1
1
1
1
1
«VIM
EN TE LICHT BEVONDEN
I
em
„In Waalwijk
staat een huis"
HOOFDREDACTEUR
Lamb. F. van Beers
REDACTIERAAD:
Hans Brokx
Gerard van Esch
Jan de Groot
Ine van Heesch
Ad Henkelman
Ad van Liempt
Fred Meij
René van Montagne
Marcelle Romar
Tweede jaargang no. 12
blad vóór en dóór de jeugd
8 juni 1962
Verschijnt elke veertien dagen
RED ACTIE-ADRES
Waalwijk.
Putstraat 40,
TELEFOON:
04160 - 3698
BANKIER:
A'damsche Bank,
Waalwyk.
Antwoord van
diverse lezers
ER WORDT
NOG VEEL
TE
WEINIG
„GEKRAAKT"
wwawv
In de vorige eeuw was het kind onmondig, ondergeschikt, ge
wend de bevelen van ouders en bazen slaafs te gehoorzamen,
maar aan het einde van die eeuw, aan het begin van „De Eeuw
van het Kind" dus, braken nieuwe inzichten aan. De jeugd en
haar (mis)daden kregen meer aandacht, aan kinderarbeid werd
paal en perk gesteld. Deze ontwikkeling zette zich voort en
leidde in het begin van de twintigste eeuw tot het ontstaan van
jeugdverenigingen, jeugdtehuizen, jeugdafdelingen, jeugdleiding
enjeugdgevangenissen. Tot zover had de volwassen wereld
de gebeurtenissen in de hand.
In 1940 ontvlamde de wereld
brand. De oorlog en de echo van
die oorlog sloegen het ouderlijk
overwicht kapot. In de daarop
volgende jaren verovert de jeugd
zich een grotere vrijheid en zelf
standigheid en zy krygt een eigen
inzicht en een eigen geluid.
Het woord „nozem" wordt uitge
vonden, het woord „brommer"
gelanceerd voor de veelkleurige
grommende rijwielen met inge
schakelde buitenboord-motor,
waarvan deze zelfde nozem zich
in zijn kersvers vanuit de U.S.A.
overgewaaide spijkerbroek zo
graag bedient. De eerste rebellen-
zonder-reden, beatniks, te om
schrijven als literaire nozems,
thuis overhoop liggend, worste
lend met innerlijke spanningen,
krampachtig pogend zich in deze
dwaze tijd te verwezenlijken, zien
in de dichterlijke, driftige Dean
een afgod. James Byron Dean
wordt het voorbeeld van een
nieuwe jeugd. Op zijn achtste
jaar verloor hy zyn moeder; na
dien leidt hij bij zyn oom een
aantal jaren het leven van een
boer (landbouwer) en leest bo
vendien poëzie van Engelse ro
mantici en beluistert Bach. Om
echter het gevoel van „leven" te
krijgen, berijdt hij enorme mo
torfietsen; later zijn het race
auto's als hij in Hollywood tri
omfeert in drie legendarische
films. Op zijn 24e jaar snelt hy
met een snelheid van 180 km. de
dood in. Ongetwijfeld zou James
Dean, indien hy nog geleefd had,
de beste acteur van Hollywood
zyn geweest.
ROCK
Rond 1955 krijgt de teener een ei
gen muziek onder 't motto „Rock
Roll", een stroming tijdens het
zogeheten Swingtijdperk in de
Jazz.
De „grote held" uit dit kersverse
teenagerstijdperk ging onbere
kend maar interessant te werk.
Deze, in 1935 in 't armoedige ka
toendorpje Tupelo (Tennessee)
geboren zoon van een landarbei
der, die als chauffeur van een
zware 12-wielige vrachttruck zijn
boterham verdiende, liet in 1953
te Memphis qen plaat van zich
zelf maken (That's all right
mamma) om zijn moeder als ver
jaardagcadeau te geven.
Vanaf dit moment groeide Pres
ley's ongelooflijke sukses. Zijn
foto's waren uit het moderne le
ven niet meer weg te denken en
hij werd de fenomeen van de tijd,
„de Brigitte Bardot van het lied".
