WAALWIJK
JEUGDRAAD N.V. Nederlandsche
Schoenenunie Bloch Stibbe
Hollandia geïnstalleerd
MAC MUZZLE EN HET GEHEIM VAN DE GOUDEN BOEDDHA
FEUILLETON
'Éi
El
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 5 DEC. 1960
2
Dat het Waalwijkse gemeentebe
stuur het vooruitstrevende hart niet
uitsluitend heeft verpand aan kille
industrie, koude zakelijkheid en pro
zaïsche, rechte huizenrijen, maar
zich ook nog gaarne koestert in de
warmte van de poëtische en roman
tische zijde van het leven, is jl. woens
dag gebleken - tijdens de voorlaat
ste gemeenteraadsvergadering van
dit jaar. Was het de weemoed van
het naderende jaareinde of een toch
nog heimelijke vrees voor roe en zak
van de Spaanse bisschop die b w
de goede oude bomen in de Stations
straat met een bijna vaderlijke zorg
deed omringen? Men weet het niet,
want het hart van de magistratuur is
even ondoorgrondelijk als dat van
een vrouw. Maar in elk geval was het
een mooie vergadering, waarin ik -
ik schaam mij daar niet voor - som
tijds een traan heb moeten wegpin
ken. Met soms roerend lyrische argu
menten, die in een V.V.V.-folder het
hart van elke toerist zouden hebben
gegrepen, stelden b w zich teweer
tegen het drastische chirurgen-stand
punt van het meerendeel der raadsle
den alle bomen uit de Stationsstraat
verwijderen! Wethouder Smolders,
die al menige voetstap onder deze bo
men heeft liggen - en wie weet
hoeveel romantische schreden hij daar
gezet heeft - hanteerde als een vol
leerd hoorspelspeler een uitgebreid
scala van emoties in zijn pleidooi voor
het behoud van de bomen en ook bur
gemeester Teijssen kwam, voor zover
de ambtelijke taal dit toelaat, tot eni
ge bewogen zinssneden. Alleen wet
houder van Heeswijk (en niet van
Heesbeen, heer zetter!) bleef tegen
over het koude offensief van de
raadsleden met beide benen op de
grond. De vlucht in de poëzie en de
romantiek heeft b w - U weet
het - niet mogen baten. De raad
bleef met de bijl aan de voet van de
bomen staan en nu is het maar af
wachten in hoeverre b w aan deze
slachting willen gaan meewerken.
Voordat ik deze uitermate belang
rijke kwestie nader ga ontleden moet
me toch nog iets van het hart. De
standpunten ten aanzien van de Sta
tionsstraat-bomen hebben me eerlijk
gezegd verbaasd in zoverre, dat ik
eigenlijk een omgekeerde stellingna-
me had verwacht koele zakelijkheid
bij b w en poëtische bewogenheid
bij de raad. En om te bewijzen dat
-deze verwachting voor de hand lag,
grijp ik terug naar de kwestie van de
marktverplaatsing. Het waren toen
immers b w die oog en hart sloten
voor de romantiek en de poëzie van
de markt in het hart van de stad en
het was toen de raad die een aangrij
pende bewogenheid aan de dag legde
en pleitte voor het behoud van het
bonte en kleurige leven op de plaats
waar het hoort. Daarom heb ik met
enig wantrouwen de poëtische esca
pade van b w in de jongste raads
vergadering beluisterd. Maar goed,
een mens kan zich beteren, al is het
in dit geval misschien te laat, want
wie weet heeft de raad zich intussen
van alle poëzie en romantiek ont
daan en zich roekeloos prijsgegeven
aan een niets en niemand ontziende
zakelijkheid, nu de romantiek toch
beetje voor beetje uit de gemeente
wordt weggehakt door drastische sa
neringsplannen. En misschien heeft
men gelijk wat maakt dan nog een
handvol bomen uit?
Er zitten aan deze bomenkwestie
drie kanten een esthetische, een za
kelijke en een functionele kant.
