Max M. H. Lips ontving
de Koning Willem I prijs
wmmmm
Douwe Egberts
theezakjes
BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN
m
W. v. d. Heijden
..•.gevuld met
Pickwick theezakjes,
samen f l.45
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 15 JUNI 1962
Nederland mist te zeer het
industrieel bewustzijn
Overweldigende
industriële groei
Kwetsbaar
Het geheimzinnige
geval Blythe
P. J. A. Lenglet
AFWEZIG
gevraagd
LEERSTANZERS
JOS BAKKERS
Dekkleden
Autokappen
verhuur van
Dekkleden
Abonneert U
op dit blad
i R ïüft
woud bij elkaar om geza-uenlijk
de indringers te verdrijven, Ee
kudde olifanten begint ccn valde
rpn naar de jagers en deze nemen
de vlucht. De inboorlingen roepen
prins Sulif tot hun koning uit,
terwijl Tarzan, Jane en Boy naar
de nu weer vredige jungle terug
keren.
Vrijdag en zaterdag 8 uur, zon
dag 6 en ff.30 uur.
Toegang 14 jaar.
„CIMARRON"
In 1889 wordt het gebied van
Oklahoma opengesteld voor de
pioniers en landverhuizers. Tot
de duizenden, die zich naar de
grenslijn begeven om er hun ge
luk te beproeven, behoren ook
Yancey Cravat en zijn vrouw Sa-
bra. De moeilijkheden die de ge
zinnen tegenkomen teneinde zich
een vruchtbaar stuk grond in
hun nieuwe land te veroveren,
zijn legio. Het verhaal, dat op
zeer aanneembare wijze is ver
filmd, is een groots epos over de
stormloop naar het Westen.
Dinsdagmiddag is in de Statenzaal van 't Provinciehuis in Den
Bosch in tegenwoordigheid van een groot aantal prominente fi
guren, aan de heer M. H. Lips, president-directeur van Lips N.
V. te Drunen, de Koning Willem I prys van de Vereniging Ne
derlands Fabrikaat uitgereikt. De heer Lips mocht deze bijzon
dere prys, die eenmaal in de twee jaar wordt toegekend, uit
handen van mr. dr. C. N. M. Kortmann, commissaris van de
Koningin in Noord-Brabant, op grond van zijn ondernemings
kwaliteiten en zijn technisch vakmanschap ontvangen- Het was
dinsdag voor de derde maal dat deze prijs, bestaande uit 'n bron
zen beeldje van de beeldhouwer Stephas Stauthamer uit Am
sterdam en een perkament, werd uitgereikt. Mr. F. de Graaff,
die aan 't begin van de zitting het woord voerde, benadrukte
dat Nederland nog al te zeer het industrieel bewustzijn, dat
verschillende andere landen wel bezitten, mist. Toch is uit de
industrie niet minder dan 43% van het nationale inkomen af
komstig.
„De welvaart in Nederland is
dan ook in sterke mate afhanke
lijk van de vaderlandse industrie,
die daarom, ook bij de komende
Europese economische integratie
gesteund dient te worden door de
thuismarkt, die de basis blijft
voor een gezonde nationale eco
nomie". Hierna gaf de heer de
Graaff, voorzitter van de Vereni
ging van Nederlands Fabrikaat,
een uitvoerig beeld van de groei
van het Lipsbedrijf tot een con
cern met zeven hoogwaardige be
drijven, waarvan het scheeps-
schroevenbedrijf tot de 3 groot
ste ter wereld behoort. Naast het
enorme bedrijf in Drunen zijn er
dochterondernemingen in België
en Frankrijk, terwijl in de mees
te VVest-Europese landen en in
Amerika zelfstandig verkoop-or
ganisaties zijn opgericht.
De heer Kortmann wees op de
belangrijkheid van de provincie
Noord-Brabant en de grote wijzi
gingen die zich gedurende de
laatste vijftig jaar in de econo
mische structuur hebben voorge
daan. In tien jaar tijd is het aan
tal arbeidsplaatsen in Noord-Bra
bant met ruim 46000 toegenomen,
d.w.z. 34% van de gehele Neder
landse toename In een jaar tijd
(van september 1960 tot septem
ber 1961) nam 't aantal arbeids
plaatsen in onze provincie toe
met 5100. hetgeen een vierde van
de nationale groei is. Er is maar
één provincie in Nederland die
nog meer arbeidsplaatsen heeft
dan Noord-Brabant, dat is Zuid-
Holland. Deze sterke ontwikke
ling is voor een groot deel te dan
ken aan ondernemers als Max
Lips, aldus Mr. Kortmann.
