de
NOZEMS
Henny de Ruyter,
onze kampioen
'O'
Detective gevraagd
2e jaargang no. 4
16 februari 1962
Hoofdredacteur:
L. F. van BEERS
Redactieraad
Ine v. Heesch
Marcelle Romar
Anni Strawinski
G. v. Esch
J. d. Groot
B. Klijn
A. v. Liempf
Redactieadres
Putstraat 40, Waalwijk
Zeventien jaar is hij nu reeds bezig.
In de oorlog is alles begonnen.
Wat is begonnen
Het volgende artikel zal U hierop antwoorden.
Twee onzer journalisten bezochten
Na een mistroostige wandeling door een nog mis-
troostiger weer, waaiden ons op de hoek van de Maas
landstraat de warme klanken van een tango tege
moet.
Voor ons doemde het danspaleis van Wim Voeten op.
Met zijn prachtig ingerichte danszaal en 't esthetisch
volkomen te verantwoorden roze licht, deed het ons
beduusd staren naar onze beelden in de vele muur-
spiegels.
Doch even later kwam een uitermate sympathieke,
uiterst galante, kwikvlugge heer Voeten ons begroe
ten, om ons vervolgens snel mee te nemen naar zijn
kantoortje. En daar is ons dan haarfijn uitgelegd HOE
het allemaal begonnen is
Na mijn studietijd aan de H.B.S. ging ik economie
studeren. Dat was aan het begin van de oorlog. Na
tuurlijk schopte die mijn hele studie in de war, en
ik begon (clandestien) te dansen. Toen mijn leraar
een tijdlang afwezig was en mij gevraagd werd zijn
plaats in te nemen, heb ik hals over kop wat tech
niek bijgeleerd, o.a. in Engeland, en ben begonnen
mijn meisje, later mijn vrouw, dansles te geven.
Nu, elf jaar geleden, is zij zich echter aan haar gezin
gaan wijden en heb ik daarna een nieuwe danspart
ner gevonden in de persoon van Jeanne Assman. Wij
hebben ons een reputatie weten op te bouwen, mede
door het feit dat we in Nederland kampioen zijn en
als tweede in de wereldkampioenschappen geëindigd
zijn, zodat wij nu de hele dag les geven aan dans-
leraren uit Nederland, Duitsland en België, 's Avonds
geven we les aan de jongelui en moeten daarna dik
wijls nog demonstraties gaan geven in allerlei steden.
U begrijpt, dat wij een zeer druk leven te leiden
hebben.
Hoe ik over de twist denk?
Eendagsvlieg! Twist is een onwezenlijke, onestheti
sche, soms vulgaire, elke feeling voor schoonheid mis
sende ritmische beweging zonder partner. De be
roemde deskundige op dansgebied Alex Moore schrijft:
Twist is net zo min een dans als b.v. de hoela hoep
en de boomsie deesie. The side-twist and Leg Flick,
The toe heel twist, The round the clock twist, The cog
wheel twist, The peppermint twist, The Spanish twist
en hoe ze ook meer mogen heten, zijn niets dan uto
pieën van de een of andere Amerikaanse geldmag
naat. En zoals gewoonlijk trappen er onze Teenagers,
Twenners, of hoe de moderne jeugd nog meer ge
noemd mag worden, vlot in deze zuiver commercieel
opgezette campagne. Hahahaha, hahahaha, hahahaha,
hahaha, hihihi.
En zodra de lachceremonie voorbij was, gaf de heer
Voeten ons een gratis demonstratie van de meer ge
civiliseerde (Engelse) twist.
Waarom de twist geen dans is?
Onder dans versta ik een in harmonie met muziek en
partner over de vloer bewegen. Voor twist is geen
partner nodig; je kunt het net zo goed alleen doen.
Dit neemt echter niet weg dat men veel plezier kan
beleven van de twist. Met carnaval bijvoorbeeld.
Maar nee, een dans, dat is het beslist niet.
Mijn toekomstplannen?
Hard trainen en les blijven geven aan de jeugd.
Aldus de heer Voeten.
Wij dankten mijnheer Voeten voor het aangename en
uiterst leerzame onderhoud en gingen ons succes vie
ren in de eerste de beste gelegenheid die we tegen
kwamen.
