IwyL*
SEPARATES
MAC MUZZLE EN HET GEHEIM VAN DE GOUDEN BOEDDHA
bl°"" "toSSSSr
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 13 MAART 1961
De voetbalvereniging R.W.B.
speelt haar laatste seizoen op het
versleten en ongerieflijke terrein
aan de Flo ris V-laan. De werk
zaamheden aan 't nieuwe sport
park „Elzenhoven" ten zuiden
van de spoorlijn vorderen name
lijk zo snel, dat deze nieuwe ac-
comodatie in september of uiter
lijk oktober a.s. in gebruik ge
nomen zal kunnen worden. In de
afgelopen Week is ten gemeente
huize de goedkeuring van Ged.
Staten binnengekomen voor de
bouw van de kleedkamers e.d.,
zodat ook hiermee spoedig een
begin kan worden gemaakt. Voor
R.W.B. dus een prettig vooruit
zicht, al zal het op „Elzenhoven"
natuurlijk wel enige tijd duren
voordat de tricolores daar ook
werkelijk „thuis"-club zijn. Het
is met een nieuw sportterrein
net als met een nieuwe woning,
men moet er enige tijd op ge
speeld hebben voordat men wer
kelijk kan spreken van „eigen"
terrein.
Voor de voetbalverenigingen die
in het Olympia-sportpark thuis
zijn, zal 't prettig zijn te weten,
dat liet dreinage-systeem weer
perfect werkt. In de afgelopen
wintermaanden heeft men daar
nogal wat overlast gehad, die, zo
als een onderzoek heeft uitge
wezen, het gevolg was van een
verzanding van drainers. Men
heeft de hele zaak grondig nage
gaan en er kan nu weer met
droge voeten gevoetbald worden.
Minder vlot gaat het met de
uilvoering van ons kostbare ha
venplan. Het werk ligt al maan
denlang stil en velen vragen zich
dan ook af of er misschien een
kink in de kabel gekomen is.
Nee, geen kink, maar wel enig
oponthoud dat niet helemaal was
voorzien. Het geld is er en de
rijksgoedkeuring is er ook, maar
voor de verdere uitvoering van
dit plan is ook de goedkeuring
van de Rijkswaterstaat nodig.
Deze goedkeuring houdt o.m. 't
verlenen van een concessie in.
Nu waren er ten aanzien van de
goedkeuring door Rijkswater
staat nogal enkele technische
moelijkheden op te lossen, voor
namelijk verband houdend met
de vrijwaring tegen waterover
last. Deze technische moeilijk
heden zijn thans overwonnen en
als nu tegen het opgestelde plan
geen bezwaren worden inge
bracht door gemeenten en wa
terschappen), dan zal het plan
in de loop van april worden
goedgekeurd, waarna terstond
aanbesteding zal plaats hebben.
Het sporthal-project is niet in
de vergeethoek terecht gekomen.
Er zijn een drietal ontwerpen
gemaakt: een kleine, een middel
grote en een grote sporthal, be
antwoordend aan de eisen, welke
daaraan door de K.N.V.B. gesteld
worden o.m. moet de hal 200 a
300 mensen publiek kunnen be
vatten). Door b w zal nu on
derzocht worden welke mogelijk
heden er zijn, vooral natuurlijk
met betrekking tot de financiële
aspecten van het geval. Het is
dus nog niet te zeggen of en wan
neer deze hal er zal komen.
In nevelen gehuld ligt ook nog
de bouw van het cultureel cen
trum en de daarmee gepaard
gaande uitvoering van een klein
uitbreidingsplan in Waalwijk
centrum. Hopelijk gaat burge
meester Teijssen in de komende
begrotingsvergadering nader me
dedelingen doen. Nu Tilburg een
nieuwe schouwburg heeft, moet
in Waalwijk toch ook spoedig iets
worden gedaan, indien men ten
minste wil voorkomen dat de
ledenlijst van de Kunstkring in
eenschrompelt tot een omvang,
die een verder voortbestaan van
deze onmisbare culturele instel
ling onmogelijk maakt. Er zijn
nu al zeer vele Waalwijkers, die
een abonnement op de Tilburgse
schouwburg hebben genomen.
Voor onze eigen Kunstkring zijn
deze mensen verloren. Het bezit
van een streekschouwburg is een
heel mooi en goed ding, maar
daarnaast moet er toch in de ei
gen snelgroeiende gemeente ge
legenheid zijn deel ie hebben aan
ontspanning van enige allure.
