7.
7
t
V
frits w
van deR
ven
Vf?.
gxss
AMSTEL N.V. huldigde zilveren jubilaris
Modehuis
BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN
g
ET ENG
OR ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 19 MAART 1962
zettingsvermogen, twee eigenschap
pen die de hardwerkende v. d. San-
den steeds hebben gekenmerkt. De
heer van Huiten noemde de van melk
weger tot centrifugist opgeklommen
jubilaris een man van de klok, die in
zijn veertig-jarige loopbaan nog nooit
te laat op zijn werk is gekomen. Daar
naast bewees hij, aldus de heer van
Huiten, inzicht te hebben op de
gang van zaken, zodat niet alleen de
genen, die onder of naast hem ston
den hiervan konden profiteren maar
ook zijn meerderen.
In de lof, die aan de jubilaris
werd toebedeeld, werd ook zijn vrouw
betrokken, terwijl de kinderen door do
heer van Huiten werden gefeliciteerd
met een dergelijk ouderpaar, waarop
men met recht trots kan zijn.
Onderscheiding
Ook burgemeester Stieger schetste
de jubilaris als een arbeidzaam werk
nemer, die er hard aan heeft meege
werkt om dat van de zuivelfabriek te
maken wat het nu is.
De Burgemeester toonde er zich
dan ook bijzonder verheugd over, mee
te kunnen delen dat het Hare Ma
jesteit had behaagd, op voordracht
van het Ministerie van Sociale Zaken
en Volksgezondheid, de heer v. d.
Sanden te onderscheiden met de ere
medaille in brons verbonden aan de
Orde van Oranje Nassau.
De heer van Huiten overhandigde
de jubilaris, namens de Koninklijke
Nederlandse Zuivelbond, de perso-
neelsmedaille in zilver met de daarbij
behorende oorkonde, die slechts al
leen wordt uitgereikt aan hen die 40
jaar onafgebroken blijk hebben gege
ven, trouw hun dienst te vervullen.
Namens het bestuur van de bond
feliciteerde de heer van Huiten de
jubilaris met dit mooie resultaat.
Voorzitter van Wezel sprak tot slot
van deze plechtigheid een kort dank-
woord, waarbij hij zich bijzonder
dankbaar toonde voor de grote inte
resse, die burgemeester Stieger aan
de dag had gelegd voor de agrarische
sector, die door de grootse uitbrei
dingsplannen en de sterke industriali
satie van de gemeente Drunen, vaak
wel erg in het gedrang komt. Des
te verheugender noemde de heer van
Wezel het, dat nu juist iemand uit de
agrarische sector koninklijk onder
scheiden werd.
Mevrouw v. d. Sanden feliciteert haar man met zijn 40-
jarig jubileum en met de aan hem verleende koninklijke
onderscheiding.
„Een evenement niet alleen voor
de jubilaris maar ook voor de zaak",
noemde de heer H. Gompen, direc
teur van de Chroomlederfabriek De
Amstel N.V., het zilveren jubileum
van de heer Pullen, die vrijdag 16
maart 25 jaar bij deze N.V. in dienst
was. En ook al was de jubilaris de
65e in de rij van zilveren jubilaris
sen, toch vond de directie hierin aan
leiding genoeg om een enkel moment
stil te staan bij dit feit, om zodoende
een terugblik te werpen op hetgeen
er zich in deze afgelopen 25 jaar
heeft afgespeeld.De heer Pullen heeft
naast de jaren van voorspoed en op
gang ook de tijden van tegenslagen
gekend. Hij trad in dienst in het jaar,
dat de diepe sporen veroorzaakt door
de grote moeilijkheden, die de crisis
over het gehele land had getrokken,
langzaam aan begonnen weg te va
gen. Leek dat alles op een gestage
opbloei, lang mocht dit echter niet
duren, want kort daarop werd De
Amstel N.V. getroffen door een ge
weldige ramp er brak brand uit.
