waaLwijkse en LancistRAAtse couraiu
WAALWIJK
IwyLi
Mevr. H. Verwiel-Mallens: niet bang voor Mau-Mau,
maar wel voor muitende Congolese troepen
André Spijkermantwee dagen belegerd door wilde menigte
Koffers
Weekend tassen
VRIJDAG 22 JULI 1960
82e JAARGANG No. 58
Waalwijkers verlieten Congo
Tienduizenden vluchtelingen
zijn in een tijdsbestek van enkele
weken weggetrokken uit Congo,
het voormalige Belgische gebied,
dat zijn vrijheid en onafhanke
lijkheid „viert" met de meest
bloedige en willekeurige terreur
welke men zich denken kan
tienduizenden, mannen, vrou
wen, kinderen, Belgen en Neder
landers vooral; in paniek en met
de angst en de ontzetting in hun
ogen hebben ze het vege lijf' kun
nen redden uit de chaotische ge
boorte van een nieuwe staat, die
dit staat wel vast niet in
staat is om op ordelijke en con
structieve wijze zijn plaats in de
rij van vrije en democratische
landen in te nemen. Congo, dat
de basis voor zelfbestuur en on
afhankelijkheid mist, is de ge
makkelijke prooi geworden van
een stelsel, dat zijn macht en zijn
gezag opbouwt vanuit de chaos
en de ontwrichting. En achter de
ontreddering aan komt men dan
met quasi-menslievende aanbie
dingen voor een grootscheepse
hulpverlening aan de bevolking,
die dan voor de zoveelste maal
het slachtoffer is geworden van
't „kapitalistische kolonialisme".
Niet alleen de inheemse bevol
king is in Congo het slachtoffer
geworden van dit rode complot,
maar ook de blanken die dit ge
bied zij het dan ook niet altijd
op even voorbeeldige wijze
hebben bestuurd en ontwikkeld.
De rode vrijheid heeft in Congo
alleen maar de volkomen ont
wrichting van het maatschappe
lijk en economisch leven en on
derlinge haat gebracht, de ideale
voedingsbodem voor de rode leer.
Tienduizenden blanken zijn uit
Leopoldsville, Stanleyville en de
kleinere plaatsen gevlucht voor
de moord, de roof. de plundering
en de ontering door muitende
Congolese troepen. De eersten
konden vluchten naar 't Franse
Brazzaville en werden van daar
uit per vliegtuigen naar België en
Nederland vervoerd. Later heb
ben Belgische paratroepen met
kracht de orde moeten herstellen
in het belang van het land zelf,
maar ook ter beveiliging van de
nog achtergebleven blanken.
Uno-troepen zijn gevolgd en
momenteel schijnt het alsof de
vloedgolf van barbarisme gestild
is en men de rode infectie in be
dwang heeft. Het is echter voor
eenieder die de rode methoden
kent, duidelijk, dat Moskou met
dit eerste „succes" niet tevreden
is. De communistische infiltran
ten zullen blijven stoken en sa
boteren, omdat alleen daardoor
Moskou vaste \oet in dit deel
van Afrika zal kunnen krijgen.
Of de greep van het Kremlin ook
hier een wurgende en verstikken
de greep zal worden, zal op de
eerste plaats afhangen van de
houding welke de vrije wereld te
genover het Congolese probleem
zal innemen,
TIJDIG WEG
Onder de blanken die uit Con
go zijn weggevlucht, treffen we
ook twee Waalwijkse namen
aan; mevrouw H. Verwiel-Mal
lens, de echtgenote van Marcel
Verwiel, die in Leopoldville aan
het hoofd staat van een leerlooi
erij van de Bata, en de heer An
dré Spijkerman, die als ingenieur
in Congo werkzaam was in dienst
van de Belgische Cultuurmaat-
schanpij „Busira-Lomami", een
onderneming die in de evenaars
provincies van Congo een 20-tal
rubbcrplantages exploiteert. Me
vrouw Verwiel behoorde tot de
Nederlandse vluchtelingen die op
12 juli j.I. met het eerste speciale
KLM-vfiegtuig vanuit Brazzaville
op Schiphol arriveerden. Met
haar kleine kinderen en haar ba
by was zij 's zaterdags tevoren
door haar echtgenoot veilig per
auto van Leopoldville naar Braz
zaville gebracht. „Ik was dus tij
dig weg en heb van de steeds gro
ter wordende chaos daarna ge
lukkig niets meer meegemaakt.
