Uit Je Redactiepen
lichte
muziek
van
gewicht
I - 273 Het absolute nulpunt
teqen over
2e jaargang no. 8
1 3 april 1962
Hoofdredacteur:
L. F. van BEERS
Redactieraad:
Ine v. Heesch
Marcelle Romar
Anni Strawinski
H. Brokx
G. v. Esch
J. d. Groot
A. v. Liempt
R. v. Montagne
Redactieadres
Putstraat 40, Waalwijk
Ja, waarom niet? We doen toch alles electrisch
tegenwoordig?
We koken electrisch. Er wordt electrisch voor
ons gewerkt. We draaien een knopje om en de
machines zijn onze dienstwillige dienaars, of on
ze wrede overheersers.
Nu gaan ze in Amerika, waar ze nog meer elec
trisch doen dan wij hier, ook nog electrisch bid
den.
Voor de „luttele" prijs van 5 dollar kan men in
het bezit komen van „korte gebeden vol troost en
verkwikking".
Die gebeden zijn dus eerst opgenomen in de stu
dio.
Mgr. S. begeeft zich naar de studio, 't Rode lichtje
flitst aan. Door de luidspreker klinkt een stem
„Attentie, opname!"
Dan begint Monseigneur S. te bidden.
Eerbiedig.
Is hij twee of drie regels gevorderd, dan klinkt
door de luidspreker boven zijn hoofd: „Stem iets
meer uitzetten s.v.p., opname over!"
De zoemer gaat.
't Lichtje flitst weer. Groen - wit -rood.
„Attentie Opname".
Mgr. S. begint opnieuw te bidden.
De technicus knikt tevreden. Zo wordt het een
sukses.
„Amen", zegt Mgr. S.
Als de gebeden zijn opgenomen, begint er 'n groot
procédé. Tientallen mensen werken er aan mee
om de gebeden in 'n verantwoorde vorm de men
sen voor te zetten. Er wordt geadverteerd, geëta
leerd...
En dan begint het tweede bedrijf van deze tragi-
comedie.
Mr. Stevens, beambte van het postkantoor van
Chicago (U.A.S.), komt thuis met een nieuwe
plaat voor zijn discotheek.
Nu komt Monseigneur S. vredig in een kast te
staan in 't excellente gezelschap van Bing Cros
by, Beethoven, Elvis Presley en Maria Callas.
Daar wacht Monseigneur S. tot hij „gedraaid"
wordt.
Dat gebeurt al vrij spoedig na zijn komst.
Mrs. Stevens zet de plaat op, terwijl John en Elsie
in 'n andere hoek met rode koppen „Monopoly"
spelen.
Monseigneur S. begint te bidden.
De bel gaat. Mrs. Stevens gaat de kamer uit. Maar
de geestelijke blijft doorbidden. Als het ene gebed
uit is, doet de plaat even .zzzzzzzzt" en er begint
een nieuw gebed.
Op de platenwisselaar wordt Monseigneur S.
straks omgelegd en bidt aan de andere kant on
verstoorbaar verder.
Onwillekeurig vraagt men zich af: „Hoeft de fa
milie Stevens nog te bidden?"
Straks komt Mr. Stevens moe en nijdig thuis. Op
kantoor heeft hij ruzie gehad. Als de familie aan
tafel zit, kan hij zeggen„Kinderen, eerbiedig" en
dan bidt Monseigneur voor hem.
Het enige bezwaar is, dat hij dan de plaat tijdig
moet afzetten, maar met een beetje routine went
dat wel. I J
Zoals reeds iedereen wel zal wetenhebben wij
in samenwerking met de KJMV Waalwijk, een
grootscheeps bal georganiseerddat voor een
groot gedeelte in het teken van de journalistiek
zal staan. Ondanks een ferme kritiek van het
AJV.P. en het Dagblad De Stem, vervolgen wij
ongestoord onze „brutale" weg.
