Hf I
Wltf
Muziekcontrasten
ONS
ARM
WIELERLANDJE
RUM UNO PERNOD
TWEEDE JAARGANG NO. 13
22 JUNI 1962
VERSCHIJNT ELKE VEERTIEN DAGEN
4>
WIST U
^Vauglxn
0orry *3rokken
HOOFDREDACTEUR:
Lamb. F. van Beers
REDACTIERAAD:
Hans Brokx
Gerard van Esch
Ine van Heesch
Ad Henkelman
Ad van Liempt
Fred Meij
Ben Ouwerkerk
René van Montagne
Marcelle Romar
blad vóór en dóór de jeugd
RED ACTIE-ADRES
Waalwijk.
Putstraat 40,
TELEFOON:
04160 - 3698
BANKIER:
A'damsche Bank,
Waalwijk.
Passier In
de bocht
Redactie
Jeugdblad „WIJ"
putstraat 40
Waalwijk
Mijne Heren
Vaar aanleiding van Uw verschijnen d.d. 8 juni j.l., deel ik V zonder
mwegen mededat ik Uw blad ditmaal (anders niet) een ordinaire
scheldpartij aan het adres van Elvis Presley vond. Ook ik ben geen be
wonderaar van laatstgenoemde figuur V, maar deze schoftige uitdruk
kingen waren meer dan ordinair.
Ik ben wél een aanhanger van Cliff Richardmaar de lof, die hem were
toebedeeldkon me niet weerhouden van het schrijven van deze brie/.
In het opgedirkt kereltje, zoals de heer van Esch Elvis Presley betitel
de ziet hij zéker zijn evenbeeld En daar hij zoveel van Elvis en zijn
aims weet, neem ik aan, dat hij ook dikwijls naar hem gaat kijken
Ook schijnt de (heer) V van Esch niet te weten wat het woord teen
ager5) betekent; hij voelt zichzelf zeker aanmerkelijk ouder
En als hij denkt het beter te kunnen dan Elvis, Conny en The blue
Diamonds, dan geef ik hem de welgemeende raad ook eens op de planken
te verschijnen, zodat ik hem persoonlijk met een rotte tomaat op zijn
ogen kan pooien, in de hoop dat hij achterover in een sloot zal vallen
hoven op een oude koe (evenbeeld)
Wanneer ik naar hem zou kunnen luisteren, zal ik ongetwijfeld vele
braakmiddelen tegelijk hebben 10
Inmiddels verblijf ik met vriendelijke groeten,
mahalia jackson
Hoogachtend,
René Eikelenboom
Zomerdijkseweg 1
Waalwijk
P.S.
Bloedloze, halfzachte, waardeloze......... enz.
Poetst zelf zeker nooit zijn tanden
VOETNOTEN VAN „GEKRAAKTE" MUZIEKREDACTEUR
1)
2)
3)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
11)
12)
Had Elvis maar een miljoen van zulke bewonderaars.
Was dit evenbeeld ook maar in de portemonnee te bespeuren.
Ongeveer vier a vijfmaal per maand.
De Weledele Heer
Teenager" is de Engelse naam voor jongelui in de leeftijd van 13 t/m 19 jaar
'Óm precies te zijn: 18 jaar, drie maanden, achtentwintig dagen.
Foei wat een verspilling. Prijs tomaten per kg.: 1.50.
Sloten achter het podium?
Koeien in de sloten?
Neem toch wat wijnsteen!
Elvis.
Hebt u de tongtest wel eens gedaan?
Neen?
Het was op Schiphol. Bij haar aankomst. Een grote,
dikke en goedmoedige Mahalia Jackson poseerde ge
willig voor allerlei fotografen, die exclusieve af
spraakjes met impressario Lou van Rees hadden ge
maakt. Een beetje amechtig, maar ook wel moederlijk
lief stond zij daar tussendoor een journalist te woord.
