.1
mrr
Gemeenteraad Sprang-Capelle
NIEUWE WAALWIJKSE ZIEKENHUIS BLIJFT AAN
KASTEELLAAN GESITUEERD
MAC MUZZLE EN HET GEHEIM MN DE GOUDEN BOEDDHA
Vijfdaagse werkweek voor gemeenfepersoneel
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 3 JULI 1961
2
tuurwijziging van de gemeente
heeft zich ook de structuur van
het notariskantoor gewijzigd.
Waren het vroeger vrijwel uit
sluitend verpachtingen en verko
pingen waarmee de heer Sohreurs
te maken had, momenteel maakt
de industriële praktijk op het no
tariskantoor een veel groter per
centage uit.
Hoewel geen Drunenaar van
geboorte notaris Schreurs is
afkomstig uit Beek en Donk
heeft de notaris zich in de loop
der jaren toch wel een Drunenaar
in hart en nieren getoond. Bij
plaatselijke evenementen en ge
beurtenissen was hij altijd bereid
een organiserende of besturende
taak op zich te nemen. Bijzonder
veel heeft notaris Schreurs ge
daan voor de plaatselijke afde
ling van het Wit-Gele Kruis,
waarvan hij meer dan 25 jaar
voorzitter is geweest. Ook was hij
lange tijd voorzitter van de Oran
jevereniging en als zodanig heeft
hij een belangrijk aandeel gehad
in het organiseren van festivitei
ten in de Drunense gemeenschap.
In het deelnemen aan en het sti
muleren van het gemeenschaps
leven in Drunen heeft Mevrouw
Schreurs-Canters het goede voor
beeld van haar man gevolgd. In
de vrouwenorganisaties (St. Eli-
sabethver., Meisjesbescherming
en het r.k. Vrouwengilde) en op
cultureel terrein heeft zij met
grote toewijding en liefde leiden
de functies op zich genomen en
vervuld.
Met het waarschijnlijke heen
gaan uit Drunen wellicht zal
de notariswoning overgaan op de
nieuwe notaris komt dus voor
de heer en mevrouw Schreurs een
einde aan een vruchtbaar en
werkzaam leven in de Drunense
gemeenschap. Het zal misschien
wat stil worden, vooral ook Wan
neer de momenteel nog studeren
de kinderen (7 in getal) gaan
uitvliegen, maar de zo welver
diende rust en het bezit van zo
vele goede, mooie en rijke herin
neringen, zijn toch ook in 't ver
dere leven een steeds nieuwe
vreugde en geluk.
Dat het notaris Schreurs, zijn
echtgenote en kinderen wel mioge
gaan, is zonder twijfel de oprech
te wens van de gehele Drunense
gemeenschap en niet minder de
onze.
De raadsleden hadden er j.l.
vrijdag blijkbaar weinig zin in
erg lang te discussiëren omtrent
de aan de orde zijnde voorstellen
die overigens weinig om het lijf
hadden, en in snel tempo hamer
de burgemeester van Prooijen de
agendastukken dan ook af.
Met betrekking tot het voorstel
tot het bouwen van een kleedlo
kaal op het terrein van de v.v.
„SSC '55" te Vrijhoeve-Capelle
merkte de heer Ros op, het voor
stel als zodanig niet tegen te wil
len werken, maar hij meende dat
de kosten ad 13.700.- wel enigs
zins te hoog lagen en waarvoor
men dan ook beter een huis zou
kunnen bouwen. Er waren enke
le dingen die hem tegen de borst
stuitten en hij zag dan ook de
prijs graag enigszins verminderd
worden. De heer Timmermans
brak een lans voor de jeugd en
was dan ook zeer verheugd, dat
de gemeente niet alleen het be
lang hiervan inzag, maar tevens
zorgde voor goede huisvesting
enz. De heer Dekkers zag graag
nog een extra bedrag gevoteerd
voor het stellen van een afraste
ring aan de belendende percelen
van de boeren, waar de bal gere-
feld in de velden wordt getrapt,
etgeen schadelijk is voor de ge
wassen. De voorzitter stelde dan
ook voor het bedrag direct te
verhogen met 500.om hierin
te voorzien, waarmede de raad
graag accoord ging. In antwoord
op de heer Ros stelde spr. als eer
ste dat het natuurlijk niet moge
lijk was een woning te bouwen,
daar de gemeente 'slechts een
contingent van 16 woningen w)as
toegekend. Tevens merkte hij op
dat de voetbalsport een zuivere
wintersport was, zodat 't in het
geheel in de winter niet leeg staat
zoals de heer Ros meende. Hier
na hechtte de raad zijn goedkeu
ring aan het voorstel.