Maar deze rit van de rand van
Leopoldville, waar wij woonden,
door de stad heen naar de rivier,
aan de overkant waarvan Braz
zaville is gelegen, zal ik nooit
vergeten. We hebben vijf jaar in
Afrika gewoond, de eerste tijd in
Kenya waar we de Mau-Mau heb
ben meegemaakt. Het klinkt mis
schien vreemd, maar van deze
Mau-Mau ben ik nooit bang ge
weest", zegt deze rustige en iiog
jonge vrouw, die in de flatwo
ning van haar moeder in 't Her
tog Janpark met spanning en on
geduld elk bericht van haar man
afwacht, die in Afrika is achter
gebleven om het bedrijf zo lang
mogelijk gaande te houden.
„Maar ontzettend bang ben ik
geweest voor deze muitende Con
golese troepen en de tocht door
de stad is dan ook een tocht met
duizend angsten geweest. We zijn
10 maal door negersoldaten aan
gehouden en telkens hield ik
m'n hart vast, want je wist niet
wat ze wilden en wat ze zouden
doen. Eén verkeerd woord van de
kinderen bijvoorbeeld zou vol
doende zijn geweest om een ramp
we om hulp van Belgische para
troepen vanuit Coqhuilhatville
vroegen. Deze troepen kwamen
inderdaad en na 'n kort vuurge
vecht wisten zij de zwarte troe
pen te ontwapenen. Daarna zijn
we per vliegtuig we hadden
opdracht van de maatschappij
om terug te keren naar Europa
naar Leopoldville overge
bracht en vandaar naar Brussel,
waar ik vanmorgen (j.I. dinsdag)
ben aangekomen."
Aldus het sobere en onopge
smukte relaas van de heer André
te veroorzaken. We werden op j Spijkerman, die thans al weer en-
wapens gefouilleerd, de auto
werd van onder tot boven onder
zocht en ze vroegen ons wie en
wat we waren en waar we heen
gingen. Het was een enorme op
luchting en een ongekend geluk
kig ogenblik toen we ten slotte
veilig do rivier bereikten, en daar
na Brazzaville. De evacuatie is
snel gegaan en de organisatie was
uitstekend. Ik was dolgelukkig
dat ik uit Congo weg was", zo
besluit mevr. Verwiel haar korte
relaas. Wat de toekomst brengen
zal? Niemand die daar een ant
woord op geven kan, want het is
nog niet te zeggen welke kant
Congo op zal gaan. Vast staat
wel, zo meent mevr. Verwiel ook,
dat Congo zijn vrijheid te vroeg
heeft gekregen en dat het land
door deze chaotische toestand
een enorme klap heeft gekregen.
Momenteel heeft mevr. Verwiel
echter wel andere zorgen, want
haar man is nog steeds in Afrika.
„Ik weet niet wanneer hij terug
komt", zegt ze rustig, maar in
haar stem is het verlangen te be
luisteren naar een heel spoedige
thuiskomst, liever vandaag dan
morgen. Tot zolang is de comfor
tabele flatwoning in het Waal
wijkse Hertog Janpark geen rust
punt, maar een uitkijkpost, waar
liet leven zijn gewone en geluk
kige gang niet kan vinden.
Door deze onverwachte, maar
toch ook gelukkige thuiskomst
van haar dochter en kleinkinde
ren heeft mevrouw Mal lens een
huis vol leven en soms misschien
wel een beetje herrie gekregen,
want de drie gezonde robbedoe
zen, gewend aan de ruimte van
de Afrikaanse woning en tuin,
moeten zich nog aanpassen aan
het zo geheel andere leven in een
flatwoning.
Maar als dat het enige incon
venient is dat de Congolese „vrij
heid" voor de famiiie Verwiel-
Mallens met zich brengt, dan mo
gen zij zich toch nog gelukkige
mensen noemen.
BELEG
Van heel wat dichterbij heeft
André Spijkerman de chaos en
misdadige terreur in Congo mee
gemaakt. „Op zondag 10 juli was
alles nog rustig in ikela. Dat wil
zeggen tot ca. 4 uur toe, want
toen cisten ook daar muitende
soldaten van de administrateur
van het territoir de aanwezige
wapens en munitie op. Deze eis
werd natuurlijk afgewezen waar
bij de administrateur zelfs van
zijn vuurwapen gebruik moest
maken, waardoor een Congolese
soldaat licht werd gewond. De
muiters zijn toen de inlandse
wijk ingetrokken en kwamen in
nog groter getale terug, gewa
pend met kapmessen en speren.
