FILMJOURNAAL
Musis Sacrum
Luxor
OPTICA BOGAERTS
MAC MUZZLE EN HET GEHEIM VAN DE GOUDEN BOEDDM
De kwestie Nieuw-Guinea
BRILLEN!!
KEI
SEMI
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 8 SEPT. 1961
Draait Soekarno bij?
De Papoea's willen ook praten.
De conferentie van de niet-verbon-
den landen - sinds heden uitgebreid
met vertegenwoordigers van de Kon
go - is het voorbije weekend in Bel
grado voortgezet.
Een woordvoerder van Soekarno
heeft zondag de kwestie van de inlij
ving van Nederlands Nieuw Guinea
bij Indonesië ter sprake gebracht. De
Indonesiërs zo zei hij - gaan er
van uit, dat West Iran reeds lang aan
Indonesië behoort en wel sinds het
verkrijgen van de soevereiniteit in
1959. Het enige wat men nog denkt
te moeten doen is het wachten op een
gebaar van de Nederlanders.
Men zou misschien een vorm van
zelfbeschikkingsrecht voor de Pa
poea's onder Indonesië kunnen vin
den, maar Indonesië wenst zich niet
te binden. Verder zei de woordvoer
der, dat de kwestie West Iran niet
mocht uitgroeien tot een tweede
Bizerta. Bij de kwestie Bizerta was
n.l. ook sprake van traineren van de
zijde van een koloniale mogendheid.
Het wordt nu echt wel tijd, dat men
tot onderhandelen geraakt, wil men
althans wat nader komen tot een be
vredigende oplossing.
President Kennedy, zo meende de
Indonesische woordvoerder, erkent de
aanspraken van Indonesië en heeft
alleen maar wat geduld gevraagd.
Zouden bij een eventueel gesprek
over Nieuw Guinea ook kwesties als
die van de schadevergoeding voor
de Nederlandse bedrijven aan de orde
kunnen komen? Op deze vraag ant
woordde de woordvoerder ontken
nend. „We gaan er geen handeltje
van maken", zei hij.
Tenslotte wacht men in Indonesië
met spanning op de a.s. Troonrede.
Wanneer in deze Troonrede „gun
stige" mededelingen zijn vervat en
Nederland het probleem vriendschap
pelijk wil oplossen, dan is Soekarno
desnoods bereid om naar Den Haag
te komen, teneinde een en ander op
een topconferentie tot stand te bren
gen. Dit alles werd medegedeeld aan
een viertal Nederlandse journalisten
op een informeel diner te Belgrado.
De woordvoerder was een van Soe-
karno's belangrijkste medewerkers.
Hoe denken de Papoea's er zelf over?
De delegatie van de Nieuw-Guinea-
Raad, die op het ogenblik een bezoek
aan Nederland brengt, heeft een ver
klaring uitgegeven waarin zij o.m.
zegt, dat, ofschoon de delegatie geen
mandaat heeft om in Nederland na
mens de Nieuw-Guinea-Raad te
spreken, noch om bindende afspra
ken te maken, zij toch van de geboden
gelegenheid gebruik hebben gemaakt
om krachtig het standpunt uiteen te
zetten, dat de Papoea's het zelfbe
schikkingsrecht, zoals dat bij herha
ling van de zijde v. d. Nederlandse re
gering is erkend en dat verankerd ligt
in het handvest van de Verenigde Na
ties, een onvervreemdbaar recht ach
ten.
De leden zijn van mening, dat het
volk - van Nieuw-Guinea in volle
vrijheid moet kunnen beslissen wan
neer en op welke wijze het dit recht
wenst te effectueren. Zij wijzen aan
spraken van derden - op Westelijk
Nieuw-Guinea uitdrukkelijk af en
willen dat het volk van Nieuw-Gui
nea te zijner tijd zelf zal beslissen
over zijn politieke toekomst.
