wAALwijkse en lAnqstRAAtse couraiu
PIET VAN DER VELDEN VOLGDE ZIJN
TWEE BROERS NAAR FRANKRIJK
H JP
Jet
/tvy/i <=^t)acjloeL
Wat is
Kleding van deze tijd voor
moderne mannen van alle
leeftijden naar aanwijzingen
van Drijver exclusief voor
gemaakt.
98.- 128.- 168.-
Heuvelstraat 34 - Tilburg
VRIJDAG 8 APRIL 1960
83e JAARGANG No. 28
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur: JAN TIELEN
Gironummer 50798
Dit blad verschil nt 2 x per week
Opgericht 1878
Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk - Tel. 2621 Kaatsheuvel: Tel. 2002 - Dr. van Beurdenstraat 8
Abonnement
22 cent per week
per kwartaal 2.85
3.10 franco p. p.
Advertentieprijs: 10 cent per m.m.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Tel.-adres: „Echo"
Drie Waalwijkse boerenzoons ploegen voort in de
Haute-Vienne
Steeds kleiner wordt het domein van de Nederlandse boer. Elke
dag brokkelen de grenzen van zijn land verder af, want de be-
ton-stalen huizenrijen van steden en dorpen zijn niet bang van
schrikdraad, ze lachen er om met blinkende Vensters. De on
verzadigbaar voortschrijdende industralisatie vreet grote brok
ken weelderig land uit wat eens veilig en onaantastbaar boeren-
bezit leek. Draglines keren het groene tapijt van de weiden naar
de zelfkant en wegenwalsen trekken harde snelheidsbanen over
de geurende voren der akkers. Het wilgenpaadie met de water
vogels wordt een straat met kinderen uit koolzaad groeien
machines, uit tarwe transportbanden; de leeuwerik wordt een
rookpluim uit een fabrieksschoorsteen. Nederland groeit. En waar
is het einde
De boer retireert. Hij moet wel. Zijn bedrijf schrompelt in. Be
drijven waar het gehele boerengezin werk en een bestaan vindt,
worden met de dag schaarser. Er moet worden omgezien naar an
dere bestaansmogelijkheden. Veel boerenzoons, voor wie het oude
familiebedrijf geen perspectief meer biedt, stappen over naar de
industrie, die bovendien op velen 'n groeiende aantrekkingskracht
uitoefent door hogere lonen en geregelde arbeidstijden.
Voor wie echter boer is in merg en been en van geslacht op ge
slacht, is deze stap van levende aarde naar koud beton onmoge
lijk; voor wie de grootste trots en de diepste vreugde gelegen
zijn in het betasten van de berstende korenaar, is een schroef-
sleutel een onding; voor wie grond en vee de grootste rijkdom
zijn, is het dikkere loonzakje aan het einde van de fabrieks-
week maar een armzalige belóning. Een echte boer aardt niet in
beton en staal.
Zulke jongens waren en zijn Sjaak, Jan en Piet van der Vel
den uit de Waalwijkse 2e Zeine West. Toen enkele jaren terug
bleek dat het ouderlijk bedrijf geen voldoende bestaansmoge
lijkheid bood voor drie energieke jonge boeren, toen stapten ze
niet de fabriek in. Ze keken om zich heen over de grenzen van
het eigen land, want een boer wil ploegen, waar ter wereld ook.
Canada? Australië? Nieuw-Zeeland? Zuid-Amerika? Nee, 't geluk
bleek dichter bij huis te liggen, in Frankrijk. In december 1954
vertrokken Sjaak en Jan van der Velden naar Lesignac in dc
Franse Haute-Vienne. Dinsdag j l. volgden Piet en zijn echtge
note Dini de Wit uit Drunen naar het dorp Cheronnac, op 12 km.
afstand van de plaats waar Sjaak en Jan reeds een bloeiend be
drijf van 00 ha. bezitten.