Maar thans is hij gezonken tot
een diepte, van waaruit hij zich
moeilijk zal weten op te trekken.
Elvis heeft astronomische gages
verdiend, doch zijn thans hyste
risch afgezakte stem klinkt op
het ogenblik oervervelend.
In Amerika lopen honderddui
zenden jongelui rond, die Elvis
nog steeds op handen dragen.
Elvis kan zingen wat hij wil;
muziekblaadjes en jury's in teen
agerprogramma's blijven hem
maar tot vervelens toe uitroepen
als Koning van de Hitparade. Na
It's now or Never (overigens de
zoveelste imitatie) probeerde El-
vis het Duitse schoolliedje Muss
i' Denn na te zingen. Elvis dacht
blijkbaar, dat hij net zoveel aan
leg voor vreemde talen spreken
had als Catherina Valente, doch
met zijn Amerikaanse aardappel-
gebrabbel kan hij toch moeilijk
de schone Duitse taal uitkwij-
Ien
Daarna bracht hij zich voor een
belangrijk deel van de Rockmin-
nende jeugd in een hachelijke po
sitie door met het „slaapliedje"
Are You Lonesome Tonight voor
de dag te komen.
In de film G. I. BLUES zingt
Presley een of ander wiegeliedje
zó goed, dat een baby er van in
slaap valt (te begrijpen overi
gens
Daarna volgde de Pictures Little
Sister en Rock a Hula Baby en
nog een niet op te noemen hoe
veelheid afgrijselijke songs. Door
naar dit geëmmer te luisteren,
zou men nog een afkeer van de
lichte muziek krijgen.
Met kwalachtige stamelende lief
desverklaringen tracht deze, ove
rigens waardeloze filmspeler zich
met een geforceerde tandpasta-
glimlach beminnelijk te doen
voorkomen. Mensen, die Presley
als filmspeler waarderen, geven
blijk weinig verstand van acteer-
kunst te hebben.
Belachelijk gewoonweg is 't ook
als men eens nagaat dat Elvis in
verschillende films kerels die
tweemaal zo fors gebouwd zijn
als hij zelf, op een grandioze wij
ze k.o. weet te meppen. Enfin, de
opzet van de film kan weliswaar
met belachelijkheid geen reke
ning houden.
In zijn nieuwste film maakt dit
opgedirkt kereltje het helemaal
te bont, door zich als een spec
taculair bokser voor te doen en
op een fenomenale wijze de te
genstander te verslaan! Als
Johnny Weismüller voor Tarzan
speelt, gaat dat nog wel, maar
Elvis Presley voor bokser
Deze film heet Kid Galahad, en
door degenen die in dit slappe
stuk willen trappen: gaan kij
ken! Dergelijke films zijn van
nul en generlei waarde
Elvis heeft uitstekende platen op
de markt gebracht, vooral met de
Jordanairs, maar hij heeft zijn
stijl veranderd in het „droom-
genre", omdat hij dacht dat de
teenager zijn hele langzame
„slaapliedjes" wel zou kunnen
waarderen.
<~Qicl\arci
Bovendien weet hij zich in zijn
opdringerig gekweelde droom
plaatjes geen houding te geven.
Bij zijn ruige Rocknummers ging
dat nog wel, toen kon hij maar
aan hoeken met een of andere
microfoon. Zijn laatste plaat
Good Luck Charme is van een
iets beter gehalte dan de vorige,
doch of Elvis een grandioze Co-
me Back zal kunnen vieren, trek
ik zeer in twijfel. Teeners, let op!
Voor 3.60 kunt U het beste
braakmiddel kopen: een plaat
van Elvis Aron Presley
Zoals reeds verteld, heeft de rui
ge onstuimige Rock Roll plaats
moeten maken vpor meer melo
dieuze songs. Het is een feit dat
van de zangers van de authentie
ke Rock: Bill Haley, Little Ri
chard etc. niet veel meer gehoord
vordt, doch zangers als Fats Do
mino, The Everly Brothers en
Cliff Richard en zangeressen als
Conny Francis, Brenda Lee en
Helen Shapiro hebben zich we
ten te handhaven door met hun
tijd mee te gaan èn hun stijl te
veranderen. Het ligt bij deze ar
tiesten juist in de bedoeling om
door songs, die meer melodieus
dan lawaaierig zijn, niet alleen
de teeners, doch ook de twens te
bereiken. De teenagermuziek
heeft dus een zwenking getoond
naar het Pat Boone-genre, wat
men overigens zeer apprecieert.
