wAALwijkse en LAnqstRAAtse couraiu MEER HUIZEN.... Binnen- en buitenland SPIONAGE IN DE RUIMTE EEN ANGSTIG STILZWIJGEN MAANDAG 9 JANUARI 1961 84e JAARGANG No. 3 Uitgever Waal wij kse Stoomdrukkerij Antoon Tielen Hoofdredacteur: JAN TIELEN Gironummer 50798 Dit blad verschijnt 2 x per week Abonnement 22 cent per week per kwartaal ƒ2.85 3.10 franco p.p. Advertentieprijs: 10 cent por m.na. Contract-advertenties: speciaal tarief Opgericht 1878 Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8 Tel. 04167 - 2002 Telegram-adres „Echo" Met minder subsidie Naar aanleiding van de crisis over de woningbouw en het programma van 't terugkerende kabinet ten deze, ont vingen wij van een onzer medewerkers 't volgende artikel Ieder die met woonruimte kampt, zal met instemming hebben ken nis genomen van de vastberadenheid waarmee de fracties van eni ge partijen pal stonden voor de belangen van de woningbouw in Nederland. Plotseling viel het ministerie op 5000 premie-wonin gen, die door de Kamer voor 1961 meer werden geëist dan door de regering gewenst werd geacht. Hiermee werd plotseling nog eens overduidelijk hoezeer de volkswoningbouw nog het grote zor genkind van onze tijd is. Een kabinet is weer te lijmen, maar met ontbrekende huizen is dat niet zo gemakkelijk, zolang de stijging van de bouwactiviteit ach ter blijft bij de expansie van andere bedrijfstakken. De totale pro- duktie in ons land steeg het laatste jaar met pl.m. 9 het aan tal voltooide huizen steeg maar met 3 Mogelijk is dat een deel van de gestegen bouwproduktie zich verhoudingsgewijs meer heeft gericht op scholen, fabrieken en andere bedrijven, maar dan is dat een vingerwijzing en een teken aan de wand. TWEE WENSEN Het zou prachtig zijn, wanneer de bouw van volkswoningen enorm zou worden opgevoerd. Hoewel de plot selinge eis van de Tweede Kamer meer een politieke dan een sociale achtergrond had, is het stellig reëel, dat juist de aandacht op dit probleem wordt gevestigd. Kan op korte termijn aan deze wens worden voldaan? Het bouwprogramma in Nederland is drieledig. Een deel van de activiteit richt zich op scholen, bedrijven en kantoren; een ander deel van de en ergie wordt aangewend voor de volks woningen en een derde deel voor de niet- of minder gesubsidieerde wo ningsector. Nu zijn er twee wensen. Verhoog het totaal aantal te bouwen woningen en verhoog dit aantal in de goedkope gesubsidieerde sector. De eerste eis lijkt technisch onmo gelijk. Zij is het niet. Het lijkt er wel op alsof alle beschikbare werkkrach ten in de bouwsector zijn ingescha keld, maar die willen er nog wel een schepje bovenop gooien bij (goed)- betaalde overuren, vooral als zij be lastingvrij zijn Verder kan de ac tiviteit aan andere (en grote) gebou wen nog wel wat worden afgeremd. Echter zullen de prijzen van bouwma terialen voor woningen door vergrote vraag dan wel stijgen. Al met al moet de woningbouw dan iets duurde, wor den dan zij thans is. Geen honderd kamermoties kunnen dat verhinde ren. De scheve situatie Het hoger worden van de woning prijzen is in lijnrechte tegenstelling met de gedachte van de goedkope volkswoning. De staat kan een wo ning kunstmatig goedkoop houden door een flinke subsidie. Dat is een tijdelijke oplossing. Zij is in lijnrechte tegenstelling met de gedachte van drastische verlaging van de rijkslasten, waarnaar gestreefd wordt. Zij trekt ook de verhoudingen economisch scheef, want de arbeid lijkt op deze wijze goedkoper dan zij in werkelijkheid is. Uiteindelijk moe ten immers de kosten van de woning uit het arbeidsloon worden betaald. Mid leis huur-subsidies kan de overheid de lonen ook lager houden dan economisch verantwoord is. Dan ziet de kostprijs van produkten er eveneens vertrokken uit, hetgeen ons een schijnvoorsprong bezorgt op de exportmarkt. En alle E.E.G.