De opbouw die direct daarop moest
volgen werd hevig gestagneerd door
het uitbreken van de tweede wereld
oorlog, waardoor het bedrijf voor
schier onoplosbare moeilijkheden
werd gesteld. Na de oorlog ging
iedereen weer direct vol goede moed
aan het werk, waardoor uiteindelijk
de definitieve groei en bloei werd be
haald waarin het bedrijf nu momen
teel verkeert.
De heer Gompen benadrukte dat
deze opbloei was bereikt door de
trouw en volharding van de jubila
ris, die waard was aan velen tot voor-
FEUILLETON
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
DE JEUGD VAN
TONY
ROM
door
A. v. ENGELEN
31).
De mensen schoven over de
zitting van bank en stoel, oren
werden gespitst: nu zou pastoor
zelf hot schandaal dan gaan be
kend maken! Maar deze deed iets
heel anders, wat niemand had
verwacht.
Hij hield in gloeiende veront
waardiging een scherpe preek
over de duivelachtige boos
heid van de achterklap waardoor
nu weer twee van zijn beste pa
rochianen ten offer waren geval
len! Verder: dat van al die gru
welijke aantijgingen geen letter
op waarheid berustte en dat hij
of zij, die deze valsheid had uit
gebracht, in geweten verplicht
was openlijk eerherstel te geven.
beeld te worden gesteld, om dat zijn
aanwezigheid in de fabriek voor al
len een grote steun betekende
DIPLOMA MET LEGPENNING
Tijdens zijn lidmaatschap van de
fabriekscommissie, respectievelijk on
dernemingsraad, leerde men de heer
Pullen kennen als een gelijkmoedig
man, die het juiste woord op het
juiste moment wist te lanceren, waar
door hij steeds een rustige sfeer wist
te scheppen, die nodig was om op een
plezierige wijze te kunnen werken.
Voor dit alles vond de heer Gompen
het niet meer dan billijk de jubilaris
een ogenblik in het zonnetje te zet
ten, hetgeen gepaard ging met het
overhandigen van een geschenk onder
couvert. Voor mevrouw Pullen waren
er bloemen, uit dank voor de steun,
die zij aan haar man had verleend, in
tijden dat het allemaal niet zo roos
kleurig verliep. Naast het geschenk
onder couvert werd de jubilaris het
diploma van de Nederlandse maat
schappij van Nijverheid en Handel
overhandigd, met de daarbij beho
rende legpenning.
Namens de staf sprak de assistent
bedrijfsleider de heer Stassen, die
wees op de eerlijkheid en oprechtheid
van de jubilaris.
De heer W. Bijnen voerde het
woord uit naam van de onderne
mingsraad. Hij feliciteerde de jubila
ris, tevens namens het gehele perso
neel en bood de heer Pullen een ca
deau onder couvert aan.
Tot slot dankte de heer Pullen me
de uit naam van zijn vrouw voor de
waarderende woorden en de ontvan
gen cadeaus.
Dit en nog meer sprak de grij
ze dorpspastoor, neen, slingeren
deed hij het de mensen recht in
hun gezicht. Nog nooit had men
hem zo verontwaardigd gezien!
Zijn woorden maakten de no
dige indruk en de mensen keken
met medelijden, ja met eerbied
naar de arme Tony, die bleek als
een dode, met de handen voor de
ogen, dit alles als een vreemde
onwerkelijkheid over zich heen
voelde komen...
Naderhand, in de huiskamers
werd er weer gesproken en nu in
gunstige zin. En dé vraag werd
gesteld wie toch wel die schan
dalige geruchten in omloop kon
hebben gebracht...
Er waren er, die gingen uitvor
sen en terecht kwamen bij de
bron: Mina Schroevers. Ja, die
moest ook op het feest geweest
zijn en die was er geen haar te
goed voor.
Ook dit nieuws ging als een
lopend vuur door het dorp en
vond een gretig gehoor.