Natuurlijk moest zij voor dei tienduizendste keer ant
woord geven op de altijd terugkerende vraag: „Miss
Jackson, waarom zingt u geen jazz? Waarom alleen
gospelsongs? Alleen die van blijdschap en dankbaar
heid overvloeiende evangelisatieliederen?"
„Ik zing ze omdat God het van mij vraagt. Ik heb
niets tegen jazz, ook dat is muziek van mijn volk,
maar ik heb mijn talent gekregen om van Gods goed
heid en genade te zingen".
Ze zei het op een manier die het onmogelijk maak
te te twijfelen aan de echtheid van die woorden. Voor
al niet toen zij even later diezelfde journalist scherp
aanviel. „Houd u van de Heer?" vroeg ze.
Gelukkig begreep de scribent op tijd wat de neger
zangeres bedoelde en hij knikte vol ijver.
Het vriendelijke gezicht kreeg plotseling twee scher
pe lijnen, de ogen werden onverwacht fel. „U liegt",
zei ze, „niemand houdt van God. Hij houdt van ons
en dat is ons geluk, maar van ons gaat geen zier lief
de uit. Ik praat niet meer met u, u bent niet eerlijk",
en Mahalia ging weg.
Haar naam is nu een begrip geworden. Vrijwel
overal ter wereld waar grammofoonplaten gedraaid
worden en zeker in die landen waar de vakmensen
zich nog steeds verbazen over de oplagen, die haar
vrij kostbare langspeelplaten weten te halen. Elf jaar
geleden is haar onweerstaanbare opmars naar de
roem begonnen. Toen kwam zij naar Europa, naar
Parijs om precies te zijn. Een negerzageres, die grote
populariteit genoot bij de Amerikaanse negers en in
het bijzonder bij de baptistengemeenten, van welke
kerkgenootschap Mahalia nog steeds één van de ac
tiefste leden is.
Doch blank Amerika had, op hier en daar een en
kele excentrieke uitzondering na, nog nooit gehoord
van de vrouw, die nu door de slagzinjongens wordt
betiteld als ,,'s werelds grootste gospelzangeres". Zij
was nerveus, onzeker, de Mahalia Jackson, die des
tijds in Parijs debuteerde. Zij voelde intuïtief, dat het
publiek in de uitverkochte Salie Pleyel helemaal niet
kwam om te luisteren naar de boodschap van haar
religieus bewogen liederen. Voor hen was zij één van
dat de Heer Frans Passier zich
's zaterdags voorbereid op de vierdaagse 7
neen
zorg dan dat U bij zijn eerstvolgende oefening aanwezig bent.
Start rond half twee
A.H-
Hier ziet U dan hoe Mac Clean de
aanslag radicaal verwijdert.
Dzzzzzzzzjjjjjjjoeoeoeoeoeoeoeoeoeoe
oeoeoeoennnnnnnngggggg
Tussen haakjes, ikzelf gebruik Prodent
Als een der zwaarste bladzijden in de geschiedenis
der Nederlandse wielersport zal het jaar 1963 zeer
zeker beschouwd worden.
De wielersport, eens één der grootste en meest ge
waardeerde sportevenementen, ziet haar einde met
rasse schreden naderen.
Natuurlijk, wekelijks worden er in ons land nog
tientallen grote en kleine coursen verreden. Maar
hier liggen ook de moeilijkheden niet. De grote fout
ligt bij de K.N.W.V., die het dit jaar niet nodig vond
om de „Ronde van Nederland" voor profs en onaf-
hankelijken plaats te laten vinden.
„Zoiets kan eenvoudig niet meer in Nederland",
merkten ze op, „het geld en de middelen ontbreken".
Een week na deze uitspraak startte de „Olympia's
tour door Nederland", een jaarlijks terugkerende wie
lerronde voor amateurs en onafhankelijken. En nog
nooit in de Nederlandse wielergeschiedenis is het
zulk een groot succes geworden als dit jaar.
Maar de K.N.W.V. kan dat niet; zij hebben er het
geld en de middelen niet voor.