Wat de esthetische kant betreft, de
Stationsstraat zal er na de verwijde
ring van de bomen zeker niet mooier
op worden. Zij zal een kille rechte
lineaal worden met veel heel lelijke
gevels, een winkelstraat, een geld-
straat. De romantiek en de poëzie
zullen er dood zijn wanneer de bomen
hun fluisterende bladerdak niet meer
zullen spreiden over de eerste of
laatste kus van jonge gelieven. Er
zulten geen tedere en stamelende
woorden van ontluikende liefde meer
gesproken worden, want wie doet zo
iets onder het felle dodenlicht van
neonlampen? Ali en Willem zullen
elders hun heil moeten gaan zoeken
om in de zoete geur van het voorjaar
nader tot elkaar te komen en het hart
uit te wisselen. En de ouderen zullen
er de weemoed van het rinzige najaar
niet meer vinden of de bitterzoete
herinnering aan wat eens was 'en dat
altijd tussen de bomen is blijven han
gen, maar dat met de bomen onder
de bijl zal vallen. De Stationsstraat
zal een straat worden waar men al
leen nog maar geld en z'n auto kwijt
kan. En misschien draait het vandaag
de dag daar ook alleen om.
Geld en auto's! En daarmee zijn
we aan de zakelijke kant van de
kwestie gekomen. Wanneer het in
derdaad de bedoeling is om van de
Stationsstraat een winkelstraat te ma
ken, dan zullen er inderdaad voorzie
ningen getroffen moeten worden om
een einde te maken aan de barre en
gevaarlijke verkeerssituatie. En dan
is het misschien beter om de zaak di
rect radicaal aan te pakken, om te
voorkomen dat we over een jaar of
vijf weer opnieuw moeten gaan bre
ken. Het lijkt me heel moeilijk om in
de Stationsstraat van twee walletjes
te eten, waarmee ik dan bedoel dat
zakelijkheid en behoud van natuur
schoon hier moeilijk verenigbaar zijn.
Het is of het een of het ander, maar
een compromis zal op de duur toch
een onvoldoende oplossing blijken te
zijn en ik vrees dat de toenemende
verstedelijking het tenslotte toch zal
winnen.
Nu de zakelijke en esthetische kant
elkaar in evenwicht houden, zal een
derde aspect de oplossing moeten
brengen. Het is een aspect waar nie
mand tijdens de raadsvergadering aan
gedacht heeft en waaruit wel blijkt
dat sommige zaken van te voren on
voldoende worden bestudeerd. De bo
men in de Stationsstraat zijn ook van
uit functioneel oogpunt belangrijk en
welhaast onmisbaar, want waar, zo
vraag ik me af, zullen de honden moe
den moeten blijven? Ja, ja, aan dit
niet onbelangrijke aspect van de zaak
zijn zowel b w als de raadsleden
voorbij gegaan. Alsof we hier geen
honden hebben! Officieel 800, maar
sinds gisteren 803, na de blijde ge
beurtenis bij Mina's van Sjef van het
Hoekeinde. Gaat het aan om voor
800 honden de Stationsstraat te ma
ken tot een straat zonder gelegen
heid? Een hond wil toch ook wel eens
de Stationsstraat in en nu kunt u wel
zeggen „dan gaan ze maar in de Ju-
lianastraat of iets verderop in de van
Coothstraat"maar dat kan natuur
lijk niet, dat kan nooit en te nimmer,
daar niet! En omdat in de Bernhard-
straat noch op het Vredesplein iets
behoorlijks voor die beesten te vinden
is, kan er maar één besluit genomen
worden bomen laten staan in de
Stationsstraat! De dierenbescherming
zal een eventueel request dienaan
gaande gaarne willen ondersteunen,
denk ik.
Hoe dan ook, dit jaar kunnen de
Stationsstraatbewoners in ieder ge
val nog zingen: „Zie de maan schijnt
door de bomen", maar of de raads
leden hun wild geraas zullen staken,
lijkt me bijzonder twijfelachtig.
Vergeet de peen en het brood in
de schoen niet!
Corr. De heer v. d. Hammen,
die eens een „lekker dagboekje" over
de Burg. v. d. Klokkenlaan zou wil
len hebben, heeft natuurlijk gelijk.
Het is daar bij het station niet veel
zaaks, vandaar ook die anderhalve
lantaarn. Hoe minder licht er op hoe
beter Maar u weet natuurlijk wel,
dat er een reconstructie van het door
U bedoelde deel gereed ligt. We krij
gen daar een modern en gevaarloos
busstation en ook het foeilelijke sta
tionsgebouw zal worden afgebroken.