„Wij wensen", aldus de delegatie
leden, „in vrede te leven met allen,
in het bijzonder met onze naaste bu
ren. Wij zijn dankbaar voor hetgeen
Nederland met veel opofferingen
voor ons heeft gedaan en nog doet.
Ons volk zou er zeker de voorkeur
aan geven, indien Nederland de op
zich genomen taak van opvoeding tot
zelfbestuur zou kunnen voortzetten
en beëindigen.'
De delegatieleden hebben er met
klem op aangedrongen, dat de Ned.
regering naar wegen en middelen
zoekt - om het zelfbeschikkingsrecht
van de Papoea veilig te stellen in de
V.N.
T eleurstelling.
Tenslotte verklaarden de delegatie
leden zich ernstig teleurgesteld en ge
griefd te voelen, dat de laatste tijd
personen en groeperingen in Neder
land bij herhaling en met aandrang
pleiten voor overdracht zonder meer
van Nederlands-Nieuw-Guinea aan
Indonesië.
„SCHLAGER-RAKETEN"
Middelpunt van deze lichte en
luchtige muziekfilm is Radio Luxem
burg en haar befaamde disc-jockey
Camillo Felgen, wiens ontspannings
programma's in ongeveer 25 landen
worden beluisterd. De film is een
aaneenschakeling van populaire
schlagers, waarbij dan nog even de
goede gedachte om de hoek komt kij
ken, dat een schlager meer kan zijn
dan alleen maar een populair liedje,
namelijk de vonk die de hoop in een
hart doet ontbranden, een herinnering
levend houdt en een enkele ogenblik
van het leven onvergetelijk maakt.
Naast Camillo Felgen vinden we
in de vrouwelijke hoofdrol het jonge
Duitse sterretje Vivi Bach. Op de lijst
van zingende en spelende gasten vin
den we de volgende bekende namen:
Heidi Brühl, Conny Froboess, Tra
de Herr, Peter Kraus, Gitta Lind,
Jacqeline Boyer, Cab Calloway, Lo
lita, Nat King Cole, Vico Torriani.
Voor de liefhebbers van de lichte
muziek een feestelijke film.
Van vrijdag tot en met zaterdag.
Toegang alle leeftijden.
MMiwmmwpi
„VIJF DAGEN SCHRIKBEWIND"
Het is inderdaad een schrikbewind
dat het boevenpak van het Wilde
Westen hier over een kleine plaats
uitoefent. De revolvers zitten erg los
in de holsters, de vuisten flitsen gauw
omhoog en geweld is het enige over
tuigingsmiddel.Maar de misdaad
trekt tenslotte toch aan het kortste
eind dank zij enkele dapperen, die
voor de verdijkten in de bres sprin
gen.
Zondagmiddag 3 uur.
Toegang 14 jaar.
„DE VROUWENDODER"
Het ten tonele voeren van vampiers
is tegenwoordig een geliefde bezig
heid der filmmakers. Hier is er ook
weer een aan het werk en hij kiest bij
voorkeur jonge meisjes uit voor zijn
sinister tijdverdrijf. Het is een jonge
Spanjaard, die gedoemd is voort te
leven als vampier, nadat hij eerst zijn
broer en daarna zichzelf van het le
ven heeft beroofd. Tenslotte sneuvelt
de vampier toch door een kogel die
voorzien is van een houten kruisje,
want vampiers kunnen alleen vernie
tigd worden door een houten staak
die door het hart gedreven wordt.
Alle meisjes kunnen nu weer rustig
naar bed gaan.
Maandag en woensdag.
Toegang 14 jaar.
„IK ZAG HEM VERMOORDEN"
Tijdens een telefoongesprek is Fred
Morrow (Jeffrey Hunter) getuige van
een moord op een opgeschoten no
zem. De moord is gepleegd door een
andere nozem, Cowboy geheten.