De plannen stuitten in het begin op het feit dat
er in Waalwijk geen zaal groot genoeg bestond
om de te verwachten gasten te kunnen bergen.
We speurden in de naaste omgeving, en lieten
tenslotte ons oog op „De Hoge Braken" in Dru-
nen vallen. In de Eftelingwas misschien ook
wel een geschikte zaal, maar als geboren Waal-
wijkers konden wij daar toch moeilijk gebruik
van maken.
Het „Persbal" zal in beide zalen van „De Ho
ge Braken plaats vinden, waar zowel kranten-
schrijvers als krantenlezers (tegen betalingwel
kom zijn. In de grote zaal zullen afwisselend spe
len: „The Playing Rockets" uit Waalwijk en
Johnny and his black Cats" uit Oss. In de an
dere zaal zullen optreden„The black Devils" uit
Tilburg en „The hot rock Rollers", eveneens uit
Waalwijk.
Bovendien zullen met bepaalde tussenpozen de
radio- en televisiesterren: Thea van der List en
„De Rianta's" optreden. Dat „De Stemhet feit
in twijfel trok dat deze laatstgenoemden werke
lijk radio- en t.v.-sterren zijn, kunnen wij slechts
met een meewarige grom beantwoorden.
Nogmaals „Rock er maar eens uit"
Uit betrouwbare bron vernemen wij dat de ore
nisatoren van het songfestival „Rock er maa'
eens uit" niet bijzonder met het commentaar van
onze hoofdredacteur ingenomen zijn. Een gerinf,
baard individu, genaamd R. P., gebruikt zelfs het
woord banaal.
Verder deelt R.(i)P. ons mede dat de taak vaneen
conferencier op een songfestival niet licht opoe.
vat dient te worden. De jeugd wil de voorge.
kauwde mop niet slikken, en wanneer ze de gr°at
in een onbewaakt ogenblik door hebben, roenen
ze bèèèèèhh
Organisation Armée Secret
Het is klaarblijkelijk een liefhebberij, een soort
hobby van de jeugd geworden, om muren enra'
men te bekladden met de onsmakelijke letters
OAS. Zelfs op de poort van de R.K. Kerk te Waal.
wijk en de gevel van de Nederlands Hervormde
Kerk in Besoijen troffen wij deze „versierselen"
aan.
Het schijnt dat de jeugd niet goed op de hoogte
is van de gruweldaden die elke dag opnieuw on
der dit „monogram" geschieden!
Dr. Mollercollege
Uit welingelichte bron vernemen wij, dat „WIJ"
op het op een zeer hoog intellectueel peil
staand Dr. Mollercollege steeds meer aanzien
begint te krijgen. Wij waren zelf trouwens ook
reeds tot deze conclusie gekomen, omdat wij drie
volle weken achtereen géén kritiek van voor
noemde school ontvingen.
IN WERI(£LlJKH£ll> PROBEERT l)E^
Het mêek. op oezë manier
Monseigneur S. heeeft gebedsgaven. Zijn ge
beden zijn „vol troost en verkwikking". En wat
een enorm voordeel is: ze zijn kort. Dat wil zeg
gen: aangepast aan de behoefte van de tijd.
„Efficiency" noemen ze dat in Amerika.
Maar nu vragen wij ons af: voor wie zijn deze ge
beden bestemd? Voor God? Maar die heeft geen
troost en verkwikking van ons nodig.
Bovendien vindt hij het niet nodig dat wij onze
gebeden „voordragen". Zal hij niet het liefst heb
ben, dat wij maar gewoon zeggen wat in ons hart
opkomt? Welk gebed zou dan het best op de plaat
opgenomen kunnen worden?
Een heel eenvoudig gebed. Van een klein meisje
misschien, dat zo maar aan God vertelt wat er die
dag allemaal gebeurd is, of van een inbreker in
de cel, het eerste van zijn leven. Of dat van een
soldaat die God leert kennen op het slagveld...
