wAAlwijkse en UnqstRMtse couRAnt
Hoopgevend jaar
Was 1961 aen
gelukkig jaar voor U
B0GAERTS' BRILLEN
OPTICA B0GAERTS
VRIJDAG 29 DECEMBER 1961
«""viiiiiDBiv ifoi 83e JAARGANG No. 103
gitgever:
ffaalwijkse Stoomdrukkerij
An toon Tielen
Hoofdredacteur: JAN TIELEN
Gironummer 50798
Dit blad verschijnt 2 x per week
04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8 TeL 04167 - 2002
Abonnement:
22 cent per week
per kwartaal 2.85
3.10 franco p.p.
Advertentieprijs; 10 cent per m.m.
Contract-advertenties: speciaal tarief
Telegram-adres „Echo"
Het wordt tijd, hoog tijd, dat we
afscheid gaan nemen van 1961.
Dat zal geen droevig afscheid zijn,
voor velen althans niet.
En wij, die er misschien in dit af
gelopen jaar wat beter zijn afgeko
men, kunnen slechts hopen, dat 1962
wéér zo zal zijn, als het kan nog wat
gunstiger. Maar dit blijft bij een ho
pen, want als wij zien, wat dit jaar
voor vele mensen bracht, hoeveel el
lende en leed er is geleden, dan be
kruipt ons een huivering voor wat
1962 ons brengen zal.
Groter dan ooit tevoren was de
oorlogsdreiging die over West-Euro
pa hing. Scherper werd de tegenstel
ling tusen west en oost, nog duidelij
ker de afscheiding, door het optrek
ken van een kilometers lange muur.
De sombere beelden, die vluchtelin
gen vanuit de oostzone mee naar het
westen brachten, vervullen ons maar
al te vaak met woede en angst. Maar
wat hebben wij er aan gedaan om
verbetering in deze toestand te bren
gen! Konden wij daar iets aan veran
deren, of waren wij enkelingen te on
machtig om deze noodlijdende mensen
van 1961 de helpende hand te rei
ken? Is het zo, dat wij bij voorbaat
al, die mogelijkheid hadden uitgeslo
ten en er daarom in berustten.
Wat dacht U van een vrede op aar
de, van een bidden om deze vrede?
Was 1961 een zó gelukkig jaai
voor U, dat u zich daarom niet meer
kon bekommeren. Was 1961 dan ook
een gelukkig jaar voor die onder
drukte Oost Duitsers, voor wie niets
anders overbleef in deze dagen, dan
het staren naar een grijze muur,
waarachter misschien de glans van
een verlichte kerstboom nog even op
lichtte. Was 1961 een gelukkig jaar
voor de negers iu Kongo, Zuid-Afri-
ka, Noord-Amerika? Voor de Alge
rijnen, voor de bewoners van Zuid-
Oost-Azië, van China?
1961. Het leed is bijna geleden,
althans dat kan het zijn. Maar
wanneer de grote machten van deze
wereld geen betere plannen hebben,
dan die, welke, zij in het afgelopen
jaar hebben gedemonstreerd, dan zal
ook 1962 voor velen geen betere tij
den kennen. Dan zullen wij weer op
nieuw d.m.v. radio, - televisie en
pers geconfronteerd worden met
mensen die niet terug deinzen voor
geestelijke doodslag. Hoe vaak heeft
U het hoofd geschud over de heer
sende corruptie en leugenachtige ver
klaringen van die mensen, naar wie
wij eigenlijk zouden moeten opzien?
Zal 1962, dat nu vlak voor de
deur staat, betere tijden brengen; zou
nu na de laatste slag van twaalf, de
wereld een andere aanblik krijgen?
Wij mensen hebben vroeger, om
dat wij behoefte hadden aan een ze
kere ordening, een jaarwisseling in
gesteld: de 31ste dag van de twaalf
de maand betekent het einde van het
jaar. Wij werden sentimenteel, door
in die laatste dagen vol weemoed te
rug te gaan denken aan wat voorbij
was. En als de laatste slag van twaalf
is geslagen, schudden wij elkaar de
hand, wij heffen het glas en wensen
elkaar veel voorspoed toe voor het
komende jaar. En de machthebbers en
vertegenwoordigers van landen put
ten zich uit in mooie bewoordingen,
over vrede, welstand, en gelijkheid
voor alle volkeren, ongeacht hun
huidskleur. Zij beloven de noodlij
denden tegemoet te zulen treden, be
langeloos. Het is traditie, een mooie
gewoonte, waarbij zij niet achter kun
nen blijven, het past zo mooi in hun
programma vol propaganda.