Pastoor wachtte, maar vrouw
Schroevers kwam niet en ging
Markt 17
's-Hertogenbosch
Tel. 37073
WIELRENNEN
Wim van Est, de nestor van <l
Nederlandse wielersport, denk!
nog niet aan ophouden.
Door Ad Vingerhoets
Weer naar Bordeaux-Parijs
Toen Wim van Est v<
t 18 man teil;
1 vat kijken. V
Lrrle nooit
1 oen yvim van tot vorig jaar eersb
naar Parijs reisde om een rijw^. l*d- £verde t
dat hem in wilri» 1 nn het
r Bordeaux-Pariit Heed z
huis te vinden, dat hem in wn,
schrijven voor Bordeaux-Parik
ontmoette hij niets als gesloten
deuren. Men dacht in het' buiten
land, dat Wim afgedaan had Hii
had nog wel eens „gevlamd"
laatste tijd, maar het slijtagepro
ces begon toch ook op ibiw-
Willem vat te krijgen. Liberia
Grammond wilde hein dan toch
nog inschrijven, en hij kon
mooi als bul Ier dienen van hun
renner Henry Anglade. Toen in
het holst van de nacht de vijftien
warm ingeduffelde renners aan
de start stonden, voelde hij da
de wiélerwereld hem had af»e
schreven. Men sprak hem vol
ontzag over Bobet, Poulidor Ce
rami, De Haan, Anglade, de Ron
en voor hem was er alleen een
vriendelijke klap op de schouder
met de wat ironische uitlating'
„Zo oude, doe jij ook nog mee"
Eenmaal op weg naar Parijs deel
de Van Est lustig speldeprikkeii
mee uit. zwakke broeders bega
ven het en onder hen was ooli
Anglade. de man in wiens dienst
Van Est moest rijden. Het jubel
de in hem: „Nu ben ik vrij, nu"
kan ik er voor rijden". Ontem
baar reed Van Est in die wed-
strijd, zijn wedstrijd en zonder 'n
enkele inzinking kwam hij in pa.
rijs aan. Acht maal was hij in de
ze monsterrace over 557 km. pre-
sent, driemaal ging hij met de
erepalm huiswaarts: 1950, 1962
en 1961. Driemaal ook werd hii
tweede: 1951, 1953, 1954. Een
maal vierde in 1956, eenmaal ne
gende in 1958. Wim van Est is de
man met de allerbeste palmares
in de geschiedenis van de „derby
van de weg".
Wim stamt uit een streek waar
geen rijke geschenken worden
uitgedeeld aan de jongeren. In
hun prille jeugd krijgen de jon
gens uit St. Willibrord reeds de
opdracht: Probeer uw plan te
trekken in het leven en reken
vooral op uw eigen kracht. Wim
werkte hard, ook toen hij na de
oorlog als 25-jarige aan de wie
lersport ging meedoen. Hij trok
naar België en schuimde de koer
sen af. Niet als meeloper, nee,als
hij van start ging, was de inten
tie om frankskes te verdienen,
aanwezig. Het moest ook zo,
«i*
een
stiinulei
voor w
..et eers'
leverde
,„.n op. he
r nt deed 2
het nnders
DC in de
zou hij h<
t course
,-anneer hu ee
dage®
had, kre
Jal niet meer
„iclerseizoen
an overwinnir
22 maal ginj
de streep- V
eing en na ee
1 meetellend.
bant en een v
nereldkampioi
Wim dc grote
Sessional op e
huidige topren
pit reeds bere
Van Est, die n
doen begmt,
ontgaande in
Iccessen geboek
«n in Bordea
we in de aai
doeken gedaai
jaren geled
Toen smid je Verholen even na
dacht, herinnerde hij zich zijn
droom weer goed. Pietje was dc
portier van een cafetaria geweest
en Pietje had hem hardhandig de
deur uitgesmeten, omdat hij geen
geld had gehad 0111 zijn vertering
te betalen. „Ach, ach, ach" mom
pelde smidje Verholen. „Nou
moest je eigenlijk een portemon-
naie hebben zo'n soort tover-
portemonnaie waaruit je geld
niet kon verdwijnen als je 't niet
wouDat zou mooi zijn. Ach nee,
daar schoot je toch niet veel mee
kwartje of een gulden. Ieder
muntstuk of ieder ding, dat je in
op, want als je dan iets betalen
moest, was je je geld tóch kwijt.
