wAAlwi]kse en UnqstRAAtse couRAnt
D
PAASBIECHT
VAN DE DICHTER
BINNEN- EN BUITENLAND
7eugd\
PASEN
a
van Mierlo
De nieuwe schepping
HISTOR
~puïsfjes
00
h
,a"ie
2912
2232
O
'l
55
JUNIOR kleding
twen costuums
twen colberts
regenjassen
PUROL-POEDER
Haak 't mooi -
schilder zelf -
kies het beste - gebruik
speciaal voor U gemaaktf
J. E. de Jongh
VRIJDAG 20 APRIL 1962
84e JAARGANG No. 30
in
00 ^dredacteur: JAN TIELEN
50798
De rcho v>n het Zuióen
Clt^Sse Stoomdrukkerij
MlffflKse Antoon Tielen
hiadverschijnt 2 x per week
Abonnement:
22 cent per week
per kwartaal 1 2.85
3.10 franco p.p.
Advertentieprijs: 10 cent per m.m.
Contract-advertenties: speciaal tarief
Opgericht
1878
Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8 Tel. 04167 - 2002
Telegram-adres „Echo'
chillen
n al
naak.
lirect:
1 het
icte ke-jj
nd
>'11 het oordeel geveld is,
hot vonnis voltrokken, gaat
q|les onbarmhartig z'n gang.
j ,ult de lezer zelt de evange
liën opslaan en het gebeurde
nagaan. Het staat hij Mat-
theus in het zevenentwintig-
S(C bij Markus in het vijf
tiende, bij Lukas in het drie
ëntwintigste en bij Johannes
in het negentiende hoofd
stuk. Niemand kan zich ter-
natrekken van 't verschrik
kelijke dat daar wordt ver
haald, niemand kan z'nhan-
den wassen in onschuld...
Wanneer een man in de
strijd voor zijn land sneuvelt
of door een ander noodlot
getroffen wordt, is het ant
woord waarom dit geschied
de duidelijk. Hier is het ech
ter anders. Deze zoon van
God zelf valt niet in een
strijd, zijn krachten bezwij
ken niet aan overmachtige
verhoudingen.. Hem treft
geen kwaadaardig noodlot.
Alles had ook anders kun
nen gaan.
In de woorden „voor U
overgeleverd", „voor U ver-
eoten", ligt het besloten.
let is de boodschap die tel
kens weer terugkeert: Chris
tus heeft ons door Zijn dood
verlost. Gods niet te peilen
genade heeft de mens niet in
deze verlorenheid alleen ach
ter willen laten. God is de
mensen nagegaan zoals dit
beschreven staat in de pa
rabel van de verloren drach
me of het verloren schaap.
Dc weg die leidde naar het
terugvinden, was van tevo -
ren reeds lang bepaald, zij
had geen andere uitloop dan
de Calvarieberg, het houten
kruis. Toen Christus aan dat
kruis hing, niemand kan
zich indenken wat dat bete
kent, toen alle handelingen
daar ophielden, alle werk,
alle strijd, toen was er
geen ontwijken meer aan,
geen voorbehoud. Lichaam,
hart en geest werden opge
zogen door een vlam van
een oneindige, alles door
dringende pijn. Het was de
voltrekking van een vonnis
over een schuld, die Hij als
Zijn eigen schuld op zich
genomen had. Het was een
vonnis dat zich voltrok zon
der vergiffenis... tot Hij
stierf.
„Mijn God, Mijn God,
waarom hebt ge mij verla
ten?" Als een bittere klacht
nu alles Hem. ontnomen
wordt, Zijn leven. Zijn werk,
Zijn vrienden. Ken bittere
klacht, nu hij in Zijn eer
wordt geschonden. Waar
om? Was Ilij niet de meest
rechtvaardige, de meest vlek
keloze? Toch moest Hij lij
den, verterend afdalen in de
uiterste diepte, de meest
afgelegen verte, dc dood. En
kel en alleen, opdat die hei
lige macht, die de wereld uit
niets geschapen had, op
nieuw open zou kunnen
gaan. Daar in die dood, uit
dat vreselijke niets ontstond
de nieuwe schepping.