Wanneer de politie arriveert zwijgt
iedereen, behalve Morrow, die ver
klaart de moordenaar Cowboy te al
len tijde te kunnen identificeren. Hij
is bereid voor het gerecht als getui
ge op te treden zodra Cowboy ge
arresteerd is. Van Cowboy en zijn
bende ontvangt Morrow dan de waar
schuwing dat hij zijn verklaring moet
intrekken, omdat hij anders zijn le
ven niet meer zeker is. Aanvankelijk
doet Morrow dit ook, maar tenslotte
kiest hij toch de zijde van het recht
en brengt Cowboy achter slot en gren
del.
Een spannende en met actie gela
den film.
Van vrijdag tot en met zondag.
Toegang 18 jaar.
„THE SHEEPMAN"
Glenn Ford en Shirley MacLaine
in een pittige en spannende western,
met de als middelpunt de destijds in
het westen van Amerika bestaande
haat tussen de rundvee- en de scha
penfokkers. De veehouders schrok
ken niet terug voor moord om hun
landerijen vrij van schapen te hou
den. In „The Sheepman" zien we
Glenn Ford als de schapenfokker
Jason Sweet, die niet buigt voor het
geweld der veefokkers en er tenslotte
zelfs in slaagt om in het kleine
plaatsje, waar deze geschiedenis zich
afspeelt, schoon schip te maken.
Maandag en woensdag.
Toegang 14 jaar.
Wielrennen
door Ad Vingerhoets.
WERELDKAMPIOENEN IN
AMSTERDAM GEHULDIGD
Voorafgaande aan de revanches
van de strijd om de wereldtitels wiel
rennen op de baan in het Olympisch
stadion te Amsterdam, hebben 30.000
toeschouwers maandagavond vier we
reldkampioenen en de tweede-prijs
winnaar bij de amateur-achtervolgers,
Jaap Oudkerk, een ovationele hulde
gebracht.
De kampioenen waren Henk Nij-
dam (achtervolging amateurs), Leen
van der Meulen (amateur-stayers), de
Duitser Marsell (prof stayers) en
Maspes (profsprinter). Zij werden
onder meer toegesproken door de
trotse KNWU-voorzitter dr. P. van
Dijk en door de directeur van het
Olympisch Stadion, de heer Dick
Bessem. Ook gangmaker Bertus de
Graaf, die Leen van der Meulen zo
tactisch en talentvol naar het wereld
kampioenschap had gereden, werd in
de hulde, waarbij de bloemen natuur
lijk niet ontbraken, betrokken.
Uitslagen
1 Romijn achter Pelser, 30 km in
23 min. en 5,6 sec.; 2 Van der Meu
len achter De Graaf op 115 m; 3
Wickihalder (Zwits.) achter Groli-
mond; 4 Godelle (Fr.) achter Loren-
zetti; 5 Van der Bergh achter Van
Roey; 6 Van Campen achter Beets
en 7 Van Dijk achter Walraven.
Sprint profs (vier series) eind
klassement: 1 Derksen 4 pt.; 2 Mas
pes (It.) 4 pt.; 3 en 4 De Bakker (B.)
en Rousseau (Fr.) 8 pt.
Achtervolging profs over 5 km
1 Post 6 min. 33,6 sec.; 2 Fraggin
(It.) 6 min. 35,6 sec.
Wegens de regen kon de rit over
75 km van de beroepsstayers niet
worden uitgereden. Na 20 km werd
aan de strijd een einde gemaakt. De
stand was toen
1 Depaepe (B.) achter De Graaf;
2 Van Houwelingen achter Wiersma;
3 Marsell (D.) achter Meuleman; 4
Raynal (Fr.) na Lorenzetti; 5 Koch
achter Van Roey; 6 Wierstra achter
Van Ingelghem op 1 ronde; 7 Meier
(Zw.) achter Grolimond op 1 ronde.
De affaire Gerrit Wesseling.