Met alleen maar bioscoop kan
onmogelijk in deze levensvoor
waarde worden voorzien.
KATHOLIEKE JUDOBOND
Oprichting in Den Bosch
Zaterdag 18 maart zal in Den
Bosch een vergadering van belang
hebbenden worden gehouden, waar
in definitieve stappen zullen wor
den genomen om te komen tot de
oprichting van een Katholieke Ju-
dobond binnen de Nederlandse
Katholieke Sportbond, waartoe in
principe reeds enige tijd geleden
werd besloten.
In verband hiermee heeft de
stichting Katholieke Sportleiders-
school Amsterdam nu reeds beslo
ten een cursus voor judoleraar
en -lerares in te stellen, die onder
leiding zal staan van de bruine
band P. J. Vloeijberghs. -—Op deze
cursus zal niet alleen aandacht wor
den besteed aan de technische ken
nis maar ook zullen de kandidaten
de reeds bestaande sport jeugdlei
ders-cursus van deze stichting ge
doceerd krijgen. Deze judocursus
wordt voorts gehouden omdat men
in katholieke kringen van mening
is dat de op het gebied van bevoeg
de leerkrachten in judo een groot
tekort is. De technische kanten van
de examens zullen onder toezicht
van de vierde dan Rinus Becht
staan.
54).
Maar het was al te laat. Met een
geweldige klap vloog de Chinees
tegen de agent op en met een niet
minder geweldige klap smakte de
agent met zijn hoofd tegen de
siraatstenen, Onmiddellijk vloog
Mac Muzzle op het pakje af, dat
de Hermandad uit zijn hand had
laten vallen. Bliksemsnel verwis
selde hij het tegen het pakje, dat
hij 's middags samen met Pie
Yah Ma had klaar gemaakt. Toen
hoog hij zich medelijdend over de
agent en zei: „Hebt u zich be
zeerd? Zal ik u helpen opstaan?"
De agent krabbelde versuft
overeind en mompelde: „K... kun
je niet uit je doppen kijken? Ik
schrijf je opDoch toen keek
hij geschrokken om zich heen.
„Waar is mijn pakje?" sputterde
hij. „Daar ligt het", antwoordde
Mac en wees er naar. En terwijl
oom agent zijn pakje opraapte,
stamelde Pie Yah Ma al maar
bloemrijke, Chinese verontschul
digingen. Hij stamelde nog, toen
de agent alweer een heel eind
weg was. „Hij heeft 't verkeerde
pakje nu bij zich, Pie", lachte
Mac. „Geef mij nu die fiets, dan
ga ik achter de agent aan. Loop
jij intussen naar ons hotel en
kijk wat er in het pakje zit. Tot
straks." - Mac Muzzle stapte op
en reed achter de agent aan, die
in de verte nog zichtbaar was.
Haarsteeg
- welkom Amerikaans modenieuwtje. Naam voor
de combinatierijke blouse/rok creatie, die uw
garderobe meteen verveelvoudigt. Want: in de
„separate" vormen blouse rok één geheel. Maar
ook apart gedragen leiden zij elk hun modeleventje
O
OO
W
VROOM DREESI^ANN
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
DE VISSER VAN
FLORIDA
door
RICHARD POWELL
6)
Ik diepte een zaklantaarn uit het
bergvak op en liep naar de kreek. Bij
de oever gekomen, liet ik de lichtke-
gel van de zaklantaarn in het rond
spelen. De woonschuit was weg,
evenals de visnetten en de droogrek-
ken. Er stonden zelfs geen voetstap
pen in het zand, al had het getij ze
nog niet uit kunnen wissen. Geen
spoor wees er op, dat hier kort gele
den mensen waren geweest, uitgezon
derd de gekapte strook tussen de
mangroven en de zwakke indrukken
van banden in het zand.
Ik stond aan de kant met aan mijn
voeten het murmelende water en
zocht naar een antwoord. De hele ge
schiedenis was zo duister als de
nacht. Mijn gedachten liepen er op
dood, zoals het licht op de muur van
de duisternis voor mij.
Mijn hart klopte nog aldoor met
dat holle metalen geluid, dat zo op
het tuffen van een motor leek. Het
geluid was sterker dan toen ik het
voor het eerst in de wagen bemerkt
had. Ik drukte de vingers van mijn
linkerhand op mijn ribben ter hoogte
van mijn hart, om het te kalmeren.