Dit zullen wij gedenken
deze laatste dag voor de vie
ring van Zijn glorievolle
verrijzenis. Het is alleen be
angstigend het zichtbare re
sultaat te moeten aanschou
wen, dat niets anders dan
oorlog, haat en nijd schijnt
te brengen. Het is beangsti
gend te moeten zien, dat zo-
velen geen aandacht aan de
ze goddelijke gebeurtenis
wensen te schenken. Voor
hen is het een paasfeest, dat
wordt beklemtoond door
rust en genot, waarin zij het
drama dat vooraf is gegaan
niet weer wensen te zien,
waarin zij de dood van Gods
Zoon zelf niet meer wensen
te herkennen. Dit wegcijfe
ren van het grootste drama
dat zich ooit op deze wereld
heeft voorgedaan, het ter
dood brengen van de Zoon
van God, houdt in dat voor
hen ook de nieuwe schep
ping voor altijd verloren zal
zijn.
G.
De dichter zat boven op zijn
zolderkamer en staarde door het
dakraam naar de hemel, die hel
derblauw was, gelijk dat in de
lente betaamt. Nu en dan dreven
witte wolkenstoeten als gewel-
ige zeilschepen langzaam voor-
ij. De dichter verbeeldde zich
cal dit de droomschepen waren,
die boordevol geladen waren met
de verhalen die nog geen mens
ter wereld ooit gelezen of ge
schreven had, kortom dat zij zulk
«en rijke lading bevatten, dat hij
de beroemdste dichter van de we
reld zou zijn als hij maar 'n ogen-
uit zijn dakraam kon stap-
i, 't blauwe luchtruim doorzei
len en iets wegkapen van de
schatten, die Gods adem aan de
hemel had geschreven. Maar ter
wijl hij zo vruchteloos stond te
dromen, daalde er een dikke spin
ut de hanebalken neer, die juist
opzijn neus belandde.
Met één slag braken zijn dro-
Ben in scherven. „Bahzei de
dichter hartgrondig. Hij veegde
nch de neus af en blies de spin
van het blanke vel papier, dat
joorhem op de tafel lag. De spin
pandde in een hoek van de zol
der, waar ze haastig wegkrabbel-
de tussen het vuil-van-jaren, dat
daar geduldig wachtte op een ve
ger, die nooit komen zou.
De dichter ging echter door
®ct op zijn pen te knabbelen.
Maar noch de pen, noch de he-
®el met de witte wolken konden
geven, waarnaar hij weken-
ann vergeefs aan 't zoeken was.
^ant de dichter wilde 'n vro-
Mk verhaal schrijven. In vroeger
a,"en had hij hittere verzen ge-
f .reven, vol duistere drift. En
stellingen, die de argeloze lezer
haren te berge deden rijzen.
JJe wereld is slecht", placht de
achter te zeggen. „En de men
szijn slechtMijn kunst moet
•precht zijn. Zij moet weerspie
sen wat er op de wereld en in
mensen leeft. En dat is vuil.
c aarde is een mesthoop, en dc
ensen zijn de kevers, die daar
in niet welbehagen aan het wroe-
,;n Z|jn. Maar op zekere dag be-
Pn er iets te zingen in zijn don-
jS hart. Het was alsof in zijn
Jhhesnaarde ziel tot dan toe al
leen de bassen gebromd hadden,
en dat er nu plotseling snaren
hoog en fijn aan het trillen wa
ren gegaan. Want de dichter was
verliefd geraakt. Nu raken dich
ters en waarom deze niet
vaak en makkelijk verliefd, maar
hij voelde dat het deze keer de
ware, grote liefde was die slechts
eenmaal in een mensenleven
komt. Wie die kans grijpt, is al
zijn levensdagen een gelukkig
mens. Wie haar mist, komt
slecht terecht om tot aan zijn
stervensuur het trieste bestaan
van een vrijgezel te leiden. Zijn
liefste was een bloeiende roos,
ja, een mensgeworden zonne
straal. Duizend-en-een-maal op
een ciag kon zij het hoofd met de
gouden lokken in de nek werpen
en dan parelde haar lach licht
en helder op, dat ieder die het
hoorde, er door werd aangesto
ken en meelachte.
„Ja, kijk eens", zei Annabel tot
de dichter, toen hij haar zijn lief
de verklaarde. „Ik houd van ie
dereen, behalve van zwartkijkers.
Ik heb één gedicht van je gele
zen en toen kon ik de moed niet
meer vinden om ook nog aan de
andere te beginnen. Schrijf nu
eens een verhaal, dat de mensen
vrolijk maakt, en dan kunnen we
wellicht verder praten."