Bij monde van de heren Ros,
Rijkers en Genuit werd scherp
geageerd tegen het feit of even
tueel de te organiseren beroepen-
tentoonstelling onder auspiciën
van het Gewestelijk Arbeidsbu
reau te Waalwijk op zondag voor
het publiek geopend zou zijn. De
heer Ros zeide, (lat het hem on
mogelijk was om hieraan zijn
goedkeuring te geven en spreker
meende dan ook dat dit niet in de
lijn van het beleid van het ge
meentebestuur was gelegen.
De voorzitter verduidelijkte 't
voorstel nog even door in 't mid
den te brengen dat deze tentoon
stelling in de periode van 16
|j t.m. 26 oktober in twee zalen van
het restaurant van het natuur
park de Efteling te Kaatsheuvel,
in klasseverband door diverse
scholen bezocht zal worden en 't
wel heel onwaarschijnlijk was
dat dit dan op zondag gebeurde.
Het kon er echter bij de raadsle
den niet helemaal in en 't voor
stel werd tot de volgende verga
dering opgeschort, zodat nog na
gegaan kon worden of de ten
toonstelling al dan niet op zon
dag geopend zou zijn. De subsi
die door de gemeente te verlenen,
zou bedragen 251.
Toen het voorstel tot aankoop
van grond t.b.v. de aanleg van 'n
uitwijkstrook voor een bushalte
van de B.B.A. aan de Waspikse-
wijk te Capelle voor de prijs van
2.per m2 (totaal 252 m2)
van de heer v. Wijlen aan de orde
was, kwam de' heer Dekkers, zo
als hij zichzelf liet ontvallen, met
mosterd na de maaltijd. Het was
hem n.l. niet helemaal duidelijk,
hoe het vroeger allemaal in zijn
werk was gegaan met betrekking
tot het plaatsen van een wacht
huisje, dat z.i. wel heel erg onge
lukkig is gesitueerd. Men moet
nu n.l. een dijkje over, hetgeen
gevaar kan opleveren. Spr. vroeg
dan ook of het wachthuisje ver
plaatst werd en of de heer v. Wij
len vroeger niet bereid was ge
weest deze grond te verkopen, zo
dat destijds deze B.B.A.-halte op
een gunstiger plaats was gesitu
eerd geweest.
De voorzitter merkte op, dat 't
aan te kopen stuk tot voor de
laatste wijziging bouwterrein was
geweest. Na de herziening is dit
bouwterrein naar achteren ko
men te liggen. Ook wees hij er
nog op, dat het momenteel gaat
over de aankoop van de grond en
niet over een eventueel later te
treffen accomodatie. Wethouder
Waverijn onderstreepte duidelijk
nog het feit, dat de eigenaar van
het te kopen terrein tot voor de
vorige week niet bereid was ge
weest zijn grond te verkopen.
Het invoeren van de vijfdaagse
werkweek was ook niet erg be
zwaarlijk voor de raad, hoewel de
heer Ros zei voor de zesdaagse
werkweek te zijn en hij wilde
hierover weinig meer zeggen,
daar zijn standpunt hieromtrent
z.i. wel genoeg bekend was. De
heer Timmermans meende dat de
heer Ros bedoelde tegen de bena
ming van vijfdaagse werkweek te
zijn, hetgeen de voorzitter min of
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
DE VISSER VAN
FLORIDA
RICHARD POWELL
39)
„Richtte ze een pistool op je? Was
het geladen?"
„Ja, het was een pistool", zei ik.