Wij circa 100 mannen en 50
vrouwen en kinderen hebben
ons toen teruggetrokken in een
huis op de plantage, waar we de
beschikking hadden over 40 ge
weren, 10 stenguns, ongeveer 3
ton munitie en voldoende levens
middelen. Toen er na twee dagen
Congolese troepen uit Stanleyvil
le kwamen, hebben we gezegd
dat we bereid waren de wapens
en de munitie in te leveren, wan
neer de vrouwen en de kinderen
veilig in het vliegtuig zaten. Na
onderhandeling met een officië
le gezagsdrager en een blanke of
ficier nebben we ten slotte onze
wapens ingeleverd, waarna we in
een convooi van ca. 60 wagens
naar Boënde werden gebracht,
waar we vrijdag aankwamen.
Daar was het overigens al niet
veel beter, want ook in de zwarte
troepen daar konden we maar
weinig vertrouwen hebben. Ze
arresteerden willekeurig perso
nen en gingen daarbij op nazi-
duitse manier te werk. Vooral in
Jolo hebben deze troepen op
beestachtige wijze huisgehouden,
waarbij talloze vrouwen en zelfs
jonge kinderen werden aange
rand. We hadden echter 't geluk,
dat we de beschikking hadden
over één radiozender, waarmee
kele dagen in zijn ouderlijk huis
in de mr. van Coothstraat ver
blijft. Ook hij voorziet dat de to
tale rust in geheel Congo voorlo
pig niet hersteld zal zijn. Een an
dere kwestie is of er ook voor
goed een einde is gekomen aan
de werkzaamheid van de blanken
in Congo. „Congo is nog lang niet
rijp voor zelfbestuur en onafhan
kelijkheid", is ook het oordeel
van deze Waalwijker, die 4 jaar
lang in Congo en met de Congo-
lezen heeft gewerkt. „Zonder
blanke hulp zal Congo het toch
niet kunnen stellen, want uit
zichzelf kan dit jonge land nog
niets. Men overschat zichzelf in
Congo enorm. Een Congolees die
drie jaren lagere school heeft ge
had, meent dat hij een volleerd
boekhouder is en in staat is om
een bedrijf zelf te leiden."
Welke blanken het zullen zijn,
die in Congo zullen terugkeren,
is op het ogenblik nog een vraag
teken. Loemoemba, die zich dui
delijk als een stropop van Mos
kou ontpopt heeft, zal ongetwij
feld trachten om communisti
sche hulp (lees: overheersing en
onderdrukking) in Congo binnen
te halen, zelfs tegen de zin van
alle Congolezen in.
Loemoemba heeft opdracht
om snel te handelen en zal
dus zeer waarschijnlijk trach-
teerde zet de wereld voor een fait
accompli te stellen, namelijk: de
plotselinge binnenkomst zonder
voorafgaande waarschuwing van
de Russen. En daarmee zal Con
go dan voor goed verloren zijn en
tevens een nieuwe bedreiging
voor de vrije wereld worden, ten
zij deze wereld dit nieuwe en dui
delijke teken aan de wand ver
staat.
ZONDAGSDIENST ARTSEN
Van zaterdagmiddag 13 uur tot
zondagavond 24 uur; uitsluitend
voor spoedgevallen^
Zaterdag 23 en zondag 24 juli
Arts Dr. P. Lenglet.
Apotheek Nijman.
Drogisterij MIOCH
N. H. KERK WAALWIJK
Zondag 24 juli 1960
10 uur: Ds. C. B. Schuurman
uit Baardwijk-Drunen.
N. H. KERK BESOIJEN
Zondag 24 juli 1960
10 uur v.m.: Ds. J. Vink.
Viering H. Avondmaal.
2.30 uur n.m.: Ds. J. Vink.
Nabetrachting H. Avondmaal
en Bediening H. Doop.
N. H. KERK BAARDWIJK
Zondag 24 juli 1960
9 uur v.m.: Ds. J. v. Wouden
berg van Vollenhove (Ov.).
GEREFORMEERDE KERK
Willem van Oranje College
Zondag 24 juli 1960
9.30 en 3 uur: Ds. W. B. v. d.
Meulen. In beide diensten H. A.
