1 1 1 1 1 «VIM EN TE LICHT BEVONDEN I em „In Waalwijk staat een huis" HOOFDREDACTEUR Lamb. F. van Beers REDACTIERAAD: Hans Brokx Gerard van Esch Jan de Groot Ine van Heesch Ad Henkelman Ad van Liempt Fred Meij René van Montagne Marcelle Romar Tweede jaargang no. 12 blad vóór en dóór de jeugd 8 juni 1962 Verschijnt elke veertien dagen RED ACTIE-ADRES Waalwijk. Putstraat 40, TELEFOON: 04160 - 3698 BANKIER: A'damsche Bank, Waalwyk. Antwoord van diverse lezers ER WORDT NOG VEEL TE WEINIG „GEKRAAKT" wwawv In de vorige eeuw was het kind onmondig, ondergeschikt, ge wend de bevelen van ouders en bazen slaafs te gehoorzamen, maar aan het einde van die eeuw, aan het begin van „De Eeuw van het Kind" dus, braken nieuwe inzichten aan. De jeugd en haar (mis)daden kregen meer aandacht, aan kinderarbeid werd paal en perk gesteld. Deze ontwikkeling zette zich voort en leidde in het begin van de twintigste eeuw tot het ontstaan van jeugdverenigingen, jeugdtehuizen, jeugdafdelingen, jeugdleiding enjeugdgevangenissen. Tot zover had de volwassen wereld de gebeurtenissen in de hand. In 1940 ontvlamde de wereld brand. De oorlog en de echo van die oorlog sloegen het ouderlijk overwicht kapot. In de daarop volgende jaren verovert de jeugd zich een grotere vrijheid en zelf standigheid en zy krygt een eigen inzicht en een eigen geluid. Het woord „nozem" wordt uitge vonden, het woord „brommer" gelanceerd voor de veelkleurige grommende rijwielen met inge schakelde buitenboord-motor, waarvan deze zelfde nozem zich in zijn kersvers vanuit de U.S.A. overgewaaide spijkerbroek zo graag bedient. De eerste rebellen- zonder-reden, beatniks, te om schrijven als literaire nozems, thuis overhoop liggend, worste lend met innerlijke spanningen, krampachtig pogend zich in deze dwaze tijd te verwezenlijken, zien in de dichterlijke, driftige Dean een afgod. James Byron Dean wordt het voorbeeld van een nieuwe jeugd. Op zijn achtste jaar verloor hy zyn moeder; na dien leidt hij bij zyn oom een aantal jaren het leven van een boer (landbouwer) en leest bo vendien poëzie van Engelse ro mantici en beluistert Bach. Om echter het gevoel van „leven" te krijgen, berijdt hij enorme mo torfietsen; later zijn het race auto's als hij in Hollywood tri omfeert in drie legendarische films. Op zijn 24e jaar snelt hy met een snelheid van 180 km. de dood in. Ongetwijfeld zou James Dean, indien hy nog geleefd had, de beste acteur van Hollywood zyn geweest. ROCK Rond 1955 krijgt de teener een ei gen muziek onder 't motto „Rock Roll", een stroming tijdens het zogeheten Swingtijdperk in de Jazz. De „grote held" uit dit kersverse teenagerstijdperk ging onbere kend maar interessant te werk. Deze, in 1935 in 't armoedige ka toendorpje Tupelo (Tennessee) geboren zoon van een landarbei der, die als chauffeur van een zware 12-wielige vrachttruck zijn boterham verdiende, liet in 1953 te Memphis qen plaat van zich zelf maken (That's all right mamma) om zijn moeder als ver jaardagcadeau te geven. Vanaf dit moment groeide Pres ley's ongelooflijke sukses. Zijn foto's waren uit het moderne le ven niet meer weg te denken en hij werd de fenomeen van de tijd, „de Brigitte Bardot van het lied". Maar thans is hij gezonken tot een diepte, van waaruit hij zich moeilijk zal weten op te trekken. Elvis heeft astronomische gages verdiend, doch zijn thans hyste risch afgezakte stem klinkt op het ogenblik