Wij hebben het feest van de vrede
gevierd, zonder dat het werkelijk vre
de was; de volkeren zullen elkaar een
gelukkig 1962 toewensen, zonder dat
zij gelukkig zijn. Maar dit is geen re
den voor de goedwillenden om te
wanhopen. Het kan nog steeds an
ders, er kan vrede zijn voor iedereen.
Wij hopen, dat U die vrede voor
Uzelf heeft gevonden bij het Kerst
kind, dat zich niet te hoog achtte zich
naar ons toe te buigen.
Zolang U de „nederigheid" op
heeft kunnen brengen voor de vrede
te bidden, zolang ook, durven wij U
het beste voor het komende jaar,
1962, toe te wensen.
voor de vrije wereld
Geen „München" in Berlijn
Geboorte van een derde wereldmacht
Slinkende communistische aantrekkingskracht
De dreiging van het internationale communisme wordt kleiner
en de dag nadert, waarop de vrfje wereld zich met verbazing
zal afvragen, hoe zij ooit heeft kunnen vrezen, dat er tussen
rood-zijn en dood-zijn geen alternatief zou liggen. Deze con
clusie draagt misschien de schijn van een al te rooskleurig
optimisme, maar zfj wordt wel degelijk gerechtvaardigd door
de politieke ontwikkelingen en gebeurtenissen in het zich nu
snel ten einde spoedende jaar 1961.
DREIGING WERD EEN DODE LETTER
Als bewijs is daar in de eerste
plaats het verloop van de Berlijn-
se kwestie. Een half jaar geleden
ontmoette Kroetsjef Kennedy in
Wenen en hij vertelde daar aan
de Amerikaanse president, dat
hij voor 1 januari 1962 zijn greep
naar Berlijn zou doen en hij
dreigde eenieder, die hem dit zou
willen verhinderen, met oorlog.
In de daaropvolgende drie
maanden kreeg een groot aantal
Westéuropese leiders van de
Russische _premier te horen, hoe
veel atoombommen er precies
nodig waren om hun landen te
vernietigen en de wenk werd er
bij gegeven dat deze bommen wel
eens spoedig zouden kunnen val
len. Maar op het ogenblik, op de
drempel van de jaarwisseling, is
het ultimatum van Kroetsjef een
dode letter. In plaats daarvan
schijnt men aan het begin te
staan van een nieuw vredesoffen
sief der sovjets.
Het contrast tussen toen en nu
is hemelsbreed. Wij kunnen er
slechts één conclusie uit trek
ken: Kroetsjef had gehoopt dat
hij met naakte dreigementen zijn
zin in Berlijn zou kunnen krij
gen. Maar de vastbesloten reactie
van Amerika en West-Europa
haalden een streep door zijn re
kening.
Geen München
Er zijn in het westen ongetwij
feld lieden, die menen, dat de on
derhandelingen met de Russen
over Berlijn, die nu voor de deur
staan, tot een nieuw „München"
moeten leiden. Een bestudering
van de ontwikkelingen in het af
gelopen jaar leert, dat dit non
sens is.
Oppervlakkig bezien, helstaat
er misschien enige gelijkenis tus
sen de huidige situatie en die wel
ke aan de overeenkomsten van
München vooraf ging. Maar de
verschillen zijn veel groter en
wezenlijker. Zij houden verband
met de aard van de regiems, die
tegenover elkaar staan, met de
strategische positie en met de
bedoelingen van de westelijke
mogendheden.
Hitier hield van de oorlog en
wenste deze tot elke prijs. Kroet
sjef schakelt de oorlog als in
strument van de communistische
politiek niet uit, maar hij houdt
er geen bloed-en-staalcomplex op
na. Bovendien heeft hij, in tegen
stelling met Hitier, geen haast.
Hij heeft geen bezwaar tegen
wachten, omdat hij er zeker van
is tenslotte toch te zullen winnen.