Een van de allerbeste zangers
van de lichte muziek ter wereld
is op het ogenblik ongetwijfeld:
CLIFF RICHARD
"Hi ,TI"Tr I
Cliff Richard, die onder begelei
ding van zijn uitstekende SHA
DOWS zich als een komeet naar
de top heeft gezongen, kan niet
alleen een echte Roek-song maar
feitelijk elke song brengen. Zijn
manier van zingen bewondert ie
dereen buitengewoon. Zijn laat
ste platen waren in één woord
fantastisch (When the Girl in
Your Arms, The Young Ones, Do
You Want a Dance). Hij hoeft
niet zoals zovele andere teenager
sterren uit gebrek aan techniek
zijn toevlucht te zoeken in
schreeuwen. Zowel zijn langza
me nummers als de snellere wor
den toppers, en daarmee bewijst
Cliff dat hij binnen de grenzen
van de Rock Roll (of liever:
teenagermuziek) veelzijdig is.
Zowel het zingen met een kleine
combo (zijn eigen Shadows) als
bij een groot orkest levert voor
hem geen moeilijkheden op. In
de film The Young Ones, die bin
nenkort ook in Waalwijk ver
toond wordt, zingt Cliff o.a.
When the Girl In Your Arms
met Norrie Paramor and His Or
chestra buitengewoon machtig.
Uit de vele platen, die men van
Cliff Richard beluisterde kan men
slechts dit concluderen: Cliff Ri
chard is bepaald een van de beste
teenagerzangers van dit moment.
Ik begrijp daarom ook niet waar
om Cliff Richard soms de Engel
se Elvis genoemd wordt Die
twee zijn momenteel niet meer te
vergelijken. Men kan beter die
halve zachte Presley de Cliff Ri
chard van Amerika noemen!
Hoe sterk de belangstelling voor
bloedloze na-apers gedaald is, be
wees het recente bezoek aan ons
land van 't Duitse filmsterretje-
zangeresje Conny Froboess, van
wie wel duizenden foto's en bij
zonderheden in omloop zijn maar
die op Schiphol slechts door vier
fans werd begroet
De haag agenten, die haar bij
haar optreden moest beschermen
tegen al te fanatieke bewonde
raars, was volstrekt overbodig.
Het applaus wat matig, al werd
Conny Froboess niet zoals de
Nederlandse zangers Blue Dia
monds (die alsmaar oude koeien
uit sloten halen) enige maanden
geleden met rot ooft bekogeld.
Conny's nieuwste song Zwei
Kleine Italiener is een mooi lied
je voor bakvissen, doch het over
grote deel van de jeugd zal derge
lijk flauw „gepoespas" niet waar
deren.
De teenager (misschien gaat nu
ook deze benaming verdwijnen)
heeft geen zin meer in wat het
met zakelijk geweld wordt opge
drongen. Zij zoeken naar iets, dat
in spontaniteit kan wedijveren
met de onstuimige Rock van des
tijds, iets dat schokt
GERARD VAN ESCH
Het voetbalseizoen is ten eindemaar toch gelo
ven wij dat er nog drie punten zijnwaarover het
een en ander nog wel gezegd kan worden.
a. Zijn de prestaties van de Langstraatse clubs
van dien aard geweest om er voor te kunnen
juichen
b. Hoe is de situatie bij diverse voetbalverenigin
gen onderling?
c. Is er voldoende samenwerking tussen de clubs
van de Langstraat?
Bekijken we de prestatielijst (a) dan zien we dat
er dit jaar slechts één enkele kampioen te mel
den valt, namelijk R.W.B., en één degradant, met
name Nieuwkuijk. Ook Drunen, Waspik, Vlijmen
DESK en R.K.C. speelden lange tijd niet onver
dienstelijk, maar achteraf bleken ze net iets te
weinig adem te bezitten om zich kampioen te
kunnen noemen.
Het antwoord op vraag a is dus: SLECHT.