-partners vliegen ons in de haren! Bovendien zal de gesubsidieerde woningbouw al tijd een zaak blijven van uitgezogen calculatie en gedrukte prijzen. Dat betekent slechte huizen door bezuini ging op materiaal en haastige bouw methoden. Dat betekent ook, dat de aannemers alles liever willen bouwen dan gesubsidieerde huizen, waar het Ook minste aan te verdienen valt. bouwers zijn zakenmensen! Eigen haard is meer waard De kreet om meer goedkope hui zen is politiek wel te verkopen maar blijft economisch zonder effect. Zo lang een bouwer een lucratieve op dracht elders kan vinden, bouwt hij niet bij voorkeur goedkope huizen. Zolang de bestedingsdrang van ons volk in andere richting belangrijker is dan bij de woningconsumptie, zolang zal er een achterstand blijven in de woningbouw. Wij moeten er eerst van doordron gen worden, dat voor het meest ge wenste goed ook relatief het meeste betaald moet worden. Een groter deel van ons nationaal inkomen moet aan woningen worden besteed. Dat bete kent hogere huuroffers, waardoor het bouwen van huurhuizen weer renda bel wordt. Dat houdt in, dat er meer gespaard moet worden voor het eigen huis. Een groter deel van het inkomen van de kleine man moet naar het huis worden gedirigeerd. Dat kan door hem in ruimer mate het bouwsparen mogelijk te maken met belastingaf trek. Het is goedkoper dan subsidie en veel effectiever! Er kan méér gebouwd worden Vervolgens moeten werkgevers-bij dragen aan bouwspaarregelingen rui mer worden vrijgesteld van loon- en inkomstenbelasting dan de ongeluk kige f 390. - per jaar, die nu af trekbaar is. In West-Duitsland kan er voor ongehuwden f 1000.- per jaar voor bouwdoeleinden worden afge trokken, voor gehuwden f 2000 per jaar vermeerderd met f 450. - voor elk kind met kinderaftrek. Het gevolg van deze regeling zal zijn, dat een groter deel van ons na tionale inkomen naar de bouwsector verdwijnt. Dan worden de bestedin gen voor andere doelen geringer en komen er ook meer arbeidskrachten vrij voor de bouwindustrie. Er kunnen dus wel meer huizen gebouwd wor den, maar niet voor een appel en een ei. Niet door de liberalen en niet door de socialisten. Het enige dat wij ons nu 15 jaar na de oorlog bewust moe ten worden, is de oude waarheid dat voor geld alles te koop is, en daar moet de regering haar woningbouw- politiek op afstemmen. Overal in Europa kost het bewo nen van een goed huis meer dan in Nederland. Het gevolg is derhalve, dat overal in Europa de huizenbouw sneller vordert dan bij ons. Elke rege ring die komt, heeft te kiezen of te delen. Wij besteden nu een te gering percentage van ons inkomen voor het woongenot. Nog vers in het geheugen ligt de historie van het Lockheed U-2 vlieg tuig, dat boven Rusland werd neer geschoten. Door deze geruchtmaken de affaire werd tevens wereldkundig, dat Amerikaanse verkenningsvlieg tuigen al vier jaren lang dergelijke vluchten hadden gemaakt en het ge hele grondgebied van de Sovjet-Unie hoog uit de lucht hadden gefotogra feerd. De U-2's vlogen daarbij op een hoogte van meer dan 20.000 meter, waarop zij zelfs voor de modernste straaljagers onbereikbaar zijn. Maar toen het noodlot in mei j.l. het toestel van Gary Powers dwong om lager te gaan vliegen was zijn lot bezegeld. De rest van de geschiedenis kent men. De Amerikanen hebben kort na het incident bekend gemaakt, dat de vluchten