En daarom staarde de dichter
nu naar de hemel en knauwde hij
vergeefs op zijn penhouder, die
het al voor de helft begeven had.
„Kom", dacht hij toen, „laat ik
me maar weer eens tot de aarde
wenden".
'Hij keek door het raam over
het land. De bomen en struiken
stonden in hun prilste groei. Het
gras was fris en mals en de lam
meren sprongen hups rond de
koeien, die traag en loom en zelf
voldaan de inhoud van hun maag
herkauwden. De zon ging onder.
Er viel een gouden licht over de
ze jonge aarde en het streek over
de boeren, die met volle melkem
mers huiswaarts keerden, over
de tuinen met de bloeiende pere
laren en zelfs de grijze daken van
de oude, onderhouden huizen
glansden helder op, als in hun
neste dagen. In de verte zong
hoog en hel 'n lijster zijn avond
lied"
t h" Jï
Misprijzend wilde dc dichter
zich afwenden, toen zijn aan
dacht werd getrokken door de
buurman, die zicli op onopval
lende wijze door de tuin bewoog.
Hij bukte zich telkens, alfsof hij
iets van de grond opraapte. Toen
kroop hij diep weg in de heg, die
de tuin omzoomde en later klom
hij in een appelboom. Maar door
de invallende schemering, en ook
wel omdat zijn ogen door het le
zen bij kaarslicht bedorven wa
ren, kon de dichter onmogelijk
zien wat zich in de mand bevond.
Toen kwam buurmans vrouw
naar buiten. „Heb je de eieren
goed weggestopt?" hoorde hij
haar vragen.
„Hcremetijd nog aan toe! Dat
was het natuurlijk. Eieren! Voor
die ne^en rakkers van kinderen,
die altijd aan zijn slippen hingen
en lachten om zijn lange haren".
Met een schok drong het tot de
dichter door dat dit Paaseieren
moesten zijn. En als buurman op
deze avond de eieren verstopte,
wel... wel... dan moest het mor
gen Pasen zijn. Het was alsof er
een steen in de vijver van z'n ziel
viel! Vroeger in zijn jeugd was
dit een hoge dag geweest. Om de
eieren en om het nieuwe pak dat
hij van zijn moeder kreeg. Maar
vooral om het lichte gevoel van
weer helemaal schoon te zijn, om
als het ware met een nieuwe ziel
het feest van de verrijzenis mee
te vieren.
„Leuterkoek!" mompelde de
dichter. Want al jaren was Pa
sen voor hem niet méér dan een
schone legende, goed voor vrome
zielen en argeloze knapen, die
hun zonden en tekortkomingen
neerlegden aan de voeten van 'n
onnozele pastoor of een simpel
paterke.
Maar diep in zijn innerlijkstc
ik begon een engeltje te steken.
Had hij zich nog ooit zo licht en
blij gevoeld als toen, nadien? Tel
kens opnieuw als het verschoten
gordijntje van de biechtstoel ach
ter hem neerviel, vroeger, had
hij lust gehad om te dansen en te
springen, iedereen te omhelzen
zonder enige reden en naar har
telust een deuntje te fluiten. Zo
maar. Sol la si, sol la si...
„Leuterkoek" gromde de dich
ter voor de tweede maal. Toen
dacht hij aan Annabel. Zijn An
nabel. die de vreugde nog kende,
die hij verloren had. „Je kunt al
leen vrolijk zijn als je een zuiver
geweten hebt" had zij eens ge
zegd. Ja, had hij geantwoord en
in zijn hart had hij haar uitgela
chen. Maar nu óp deze avond
voor het zolderraam priemde de
waarheid van haar woorden als
een vlijmend lancet in zijn dich
terziel.
„Godnogantoc", rien de dich
ter. Hij sloeg zich met de platte
hand voor het voorhoofd, smeet
zijn pen op het papier dat de
inktspatten in het rond vlogen,
stormde de trap af en lien de
straat op. Terwijl hij zich met
grote stappen verder haastte,
overdacht hij zijn zonden van de
laatste jaren. „HovaardijEen
eerste zonde tegen de H. Geest.
Vermetel vertrouwen, idem.
Mooie meisjes te diep in de ogen
gekeken. Minder belangrijk, maar
toch niet te vergeten. Gestolen?
Neen! Gelasterd? Neen!"
De dichter liep alsof het om
zijn leven ging. Hij haalde het.