Allemaal korte gebeden, misschien zonder „troost
en verkwikking".
Niet voorgedragen, maar gestotterd of uitge
schreeuwd
Monseigneur S., bid voor ons
Maar niet op de plaat!
Vertel God wat U zag. Vertel hem van de wan
hoop, haat en jaloezie.
Voor „troost en verkwikking" bidt Jesus Chris
tus. Wat hij bidt, is nimmer opgenomen op een
plaat.
zon
Halverwege dit decennium, als de hoogconjunc
tuur heerst, dringen er veranderingen door tot in
alle lagen van de jeugd. Teeners krijgen hun ei
gen muziek, genaamd Rock Z Roll, een hoofdstuk
gen muziek, genaamd Rock Roll, een hoofdstuk
stroming tijdens het zo geheten „Swingtijdperk"
in de jazz, rhythmen en blues. Het is vooral Elvis
the Pelvis geweest die in het Rockbedrijf enorme
sommen geld wist te verdienen. Deze zanger heeft
een eigenaardige feeling voor ritme en maat; zijn
stem soms die van een huilend dier, zit vol span
ning, vooral tegen de achtergrond van zijn gitaar-
accoorden. Het is echter niet Elvis Presley ge
weest, die de Rock ons land binnengezongen
heeft. De eerste goede klap op deze jeugdige
vuurpijl was in goede handen bij Bill Haley and
his Comets, met „Rock around the Clock"; de ge
lijknamige film veroorzaakte in ons land felle
relletjes en voor de eerste maal mochten de Ne
derlandse dagbladen het woord „Nozem" gebrui
ken, zoals de politieagenten hun gummiknuppels.
Deze Rock Roll en aanverwante genres gingen
een gigantische rage vormen, zozeer dat suiker
zoete Romy Schneider als Duitse filmactrice werd
overschreeuwd door Conny Froboess. Zangertjes
en zangeresjes schoten als paddestoelen uit de
grond.
Er zijn honderden namen te noemen van jongens
en meisjes, die wel amusant zijn om te horen en
te zien, maar wier werk slechts de verwatering
van de oorspronkelijke Rockmuziek betekende.
In Nederland alleen al bestaat een tiental perio
diekjes, waarin de Cliff's, de Tommy's, de Ever-
ley's, de Conny's en de Frankie's eindeloos „en
zoutloos" uit de doeken worden gedaan, op een
manier, die niet van waardering voor de intelli
gentie van de gemiddelde teener getuigt. Deze
bladen proberen doorgaans in nauw contact met
oÖ'
t>eo«
2 O ZOU DE KERK
VOLGENS VELEN
DE
JEUC,
STAAN
de grammofoonplatenindustrieën, de „teenager-
cultuur" in stand te houden.
Het schijnt dat platen met als titel een meisjes
naam, het enorm goed doen. Hierbij denken we
slechts aan „Diana", „Marina", „Ramona", „Jo
sephine", „Mary Lou" en vele andere, die bij mil
joenen tegelijk uit de discobars verdwenen.
Iemand, die regelmatig de muziekparades bij
houdt zal kunnen constateren, dat een plaatje
het in het ene land wel en in het andere land niet
zal doen. Het sukses in de lichte muziekwereld
hangt van een groot aantal factoren af. Het is erg
moeilijk te voorspellen of een bepaalde song of
chanson in een bepaalde uitvoering van een be
paalde zanger het wel of niet „gaat doen".
In Frankrijk ziet men bijvoorbeeld de chanson
van een fenomenale Edith Piaf hoog genoteerd
staan, die met haar enigszins wrange naviante
zang het publiek steeds weer weet te boeien. Hier
niet de dweperige zoetsappigheid van een inhoud
loos tekstje of het dreunende ritmepatroon van
een rocker die regel voor regel in herhaling treedt
In Amerika, Engeland en ook in Nederland is
momenteel de „Twist" enorm populair. Chubby
Checker noemt zich de uitvinder van deze voor
oudere mensen enorm onsmakelijk lijkende dans.