Meermalen is reeds hierop gehamerd: de teenagermuziek heeft zich
van de Rock en Roll-stijl naar nieuwere vormen ontwikkeld.
Het succes van de Rock en Roll is toe te schrijven als een gevolg van
het zoeken van platenfabrikanten naar een „new sound" (Les Paul,
Dave Rose, Percy Faith en vooral Billy Vaughn) enerzijds en de be
hoefte van de teenager naar een eigen muziek, anderzijds. Beiden had
den dus alle reden om tevreden te zijn: de platenfabrikant en de
teenager.
Maar liefst 90% van de grammofoonplatenindustrie specialiseerde zich
in minder dan geen tijd in dit soort muziek, terwijl de radio trouw
met deze lijn meeging.
verkopen, krijgt hij hier reeds bij de
honderdduizend verkochte exem
plaren een gouden plaat.
Hoe weinig glorieus talent Hol
land te bieden heeft, bleek wel heel
sterk op het Grand Gala (lees
chaos) du Disque dat enige tijd ge-
Een van de beste prestaties op 't
gebied van „Vocaal Internationaal"
van het Europese vasteland, leverde
de afgelopen jaren CATHERINA
VALENTE op een onnavolgbare,
grandioze wijze. In Zuid-Duitsland
trad ze reeds op toen ze nog maar
nauwelijks zes jaar was. Haar uit
stekende schlagers en songs zijn
maar liefst in elf talen uitgegeven.
In het concert van Kurt Edelha-
gen zag Catherina het begin van
haar carrière met het plaatje „Is
tanbul".
Wat een onzin!
AD HENKELMAN
Niet alleen de show, die zij bij
het zingen van haar nummers ver
toont, heeft haar groot gemaakt,
maar de enorme talenkennis, waar
over ze reeds vroeg beschikte en
haar aangeboren muzikale aanleg.
In verschillende Duitse films bewijst
ze bovendien een groot acteertalent
te bezitten. (Du bist wunderbar;
Das Einfachte Madchen; Abends in
die Scala). Met haar doorzettings
vermogen is ze op het pad van de
showbuisiness zeer hoog opgeklom
men.
CORRY BROKKEN
En over showbuisiness gesproken:
Corry Brokken plaatste zich met
haar aardige show weer volop in
de populariteit.
Nadat zij enige jaren geleden met
het grote Hitparade-succes van
Edith Piaf's „Milord" getriomfeerd
had, was zij een tijdje nagenoeg uit
de belangstelling.
Intussen verschenen er nog een
paar l.p.'s met allemaal in 't Engels
uitgebrachte songs. De titel van een
l.p. is Corry's Bedtime Story. De
volgende songs zijn er in gezongen:
Don't smoke in Bed; When I grow
too old to dream; Close your Eyes;
Go to sleep go to sleep; Bedtime
Story; In the dim dim danning;
Black is the colour of my true love's
hair; Let's put out the Light.
Momenteel kan men echter con
cluderen dat Corry Brokken een
niet onbelangrijke rol heeft gespeeld
in de Nationale Muziekwereld.
Vrijwel elke week worden wij via
het scherm en de luidspreker ge
confronteerd met „nationaal talent
met Corry en Mieke en Ria en
Greetje en de Selvera's, en ga zo
maar door.
Het zal vele jonge muziekmin
naars grieven, dat het in Nederland
dun gezaaid is met goede artiesten.
Omdat geen enkele zanger of zan
geres in staat is 1 miljoen platen te
leden in Scheveningen gehouden
werd. Aan Nederlands populairste
zangduo (lach niet) „The blue Dia
monds", die met hun onwezenlijk
gefluister steeds hebben getracht
The Evely's" te imiteren en zich
daarmee te vergelijken (dat lukt ze
nooit; ze zijn te vergelijken met oud
ijzer naast goud), werden op grond
van de in het afgelopen seizoen uit
gebrachte platen onderscheiden met
de EDISON
Dat het met onze oosterburen al
niet veel beter gesteld is, blijkt wel
uit een onlangs gehouden enquête
in „Die Heimat".