„En voorzover ik Georgia ken, zal
het wel geladen geweest zijn. Waar
schijnlijk met dumdumkogels, die zo
gezellig in je lichaam rondwroeten."
„Doet het pijn??"
„Ik weet het niet." zei ik, terwijl
mijn gedachten elders vertoefden.
„Dat verhaal over jullie eerste ont
moeting, Sherry, was dat waar?"
„Ik weet alleen, dat ze de kajuit
binnenkwam en mij losmaakte en de
rest weet jij ook.
„Daar te beginnen, ja, maar van
wat er daarvoor gebeurd is, weet ik
niets. Wat zou je er van zeggen, als
je me eens vertelde, hoe je op de
woonschuit bent gekomen.
„Nou", zei ze vooroverleunend,
terwijl haar ogen groot en donker
werden als pruimen. „Zie je, het is
eigenlijk zo gegaan."
„Goed", zei ik vermoeid, „zing er
je zelf maar mee in slaap." Ik draai
de het licht uit en ging naar beneden.
Het zou minstens nog een half
uur duren eer Arab thuis kwam. Ik
kon niet stil zitten. Ik dacht steeds
maar aan de donkere rivier en aan
Arab, die op een randbank kon lo
pen of Chuck tegenkomen.
Tenslotte toog ik aan het werk, om
mijn gedachten af te leiden. Ik begaf
me naar de studeerkamer, sloot de
ramen, Het de jalouzieën zakken,
schoof de gordijnen toe en ging bij
't licht van een leeslamp aan de les
senaar ziten. Ik haalde potlood en
papier te voorschijn, verdeelde het
papier in een aantal kolommen en
begon in elke kolom de hoofdtrekken
van één van Sherry's verhalen op te
schrijven.
Liegen is een gehaaid karwei. Al
leen iemand, die er geoefend in is,
kan leugense vertellen zonder zich te
laten vangen. Een gewoon iemand,
die een net van leugens tracht te
spannen, zal niet alleen bij een be
hendig kruisverhoor door de mand
vallen, maar hij zal bovendien zijn
leugens ten dele met \yaarheid ver
mengen.
Tijdens de oorlog had ik een op
leiding genoten in het ondervragen
van krijgsgevangenen en daar had
ik geleerd, hoe je uit een wirwar van
leugens de waarheid kunt afscheiden.
Sherry was ongeoefend in 't lie-
meer een kwestie vond van hoe
men het bekijkt. Hij zei dan ook,
dat het gemeentepersoneel rustig
kon werken op zaterdag, maar
dat in dienst van de gemeente
slechts vijf dagen behoefde ge
werkt te worden.
Tevens werden de uren tot
openstelling van de burgerlijke
stand voor het publiek, alsmede
de regeling tot verdeling van de
werkzaamheden van genoemde
afdeling resp. gewijzigd", goedge
keurd en vastgesteld.
Aan de heer A. van Dijk werd
een stukje grond verkocht aan de
noordzijde van de burg. Vermeu-
lenstraat ad 5.25 per m2 voor
de bouw van een bungalow.
Bij de wijziging der begroting
dienst 1961 merkte de heer Ros
nog even op, gaarne aan beide
zijden van de Julianalaan een
fietspad te willen hebben, daar 't
daar modderig is, en indien dit
eventueel onmogelijk is een voor
ziening te treffen, zodat er geen
modder meer kan ontstaan. De
heer Dekkers informeerde nog
hoe hoog de afrastering in de
Julianastraat zal worden daar bij
een te hoge afrastering men z.i.
de indruk zou kunnen krijgen,
alsof men in een gevangenis zit.
In antwoord op de heer Ros zei
de voorzitter het te zullen bekij
ken of hier iets aan te doen was,
terwijl hij de heer Dekkers mede
deelde, dat hiermede rekening ge
houden was, zodat de Julianastr.
er binnenkort ordelijk uit zou
zien.