Wanneer dit allemaal zal gebeuren,
weet weliswaar niemand, maar het
komt toch en dan komt U goed te
zitten.
Overigens, er zijn in de gemeente
toch ook heel veel fraaie dingen aan
te wijzen, zodat we al met al toch
geen reden hebben om ontevreden te
zijn. De rest komt ook wel. Kop op!
H.
Vrijdagavond j.I. is in de zaal van
de Gecroonde Leersse te Waalwijk
geïnstalleerd de jeugdraad van de
n.v. Nederlandse Schoenenunie Bloch
Stibbe Hollandia. Deze installatie,
die een nieuwe mijlpaal betekende in
de sociale „geschiedenis" van ge
noemde industrie, werd o.m. bijge
woond door dhr. Geurts, welke aan
wezig was namens de vakorganisaties
en door dhr. G. de Heus die acte de
presence gaf namens de H.K.W. Van
het bedrijf zelf waren vertegenwoor
digd dhr. C. Thomas in de functie
van voorzitter der ondernemingsraad,
dhr. D. Stibbe, president-directeur en
dhr. H. Lenders als voorzitter der
jeugdraad. Tot 21 jaar is men kies
gerechtigd en voor deelname in de
jeugdraad is men kiesbaar tot 23 jaar.
Dhr. Lenders, personeelchef, heet
te allen hartelijk welkom in zijn ope
ningswoord. Hij merkte op dat van
de 1400 personeelsleden er 300 jon
gelui beneden 21 jaar werkzaam zijn
in het bedrijf hetgeen hij bizonder
prettig vond daar in een groot bedrijf
van tijd tot tijd verjonging nood
zakelijk is. De jeugd brengt echter
weer andere problemen met zich me
de, aldus spr. Voor de ouderen zijn er
verschillende communicatiemiddelen
om in contact te zijn met de directie
en medewerkers, doch de jeugd, zoals
spr. reeds zei, schept nieuwe proble
men en dit probeert men nu op te
vangen door middel van een jeugd
raad. De jeugdraad heeft weliswaar
geen enkele bevoegdheid, doch men
kan dan de problemen voorleggen aan
de ondernemingsraad, die wel een
beslissing kan nemen. Hierdoor heeft
de jeugd een-spreekbuis tot de direc
tie en de directie andersom. Hij feli
citeerde de jeugdraad en hoopte dat
men het doel van deze raad zal be
reiken tot vreugd van de jeugd en
voor een vruchtbare samenwerking.
Dhr. Geurts, namens de vakorga
nisaties, zeide dat de sociale gevoe
lens, die de directie van het bedrijf
aan de dag legt de samenwerking ver
gemakkelijken met de vakbewegin
gen. Met deze installering toont de
n.v. Bloch Stibbe wederom haar
vooruitstrevendheid op sociaal ge
bied, aldus spr. Ook met de invoe
ring van de 5-daagse werkweek, toont
de n.v. zich weer haantje de voorste.
Ook de spaarregeling, waardoor spe
ciaal de jongeren iets opzij kunnen
leggen en waar iets door de directie
wordt bijgedaan, juichte de heer
Geurts toe. Hij hoopte dat de instal
latie van de jeugdraad een waardige
afsluiting van het jaar 1960 mag zijn
op sociaal gebied en feliciteerde de
18 jeugdraadmensen en het jeugdige
personeel van harte.
Dhr. Thomas, die sprak in de func
tie van voorzitter van de onderne
mingsraad, ging in gedachten terug
naar 1945 toen dhr. Stibbe een or
gaan in het bedrijf wilde hebben om
contact met zijn medewerkers te heb
ben. Hierdoor ontstond de onderne
mingsraad, destijds genoemd de be-
drijfsraad. Hij verzekerde de jeugd
raad, dat de ondernemingsraad altijd
met belangstelling de vergaderingen
zal bijwonen. Men zal in het begin
het idee krijgen van een klachtenbu
reau aldus spr. en wenste de jeugd
raad heel veel succes toe, evenals dhr.
