wAALwijkse en LAnqstRAAtse couraiu
MEER HUIZEN....
Binnen- en buitenland
SPIONAGE IN DE RUIMTE
EEN ANGSTIG STILZWIJGEN
MAANDAG 9 JANUARI 1961
84e JAARGANG No. 3
Uitgever
Waal wij kse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur: JAN TIELEN
Gironummer 50798
Dit blad verschijnt 2 x per week
Abonnement
22 cent per week
per kwartaal ƒ2.85
3.10 franco p.p.
Advertentieprijs: 10 cent por m.na.
Contract-advertenties: speciaal tarief
Opgericht 1878
Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8 Tel. 04167 - 2002
Telegram-adres „Echo"
Met minder subsidie
Naar aanleiding van de crisis over de woningbouw en
het programma van 't terugkerende kabinet ten deze, ont
vingen wij van een onzer medewerkers 't volgende artikel
Ieder die met woonruimte kampt, zal met instemming hebben ken
nis genomen van de vastberadenheid waarmee de fracties van eni
ge partijen pal stonden voor de belangen van de woningbouw in
Nederland. Plotseling viel het ministerie op 5000 premie-wonin
gen, die door de Kamer voor 1961 meer werden geëist dan door
de regering gewenst werd geacht. Hiermee werd plotseling nog
eens overduidelijk hoezeer de volkswoningbouw nog het grote zor
genkind van onze tijd is.
Een kabinet is weer te lijmen, maar met ontbrekende huizen is dat
niet zo gemakkelijk, zolang de stijging van de bouwactiviteit ach
ter blijft bij de expansie van andere bedrijfstakken. De totale pro-
duktie in ons land steeg het laatste jaar met pl.m. 9 het aan
tal voltooide huizen steeg maar met 3 Mogelijk is dat een deel
van de gestegen bouwproduktie zich verhoudingsgewijs meer heeft
gericht op scholen, fabrieken en andere bedrijven, maar dan is dat
een vingerwijzing en een teken aan de wand.
TWEE WENSEN
Het zou prachtig zijn, wanneer de
bouw van volkswoningen enorm zou
worden opgevoerd. Hoewel de plot
selinge eis van de Tweede Kamer
meer een politieke dan een sociale
achtergrond had, is het stellig reëel,
dat juist de aandacht op dit probleem
wordt gevestigd. Kan op korte termijn
aan deze wens worden voldaan?
Het bouwprogramma in Nederland
is drieledig. Een deel van de activiteit
richt zich op scholen, bedrijven en
kantoren; een ander deel van de en
ergie wordt aangewend voor de volks
woningen en een derde deel voor de
niet- of minder gesubsidieerde wo
ningsector. Nu zijn er twee wensen.
Verhoog het totaal aantal te bouwen
woningen en verhoog dit aantal in de
goedkope gesubsidieerde sector.
De eerste eis lijkt technisch onmo
gelijk. Zij is het niet. Het lijkt er wel
op alsof alle beschikbare werkkrach
ten in de bouwsector zijn ingescha
keld, maar die willen er nog wel een
schepje bovenop gooien bij (goed)-
betaalde overuren, vooral als zij be
lastingvrij zijn Verder kan de ac
tiviteit aan andere (en grote) gebou
wen nog wel wat worden afgeremd.
Echter zullen de prijzen van bouwma
terialen voor woningen door vergrote
vraag dan wel stijgen. Al met al moet
de woningbouw dan iets duurde, wor
den dan zij thans is. Geen honderd
kamermoties kunnen dat verhinde
ren.
De scheve situatie
Het hoger worden van de woning
prijzen is in lijnrechte tegenstelling
met de gedachte van de goedkope
volkswoning. De staat kan een wo
ning kunstmatig goedkoop houden
door een flinke subsidie.
Dat is een tijdelijke oplossing. Zij
is in lijnrechte tegenstelling met de
gedachte van drastische verlaging
van de rijkslasten, waarnaar gestreefd
wordt. Zij trekt ook de verhoudingen
economisch scheef, want de arbeid
lijkt op deze wijze goedkoper dan zij
in werkelijkheid is. Uiteindelijk moe
ten immers de kosten van de woning
uit het arbeidsloon worden betaald.