Ja, hoe is de situatie onderling (b)? Hier hebben
we nu ook een punt, dat veel Langstraatse clubs
van een kampioenschap heeft weerhouden. Of
wist U niet, dat DESK de laatste jaren een hand
vol trainers heeft versleten
Natuurlijk zult U ook op de hoogte zijn met het
feit dat ook bij de voetbalclub Vlijmen lang niet
alles op rolletjes liep, zo slecht zelfs, dat er me
ningsverschillen waren, waarbij de krant te pas
moest komen
En woekerde bij R.K.C. niet het gehele seizoen
een felle strijd tussen de spelers en het bestuur?!
Of informeert U eens bij trainer Peijpers van
W.S.C. of de onderlinge banden wel zo goed en
zo sportief zijn
Kijk, als we dit alles eens samenvatten, dan ge
loof ik (wat betreft de onderlinge verhouding bij
de Langstraatse clubs) dat ik ook op vraag c
zal moeten antwoorden BUITENGEWOON
SLECHT.
Denkt U, dat er voor een gebied als de Langstraat
waar zich tienduizenden voetbalsupporters be
vinden, genoeg gedaan wordt om de onderlinge
verhouding met andere clubs te verbeteren (c)?
NEEIN
U gelooft toch zeker niet dat de sportenquête van
R.K.C. voldoende is, en al die kleine toernooien
duur genoeg zijn?
Vanaf deze plaats pleiten wij voor een algemene
samenwerking van de Langstraatse voetbalclubs
en voor de organisatie van een jaarlijks terugke
rend Langstraats voetbaltoernooi (ook voor Was
pik, Raamsdonk, enz.), zodat men zal kunnen
komen tot een oprechte en sportieve verhouding
tussen de voetbalverenigingen van de Langstraat.
AD HENKELMAN
Ze zullen het niet geloven
de wijzen niet
en de dwazen niet
de wijzen dwaas
in hun wijsheid
niets wetend buiten hun weten
en de dwazen wijs
in hun dwaasheid
niets wetend dat het niet-weten
twee druppels water
geen tranen voor God
ze zullen het niet geloven
vrede voor onrust
lachen voor tranen
toekomst voor angst
ze zullen het niet geloven
toch blijf ik het zeggen
zachtheid voor stenen
ze kunnen veranderen
ze zullen het merken
luisteren voor weten
handen voor vuisten
alles voor niets
één voor allen
brood uit zijn honger
drinken uit zijn dorst
Inge Lievaart
Met dit intervieuw opent
„Wij" een serie korte re
portages van en over ge
wone, maar bekende men
sen.
Het woord huis is hier misschien
iets te ruim gezien, maar zijn be
woners zijn er, ver van onze ge
civiliseerde wereld gelukkige
mensen.
Waar wij 's morgens slaapdron
ken het bed uittollen bij het
doordringend geratel van de
wekker, worden zij gewekt door
de geluiden van de ontwakende
natuur, het zingen van de vogels,
het blaffen der honden en het
gemiauw van hun kat die op roof
uitgaat.
Geen electriciteit komt het leven
van deze mensen verlichten. De
zon droogt hun was en zij koken
hun maaltijd op een potkachel
tje, dat in de winter voor een
behaaglijke en 's zomers voor 'n
overdadige warmte zorgt.
Hun brandstof sprokkelen zij in
de dichtbijzijnde bossen.
Wij vragen deze mensen hoe zij
denken over de Waalwijkse
jeugd. Hierop weten zij geen ant
woord en helaas kunnen wij hier
niet de geijkte uitdrukking ge
bruiken „Met de mond vol tan
den staan". Wel horen we: „We
komine nie zoveul in Wolluk,
duus dan wete we ook nie, hoe
ter de jongmeense zen".
Door hun antwoord op deze car-
dinale vraag zijn wij niet veel
wijzer geworden. Maar wij keren
naar huis met de vaste overtui
ging: Zij zijn gelukkig. En is dat
in deze wereld niet enorm veel
waard?
Ine van Heesch/
Marcelle Romar
I"
GEWOGEN
WW
4WMNWM*
WMWMWWMM^
V0ET8ALZ0RGEN