Een regelmatig bonzen plantte zich
voort door mijn vingers.
Vreemd, dacht ik suffig. Erg
vreemd. De maatslag van mijn hart
en de maatslag van het holle metalen
geluid stemden niet met elkaar over
een.
Mijn hersens vatten het niet dade
lijk. Mijn gedachten werkten als dra
gers bij een begrafenis. Toen ik het
snapte en mijn lantaarn weer op het
water richtte, bevond zich de schim
van een motorboot vlak bij mij. Ik zag
een vage gestalte op de voorplecht,
opgericht en gespannen als een
speerwerper en het kwaadaardig glin
steren van puntig metaal; toen zag ik
de flikkering recht naar voren in de
lichtkegel van mijn lantaarn springen.
Was ik niet van het ogenblik af,
dat ik uit de wagen stapte, zo uiter
mate voorzichtig geweest in het han
teren van de lantaarn, dan zou ik nog
geen tiende seconde nadat de glinste
rende spits op mij af suisde, met zes
tien duim staal tussen mijn ribben op
het zand zijn neergeploft. De speer
werper had een uitgelezen doelwit en
ik had geen tijd meer uit te wijken.
Het staal trof bijna de lantaarn.
Maar mijn lichaam bevond zich
niet achter het licht. Het gebruik van
een zaklantaarn op plaatsen, waar je
kans loopt, minder gezellige mensen
tegen te komen, biedt twee voordelen
en een nadeel. Het stelt je in staat in
het donker te zien en het verblindt
iedereen, die je in de weg komt, maai
het is tegelijkertijd een pracht van
een mikpunt. En daarom had ik de
lantaarn op volle armlengte opzij van
mijn lichaam gehouden. Het staal
flitste vlak onder de lamp door en
boorde zich in het zand.
Ik knipte het licht uit en nam een
duik zijwaarts naar beneden.
Een minuut lang lag ik daar met
vingers en tenen in de grond te klau
wen, alsof ik een loodrechte rotswand
beklom. Boven het bonken van mijn
hart uit hoorde ik het top-top-top
van de motor in de duisternis zwak
ker worden.
Ik kroop naar achteren. Rechts
van me rees een slanke zwarte scha
duw schuins uit de grond op.
Ik werkte me erheen en vond een
gladde schacht van ongeveer zeven
voet lengte. Aan het einde dat zich
in de grond geboord had, zat een
metalen fitting, waarin de schacht
met een geslepen punt paste. Aan de
fitting zaten vier tanden, elk zowat
een decimeter lang, met weerhaakjes
in de top.
Ik stond op, rukte het wapen uit 't
zand en rende naar de auto.
Het snorren van de motor klonk
me als lieflijke muziek in de oren.
Ik duwde Arab het wapen in de
handen en hijgde
„Hou vast!" en draafde om de wa
gen heen naar mijn plaats achter het
stuurwiel. Ik schakelde de lampen
aan en reed weg, zodat de versnel
lingsbak gierde als een granaat.
„Wat is er gebeurd?" riep Arab.
„Ik sterf van nieuwsgierigheid."
„Dan kunnen we samen begraven
worden", zei ik. „Ik sterf van angst."
„Maar wat is er dan gebeurd? Ik
heb niets gehoord. Ik weet alleen
maar dat je als een pijl uit de boog
kwam aanrennen en dat je die har
poen gevonden hebt en..."
„Het scheelde een haar of ik had
hem in mijn ribbenkast gevonden.
Wat zei je dat het voor een ding is?"
„Een harpoen. Een visspeer. O,
lieveling, je had wel dood kunnen
zijn."
„Dat scheen ook de bedoeling te
zijn," zei ik grimmig en vertelde haar
wat er gebeurd was. Toen ik mijn
verhaal beëindigde, waren we weer
bij het huis van Jake. Ik liet de wa
gen stilhouden en zei
„Laten we eens gaan horen, wat
hij van die woonschuit denkt.
A propos Jake kent onze naam
niet. Dat geeft me een tamelijk ge
rust gevoel. En zet je oren wijd open
voor 't geval je soms de motor van
een boot mocht horen. Ik denk niet,
dat de kerel, die me dat ding present
heeft gedaan, proberen zal ons hier
de pas af te snijden, maar we kunnen
beter op alles bedacht zijn."
We liepen naar de voorkant en Ja
ke deed op ons kloppen open en zei
welgemoed
„Hebben jullie iets vergeten?"