Waalwijkse boeren grijpen rijke kansen in Frankrijk
Sjaak en Jan van der Velden, die in 1954 naar het franse dorp
Lesignac gingen, om zich daar op een 57 ha. groot boerenbedrijf
een nieuw bestaan op te bouwen
Het boerenvak mag dan wat
minder romantisch en poëtisch
zijn dan de dichters en roman
schrijvers ons willen doen gelo
ven, nergens treft men een zo
grote verknochtheid aan en ver-
groeid zijn met het werk aan als
ij de boer, de echte boer in hart
en ziel. Daarom trokken Sjaak
en Jan v. d. Velden, toen 't eigen
land geen mogelijkheden meer
bood, naar Frankrijk. Ze deden
dat niet uit zin naar avontuur of
uit verlangen naar een onbekend
land, maar uit volle overtuiging,
omdat ze boer waren en wilden
blijven. En als dat in Nederland
niet ging, dan maar elders.
Niet onbesuisd
Ze deden dat ook niet hals
over kop en zonder te weten wat
hun te wachten stond. Samen
met vader en moeder overlegden
ze eerst lang en goed en gingen
eerst eens poolshoogte nemen,
want Frankrijk mag dan vandaag
de dag vlak naast de deur zijn,
onbesuisde stappen zijn nog geen
enkel boerenbedrijf ten goede ge
komen.
En zo trok Sjaak eerst naar
Metz en werkte daar op een boer
derij om het Franse boerenleven
te leren kennen. Intussen gaf hij
ogen en oren goed de kost en
wachtte zijn kans af.
Na dertien maanden kwam die
kans en zij lag in het dorpje Le
signac in de Haute-Vienne, waar
van Limoges de hoofdstad is. Er
lag daar een boerderij welke ei
gendom was van een graaf, die
zijn bezit altijd zelf verzorgd had,
maar dit thans aan een ander in
huur wilde overdoen om zelf rus
tig op zijn kasteel te gaan wonen.
Mijnheer de graaf wist precies
wat hij wilde, een nederlandse
goed katholieke boer, niet meer
en niet minder. Via kennissen
kwam Sjaak v. d. Velden in con-
welgevallen naar de franse meis
jes, die overal, ook midden in de
Haute-Vienne, even charmant
zijn. Ten slotte waren het Berna-
dette Serdain en Alice Vigier, die
hun hart verloren aan de twee
stoere en bekwame Hollanders.
Bernadette trouwde met Sjaak en
Alice schonk haar liefde aan Jan.
Onder de energieke en deskun
dige aanpak van Sjaak en Jan is
het bedrijf intussen niet alleen
in omvang gegroeid, maar ook in
opbrengst tot grote bloei geko
men.
Piet volgt
De enthousiaste berichten, die
vanuit Frankrijk het eenvoudige
boerenbedrijf aan de Waalwijkse
2e Zeine bereikten, hebben er ten
slotte toe geleid, dat ook Piet be
sloot om zijn beide broers naar
Frankrijk te volgen. Hij had daar
in Frankrijk in Sjaak en Jan uit
stekende bemiddelaars zitten en
de Fransen, die de beide franse
Waal wij kers hadden leren waar
deren als bekwame vakmensen
en behulpzame en hartelijke bu
ren, waren maar wat blij dat ze
een boer uit hetzelfde „ras" naai
de Haute-Vienne konden halen.
En zo was er voor Piet dan ook
al heel gauw een boerderij van
28V2 ha. beschikbaar in Cheron
nac, dat 12 km. van Lesignac ver
wijderd ligt.
Toen begon voor Piet de amb
telijke papiermolen te draaien,
want ook hij zou nederlands vee,
zaaigoed en materiaal meene
men. Wij hebben eens een blik in
die enorme papier-rompslomp
kunnen slaan en zijn daarbij tot
de conclusie gekomen dat je als
mens gemakkelijker de grens
over komt dan als koe of paard.