Ondanks bezwaarschrift
26 rijkswoningen voor Keiëzen
Ondanks de bijna tropische hitte heeft de Waalwijkse gemeente
raad zich vrijdagavond uitvoerig bezig gehouden met twee punten
van een 30 voorstellen bevattende agenda. Het eerste punt betrof
de verkoop van grond aan de Staat der Nederlanden ten behoeve
van de bouw van 26 woningen voor rekening en risico van 't rijk
14 woningen in het plan Besoijen-noord en 12 in 't plan Baard
wijk. Het rijk heeft van de gemeente deze medewerking gevraagd
ten behoeve van de huisvesting van de katholieke bewoners van de
Kei-eilanden. Na enige discussie ging de raad met het voorstel
akkoord.
Het tweede punt betrof de verkoop van bouwterrein aan de Kas
teellaan aan de Deken van Bielstichting voor de bouw van een
nieuw r.k. streekziekenhuis. Hoewel de raad reeds in principe met
de verkoop was akkoord gegaan in de vergadering van 5 okt. 1960,
kwamen er nu toch weer de nodige bezwaren naar voren, waarbij
een flink aantal bewoners van de omliggende straten rond de
Kasteellaan belangstellend toeluisterde. Door een actiecomité uit
deze bewoners was namelijk een bezwaarschrift tot het gemeente
bestuur gericht, waarin werd aangedrongen op de situering van
het ziekenhuis op een andere plaats in de gemeente. Het heeft
niet mogen baten. Wel werden door enkele raadsleden overigens
vrij zwakke argumenten tegen het voorstel van b. en w. aange
voerd, maar het antwoord van burgemeester Teijssen hierop was
zó overtuigend en zó welgefundeerd, dat geen der raadsleden zijn
tegenwerping wilde staande houden door stemming over het voor
stel te vragen.
De overige voorstellen gingen vlot onder de hamer door.
Vredesplein krijgt nieuwe bedekking
Het bezwaarschrift dat door bo
vengenoemd actie-comité aan 't ge
meentebestuur was gericht, had de
volgende inhoud:
Namens een zeer grote groep
van de Waalwijkse bevolking
maken wij ernstig bezwaar tegen
de voorgenomen overdracht van
een groot gedeelte van het z.g.
Slem-terrein aan de Deken van
Rielstichting tot vestiging van
een streekziekenhuis.
Om meerdere redenen is de ves
tiging van dit ziekenhuis op dit
terrein ongewenst
1. Het terrein is nauwelijks
groot genoeg voor het ziekenhuis
in de voorgenomen grootte. Dit
blijkt wel uit het feit, dat B. en
W. het oorspronkelijk noodzake
lijk achtten om de Maylaan en de
waterpartij langs de van Assen-
delftstraat op te heffen en deze
stroken bij het terrein van 't zie
kenhuis te voegen. Bij een verde
re uitbreiding van het ziekenhuis
die in de toekomst ongetwijfeld
zal volgen, is het terrein beslist
te klein, terwijl verdere expansie
door de ligging in de bebouwde
kom onmogelijk is.
Bovendien moet o.i. de par
keergelegenheid in het bestaande
ziekenhuisplan beslist onvol
doende zijn en zal dit in de toe
komst ernstige verkeersmoeilijk
heden met zich meebrengen.
2. Het huidige terrein voorziet
in een grote behoefte tot recrea
tie en wordt door vele scholen
dagelijks gebruikt. Géén van de
sportterreinen wordt zo inten
sief gebruikt als 't Slem-terrein.
Wij begrijpen, dat dit gehele ter
rein niet te handhaven is als re
creatiegebied, maar het is toch
zeer gewenst dat althans een ge
deelte hiervan voor dit doel blijft
gehandhaafd. Vele schoolbestu
ren zijn het hiermee volkomen
eens.
Dit argument wordt nog ver
sterkt door het feit, dat 't RWB-
terrein, dat momenteel zowel
door het dr. Mollercollege als
door het Willem van Oranje Col
lege wordt gebruikt, binnenkort
eveneens zal worden volgebouwd.
Het is ons bekend dat in ande
re eveneens vooruitstrevende ge
meenten, waar streek- en andere
ziekenhuizen zijn gebouwd, voor
al gestreefd is deze buiten de be
bouwde kom van de gemeente te
houden. Hierdoor zijn schitteren
de complexen ontstaan, waarbij
wij als voorbeeld zouden wiillen
noemen:
Het nieuwe streekziekenhuis te
Gorinohem.