Philothea E. Slander
Ik ben een nozem
Zo, die zit. Daar ben ik ook weer van af.
Goed, ik heb het nu eenmaal gezegd, ik ben een
nozem, maarwat ben jij
Ik flaneer in mijn vrije tijd over de straat; ach ja,
wat zou ik ook anders moeten doen. De hele wereld
interesseert mezelf slechts in zoverre, als ik me kan
amuseren met de grietjes.
Wat betekent trouwens „nozem"?
Waarschijnlijk is dat de naam voor mijn lederjasje,
of zouden ze de eigenlijk reeds uit de mode zijnde
spijkerbroeken hiermee bedoelen.
Tussen haakjes: Ze kunnen me nog meer vertellen.
Van de zomer trek ik de mijne toch weer aan!
Natuurlijk heb ik ook een brommer. Wat dacht je
anders, zulke voertuigen horen nu eenmaal bij ons
ras. Meer dan de helft is er al van betaald.
Maar vertel het niet verder hoor: hij rijdt harder dan
zestig; heb 'm uit laten boren.
Waar ik me echter zwaar zorgen over maak? Ze zeg
gen, dat je om brommer te mogen rijden, binnenkort
achttien moet zijn. Dit mag toch niet waar zijn; hier
over moet een protestschrift naar het kabinet.
Ik zie mezelf al op een fiets zitten
Waarom ik een nozem ben?
Antwoord: ik wil geen burger zijn, ik wil niet dood
gaan, zoals zij doodgaan.
's Morgens om half acht staan ze op, eten hun boter-
b 1
b
e
a
t
n
i
c
k
s
t
a
n
y
-
z
n
i
h
a
1
b
s
t
a
r
k
e
n
u
s
n
-
n
i
r
s
b
1
u
e
s
-
j
e
a
n
s
t
e
d
d
7
-
b
y
s
i
t
e
1
1
a
n
i
hammetje, lezen hun krantje en gaan werken. Om 10
uur 's avonds kruipen ze weer in hun nest.
Ik wil mijn eigen weg zoeken, protesteren tegen die
rotmaatschappij, met vrienden het avontuur beleven;
aartsvijand no. 1 „de verveling" doodslaan.
Zeg eens, dat ik ongelijk heb!
Waarom zou ik me iets aan moeten trekken van de
regels, die de ouderen als een prikkeldraadversper
ring om het leven gevlochten hebben?
Alle dagen bruine bonen
PAUL PECKER
(exclusief interview voor „WIJ")
Het grote groene biljart staat als pronkstuk beeld
overheersend in het gezellige warm-rode interieur
van het restaurant van de heer de Ruyter aan de
Markt in Waalwijk.
Alles in de zaak herinnert nog aan zijn laatste over
winning van zondag 4 februari j.l.: de vele grote
bloemstukken, die getuigen van even zoveel harte
lijke wensen van geluk, de zilveren bokalen en be
kers op de tévé in de hoek, en de mensen die binnen
komen en Henny feliciteren met zijn nu voor de derde
maal behaalde Nederlandse kampioenschap.
Waalwijk is trots op zijn kampioen, trots op Henny
de Ruyter. De jeugd is trots op Henny, want hij be
hoort bij ons; hij hoort bij „WIJ", deze energieke,
vriendelijke jongeman.
Henny vertelt van zijn carrière in de biljartwereld
en dat gaat zo eenvoudig dat we onszelf even moeten
realiseren: Henny is toch immers een nationale fi
guur.
Deze Waalwijker is begonnen als deelnemer aan 2de
klasse wedstrijden. Dat was in de tijd dat hij in mili
taire dienst was en waar hij vier dagen sportverlof
kreeg om te gaan biljarten. Hij werd kampioen!
Henny promoveerde. Eerste klasse.
%anf trok voor de tweede maal aan de bel,
"war toen er nog geen antwoord kwam, gaf hij
opdracht de poort open te breken, en even later
verspreidden tientallen soldaten en politieman
ven zich door de gehele basis.