De laatste dagen is er heel wat te
doen geweest over het passeren van
de Nederlandse amateurkampioen
Gerrit Wesseling voor uitzending
naar Bern. Links en rechts kregen wij
opmerkingen te horen waarin kritiek
geleverd werd op het samenstellen
van de amateursploeg. Wij kunnen
ons voorstellen, dat ze zich in Half
weg afvragen, waarom „hun" kam
pioen niet goed bevonden is voor
Bern. We weten, dat het een beetje
zeer doet, daar in Halfweg. Ze be
schouwen het min of meer als deva
luatie van de titelstrijd waarin „hun"
Gerrit de rood-wit-blauwe tricot ver
overde.
Gerrit rijdt goed. Hij wint op tijd
zijn koers en kan ook op het inter
nationale vlak mee. Persoonlijk gelo
ven wij niet, dat Gerrit Wesseling,
omdat hij kampioen van Nederland
is, ook een beter coureur zou zijn dan
de andere uitverkorenen. In de Ron
de van Namen, die als doorslagge
vende selectierit gold, huisde Wesse
ling doorlopend in de achterste regio
nen. Er zijn twee mogelijkheden,
Wesseling had de vorm niet en dan
mag hij dankbaar zijn dat het selec
tieteam hem niet opstelde; hij had er
niets aan om in Bern zijn kampioens-
trui als achterblijver aan het publiek
te tonen. De tweede mogelijkheid is,
dat Wesseling met het idee rondliep,
ik zit al in de ploeg, dus doe ik het
maar kalm aan. Deze laatste moge
lijkheid is maar gering, doch niet uit
gesloten.
Het is helemaal geen wet van Me
den en Perzen, dat een landskampi
oen afgevaardigd „moet" worden.
Vorig, jaar werd in België een zekere
Jos Geurts amateurkampioen, maar
wie er mee naar Leipzig ging, geen
Geurts. Nog sterker was het in 1934,
Louis Roels werd Belgisch kampioen
der beroepsrenners, maar mocht in
Leipzig (toevallig weer die stad) zijn
rennersspullen in de koffer houden.
Karei Kaers of Louis Roels, dit was
de vraag die de selectieheren tot diep
in de nacht uit de slaap hield. Het
werd Kaers en hij werd tevens we
reldkampioen. Doordat de nationale
kampioen (Louis Roels dus) niet van
de partij was, had België een wereld
kampioen. Degene die het niet eens
zijn met de gedane keuze, hun goed
recht overigens, kunnen hieruit op
maken, dat het geval Wesseling niet
op zijn eentje staat. Gerrit, die wij
vele malen van nabij hebben medege
maakt, is een sportieve knaap, die de
laatste zal zijn, om over deze affaire
heibel te gaan maken.
Provinciaal nieuws
NATIONALE TREKPAARDEN
TENTOONSTELLING
500 elite-paarden in Den Bosch.
Rond 500 elite-dieren uit de Ne
derlandse trekpaardenfokkerij zullen
op donderdag 14 en vrijdag 15 sep
tember a.s. in Brabants hoofdstad ge-
exposeerd worden. Daarmede wordt
deze tentoonstelling alléén al vanwe
ge het aantal inzendingen de grootste
die ooit op paardengebied is gehou
den.
Dit grote agrarische evenement
vindt traditiegetrouw plaats in en
rond de enorme veemarkthallen. Niet
alleen omdat de outillage aldaar zo
uitmuntend is, maar ook omdat tus
sen het Trekpaard en 's-Hertogen-
bosch zulk een hechte band is ge
groeid. Een band die o.m. tot uit
drukking komt door het feit dat than
voor de 20e achtereenvolgende n
de Nationale Trekpaardentenu
stelling in de Hertogstad wordt
organiseerd.
Donderdag 14 september is dei
ciale dag voor de fokkers en de ei
kenners van het trekpaard. Op
dag vinden n.l. de keuringen plaat
van 30 rubrieken hengsten en ma,
riën. Bovendien worden dan in
namiddag „Fokgroepen" en de M
riën met afstammelingen" gq
meerd.