SINT CLEMENS BIBLIOTHEEK
BAARDWIJK
Zaterdags
Zondags
ECHTPAAR J. VAN HEESWIJK-
SCHOMAKER VIERDE
ZILVEREN BRUILOFT.
Woensdag j.I. vierde het echtpaar
J. van Heeswijk-Schomaker zijn
zilveren bruiloft. Nadat de dag was
ingezet met een H. Mis, werd 's mid
dags in Hotel Verwiel een receptie
gehouden, waarvan door velen is ge
bruik gemaakt om wethouder van
Heeswijk, zijn echtgenote en familie
leden geluk te wensen met deze zil
veren huwelijksmijlpaal. Onder de
zeer velen die het echtpaar van Hees
wijk-Schomaker kwamen gelukwen
sen merkten wij op burgemeester
Teijssen en echtgenote, Gem.-secreta
ris Vlaar, wethouder Smolders, het
merendeel der raadsleden, het perso
neel van gemeentesecretarie en dienst
gemeentewerken, de heer J. Kobben,
directeur van gemeentewerken, de
heer P. v. Vliet, directeur van het
gemeentelijk licht- en waterbedrijf, de
heer J. Swarts, hoofd van de centrale
administratie. Van de geestelijkheid
der parochie St. Jan kwamen geluk
wensen aanbieden de Hoogeerw.
Heer Deken P. v. d. Hurk, kapelaan
Knaapen en kapelaan van Gastel;
verder merkten wij op de Eerw. Br.
Overste en Br. Sidonius, jeugdleider
van R.K.C., waarvan de heer v. Hees-
wijk vice-voorzitter is; de heer M.
16.00 u.17.00 u. v. d. Heijden namens de toneelver.
12.00 u.—13.00 u. O.O.G., waarvan de jubilaris ere
voorzitter is; dr. Langermeijer sr. en
jr., mej. P. C. M. van Slobbe, direc
trice van de r.k. Hishoud- en Indu
strieschool, in het bestuur waarvan
de heer van Heeswijk als gemeente
lijk gedelegeerde zitting heeft; een
deputatie uiteraard van de voetbal
vereniging R.K.C., waaronder de
voorzitter, de heer C. Dekkers, als
mede een afvaardiging van de Waal
wijkse Zwemvereniging, waarvan de
heer van Heeswijk voorzitter is. Ver
der werden gelukwensen aangeboden
door talrijke persoonlijke vrienden en
kennissen en zakenrelaties. Velen lie
ten hun gelukwensen vergezeld gaan
van fraaie geschenken.
Deze overgrote belangstelling op
hun zilveren huwelijksdag zal de heer
en mevrouw van Heeswijk ongetwij
feld bijzonder goed hebben gedaan
en deze heuglijke dag een extra fees
telijk accent hebben gegeven.
VAKANTIE
GESLAAGD.
Voor het een dezer dagen te Am
sterdam gehouden examen Engels L.
O. slaagde onze plaatsgenoot de heer
J. Grijsbach.
H. DIACONAAT.
Op 22 juli zal Z. H. Exc. Mgr. W.
Bekkers het H. Diaconaat toedienen
in de parochiekerk van de H. Domi-
nicus te Nijmegen o.m. aan de eerw.
heer P. Minke te Waalwijk van de
orde der Paters Dominicanen.
BOND VAN BEJAARDEN
EN GEPENSIONEERDEN.
Oj) Woensdag 27 juli a.s. houdt
de Bond van Bejaarden en Ge
pensioneerden een algemene le
denvergadering des middags om
drie uur in 't Parkpaviljoen. Zij
gaat in september haar lü-jarig
nëstaan herdenken.
Woensdag a.s. wordt aller op
komst verwacht.
INWONERTAL ONZER
GEMEENTE.
Aantal inwoners per 1 jan.
1960: 17.419
Idem per 1 juli 1960: 17.798
Vermeerdering eerste half
jaar 1960: 379
De gemeente zal weldra 18.000
inwoners hebben.
In de eerstkomende maanden wor
den pl.m. 150 nieuwe woningen be
trokken.
Het laat zich aanzien, dat het in
wonertal der gemeente in 1960 met
pl.m. 800 zal toenemen.
De volgende week herdenken we
het bescheiden jubileum van een stil
maar groot werk, dat helaas nog bij
velen te weinig bekend is en daar
door wellicht niet die steun onder- j
vindt die het zozeer verdient en ook
zo nodig heeft.