Doordat de verdere uitbreiding
van de Nederlandse industrie tel
kens weer opnieuw stuit op een
schrijnend tekort aan arbeids
krachten, lijkt het, aldus Max
Lips in zijn dankwoord, dat Ne
derland te ver is gegaan met zijn
industrialisatie. Een stopzetting
of afremming van de industriële
uitbreiding leek spreker evenwel
niet gewenst, omdat het tekort
aan arbeidskrachten niet overal
gelijkmatig genoemd kan wor
den, zodat er nog streken in Ne
derland zijn te vinden waar ar-
beidsoverschot valt te constate
ren. De heer Lips meende dat èn
door de ingevoerde revaluatie
van de gulden èn door de snelle
stijging van de lonen, die vroe
ger 15 a 25% lager waren dan in
landen als Duitsland, België en
Frankrijk, het bedrijfsleven in
Nederland enorm kwetsbaar is
geworden. Slechts uitermate lage
produktiekosten maken het een
grondstof-arm land als Neder
land mogelijk te exporteren. De
heer Lips achtte de omstandig
heid niet gelukkig, dat in Neder
land en dit in tegenstelling
met vele andere Europese landen
de industriële ontwikkeling
voornamelijk had doorgezet in de
kleinere bedrijven, terwijl juist
deze slechts een beperkte moge
lijkheid bezitten tot mechanisa
tie. De heer Lips vroeg zich hier
bij al ol het niet nuttig zou zijn,
uit deze kleinere en vaak nu al
onrendabele bedrijven arbeids
krachten vrij te maken voor de
grotere industrieën, waar ze een
veel ruimere bijdrage zouden
kunnen leveren aan de nationale
produktie.
Eveneens noodzakelijk noem
de de heer Lips liet, dat de be
staande nationale industrieën de
tijd zouden krijgen om over te
gaan tot consolidatie of verdere
groei.
h.J
Door de versnelling van de E.
E.G. zouden gemaakte ontwikke
lingsplannen doorkruist kunnen
worden.
De heer Lips liet tevens z'n ge
dachten gaan over de aspecten
die de Vereniging van Neder
lands Fabrikaat noemt in ver
band met de Koning Willem I-
prijs.
De kans van slagen wordt vol
gens de heer Lips sterk beïnvloed
door het aanwezig zijn van gun
stige omstandigheden en door de
actieve belangstelling van de
overheid, die de zorg heeft voor
de infra-structuur van het vesti
gingsbeleid.
De heer Lips toonde zich aan
het slot een groot voorstander
van goede opleidingsmogelijkhe
den, vooral ook van jonge onder
nemers. Hij pleitte eveneens voor
een juiste planologie en een ver
antwoord industrialisatiebeleid.
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
Een oorspronkelijke speurders
roman door
J. F. VAN NUCITEREN
„Ach natuurlijk!" riep de no
taris met stemverheffing, welke
iets van triomf verried om zijn
toch nog uitstekend geheugen on
danks zijn zeer hoge leeftijd.
„Dat ik dat kon vergeten! Hij
had een flink lidteken op zijn
wang, op de... wacht eens hoe zat
ik ook... aan de linkerzijde van 't
bed... ja zeker, ik weet het nu
positief: op de linkerwang een
rode streep, een bloedige kerf als
't ware van de mondhoek naar
de kin."
Apathisch knikte Harold Laun
ders met gebogen hoofd. „Ja",
gaf hij fluisterend toe, „dat moet
oom Lawrence geweest zijn. Die
borstelige wenkbrauwen en zijn
walrussnorren... en dat lidteken
op zijn wang..." Hij keek de no
taris aan. „Dat lidteken had hij
overgehouden van een gevecht in
India, toen hij nog overste in het
leger was, van 'n klewanghouw".
En weer schudde hij timide het
hoofd.
„Apropos, meneer Forbes" zo
vroeg hij dan, „herinnert u zich
wellicht ook de stem van mijn
oom?"
De oude heer keek verrast op.
Drommels, dacht hij, dat lijkt
waarachtig wel op een soort ver
hoor. Waar wil dat jonge mens
toch in vredesnaam heen? Toch
nog argeloos in zijn bereidheid
de ander in de voor hem toch wel
zeer pijnlijke situatie te helpen,
zei hij dan weifelend, mogelijk
ook wel met dezelfde trotsgevoe-
lens, waarmede hij de vorige
beantwoordde:
„Tja... daar vraagt u me wat...
zijn stem. U moet weten dat uw
oom heel zacht sprak ik kon
hem soms nauwelijks verstaan.
U moet in aanmerking nemen dat
hij bijna stervende was. Maar
toch... en weer klonk er iets
zegevierends in de toon van de
oude, die eigenlijk meer genoe
gen beleefde aan zijn nog zó
voortreffelijk geheugen dan hij
mee voelde met de teleurstelling
van de anderen „ja, nu meen
ik mij te herinneren..."