Mid leis huur-subsidies kan de
overheid de lonen ook lager houden
dan economisch verantwoord is. Dan
ziet de kostprijs van produkten er
eveneens vertrokken uit, hetgeen ons
een schijnvoorsprong bezorgt op de
exportmarkt. En alle E.E.G.-partners
vliegen ons in de haren! Bovendien
zal de gesubsidieerde woningbouw al
tijd een zaak blijven van uitgezogen
calculatie en gedrukte prijzen. Dat
betekent slechte huizen door bezuini
ging op materiaal en haastige bouw
methoden. Dat betekent ook, dat de
aannemers alles liever willen bouwen
dan gesubsidieerde huizen, waar het
Ook
minste aan te verdienen valt.
bouwers zijn zakenmensen!
Eigen haard is meer waard
De kreet om meer goedkope hui
zen is politiek wel te verkopen maar
blijft economisch zonder effect. Zo
lang een bouwer een lucratieve op
dracht elders kan vinden, bouwt hij
niet bij voorkeur goedkope huizen.
Zolang de bestedingsdrang van ons
volk in andere richting belangrijker is
dan bij de woningconsumptie, zolang
zal er een achterstand blijven in de
woningbouw.
Wij moeten er eerst van doordron
gen worden, dat voor het meest ge
wenste goed ook relatief het meeste
betaald moet worden. Een groter deel
van ons nationaal inkomen moet aan
woningen worden besteed. Dat bete
kent hogere huuroffers, waardoor het
bouwen van huurhuizen weer renda
bel wordt. Dat houdt in, dat er meer
gespaard moet worden voor het eigen
huis.
Een groter deel van het inkomen
van de kleine man moet naar het huis
worden gedirigeerd. Dat kan door
hem in ruimer mate het bouwsparen
mogelijk te maken met belastingaf
trek. Het is goedkoper dan subsidie
en veel effectiever!
Er kan méér gebouwd worden
Vervolgens moeten werkgevers-bij
dragen aan bouwspaarregelingen rui
mer worden vrijgesteld van loon- en
inkomstenbelasting dan de ongeluk
kige f 390. - per jaar, die nu af
trekbaar is. In West-Duitsland kan er
voor ongehuwden f 1000.- per jaar
voor bouwdoeleinden worden afge
trokken, voor gehuwden f 2000 per
jaar vermeerderd met f 450. - voor
elk kind met kinderaftrek.
Het gevolg van deze regeling zal
zijn, dat een groter deel van ons na
tionale inkomen naar de bouwsector
verdwijnt. Dan worden de bestedin
gen voor andere doelen geringer en
komen er ook meer arbeidskrachten
vrij voor de bouwindustrie. Er kunnen
dus wel meer huizen gebouwd wor
den, maar niet voor een appel en een
ei. Niet door de liberalen en niet door
de socialisten. Het enige dat wij ons
nu 15 jaar na de oorlog bewust moe
ten worden, is de oude waarheid dat
voor geld alles te koop is, en daar
moet de regering haar woningbouw-
politiek op afstemmen.
Overal in Europa kost het bewo
nen van een goed huis meer dan in
Nederland. Het gevolg is derhalve,
dat overal in Europa de huizenbouw
sneller vordert dan bij ons. Elke rege
ring die komt, heeft te kiezen of te
delen. Wij besteden nu een te gering
percentage van ons inkomen voor het
woongenot.
Nog vers in het geheugen ligt de
historie van het Lockheed U-2 vlieg
tuig, dat boven Rusland werd neer
geschoten. Door deze geruchtmaken
de affaire werd tevens wereldkundig,
dat Amerikaanse verkenningsvlieg
tuigen al vier jaren lang dergelijke
vluchten hadden gemaakt en het ge
hele grondgebied van de Sovjet-Unie
hoog uit de lucht hadden gefotogra
feerd. De U-2's vlogen daarbij op een
hoogte van meer dan 20.000 meter,
waarop zij zelfs voor de modernste
straaljagers onbereikbaar zijn. Maar
toen het noodlot in mei j.l. het toestel
van Gary Powers dwong om lager te
gaan vliegen was zijn lot bezegeld.
De rest van de geschiedenis kent
men.
