gens wel een vreemde situatie schep pen. We krijgen dan namelijk de fi guur, dat de enige waalwijkse 2e klasser het slechtste voetbalveld be zit, zodat de gemeente met haar spiksplinternieuwe sportaccomoda- tie maar heel weinig eer zal inleg gen in de hogere voetbalregionen. En misschien is het gemeentebestuur dan ook wel de enige, die de andere kant op zit te duimen als dat R.W. B. nou maar niet promoveert! Dat zijn zo de sportzorgen van deze blinkende dagen, waarbij de een huilt en de ander lacht. Ik hoop van harte dat die Be soijense jongens het rukken! De tcho van het Zuióen

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1960 | | pagina 9