met de U-2's waren stopge zet. Men zou er niet langer mee door gaan. Men kon dat in Amerika ge makkelijk doen, want weldra zal men de U-2 niet meer nodig hebben. Want zelfs deze moderne hoogvliegende verkenner is al weer verouderd. Men heeft nu een nieuwe methode uitge dacht, waarbij men geen mensenle vens behoeft te riskeren en de ver kenningen geheel ongehinderd kan uitvoeren. Men gaat verkenningen uitvoeren met de hulp van aardsatel- lieten. Er zijn al proeven genomen, die vrij behoorlijk geslaagd zijn. Twee weersatellieiten van het type TIROS beschrijven reeds haar cirkelgang door de ruimte en zij verstrekken be langrijke gegevens omtrent de ont wikkeling van de weerstoestand op aarde, zoals zij die van bovenaf waar nemen. Daarbij behoren ook per te levisiecamera opgenomen en radio grafisch overgebrachte foto's van het aardoppervlak, waarop men ziet hoe wolkenformaties, die de aarde bedek ken, zich ontwikkelen. Maar als die foto's bij helder weer genomen zijn, ziet men er duidelijk de omtrekken op van dat deel van de aarde waarboven zij gemaakt zijn. Er is een dergelijke foto voor publicatie vrijgegeven en daarop zijn duidelijk Egypte en een deel van de Rode Zee te herkennen. Schildwacht. Maar de TIROS is geen militaire satelliet en de foto's, die hij naar de aarde overbrengt, zijn militair van geen enkele betekenis; daarvoor zijn er veel te weinig details op te onder scheiden. Daarom ontwikkelt men op het ogenblik nog twee andere satel lieten, die de codenamen MIDAS en SAMOS hebben gekregen. Beide ook geen kleine jongen; hij is 6.70 meter lang en weegt 2.000 kg. dat wil zeggen evenveel als een grote auto. Fotograaf Voeren de MIDAS-satellieten min of meer de taak van schildwachten uit, de SAMOS-kunstmanen zullen als ruimtefotografen optreden. Het zijn ongeveer dezelfde satellieten als de MIDAS'sen, maar in plaats van een infra-rood apparaat nemen zij een luchtcamera van bijzondere kwa liteit mee de ruimte in. Hiermee kun nen foto's worden gemaakt, waarop een geoefend waarnemer allerlei de tails omtrent militaire operaties kan ontdekken. Vanzelfsprekend kunnen de opgenomen foto's niet op de aar de worden afgeleverd. Zij worden echter aan boord „vastgehouden" en als de SAMOS-satelliet boven de Ver. Staten aankomt, kan zij op een signaal van de aarde haar „opgesla gen" foto's radiografisch oversei nen. De ontvangen signalen worden dan op aarde weer omgezet tot nor male fotobeelden. SAMOS geeft dus „op verzoek" zijn waarnemingen door. Maar hij kan nog meer. SAMOS heeft een motor die via een radiosignaal gestart kan worden. Men kan op deze manier de baan van de satelliet beïnvloeden en haar dus in een bepaalde richting stu ren wanneer men opnamen van een zeker gebied wil hebben. Daarbij kan men bovendien, ook weer met behulp van radiosignalen, de camera zo in- L^Tnaatk&düy 'pufz&t moeten voor de Ver. Staten een be veiligingssysteem vormen tegen een onverhoedse aanval die in deze ra- kettentijd angstwekkend snel en on verwacht kan komen als men niet voldoende voorbereid is. De afweer tegen raketten is moei lijk, juist doordat ze zo snel zijn. Maar raketten, die uit Rusland op Amerika worden afgeschoten, moe ten via het Noordpoolgebied komen omdat daarover de kortste verbin dingslijnen tussen de twee continen ten lopen. In het barre Noorden van Canada vindt men daarom een lange keten van radar-waamemingsposten, die een eventuele raketaanval direct signaleren. Maar tussen het ogenblik waarop zij de komst van die raketten waarnemen en waarop deze raketten op het grondgebied van de Ver. Sta ten