Conny kwam (met haar kinder
stemmetje) als nummer één uit de
bus. Daarna kwamen o.a. Freddy
Quinn, Peter Kraus, Gus Backus en
Tante Gildo, die de laatste tijd wel
aardige plaatjes op de markt had
den gebracht, maar het predicaat
zanger van internationaal formaat
missen.
Het bezoek van de fenominale
Cliff Richard aan ons land is dan
ook veel hoger aangeslaan, omdat 't
bezoek van Conny, Rex of Peter
nooit heeft kunnen imponeren.
GERARD VAN ESCH
de eerste negerzangeressen, die na de oorlog kwam
zingen. Voor hen was zij „de een of andere onbeken
de jazz-zangeres", ontdekt door een Franse Jazz-ex-
pert tijdens zijn omzwervingen in Amerika.
Het werd voor beide partijen een Verbijsterende
avond. Er klonk geen noot jazz, al was de muziek
daar sterk aan verwant. Er klonk geen enkele ver
trouwde song, zelfs geen spiritual. Er klonken uit
sluitend blije, sterk evangeliserende liederen, die
spraken van Gods genade, van de Heiland, van de
hoop, die de mens op aarde mag en kan koesteren.
Doch hoewel de meesten in de Franse concertzaal
haar niet verstonden, werd het een ovationeel succes
voor de onbekende Mahalia.
Elf jaar later stond zij' weer op de Europese con
certpodia. Ook in Amsterdam, waar de toch al peper
dure kaartjes (twintig gulden) voor „zwart geld"
verkocht werden. Zij kwam niet meer als „zo maar
een negerzangeres", doch als een wereldberoemdheid.
Zingen voor een publiek, dat zij de afgelopen jaren
met haar magistrale grammofoonplaten voor haar
kunst gewonnen had. Iedereen wist nu, dat zij in
New Orleans geboren werd, dat zij opgroeide in de
sloppen van Chicago, dat zij daar ontdekt werd in een
kerkkoortje en dat zij weigerde andere liederen te
zingen dan de gospelsongs, die blijmoedige opvolgers
van de uit bittere nood geboren spirituals. Ook nu
verstonden de meesten haar niet, vermoedelijk. Doch
haar geweldig talent, de volmaakte techniek waarmee
zij die rauwe, orgelende stem zo sereen, zo zuiver
wist te beheersen, sleepte een stampvolle zaal mee.
Jammer alleen, dat Mahalia Jackson niet geheel en
al aan de roes van het succes wist te ontkomen. Want
nu zingt zij wèl enkele spirituals, ofschoon die niet zo
duidelijk de boodschap van haar geloof uitdragen. Zij
zingt ze tijdens haar concerten precies op de ogen
blikken, dat het publiek een hoogtepunt verwacht.
Dan klinken daar oude bekenden als „When the
Saints" en „Down by the Riverside". Ontroerend
mooi in hun primitiviteit, maar onontkoombaar, tref
zeker, wat hun succes bij het publiek betreft.
Jammer?
Misschien ook niet, we mochten anders eens ver
geten dat die beroemde Mahalia Jackson ook maar
een mens is
ZON
Rum und Rumba
Rotes Licht in den Flaschen
Pernod
Kleine Katze in Hong-Kong
Wie
Betaubt
Theke - Menschen - Glaser - Rauch
Rum und Calypso
Grünes Licht auf der Bühne
Pernod
Dunkles Madchen in Bleu Jeans
Wie
Betaubt
Getranke - Zigaretten - wasige Augen
Rum und Rumba
Kein Licht in Casa Blanca
Pernod
Süffisante Manner an der Theke
Wie
Betaubt
Liebe - Leidenschaft - Rum und Calypso
Rum und Pernod
Marcelle Romar