H-bom bluf
Een nog groter verschil is ge
legen in de strategische situatie,
zulks vooral als gevolg van de
ontwikkeling der moderne wa
pens. Hitier kon in 1938 en 1939
nog veronderstellen, dat zijn land
in een succesvolle oorlog grote
voordelen zou kunnen behalen.
Maar Kroetsjef kon daarop niet
hopen. Al zijn gedreig met de H-
bom, zo is duidelijk gebleken,
was bluf. Hij weet, dat wanneer
de raketten gaan vallen, zijn land
daar even erg of nog erger onder
zal lijden dan dat van de tegen
stander.
Nog belangrijker echter is het
verschil tussen de bedoelingen
van de westelijke alliantie van
nu en die van de Britten en Fran
sen in 1938. In de kwestie Tsje-
choslowakije waren vele Britten
en Fransen geneigd, Hitier zijn
zin te geven, omdat zij geloofden
dat het verdrag van Versailles
onrechtvaardig was geweest en
dat men de Duitsers in de Sude
ten het recht op zelfbeschikking
niet mocht onthouden. Boven
dien wisten zij, dat zij militair
slecht op een oorlog waren voor
bereid.
Thans is de situatie geheel an
ders. Er zijn onrechtvaardighe
den genoeg de door de com
munisten in Berlijn opgetrokken
muur bijvoorbeeld maar die
liggen aan de andere zijde. Mo
reel staat het westen sterk en
morele elementen spelen in de
buitenlandse politiek van demo
cratische landen een grote rol.
Ook is de militaire kracht van 't
westen geenszins minderwaardig
aan die van het communistisch
blok.
Als brandend maagzuur
laaiend opstijgt
soms tot boos in de keel
Wanneer derhalve de vrije we
reld aan het eind van dit jaar,
waarin Moskou de spanning op
voerde, maar tenslotte, toen dit
te gevaarlijk werd, aanzienlijk
redelijker geluiden liet horen,
bereid blijkt met de Russen te
praten, is het zeker niet met de
bedoeling door de knieën te gaan.
De enige intentie, die het westen
daarbij heeft, is bepaalde vaag
heden bijvoorbeeld die om
trent de verbindingswegen met
WestBerlijn welke tot onno
dige botsingen zou kunnen lei
den, op te ruimen.
Derde grote mogendheid
Het zou voor de hand liggen in
Kroetsjef's intrekking van het
Berlijnse ultimatum de grootste
westelijke winstpost op de ba
lans over het jaar 1961 te zien.
Van veel meer, ja zelfs van adem
benemende betekenis, omdat zij
in staat is op de duur de gehele
machtsverhouding tussen de vrije
wereld en 't internationale com
munisme in het voordeel van de
eerste te beslissen, is de groei
van de economische en politieke
kracht in de Europese Economi
sche Gemeenschap, waarvan dit
jaar overtuigende bewijzen heeft
gebracht. Van welk gering be
lang zijn in vergelijking daarmee
de crises in Laos, Zuia-Vietnam,
Cuba en zelfs Berlijn, die door de
communisten werden gefabri
ceerd. En van hoe weinig gewicht
ook de moeilijkheden in Kongo,
het Frans-Algerijnse geschil (dat
nu zijn oplossing snel tegemoet
schijnt te gaan), het ook dit jaar
nog niet opgeloste vraagstuk van
de toekomst van Nederlands N.-
Guinea en al die andere geschil
len en geschilletjes, problemen
en probleempjes, waarmee de
wereld op 1 januari 1962 nog zit
opgescheept. Deze even aan te
stippen, naast feiten als het ver
schijnen van de eerste ruimte
vaarders (twee Russen en een
Amerikaan), de krappe verkie
zingsoverwinning van Adenauer,
de moord op de Dominicaanse
dictator Trujillo en het ideologi
sche, overigens uit zeer materi
ele tegenstellingen voortvloei
ende geruzie in het communisti
sche kamp, moet voldoende zijn
om des te meer aandacht te kun
nen besteden aan de wording van
de derde grote wereldmacht.
Machtiger dan
VjS; en U.S.S.R.