•Va uren zoeken, moesten ze tot hun teleurstelling
toegeven dat de bende hen ook ditmaal weer te
Mm af was geweest. Geen sterveling was er meer
te bekennen.
Mj het eerste teken van onraad moesten de ban
dieten langs een geheime weg ontsnapt zijn.
detnj Smit wees de inspecteur en zijn assistent
de kamer waar hij opgesloten had gezeten, en 't
teed geen twijfel dat hier kortgeleden nóg twee
personen waren geweest.
Mier, laat eens een goede hond halen" zei Hi-
ffanf kortaf, terwijl hij zorgvuldig een enveloppe
u't zijn portefeuille nam, waarin zich een zak
doek van Mac Cornley bevond.
enkele seconden was het gevraagde huisdier
oonwezig en het toonde zich zeer vrijpostig door
zich reeds direct in de huiselijke sfeer van het
Wbovwenconiplex thuis te voelen,
do, Herald wüs hier geweest.
Zonder onnoldig tijd te verknoeien liep het dier
ochter zijn goede neus aan en leidde de mannen
door gangen en zalen naar een blinde muur,
waar het blaffend bleef staan.
Experts onderwierpen de muur aan een nauw
gezet onderzoek en reeds na een paar minuten
zwaaide een gedeelte van de wand naar binnen.
Zonder zich hierover te verbazen, liep de hond
de trap af en om zeker te laten zien dat hij zich
ook hier even thuis voelde als in zijn mand, liep
hij harder dan de leeftijd van Higant toeliet. Na
een half uurtje gelopen en gerend te hebben,
bleef de edele viervoeter onder aan de trapdie
naar boven voerde, staan.
Een druk op de knop en een luik zwaaide lang
zaam open.
Leeg! De ruimte waarin zij zich bevonden was
volkomen verlaten. Zorgvuldig werd de grond
onderzocht en er werd niet zuinig met gips om
gesprongen.
„Wat denk je van die sporen, Millerzei Higant,
nog zwaar ademend van de renpartij. „Daar hou
den ze op; wanneer hier geen dak boven zou zit
ten, zou ik zeggen dat het een vliegmachine ge
weest moet zijnmaar wacht eens, kan dat
dak niet op een of andere manier weggenomen
worden
Ja, er was geen twijfel mogelijk. De bende was
hier per vliegtuig gevlucht. Een paar minuten
later zonden alle radiostations berichten uit, be
trekking hebbende op het gebeurde. De vliegvel
den en grensposten stonden onder extra strenge
controle.
En-reeds enkele uren later werd de hele bende
gearresteerd toen ze probeerden ergens ten zui
den van Washington op een eenzame plek te
landen.
„Vertelt u nu maar eens hoe de vork nu eigenlijk
aan de steel zit", opperde Higant, toen Mac Corn
ley en Mejuffrouw Bird op zijn kantoor zaten.
En Herald vertelde hoe hij ontvoerd was door die
Russische spionnen wegens zijn atoomuitvinding.
Bij het uitspreken van het woord „atoomuitvin'
ding" kwamen hem de tranen van spijt in de
ogen. Ja, die was vernietigd.
„Nee", ze Jerry Smit, „ik bedoel, ja de plannen
heb ik onder de ogen van het geboefte vernietigd,
maar wat ze niet wisten is, dat ik van te voren
eerst van elk stuk een fotocopie gemaakt had!"
„Wat?" Nu kon Herald weer lachen. Zijn werk
van jaren was niet voor niets geweest, en glim
lachend keek hij An Bird aan.
„Na de wittebroodsweken zal ik een passend ge
schenk voor onze trouwe Jerry bedenken, niet
waar An?"
„Even nog officieel, kinderen", zei Higant bars.
„U vertelde mij steeds over een man „de briF
geheten, wie is die vent? Bij de arrestanten is hij
niet".
Nee, bij de arrestanten was hij niet, wéér had die
griezelige man bewezen
steeds op alles voorbereid
te zijn. Nooit meer heeft
men iets van hem gehoord.
En Herald en An?
Zij mogen tot de gelukkig
ste echtparen van de wereld
gerekend worden.
EINDE
Henny werd kampioen Hoofdklasse, kampioen Ere
klasse, driemaal kampioen Ereklasse.