Hi'"end schoof hij als laatste
man de biechtstoel in en hij leg
de zijn hart open voor het onver
moeide paterke, dat in stilte God
dankte dat opnieuw een verloren
schaap de weg naar de stal had
gevonden.
Een ogenblik later stond de
dichter in de lentelucht.
Hij ademde diep en de geur
van bloemen oindrukte hem.
„Dat is het", peinsde de dich
ter, „precies zoals vroeger", en
fluitend stapte hij verder, veer
krachtig en jong, alsof er nieuw
bloed door zijn aderen voer, ont
daan van alle vuil, dat de hartc-
klop zwaar maakt en dc stroom
van het bloed loom en traag.
Even verder reed hem Annabel
voorbij. „Hallo", straalde ze hem
toe: „Je ziet er zo vrolijk uit als
of je het lachkruid gevonden
hebt!" „Dat heb ik! Dat heb ik!"
riep de dichter en hij lachte dat
hij schaterde. Annabel sprong
van haar fiets: „Vertel het me
eens. Toe, vertel het me!" Ze
keek de dichter aan, trok ver
baasd de wenkbrauwen op, wierp
het hoofd in de nek en weer tril
den de boomblaren van haar pa
relende lach: „Wat ben je veran
derd, mijn dichtertje! Kom nou,
vertel het me!"
l)e dichter legde zijn hand op
haar hand. „Ik moest een vrolijk
verhaal voor je schrijven, niet?
Wel... eh... wel, dat ga ik schrij
ven. Morgen heb je het. En...
eh... en dan kunnen we verder
praten
En tot grote verbazing van An
nabel liep hij met een vaartje een
zijstraat in. En hij holde naar
huis, dc trap op, en hij kaarslicht
schreef hij in één ruk het vro
lijkste verhaal dat ooit ter we
reld geschreven was.
Kleren maken
de man
Mannen kopen
bij
een mooie kollektie
moderne
EXCLUSIEVE
HERENKLEDING
WAALWIJK Grotestraat 192 Tel. 2507
dagmorgen KLM-gezagvoerder J.
van Keppel (39) onder bedrei
ging van een pistool naar la
ter bleek een alarmpistool
wilde dwingen naar Oost-Duits-
land te vliegen. Boven Harder
wijk haalde dc Portugees, die een
hajf jaar heeft gewerkt als bor
denwasser in een van de keukens
op Schiphol, en gisteren op een
gratis reisbiljet naar zijn ge
boorteland zou terugkeren, plot
seling een pistool te voorschijn.
Daarmee hield hij bemanning en
passagiers (51 man) in bedwang
en bedreigde hij gezagvoerder v.
Keppel. Zonder dat hij hel echter
wist, vloog de gezagvoerder het
toestel terug naar Schiphol, waar
het de marechaussee ten slotte
gelukte de recalcitrante man in
te rekenen. Met twee uur vertra
ging vertrok de PH-DSH „Cari-
bcan Sea" om twee uur voor de
tweede keer naar Zurich en Lis
sabon, met als eindbestemming
Santiago de Chili in Zuid-Ame-
rika. Dc naam van de Portugees
was intussen van de passagiers
lijst geschrapt.
GASONTPLOFFING
ROTTERDAM
IN
OOK INDONESIË AANVAARDT
PLAN-BUNKER ALS
GESPREKSBASIS
„De volgende stap moet van
Nederland komen"
De Indonesische regering heeft
het voorstel van de Amerikaanse
waarnemer, de heer Bunker, aan
vaard als grondslag voor gehei
me besprekingen met Nederland
over de kwestie Nieuw-Guinea.
Dit heeft een woordvoerder van
de Indonesische ambassade in
Washington meegedeeld. „De
volgende stap moet nu van Ne
derlandse kant komen, en de In
donesische regering stelt er be
lang in te weten of dr. v. Roijen
met nieuwe instructies naar Wa
shington is teruggekeerd", liet de
woordvoerder er op volgen.