Dit is gedurende het jaar 1961
geschied: in plaats dat de weste
lijke allianties, zoals Moskou
gaarne had gezien, uit elkaar zijn
gevallen, zijn de Westeuropese
naties begonnen aan een aaneen
sluiting, waarvan de gevolgen,
naar het zich laat aanzien, ont
zagwekkend zullen zijn. De Euro
pese Economische Gemeenschap
op dit ogenblik nog bestaande
uit Frankrijk, West-Duitsland,
Italië, België, Nederland en Lux
emburg, heeft in de achter ons
liggende twaalf maanden econo
mische en ook politieke succes
sen geboekt, waarvan zelfs de
meest enthousiaste voorstanders
van een verenigd Europa niet ge
droomd hadden.
Zo groot zijn die successen ge
weest en zo goed de vooruitzich
ten, dat de Britse regering, alle
tradities ten spijt, besloot, het
lot van Groot-Brittannië aan dat
van de gemeenschappelijke
markt te binden. Om dat te be
reiken zijn de Britten bereid, hun
betrekkingen met de leden van
het gemenebest te herzien en af
stand te doen van hun bijna een
eeuw oude politiek van 't machts
evenwicht tegenover Frankrijk
en Duitsland. Zij zijn zelfs gene
gen om een deel van hun souve-
reiniteit over te dragen aan de
politieke instellingen, die nodig
zijn om leiding te geven aan de
E.E.G.
Noorwegen, Denemarken, Ier
land en andere Westeuropese lan
den, die nog geen deel uitmaken
van de gemeenschappelijke
markt, zullen het Britse voor
beeld bijna zeker volgen. Dit be
tekent de schepping van 'n West
europese eenheid met 250 mil
joen inwoners, consumenten en
producenten, waarin goederen,
Tandbouwprodukten en arbeiders
zich binnen afzienbare tijd bijna
even vrij over de nationale gren
zen zullen kunnen bewegen als
in de Verenigde Staten van Ame
rika het geval is.
Met andere woorden: de oude
droom van een Verenigde Staten
van Europa is dit jaar voor onze
ogen welhaast werkelijkheid ge
worden. Een groot deel van het
gebouw is reeds opgetrokken en
aan de rest wordt met ijver ge
werkt. Reeds nu produceert de
E.E.G. een bruto nationaal pro-
dukt, dat slechts tien procent
kleiner is dan dat van de Vere
nigde Staten. Met Engeland en de
andere landen er bij zal het spoe
dig dat van de U.S.A. overtreffen.
D eSovjct-Unie blijft daarbij ver
ten achter en ondanks alle groot
spraak van Kroetsjef heeft zij
geen schijn van kans de achter
stand in te halen. In de landen
van de gemeenschappelijke markt
is de economische groei in 1961
bijna dubbel zo groot geweest als
in Amerika, de meest welvarende
staat van de wereld.
West-europa als voorbeeld
De enorme betekenis van deze
ontwikkeling is duidelijk. West-
Europa is niet langer de „gijze-,
laar" van het Kremlin, zoals eens
Kroetsjef het bluffend noemde.
En het is evenmin nog de arme,
ongelijke partner van Amerika.
De gevaarlijke politieke situatie,
waarin alle beslissingsmacht ge
concentreerd ligt in Washington
en Moskou, gaat een snel einde
tegemoet.
Minstens even belangrijk is
dit: de aantrekkingskracht, die
de U.S.S.R. en het rode China op
de staten van Azië, Afrika en
Zuid-Amerika uitoefenen, zal
niet met een slag verdwijnen. Er
zullen nog wel enkele zwakke
en onderontwikkelde naties zijn,
die zich zullen laten verleiden tot
het drogbeeld, dat het communis
me het snelle en gemakkelijke
antwoord is op hun problemen.
Maar het kan niet anders, of het
Westeuropese voorbeeld zal een
toenemend aantal volken er van
overtuigen, dat het economische
en politieke systeem van de vrije
wereld doelmatiger en ook mo
derner is dan 't communistisch-
totalitaire systeem. De mogelijk
heid daartoe, in dit jaar gescha
pen, stelt alle andere feiten en
gebeurtenissen van 1961 in de
schaduw.
Grotestraat 220 Waalwijk Tel. 356
Alle Ziekenfondskortingen worden direct afgetrokken.
Enkele malen op het randje van een kabinetcrisis
Minister Luns in de internationale politiek
Bont binnenlands gebeuren
Nog vóór de kalenders van dit
jaar werden opgehangen, werd
Nederland in 'n kabinetscrisis ge
stort. De A.R. was ontevreden
over het beleid van haar eigen
ministers. De kabinetscrisis heeft
in de A.R. heel wat deining ver
oorzaakt.