De Amerikanen hebben kort na het
incident bekend gemaakt, dat de
vluchten met de U-2's waren stopge
zet. Men zou er niet langer mee door
gaan. Men kon dat in Amerika ge
makkelijk doen, want weldra zal men
de U-2 niet meer nodig hebben. Want
zelfs deze moderne hoogvliegende
verkenner is al weer verouderd. Men
heeft nu een nieuwe methode uitge
dacht, waarbij men geen mensenle
vens behoeft te riskeren en de ver
kenningen geheel ongehinderd kan
uitvoeren. Men gaat verkenningen
uitvoeren met de hulp van aardsatel-
lieten.
Er zijn al proeven genomen, die
vrij behoorlijk geslaagd zijn. Twee
weersatellieiten van het type TIROS
beschrijven reeds haar cirkelgang
door de ruimte en zij verstrekken be
langrijke gegevens omtrent de ont
wikkeling van de weerstoestand op
aarde, zoals zij die van bovenaf waar
nemen. Daarbij behoren ook per te
levisiecamera opgenomen en radio
grafisch overgebrachte foto's van het
aardoppervlak, waarop men ziet hoe
wolkenformaties, die de aarde bedek
ken, zich ontwikkelen. Maar als die
foto's bij helder weer genomen zijn,
ziet men er duidelijk de omtrekken op
van dat deel van de aarde waarboven
zij gemaakt zijn. Er is een dergelijke
foto voor publicatie vrijgegeven en
daarop zijn duidelijk Egypte en een
deel van de Rode Zee te herkennen.
Schildwacht.
Maar de TIROS is geen militaire
satelliet en de foto's, die hij naar de
aarde overbrengt, zijn militair van
geen enkele betekenis; daarvoor zijn
er veel te weinig details op te onder
scheiden. Daarom ontwikkelt men op
het ogenblik nog twee andere satel
lieten, die de codenamen MIDAS en
SAMOS hebben gekregen. Beide
ook geen kleine jongen; hij is 6.70
meter lang en weegt 2.000 kg. dat wil
zeggen evenveel als een grote auto.
Fotograaf
Voeren de MIDAS-satellieten min
of meer de taak van schildwachten
uit, de SAMOS-kunstmanen zullen
als ruimtefotografen optreden. Het
zijn ongeveer dezelfde satellieten als
de MIDAS'sen, maar in plaats van
een infra-rood apparaat nemen zij
een luchtcamera van bijzondere kwa
liteit mee de ruimte in. Hiermee kun
nen foto's worden gemaakt, waarop
een geoefend waarnemer allerlei de
tails omtrent militaire operaties kan
ontdekken. Vanzelfsprekend kunnen
de opgenomen foto's niet op de aar
de worden afgeleverd. Zij worden
echter aan boord „vastgehouden" en
als de SAMOS-satelliet boven de
Ver. Staten aankomt, kan zij op een
signaal van de aarde haar „opgesla
gen" foto's radiografisch oversei
nen. De ontvangen signalen worden
dan op aarde weer omgezet tot nor
male fotobeelden.
SAMOS geeft dus „op verzoek"
zijn waarnemingen door. Maar hij kan
nog meer. SAMOS heeft een motor
die via een radiosignaal gestart kan
worden. Men kan op deze manier de
baan van de satelliet beïnvloeden en
haar dus in een bepaalde richting stu
ren wanneer men opnamen van een
zeker gebied wil hebben. Daarbij kan
men bovendien, ook weer met behulp
van radiosignalen, de camera zo in-
L^Tnaatk&düy
'pufz&t
moeten voor de Ver. Staten een be
veiligingssysteem vormen tegen een
onverhoedse aanval die in deze ra-
kettentijd angstwekkend snel en on
verwacht kan komen als men niet
voldoende voorbereid is.
De afweer tegen raketten is moei
lijk, juist doordat ze zo snel zijn.
Maar raketten, die uit Rusland op
Amerika worden afgeschoten, moe
ten via het Noordpoolgebied komen
omdat daarover de kortste verbin
dingslijnen tussen de twee continen
ten lopen. In het barre Noorden van
Canada vindt men daarom een lange
keten van radar-waamemingsposten,
die een eventuele raketaanval direct
signaleren. Maar tussen het ogenblik
waarop zij de komst van die raketten
waarnemen en waarop deze raketten
op het grondgebied van de Ver. Sta
ten neerkomen, verloopt maar een
kwartier! Erg veel tijd om afweer-
maatregelen te treffen heeft men dan
dus niet meer.