neerkomen, verloopt maar een kwartier! Erg veel tijd om afweer- maatregelen te treffen heeft men dan dus niet meer. Maar binnen niet al te lange tijd neemt MIDAS deze waarschuwende taak voor zijn rekening. MIDAS zal bestaan uit een keten van twaalf tot vijftien aardsatellieten, die in een kring om de aarde draaien. Haar baan zal daarbij zowel over de Noord als over Zuidpool lopen. Elk van de ze MIDAS-satellieten heeft een krachtig infra-rood opsporingsappa raat aan boord, dat direct reageert als het ergens op aarde de felle oranje rode gloed van een opstijgende raket waarneemt. Deze waarneming wordt dan vrijwel op hetzelfde ogenblik in de vorm van een radiosignaal naar de aarde overgebracht, daar wordt zij op een dusdanige wijze geregistreerd, dat men direct ziet uit welke richting en van welke afstand de afgevuurde raket komt. Met andere woorden In Amerika kan men, dank zij MIDAS, de Russische raketten zien starten! De hulp van MIDAS maakt het mogelijk, dat men een half uur voor de aanval al gewaarschuwd is en dus dubbel zoveel tijd heeft om afweer- maatregelen te nemen als nu het ge val is. Met de uitvoering van het pro- ject-MIDAS is men al begonnen. Op 26 febr. j.l. mislukte de eerste lance ring van een MIDAS-satelIiet, maar de tweede, die op 24 mei werd afge schoten, kwam precies in haar baan. Het was weliswaar nog slechts een proefschot en de satelliet kwam niet hoger dan 320 km, maar deze ge slaagde proef hielp de Amerikanen in ieder geval een heel eind op de goede weg. Overigens is zo'n MIDAS RECTIFICATIE In het artikel „Wijzigin gen in de sociale wetge ving" in ons nummer van j.l. vrijdag zijn enkele sto rende fouten geslopen met betrekking tot de zieken- kosten-verzekering van be7 jaarden. Aan het slot van de eerste alinea wordt in dit artikel gezegd: „Zij be talen dan hiervoor een pre mie van resp. 0.92 of 1.48 per week." Deze pre miebedragen moeten echter zijn: 0.92 of 1.84 per week. In de tweede alinea komt de zinsnede voor: „De be dragen van de premie zijn echter niet verhoogd. "Hier voor in de plaats moet ge lezen worden: „De premie bedraagt vanaf 1 januari 1961 resp. 0.97 of 1.94 per week." stellen, dat zij opnamen maakt, wan neer zij boven een bepaald punt is aangekomen. Wordt zij verondersteld haar opdracht te hebben uitgevoerd, dan laat men haar zodanig van koers veranderen dat zij in de kortst mo gelijke tijd weer boven Amerika is om haar kostbare lading af te geven. Op deze manier kan elke militaire opera tie, elke concentratie van troepen en materieel, elke voorbereiding tot het lanceren van raketten, elke ver plaatsing van vliegtuigen naar be paalde bases, binnen enkele uren in Washington bekend zijn! Met andere woorden spiedende cameralenzen in de ruimte houden Ruslands militaire macht constant onder controle. Terwijl de Amerikanen over MI DAS wel eens iets losgelaten hebben, praten zij over SAMOS nooit. Er zijn ook nog geen berichten gepubliceerd over lanceringen van SAMOS-satel- lieten, noch over eventuele voorbe reidingen daartoe. Het ligt voor de hand, dat men hiermee de heer Chroestsjow en de zijnen niet provo ceren wil. De Russen zullen het be slist geen prettig idee vinden vanuit de ruimte begluurd te worden. Maar dat wil helemaal niet zeggen dat er nog niets aan SAMOS gedaan wordt. Mischien hoort de wereld er ook nu pas iets definitiefs over als de SA- MOS'sen al enige jaren lang met succes hun werk gedaan hebben. Daarover zou men zich heus niet be hoeven te verwonderen. In het januari-nummer van De Op mars, het ledenblad van de K.V.P., is onder de titel „Waar blijven planolo gische visies op Oost- en Midden- Brabant" een artikel opgenomen, waarin burgemeester Teijssen van Waalwijk, voorzitter van de K.V.P.