Het nieuwe streekziekenhuis
St. Annadal te Maastricht.
Het nieuwe streekziekenhuis
aan de autoweg Utrecht-Arnhem.
Het nieuwe Universiteitszie
kenhuis in Amsterdam-Zuid aan
de Amstelveenseweg.
Wij zijn dan ook van mening
dat in Waalwijk andere terreinen
beschikbaar zijn, die groter en
daardoor meer geschikt zijn voor
dit doel. Wij verzoeken U derhal
ve met klem Uw standpunt in de
Raadsvergadering van heden
avond alsnog te herzien.
De heer Meijs noemde het zieken
huisplan een groots plan van vér
strekkende betekenis. Ook het ter
rein aan de Kasteellaan achtte hij
zeer geschikt en hij schaarde zich
dan ook geheel achter het voorstel
van b. en w. De heer Eibers brak
een lans voor de argumenten welke
in bovengenoemd bezwaarschrift
naar voren zijn gebracht en zijn
conclusie was dan ook dat het zie
kenhuis beter in Waalwijk-noord
zou kunnen worden gesitueerd. De
heer Kemperman kon zich wel met
het voorstel verenigen, maar ver
klaarde zich toch tegen het trekken
van de Maylaan en de bijbehorende
groenstroken en waterpartij bij het
plan. De heer Mombers toonde zich
een voorstander van een meer cen
trale ligging van het ziekenhuis,
waarbij hij de voorkeur gaf aan
Waalwijk-noord. De heer Dercksen
stelde de vraag in hoeverre het zin
had de destijds gevoerde debatten
te hervatten en toen de voorzitter
hierop antwoordde dat hij met be
langstelling zou luisteren, stak de
heer Dercksen maar meteen van
wal. Hij gaf uiting aan zijn vrees
dat het terrein aan de Kasteellaan
wel eens aan de krappe kant zou
kunnen zijn, daarbij wijzende op de
snelle en betekenende groei van
Waalwijk en de andere Langstraat-
se gemeenten. De heer Dercksen
waarschuwde er voor dat het pro
bleem (o.a. ook 't parkeerprobleem)
toch vooral niet overschat moet wor
den, want dan komt men later met
allerlei noodoplossingen te zitten.
Ook de heer Brouwer sprak twijfel
uit over voldoende ruimte aan de
Kasteellaan. De heer van Seters
vroeg zich af of de raad wel des
kundig geacht kon worden om over
de plaats van het ziekenhuis te oor
delen. Persoonlijk had hij geen be
zwaar tegen 't voorstel van b. en w,
WANKEL BELEID
Aan de hand van een kaart wees
de voorzitter nauwkeurig de grond
aan welke voor verkoop in aanmer
king komt, daarbij er de nadruk op
leggend dat niets van de groenstro
ken of van de waterpartij bij 't plan
zal worden getrokken. Alleen een
stukje Maylaan, dat vanuit verkeers-
oogpunt van geen betekenis is, zal
nu bij de verkoop worden betrok
ken. Verder wees de voorzitter er
op dat .het onderhavige terrein deel
uitmaakt van het uitbreidingsplan
Besoijen en door de raad destijds
zelf is bestemd voor bebouwing met
een openbaar gebouw, wat dan een
school, een kerk of ziekenhuis zou
kunnen zijn. „Het zou van een wan
kel beleid en van achteloosheid je
gens de toekomst getuigen indien de
raad dit vastgestelde plan niet zou
volgen. Dan zijn we inderdaad de
koers kwijt", aldus burgemeester
Teijssen, die er verder op wees dat
dit terrein een waarde heeft van
351.072.75 (waarvoor het ook zal
worden verkocht). Bij een bestem
ming van dit terrein tot recreatie
gebied zou deze waarde, die tevoren
toch is gecalculeerd, verloren zijn.