„Nu... drong Launders zenuw
achtig aan.
„Wel, het viel mij op, dat uw
Arts
van 16 juni t/m 1 juli
Alle plaatselijke huisartsen
nemen waar.
Woning beschikbaar
Hoog loon
MAJESTIC N.Y.
Hellevoetsluia.
ZONNEBRILLEN
BADTASSEN
ZWEMBANDEN
PLASTIC-BALLEN
Het aangewezen adres
„HET SERVIEZENHUIS"
St. Antoniusstr. 40, Waalwijk
Telef. 2497
en
Fa. VAN WAGENBERG en Zn
Past. van Akenstr. 30, Vlijmen
Tel. 04108 - 336
Speciaalzaak in alle
VERFWAREN
en VERNISSEN
BEHANGSELPAPIEREN
Stationsstr. 158 - Tel. 2413
Waal wfj k
Verfhandel - Schilders-
bedrijf
Om u nóg beter in staat te stellen, de
fijne geur van Pickwick Thee te beschermen,
brengt Douwe Egberts tijdelijk dit ge
distingeerde trommeltje, waarin precies
een doosje Pickwick theezakjes past.
De afgepaste hoeveelheid van elk thee-
heerlijke thee. Vraag nü uw winkelier
e-,---m,
47).
En nu aan de arbeid geslagen,
dacht smidje Verholen. Ja, het
was werkelijk vreemd, dat deze
zatladder aan borreltjes niet meer
dacht en plotseling weer zin had
in zijn werk! Wij begrijpen na
tuurlijk wel, wie daar de oorzaak
van waren maar de smid begreep
dat niet. Hij dacht er eerlijk ge
zegd ook niet veel over na. Hij
ging zijn oude, vertrouwde werk
plunje aantrekken en begon zijn
smidse een flinke beurt te geven.
Heisa jongens, wat veegde die
smid! Alle stof en viezigheid
veegde hij de deur uit. De men
sen die er langs kwamen, keken
verwonderd naar binnen en dach
ten „Zo, zoVerholen heeft ein
delijk ook weer eens de hand aan
de ploeg geslagen!" En daar had
den ze gelijk in, die mensen, want
toen Verholen klaar was met de
boel schoon gaan maken, haalde
hij zijn oude fiets uit de schuur.
Hij zou die fiets eens gaan repa
reren en dan mooi oplakken. Als
hii zo bezig was, dan zouden de
mensen zien, dat hij het werke
lijk meende en dan kreeg hij mis
schien wel weer klanten ook.
Vrolijk fluitend ging smidje Ver
holen aan de arbeid. Fiets op de
kop, wielen er uit, bandjes plak
ken, kogeltjes inzetten, moeren
stellen, vorken richten, draai-
werk smeren en nog veel meer.
En daarna mooi oplakken. Net
toen hij bezig was de laatste
streek te zetten, naderde in de
verte sputterend en rammelend
een eigenaardig vehikcltje dat bij
nader toezien een jeep bleek te
zijn. In die jeep zaten twee mili
tairen, waarvan de een drie stre
pen oj) ziin mouwen had en dus
sergeant was en hard schreeuw
de. „Hela! Afdeling voertuigen,
links uit de flank, halt! Mijn mi
litaire oog neemt een smederij
waar!" riep die sergeant uit. Al
rammelend hield de jeep stil en
de sergeant vervolgde: „Vooruit,
soldaat, ga jji eens aan die smid
vragen of hij in staat is een ge
broken achteras te lassen en de
kleppen te schuren!" Smidje
Verholen had natuurlijk wel ge
hoord wat de luidruchtige ser
geant zei en antwoordde: ,',Ik zou
dat wel kunnen, sergeant, maar
ik beschik momenteel niet over
een lasapparaat." De sergeant
keek verstrooid op en gaf als zijn
mening te kennen, dat ze in hot
leger lasaaparaten genoeg had
den en dat het in de burgermaat
schappij maar een waardeloze
bende was. „We hebben een las
apparaat in de jeep liggen, ser
geant", zei de soldaat schuchter.
„We moesten dat immers naar
de Karcl-de-Kale-kazerne bren
gen. Daar hadden ze het nodig in
de autoherstelplaats."
oom zo'n eigenaardig hees geluid
had, wat toch eigenlijk niet uit
sluitend met de meestal voorko
mende fluistertoon van sterven
den had te maken. Weet u, af
en toe, bij het dicteren van zijn
wilsbeschikking, viel het mij op,
dat de stem iets eh... ja, hoe
moet ik dit nu zeggen, iets rauws
had. Maar ja, dat kan natuurlijk
ook verbeelding van mij zijn ge
weest."