De tweede dag der tentoonstelling
vrijdag 15 september, vormt door z||
feestelijk en veelzijdig
een bijzonder aantrekkelijk schouw-;
spel voor iedereen!
In de voormiddag van deze lat
vindt o.m. het uitroepen van de Na
tionale Kampioenen plaats. In de na
middag volgen demonstraties van
hoogst bekroonde collecties, de kan
pioenen en oudkampioenen, de mas
sale show met acht-, zestien- entw
en dertigspannen, de bekendmakits!
van de uitslag der door de 3 Centrait
Landbouworganisaties uitgeschrew;
prijsvraag „Wie wordt Kampioen'
enz.
Tal van bijzondere attracties zulks
verder aan het geheel een feestelij!
en luisterrijk karakter geven, als
optreden van pl.m. 1000 jonge
ren en boerinnen met een spel va
volksdans en gymnastiek, begeleii
door de Kring-Fanfare van de Lim
burgse Jonge Boeren- en Tuinders-
bond het eerste optreden van de
voorjaar uit Tirol geïmporteerde Hat-
lingerpaarden, zowel aangespanr-
voor beladen wagens als in een dis
suurnummer „a la flèche", gerede
door ruiters en amazoneshet rijde
van de Hongaarse Post met acrob
tiek en pyramide door de Noord-
Oost-Polder en de welluidende ut
dewerking van het 120 man ti
korps der Koninklijke Harmon
,,'s-Hertogenbosch".
100).
Heinrich was een gehoorzaam
man en deed meteen wat de Kille
hem opdroeg. Enkele, tellen later
stond hij dus al naast de Kille,
verkleed als agent. „Dat uniform
staat je prachtig, Heinrich", sis
te deze. „Ich hen ja iemer dol
geweesen op sjeune oeniformp-
iens", lachte Heinrich. „Soldaat-
jen spielen, och... das iest doch
sjeun, was!" „Héél mooi", zei
de Kille. „Doch nu doe je er beter
aan voor mij ook zo'n uniform te
gaan halen. In het wachtlokaal
zal wel iets te vinden zijn, denk
ik." De Kille had goed gedacht
wat al gauw blijken zou. De
wachtmeester, die daar zat, keek
namelijk wel een tikje verwon
derd op, toen daar plotseling een
onbekende agent bij hem binnen
trad en om een vuurtje vroeg.
„Kan ich biete een vuurtjen ha-
ben voor main cigaretjen?" vroeg
de onbekende. „Dat kun je
krijgen", antwoordde de agent en
ontstak een lucifer. „Maar v.
ben jij eigenlijk, als ik vragei
mag?" Hij bekeek de nieiffl
argwanend en vervolgde: „Ikhet
jouw gezicht hier nog nooit eer
der gezien. Wat voer jij hie
uit?" „Ik kom jouw sjeuneoe
nieformpje halen", ginnegapt
Heinrich en meteen daarop dim
de hij de wachtmeester een drei
nende kaakslag toe. Tegen des
schurkenstreek was de wacht
meester natuurlijk niet opgevas-
sen...
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
VOGELVRIJ
door
HENRIC VAN NORCH
Vader en dochter wisselden slechts
weinig woorden. Beide waren in hun
binnenste nog te veel vervuld van het
plaats gehad hebbende drama.
Voor de zoveelste keer na de
noodlotsdag had Frankes zijn doch
ter gevraagd hoe de moordenaar er
precies uitzag. Hij had nu langza
merhand wel een juiste indruk van
dat ongure element gekregen.
Het was erg stil in de hoeve. Het
waren alleen de geluiden uit de stal,
die zo nu en dan door het lichte
houten beschot drongen. Nu eens
was het het zuchten van een der koe
beesten, dan weer was het een stam
pen van één der paarden of gaf een
der zwijnen enig geluid. Maar over
het geheel heerste in de boerderij de
vredige rust van het eenvoudig land
leven.