Een koe heeft namelijk drie pas
sen nodig voor zij de grens over
mag en vandaar dan ook wellicht
dat men zo weinig koeien op va
kantie naar het buitenland ziet
gaan. Voor de koeien, kalveren,
paard, stier en hond lag daar op
de tafel bij moeder v. d. Velden
een indrukwekkende berg papier,
waarop het signalement tot in de
kleinste bijzonderheden moest
worden ingevuld.
Piet nam echter toch nog meer
mee dan zijn twee broers, name
lijk zijn vrouw. Ongeveer zes we
ken geleden is hij getrouwd met
Dini de Wit uit Drunen en sa
men zullen zij nu trachten 0111
daar in Cheronnac een bloeiend
boerenbedrijf op te bouwen, het
geen hun met Gods zegen onge
twijfeld zal gelukken. Ze hebben
er zelf alle vertrouwen in, omdat
ze weten wat hun te wachten
staat. Per slot is dit deel van
f rankrijk voor hen geen onbe
kend land.
Nadat maandag twee wagens
\ol huisraad en dinsdag het vee
was ingeladen, zijn ze vertrokken
naar liet hart van Frankrijk,
waar ze ïr.et vreugde welkom zijn
geheten door Sjaak en Jan, in
wie zij twee waardevolle advi
seurs zullen vinden.
Met z'n tweeën
Met het vertrek van Piet en
Dini is het stil geworden in de
boerderij aan de 2c Zeine, waar
vader en moeder alleen zijn ach
tergebleven. Maar bedroefd, nee.
Och, het is altijd wel even een
moeilijk ogenblik wanneer dc
kinderen de wereld intrekken,
maar daarnaast is het toch ook
grote vreugde te weten dat ze een
goede bestemming hebben be
reikt, de beste bestemming die
een sterk en trouw boerenge
slacht zich maar wensen kan.
Vader en moeder v. d. Velden zijn
mensen van weinig woorden.
Rustig en rechtdoor zijn ze hun
weg door het leven gegaan. Ze
hebben hun kinderen geleid en
opgevoed tot wat ze nu zijn, boe
ren in merg en been. Daarom
hebben vader en moeder van der
Velden alleen maar geknikt en
gezegd dat het goed is zo. Ze zijn
dankbaar en trots dat hun kinde
ren de stein van het bloed niet
verloochend hebben en met grote
durf en vertrouwen de stap naar
een nieuw beslaan in een vreemd
land hebben gezet. En dan daar
bij, Frankrijk is zo dichtbij! Va
der en moeder v. d. Velden zijn
er al eens geweest en weten pre
cies wat hun kinderen daar ge
vonden hebben. En vanuit Frank
rijk is de weg naar het ouderlijk
huis ook maar kort, er ligt geen
oceaan tussen. Er zal in Waal
wijk nog vaak genoeg bezoek ko
men vanuit Lesignac en Cheron
nac.
Zo vonden drie energieke Waal
wijkse boerenzoons een bestem
ming, die het eigen land hun niet
meer kon bieden. Wij wensen
hun daar in het hart van Frank
rijk alle geluk en voorspoed.
Goede grond, rijke oogst en een
gelukkig en tevreden leven!
tact met dc graaf en deze nodigde
hem al direct uit 0111 eens een be
zoek aan het bedrijf te brengen.
Het was inderdaad een bedrijf
dat Sjaak daar vond op de vrucht
bare Lesignacse kleigrond; 57 ha.
groot en met indrukwekkende
gebouwencomplexen. En Sjaak
egreep dat hij dat natuurlijk al
leen nooit zou kunnen klaren,
zelfs niet als de dag 40 uren tel
de. Daarom ging er direct een te
legram naar Waalwijk en kort
daarop kwam broer Jan naar Le
signac. Samen hebben ze daar al
les eens goed bekeken en tenslotte
maakte een contract drie men
sen gelukkig: twee Waalwijkers
en een Fransman.