„Neen", zei ik. „Maar we zijn de
weg afgereden om een boodschap bij
de woonschuit af te geven namens
dat "kleine meisje en we zagen, dat
de boot weg was. Ik dacht dat jij er
misschien wel iets van af zou weten."
„Nee," zei hij, terwijl hij zijn rech
teroor dubbel vouwde en weer terug
liet flappen. „Nee, dat kan ik nou
eigenlijk niet zeggen. Ik heb er Har
ry Fink ook al naar gevraagd. Je her
innert je misschien nog wel, dat ik
dacht, dat die schuit van hem was."
„Maar hij zei van niet. Hij kwam
hier om etenstijd binnenvallen voor
wat benzine voor z'n boot en om effe
te telefoneren. Je kent Harry toch
zeker wel. Hij zei dat-ie op gesu
stukken na wist van wie die schuit
was. Die vent, die er op zit, houdt
er zeker niet van lang op een plek
te blijven, doorgaans zijn die lui zo."
Harry Fink?" zei il
„Of we die nog kennen? lil
herinneren, dat je vanmii
naam noemde en die kwam®
bekend voor, maar
„Harry zei, dat jullie eenpi
met hem waren wezen vissa
magere kerel, met weinig bi
muizenmondje en van die pi
puilende ogen. Als ik hemi
ik altijd denken aan een kruis
sen een schaapskop en een b
„O" zei ik. „Natuurlijk®
ouwe Harry Fink". Indiër:
iemand had gezien, die aam
schrijving beantwoordde, tal
het in een nachtmerrie gewee»
„Hoe wist-ie, dat we t
geweest?"
„Nou, hij praatte zo'n taf
koetjes en kalfjes, terwijl ik 2:
bijvulde en hij vroeg me hoe d:
gingen. „Zo'n gangetje", rel
heb maar ene boot verhuurd r»
zeg ik, aan een paar
Noorden vandaan" en
dat jullie daar bij die w<
meisje opgepikt hadden en hij -
niks van af en zo praatte
beetje en Harry vroeg ol
misschien kende en hoe ji
zagen".
Mijn keel voelde kurkta';
juist", zei ik, „en toen h
ons uit jouw beschrijving
(Wordt veivdi
HL
AVAIV^
PIET VAN DE LOO
PERSOONLIJK KAMPIOEN
le klas libre van het Bossche District.
Spannend, enerverend en sportief, zo kan
men het verloop van de finale wedstrijden
om bovenstaand kampioenschap, die onder
auspiciën van de KNBB distr. 's-Bosch, op
24, 25, 26 febr. en 2, 3, 4 en 5 mrt. in café
W. v. d. Loo alhier zijn gehouden, het beste
samenvatten.
Wedstrijden om de hoogste eer van het
district in deze klasse, die uiteindelijk zijn
geëindigd in een persoonlijke triomf voor
onze dorpsgenoot Piet v. d. Loo. Hij heeft
zich na zeven dagen strijd onbetwistbaar do
sterkste speler getoond en kan derhilve de
titel van persoonlijk kampioen van liet Bos
sche district met ere dragen.
Na vijf wedstrijdavonden stond hij nog
steeds aan de leiding, maar de zesde wed
strijdavond waren er nog verschillende can
didates omdat v. d. Loo van de zeer sterk
spelende M. Roeters een nederlaag kreeg
te incasseren. Want naast v. d. Loo en Roe
ters hadden toen Doomernik en Soestber-
gen nog gelijke kansen op de titel. G. de
Werdt, P. v. d. Hoven, A. Mollen en P.
Gevers waren voor de titel volledig uitge
schakeld. Voor zondag stonden er nog en
kele belangrijke ontmoetingen op het pro
gramma, o.a. om drie uur de partij tussen
Soestbergen en Doomernik; eerstgenoemde
verloor tegen de verwachting in en verspeel
de grotendeels zijn kansen.
De tweede middagpartij tussen v. d. Ho
ven en Mollen was van geen belang meer,
maar de derde middagpartij, die ging tus
sen Roeters en Gevers, was van des te meer
belang, omdat eerstgenoemde bij een over
winning met één punt op v. d. Loo voor
kwam te staan. Eerstgenoemde nam geen
halve maatregelen en wist dank zij een ro
yale overwinning de laatste kans in eigen
hand te houden.