Doch de „Twist" is niets dan magnifieke kunst,
tenminste voor degenen die hem niet al te gek
dansen. Een zekere Vince Taylor maakt van deze
dans een chaos en van de zaal een compleet gek
kenhuis, als hij met de microfoon over de grond
rollend allerlei hysterische geluiden weet uit te
stoten.
Zoals altijd houdt Rusland er over deze dans
een eigen mening op na. Volgens verschillende
Russische intellectuelen, en die kunnen het we
ten, is de „Twist" ontsproten uit wildedansen
uit de oertijd.
Onder ons gezegd: Nikita zal het „Twisten" wel
nimmer op de juiste manier onder de knie kun
nen krijgen!
G. v. Esch.
„Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst" plegen
(rotwoord!) de oude luidjes op te merken. Nu
zijn wij er de mensen (mensjes, of desnoods
mensen in wording zèg je niet) niet naar om aan
oude spreekwoorden van oude luidjes geloof te
hechten. We willen alleen maar zeggen dat als
het zo is, dat wie ons heeft, de toekomst heeft,
hem een zwarte-rooskleurige toekomst te wach
ten staat. Aanleiding tot bovenstaande sombere
visie was het lezen van een krantenartikel over
de onlangs geopende tentoonstelling „Nul" in
Amsterdam, waar kunstenaars exposeren, die al
le cultuurvormen resoluut omverwerpen en ver
achten, en die dan ook weer beginnen bij het nul
punt in de kunst. Zij imiteren ijverig homo pithe
canthropus erectus, en zien de Cro-Magnonstijl
als hun hoogste ideaal. Planken met roestige spij
kers worden daar tentoongesteld als de „kunst
werken van onschatbare waarde" van de toe
komst. Deze tentoonstelling is het tastbare bewijs
dat het kwik van onze cultuur-thermomoter nu
werkelijk tot nul gedaald is. Wat behelst de zoge-
naaamde cultuur van onze generatie? Niets, niets.
Ze is van NUL en gener waarde. Vraag aan Jan:
„Wie was Shakespeare?" Tachtig van de honderd
Jannen zullen alleen het verschil tussen Shake
speare en kuitspier kennen. Ja, het is werkelijk
zo ergHet marterharen penseel werd vervangen
door een verfkanon of door 'n schilderende scoo
ter, of misschien is het alleen maar domme man
kracht die de verf recht uit de bus tegen het lin
nen kwakt. Subtiele dichtregels van Hooft niu-
teerdenij tot zinloze en onzinnige, rijmloze en on
gerijmde woorden en letters. Michael Angelo zo-*
ge encollega meer herkennen in de kuntselaar>
van onze „mobilé's", kunstwerken (met een kor
reltje zout) voornamelijk bestaande uit oud roes
en afval. Daar de artisten vertolken wat er lw
onder hun generatie, moet het dus wel treuru
met ons gesteld zijn.
„Het leven bestaat niet hoofdzakelijk en zelfs m-
grotendeels uit feiten en gebeurtenissen, maarc
een stroom van gedachten die voortdurend o°
ons hoofd gaat", zei Mark Twain. Deze strooi-
van gedachten wordt dus geuit in de biw
kunst van onze modernisten. Onze stroom y
gedachten: oud roest, verfklodders, gepoij
rotsblokken met gaten, en wat ontsnapte aan
vuilnisemmer. Groo|
wij gaan
electrisch
bidden
Prachtige diep religieuze
grammofoonplaten,
korte gebeden vol troost
en verkwikking,
voorgedragen door Mgr. S.
PRIJS 1 5 DOLLAR
(advartaotl* „LlU")
zmm g 5 mei