oervervelend. In Amerika lopen honderddui zenden jongelui rond, die Elvis nog steeds op handen dragen. Elvis kan zingen wat hij wil; muziekblaadjes en jury's in teen agerprogramma's blijven hem maar tot vervelens toe uitroepen als Koning van de Hitparade. Na It's now or Never (overigens de zoveelste imitatie) probeerde El- vis het Duitse schoolliedje Muss i' Denn na te zingen. Elvis dacht blijkbaar, dat hij net zoveel aan leg voor vreemde talen spreken had als Catherina Valente, doch met zijn Amerikaanse aardappel- gebrabbel kan hij toch moeilijk de schone Duitse taal uitkwij- Ien Daarna bracht hij zich voor een belangrijk deel van de Rockmin- nende jeugd in een hachelijke po sitie door met het „slaapliedje" Are You Lonesome Tonight voor de dag te komen. In de film G. I. BLUES zingt Presley een of ander wiegeliedje zó goed, dat een baby er van in slaap valt (te begrijpen overi gens Daarna volgde de Pictures Little Sister en Rock a Hula Baby en nog een niet op te noemen hoe veelheid afgrijselijke songs. Door naar dit geëmmer te luisteren, zou men nog een afkeer van de lichte muziek krijgen. Met kwalachtige stamelende lief desverklaringen tracht deze, ove rigens waardeloze filmspeler zich met een geforceerde tandpasta- glimlach beminnelijk te doen voorkomen. Mensen, die Presley als filmspeler waarderen, geven blijk weinig verstand van acteer- kunst te hebben. Belachelijk gewoonweg is 't ook als men eens nagaat dat Elvis in verschillende films kerels die tweemaal zo fors gebouwd zijn als hij zelf, op een grandioze wij ze k.o. weet te meppen. Enfin, de opzet van de film kan weliswaar met belachelijkheid geen reke ning houden. In zijn nieuwste film maakt dit opgedirkt kereltje het helemaal te bont, door zich als een spec taculair bokser voor te doen en op een fenomenale wijze de te genstander te verslaan! Als Johnny Weismüller voor Tarzan speelt, gaat dat nog wel, maar Elvis Presley voor bokser Deze film heet Kid Galahad, en door degenen die in dit slappe stuk willen trappen: gaan kij ken! Dergelijke films zijn van nul en generlei waarde Elvis heeft uitstekende platen op de markt gebracht, vooral met de Jordanairs, maar hij heeft zijn stijl veranderd in het „droom- genre", omdat hij dacht dat de teenager zijn hele langzame „slaapliedjes" wel zou kunnen waarderen. <~Qicl\arci Bovendien weet hij zich in zijn opdringerig gekweelde droom plaatjes geen houding te geven. Bij zijn ruige Rocknummers ging dat nog wel, toen kon hij maar aan hoeken met een of andere microfoon. Zijn laatste plaat Good Luck Charme is van een iets beter gehalte dan de vorige, doch of Elvis een grandioze Co- me Back zal kunnen vieren, trek ik zeer in twijfel. Teeners, let op! Voor 3.60 kunt U het beste braakmiddel kopen: een plaat van Elvis Aron Presley Zoals reeds verteld, heeft de rui ge onstuimige Rock Roll plaats moeten maken vpor meer melo dieuze songs. Het is een feit dat van de zangers van de authentie ke Rock: Bill Haley, Little Ri chard etc. niet veel meer gehoord vordt, doch zangers als Fats Do mino, The Everly Brothers en Cliff Richard en zangeressen als Conny Francis, Brenda Lee en Helen Shapiro hebben zich we ten te handhaven door met hun tijd mee te gaan èn hun stijl te veranderen. Het ligt bij deze ar tiesten juist in de bedoeling om door songs, die meer melodieus dan lawaaierig zijn, niet alleen de teeners, doch ook de twens te bereiken. De teenagermuziek