Dan immers hadden de omliggende
terreinen destijds voor veel duurder
verkocht moeten worden om dit
verlies te compenseren. „Noch uit
financieel, noch uit stedebouwkun
dig oogpunt kunnen we thans de
klok gaan terugzetten", aldus de
voorzitter. „Dit terrein is altijd voor
bebouwing bestemd geweest, het is
alleen tijdelijk wat gefatsoeneerd en
heeft als speelterrein voor de jeugd
gediend, evenals het terrein ten
noorden van de burgemeester Moo-
nenlaan, waar de bouw van 68 flat
woningen is gepland. Wanneer er
morgen een aannemingsmaatschap
pij komt die hier deze flats wil
bouwen, dan zal de gemeente dit
terrein gaarne terstond ter beschik
king stellen.
KANS GRIJPEN
Omtrent de situering van het zie
kenhuis zei de voorzitter dat een
interdepartementale ziekenhuiscom
missie deze kwestie uitvoerig heeft
bestudeerd. Het dr. Veeger-instituut
in Nijmegen heeft de beddenbehoef
te voor het Waalwijkse ziekenhuis
in 1985 geraamd op 321 bedden. De
maximum-capaciteit van het te bou
wen ziekenhuis is berekend op 311
bedden (in eerste etappe 163 bed-
85 s Qk
„Ik begrÜD er niets van", zuchtte
Mac Muzzle, doch het raadsel na
derde zijn ontknoping, want nu
nam Pie Yah Ma het woord. „Sta
mij toe, dat ik U mijn tweeling
broeder voorstel", zei hij. „Op
hetzelfde uur en op dezelfde dag
als ik aanschouwde hij 't levens
licht en zijn geringe naam luidt
Mie Yah Pa." In enkele woor
den vertelde nu Mie Yah Pa, dat
hij in opracht van Pie de wacht
had betrokken bij het huis, wlaar
de agent het been met het ver
valste briefje had afgegeven.
Toen er zo om en om half twaalf
een aantal mannen uit dat huis
kwam, was hij ze achterna ge
gaan en was hij terecht gekomen
in de Lompensteeg. Hij wist
want dat had Pie Yah Ma hem
telefonisch meegedeeld dat er
in het briefje had gestaan, dat al
le mannen om twaalf uur aanwe
zig moesten zijn in het huis waar
de Gouden Boeddha zich bevond.
Toen was de zaak verder dood
eenvoudig geweest. Hij was de
kelder binnengedrongen en had
geluk gehad. Daar stond immers
de Gouden Boeddha en uit dat
grote beeld had hij de meege
brachte man bevrijd. „De ontaar
de diefstal van het eerwaardige
beeld is dus tot klaarheid ge
bracht", eindigde (Mie Yah Pa.
„Wij hoeven het alleen nog maar
te laten halen." „Sakkerloot,
Pie", riep Mac Muzzle verwon
derd uit. JN jouw broer dan ook
detective?"
gen en ze had er dapper op los ge
fantaseerd. Ongetwijfeld had ze niet
altijd de waarheid kunnen verzwij
gen. Wie weet, kon de in de oorlog
opgedane kennis mij nu te pas ko
men. Ik maakte aantekeningen van de
hoogtepunten uit haar verhalen en
begon die te ontleden. Ik begon met
het verhaal van de zeerovers als waar
deloos opzij te gooien. Misschien
schemerden er een paar lichtstralen
in, doch het relaas als geheel week
te zeer af van de andere verhalen, die
ze had opgedist. Het feit, dat ze
blijkbaar nog nooit een film had ge
zien, niets van radio-programma's af
wist en niet eens voldoende kon le
zen, wees er op, dat ze wellicht haar
geschiedenissen ontleende aan per
soonlijke ervaringen of aan ervarin
gen van mensen, die ze kende.
Toen ik de voornaamste punten van
haar verhalen vergeleek, viel er een
zekere lijn te onderscheiden. Een
slechte oom hield haar in gijzeling,
teneinde zijn vrouw te dwingen bij
hem terug te keren. Haar vader en
moeder waren reeds gestorven toen
ze nog klein was.Ze had in een wees
huis gewoond, in een houten keet tus
sen prikkeldraad. In een van de ver
halen kreeg ze soep als gootwater en
grauw brood te eten. In een ander
verhaal gaven een paar ontaarde boe
renmensen haar alleen maar knollen
en koolsoep. Ze kreeg dikwijls slaag.