- fractie in de Provinciale Staten, de actuele problematiek van de planolo gische ontwikkeling van Oost- en MiddenBrabant aan de orde stelt. Er worden in dit artikel scherpe vragen gesteld en wij achten het dan ook van belang om hieraan in exten- so aandacht te wijden. Het artikel luidt als volgt „Wie deze hartekreet leest van Burgemeester J. Teijssen van Waal wijk, moet deze eminente bestuurder niet zien als burgervader van de „hoofdstad" van de Langstraat. In deze Brabantse KVP-kolommen is de heer Teijssen als fractievoorzitter van de KVP in de provinciale staten aan het woord. De actuele problematiek, die voorzitter Teijssen hier aan de or de stelt, is bijna een open brief aan gedeputeerde staten, de rijksoverheid, waterstaat en de landsregering. Want het zijn scherpe vragen van een po liticus, die de roos raken. De komen de jaren kan het geluk van duizenden nieuwkomers, die beneden de Moer dijk woon- en werkgelegenheid vin den, ermee gemoeid zijn. In de aanbevelingsbrief van gede puteerde staten bij de publikatie van het rapport „Brabant in het nieuwe westen", is in het vooruitzicht ge steld, dat ook voor andere delen van de provincie dergelijke ideeënschet- sen zouden volgen. Het Kreekrak- plan met de planologische visie op 't aangrenzende West-Brabantse gebied was de eerste studie in deze „ruimte lijke ordening". Een studie, die het „vergeten" West-Brabant, dat door het Schelde-Rijn-overleg al tientallen jaren in de ijskast zat, bijzonder drin gend nodig had. De vraag, die de KVP-fractievoorzitter Teijssen in de ze Brabant-krant eens openlijk wil stellen^is Komen er van de zijde van de provinciale planologische dienst nog dergelijke ideeënschetsen voor Midden- en Oost-Brabant? Of geven gedeputeerde staten met opzet deze opdracht niet? Welke overheid moet zich dan in Oost- en Midden-Brabant met deze belangrijke studies bezig houden? De gemeente of de provin cie? Voorop gesteld dus, dat deze pro vinciale gebiedsdelen wel degelijk be hoefte hebben aan een grote visie op deze gebieden. Er heerst een angstig stilzwijgen, waarmee deze belangrijke zaak niet gediend is. Het gaat om het geluk van vele duizenden mensen, die men door de grote industriële expansie van dit ge west in eigen omgeving volop werk kan geven. Met het oog op deze - toekomsti ge ontwikkeling is deze planologi sche visie ook op Oost- en Midden- Brabant noodzakelijk. Maar dan zal er „ten principale" moeten worden uitgemaakt, welke overheid deze ideeën-schets laat maken. De Bra bantse KVP volgt deze zaak in de staten op de voet. Kreekrak? Ook de stilte rond het West-Bra bantse Kreekrakplan ligt fractievoor zitter Teijssen zwaar op de maag. Hij heeft soms de indruk, dat dit prach tige plan tussen de provinciale water staat en de rijkswaterstaat op en neer geschoven wordt. Er mag met dit plan geen „kiekeboe" gespeeld worden. Ongetwijfeld wacht een eventuele eerste aanzet voor een dergelijk zee havenplan op de lopende Schelde- Rijn-onderhandelingen tussen Neder land en België. De vraag is echter of bij deze onderhandelingen rekening wordt gehouden met het Brabantse Kreekrakplan, dat een nationale uit breiding van de zeehaven-functie met de Westerschelde beoogt. De pijnlijke vraag, die burgemeester Teijssen hier dus stelt is Welke op dracht hebben de Nederlandse onder handelaars in deze? Is de Nederland se voorzitter van de onderhandelaars met België op de hoogte met dit Kreekrakplan, dat staat of valt met