heeft dus een zwenking getoond naar het Pat Boone-genre, wat men overigens zeer apprecieert. Een van de allerbeste zangers van de lichte muziek ter wereld is op het ogenblik ongetwijfeld: CLIFF RICHARD "Hi ,TI"Tr I Cliff Richard, die onder begelei ding van zijn uitstekende SHA DOWS zich als een komeet naar de top heeft gezongen, kan niet alleen een echte Roek-song maar feitelijk elke song brengen. Zijn manier van zingen bewondert ie dereen buitengewoon. Zijn laat ste platen waren in één woord fantastisch (When the Girl in Your Arms, The Young Ones, Do You Want a Dance). Hij hoeft niet zoals zovele andere teenager sterren uit gebrek aan techniek zijn toevlucht te zoeken in schreeuwen. Zowel zijn langza me nummers als de snellere wor den toppers, en daarmee bewijst Cliff dat hij binnen de grenzen van de Rock Roll (of liever: teenagermuziek) veelzijdig is. Zowel het zingen met een kleine combo (zijn eigen Shadows) als bij een groot orkest levert voor hem geen moeilijkheden op. In de film The Young Ones, die bin nenkort ook in Waalwijk ver toond wordt, zingt Cliff o.a. When the Girl In Your Arms met Norrie Paramor and His Or chestra buitengewoon machtig. Uit de vele platen, die men van Cliff Richard beluisterde kan men slechts dit concluderen: Cliff Ri chard is bepaald een van de beste teenagerzangers van dit moment. Ik begrijp daarom ook niet waar om Cliff Richard soms de Engel se Elvis genoemd wordt Die twee zijn momenteel niet meer te vergelijken. Men kan beter die halve zachte Presley de Cliff Ri chard van Amerika noemen! Hoe sterk de belangstelling voor bloedloze na-apers gedaald is, be wees het recente bezoek aan ons land van 't Duitse filmsterretje- zangeresje Conny Froboess, van wie wel duizenden foto's en bij zonderheden in omloop zijn maar die op Schiphol slechts door vier fans werd begroet De haag agenten, die haar bij haar optreden moest beschermen tegen al te fanatieke bewonde raars, was volstrekt overbodig. Het applaus wat matig, al werd Conny Froboess niet zoals de Nederlandse zangers Blue Dia monds (die alsmaar oude koeien uit sloten halen) enige maanden geleden met rot ooft bekogeld. Conny's nieuwste song Zwei Kleine Italiener is een mooi lied je voor bakvissen, doch het over grote deel van de jeugd zal derge lijk flauw „gepoespas" niet waar deren. De teenager (misschien gaat nu ook deze benaming verdwijnen) heeft geen zin meer in wat het met zakelijk geweld wordt opge drongen. Zij zoeken naar iets, dat in spontaniteit kan wedijveren met de onstuimige Rock van des tijds, iets dat schokt GERARD VAN ESCH Het voetbalseizoen is ten eindemaar toch gelo ven wij dat er nog drie punten zijnwaarover het een en ander nog wel gezegd kan worden. a. Zijn de prestaties van de Langstraatse clubs van dien aard geweest om er voor te kunnen juichen b. Hoe is de situatie bij diverse voetbalverenigin gen onderling? c. Is er voldoende samenwerking tussen de clubs van de Langstraat? Bekijken we de prestatielijst (a) dan zien we dat er dit jaar slechts één enkele kampioen te mel den valt, namelijk R.W.B., en één degradant, met name Nieuwkuijk. Ook Drunen, Waspik, Vlijmen DESK en R.K.C. speelden lange tijd niet onver dienstelijk, maar achteraf bleken ze net iets te weinig adem te bezitten om zich kampioen te kunnen noemen. Het antwoord op vraag a is dus: SLECHT. Ja, hoe is de situatie onderling (b)? Hier hebben we nu ook een