Nadat er een langere pauze in hun
gedachtenwisseling was geweest,
vroeg het meisje bijna smekend
„Vader, zoudt gij het stropen eraan
willen geven? O, vader, we zijn nu
nog slechts met ons beiden. Hoe ge
makkelijk zou U bij de jacht iets kun
nen overkomen. Ik heb thans U al
leen maar meer."
De stroper wachtte een ogenblik
met zijn antwoord. Toen zei hij „Ik
houd op met het jagen op het ge
dierte des velds."
Hanna zag hem aan. Het was als
of ze op dit antwoord met een nieu
we vraag wilde komen.
Frankes voorkwam haar. „Hanna,
ik heb over de toekomst nagedacht.
We moeten hulp hebben op de hoe
ve. Hoewel ik van plan ben om niet
meer te stropen, zullen er toch dagen
komen, dat ik je alleen moet laten.
Het beste lijkt me, dat we een ver
trouwde huishouding bij ons in ne
men. Wat dunkt je van het gezin van
de dagloner Engbert Hendriks? Er
zijn daar drie kinderen, waarvan de
oudste al wat licht werk kan doen."
Hanna gaf niet direct antwoord.
Ze scheen over iets te peinzen. Ein
delijk zei ze: „U zegt niet meer te
zullen stropen. Maar waarom zegt ge
tevens, dat ge me dagen zult moeten
alleen laten?"
De boer antwoordde nu nadruk
kelijk: „Hanna, bij alles wat ik ga
doen, zal ik je steeds in mijn gedach
ten houden. Jij bent mijn alles; het
enige wat mij nog aan het leven
bindt." Hij pauzeerde een ogenblik
en vervolgde toen langzaam: „Maar
er is nog iets, beste meid, iets wat ik
als mijn plicht gevoel. De moorde
naar van mijn zoon moet gestraft
worden."
Het meisje begon weer te schreien.
„O, ik vreesde dit wel. Maar er is
ons geleerd, dat we onze eigen rech
ter niet mogen zijn."
„Hanna, toen ik nog een knaap
was, is mijn vader, jouw grootvader,
door die satanische huurlingen op
smadelijke wijze ter dood gebracht.
Ik was toen nog niet in staat om hem
te wreken. Langzaam heeft de tijd
mijn hevige verdriet verzwakt, maar
vergeven kan ik die wandaad ook
heden nog niet. Elke keer als ik een
ogenblik verwijl onder de eik, waar
aan hij zijn einde vond, is het alsof
hij me weer verschijnt en dat zijn
ogen me vragen: „Willem, hebt ge
me wel gewroken?"
De stroper wachtte een ogenblik.
Hij stond op en liep heen en weer
door het vertrek. Dan ging hij ver
der „Ik heb mijn leven geleefd zon
der een mens kwaad te berokkenen,
naar ik meen. En nu dit. De arme
jongen vermoord, zo'n beste kerel,
die nog geen vlieg kwaad kon doen.
De maat is nu meer dan vol, Hanna.
Ik zal geen rust meer kunnen vinden
voor ik die beiden van ons eigen
bloed heb gewroken. Ik heb me het
beeld van de schurk, die jou aan
randde en je broer vermoordde, nu
goed in mijn hersens opgenomen.
Willem Frankes zal hem vinden en
wee dan zijn gebeente", eindigde de
wilddief grimmig.
Frankes bleef nog opgewonden
door het vertrek lopen, terwijl het
meisje de tranen in ogen stonden.
HOOFDSTUK IV.
DE HOPMAN
Willem Frankes trad de woning
van de dagloner Engbert Hendriks
binnen. Het was een armoedige stulp;
voor een deel waren de wanden van
plaggen opgetrokken.