Wij zijn onder de indruk, maar vragen toch: „En nu?"
Henny vertelt van zijn internationale wedstrijden.
Zuid-Amerika, waar hij als derde eindigde, Italië,
waar hij tweede werd, en nu, in maart aanstaande
gaat het naar Kaatsheuvel: De Efteling.
„Jammer dat niet Waalwijk het initiatief nam voor
deze Europese kampioenschappen" vindt de heer de
Ruyter. „Waalwijk organiseerde tien jaar geleden de
wedstrijden anker kader 47/2, en mèt succes. Ik heb
veel in het buitenland en ook hier gespeeld, maar ik
zag nergens een zó goed verzorgd en geleid tournooi.
Het parkeerprobleem? De Ef teling zou daarmee een
streepje vóór hebben? Welnee, Waalwijk kan best die
auto's kwijt. Ik ben een voorstander van WAAL-
WIJKSE-EUROPESE-KAMPIOENSCHAPPEN.
De biljartsport hoeft heus geen kroegsport te zijn",
is de Ruyter van mening, „in de kerk staat geen bil
jart, maar daarom hoeft het nog niet meteen gedegra
deerd te worden tot -café-vermaak-", waarmee hij be
doelt dat de mensen bij deze uitspraak een beetje de
konijnen nadoen en hun neus ophalen.
„Er zouden ook hier in de jeugdhuizen en hobby
clubs biljarttafels geplaatst moeten worden. Er is te
weinig aanvoer van jonge krachten in onze sport. Ik
zie hier een taak voor instuiven en jeugdverenigin
gen".
Enige verbetering in deze toestand werd al bereikt,
nadat de Nederlandse Biljartbond het predicaat ko
ninklijk kreeg.
Piet van de Pol, Rotterdam, heeft een speciale biljart
zaal, en ook het groothandelsgebouw beschikt over
een goed geoutilleerde ruimte, waar een twintigtal
biljarts staan opgesteld.
Het buitenland gaat ons hier voor; vooral Duitsland
en Frankrijk zijn in het bezit van zogenaamde bil
jartacademies, zalen, waar het biljarten enkel en al
leen als sport en voor de sport wordt beoefend.
Voor de aanstaande wedstrijden in „De Efteling" ziet
Henny de Ruyter de Belg Ceulemans als zijn grootste
rivaal. „Een goed speler", vertrouwt hij ons toe, „met
een zeer hoog gemiddelde".
Mevrouw de Ruyter vindt het echt niet zo erg dat
haar man zoveel weg is voor wedstrijden. Bij belang,
rijke beslissingen is zij echter steeds van de partij
en na de behaalde overwinning beloont ze hem met
een klinkende zoen. Dan kunnen radio-reporters, foto
grafen en cameramensen haar heel even niets schelen
en is zij voor een ogenblik alleen maar de vrouw, die
blij is om de prestaties van haar man.
We vragen Henny of hij heel veel last heeft van ze
nuwen bij een belangrijke wedstrijd.
„Natuurlijk" zegt hij, de doorgewinterde biljartko
ning, maar hij voegt er aan toe dat hij nooit zenuw
tabletjes inneemt. „Dat remt je weerstandsvermogen.
Je wordt er een beetje onverschillig van.
Een nuttige wenk voor aspirant-kampioenen? Veel,
heel veel oefenen, wat anders?"
Henny biljartte toen hij tien was, vijftien, twintig;
Henny biljart nóg. Een sport, die je kunt blijven be
oefenen: zij is niet zozeer van de leeftijd afhankelijk.
Tegen grote competities oefent de Ruyter zo'n drie
uur per dag. Alleen. Zonder partner.
Driemaal Nederlands kampioen. En volgend jaar?
„Gewoon wéér meedoen", antwoordt de Ruyter.
Allemaal heel gewoon, vindt de Waalwijker, maar wij
vinden het niet gewoon, Henny!
Wij feliciteren je met je grandioos succes, wij wensen
je veel geluk in maart in Kaatsheuvel, en je mag
het gerust weten wij zijn enorm trots op je!
M. Romar
WIM VOETEN
0
0
0
O
0
0
V