Maar binnen niet al te lange tijd
neemt MIDAS deze waarschuwende
taak voor zijn rekening. MIDAS zal
bestaan uit een keten van twaalf tot
vijftien aardsatellieten, die in een
kring om de aarde draaien. Haar
baan zal daarbij zowel over de Noord
als over Zuidpool lopen. Elk van de
ze MIDAS-satellieten heeft een
krachtig infra-rood opsporingsappa
raat aan boord, dat direct reageert als
het ergens op aarde de felle oranje
rode gloed van een opstijgende raket
waarneemt. Deze waarneming wordt
dan vrijwel op hetzelfde ogenblik in
de vorm van een radiosignaal naar de
aarde overgebracht, daar wordt zij op
een dusdanige wijze geregistreerd,
dat men direct ziet uit welke richting
en van welke afstand de afgevuurde
raket komt. Met andere woorden In
Amerika kan men, dank zij MIDAS,
de Russische raketten zien starten!
De hulp van MIDAS maakt het
mogelijk, dat men een half uur voor
de aanval al gewaarschuwd is en dus
dubbel zoveel tijd heeft om afweer-
maatregelen te nemen als nu het ge
val is. Met de uitvoering van het pro-
ject-MIDAS is men al begonnen. Op
26 febr. j.l. mislukte de eerste lance
ring van een MIDAS-satelIiet, maar
de tweede, die op 24 mei werd afge
schoten, kwam precies in haar baan.
Het was weliswaar nog slechts een
proefschot en de satelliet kwam niet
hoger dan 320 km, maar deze ge
slaagde proef hielp de Amerikanen
in ieder geval een heel eind op de
goede weg. Overigens is zo'n MIDAS
RECTIFICATIE
In het artikel „Wijzigin
gen in de sociale wetge
ving" in ons nummer van
j.l. vrijdag zijn enkele sto
rende fouten geslopen met
betrekking tot de zieken-
kosten-verzekering van be7
jaarden. Aan het slot van
de eerste alinea wordt in
dit artikel gezegd: „Zij be
talen dan hiervoor een pre
mie van resp. 0.92 of
1.48 per week." Deze pre
miebedragen moeten echter
zijn: 0.92 of 1.84 per
week.
In de tweede alinea komt
de zinsnede voor: „De be
dragen van de premie zijn
echter niet verhoogd. "Hier
voor in de plaats moet ge
lezen worden: „De premie
bedraagt vanaf 1 januari
1961 resp. 0.97 of 1.94
per week."
stellen, dat zij opnamen maakt, wan
neer zij boven een bepaald punt is
aangekomen. Wordt zij verondersteld
haar opdracht te hebben uitgevoerd,
dan laat men haar zodanig van koers
veranderen dat zij in de kortst mo
gelijke tijd weer boven Amerika is om
haar kostbare lading af te geven. Op
deze manier kan elke militaire opera
tie, elke concentratie van troepen en
materieel, elke voorbereiding tot het
lanceren van raketten, elke ver
plaatsing van vliegtuigen naar be
paalde bases, binnen enkele uren in
Washington bekend zijn! Met andere
woorden spiedende cameralenzen in
de ruimte houden Ruslands militaire
macht constant onder controle.
Terwijl de Amerikanen over MI
DAS wel eens iets losgelaten hebben,
praten zij over SAMOS nooit. Er zijn
ook nog geen berichten gepubliceerd
over lanceringen van SAMOS-satel-
lieten, noch over eventuele voorbe
reidingen daartoe. Het ligt voor de
hand, dat men hiermee de heer
Chroestsjow en de zijnen niet provo
ceren wil. De Russen zullen het be
slist geen prettig idee vinden vanuit
de ruimte begluurd te worden. Maar
dat wil helemaal niet zeggen dat er
nog niets aan SAMOS gedaan wordt.
Mischien hoort de wereld er ook nu
pas iets definitiefs over als de SA-
MOS'sen al enige jaren lang met
succes hun werk gedaan hebben.
Daarover zou men zich heus niet be
hoeven te verwonderen.