punt, dat veel Langstraatse clubs van een kampioenschap heeft weerhouden. Of wist U niet, dat DESK de laatste jaren een hand vol trainers heeft versleten Natuurlijk zult U ook op de hoogte zijn met het feit dat ook bij de voetbalclub Vlijmen lang niet alles op rolletjes liep, zo slecht zelfs, dat er me ningsverschillen waren, waarbij de krant te pas moest komen En woekerde bij R.K.C. niet het gehele seizoen een felle strijd tussen de spelers en het bestuur?! Of informeert U eens bij trainer Peijpers van W.S.C. of de onderlinge banden wel zo goed en zo sportief zijn Kijk, als we dit alles eens samenvatten, dan ge loof ik (wat betreft de onderlinge verhouding bij de Langstraatse clubs) dat ik ook op vraag c zal moeten antwoorden BUITENGEWOON SLECHT. Denkt U, dat er voor een gebied als de Langstraat waar zich tienduizenden voetbalsupporters be vinden, genoeg gedaan wordt om de onderlinge verhouding met andere clubs te verbeteren (c)? NEEIN U gelooft toch zeker niet dat de sportenquête van R.K.C. voldoende is, en al die kleine toernooien duur genoeg zijn? Vanaf deze plaats pleiten wij voor een algemene samenwerking van de Langstraatse voetbalclubs en voor de organisatie van een jaarlijks terugke rend Langstraats voetbaltoernooi (ook voor Was pik, Raamsdonk, enz.), zodat men zal kunnen komen tot een oprechte en sportieve verhouding tussen de voetbalverenigingen van de Langstraat. AD HENKELMAN Ze zullen het niet geloven de wijzen niet en de dwazen niet de wijzen dwaas in hun wijsheid niets wetend buiten hun weten en de dwazen wijs in hun dwaasheid niets wetend dat het niet-weten twee druppels water geen tranen voor God ze zullen het niet geloven vrede voor onrust lachen voor tranen toekomst voor angst ze zullen het niet geloven toch blijf ik het zeggen zachtheid voor stenen ze kunnen veranderen ze zullen het merken luisteren voor weten handen voor vuisten alles voor niets één voor allen brood uit zijn honger drinken uit zijn dorst Inge Lievaart Met dit intervieuw opent „Wij" een serie korte re portages van en over ge wone, maar bekende men sen. Het woord huis is hier misschien iets te ruim gezien, maar zijn be woners zijn er, ver van onze ge civiliseerde wereld gelukkige mensen. Waar wij 's morgens slaapdron ken het bed uittollen bij het doordringend geratel van de wekker, worden zij gewekt door de geluiden van de ontwakende natuur, het zingen van de vogels, het blaffen der honden en het gemiauw van hun kat die op roof uitgaat. Geen electriciteit komt het leven van deze mensen verlichten. De zon droogt hun was en zij koken hun maaltijd op een potkachel tje, dat in de winter voor een behaaglijke en 's zomers voor 'n overdadige warmte zorgt. Hun brandstof sprokkelen zij in de dichtbijzijnde bossen. Wij vragen deze mensen hoe zij denken over de Waalwijkse jeugd. Hierop weten zij geen ant woord en helaas kunnen wij hier niet de geijkte uitdrukking ge bruiken „Met de mond vol tan den staan". Wel horen we: „We komine nie zoveul in Wolluk, duus dan wete we ook nie, hoe ter de jongmeense zen". Door hun antwoord op deze car- dinale vraag zijn wij niet veel wijzer geworden. Maar wij keren naar huis met de vaste overtui ging: Zij zijn gelukkig. En is dat in deze wereld niet enorm veel waard? Ine van Heesch/ Marcelle Romar I" GEWOGEN WW 4WMNWM* WMWMWWMM^ V0ET8ALZ0RGEN

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1962 | | pagina 2