de komende Schelde-Rijn-oplossing? Is het bij een ontkennend antwoord dan niet dringend noodzakelijk, dat Jhr. Tjarda van Starkenborch in deze alsnog een aanvullenle opdracht van Nederlandse zijde krijgt? De KVP-voorman van de Bra bantse statenleden vraagt zich trou wens bezorgd af wie rijkswaterstaat of provinciale waterstaat (of geza menlijk) deze voor Brabant heilige Kreekrakzaak moet voorbereiden. En Uw verslaggever zou er persoonlijk de vraag aan willen toevoegen, is het plan wel zo best bij rijkswaterstaat ontvangen? Is het geen hoog tijd, dat Brabant de Minister van Verkeer en Waterstaat op de dreigende moeilijk heden wijst en wellicht ook zelf fi nanciële middelen verstrekt of zelf werken uitvoert? Als Prof. De Quay als oud-pro vincie-commissaris Brabant nog niet vergeten is, dan moet hij deze belang rijke zaak de nodige steun geven. Op het gevaar af, dat men in hem nog een stukje van de Brabantse provin cie-commissaris zou zien. Ook de KVP-kamerleden en het partijbe stuur mogen weten, dat deze zaak de tienduizenden katholieke kiezers van Brabant na aan het hart ligt." DE TWEEDE KAMER Degenen die heel wat sensatio neels over de Kamerzittingen van de vorige week hadden verwacht, zijn zeker teleurgesteld. Het is, met en kele uitzonderingen natuurlijk, vrij kalm toegegaan. De minister-president is donder dagavond uitvoerig ingegaan op de opmerkingen uit de Kamer, maar heeft niet veel nieuws vertelt, wat niet in de regeringsverklaring stond. De heer Bruin Slot (A.R.) en dr. Tilanus (Chr. Hist.) hebben nogmaals hun houding en standpunt uiteenge zet. De heer Burger (P.v.d.A.) heeft nogmaals gezegd dat het kabinet heeft geretireerd en in dit geval zijn zwakte, als steeds heeft getoond. De heer Andriessen (K.V.P.) prees het kabinet om z'n terugkomst en z'n werk in 't belang van land en volk en tenslotte ontspon zich nogal een heftige discussie tussen mr. Oud (V. V.D.) en de twee prot. chr. partijen. Het slot was echter dat de begro ting, waarin de motie Andriessen was verwerkt, met algemene stemmen werd aangenomen. En hiermee is deze aangelegenheid van de baan en zullen we binnenkort in de kwesties van Kinderbijslag en Mamoethwet, wel zien, hoe de ver houdingen met deze korte crisis in de kamer zijn geheeld, of dat er nog altijd iets broeit. NEDERLANDER TOT EUROPEES DIRECTEUR BENOEMD. Vorig jaar vierde VéGé-Nederland haar zilveren feest. Per 1 januari j.l. heeft daar een directie-wisseling plaats gehad. In de laatste 15 jaar heeft VéGé name lijk ook buiten Nederland vaste voet gevonden. In België, Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Italië, Oos tenrijk, Groot-Brittannië en Luxem burg werden krachtige organisaties opgericht en enkele weken geleden sloot Spanje zich aan bij de Euro pese VéGé Unie. In deze in 1956 gestichte Europe se VéGé Unie vinden niet minder dan 200 groothandelsbedrijven en 25.000 VéGé-winkels elkaar in een hechte internationale samenwerking van tien West-Europese landen. Het hoofdkantoor bevindt zich, na tuurlijk, in het „Moederland" te Am sterdam. Gedurende 15 jaar heeft Drs. L. K. van Schaik zowel de nationale als internationale VéGé-belangen behar tigd. In verband met de voortschrijding van de Euromarkt en het steeds gro ter wordend belang van samenwerking op het gebied van in- en verkoop heeft VéGé haar directie thans ge splitst. Mr. P. J. van den Hout, voorheen Algemeen Secretaris van de Kruide niers Vak Centrale te Den Haag, De tcho van het Zuióen WIJ VERHUREN GELEGENHEIDSKLEDING VOOR HEREN

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1961 | | pagina 1