D. Stibbe, die met genoegen was ge
komen om de jeugdraad te mogen in
stalleren. Praat veel met mensen in
het bedrijf en in de ondernemings
raad adviseerde hij de 18 jeugdraad
mensen. De moderne arbeider is een
waardevol lid van de maatschappij
en in het bedrijf. Spr. deelde nog
mede, dat vanaf maandag de 5-daag-
se werkweek zou ingaan. Nog niet
iedere zaterdag, maar week om week,
waarmee de n.v. weer haar vooruit
strevendheid toont. Ook adviseerde
spr. om veel te praten. Het zal in het
begin niet meevallen, waarom be
paalde wensen niet ingewilligd kun
nen worden, maar me^i zal er begrip
voor krijgen. Hierna ging hij over tot
de installering van de jeugdraad, het
geen gestalte kreeg door het overhan
digen van de voorzittershamer aan de
heer H. Lenders.
Hierna dankte dhr. K. de Peffer
namens de leden van de jeugdraad en
namens geheel de jeugd, voor het
vertrouwen dat men in hen had ge
steld en hoopte dat men dit niet zou
beschamen.
De volgende leden namen zitting
in de jeugdraad
Van de fabrieken in Waalwijk
Kantoor: mej. M. Goedhart, dhr.
J. v. d. Kaa; Snijderij: dhr. C. de
Peffer; Stikkerij: mej. J. van Geene,
dhr. A. Verdhoofstad; Montage: dhr.
J. van Gelder, dhr. A. v. d. Lee.
Uit Drunen dhrn. J. van Strien,
J. Kuis en A. Brok.
Gilze mej. A. Martens, dhrn. H.
de Vet en H. Kniknie
en uit Den Bosch mej. J. v. Dein-
sen, dhrn. P. Kerkhof, J. Delmee, J.
van Delft, L. van Helvoirt, A. Li-
bregts en P. v. d. Loo.
Na de pauze trad op de bekende
voordracht-kunstenaar Maarten Kap-
teyn, die veel succes oogstte bij de
aandachtig toehorende jeugd.
TEN AFSCHEID.
In de week van 12—17 decem
ber zullen de Dochters van O. L.
Vrouw van het Heilig Hart Waal
wijk gaan verlaten.
De Zuster Maatschappelijk
Werkster en de Wijkzuster zul
len vanaf 12 december vanuit
Waspik hun taak hier blijven
vervullen. Boodschappen voor de
wijkzuster graag naar Medisch
Centrum.
Bij gelegenheid van ons ver
trek willen wy erg graag uiting
geven aan onze grote dankbaar
heid jegens de inwoners van
Waalwijk, bijzonder de parochia
nen van de St. Antoniusparochie.
Door de jaren heen, zoals, wy
uit overlevering en verslagboe
ken weten, hebben onze zusters
veel goedheid en medeleven van
u mogen ondervinden en wy op
onze beurt kunnen dit ook getui
gen.
Namens het Provinciaal Be
stuur danken we U dus hartelijk
voor alles wat U voor ons gedaan
heeft.
De Communiteit van Waalwijk
lste Zeine 7
NIEUWE KAPSALON
WILLEMSE
De 8ste december zal voor Kap
salon Willemse in de Stations
straat om meer dan één reden
een bijzondere gedenkwaardige
dag zijn. Want niet alleen her
denkt deze gerenommeerde zaak
op die dag zijn 25-jarig bestaan,
maar ook zullen op die dag ge
heel nieuwe salons in gebruik
worden genomen in het pand
Stationsstraat 49. Deze nieuwe en
hijzonder sfeer- en smaakvolle
huisvesting omvat niet alleen
kapsalons, maar ook een speciale
schoonheidssalon voor gclaats-
verzorging. Door de uiterst be
schaafde, moderne en smaak vol
te inrichting is Kapsalon Wil
lemse een zeer exquise zaak ge
worden, die een belangrijke aan
winst voor Waalwijk en voor de
Stationsstraat in het hijzonder
„Een Westerling spreekt wijze
woorden", zei Pie Yah Ma. „Maar
wij weten nog meer. De niets
waardige Chinees heeft immers
een knekelheen en een vaatwerk
in zijn zak." Hij legde 't heen
en de porceleinen vaas op tafel,
wat voor Mac Muzzle aanleiding
was om er óók wat hij te leggen.
„Kijk eens", zei hij. „Dit koperen
plaatje heb ik in de kelder van
de Kruishoek gevonden. Het is
van het museum." Pie Yah Ma
bekeek het plaatje aandachtig en
zei toen: „Laten wij de hoogge
achte directeur van het museum
om inlichtingen gaan vragen, op
dat hij ons vertellen kan op welk
verheven kunstwerk dit naam
plaatje bevestigd is geweest."