Papier, papier, papier
Dat was het eerste en belang
rijkste deel van de emigratie van
Sjaak en Jan v. d. Velden, maar
't moeilijkste en zwaarste moest
nog komen. Twee maanden heeft
het geduurd voordat Sjaak en
Jan zich definitief op weg naar
Frankrijk konden begeven. Er
was immers besloten om goed
nederlands vee, zaaigoed en ma
teriaal mee te nemen. Om al dit
kostbare goed uit Nederland in
België, uit België en in Frankrijk
te krijgen, zijn echter enorm veel
papieren en tientallen keuringen
nodig. Dan pas blijkt hoeveel
karrevrachten papier de adminis
tratieve sector verslindt. Maar
eindelijk, na twee maanden, was
het dan toch zover dat Sjaak en
Jan v. d. Velden met een hele
boerderij achter zich aan naar
Lesignac konden vertrekken.
Ze zijn daar bijzonder hartelijk
door de Fransen ontvangen, want
goede en bekwame boeren zijn in
Frankrijk bijzonder welkom. En
ja, omdat een boer alleen eigen
lijk maar een halve boer is, ke
ken Sjaak en Jan al spoedig met
Piet van der Velden en Dini de Wit zes weken geleden ge
trouwd volgden j.l. dinsdag Sjaak en Jan. Hun nieuwe thuis
ligt in Cheronnac, op 12 km. afstand van Lesignac
DE GAULLE IN LONDEN
GROOTS ONTVANGEN
Zestien jaar nadat hij met de
invasielegers meetrok om een
vernederd en verslagen Frank
rijk te bevrijden, keerde generaal
Charles de Gaulle dinsdagmorgen
in Londen terug als president van
de Vijfde Republiek. En de Brit
ten bewezen hem de hoogste eer
die ooit aan 'n bezoekend staats
hoofd te.beurt is gevallen.
De president werd ontvangen
door H. M. de Koningin, prins
Philip en de regeringsautoritei
ten. Het publiek langs de weg
was enorm enthousiast. De Brit
ten houden van Frankrijk en niet
minder van De Gaulle.
iv>eAr
OSCAR VOOR „GLAS" VAN
CINEAST BERT HAANSTRA
Ondanks de staking van ac
teurs en scenarioschrijvers is de
gouden Oscars met de gebrui-
25 gouden Oscars met de gebrui
kelijke praal gebeurd. De Oscar
voor de beste korte documentai
re film werd toegekend aan
„Glas" van Bert Haanstra, die
daarmee de eerste cineast in Ne
derland is, aan wie deze hoge
Amerikaanse filmonderscheiding
werd toegekend. Tot beste film
van het jaar 1959 werd uitgeroe
pen „Ben Hur", terwijl als beste
film in een andere taal dan het
Engels de Oscar werd toegekend
aan „Orfeu Negro".
Met het warmer worden van de
vriendelijke voorjaarszon loopt het
met de voetballerij langzaam op een
eind. In de amateursector steken de
kampioenen al definitief hun kopjes
op en torsen de zwakste broeders on
ontkoombaar het rode achterlichtje.
Sportvreugde en sportleedlachen en
huilen, dat is het kenmerk van deze
uitbottende dagen, beste mensen.
IV.S.C. heeft weer haar bijzondere
klasse getoond door opnieuw bijna
kampioen te worden - toch mooi, de
bescheidenheid van die jongens;
Baardwijk heeft zich ook royaal on
der de sterksten gerangschikt en
R.K.C., dat zich in dit seizoen bij
zonder wispelturig toonde, is de ge
vaarlijke dans ruim ontsprongen.
Blijft nog over ons Besoijense R. W.
B., onze hoogste troef van dit sei
zoen:
Het zag er in de eerste helft van
de competitie helemaal niet naar uit
dat de tricolores hoge ogen zouden
gooien. De prestaties waren niet om
over naar huis te schrijven en we
wisten niet of het bij de rood-wit-
blauwen zou gaan vriezen of dooien.