De spanning bij Harold Laun
ders was nu volkomen gebroken.
Mochten de overige aanwijzin
gen, hoe betrouwbaar ook, hem
niet de volle zekerheid hebben
verschaft, nu behoefde hij niet
meer te twijfelen. Met sombere
blik keek hij de notaris aan, ter
wijl hij een afwerende beweging
met de hand maakte en het hoofd
schudde.
„Neen, meneer Forbes, dat was
geen verbeelding van u. Die rau
we stem van oom Lawrence werd
door ieder, die slechts eenmaal
met hem gesproken had, later
onmiddellijk herkend als de stem
van Lawrence Blythe. Zijn vrien
den in de club plaagden oom er
nogal eens mee ze zeiden dat
hij een whisky-stem had."
Hij zweeg bedrukt en zei dan
mistroostig:
„Neen, nu behoef ik niet meer
te twijfelen het moet oom
Lawrence wel geweest zijn. Het
was een waanzinnige veronder
stelling van me..."
Nu eerst drong het bij de oude
notaris scherp tot hem door, met
welk oogmerk zijn bezoeker hem
die vragen had gesteld. Dus toch
uit wantrouwen wantrouwen
tegenover zijn verklaringen, wel
ke hij, argeloos als hij even was
geweest, uit medelijden met de
onterfde had gegeven. Met een
plotselinge ruk richtte de oude 't
grijze hoofd op en vroeg scherp:
„Twijfelen meneer Launders?
En een waanzinnige veronder
stelling? Zoudt u zich misschien
nader willen verklaren wat u ei
genlijk voor waanzinnigs veron
derstelde en waaraan u dan twij
felde?"
„Ach nee, meneer Forbes",
klonk 't onverwacht timide ant
woord, „neemt u het mij niet
kwalijk, mijn hersens functione
ren niet goed meer, ik ben totaal
in de war". Hij grijnsde en zucht
te diep en vervolgde dan: „Maar,
weet u, het kwam me alles zo
verschrikkelijk vreemd en on
waarschijnlijk voor."
Weer zuchtte hij verslagenen
mompelde dan: „Zo, dus dat is
dat ik werd dus onterfd door
mijn pleegvader." Nu welde een
zucht op, die wel heel diep uit z'n
binnenste leek te rijzen. Het eni
ge dat hem nu dus nog te doen
stond, was het zonderlinge testa
ment lezen. Met al zijn gevraag
en opstandige reacties had hij tot
dusver verzuimd te informeren
naar de grootte van het door zijn
oom nagelaten kapitaal. Hij had
daar overigens geen flauw idee
van. Nu vroeg hij er om:
„Rest mij dus alleen nog, me
neer Forbes, het testament van
mijn oom door te lezen. Daarte
gen hebt u toch zeker geen be
zwaar?"
Indien de notaris daartegen in
derdaad bezwaar zou hebben ge
had, zou hij het verzoek hebben
kunnen afwijzen. De jonge man
die hier voor hem zat, was maar
een neef van de overledene en in
het geheel niet genoemd in zijn
testament. Hij was stellig niet
verplicht hem inzage te geven
van het testament.
Om tweeërlei reden echter, ten
eerste om zijn bezoeker nu toch
zo spoedig mogelijk van z'n kan
toor weg te krijgen en in de twee
de plaats om deze affaire met 'n
volmaakt gerust geweten en tot
voldoening van de bezoeker
zij het dan ook ten twijfelachtige
voldoening geheel af te wik
kelen.
„Niet in het minst", luidde dus
zijn antwoord. Hij ging naar de
brandkast, welke in 'n hoek van
de kaïner stond en nam daaruit
een dossier. „Alstublieft", zei hij,
Launders het dossier toereikend,
die het met bevende handen aan
nam. Op het omslag stond met
sierlijke rondschriftletters ge
schreven
TESTAMENT VAN WIJLEN
LAWRENCE BLYTHE
Haastig en nerveus begon Ha
rold Launders het stuk door te
lezen, dat, in het fraaie hand
schrift van een der klerken van
de notaris, als volgt aanving:
„Ik ondergetekende, Lawrence
Blythe, verklaar naar waarheid
te hebben gedicteerd aan notaris
Douglas Forbes, domicilie heb
bende in Londen, Birmingham-
street twee en negentig, het hier
na volgende. Ik verklaar voorts,
dat al het daarin beschrevene,
zonder uitzondering of toevoe
ging, dient te worden beschouwd
als m'n laatste wilsbeschikking"
(Wcrdt vcwolgd'