De regeringspartijen waren
echter over het algemeen wel te
vreden met het kabinet, met als
gevolg dat door bekwaam bemid
delen en hard werken van de in
middels aangewezen informateur
prof. mr. W. G. de Gaay Fort
man, prof. dr. de Quay koningin
Juliana heeft verzocht de ont
slagaanvrage van zijn kabinet als
niet gedaan te beschouwen. Het
geen neerkomt op het terugkeren
van het oude kabinet in ongewij
zigde vorm.
Zowel de Kamer als de minis
ter hebben wat water in de wijn
gedaan en in wezen bleef de toe
stand dus zoals hij was. De Twee
de Kamer had door dit incident
slechts een achterstand van een
week opgelopen.
De Nederlandse regering kwam
Trouwens voor verschillende be
langrijke zaken te staan in de
loon van het jaar 1961. Begin
maart werd na een langdurige
nachtelijke spoedzitting besloten
het Duitse voorbeeld na te vol
gen en de Nederlandse gulden te
revalueren met 5 Aanvanke
lijk vreesde men dat de gevolgen
voor Nederlands export misschien
bijzonder onprettig zouden zijn,
aangezien het Nederlandse pro-
dukt met 5 zou stijgen in prijs.
Het blijkt echter, dat de zwart
kijkers ongelijk hebben gekre
gen. Natuurlijk heeft de revalua
tie wel een zekere ongunstige in
vloed op de export gehad, maar
toch niet in die mate als velen
hadden verwacht.
Dreiging bleef
Even dreigden er weer ernsti
ge moeilijkheden toen de minis
ter voor O. K. en W., mr. Cals,
dreigde zijn portefeuille neer te
leggen wanneer «Ie Mammoetwet
tot regeling van het voortgezet
onderwijs zou worden verworpen
of daarin fundamentele wijzigin
gen door amendementen zouden
worden aangebracht. Ook deze
kwestie is met een sisser afgelo
pen.
Even vroeg men zich af, of het
kabinet De Quay andermaal ge
spietst zou worden op de pieken
der oppositie. Het ging in dit ge
val over de nieuwe regeling van
de algemene kinderbijslag. De
verdere ontwikkeling heeft geleid
tot het ontslag nemen van mi
nister Van Rooy van sociale za
ken en volksgezondheid. De mi
nister had zo ontaktisch gehan
deld en een zo star standpunt in
genomen dat hij de Kamer bij
zonder boos had gemaakt. Zijn
conclusie was ontslagaanvrage.
Het kabinet steunde hem niet,
met als gevolg dat er geen rege
ringscrisis uit voortvloeide. Hij
werd opgevolgd door dr. G. M. J.
Veldkamp, staatssecretaris van
economische zaken.
Maar ook het pad van deze
nieuwe bewindsman ging niet
over rozen. De K.V.P. bleek niet
accoord te kunnen gaan met het
gewijzigde wetsontwerp algeme
ne kinderbijslag. Tenslotte komt
die kinderbijslag er toch.
Toch ontsnapte Nederland ter
nauwernood aan een kabinets
crisis op het einde van het jaar,
toen in de Tweede Kamer de mi
nister van financiën, prof. dr. J.
Zijlstra, „het onaanvaardbaar
voor mij en het hele kabinet"
liet klinken in antwoord op de
vraag wat er zou gebeuren als
een van zijn belastingontwerpen
zou worden verworpen.
Na een langdurige schorsing
kwam de leider van de K.V.P.
mededelen, dat zijn fractie in ver
band met de gespannen wereld
situatie op het ogenblik geen ka
binetscrisis wilde riskeren. „Wij
zullen de minister steunen, maar
verplichten ons tot niets in de
komende maanden." Dat is wel
een dreigende taal, die misschien
VUURWERK
voor Oudejaarsavond
zou kunnen wijzen op de kans
van een kabinetscrisis in het ko
mende jaar, of althans zeker een
zware strijd tussen de minister
en de Kamer over belastingza
ken. Wanneer we daarbij nog
rekenen de gevaren die dreigen
rond de algemene kinderbijslag
wet, dan mogen we concluderen,
dat het kabinet een spannend
1962 tegemoet gaat.