Er moest eigenlijk altijd één cent
in blijven. Als je die er uit haal
de, dan had je een cent buiten je
portemonnaie, maar omdat hij er
altijd in bleef, had je er ook een
binnen je portemonnaie. Hoe
vaak je dat ook deed, altijd moest
die ene cent er in blijven. Als je
dat dus tienmaal deed, dan had
je een dubbeltje buiten je porte
monnaie en een cent er in!" Nee,
smidje Verholen. Als je dan vijl
gulden moest betalen, dan moest
je vijfhonderd maal een cent uit
je beurs nemen en dan had je ge
lijk een lamme arm ook! Daar
moest hij dus nog iets anders op
weten te vinden. „Ha, ik heb 't!"
zei Verholen toen. „Doodeenvou
dig! Dat ik daar niet eerder aan
gedacht heb! Net als bij de stoel
en de pereboom geef je de cent
verlof om uit je beurs te gaan.
Dan vervang je hem bijvoorbeeld
door een stuiver of door een
dat was toch ook niks, vond
je portemonnaie doet, is in staat
net zoveel van dezelfde munt
stukken of dingen te leveren als
je maar wilt. Dat gaat net zo lang
door, tot je het oorspronkelijke
geldstuk of ding verlof geeft je
jcurs te verlaten! Haha! Dat is
ook een mooie wens. Ik heb im
mers nog een wens te doen? Wel
nu, dan wens ik, dat nv'n porte-
monnaie zo'n toverportemonnaie f^ ^cuerla
wordt!" En na dit gewenst te
1 april 1944
door de e
door de 1
derlandse gebi
wr de Engelse
Londen. De 1
igram luidde:
«e en succesv
ig als Uw enig«
ers vinden wr
aoorlijk, dat L
teert in Ned<
en zonder onze
D op aan dat,
nek zult breng
land, wij U op
Én ontvangen
ïben met al de
door U zijn
L" Het tclegri
ndoor de Duit:
kerst Leutnant
ivan de af del i
wehrstelle Nie
sarcastische v
nage-affaire
sg nimmer in
is voorgekome:
wijze wisten d<
*1 van spionag
uge gebruik tc
geloosheid van
is. Het is vol!
lijk, dat dit s
worden ges]
aart 1941 tot
dat er 0
ngste argwaan
Engelsen was
Na Ce oorlog
tetjes bekend g
p:r-spionage-c
zijn werk is f
moer 1941 kr.
s van een 011
iderofficier Ku
"I men via een
achter was g
a Haag een
mten aan het
tnten zouden
draadloze
iaden en er ze
iading druk gel
»a*t, o.a. voor
droppings
oten. Giskes,
soort bericht
hebben, sliep hij* tevreden in. Het 00
nnvnllpnHf non ziin slaap W3S, eloos en
opvallende aan zijn slaap
dat hij nu niet meer droomde.
met opgeheven hoofd nog onder
de mensen. Dat was voor de grij
ze priester een pijnlijke gewaar
wording.
EEN ONTMOETING
Winter regeert over het land.
Met sneeuw en ijs en stormen. De
boeren hebben alleen nog maar
werk in schuur en stal. Tony van
Berkel zit nog op de secretarie.
Reeds waren de ergste wonden
geheeld door het droeve sterfge
val in het huishouden, al ont
kwam Tony niet aan de zware
druk van deze gebeurtenis, die
haar stempel voortaan drukte op
al zijn doen en laten. Hij was een
ernstige jongen geworden, die
zich meermalen betrappen moest
op lusteloosheid en geestelijke
afwezigheid in de dingen van al
le dag. Had hij in deze moeilijke
maanden niet de steun gehad van
zijn liefde voor Marietje en de
verwachting van een blijde toe
komst, hij zou ziin smart niet
hebben kunnen verkroppen!