Uit tien wedstrijden werden met veel
moeite tien punten bijeen gegaard,
hetgeen bepaaldelijk geen aanwijzing
was voor kampioensaspiraties. Maar
toen, tengevolge van een of andere
geheime behandeling die alle mystie
ke krachten bij de Besoijenaren los
sloeg, werden alle tegenstanders
lachend en met een kwinkslag onder
de voet gelopen. Elf wedstrijden
brachten 22 punten in het laatje en
dank zij dit indrukwekkende machts
vertoon, is de situatie in Zuid I 3e
klasse C momenteel zo, dat R.W.B.
en het Oosterhoutse S.C.O. met 32
punten lijstaanvoerders zijn, gevolgd
door een tweede Oosterhoutse kandi
daat W.V.O., dat 30 punten bijeen
voetbalde. Met nog één wedstrijd voor
de boeg zou W.V.O. kansloos zijn,
ware het niet dat het die laatste wed
strijd tegen S.C.O. moet uitvechten.
Bij winst zou W.V.O. daarmee ook
op 32 punten komen en als R.W.B.
er onverhoopt niet in zou slagen om
a.s. zondag bij Veer se Boys beide
punten in de wacht te slepen, dan
zou een halve competitie tussen deze
drie de kampioen moeten aanwijzen.
Het zit in die afdeling dus boordevol
griezelige spanning.
Natuurlijk hopen en verwachten
we dat het allemaal anders zal gaan.
Het zou voor de zenuwen en zo het
beste zijn, dat R.W.B. a.s. zondag
Veer se Boys eronder houdt en dat
de beide Oosterhoutse clubs de pun
ten eerlijk delen. Dan zijn we van al
le gezeur af. Indien echter S.C.O. en
R.W.B. winnen of gelijk spelen, dan
zal een beslissingswedstrijd (Feije-
noord-stadion?) moeten uitmaken wie
het kampioenspak mag aantrekken.
De lucht hangt voor R.W.B. dus nog
boordevol spanning.
In het kader van deze sportieve
spanning zouden we er goed aan
doen om alle plaatselijke voetbal-con
troversen even te begraven om krach
tig te gaan duimen voor de Besoije
naren, die ik bij deze dan een warm
kloppend hart onder de riem wil ste
ken. Met elf non-stop overwinningen
achter de rug moet het a.s. zondag
in Raamsdonksveer kunnen lukken.
Hoe het moet hoef ik natuurlijk niet
te vertellen, want met elf overwin
ningen hebben de Besoijenaren be
wezen dat ze begrijpen waar het bij
voetbal om gaatom de bal. Het
gaat bij voetbal altijd om de bal, al
wordt in sommige wedstrijden wel
eens een andere indruk gewekt, het
geen we misschien wel op rekening
van de communistische propaganda
mogen schrijven. De bal is altijd
hoofdrolspeler, de rest zijn min of
meer geslaagde figuranten, zelfs de
scheidsrechter, die er alleen maar op
uit is roet in het eten te strooien.
Verder is het belangrijk te weten, dat
er met een nederlandse bal gespeeld
wordt, die geen Duits verstaat en
zich van spandoeken „Noch ein
Tor!" niets, maar dan ook niets aan
trekt. Een andere waalwijkse club
heeft dat onlangs nog moeten onder
vinden. Meer valt er van voetballen
niet te zeggen.
Het kampioenschap en een even
tuele promotie van R.W.B. naar de
tweede klas zal in Waalwijk overi
gens wel een vreemde situatie schep
pen. We krijgen dan namelijk de fi
guur, dat de enige waalwijkse 2e
klasser het slechtste voetbalveld be
zit, zodat de gemeente met haar
spiksplinternieuwe sportaccomoda-
tie maar heel weinig eer zal inleg
gen in de hogere voetbalregionen.
En misschien is het gemeentebestuur
dan ook wel de enige, die de andere
kant op zit te duimen als dat R.W.
B. nou maar niet promoveert!
Dat zijn zo de sportzorgen van
deze blinkende dagen, waarbij de een
huilt en de ander lacht.
Ik hoop van harte dat die Be
soijense jongens het rukken!
De tcho van het Zuióen