Ik wil u niet lang laten raden naar
de leemte in uw kennis van topge-
beurtenissen in het Waalwijkse ge-
meenschapsleven. Ik doel op het zie-
kentriduum dat a.s. dinsdag, woens
dag en donderdag voor de 10de maal
in Waalwijk gehouden zal worden.
Tienmaal ziekentriduum en toch
nog een werk dat bij velen van ons
onvoldoende bekend is. Vreemd? On
begrijpelijk? Ja en nee. Er ligt een
zó grote afstand tussen de wereld
van de gezonde mens en die van de
zieke, dat onze gedachten zelden gaan
naar de stilte, het verlangen en de
strijd rond het ziekbed. Nee, dit is
geen onwil, geen opzettelijk afwen
den en ook geen houding van wat-
heb-ik-daarmee-te-maken. De gezon
de mens heeft zozeer zijn handen vol
aan z'n eigen leven, dat hij er zelden
of nooit toe komt - tenzij er een
zieke in de familie is - een ogen
blik stil te staan bij degenen die aan
ditzelfde leven geen deel kunnen
hebben. Het leven van vandaag heeft
zo'n enorme vaart, dat we aan 24 uur
per dag voor ons zelf niet of nau
welijks genoeg hebben, laat staan
dat we ons nog kunnen inlaten met
het leven van onze zieke naasten, die
in een zo geheel andere wereld le
ven.
Natuurlijk, we drinken ons glaasje
bij de buurman, we wippen naar een
verjaardag en omwille van de zaken
en de relatie zetten we een avondje
op touwt waarbij helaas van 'enig
werkelijk contact met het leven van
de ander meestal geen sprake is. De
zieke, die ook en meer dan wie ook
onze naaste is, schiet er gewoon bij
in, nogmaals niet uit onwil of on
verschilligheid, maar omdat we al
nauwelijks aan ons zelf toekomen.
De zieke vraagt van ons geen mee
warige deernis, geen gemeenplaatse-
rig beklag en geen somber gezucht.
De zieke vraagt - zo zie ik het al
thans - deelname, zoveel mogelijk,
aan het leven dat hij zozeer begeert
en dat hij dagelijks aan zijn venster
ziet voorbijtrekken. Hij verlangt con
tact met de gezonde wereld, hij wil
voelen dat ook hij er nog bijhoorl
en deelneemt aan dit leven dat slechts
een voorbereiding is op een ander
leven, waarvan de duur en de inten
siteit met geen tijd en geen hoogte
punten te meten zijn. De zieke vraagt
hulp en steun om zoveel mogelijk
aan het gezonde leven te kunnen
deelnemen. En hij mag dit ook vra
gen, niet op grond van zijn ziek-zijn,
maar doodeenvoudig omdat hij ook
onze naaste is - hij vooral.
Tien jaar geleden heeft het zie
kentriduum, dank zij het initiatief
van kapelaan Lempens, ook in Waal
wijk gestalte gekregen en sindsdien
hebben de Waalwijkse zieken jaar
lijks zich kunnen sterken aan een
geestelijke krachtbron, die zij meer
dan wie ook nodig hebben. Kapelaan
Lempens heeft daarmee een werk ge
realiseerd dat in geen enkele katho
lieke gemeenschap mag ontbreken.
Hij heeft zich daarvoor met hart en
ziel ingezet en tot nu toe is dit zie
kentriduum telkenjare een heel groot
goed voor de Waalwijkse zieken ge
weest. Kapelaan Lempens heeft
daarbij de onmisbare steun gekregen
van Waalwijkse ingezetenen die de
betekenis en ook de noodzaak van
dit werk hebben ingezien. Waalwijk
se autobezitters hebben tien jaar
lang belangeloos hun wagens be
schikbaar gesteld, verkenners hebben
de verkennerswet in al zijn onbaat
zuchtigheid in praktijk gebracht en
verplegend personeel heeft ervoor
gezorgd dat het de zieken ook in
liefderijke verzorging aan niets ont
brak. Tien jaar lang gedurende drie
dagen geestelijke „manoeuvres"
voor onze zieken, die deze steun, dit
absolute vertrouwen en die totale
overgave zozeer behoeven om die
goddelijke last" te kunnen dragen.
Het ziekentriduum is daarom veel
meer dan alleen maar een feit dat
even gememoreerd dient te worden,
het is voor de zieken een topgebeur-
tenis in hun stille, geruisloze bestaan.