De huisgenoten zaten aan het
middagmaal. Wel wat vroeg, zei de
vrouw, maar haar man en de oudste
zoon zouden die middag een familie
lid bezoeken, die een paar uur gaans
van hun vandaan woonde. Het mid
dageten bestond uit een schaal vol
bruine bonen, waarover moeder de
vrouw wat vocht goot. Het scheen
Frankes toe alsof dit vocht geen
oogje vet bevatte.
„Gaat toch zitten, boer", nodigde
Hendriks. Frankes ging zitten op de
enige stoel in het vertrek, die nog
onbezet was. Een oud wankel meubel.
„Ik zal maar direct van wal ste
ken", zei hij. „Jullie hebt haast. Nou
dan, je weet, dat ik nogal vaak een
dag van huis ben. Ik ben daarom ge
noodzaakt nu hulp op de boerderij
te nemen en ik wil, dat ik die hulp
helemaal kan vertrouwen. Ik heb nu
aan jullie gedacht. Zouden jullie be
reid zijn met het hele gezin bij mij
op de hoeve te komen inwonen? Je
moet er aan denken, dat je dan met
mijn dochter al het voorkomende
werk afdoet."
De ganse familie keek de stroper
met grote ogen aan.
De vrouw des huizes was de eer
ste, die haar mond open deed. „Maar
wij hebben een geit en een Fries
melkschaap."
Franke moest inwendig glimlachen.
„Nou, Gezine, maak je daarover niet
bezorgd. Die dieren neem je mee; we
hebben daar ook wel vreten voor."
Engbert Hendrigs had een ernstig
gezicht getrokken. „Een hele stap
voor ons, boer," meende hij.
„Dat is het", beaamde Frankes.
„Ga het gerust een paar dagen over
wegen. En kom me dan ie besluit
mededelen. Je moet je voorwaarden
ook kalm opmaken. Maar kom, ik
zal jullie nu niet langer ophouden."
De boer stond op. „Goeden dag en
een plezierige reis vanmiddag, Eng
bert." Meteen opende hij de deur,
bukte zich onder de lage deurpost en
ging terug naar zijn woning, de dag
lonersfamilie alleen latende met zij
voorstel, dat haar eentonig besta
plotseling heftig beroerde.
Een paar dagen later kwam de dag
loner aan Frankes melden, dat de fs
milie genegen was bij hem in te Ie
men wonen. Hij noemde de voorwan
den die hij meende daarbij te r
bedingen.
De beide mannen werden het vla
eens en spoedig ging de dagloners:)
milie haar armoedige stulp verlate:
en nam haar intrek op de boerderij
Toen ze enigszins was ingebuig®
en ingewerkt, maakte Frankes a®
stalten om enige dagen op reis
gaan.
Het was inmiddels reeds nov®
ber geworden.
Op een koude, doch heldere
gen besteeg Frankes zijn vertrouw'
bruine. Zijn bovenkleding bestond ui
leder en aan zijn voeten had hij hof
laarzen. Zijn zware geweer h
aan het zadel bevestigd op een
dat hij het gemakkelijk ter har
nemen. Onder zijn bovenkleding';
borg hij een pistool en een lang
mes. Hanna stond naast hem.
„Meid, wees niet ongerust,
vader en zoon manen mij, maar
mij in acht nemen en bij alles wat'
doe aan jou denken, mijn lieve ft
na".
(Wordt vervolg
AUTC
en S<
I
M.
Voor adv
meuten t
Dr. v. Be
KJ
Ook voo:
worden
geldende
Klachten
aanmeld!
aan ons
Dr. vs
K.
Maar dan van de BRILLEN-SPECIAALZAAK
GROTE SORTERING ALLE PRIJZEN ONGEKENDE SERVICE
BRILLEN SPECIALIST
Grotestraat 220 Waalwijk
HOUDT BOGAERTS VOOR OGEN
Hogeitee
>4
i Vfifcti' tri <~i ttufhf '*J|
5)
Besoijens
1