Dr. v. Roijen, die maandag in
Washington is teruggekeerd,
heeft inmiddels zo heeft de
Rijksvoorlichtingsdienst in Den
Haag meegedeeld aan de heer
Bunker mededeling gedaan van
de reactie van de Nederlandse re
gering op de door de Amerikaan
se waarnemer bij de geheime be
sprekingen geopperde denkbeel
den (het zogenaamde plan-Bun
ker). Ook de Amerikaanse rege
ring is omtrent de Nederlandse
opvatting ingelicht. Zoals be
kend, heeft de Nederlandse rege
ring hoewel dit nog steeds niet
officieel is meegedeeld 't plan-
Bunker aanvaard als basis voor
een verder gesprek met Indone
sië. Mr. Schiirmann, permanent
gedelegeerde hij de V.N. in New
Vork en met dr. v. Roijen de Ne
derlandse delegatie vormend bij
de geheime voorbesprekingen
met Indonesië, heeft maandag 'n
onderhoud gehad met de secre
taris-generaal van de V. N., Oe
Thant. Aangenomen mag wor
den dat mr. Schiirmann de secre
taris-generaal het standpunt van
Nederland ten opzichte van het
plan-Bunker heeft meegedeeld.
PORTUGEES DREIGDE MET
ALARMPISTOOL EN WENSTE
NAAR OOST-BERLIJN TE
VLIEGEN
Niet in Oost-Berlijn, maar in
een cel van de rijkspolitie te Die-
men is maandagavond de reis ge
ëindigd van de 30-jarige Portu
gees Édgar da Silva, die maan-
Maandaginorgen heeft zich in
Crooswijk in Rotterdam 'n ern
stige gasontploffing voorgedaan,
waarbij een zestal mensen niet
ernstig gewond is geraakt. Onder
hen bevinden zich twee politie
agenten. Ongeveer 150 huizen in
tien verschillende straten liepen
schade op. Deze schade zal zeker
enkele honderdduizenden guldens
bedragen.
OOK ONDERZEEBOOT WAL
RUS NAAR NIEUW-GUINEA
Binnenkort zal, naar wij ver
nemen, de onderzeeboot Walrus
(wiaterverplaatsing ruim 1.500
ton) naar Nieuw-Guinea gaan.
Het is noe niet bekend of 't zen
den van deze oorlogsbodem een
kwestie van aflossing of verster
king is. Waarschijnlijk zal de on
derzeeboot over enkele weken uit
Den Helder vertrekken.
PAPOEA-AFGEVAARDIGDEN
TEGEN PLAN-BUNKER
Vertrouwen op Nederland
De vijf Papoea's, allen leden
van de Nieuw-Guinea-Raad, die
met de Nederlandse regering ko
men spreken, geloven niet in een
massale Indonesische aanval. „Er
heerst hongersnood in Indone
sië", zei gisteren de heer Jouwe,
kort na aankomst op Schiphol.
Dc Indonesische infiltranten zijn
lastig. Zij komen verhongerd
aan. Hoewel zij dan spoedig
„tot onze grote tevredenheid"
door jonge Papoea's gevangen
worden genomen, komen zij dan
in dc gevangenissen, waar zij „al
ons voedsel opeten".
Woensdag werden de vijf Pa
poea's, de heren Jouwe, Womsi-
mor, Kasiepo, Torey en Tanggah-
ma, ontvangen door de ondermi
nister voor Nieuw-Guinese zaken
mr. Bot. die dinsdagmiddag op
Schiphol de lieren begroette. Het
ging in de gesprekken om 't plan
Bunker, dat door de heer Jouwe
opnieuw, gesteund door een in
stemmend knikken en uitroepen
van de andere leden van de dele
gatie, „onaanvaardbaar" werd
genoemd.
Ook twee Afrika-diplomaten,
die een reis door Nieuw-Guinea
hebben gemaakt, wijzen de eis
van Indonesië af.
GLAS, VERF, BEHANG
Antoniusstraat 110
Waalwijk Tel. 2009
13311 OAS RICHT IN ORAN
BLOEDBAD AAN
Met een serie barbaarse over
vallen heeft de OAS de spannin
gen in Oran naar een hoogtepunt
gedreven. Europese terroristen
(loodden tenminste 20 Algerijnen,
terwijl tientallen anderen ver-,
wondingen opliepen.
Franse troepenversterkingen
kwamen dinsdag in de stad aan
om met een kordon rond de Mos
lem-wijken tegenaanvallen op dc
Europese wijken te voorkomen.
In een van die wijken was eerder
op de dag een Europeaan ge
lyncht.
In Algiers legde de OAS de op
een na grootste krant het zwij
gen op met een enorme spring
lading. Drie verdiepingen van 't
krantegebouw werden volledig
vernield. De tot het uiterste ge
tergde moslems lynchten in deze
stad drie Europeanen, op de
zelfde plaats waar zondag drie
Europese jongelui waren gedood.
Ook in Algiers vielen weer ve
le doden.