En wanneer dan ook van ons, ge
zonde mensen steun wordt gevraagd
in de vorm van een klein financieel
offer, dan geloof ik dat niemand dit
zal weigeren, omdat ieder van ons
weet dat de zieke in het „klaar ko
men" met zijn ziekte veel meer be
hoeft dan alleen maar een vluchtige
belangstelling en een bemoedigend
gebaar. De zieke heeft werkelijk ons
hart nodig.
Zondag zal er in de kerk gecol
lecteerd worden voor het ziekentri-
dum dat in de komende week een ca.
70 Waalwijkse zieken troost, sterkte
en vreugde zal brengen. De autobe
zitters, die onze zieken na het sluiten
van het triduum weer een rondrit
zullen aanbieden door de nieuwe uit
breidingen van Waalwijk, de verken
ners en de verpleegsters zijn ook weer
present. De verpleegsters gaan dins
dag zelfs een toneelstukje opvoeren
en de balletgroep van de Terp zal
woensdag de zieken enige prettige
verpozing brengen. Van ons wordt
een kleine bijdrage gevraagd in de
jaarlijks stijgende kosten.
Er is, geloof ik, niemand die daar
voor zijn hart en zijn portemonnee zal
willen sluiten.
OUDEN VAN DAGEN TROKKEN
NAAR OISTERWIJK.
Zelfs voor het jaarlijkse uitstapje
van de Waalwijkse ouden van dagen
hebben de weergoden het norse en
sombere gelaat niet tot een glimlach
kunnen plooien, waaruit we dan bijna
zouden durven concluderen dat er
voor de mensen die hun vakantie nog
in het vooruitzicht hebben, wel hele
maal geen zonnestraaltje meer af zal
kunnen. Het regende dinsdagmiddag,
toen de Waalwijkse bejaarden zich in
60 auto's op weg naar het Oister-
wijkse Groot-Speijk begaven, weer
op z'n allerbest en daardoor werd de
gebruikelijke rondrit door het Bra
bantse land geen zonnige tour. De
ruitenwissers hebben vele overuren
gemaakt en de leidende politie-auto
heeft een stevige inwendige was
beurt gehad, want de stoere politie
mannen Marcelis en v. d. Hoek toon
den dat ze uit het ware politiehout
gesneden zijn en dachten er niet aan
zich een dak boven het hoofd te
spannen. Ondanks deze natte tocht
is toch ook het uitstapje van dit jaar
weer een succes geworden, want het
samenzijn in Groot-Speijk was bij
zonder gezellig. Men heeft genoten
van een goede dronk en een smake
lijke hap, waaruit vele bejaarde har
ten weer een extra dosis jeugdige le
vensvreugde hebben geput. Riekske
van Geenen heeft in een paar uur
weer meer gezegd dan wij in een jaar
kunnen schrijven, de heer Wil van
Muijlekom (ge wèt wel de zeun van
Kee van Kate) toonde zich een ge
voelig en bekwaam chansonnier, na
dat de heer Tom Burmanje (niet als
bejaarde, maar als persman) het spul
met een warm lied en een humoris
tisch praatje op gang had gebracht,
en een zekere heer S. kon het niet
nalaten om zich op (vaderlijk) char
mante wijze met ons onbekend, maar
zeer jeugdig en aantrekkelijk vrouw
volk te onderhouden.
De heer. A. Meijs sprak ook nu
weer een hartelijk woord van welkom
tot alle bejaarden en uiteraard dank
te hij ook nu weer al degenen die
door hun royale financiële bijdrage
dit uitstapje hebben mogelijk ge
maakt. In het bijzonder dankte de
heer Meijs de autobezitters, zonder
wier medewerking dit jaarlijkse
tochtje op deze zo prettige en ge
zellige wijze niet mogelijk zou zijn.
U zult het misschien niet geloven,
maar toen het gezelschap voldaan en
De rcho van het Zuióen
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
HoofdredacteurJAN TIELEN
Gironummer 50798
Dit blad verschijnt 2 x per week
Opgericht 1878.
Abonnement
22 cent per week
per kwartaal f 2.85
f 3.10 franco p.p.
Advertentieprijs 10 cent per m.m.
Contract-advertenties speciaal tarief.
Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk - Tel. 04160 -2621
KaatsheuvelDr. van Beurdenstraat 8 - Tel. 04167 - 2002.
Telegram-adres „Echo"
Tel. 3071, Grotestr. 327, Waalwijk
Grote verscheidenheid
en
1/lL