In het januari-nummer van De Op
mars, het ledenblad van de K.V.P., is
onder de titel „Waar blijven planolo
gische visies op Oost- en Midden-
Brabant" een artikel opgenomen,
waarin burgemeester Teijssen van
Waalwijk, voorzitter van de K.V.P.-
fractie in de Provinciale Staten, de
actuele problematiek van de planolo
gische ontwikkeling van Oost- en
MiddenBrabant aan de orde stelt.
Er worden in dit artikel scherpe
vragen gesteld en wij achten het dan
ook van belang om hieraan in exten-
so aandacht te wijden.
Het artikel luidt als volgt
„Wie deze hartekreet leest van
Burgemeester J. Teijssen van Waal
wijk, moet deze eminente bestuurder
niet zien als burgervader van de
„hoofdstad" van de Langstraat. In
deze Brabantse KVP-kolommen is de
heer Teijssen als fractievoorzitter van
de KVP in de provinciale staten aan
het woord. De actuele problematiek,
die voorzitter Teijssen hier aan de or
de stelt, is bijna een open brief aan
gedeputeerde staten, de rijksoverheid,
waterstaat en de landsregering. Want
het zijn scherpe vragen van een po
liticus, die de roos raken. De komen
de jaren kan het geluk van duizenden
nieuwkomers, die beneden de Moer
dijk woon- en werkgelegenheid vin
den, ermee gemoeid zijn.
In de aanbevelingsbrief van gede
puteerde staten bij de publikatie van
het rapport „Brabant in het nieuwe
westen", is in het vooruitzicht ge
steld, dat ook voor andere delen van
de provincie dergelijke ideeënschet-
sen zouden volgen. Het Kreekrak-
plan met de planologische visie op 't
aangrenzende West-Brabantse gebied
was de eerste studie in deze „ruimte
lijke ordening". Een studie, die het
„vergeten" West-Brabant, dat door
het Schelde-Rijn-overleg al tientallen
jaren in de ijskast zat, bijzonder drin
gend nodig had. De vraag, die de
KVP-fractievoorzitter Teijssen in de
ze Brabant-krant eens openlijk wil
stellen^is Komen er van de zijde van
de provinciale planologische dienst
nog dergelijke ideeënschetsen voor
Midden- en Oost-Brabant? Of geven
gedeputeerde staten met opzet deze
opdracht niet? Welke overheid moet
zich dan in Oost- en Midden-Brabant
met deze belangrijke studies bezig
houden? De gemeente of de provin
cie?
Voorop gesteld dus, dat deze pro
vinciale gebiedsdelen wel degelijk be
hoefte hebben aan een grote visie op
deze gebieden. Er heerst een angstig
stilzwijgen, waarmee deze belangrijke
zaak niet gediend is.
Het gaat om het geluk van vele
duizenden mensen, die men door de
grote industriële expansie van dit ge
west in eigen omgeving volop werk
kan geven.
Met het oog op deze - toekomsti
ge ontwikkeling is deze planologi
sche visie ook op Oost- en Midden-
Brabant noodzakelijk. Maar dan zal
er „ten principale" moeten worden
uitgemaakt, welke overheid deze
ideeën-schets laat maken. De Bra
bantse KVP volgt deze zaak in de
staten op de voet.
Kreekrak?
Ook de stilte rond het West-Bra
bantse Kreekrakplan ligt fractievoor
zitter Teijssen zwaar op de maag. Hij
heeft soms de indruk, dat dit prach
tige plan tussen de provinciale water
staat en de rijkswaterstaat op en neer
geschoven wordt. Er mag met dit plan
geen „kiekeboe" gespeeld worden.
Ongetwijfeld wacht een eventuele
eerste aanzet voor een dergelijk zee
havenplan op de lopende Schelde-
Rijn-onderhandelingen tussen Neder
land en België. De vraag is echter of
bij deze onderhandelingen rekening
wordt gehouden met het Brabantse
Kreekrakplan, dat een nationale uit
breiding van de zeehaven-functie
met de Westerschelde beoogt. De
pijnlijke vraag, die burgemeester
Teijssen hier dus stelt is Welke op
dracht hebben de Nederlandse onder
handelaars in deze? Is de Nederland
se voorzitter van de onderhandelaars
met België op de hoogte met dit
Kreekrakplan, dat staat of valt met
de komende Schelde-Rijn-oplossing?