Zo gezegd, zo gedaan, en een half
uurtje later zaten ze al bij dr.
Catz van Dieren, de bekende
kunstkenner. „Kent U dit kope
ren plaatje?" vroeg Mac Muzzle,
hem het plaatje overreikend. Dr.
Catz van Dieren stortte zich er
op, zoals een hongerige leeuw op
een vet kalf. „Hoe komt u daar
aan?" stamelde hij opgewonden.
„Koper zegt U? Goud is het! Zui
ver goud! Het zat op mijn gesto
len Boeddha! Hier, kijk maar
eens op deze foto!" Zenuw
achtig schoof hij de twee mannen
een loto toe, die Pie Yah Ma eer
biedig aanpakte. „De godheid
vergeve de nietswaardige hond
van een Chinaman, dat hij zijn
ogen durft te richten op z'n stra
lende gestalte", fluisterde hij.
HET CAMERA
MYSTERIE
Door
PERCY KING
(Nadruk verboden)
31).
„Begin je daar al weer over?"
„Ik ben er nog niet mee opge
houden."
„Soper is de laatste tijd bar
slecht van memorie." Lawrence
schokschouderde. „Tegen Bates,
de defectieve, zei hij, dat het een
ongeluk was geweest. Hij kletst
naar het in zijn kraam te pas
komt. Welke reden konden Mel-
chior en ik hebben om jou te ver
dringen, zeg? Hadden we je dan
gered?"
„Haal geen oude koeien uit de
sloot!" verweet Isadora. „Law
rence en Melchior dachten er niet
aan, je uit de weg te ruimen. Als
ze dat op hun woord verzekeren,
heb je het te accepteren. Er zijn
nu belangrijker dingen, waarbij
we het hoofd koel moeten hou
den. Tot vanavond stond alles er
bijzonder gunstig voor. Kunnen
we de boel in duigen laten gooien
door een man, die al met zijn ene
been in 't graf staat?"
„Het gaat er niet om, Isadora,
met dikke woorden te schermen",
zei Melchior neerbuigend. „Wel,
hoe we ons er uit redden."
„Zijn we ergens anders voor
bij elkaar?? Als we met ons vie
ren geen uitweg vinden, zijn we
geen knip voor de neus waard."
„Weer een dooddoener, Isado
ra. De man, die volgens jou zijn
ene been in 't graf heeft, is nog
deksels goed in staat met het an
dere te schoppen. Dat heeft Law
rence ondervonden en ik niet
minder."
„Jullie gokten op 't verkeerde
paard", zei Soper met een grijns.
„Eerst had de oude heer 't hoekje
om geholpen moeten worden."
„Wie praat van het hoekje om
helpen?" snauwde Melchior. „En
druk je behoorlijker uit, zeg!"
„Als ik jullie daar een plezier
mee doe, mij best. De oude had er
t eerst tussenuit moeten knijpen
-- klinkt dat vriendelijker? Al
die rompslomp was onnodig ge
weest, wanneer Lawrence naar
mij had geluisterd. Het is feite
lijk zijn schuld dat we in de put
zijn geraakt! Met welk doel werd
de „Aurora" gekocht? Om er een
stevige buit te bergen. De oude
lapt zijn familieleden niet de nor
in, dat zei hij daarstraks nog.
Lawrence liet kans op kans voor
bijgaan. Hij gapte een paar dui
zend pond en verprutste er alles
mee. Moet ik soms nog in mijn
handen klappen?"
„Klap in je handen, omdat je
denkt, er met de minste kleer
scheuren af te komen!"
„Laat ik ook eens boffen. Het
gebeurt me niet te dikwijls, daar
zorgen jullie wel voor!"
„We redden de boel niet door
elkaar af te kammen", suste Isa
dora. „Traveller ontdekte deze
fraude, dat is zo. Maar hij weet
niet wie ze pleegde. Dergelijke
dingen hangt Anthony geen bui
tenstaander aan de neus. Daarom
is het zaak, met gemaakte fouten
ons voordeel te doen."
„Toch?" Soper grinnikte. „Met
alle respect, Isa je komt als 't
hinkende paard achteraan! Ver
tel jij eens, hoe Lawrence z'n slag
wil slaan, nu hij is weggeschopt."