Diplomatieke
verwikkelingen
In het prille begin van het
jaar 1961 achtte Moskou het
noodzakelijk de Nederlandse re
gering een nota te doen toeko
men, waarin op vaderlijke toon
werd gewaarschuwd tegen de toe
stemming die Nederland verleend
had tot het toelaten van atoom
wapens op Nederlands gebied.
Nederland zou zich hierdoor
blootstellen aan vergeldingsac
ties met atoomwapens, wanneer
het ooit tot een gewapend con
flict zou komen.
Met de Russen hebben we trou
wens verschillende onaange
naamheden beleefd in de loop
van het jaar. Twee Nederlanders
werden in de Sovjet-unie gearres
teerd op beschuldiging van spio
nage voor de Verenigde Staten.
De Nederlandse ambassadeur
werd niet toegestaan contact met
deze landgenoten op te nemen.
Deze toestemming kreeg hij eerst
nadat de twee mannen waren
veroordeeld.
Hier is het echter niet bij ge
bleven. Nadat een Russische che
micus asyl had gevraagd in ons
land, trachtten leden van de sov
jet-ambassade in Nederland de
echtgenote van deze Rus per
vliegtuig te doen terugkeren naar
haar land. Aangezien de Neder
landse regering er niet zeker van
was, dat deze terugkeer vrijwillig
was, besloot m'en het deze dame
onder vier ogen op Schiphol te
vragen. Dit kon, aangezien haar
paspoort in Nederlandse handen
was. De mannen van de mare
chaussee, die hun opdracht cor
rect uitvoerden, kregen moeilijk
heden met de begeleidende Rus
sen, die de vrouw geen moment
alleen wensten te laten. Het liep
tenslotte uit op een ruig vuist
gevecht, waarin zelfs de rode am
bassadeur Ponamarenko zich
mengde.
Natuurlijk gaven de Russen in
de U.S.S.R. hun visie op deze af
faire en noemden zij Nederland
een land van barbaren. Als ge
volg hiervan heeft de Nederland
se regering de Russische ambas
sadeur uitgewezen en haar am
bassadeur in Moskou, mr. Helb,
teruggeroepen. Voorlopig doen
beide landen het maar met een
zaakgelastigde.
Natuurlijk heeft Nederland zich
eveneens aangesloten bij de lan
den die protest aantekenden te
gen de door de sovjet-unie voor
genomen explosie van 'n atoom
bom met een kracht van niet
minder dan 50 megaton. Het
heeft niet mogen baten, trou
wens, wat had men anders mo
gen verwachten? Een bom van
80 a 90 megaton explodeerde.
Luns bijt van zich af
Als een van onze bewindslie
den zich wel bijzonder spectacu
lair geweerd heeft in het afgelo
pen jaar en daar ongetwijfeld in
ternationaal naam mee heeft ge
maakt, dan is 't wel Nederlands
minister van buitenlandse zaken,
mr. Luns. Deze uiterst vakbe
kwame diplomaat heeft zich van
een wel zeer taaie kant laten zien
toen hij het in het begin van 1961
als eenling opnam tegen de grote
De Gaulle en Adenauer.
Er werd in Parijs een topcon
ferentie der zes E.Ë.G.-Ianden ge
houden en die had een bedenke
lijk verloop. President De Gaulle
wenst geen supranationale poli
tieke organen. Het liefst ?ou hij
de bestaande gemeenschappen
terugbrengen tot technische uit
voeringsorganen, die hun direc
tieven krijgen van de gezamen
lijke nationale regeringen.
Een dergelijke vorm is slechts
in het belang van de twee grote
landen in dit gezelschap, te we
ten Frankrijk en West-Duitsland.
Deze twee wensten deze vorm om
De echo van het Zuióen
Opgericht 1878
brengen een paar Rennies baat. Die blussen
de zwaarste zuurbrand in een handomdraai.
Gewoon laten smelten op de tong en prompt
is alle leed geleden, 'n Wondermiddel, die
Rennies, en een uitkomst voor de mensen
die zonder Rennies nauwelijks hun dagelijk
se maaltijd aandurven - uit angst voor de
zuurbrand daarna...
VEEL BETER, VEEL SECUURDER EN
ZEKER NIET DUURDER
BRILLEN SPECIALIST
NEDERLAND IN 1961
Stationsstraat 51a, Waalwijk