Is het bij een ontkennend antwoord
dan niet dringend noodzakelijk, dat
Jhr. Tjarda van Starkenborch in deze
alsnog een aanvullenle opdracht van
Nederlandse zijde krijgt?
De KVP-voorman van de Bra
bantse statenleden vraagt zich trou
wens bezorgd af wie rijkswaterstaat
of provinciale waterstaat (of geza
menlijk) deze voor Brabant heilige
Kreekrakzaak moet voorbereiden. En
Uw verslaggever zou er persoonlijk
de vraag aan willen toevoegen, is het
plan wel zo best bij rijkswaterstaat
ontvangen? Is het geen hoog tijd, dat
Brabant de Minister van Verkeer en
Waterstaat op de dreigende moeilijk
heden wijst en wellicht ook zelf fi
nanciële middelen verstrekt of zelf
werken uitvoert?
Als Prof. De Quay als oud-pro
vincie-commissaris Brabant nog niet
vergeten is, dan moet hij deze belang
rijke zaak de nodige steun geven. Op
het gevaar af, dat men in hem nog
een stukje van de Brabantse provin
cie-commissaris zou zien. Ook de
KVP-kamerleden en het partijbe
stuur mogen weten, dat deze zaak de
tienduizenden katholieke kiezers van
Brabant na aan het hart ligt."
DE TWEEDE KAMER
Degenen die heel wat sensatio
neels over de Kamerzittingen van de
vorige week hadden verwacht, zijn
zeker teleurgesteld. Het is, met en
kele uitzonderingen natuurlijk, vrij
kalm toegegaan.
De minister-president is donder
dagavond uitvoerig ingegaan op de
opmerkingen uit de Kamer, maar
heeft niet veel nieuws vertelt, wat
niet in de regeringsverklaring stond.
De heer Bruin Slot (A.R.) en dr.
Tilanus (Chr. Hist.) hebben nogmaals
hun houding en standpunt uiteenge
zet.
De heer Burger (P.v.d.A.) heeft
nogmaals gezegd dat het kabinet
heeft geretireerd en in dit geval zijn
zwakte, als steeds heeft getoond. De
heer Andriessen (K.V.P.) prees het
kabinet om z'n terugkomst en z'n
werk in 't belang van land en volk
en tenslotte ontspon zich nogal een
heftige discussie tussen mr. Oud (V.
V.D.) en de twee prot. chr. partijen.
Het slot was echter dat de begro
ting, waarin de motie Andriessen was
verwerkt, met algemene stemmen
werd aangenomen.
En hiermee is deze aangelegenheid
van de baan en zullen we binnenkort
in de kwesties van Kinderbijslag en
Mamoethwet, wel zien, hoe de ver
houdingen met deze korte crisis in
de kamer zijn geheeld, of dat er nog
altijd iets broeit.
NEDERLANDER TOT EUROPEES
DIRECTEUR BENOEMD.
Vorig jaar vierde VéGé-Nederland
haar zilveren feest.
Per 1 januari j.l. heeft daar een
directie-wisseling plaats gehad. In
de laatste 15 jaar heeft VéGé name
lijk ook buiten Nederland vaste voet
gevonden. In België, Frankrijk,
Duitsland, Zwitserland, Italië, Oos
tenrijk, Groot-Brittannië en Luxem
burg werden krachtige organisaties
opgericht en enkele weken geleden
sloot Spanje zich aan bij de Euro
pese VéGé Unie.
In deze in 1956 gestichte Europe
se VéGé Unie vinden niet minder dan
200 groothandelsbedrijven en 25.000
VéGé-winkels elkaar in een hechte
internationale samenwerking van tien
West-Europese landen.
Het hoofdkantoor bevindt zich, na
tuurlijk, in het „Moederland" te Am
sterdam.
Gedurende 15 jaar heeft Drs. L.
K. van Schaik zowel de nationale als
internationale VéGé-belangen behar
tigd.
In verband met de voortschrijding
van de Euromarkt en het steeds gro
ter wordend belang van samenwerking
op het gebied van in- en verkoop
heeft VéGé haar directie thans ge
splitst.
Mr. P. J. van den Hout, voorheen
Algemeen Secretaris van de Kruide
niers Vak Centrale te Den Haag,
De tcho van het Zuióen
WIJ VERHUREN GELEGENHEIDSKLEDING VOOR HEREN