Voor de aanvang van de laatste partij, die
ging tussen Soestbergen en P. v. d. Loo,
had Roeters nog een punt voorsprong en
zou hij bij een nederlaag van v. d. Loo nog
beslag op de titel weten te leggen. De span
ning in het propvolle café was kennelijk
voelbaar, toen even over half 8 beide spe
lers zich gereed maakten voor de beslis
sende partij.
In de beginfase trok Soestbergen flink
van leer en wist een ruime voorsprong te
nemen, maar plotseling keerde het getij en
toonde v. d. Loo in het verdere verloop z'n
grote klasse. Rustig en zelfverzekerd nam
hij plotseling zijn keu ter hand en het ivoor
luisterde naar de hand van de meester..
Zienderoog slonk de achterstand en even
later kwam hij met een prachtige serie van
57 car. stevig aan de leiding. Soestbergen
bleek zijn kruit te hebben verschoten; v. d.
Loo daarentegen had de juiste cadans te
pakken, de voorsprong werd steeds groter
en toen v. d. Loo onder doodse stilte aan
zijn laatste serie bezig was en tenslotte de
200 car. volmaakte, was de titel in zijn be
zit gekomen.
Dat v. d. Loo onbetwistbaar de sterkste
speler was, moge blijken uit het feit dat hij
als enigste speler boven de moyennegrens
kwam en promoveert naar de hoofdklasse;
verder legde hij nog beslag op het hoogste
partijgemiddelde, n.l. 14,28 en de hoogste
serie van het hele tournooi, n.l. 57 car.
i De uitslagen van zondag waren
car. brt. h.s. gem.
200 24 30 8,33
111 24 24 4,62
200 34 32 5,88
113 34 12 3,32
68 27 12 2,51
200 27 23 7,40
131 19 31 6.39
200 19 57 10 52
namen wij in ons vorig
A. Doomernik
L. Soestbergen
P. v. d. Hoven
A. Mollen
P. Gevers
M. Roeters
L. Soestbergen
P v. d. Loo
De eindstand
nummr reeds op.
Gootse hufdiging.
Na een korte pauze, tijdens welke v. d.
Loo voor zijn unieke prestatie heel wat ge
lukwensen in ontvangst had te nemen, had
de huldiging van de kampioen plaats door
het districtsbestuur. Allereerst werd het
woord gevoerd door de voorzitter van het
district de heer Vorstenbosch. Hij zeidc
zeer gaarne naar Haasteeg te zijn gekomen
om getuige te zijn van de slotpartij, maar
daarnaast ook om uiting te geven aan zijn
vreugde over het welslagen van dit finale-
tournooi, dat door de biljartclub DES zo
voortreffelijk was georganiseerd. Spr. bracht
de welgemeende dank aan DES over van het
districtsbestuur voor de perfecte organisa
tie; geen wanklank werd gehoord, het ma
teriaal was voortreffelijk en de onderlinge
verstandhouding boven alle lof verheven.
De distr.-voorzitter zei, dat de biljartge
meenschap een verbroedering met zich
brengt. Men leert elkaar kennen en waar
deren en vriendschapsbanden worden aan
geknoopt. Onder aanvoering van de Gebr.
v. d. Loo, A. Treuren en Jo van Bokhoven
heeft DES zich een naam verworven op
biljartgebied; de heer Vorstenbosch zeide
trots te gaan op dit viertal, dat de naam
van Den Bosch en omgeving zo hoog houdt.
Met een hartelijk woord van dank tot
allen voor de overgrote belangstelling, ein
digde spr. zijn inleiding en kon hij over
gaan tot huldigen van de kampioen. Maai
spr. begon bij de ïaaiste
van hen het vertoonde
loupe om vervolgens te
pioen n.l. Piet v. d. Loü'
Na hem namens het dist™
'elijk gelukgewenst te hebbei
haalde titel, zei de heer Vo
speet te hebben voor zijn s».j'
kunnen en vooral voor de en r
partij had hij niets dan lof S
men dat v. d. Loo over de j
„Separate" in „batik-look»|
Heel bijzonder door de 0o
ters-geïnspireerde dessins;
kleuren.
12.75
<J
16.75
Blouse van poplin satijn (zo zacht
als zijde) in vele schattige r7 n
dessins en kleuren 1 9
Zuiver wollen Shetland rok - soepel
vallend, geheel op zijde gevoerd.
O.a. in.zacht beige aaitc
en gebroken wit cla
Uw Warenhuis
OEN BOSCH EINDHOVEN - TILBURG HELMOND