Ze was een spionne met een massa
vermommingen. De Duitsers wilden
haar doden. Ze was gegijzeld omdat
haar vader een geleerde was en om
dat iemand uit een vreemd land het
geheim van de atoombom wilde heb
ben. Ze zocht in Florida naar de man
nen, die haar vader ontvoerd hadden.
„Zeg het alsjeblieft niet tegen de
politie! De politie mag het niet we
ten!" Elke keer had ze weer een an
dere reden, waarom de politie het
niet mocht weten.
Haar moeder kwam in geen van de
verhalen voor, doch haar vader di
verse keren en steeds wilden vreemde
mensen hem 't een of ander geheim
afpersen. Het motief van de gijzeling
kwam ook enige malen terug. Vijan
dige landen, één keer Duitsland, wer
den meermalen genoemd. Ze werd
nooit op weelderige plaatsen gevan
gen gehouden, maar altijd in schuren
en keten. Er viel een duidelijke draad
te onderscheiden.
Ik dach lang na en tenslotte
scheen er een verklaring in mijn brein
te lichten.
„Nee", zei ik hardop, verfrom
melde het papier ten wierp het in de
prullemand. Even later haalde ik het
er weer uit en bestudeerde de ver
schillende kolommen opnieuw. Mijn
handen waren vochtig en lieten plek
ken op het papier na. „Nee", zei ik,
maar niet meer zo beslist als de eerste
maal.
Ik nam het papier en klom er
langzaam mee de trap naar haar
slaapkamer op. Ik kon haar één
vraag stellen en daarmee mijn
gedachten tot rust brengen.
De verklaring die in mijn hoofd
knaagde, was te belachelijk, nog
belachelijker dan al haar verha
len bij elkaar. Ik huiverde. Ik
klopte op haar deur. Ze ant
woordde onmiddellijk en ik ging
naar binnen. Ze zat rechtop in
haar bed, haar gezicht straalde
als een witte, ovale plek in de
omlijsting van haar zwarte haar.
„Kun je niet slapen?" vroeg ik.
„Nee", zei ze met een moe
stemmetje. „Ik lig aldoor maar
te luisteren."
„Ik wou je één vraag stellen."
„O, goed, Andy."
Ik haalde diep adem, probeer
de mijn stem vast te doen klin
ken en zei:
„Waar is je identiteitskaart?"
Ze antwoordde niet dadelijk.
Mijn stem moet een tikje vreemd
geklonken hebben. Ik ging naar
het raam. Kom, dacht ik, het is
toch maar 'n doodgewone vraag.
„Mijn, mijn identiteitskaart?"
vroeg ze.
Dat kon van alles betekenen.
Het kon betekenen, dat óf het
goede óf het verkeerde antwoord
op komst was.
„Ja", zei ik „waar is die?"
„Nou..." begon ze. Ik huiver
de. Dadelijk zou ze voorover leu
nen en haar ogen zouden groot
worden en de kleur van pruimen
aannemen. „Ik heb hem verlo
ren", zei ze. „Ik kan je precies
vertellen hoe het kwam."
Ik ging op het bed toe en zette
me op de rand neer. „Dat is het
verkeerde antwoord", zei ik toen
schor.
„Ik heb je nog niet eens ver
teld, hoe het komt dat ik hem
kwijt ben".
„Het is 't verkeerde antwoord.
Weet je wat het goede is?"
„Nee", zei ze flauwljes.
„Het goede antwoord zou zijn:
„Wat is een identiteitskaart?"
Ze schoof van me weg en leun
de als een klein verschrikt hoop
je mens tegen het hoofdeind van
het bed.
„Waarom?" vroeg ze kleintjes.
„Omdat de mensen in dit land
geen identiteitskaart hoeven te I
hebben. Omdat geen enkel Ame-J
rikaans kind zou weten wat ik|
bedoelde".
IMIIIIHIi l'lüll mill Ilil Bi
(Wordt vervolgd)
AVAN/^