„Idioot!" schamperde Isadora.
„Dat is 't juist de oude mag
geen kans tot schoppen krijgen."
„O zoSoper wreef langs een
neusvleugel. „Is dat het eieren
eten? Archibald opende de rij, Je
rome volgde, Settle verdween
spoorloos, nu is de beurt aan An
thony 't wordt opruiming en
gros! Geloven jullie werkelijk,
dat het gesmeerd blijft gaan?"
„Je insinueert", zei Melchior
gegriefd. „Twee van de drie die je
noemde, zijn verdronken. De an
der ging er vandoor. Wie zal zeg
gen, welke goede redenen Settle
er voor had? Wat Archie's dood
aangaat Lawrence en ik heb
ben een alibi, dat de ongelovigste
Thomas overtuigt. Van Settle's
verdwijning weten wij net zoveel
als jij. Blijft over Jerome. Als het
geen ongeluk is geweest, dan wil
ik op mijn woord van eer verkla
ren, dat Lawrence en ik hem geen
haar op het hoofd hebben ge
krenkt. De ene broer vermoordt
de andere niet."
Soper giechelde. „Een lauwer
krans voor de anonieme mede
werker! Hij speelde jullie aller
aardigst in de kaart! Is hij weer
in de buurt, nu om de oude An
thony ad patres te helpen?"
„Ik denk wel, Soper", zei Law
rence vlak, „dat jij hem ad patres
wenst, als hij je meteen onder de
neus heeft gewreven hoe zijn opi
nie over jou is. „Ontslagen tucht
huisboef" was een van de lief
lijkste benamingen. Hij zal niet
rusten vóór iedereen weet wie en
wat jij bent. Jij kent Anthony
niet. „Als 't van mij afhangt, dan
draait hij zo gauw mogelijk weer
de nor in, en voor langer dan vier
maanden" dat waren z'n eigen
woorden."
„Zo. Zei de oude dat?" Soper
knikte en keek toen op zijn han
den.
„Ja, dat zei hij. Je vergist je,
als je denkt dat jij de dans ont
springt, wanneer straks de benen
van de vloer moeten. Het zal dan
sen worden op een gloeiende
plaat. Tijdens het onderhoud van
vanmiddag maakte ik Anthony
een verwijt het doet er minder
toe welk. Hij werd hels omdat hij
de juistheid niet kon loochenen.
Ik ken zijn aard, Soper. Ik weet,
dat hij niet zal rusten, voor hij
jou, Melchior en mij de das om
heeft gedaan."
„Ik zal horen wat hij heeft te
zeggen..."
„En dan wil ik een misverstand
uit de weg ruimen", ging Law
rence haastig voort. „Isadora be
doelt niet, dat Anthony moet ver
moord worden. Aan zoiets denkt
ze niet, evenmin als Melchior en
ik. Het is ons om respijt te doen,
een week of zo. We willen voor
komen, dat hij zijn bedreigingen
uitvoert. Anthony heeft een zwak
hart. Je begrijpt, dat Archie's
dood er geen goed aan heeft ge
daan. Als hij je straks over dat
rapport van 't informatiebureau
Shirman spreekt Soper, maak 'm
dan driftig. Drijf hem tot het ui
terste. Er moeten vanavond spij
kers met koppen worden gesla
gen, alles staat op het spel. Laat
ieder daarbij zijn eigen idee vol
gen. Dat is beter dan een binden
de afspraak. En denk er aan, wat
ook gebeurt we dekken elkaar.
Onvoorwaardelijk."
Toen Melchior en Soper waren
heen gegaan, kwam Isadora bij
haar man staan en legde de han
den op zijn schouders.
„Jij hebt niet op Soper's ogen
gelet, toen je zij, dat Anthony
hem een ontslagen tuchthuisboef
had genoemd. Ik wel. Ik zag er
moord in. En Anthony is er de
man naar iemand het bloed on
der de nagels vandaan te halen."
„Je geeft Soper te veel eer, Isa.
Hij is een parasiet, en parasieten
zijn laf. Ik kan 't op hem niet aan
laten komen, 't risico is te groot.
Toch geloof ik niet dat we van
Melchior iets behoeven te ver
wachten." (Wordt vervolgd)
HL
V,