Het wordt zomer.
Op zekere zondag gaf het hem
nog een onverwacht avontuur.
Hij was een eindje opgefietst, zo
als hij wel meer deed, om de tijd
te verslaan en de zinnen te ver
zetten.
Geheel alleen. Hij had de ge
woonte aangenomen, om het bij
zijn en het gezelschap van ande
ren tc vermijden, eerstens omdat
het geen pas gaf vrolijk te zijn na
hetgeen hij de laatste tijd had
meegemaakt, tweedens omdat hij
daar zo echt niet meer om gaf nu
hij Marietje had leren kennen...
Nadat hij haar liefdekus had ge
proefd en haar trouw ondervon
den, kan hij slechts smachtend
verlangen naar een weerzien,
naar haar thuiskomst, maar het
duurde zo lang, zo lang...
Nu fietst hij dan in z'n eentje,
schijnbaar doelloos, het dorp uit.
De weg voert hem in de richting
van dat andere dorp, waar Ma
rietje op pensionaat is. Een hei
melijke verwachting drijft hem
daarheen... Hier in het vrije veld
kan hij ook heerlijk bezig zijn
met zijn gedachten
Hij prakkezeert veel de laatste
tijd, ook over zijn toekomst. De
vooruitzichten op de secretarie
zijn niet slecht te noemen. Met
z'n cursus van gemeenteadminis
tratie is hij klaar gekomen, ter
wijl een benoeming tot eerste
ambtenaar in de lucht hangt om
dat de benoeming van Karei
Huijhrechts toch niet de beste is
gebleken.
Het is zo gek niet meer om se
rieus ook aan andere dingen te
gaan denken. Met Marietje zal z'n
geluk volkomen zijn! Hij glim
lacht hij de gedachte aan zijn
mooie plannen.
Een stralende zon staat aan 'n
wolkenloze hemel. Het frisse
windje speelt met de tres van z'n
ruige kuif.
Hij fietst lustig door...
Maar dan opeens slaat hem de
schrik in de benen: hij het ne
men van een bocht ziet hij vlak
voor zich de meisjes van het pen
sionaat. Zij zijn op wandeling en
een zuster is er bij.
Tony onderkent zijn hachelij
ke positie. Zal hij rechtsomkeer
maken? De hunkering om Ma
rietje te zien want die zal er
wel hij zijn blijkt toch sterker,
Hij fietst toch door en zal zijn
verwarring zo goed mogelijk
trachten te verbergen.
Geen kleinigheid intussen, zo
als jongen langs al die meisjes.
Hij trekt, naar hij zelf meent,
wel een heel raar gezicht en ze
nuwachtig knippert hij met de
ogen. Maar... hij kijkt ze tof
aan en ziet daarbij, dat de klein
sten, die voorop lopen, hun ogen
zedig neerslaan voor zijn glim
lach, maar de groteren zijn mm*
der verlegen en stoten elkaar aan
met een gilletje!
Tony vindt het best aardige
meisjes, maar speurt toch ver er
en ziet tenslotte het alleraardig
ste: z'n Marietje!
(Wordt verv
olgd)
khts neucs.
damit."
wwe Kup ble
met zijn oi
eeg steeds me
er inderdaad
spionage-co
towe melding
zaak schrec
drifft Nordp.
rode de gro
toi van het g
"gzaam op ga
Funkspie:
1 men meei
toi gebruikt
'"december
tomgen van
^.talrijker
Gjskes besb
J-'msterdienst
die met j
.Geheime zen
Maskeren. H
i'lakes op z
k[eeB, waa
Jtokt van ee
Jeer lussen
De Duit
■weep nu v
ï«n»st was
JJ,M> over
*,®f °Pd
Jjtbnan te
m penetr
van
copyright: ovan
